AΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΘΟΝΕΡΟΥΣ..

AΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΘΟΝΕΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝΕΚΤΕΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΗΡΟΥΣ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΙΟ ΤΟΥΣ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΟΥΣ ΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΤΑΚΥΡΙΕΥΣΕΙ

Όλα όσα κυριεύονται από το γήϊνο σωματικό πόθο δεν ανήκουν σε κανένα μέρος της θεϊκής γνώσης και δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως επίκτητα πάθη.

Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, όλα είναι ξένα για τον άνθρωπο, ακόμα και από το σώμα του, για να μπορεί να περιφρονεί και ο ίδιος όλα όσα ποθεί, συμπεριλαμβανουμένου και του σώματος, καθώς αυτό γεννά την διαφθορά του πόθου.

Ακολουθώντας λοιπόν, την πορεία της λογικής που διαπνέει την ψυχή μου, ο άνθρωπος πρέπει να φτάσει στο σημείο εκείνο όπου χάρη στη θέαση της θεϊκότητας, θα αποκτήσει την ικανότητα να περιφρονεί και να αδιαφορεί για το θνητό του μέρος, με το οποίο έχει συνδεθεί λόγω της ανάγκης να φροντίζει τον κατώτερο κόσμο.


Ο ΤΙΜΩΡΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ


Όσες, όμως, ανθρώπινες ψυχές δεν τις κυβέρνησε ο Νους, παθαίνουν τα ίδια με αυτά που παθαίνουν οι ψυχές των ζώων που δεν διαθέτουν λογική.

Διότι, συνεργάζεται (η ψυχή) μαζί τους, και αφήνει ελεύθερες τις επιθυμίες τους, (της σάρκας), οι οποίες τείνουν προς το παράλογο, παρασύρονται από τον πόθο τους, όπως ακριβώς τα ζώα που στερούνται λογικής.Και δε σταματούν να αισθάνονται παράλογα πάθη και να επιθυμούν παράλογα πράγματα, ούτε χορταίνουν τα κακά, γιατί, τόσο τα πάθη όσο και οι παράλογες επιθυμίες, είναι υπερβολικές κακίες, και γι'αυτό ο Θεός θέσπισε το Νόμο ως τιμωρό και έλεγχο.

Κι επειδή έχει την ίδια γνώμη με το σώμα και με τα ίδια πράγματα χαίρεται και νομίζω ότι αναγκάζεται να γίνεται ομότροπος και ομότροφος με αυτό, με αποτέλεσμα να μην φτάνει ποτέ καθαρή στον Αδη, αλλά πάντα να είναι δεμένη άρρηκτα με το σώμα, με αποτέλεσμα όσο το δυνατόν ταχύτερα, να ξαναπέφτει σε άλλο σώμα κι εκεί να φυτρώνει σαν να είναι φυτεμένη κι επομένως να μην μετέχει σε αυτό που είναι θεϊκό και καθαρό και μοναδική αγνότητα.


- Πως λοιπόν, πατέρα, τιμωρείται η ανθρώπινη ψυχή;


-Και ποια είναι παιδί μου μεγαλύτερη τιμωρία από την ασέβεια;
(η μη γνώση του θεϊκού μας εαυτού, η αθεία).

Ποια φωτιά έχει τόση μεγάλη φλόγα (που καίει) όση η ασέβεια; Και ποιο θηρίο έχει τόσο δηλητήριο, ώστε να εξοντώνει το σώμα, όσο η ασέβεια την ίδια την ψυχή;

Η μήπως δεν βλέπεις πόσα δεινά υποφέρει η ασεβής ψυχή που φωνάζει και κραυγάζει "καίγομαι, φλέγομαι, δεν ξέρω τι να πω τι να κάνω. Η κακομοίρα λιώνω απ'τα κακά που με ζώνουν, ούτε βλέπω, ούτε ακούω". Αυτές οι φωνές δεν προέρχονται από την ψυχή που τιμωρείται;

Η μήπως, παιδί μου, έχεις την άποψη εσύ....όπως οι περισσότεροι....πως η ψυχή, όταν βγει από το σώμα, πηγαίνει σε θηρίο, πράγμα που αποτελεί πλάνη μεγάλη;

Διότι η ψυχή τιμωρείται κατ'αυτόν τον τρόπο.

O Nους, επομένως, όταν γίνει δαίμονας, είναι καθορισμένο να αποκτήσει πύρινο σώμα για τις υπηρεσίες του θεού κι αφού διεισδύσει μέσα στην ασεβέστατη ψυχή την φοβερίζει με τα μαστίγια που αμαρτάνουν.

Καθώς η ασεβής ψυχή μαστιγώνεται απ'αυτά, ξεσπά σε φόνους, εξευτελισμούς, βλασφημίες και διάφορες βιαιότητες, μέσω των οποίων αδικούνται οι άνθρωποι.

Όμως στέκω μακριά από τους ανόητους, τους κακούς, τους πονηρούς, τους φθονερούς, τους πλεονέκτες, τους φονιάδες και τους ασεβείς, τους έχω αφήσει στον τιμωρό τους δαίμονα, ο οποίος τους χτυπά με την οξύτητα της φωτιάς και τους πληγώνει στις αισθήσεις τους και τους ετοιμάζει ακόμη περισσότερο για την ανομία, για να τύχουν μεγαλύτερη τιμωρία. Όμως αυτοί δεν παύουν να έχουν άπληστη την επιθυμία για τους πόθους τους, να πολεμούν στο σκοτάδι ακόρεστοι. Αυτό τους βασανίζει και αυξάνει ακόμη περισσότερο τη φωτιά που τους καίει».

"Γιατί οι ασεβείς και οι άπιστοι μετά την κρίση των αμαρτημάτων τους αναγκάζονται να πιστέψουν, όχι με λόγια, αλλά με έργα, όχι με την χρήση απειλών, αλλά με την ίδια εμπειρία της ποινής και τιμωρίας τους".

"Αν, όμως, ο ύψιστος δαίμονας την κρίνει μιασμένη, και μολυσμένη από αμαρτήματα και κακίες, την ρίχνει από ψηλά στα χαμηλά, και την παραδίδει στις θύελλες και στους στροβιλισμούς του αέρα, της φωτιάς και του νερού, τα οποία βρίσκονται σε μια διαρκή πάλη μεταξύ τους ώστε να σπρώχνεται και να περιφέρεται προς διαφορετικές κατευθύνσεις από τα κύματα του υλικού κόσμου ανάμεσα στον ουρανό και τη γη ως μια αιώνια τιμωρία."

morfeas sky

- Με σαφήνεια ανέπτυξες το λόγο σου πατέρα.

- Πρόσεξε, όμως, και εκείνο, παιδί μου, ότι δηλαδή ο Θεός αυτά τα δύο χάρισε στον άνθρωπο, κατ'εξαίρεση από όλα τα άλλα θνητά ζώα, το Νου και την λογική, ισότιμα στην αθανασία. (και έχει και προφορικό λόγο). Αν, λοιπόν, κάποιος τα χρησιμοποιήσει όπως πρέπει, δεν θα διαφέρει καθόλου από τους αθάνατους. Και μάλιστα, αφού εξέλθει απ'το σώμα του, θα οδηγηθεί από αυτά τα δύο στη χορεία των θεών και των μακάρων.        

                                

morfeas sky