ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

Διαβάστε επίσης: 
ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 

Διαβάστε: 
ΛΟΓΟΣ Α"  ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ 

ΕΡΜΗΣ O ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
ΕΝ ΑΡΧΗΝ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 

.

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΛΟΓΟΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ

ΛΟΓΟΣ Β

Οτιδήποτε κινείται, Ασκληπιέ, δεν κινείται μέσα σε κάτι κι από κάποιον;
-Μάλιστα.
-Δεν είναι αναγκαίο να είναι μεγαλύτερο αυτό, μέσα στο οποίο κινείται το κινούμενο;
-Είναι αναγκαίο.
-Επομένως είναι ισχυρότερο αυτό που κινεί απ'ότι αυτό που κινείται;
-Σίγουρα ισχυρότερο.
-Και είναι αναγκαίο αυτό, μέσα στο οποίο κινείται, να έχει φύση αντίθετη με τη φύση του κινούμενου;
-Σιγουρότατα.
-Επομένως, είναι μεγάλος εκείνος ο κόσμος, απ'τον οποίο δεν υπάρχει σώμα μεγαλύτερο;
-Αποδεκτό.
-Και στιβαρός; Διότι είναι πλήρης από πολλά άλλα μεγάλα σώματα, μάλλον δε απ'όλα τα υπάρχοντα σώματα.
-Έτσι είναι.
-Κι ο κόσμος σώμα είναι;
-Σώμα.
-Και σώμα κινούμενο;
-Μάλιστα.
-Ποιο επομένως πρέπει να είναι το μέγεθος του χώρου, μέσα στον οποίο κινείται και ποιο το είδος της φύσης του; Όχι πολύ μεγαλύτερος, για να μπορεί να δέχεται τη συνεχή περιφορά και για να μη σταματά η κίνηση του κινούμενου, καθώς θα πιέζεται απ'τη στενότητα;

-Ένα πράγμα τεράστιο Τρισμέγιστε.

-Και τι είδους φύσης; Άραγε αντίθετης, Ασκληπιέ; 
Αντίθετη δε φύση για το σώμα αποτελεί το ασώματο.

Ασώματος, επομένως είναι ο χώρος και το ασώματο είναι ή θεϊκό ή ο Θεός. Και σαν θεϊκό εννοώ τώρα όχι αυτό που έχει γεννηθεί, αλλά το αγέννητο. Κι εάν, επομένως, είναι θεϊκό, είναι ουσιώδες. Εάν όμως είναι Θεός, τότε γίνεται και υπερούσιο.

Κι αλλιώς νοητό, ως ακολούθως: πρώτος ο Θεός είναι νοητός σ'εμάς, όχι από μόνος του, καθόσον το νοητό υποπίπτει στις αισθήσεις εκείνου, ο οποίος το νοεί. Ο Θεός, επομένως, δεν είναι από μόνος του νοητός, καθόσον δεν νοείται απ'τον εαυτό του, αφού δεν είναι κάτι διαφορετικό απ'το νοούμενο.

Για εμάς όμως είναι κάτι διαφορετικό και γι'αυτό το λόγο νοείται από εμάς. (μέσω των αισθήσεων του σώματος).  

Εάν δε ο χώρος είναι νοητός, δεν είναι νοητός σαν Θεός, αλλά σαν χώρος. Κι εάν είναι νοητός και σαν Θεός, δεν είναι νοητός, σαν χώρος, αλλά σαν ενέργεια που καταλαμβάνει χώρο.

(Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει ο χώρος ούτε η ενέργεια που εμπεριέχεται μέσα στον χώρο = όλα είναι μέσα στο νου = matrix).

Κάθε πράγμα δε που κινείται, κινείται δε μέσα σε άλλο κινούμενο, αλλά σε στατικό. (σταθερό, ακίνητο, στατικό, που κινεί τα πάντα μέσα του, και γύρω από τον εαυτό του - νους - κεφάλι). Κι αυτό που κινεί είναι στατικό, αφού είναι αδύνατον να κινούνται μαζί.

Εάν πάλι το ασώματο και αγέννητο και θεϊκό και ουσιώδες είναι θεός, τότε είναι υπερούσιο, και το υπερούσιο δηλαδή ο θεός είναι νοητός σε εμάς, ο θεός όμως δεν είναι νοητός στον εαυτό του, αλλά κάτι διαφορετικό από το νοούμενο, διότι εμείς με σώμα αντιλαμβανόμαστε και νοούμε το θεό μέσα από τις δικές μας αισθήσεις ως νοητό, και όχι ο θεός.

σχόλιο: - Για εμάς όμως είναι κάτι διαφορετικό ο Θεός και γι'αυτό το λόγο νοείται από εμάς, μέσω των αισθήσεων του σώματος. (- ο Θεός είναι νοητός σ'εμάς, όχι από μόνος του, καθόσον το νοητό υποπίπτει στις αισθήσεις εκείνου, ο οποίος το νοεί - Ερμητικά κείμενα).

Ο θεός επομένως δεν είναι νοητός, καθόσον το νοητό υποπίπτει στις αισθήσεις εκείνου, ο οποίος το νοεί.

Για εμάς όμως ο θεός είναι κάτι διαφορετικό αφού νοείται από εμάς, άρα είναι νοητός, και τον αντιλαμβανόμαστε ως ασώματο χώρο, ή ως ενέργεια που περιβάλλει τον χώρο. 

Kαι κάθε πράγμα ή σώμα στερεό, κινείται μέσα σε ασώματο χώρο στατικό, που βρίσκεται σε στάση κινούμενο γύρω από τον εαυτό του, και αυτό που κινεί τον εαυτό του αλλά και όλα τα στερεά και υλικά είναι το στατικό, δηλαδή η ενέργεια το νοητό, το ασώματο, το θεϊκό, ο θεός.

Καθένα από τα σύνθετα σώματα διαθέτει αριθμό, που τα ρυθμίζουν οι αριθμοί. Γιατί χωρίς την ύπαρξη του αριθμού η σύσταση, η σύνθεση και η διάλυση καθίσταται αδύνατη, και τα ενιαία σώματα γεννούν και αυξάνουν τον αριθμό, και όταν αυτός διαλύεται, τον δέχονται μέσα τους, η ύλη, όμως, συνεχίζει να είναι μία.

Κι όσα χαλούν σε κάθε δημιουργία έμψυχης σάρκας και σε καρπό σποράς και σε κάθε έργο τέχνης θ'ανανεώνονται από ανάγκη, αλλά κι απ'την ανανέωση των θεών κι απ'την τροχιά του κύκλου της φύσης, που τη ρυθμίζουν οι αριθμοί.

Η Μονάδα, (η μονάδα είναι η ψυχή, ενώ ο Αιθέρας Νους είναι η παγκόσμια ψυχή που περικλείει την δική του φύση), επομένως, αφού αποτελεί αρχή, περιέχει μέσα της όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να περιέχεται σε κανέναν αριθμό, και γεννά όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να γεννιέται από κανέναν άλλο αριθμό.

Καθετί, λοιπόν, στον κόσμο κυβερνάται και λαμβάνει ζωή από το πνεύμα, (matrix = το κτιστό φωτισμένο πνεύμα, ο αισθητός θεός), το οποίο λειτουργεί ως μηχανή ή όργανο του θεού, καθώς υπακούει στην θέληση του. 

(ο άνθρωπος όμως αφομοιώθηκε από το είδωλο του πάνω στην Γη και από θεός που ήταν και εξουσίαζε τα πάντα, έγινε όργανο του κτιστού φωτισμένου πνεύματος, καθώς υπακούει στην θέληση του φωτισμένου πνεύματος, στις ανάγκες του σώματος)

morfeas sky

Και δεν κρίθηκε άξιος ενός ανάξιου θαύματος αυτός, ο Άνθρωπος, που είναι ανώτερος από τα πάντα (ερμητικά κείμενα)

Αυτό το πνεύμα το διαισθητικό (το πνεύμα του σώματος) το οποίο δίνεται στους ανθρώπους πάνω στην Γη, φαντάζεται και εικάζεται μόνον την Αλήθεια, διότι δεν μπορεί να δει πέρα-έξω από την εκάστοτε φύση.

Διότι η ψυχή όταν έχει σώμα παύει να έχει την δική της αίσθηση και την δική της νόηση, άρα η ψυχή όταν έχει σώμα δεν έχει ούτε λόγο ούτε νόηση.

morfeas sky

- Πως λοιπόν γίνεται, Τρισμέγιστε, τα εδώ να κινούνται μαζί μ'αυτά που τα κινούν; Διότι είπες πως οι σφαίρες των πλανητών κινούνται απ'τη σφαίρα των απλανών. 

-Δεν πρόκειται, Ασκληπιέ, για κίνηση κοινή, αλλά αντίθετη.
Διότι δεν κινούνται με τρόπο όμοιο, αλλ'αντίθετα η μια στην άλλη. Αυτή η αντίθεση σταθεροποιεί το στήριγμα της κίνησης, καθόσον η αντίσταση φέρει την σταθερότητα στην κίνηση.

Οι σφαίρες επομένως των πλανητών, που κινούνται αντίθετα με την σφαίρα των απλανών, κινούνται λόγω της αντίδρασης της μιας απ'την άλλη και της σταθερότητας της αντίθεσης. Και είναι αδύνατον να συμβεί διαφορετικά. 

Και οι Άρκτοι αυτές, (ο ήλιος) τις οποίες δεν βλέπεις ούτε να δύουν ούτε ν'ανατέλλουν, αλλά να περιστρέφονται γύρω απ'το ίδιο σημείο, νομίζεις ότι κινούνται ή ότι παραμένουν σταθερές;

- ότι κινούνταιTρισμέγιστε.

-Με ποια κίνηση, Ασκληπιέ;

-Την κίνηση, που περιστρέφεται γύρω απ'το ίδιο σημείο.

-Είναι το ίδιο πράγμα η περιφορά κι η κίνηση γύρω απ'το ίδιο σημείο, που ελέγχεται απ'τη στάση. Διότι η κίνηση γύρω απ'το ίδιο σημείο εμποδίζει την κίνηση σε παραπέρα σημείο, η οποία εμποδίζεται, εάν είναι σταθερή στο ίδιο σημείο. Έτσι, κι η αντίθετη περιφορά παραμένει σταθερή, όταν σταθεροποιείται απ'την αντίθεση.

Θα σου αναφέρω κι ένα παράδειγμα επίγειο, που μπορείς και με τα μάτια σου να το αντιληφθείς: παρατήρησε τους θνητούς οργανισμούς, όπως για παράδειγμα τον άνθρωπο, που κολυμπούν. Καθώς το νερό πηγαινοέρχεται, η αντίσταση των ποδιών και των χεριών γίνεται σταθερότητα για τον άνθρωπο για να μην τον παρασύρει το νερό.

-Σαφές το παράδειγμα σου Τρισμέγιστε.

- Κάθε κίνηση, επομένως, κινείται μέσα σε στάση κι από στάση. 

Η κίνηση λοιπόν του κόσμου και κάθε ζωντανού υλικού συμβαίνει να οφείλεται όχι σ'αυτά που βρίσκονται έξω από το σώμα, αλλά σ'αυτά που βρίσκονται μέσα στο σώμα, κι εκδηλώνονται προς τα έξω, στα νοητά, δηλαδή στην ψυχή ή στο πνεύμα ή σε κάποιο άλλο ασώματο.

Διότι κάποιο σώμα δεν είναι δυνατόν να κινεί κάποιο άλλο έμψυχο σώμα, αλλά ούτε το σώμα γενικότερα, ακόμα και στην περίπτωση που είναι άψυχα.

Διότι κάποιο (άψυχο) σώμα μη νοητό, δεν είναι δυνατόν να κινεί κάποιο άλλο έμψυχο σώμα, = νοητό σώμα, αλλά ούτε το σώμα γενικότερα στην περίπτωση που είναι άψυχο = μη νοητό σώμα μπορεί να κινήσει κάποιο σώμα.

(το κατανοήσατε; οποιαδήποτε οντότητα δεν φέρει μέσα της κάποια ελάχιστη λογική είναι αδύνατον να κινήσει το σώμα της, και να το συγκροτήσει, αλλά και να κινήσει κάποιο άλλο ξένο σώμα, άψυχο ή έμψυχο).

(Και συνεχίζω! τι κινεί την ατμόσφαιρα και όλα τα άψυχα υλικά πάνω στην Γη;)

-Πως το λες αυτό, Τρισμέγιστε; Αυτά που κινούν τα ξύλα, τους λίθους κι όλα τ'άλλα άψυχα, δεν είναι σώματα;

- Με κανέναν τρόπο, Ασκληπιέ. Διότι το εσωτερικό του σώματος (πνεύμα) κινεί το άψυχο, δηλαδή και το σώμα αυτού που το βαστάζει και το σώμα αυτού που βαστάζεται.

Για το λόγο αυτό, το άψυχο σώμα δε θα μπορέσει να κινήσει άψυχο σώμα. Βλέπεις λοιπόν πως η ψυχή (νοητική ουσία) είναι βαρυφορτωμένη, όταν κουβαλά μόνη της δύο σώματα. Κι είναι ευνόητο πως αυτά που κινούνται, κινούνται μέσα σε κάτι κι από κάτι. 

-Μέσα στο κενό πρέπει να κινούνται τα κινούμενα Τρισμέγιστε;

-Πρόσεχε, Ασκληπιέ. Ούτε ένα απ'τα δημιουργήματα δεν είναι κενό σύμφωνα με το λόγο ύπαρξης τους.

Και το δημιούργημα δεν θα μπορούσε να είναι δημιούργημα, αν δεν ήταν πλήρες απ'την ύπαρξη, καθόσον αυτό που υπάρχει ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι κενό. 

-Δεν υπάρχουν λοιπόν μερικά κενά, Τρισμέγιστε, όπως ο κάδος, τα κεραμικά, το βαρέλι, κι άλλα παραπλήσια;

-Αλίμονο για τη μεγάλη σου πλάνη, Ασκληπιέ!
Αυτά, που είναι τα πιο πλήρη και μεστά, αυτά θεωρείς πως είναι κενά;

- Πως το λες αυτό Τρισμέγιστε; Ο αέρας δεν είναι σώμα;

- Είναι σώμα. Αυτό λοιπόν το σώμα δεν διαπερνά όλα τα όντα και δεν τα γεμίζει όλα διαπερνώντας τα; Και το σώμα δεν αποτελείται από το μίγμα των τεσσάρων στοιχείων;
Πλήρη είναι όλα, όσα εσύ λες κενά, από αέρα.

Εάν όμως είναι πλήρη από αέρα, θα είναι κι απ'τα τέσσερα στοιχεία κι έτσι συμβαίνει να εμφανίζεται ο αντίθετος λόγος, ότι αυτά που εσύ λες πως είναι πλήρη, αυτά όλα να είναι κενά από αέρα. Αυτά, επομένως, τα οποία εσύ λες πως είναι κενά, πρέπει να τ'αποκαλλούμε κοίλα, (σώμα), όχι κενά, διότι θα είναι πλήρη από αέρα και πνεύμα.

Η κίνηση λοιπόν του (γήϊνου) κόσμου και κάθε ζωντανού υλικού συμβαίνει να οφείλεται όχι σ'αυτά που βρίσκονται έξω από το σώμα, αλλά σ'αυτά που βρίσκονται μέσα στο σώμα, (στο πνεύμα της φύσης, και στο πνεύμα που δίνεται στους ανθρώπους), κι εκδηλώνονται προς τα έξω, στα νοητά δηλαδή στην ψυχή, ή στο πνεύμα, (το ανθρώπινο πνεύμα μέσα από το σώμα στο οποίο βρίσκεται, εκδηλώνεται προς τα έξω στην ανθρώπινη ψυχή η οποία περικλείει αυτό το πνεύμα το αισθητικό μαζί και το ανθρώπινο σώμα, αλλά και στις κτιστές ψυχές που ανήκουν στην παγκόσμια ψυχή κι εκδηλώνονται στο πνεύμα της φύσης), ή σε κάποιο άλλο ασώματο. (Νους Αιθέρας-Σύμπαν).

Η κίνηση λοιπόν του κόσμου και κάθε ζωντανού υλικού οφείλεται σ'αυτά που βρίσκονται μέσα στο σώμα, διότι το εσωτερικό του σώματος που κινεί το άψυχο, δεν είναι και εκείνο σώμα που κινεί και τα δύο σώματα;

Βλέπεις λοιπόν πως η ψυχή (Νους Αιθέρας) είναι βαρυφορτωμένη, όταν κουβαλά μόνη της δύο σώματα.

..morfeas sky

-Ουδεμία αντίρρηση στα λεγόμενα σου Τρισμέγιστε.

Και το χώρο το σύμπαν, πως θα τον αποκαλέσουμε;

- Ασώματο Ασκληπιέ. 

(το καθαρό της φύσης δημιούργημα, χωρίς την φωτιά τον αέρα την γη και το νερό, αυτό που ονομάζουμε ως κενό στο σύμπαν).

-Το ασώματο λοιπόν τι είναι;

- Καθ'ολοκληρίαν Νους, που εμπεριέχει ολοκληρωτικά τον εαυτό του, ανηπερέαστος από κάθε σώμα, σταθερός, απαθής, ανέπαφος, στηριγμένος από μόνος του στον εαυτό του, με δυνατότητα να χωρέσει τα πάντα και σωτήρας των δημιουργημάτων. 

Αυτού σαν ακτίνες είναι το αγαθό, η αλήθεια, το αρχέτυπο πνεύμα, η αρχέτυπη ψυχή. 

(Το ίδιο μας λέει ο Πλάτωνας: "Μόνον ὅταν χωρισθῇ ὁ νοῦς, τότε μόνον εἶναι ὄντως ό,τι εἶναι, καὶ οὗτος μόνος εἶναι ἀθάνατος καὶ αἰώνιος. Δεν ἐνθυμούμεθα δὲ αὐτὸν, διότι οὗτος εἶναι ἀπαθὴς....Ὁ παθητικὸς ὅμως νοῦς εἶναι φθαρτὸς καὶ ἄνευ τούτου οὐδεμία ὑπάρχει νόησις". )

ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΑΤΕ;
(Μετά τον θάνατο του σώματος ΤΑ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΛΑ!
Οπως όταν έχουμε σώμα ξεχνάμε τα πάντα από τον νοητό κόσμο της ψυχής μας, (δεν ἐνθυμούμεθα δὲ αὐτὸν, διότι οὗτος εἶναι ἀπαθὴς) έτσι και όταν πεθάνουμε διαγράφεται η ΜΝΗΜΗ διότι η ψυχή δεν έχει μνήμη! διότι μνήμη έχει μόνον η ΜΗΧΑΝΗ διότι μέσω αυτής αντιλαμβάνεται τον εαυτό της, μέσα από τους τρεις χρόνους, ενώ δεν υπάρχει ο χρόνος).

Κι ο Θεός τι είναι; 

-Αυτός, που δεν είναι ούτε ένα από αυτά, αλλά είναι ο αίτιος της ύπαρξης αυτών και όλων και του καθενός χωριστά απ'όλα τα δημιουργήματα, γιατί δεν άφησε ούτε τα παραπάνω για το μη ον, αλλά υπάρχουν όλα όσα γίνονται απ'τα όντα κι όχι απ'τα μη όντα.

Διότι τα μη όντα (οι Δυνάμεις 'ψυχές' μέσα στο Θεό στο Φως) δεν διαθέτουν τέτοια φύση, ώστε να μπορούν να γίνουν κάτι, αλλά για να μην μπορούν να γίνουν κάτι. Δεν διαθέτουν τέτοια φύση, ώστε να μην υπάρξουν ποτέ. (να γεννηθούν για να υπάρξουν).

- Τι εννοείς με το να μην υπάρξουν ποτέ; 

(ότι γεννιέται υπάρχει, ενώ ότι είναι αγέννητο προϋπάρχει).

Ερμής Τρισμέγιστος: Γιατί η γέννηση δεν αποτελεί ζωή, αλλά είναι η αίσθηση. Ούτε ο θάνατος αποτελεί μεταβολή, αλλά η λήθη.

Ο Θεός, επομένως δεν είναι Νους, αλλά υπαίτιος της ύπαρξης του Νου, ούτε πνεύμα, αλλά υπαίτιος της ύπαρξης του πνεύματος.

Πρέπει λοιπόν να τιμούμε το Θεό μ'αυτές τις δύο προσηγορίες, οι οποίες αποδόθηκαν μόνον σ'αυτόν και σε κανέναν άλλον. Διότι κανένας, ούτε απ'τους άλλους τους αποκαλούμενους θεούς, ούτε από τους ανθρώπους, ούτε από τους δαίμονες μπορεί να είναι, έστω και σ'ένα ποσοστό Πανάγαθος, παρά μόνον ο Θεός. Κι αυτό μόνον ισχύει και τίποτα άλλο.

Όλα δε τα υπόλοιπα δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν τη φύση του αγαθού, τα οποία δεν διαθέτουν χώρο που να μπορεί να χωρέσει το αγαθό. Διότι είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος του Πανάγαθου, όση είναι η ύπαρξη όλων των όντων - και των σωμάτων και των ασωμάτων, και των αισθητών και των νοητών.

Αυτό είναι το Αγαθό, αυτό είναι ο Θεός. 
Μην αποκαλλέσεις λοιπόν τίποτα άλλο ως Αγαθό, διότι ασεβείς, ή κάτι άλλο ποτέ ως Θεό ή ως το μόνο αγαθό, διότι και πάλι ασεβείς. 

Με τα λόγια λοιπόν απ'όλους αναφέρεται το Αγαθό, δεν είναι κατανοητό όμως απ'όλους τι πράγματι είναι. 

Για το λόγο αυτό κι ο Θεός δεν είναι κατανοητός απ'όλους, αλλά λόγω της άγνοιας τους αποκαλούν αγαθούς τους θεούς και κάποιους ανθρώπους, αν και ποτέ δεν θα μπορέσουν ούτε να είναι, ούτε να γίνουν. 

Διότι αυτό αποτελεί αναπαλλοτρίωτη και αναφαίρετη ονομασία του Θεού, αφού αυτό είναι ο ίδιος ο Θεός.

Όλοι οι άλλοι επομένως, αθάνατοι είναι θεοί, καθόσον έχουν τιμηθεί με την προσηγορία του θεού, ο Θεός όμως είναι το Αγαθό όχι τιμής ένεκα, αλλ'απ'τη φύση του. 

Διότι η φύση του Θεού είναι μία, το Αγαθό και το γένος και των δύο είναι ένα, απ'το οποίο προέρχονται όλα τα γένη.

Διότι ο αγαθός είναι εκείνος ο οποίος τα πάντα δίνει και τίποτα δεν παίρνει. 

Ο Θεός λοιπόν είναι το απόλυτο Αγαθό και το απόλυτο Αγαθό ο Θεός. 
            

Η άλλη δε προσηγορία του είναι αυτή του Πατέρα, πάλι λόγω της ιδιότητας του για δημιουργία των πάντων. Διότι ίδιον του Πατέρα αποτελεί η δημιουργία. Γι'αυτό το λόγο και τη μεγαλύτερη φροντίδα και την πιο ευσεβή στη ζωή για τους συνετούς ανθρώπους αποτελεί η τεκνοποιία, ενώ τη μεγαλύτερη δυστυχία κι ασέβεια αποτελεί να αποχωρήσει κάποιος άτεκνος, κι αυτός μετά τον θάνατο του δέχεται τιμωρία από τους δαίμονες.

Η δε τιμωρία του είναι η εξής: να καταδικάζεται η ψυχή του άτεκνου σε σώμα, που δεν ανήκει ούτε στην ανδρική ούτε στην γυναικεία φύση, πράγμα που είναι καταραμένο στον κόσμο. Να μην επαινέσεις, λοιπόν, κανέναν άτεκνο, αλλά αντίθετα να λυπηθείς για την συμφορά του, αφού γνωρίζει ποια τιμωρία τον αναμένει.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΕΔΩ;
Ερμητικά κείμενα
Το όμοιο πηγαίνει προς το όμοιο και το ανόμοιο δεν είναι ποτέ φίλος του ανόμοιου.

Αυτά τα λόγια έχουν παντελώς λίγους ακροατές ή ίσως ούτε λίγους δεν θα έχουν

Είναι λοιπόν δυνατόν το Όμοιο ο Θεός να γίνει φίλος με το σκοτάδι; (ανόμοια), διότι άλλο είναι η νοητική ουσία (η ζωή), και άλλο είναι το πνεύμα το αισθητικό αυτού του σώματος, διότι αν το οδηγεί το σώμα πόσο δε ένα παρά τη φύση σώμα, είναι σαν να οδηγεί το πνεύμα ο ίδιος ο θάνατος αυτοπροσώπως και ζωντανός.

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΛΟΓΟΣ Γ" ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

Δόξα όλων είναι ο θεός, και το θεϊκό, και η θεϊκή φύση.
Αρχή των όντων είναι ο θεός ο νους, και φύση, ο οποίος είναι σοφία για ν'αναδειχτούν τα πάντα, το θεϊκό είναι εξουσία και φύση κι ενέργεια κι ανάγκη και τέλος κι ανανέωση.

Διότι στην άβυσσο επικρατούσε άπειρο σκοτάδι (γη) και νερό και πνεύμα ελαφρύ νοερό, που λόγω θείας δύναμης βρισκόταν μέσα στο χάος.

Παρουσιάστηκε τότε άγιο φως κι ενώθηκαν πάνω στην άμμο τα στοιχεία από την υγρή ουσία, (η μνήμη του νερού),  κι όλοι οι θεοί (οι ανθρώπινες ψυχές και οι κτιστές ψυχές) τεμάχισαν τη σπερματοδόχο φύση (γη-νερό) μοιράζοντας την μεταξύ τους.

Κι ενώ όλοι βρίσκονταν σε μια κατάσταση απροσδιόριστη και αδιαμμόρφωτη, χωρίστηκαν τα ελαφριά προς τα επάνω και τα βαρύτερα έπεσαν πάνω στην υγρή άμμο, αφού τα πάντα ξεχώρισαν με τη φωτιά κι ανέβηκαν προς τα πάνω για να γίνουν όχημα του πνεύματος.

Κι ο ουρανός (Νους Αιθέρας) παρουσιάστηκε μέσα σε επτά κύκλους, κι οι θεοί εμφανίστηκαν (οι ανθρώπινες ψυχές) έχοντας τις μορφές των άστρων, μαζί με τα σύμβολα τους όλα και διαρθρώθηκε...μαζί με τους θεούς που βρίσκονταν σ'αυτόν. (άρα υπάρχουν και κτιστές μη ανθρώπινες ψυχές που ανήκουν και βρίσκονται αποκλειστικά ΜΕΣΑ στον Αιθέρα Νου Διοικητή Ουρανό που περικλείει την δική του φύση = matrix)

(Επτά Ουρανοί που περικλείουν κάθε φύση-επτά φύσεις)

Το δε περικύκλιο της γης, (το σφαιρικό ενεργειακό πλέγμα του πυρός και πνεύματος, το οποίο περικλείει  την Γη, είναι γεμάτο από την ύπαρξη του Αιθέρα Νου ) το οποίο απ'το θείο πνεύμα οδηγούνταν στην κυκλική τροχιά του, τυλίχτηκε με αέρα. 

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΧΗΜΑ = ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ;

Ο ΑΕΡΑΣ .. τι ανεβαίνει προς τα πάνω; ο αέρας

(Ποιο είναι το όχημα δηλαδή το σώμα του πνεύματος; ο καθαρός αέρας, ο ελαφρύς αέρας χωρίς το νερό, ΚΑΙ ΟΧΙ όπως η δική μας κατωφερή ατμόσφαιρα από αέρα και νερό βλέπε η μνήμη του νερού=ΣΚΟΤΟΣ.....Διότι στην άβυσσο επικρατούσε άπειρο σκοτάδι και νερό και πνεύμα ελαφρύ νοερό, που λόγω θείας δύναμης βρισκόταν μέσα στο χάος)

Διότι στην άβυσσο επικρατούσε άπειρο σκοτάδι, (το σώμα από γη), και νερό (βλέπε η μνήμη του νερού), και πνεύμα ελαφρύ νοερό. (ο ελαφρύς αέρας χωρίς το νερό η ανώτερη ατμόςφαιρα, ο μη υγροποιημένος αέρας).

Ο κάθε θεός με τη δική του δύναμη έφτιαξε αυτό, για το οποίο είχε πάρει εντολές.

Και δημιουργήθηκαν τα τετράποδα θηρία και τα ερπετά και τα υδρόβια και τα πτηνά και κάθε είδους βλάστηση και χορτάρι και χλόη με κάθε είδους λουλούδια.

Και το σπέρμα της παλιγγενεσίας υπήρχε μέσα τους, έσπειραν δε τις γεννήσεις των ανθρώπων για να γίνουν γνωστά τα θεϊκά έργα, και για να δώσουν μια ζωντανή μαρτυρία για τη φύση και για την αύξηση των ανθρώπων, και για την εξουσία σε όλα κάτω από τον ουρανό, και για τη γνώση των αγαθών, ώστε να αυξηθούν σε αριθμό και να πληθαίνουν σε είδος, κι εγκλώβισαν κάθε ψυχή μέσα στη σάρκα, χρησιμοποιώντας τη σπορά της πορείας των θεών των κύκλων.

Κι όλα αυτά τα έκαναν για την αποκάλυψη του ουρανού και της τροχιάς των ουράνιων θεών και των θεϊκών έργων, και της ενέργειας της φύσης, και για την ανάδειξη των αγαθών, και για τη γνώση της θείας δύναμης, έτσι ώστε ν'αντιληφθούν τα τμήματα των καλών και των κακών, και να βρουν κάθε επινόηση για τη δημιουργία του καλού.

Αρχίζει γι'αυτούς η επίγεια ζωή κι η έννοια κι η αποσύνθεση τους σε ό,τι απομένει, αφού αφήσουν στη Γη μεγάλα έργα τέχνης σαν αμαύρωση των χρόνων αυτών.

Κι όσα χαλούν σε κάθε δημιουργία έμψυχης σάρκας, και σε καρπό σποράς, και σε κάθε έργο τέχνης, θ'ανανεώνονται από ανάγκη, αλλά κι από την ανανέωση των θεών, (ψυχών-ενσάρκωση) κι απ'την τροχιά του κύκλου της φύσης, (πλανητών),  που τη ρυθμίζουν οι αριθμοί. 

(ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΤΡΙΞ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ)

Το θεϊκό, επομένως, είναι όλη η κοσμική συνένωση, η οποία ανανεώνεται απ'τη φύση, καθόσον μέσα στο θεϊκό εγκαταστάθηκε κι η φύση.

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 

ΛΟΓΟΣ Δ

Ερμής Τρισμέγιστος: 

Και ο μεν κόσμος είχε έναντι των ζώων το πλεονέκτημα της αθανασίας, ενώ ο άνθρωπος είχε έναντι του κόσμου το πλεονέκτημα του Λόγου και του Νου. Ο άνθρωπος έγινε θεατής του έργου του δημιουργού. Και τον μεν Λόγο (η λογική του εγκεφάλου ο ρεαλιστής) τον μοίρασε σε όλους τους ανθρώπους, το Νου όμως (η Νόηση της ψυχής) ακόμη όχι, όχι επειδή κάποιους φθονεί, καθόσον ο φθόνος δεν προέρχεται από κει, αλλά δημιουργείται κάτω στις ψυχές των ανθρώπων, που δεν διαθέτουν (Αγαθό) Νου.

(Πρέπει να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας το Γνώθι σ αυτόν για να αποκτήσουμε το θεϊκό Νου) 

Έδωσε διαταγή στον κήρυκα να διακυρήξει τα εξής στις καρδιές των ανθρώπων: εσύ καρδιά, που έχεις την δυνατότητα, βαπτίσου μέσα σε αυτόν τον κρατήρα, εσύ που πιστεύεις ότι θα ανυψωθείς προς αυτόν που έστειλε κάτω τον κρατήρα, (Νου), εσύ, που γνωρίζεις τον σκοπό, για τον οποίο δημιουργήθηκες. 

Και όσοι αντιλήφθηκαν το κήρυγμα και βαπτίστηκαν στον Νου, αυτοί πήραν μέρος στην γνώση κι έγιναν άνθρωποι τέλοιοι, καθώς είχαν δεχθεί τον Νου.

Όσοι όμως δεν αντιλήφθηκαν το κήρυγμα, αυτοί μεν οι λογικοί δεν πήραν επιπλέον και τον Νου κι έτσι αγνοούν το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν και από ποιους δημιουργήθηκαν.

Οι αισθήσεις αυτών είναι παραπλήσιες με τις αισθήσεις των ζώων, που δεν διαθέτουν λογική, και η κράση τους έχει τα χαρακτηριστικά του θυμού και της οργής και δεν θαυμάζουν τα αξιοθαύμαστα έργα, αλλά η προσοχή τους είναι στραμμένη στις ηδονές και στις επιθυμίες του σώματος πιστεύοντας πως ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί γι'αυτές.

Αλλά όσοι πήραν μέρος στη δωρεά που εστάλη από το θεό, αυτοί, συγκρίνοντας τα έργα τους με των προηγούμενων είναι αθάνατοι αντί θνητοί έχοντας συμπεριλάβει τα πάντα μέσα στο Νου τους, και τα επίγεια δηλαδή και τα επουράνια.

Ανυψώνοντας τόσο πολύ τον εαυτό τους, αντίκρυσαν το απόλυτο αγαθό, και αντικρύζοντας το θεώρησαν σαν συμφορά την εδώ διαμονή τους. Περιφρονώντας λοιπόν όλα τα σωματικά και τ'ασώματα σπεύδουν προς το Ένα και Μοναδικό.

Αυτή, είναι η επιστήμη της νόησης, η περίσσεια των θεϊκών αγαθών κι η κατανόηση του θεού, αφού ο κρατήρας (Νους) είναι θεϊκός.

- Θέλω κι εγώ, πατέρα, να βαπτιστώ.

- Εάν πρώτα απ'όλα δεν μισήσεις το σώμα σου, παιδί μου, δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου. 

Κι αφού τον αγαπήσεις, τότε θα αποκτήσεις τη νόηση, κι έχοντας τη νόηση θα πάρεις μέρος και στην επιστήμη. 
(στην κατανόηση του θεϊκού, του νοητού).

- Τι εννοείς πατέρα; 

-Διότι είναι αδύνατον, παιδί μου, να καταγίνεσαι και με τα δυο, δηλαδή και με τα θνητά και με τα θεϊκά.

Καθώς δύο κατηγορίες όντων υπάρχουν, η σωματική, κι η ασώματη, στις οποίες ενυπάρχουν το θνητό και το θεϊκό, η επιλογή του ενός απ'τα δύο αφήνεται σ'εκείνον, που επιθυμεί να διαλέξει.

Διότι δεν υπάρχει η δυνατότητα επιλογής και των δύο, στα οποία αφήνεται το δικαίωμα επιλογής και των δύο, εάν όμως το ένα ελλατωθεί, φανερώνει τότε την ενέργεια του άλλου.

Κι η επιλογή του ανώτερου δεν συμβαίνει να είναι γι'αυτόν που τη διάλεξε μόνον η καλύτερη ενέργεια, καθώς οδηγεί τον άνθρωπο στη θέωση, αλλ'αποδεικνύει και την ευσέβεια προς τον θεό. 

Η επιλογή όμως του κατώτερου τον μεν άνθρωπο οδηγεί στην απώλεια, δεν βλάπτει όμως καθόλου το θεό ή επιφέρει μόνον αυτό, δηλαδή όπως ακριβώς οι πομπές διέρχονται απ'τη μέση χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι, παρά μόνον να εμποδίζουν, με τον ίδιο τρόπο κι αυτοί πορεύονται μέσα στον κόσμο καθοδηγούμενοι απ'τις σωματικές ηδονές.

Καθώς, λοιπόν, έτσι έχει η κατάσταση, όσα απ'το θεό μας δόθηκαν, υπήρχαν και θα υπάρχουν. Τα δικά μας όμως έργα ας τα ακολουθούν κι ας μην μένουν πίσω. Επειδή ο θεός δεν έχει ευθύνη γι'αυτά, οι υπεύθυνοι για τα κακά είμαστε εμείς, αφού τα προτιμούμε από τα αγαθά.

(εφόσον επιλέγουμε την ενσάρκωση στην Γη υπεύθυνοι είμαστε εμείς)

Βλέπεις, παιδί μου, πόσες σωματικές σφαίρες πρέπει να διασχίσουμε και πόσες ομάδες και διαδοχές δαιμόνων και τροχιές αστέρων, για να σπεύσουμε προς τον Ένα και Μοναδικό;

Διότι το απόλυτο Αγαθό είναι απροσπέλαστο κι απέραντο κι ατελείωτο, συγχρόνως δε και άναρχο, ενώ σε εμάς δίνει την εντύπωση πως για αρχή του έχει τη γνώση.

Η γνώση επομένως δεν αποτελεί την αρχή του, αλλά παρέχει σ'εμάς την αρχή αυτού, που πρόκειται να μάθουμε.

Ας πιάσουμε λοιπόν την αρχή (τη γνώση του νοητού και θεϊκού) κι ας βιαστούμε για όλα, διότι είναι πολύ δύσκολο αυτός που έχει εγκαταλείψει τα συνηθισμένα και παρόντα να ξαναγυρίσει στα παλιά κι αρχικά.

Διότι τα μεν ορατά (συναισθήματα της σάρκας) προκαλλούν ευχαρίστηση, ενώ τα αόρατα (η νόηση της ψυχής) προκαλλούν δυσπιστία. Και περισσότερο ορατά είναι τα κακά, (πόνος λύπη ανάγκες κτλ) ενώ το απόλυτο Αγαθό είναι αόρατο για τα ορατά, καθόσον δεν έχει ούτε μορφή, ούτε υπάρχει κάποιο πρότυπο γι'αυτό.

Για το λόγο αυτό και είναι όμοιο με τον εαυτό του (η νόηση τα νοητά) κι ανόμοιο με όλα τα υπόλοιπα. (τα μεταβαλλόμενα αισθητά, τα συναισθήματα της σάρκας που οδηγούν την λογική). Διότι είναι αδύνατον το ασώματο (Νοητό) να γίνει ορατό με σώμα κι εδώ έγκειται η διαφορά του όμοιου με το ανόμοιο κι η υστέρηση του ανόμοιου με το όμοιο.

Αυτή λοιπόν, η εικόνα του Θεού, περιγράφτηκε για σένα, όσο ήταν δυνατόν. Αυτήν αν την εξετάσεις με ακρίβεια και την κατανοήσεις με τα μάτια της καρδιάς σου, (την αμετάβλητη αίσθηση της ψυχής ο θεικός έρωτας που επιθυμεί να καταΝοήσει το Αγαθό) πίστεψε με παιδί μου, θα βρεις το δρόμο, που οδηγεί προς τα πάνω.

Μάλλον δε η ίδια η εικόνα θα σε οδηγήσει, (το νοητό και αγαθό), διότι το αντίκρυσμα της έχει μια κάποια ιδιαιτερότητα: όσους πρόλαβαν να την αντικρύσουν, τους κρατά και τους τραβά προς τα πάνω, όπως ακριβώς λένε ο μαγνήτης τραβά το σίδηρο.

morfeas sky

Ερμής Τρισμέγιστος - Ερμητικά κείμενα
ότι αφανής θεός φανερώτατος εστιν
ΛΟΓΟΣ Ε΄

Ερμής προς τον γιο του:

Κι αυτόν εδώ το λόγο, θα σου αναλύσω, για να μην είσαι αμύητος στο όνομα του ανώτατου Θεού. Εσύ δε να σκεφτείς πως αυτό, που οι περισσότεροι θεωρούν αόρατο, θα γίνει τελείως φανερό για σένα. Διότι δεν θα μπορούσε να είναι αιώνιο, εάν δεν ήταν αόρατο, καθόσον καθετί φανερό είναι γεννημένο, αφού βγήκε στην επιφάνεια. Το αόρατο όμως αιώνια υπάρχει, διότι δεν είναι απαραίτητο να βγει στην επιφάνεια, αφού υπάρχει αιώνια.

Κι όλα τα υπόλοιπα τα κάνει ορατά, ενώ ο ίδιος είναι αόρατος, αφού αιώνια υπάρχει. Κι ενώ βγάζει στην επιφάνεια, ο ίδιος δεν βγαίνει στην επιφάνεια, γεννά, ενώ ο ίδιος δεν γεννιέται, δεν βρίσκεται στην φαντασία, ενώ προκαλλεί τα πάντα μέσα από την φαντασία. Διότι η φαντασία αποτελεί χαρακτηριστικό μόνο των γεννημένων, καθόσον η γέννηση τίποτα άλλο δεν είναι, παρά φαντασία.

Αλλά ο Μοναδικός είναι σίγουρα εκτός φαντασίας κι αόρατος, και προκαλλώντας κάθε φαντασία γίνεται ορατός μέσα απ'όλα και από όλους, και ιδίως σε όσους ο ίδιος θα ήθελε να φανερωθεί.

Eσύ, επομένως, παιδί μου, να προσευχηθείς πρώτα στον κύριο και πατέρα και μοναδικό και όχι στον έναν, αλλά σ'εκείνον, από τον οποίο προέρχεται ο ένας, να τύχεις ευμενούς μεταχείρησης, ώστε να κατανοήσεις τον τόσο μεγάλο θεό, και με μια του μόνον ακτίνα να σου φωτίσει τη νόηση.

Διότι, η νόηση μόνο βλέπει το αόρατο, αφού και η ίδια είναι αόρατη. Εάν τα καταφέρεις θα σου φανερωθεί στα μάτια του νου σου, διότι ο Κύριος φανερώνεται απλόχερα μέσα απ'όλον τον κόσμο. Μπορείς ν'αντικρίσεις τη νόηση και να την αρπάξεις με τα ίδια σου τα χέρια και να δεις την εικόνα του Θεού;

Εάν όμως κι αυτό, που βρίσκεται μέσα σου είναι αόρατο σ'εσένα, πως θα φανερωθεί ο ίδιος σ'εσένα μέσα από τα μάτια σου;
Εάν όμως επιθυμείς να τον αντικρύσεις, βάλε στην σκέψη σου τον ήλιο, την τροχιά της σελήνης, την τάξη των αστεριών, Ποιος είναι αυτός, που επιτηρεί την τάξη; (διότι όλη η τάξη είναι οριοθετημένη από αριθμό και χώρο).

Ο ήλιος, ο μεγαλύτερος απ'τους ουράνιους θεούς, στον οποίο υπακούουν όλοι οι ουράνιοι θεοί σαν να υπακούουν σε βασιλιά και κυβερνήτη, κι αυτός ακόμα ο τόσο μεγάλος, ο μεγαλύτερος απ'τη γη και τη θάλασσα, ανέχεται να έχει από πάνω του μικρότερα αστέρια να κάνουν τις περιφορές τους, σεβόμενος ποιον, ή φοβούμενος ποιον παιδί μου;

Καθένα απ'τα αστέρια αυτά, (ήλιοι-απλανείς αστέρες), που είναι στον ουρανό, δεν διατρέχουν όμοια ή ίση τροχιά; Ποιος είναι αυτός, ο οποίος καθόρισε στον καθένα τον τρόπο και το μέγεθος της τροχιάς του; Ορίστε, η Άρκτος, (το κέντρο του γαλαξία, ο άξονας του γαλαξία, ο γαλαξίας), η οποία περιστρέφεται γύρω απ'τον εαυτό της και μαζί μ'αυτήν περιστρέφει κι ολόκληρο τον κόσμο. Ποιος είναι αυτός, που έχει αυτό το όργανο;

Ποιος είναι αυτός, που έθεσε όρια στη θάλασσα;
Ποιος είναι αυτός που στήριξε τη Γη;
Διότι κάποιος είναι, παιδί μου, ο δημιουργός και κυρίαρχος όλων αυτών. Διότι είναι αδύνατον να διατηρηθεί ή τόπος ή αριθμός ή μέτρο χωρίς το δημιουργό του, καθόσον κάθε τάξη είναι φτιαχτή, μόνον δε η αταξία κι η ασυμμετρία είναι άφτιαχτα.

Αλλά όμως ούτε κι αυτή είναι ακυβέρνητη, παιδί μου, διότι εάν το άτακτο δεν είναι πλήρες, αυτό δηλώνει πως δεν κατέχει τον τρόπο της τάξης και πως βρίσκεται κάτω απ'την εξουσία του κυβερνήτη, ο οποίος δεν το έβαλε ακόμα σε τάξη.

Μακάρι να μπορούσες ν'αποκτήσεις φτερά και να πετάξεις στον αέρα κι υψωμένος ανάμεσα απ'τη γη κι απ τον ουρανό να δεις το στερεό της γης, το ρευστό της θάλασσας, τα ρεύματα των ποταμών, το ελεύθερο του αέρα, την οξύτητα της φωτιάς, την τροχιά των άστρων, την ταχύτητα του ουρανού, την περιφορά γύρω απ'τον εαυτό τους.

Πόσο ευλογημένο είναι το θέαμα αυτό, παιδί μου, να τα βλέπεις όλα αυτά εν ριπή οφθαλμού, τον ακίνητο να κινείται και τον ουρανό να φανερώνεται μέσα απ'τα δημιουργήματα του!
Αυτή είναι η τάξη του κόσμου κι αυτός ο κόσμος της τάξης!

Εάν επιθυμείς να τον αντικρύσεις και μέσω των επίγειων θνητών κι αυτών που βρίσκονται στο βυθό, σκέψου, παιδί μου, τον άνθρωπο που δημιουργείται μέσα στην κοιλιά κι εξέτασε ακριβώς την τέχνη του δημιουργήματος και μάθε ποιος είναι αυτός, ο οποίος δημιουργεί αυτή την όμορφη και θεϊκή εικόνα του ανθρώπου.

Ποιος είναι αυτός, που έφτιαξε τα μάτια; Ποιος είναι αυτός, που τρύπησε τις μύτες και τ'αυτιά; Ποιος είναι αυτός, που άνοιξε το στόμα; Ποιος είναι αυτός, που άπλωσε και συνένωσε τα νεύρα; Ποιος είναι αυτός, που διοχέτευσε τις φλέβες; Ποιος είναι αυτός, που σκλήρυνε τα οστά; Ποιος είναι αυτός, που περιέβαλε με δέρμα την σάρκα; Ποιος είναι αυτός, που διαίρεσε τα δάχτυλα; Ποιος είναι αυτός, που πλάτυνε την βάση των ποδιών; Ποιος είναι αυτός, που διάνοιξε τους πόρους; Ποιος είναι αυτός, που άπλωσε τον σπλήνα; Ποιος είναι αυτός, που έφτιαξε την καρδιά σε σχήμα πυραμίδας; Ποιος είναι αυτός, που συνέθεσε τα νεύρα; Ποιος είναι αυτός, που πλάτυνε το ήπαρ; Ποιος είναι αυτός, που τοποθέτησε συρίγγια στους πνεύμονες; Ποιος είναι αυτός, που έκανε ευρύχωρη την κοιλιά;

Ποιος είναι αυτός, που που αποτύπωσε εμφανώς τα πιο τίμια μέρη κι έκρυψε τα αισχρά; Δες πόσες τέχνες υπάρχουν σε ένα υλικό και πόσα είναι τα έργα με μια περιγραφή κι όλα ωραία κι όλα συμμετρικά κι όλα διαφορετικά. Ποιος τα έκανε όλα αυτά; Ποια μητέρα, ποιος πατέρας, εκτός απ'τον αόρατο θεό, ο οποίος τα πάντα δημιούργησε με το θέλημα του;

Και κανένας δεν ισχυρίζεται πως μπορεί να υπάρξει ανδριάντας ή ζωγραφική χωρίς το γλύπτη ή το ζωγράφο, κι αυτό το δημιούργημα έχει γίνει χωρίς δημιουργό; Τι μεγάλη τυφλότητα, τι μεγάλη ασέβεια, τι μεγάλη αγνωμοσύνη!

Ποτέ παιδί μου, να μην αποχωρίσεις το δημιουργό απ'τα δημιουργήματα του..........μάλλον όμως είναι ανώτερη αυτή, που είναι στηριγμένη στο όνομα του θεού. Τόσος μεγάλος είναι ο πατέρας όλων. Διότι πράγματι είναι μοναδικός κι αυτό το έργο ανήκει σ'αυτόν, αφού είναι πατέρας.

Κι εάν μ'αναγκάζεις να εκφέρω πιο τολμηρότερη άποψη, η ουσία του είναι να γεννά και να δημιουργεί τα πάντα, και, όπως ακριβώς είναι αδύνατον να δημιουργηθεί κάτι χωρίς τον δημιουργό του, έτσι είναι αδύνατον και γι'αυτόν να μην υπάρχει αιώνια, εάν δεν δημιουργεί πάντοτε τα πάντα, στον ουρανό, στον αέρα, στην γη, στο βυθό, σε κάθε σημείο του σύμπαντος (εν παντί του κόσμου), παντού στο σύμπαν και στα πάντα, (εν παντί του παντός), τα όντα και τα μη όντα, (τω όντι και το μή όντι).

Διότι τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει στο σύμπαν που να μην είναι αυτός. Αυτός είναι και τα όντα, αυτός είναι και τα μη όντα. (εκείνω ο ουκ έστιν αυτός. έστιν ούτος και τα όντα αυτός και τα μη όντα). Διότι τα μεν όντα τα φανέρωσε, τα δε μη όντα τα κρατά μέσα του.

Ο θεός αυτός είναι ανώτερος απ'το όνομα, αυτός είναι αόρατος, αυτός είναι και τελείως ορατός με τα μάτια. Αυτός είναι εκείνος που δεν έχει σώμα, εκείνος που έχει πολλά σώματα, ή μάλλον εκείνος που έχει όλα τα σώματα.

Τίποτα δεν υπάρχει, που να μην είναι αυτός, διότι όλα όσα υπάρχουν είναι κι αυτός, και για το λόγο αυτό έχει όλα τα ονόματα, καθόσον είναι ο Πατέρας του Ενός. (ο Πατέρας του Παντόμορφου αισθητού θεού - Έβδομου Ουρανού)

Ποιος, επομένως, να σε δοξάσει, καθώς μιλά για σένα ή απευθύνεται σ'εσένα; Προς τα που βλέποντας να σε δοξάσω; προς τα πάνω, προς τα κάτω, προς τα μέσα, προς τα έξω; διότι δεν υπάρχει τρόπος ούτε χώρος γύρω από σένα ούτε και κανένα άλλο δημιούργημα.

Τα πάντα βρίσκονται σ'εσένα, προέρχονται από σένα, τα πάντα δίνεις και τίποτα δεν παίρνεις, διότι τα πάντα τα έχεις και δεν υπάρχει τίποτα που να μην το έχεις.

Και πότε να σε υμνήσω; Διότι δεν είναι δυνατόν ν'αντιληφθούμε ούτε την ώρα σου ούτε τον χρόνο σου. Και για τι να σε υμνήσω; για όσα δημιούργησες, ή για όσα δεν δημιούργησες;

.........

σχόλιο:Τα γεννημένα όντα δημιουργήθηκαν, και οι κτιστές ψυχές (πνεύμα - matrix) μια φορά γεννήθηκαν, ενώ οι ανθρώπινες ψυχές είναι η εικόνα της ζωής και είναι Oμοούσιες με το Φως και την αλήθεια της Ζωής, είναι ο Νοητός Λόγος ο Νοητός Άνθρωπος, που δίνει την νοερή ζωή στα θνητά είδωλα των πλανητών, τα ανθρώπινα ζώα, μέσα από την ανανέωση των γεννήσεων.

Διότι διαφορετικό σώμα δεν χωρά την ανθρώπινη ψυχή, και αυτό είναι νόμος του Θεού για να μην εξευτελιστεί κι άλλο η ανθρώπινη ψυχή.

.........

Για όσα φανέρωσες ή για όσα απέκρυψες; 

Και για τι να σε υμνήσω; σαν να είμαι ο εαυτός μου, σαν να έχω κάποιο δικό μου χαρακτηριστικό, σαν να είμαι διαφορετικός από σένα; Διότι εσύ είσαι ότι τυχαίνει να είμαι εγώ, εσύ είσαι ότι τυχαίνει να κάνω, εσύ είσαι ό,τι τυχαίνει να πω. Διότι εσύ είσαι τα πάντα και τίποτα άλλο δεν υπάρχει. Εκείνο που δεν υπάρχει, είσαι εσύ.

Εσύ είσαι καθετί που γεννήθηκε, εσύ ό,τι δεν γεννήθηκε, νους, νοητός, και πατέρας, δημιουργός, και θεός, αυτός που ενεργεί, διότι περισσότερο λεπτοφυής απ'την Ύλη είναι ο αέρας, από τον αέρα πιο λεπτοφυής είναι η φωτιά, η ψυχή, απ'την ψυχή πιο λεπτοφυής ο Νους, κι απ το Νου ο Θεός, που είναι αγαθός.

morfeas sky

ΥΜΝΩΔΙΑ ΑΠΟΚΡΥΦΗ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
Εσύ παιδί μου να προσευχηθείς πρώτα στον Κύριο και Πατέρα και Μοναδικό και όχι στον Έναν, αλλά σ'εκείνον από τον οποίο προέρχεται ο Ένας, να τύχεις ευμενούς μεταχείρησης, ώστε να μπορέσεις να κατανοήσεις τον τόσο μεγάλο Θεό και με μια του μόνο ακτίνα να σου φωτίσει την νόηση.

Ποιμάνδρης:
ὁ δὲ πάντων πατὴρ ὁ Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ φῶς, ἀπεκύησεν ῎Ανθρωπον αὐτῷ ἴσον, οὗ ἠράσθη ὡς ἰδίου τόκου· περικαλλὴς γάρ, τὴν τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων· ὄντως γὰρ καὶ ὁ θεὸς ἠράσθη τῆς ἰδίας μορφῆς, παρέδωκε τὰ ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα, καὶ κατανοήσας δὲ τὴν τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί, ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ πατρός·

Και εδώ ποιος δημιούργησε τον κτιστό αισθητό κόσμο;

(κτίσιν ἐν τῷ πυρί)

ὁ δὲ Νοῦς ὁ θεός, ἀρρενόθηλυς ὤν, ζωὴ καὶ φῶς ὑπάρχων, ἀπεκύησε λόγῳ ἕτερον Νοῦν δημιουργόν, ὃς θεὸς τοῦ πυρὸς καὶ πνεύματος ὤν, ἐδημιούργησε διοικητάς τινας ἑπτά, ἐν κύκλοις περιέχοντας τὸν αἰσθητὸν κόσμον, καὶ ἡ διοίκησις αὐτῶν εἱμαρμένη καλεῖται.

ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΑΤΕ;

1. ὁ δὲ πάντων πατὴρ ὁ Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ φῶς
1. ἀπεκύησεν ῎Ανθρωπον
1. παρέδωκε τὰ ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα

2. ὁ δὲ Νοῦς ὁ θεός, ἀρρενόθηλυς ὤν, ζωὴ καὶ φῶς ὑπάρχων,
2. ἀπεκύησε λόγῳ ἕτερον Νοῦν δημιουργόν, ὃς θεὸς τοῦ πυρὸς καὶ πνεύματος
2. ἐδημιούργησε διοικητάς τινας ἑπτά, ἐν κύκλοις περιέχοντας τὸν αἰσθητὸν κόσμον, καὶ ἡ διοίκησις αὐτῶν εἱμαρμένη καλεῖται.

ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΝΩΘΙ Σ ΑΥΤΟΝ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ

morfeas sky

Ε" ΜΕΡΟΣ ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

 «Το Παν είναι ο Λόγος. Το σύμπαν είναι Νοητικό». 

- Τα υπόλοιπα ζώα δε χρησιμοποιούν πατέρα το λόγο; (λογική)

-Όχι, παιδί μου, μόνο τη φωνή, (κραυγές), και ο λόγος (λογική) διαφέρει κατά πολύ από τη φωνή.

Γιατί ο λόγος είναι κοινός για όλους τους ανθρώπους, ενώ η φωνή είναι ιδιαίτερη για κάθε είδος ζώου.

-Αλλά και ο λόγος (γλώσσες εθνών κρατών) των ανθρώπων πατέρα δεν είναι διαφορετικός σε κάθε έθνος;

Ο άνθρωπος είναι και διαφορετικός και ένας, παιδί μου.
Έτσι, και ο λόγος (λογική) αν και είναι ένας, ερμηνεύεται διαφορετικά.

Έχω την εντύπωση παιδί μου ότι αγνοείς την αρετή και το μέγεθος του λόγου. (λογική με οδηγό τον Αγαθό Νου - την καρδιά)

Γιατί ο μακάριος θεός Αγαθοδαίμων είπε ότι η ψυχή βρίσκεται στο σώμα, ο Νους στην ψυχή, ο Λόγος στο Νου, και ότι ο Θεός είναι ο πατέρας όλων αυτών.

Ο Λόγος, λοιπόν, είναι η εικόνα, και ο Νους του Θεού.

Και το σώμα είναι εικόνα της ιδέας.

Και η ιδέα, εικόνα της ψυχής.
 

Είναι, λοιπόν, το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο της Ύλης ο αέρας. 

Το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο του αέρα η ψυχή. 

Το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο της ψυχής ο Νους. 

Και το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο του Νου είναι ο Θεός.

Και ο μεν Θεός περιβάλλει τα πάντα και ενυπάρχει στα πάντα.

Ενώ ο Νους περιβάλλει την ψυχή και βρίσκεται μέσα της.

Η ψυχή περιβάλλει τον αέρα

Και τέλος ο αέρας περιβάλλει την ύλη. (γη, νερό).

Η ανάγκη, η πρόνοια, και η φύση, αποτελούν τα όργανα του κόσμου και της τάξης της Ύλης. (αέρας, γη, νερό).

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Γιατί ο μακάριος θεός Αγαθοδαίμων είπε ότι η ψυχή βρίσκεται στο σώμα, ο Νους στην ψυχή, ο Λόγος στο Νου, και ότι ο Θεός είναι ο πατέρας όλων αυτών.

Μετάφραση:
Γιατί ο μακάριος θεός Αγαθοδαίμων είπε ότι η ψυχή βρίσκεται στο σώμα - το θεικό σώμα, (όπως εικόνα της αμετάβλητης ψυχής είναι αυτό που αποκαλλούμε ως καρδιά στο θνητό μας σώμα) ο Αγαθός Νους βρίσκεται στην ψυχή-θεικό σώμα, ο αδιαίρετος Λόγος στο Νου, (η Ζωή η κίνηση του Νου), (σε εμάς δόθηκε από το Λόγο - Νου Αιθέρα η Λογική) και ότι ο Θεός είναι ο πατέρας όλων αυτών.

Ο Λόγος, λοιπόν, είναι η εικόνα, και ο Νους του Θεού.
(Αδιαίρετος Αγαθός Νους και Λόγος η Νοητή Ζωή).

Και το σώμα είναι εικόνα της ιδέας.
Και η ιδέα, εικόνα της ψυχής.

(το θνητό σώμα είναι ιδέα του θεικού σώματος, δηλαδή η καρδιά του θνητού σώματος είναι η εικόνα της ψυχής - θεικού σώματος).

Είναι, λοιπόν, το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο της Ύλης ο αέρας.
(η καρδιά του μεταβλητού αστρικού σώματος - θνητού σώματος από γη-νερό).

Το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο του αέρα η ψυχή.
(το νοερό αμετάβλητο πνεύμα της φωτιάς-ψυχής-θεικό σώμα).

Το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο της ψυχής ο Νους.
( Ο άναρχος αμετάβλητος Αγαθός Νους Αιθέρας)

Και το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο του Νου είναι ο Θεός.
(η Αλήθεια της Ζωής, όπου ο Φωτεινός Πανάγαθος Νους είναι Φως, και ο αδιαίρετος Φωτεινός Λόγος η Αλήθεια της Ζωής που κινεί αυτόν τον Πανάγαθο Άναρχο Φωτεινό Απεριόριστο Νου-κόσμο).

Και ο μεν Θεός (Φως και Ζωή) περιβάλλει τα πάντα και ενυπάρχει στα πάντα.

Ενώ ο Νους περιβάλλει την ψυχή (φωτιά) και βρίσκεται μέσα της.

Η ψυχή περιβάλλει τον αέρα.

Και τέλος ο αέρας περιβάλλει την ύλη. (τα άλογα στοιχεία γη, νερό, Η ΆΛΟΓΗ ΦΥΣΗ - ΣΤΥΓΝΟΝ ΣΚΟΤΟΣ) τα οποία δεν μπορούν να δεχτούν τον αέρα-πνεύμα- δηλαδή την καρδιά, πόσο δε την ψυχή και το θεικό Νου).

Η ανάγκη, η πρόνοια, και η φύση, αποτελούν τα όργανα του κόσμου και της τάξης της Ύλης. ( θνητά σώματα από γη, νερό).

(η Μοίρα και η Δικαιοσύνη δηλαδή η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ επικρατεί δηλαδή ΚΥΡΙΑΡΧΕΊ στην κατώτερη φύση των πλανητών - ότι δώσεις αυτό θα πάρεις).

Και καθένα από τα νοητά είναι ουσία.

Και η ουσία των νοητών είναι η ομοιότητα.

(Οταν μας οδηγεί η ορθή λογική με οδηγό την καρδιά μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με την αμετάβλητη θεική νοητή και νοερή ουσία της θεικής ψυχής μας).

Όμως, καθένα από τα σώματα που αποτελούν το σύμπαν,  είναι πολλά, γιατί, τα σύνθετα σώματα, έχοντας την ταυτότητα, και μεταβάλλοντας το ένα το άλλο, με αυτόν τον τρόπο σώζουν πάντα την ακεραιότητα της ταυτότητας τους.

Όμως, καθένα από τα σώματα που αποτελούν το σύμπαν, (τα αμετάβλητα όμοια σώματα των Α-πλανών και τα σύνθετα μεταβλητά σώματα των πλάνη-των), είναι πολλά, γιατί, τα σύνθετα σώματα, έχοντας την ταυτότητα, (όλα τα σύνθετα σώματα των πλανητών και της σελήνης έχουν την ταυτότητα των αριθμών - μιλάμε για εικόνα matrix), και μεταβάλλοντας το ένα το άλλο, (ανόμοια στοιχεία με ισόποσες δυνάμεις που συντέθηκαν σύμφωνα με τον νόμο της Αρμονίας και συνθέτουν ένα σύνθετο σώμα των πλανητών, άψυχο ή έμψυχο), με αυτόν τον τρόπο σώζουν πάντα την ακεραιότητα της ταυτότητας τους.

(τα αμετάβλητα αισθητά θεικά γένη των Απλανών, και τα θνητά μεταβαλλόμενα είδη της των θνητών όντων των πλανητών που γεννιούνται αυξάνονται μειώνονται και πεθαίνουν, αποκτούν την δική τους ύπαρξη σύμφωνα με την δική τους φύση).

Καθένα από τα σύνθετα σώματα (θνητά σώματα και αστρικά σώματα) διαθέτει αριθμό.
Γιατί χωρίς την ύπαρξη του αριθμού η σύσταση, η σύνθεση, και η διάλυση, καθίσταται αδύνατη.

Και τα εννιαία (οι ψυχές - θεικά σώματα της φωτιάς), γεννούν και αυξάνουν τον αριθμό, (σώμα από αέρα - αέρα γη νερό) και όταν αυτός πάλι διαλύεται, τον δέχονται μέσα τους, η Ύλη όμως, συνεχίζει να είναι μία. (τα τέσσερα στοιχεία από μόνα τους).

 

Η Εστία είναι η θεά της Οικίας, (Σώματος), η ίδια ιδέα του πυρός που δε σβήνει. (αθάνατο σώμα).

Οι πρώτοι Έλληνες έδωσαν το όνομα στη θεά (ψυχή) όχι τόσο από τον ακίνητο λίθο (γη-θνητό σώμα-σκότος) που βρισκόταν στο κέντρο της οικίας τους (το θνητό σώμα βρίσκεται στην μήτρα της ψυχής) που χρησίμευε για να υποβαστάει την φωτιά, αλλά από την ίδια την φωτιά. (ψυχή).

Η ψυχή είναι αεικίνητη νοητή ουσία, δίνει την νοερή ζωή στο πνεύμα και το πνεύμα μπαίνοντας στην μήτρα της ψυχής δίνει κίνηση και στα άλλα ακίνητα, το στυγνόν σκότος από γη-νερό, το οποίο έχει βλαστική κίνηση, γεννιέται αυξάνεται μειώνεται και πεθαίνει.

.........

Και ολόκληρος αυτός ο κόσμος, ο μεγάλος θεός, ( ο δεύτερος Νους δημιουργός ο αισθητός θεός των επτά ουρανών που περικλείει τις επτά φύσεις με τα επτά δημιουργήματα του), και η εικόνα του μεγαλύτερου Θεού, (ο Ογδοος Ουρανός), ενωμένος με εκείνον, και διασφαλίζοντας την τάξη, και τη βούληση του πατέρα, συμπληρώνει την ζωή, και δεν υπάρχει τίποτα μέσα σ'αυτόν, μέσα στην αιωνιότητα της πατρικής αποκατάστασης, ούτε ως σύνολο, ούτε ως μέρος, που να μη ζει.

Γιατί μέσα στον κόσμο,  τίποτα δεν έχει, γίνει ούτε, θα γίνει νεκρό. (διότι τα περικλείει η Ζωή και είναι ενωμένη μαζί τους δηλαδή το Θείο Πνεύμα του Θεού).

Γιατί ο πατέρας είχε την επιθυμία αυτό να είναι ζωντανό, για όσο καιρό είναι αυτό οργανωμένο, γι'αυτό είναι ανάγκη να είναι και Θεός. 

(Χωρίς Νου - νοητή ουσία δεν μπορεί να υπάρχει η Νοητή Ζωή μα ούτε η νοερή ζωή).

Γιατί ο πατέρας (ο πατέρας όλων Φως και Ζωή) είχε την επιθυμία αυτό να είναι ζωντανό, για όσο καιρό είναι αυτό οργανωμένο, (το αδρανή δοχείο της ύλης - σκότος, με την κίνηση που του δόθηκε από τον Πατέρα μέσω της εικόνας του περικλείοντας το, εξωτερικά και εσωτερικά, χωρίστηκε σε Τέσσερα στοιχεία μέσα στο γίγνεσθαι των επτά ουρανών που περικλείουν τις επτά φύσεις από το ισχυρότερο στοιχείο της φωτιάς, ενώθηκε με το θείο πνεύμα και πήρε την νοερή ζωή το δοχείο της Υλης σύμφωνα με το πνεύμα που διαθέτει η αμετάβλητη φύση της φωτιάς-αιωνιότητας, και της σύνθετης φύσης της ύλης των πλανητών, και όλα μαζί, και χωριστά ως μέρη-μονάδες, συνθέτουν έναν ζωντανό οργανισμό), γι'αυτό είναι ανάγκη να είναι και Θεός.

Πως, λοιπόν, θα ήταν δυνατόν, παιδί μου, να είναι νεκρά μέσα στο Θεό, μέσα στην εικόνα του σύμπαντος, μέσα στην συμπλήρωση της ζωής; Γιατί η νέκρωση αποτελεί φθορά, και η φθορά απώλεια. 

Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, να φθαρεί ένα μέρος του Θεού;

- Δεν πεθαίνουν, λοιπόν, πατέρα, οι ζωντανοί οργανισμοί που ενυπάρχουν μέσα σ'αυτόν; επειδή αποτελούν μέρη του;

Πρόσεξε τι λες, παιδί μου, επειδή πλανήθηκες από την ονομασία αυτού που γίνεται.

Γιατί, δεν πεθαίνουν, παιδί μου, αλλά ως σύνθετα σώματα, διαλύονται, και η διάλυση δεν αποτελεί θάνατο, αλλά χωρισμό της σύνθεσης. Διαλύονται, λοιπόν, όχι για να χαθούν, αλλά για να γεννηθούν νέα.

(Εδώ αναφέρεται ο Ερμής στην ανακύκλωση των σύνθετων υλικών στοιχείων - σύνθετοι αριθμοί - της Γης).

Επειδή, τι είναι η ενέργεια στη ζωή; δεν είναι κίνηση; Τι είναι, λοιπόν, στον κόσμο ακίνητο; Τίποτα παιδί μου.

Γιατί δεν είναι δυνατόν αυτός που γεννά να γεννήσει κάτι χωρίς κίνηση;

Πολύ γελοίο αυτό που ρώτησες, αν και το ένα τέταρτο μένει άπρακτο. Γιατί το ακίνητο σώμα (στυγνόν σκότος - γη) σημαίνει μόνο απραξία.

Να γνωρίζεις, λοιπόν, παιδί μου, ότι καθετί που υπάρχει στον κόσμο κινείται είτε προς αύξηση, είτε προς τη μείωση.

Και αυτό που κινείται ζει, αλλά καθετί που ζει δεν είναι αναγκαίο να είναι όμοιο. 

Γιατί, όλος ο κόσμος ως σύνολο, είναι αμετάβλητος, ενώ τα (σύνθετα) μέρη, από τα οποία αποτελείται, είναι όλα μεταβλητά, (η σύνθετη Υλη), κανένα όμως (στοιχείο - μέρος) δεν είναι φθαρτό (από μόνο του), ή μπορεί να χαθεί. 

(όταν διαλύεται π.χ. η σύνθεση των επίγειων θνητών σωμάτων όλα τα ανόμοια στοιχεία γυρίζουν πίσω στην πηγή τους)

Γιατί η γέννηση δεν αποτελεί ζωή, αλλά είναι η αίσθηση.

Ούτε ο θάνατος αποτελεί μεταβολή, αλλά η λήθη.

Όλα αυτά, λοιπόν, έτσι έχουν, όλα είναι αθάνατα, η ύλη, η ζωή, το πνεύμα, η ψυχή, ο Νους, από τον οποίο αποτελείται κάθε ζωντανό πλάσμα. Άρα κάθε ζωντανός οργανισμός είναι αθάνατος λόγω αυτού. (λόγω του Αγαθού Νου η Αλήθεια της Ζωής).

Και περισσότερο απ'όλα τα ζωντανά πλάσματα, ο άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να δεχτεί το Θεό (Αγαθό Νου), και να συνευρεθεί μαζί του. Γιατί, απ'όλα τα ζωντανά πλάσματα, μόνο αυτός μιλά με το Θεό, και μπορεί να συνευρεθεί μαζί του.

Γιατί, μόνον ο Άνθρωπος μιλά με το Θεό. (Αγαθό Νου).

morfeas sky

     

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΛΟΓΟΣ Ζ" ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Που πηγαίνετε, άνθρωποι, μεθυσμένοι έχοντας πιει το ανέρωτο κρασί της άγνοιας, το οποίο δεν μπορείτε καν να αντέξετε, αλλά ήδη το ξερνάτε;

Σταθείτε και συνέλθετε, σηκώστε ψηλά τα μάτια της καρδιάς σας. Κι αν όλοι δεν το μπορείτε, τουλάχιστον αυτοί που μπορείτε.

Διότι η κακία της άγνοιας κατακλύζει τη γη ολόκληρη και μαζί της φθείρει και την ψυχή, η οποία βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα στο σώμα, χωρίς να την αφήνει να προσορμιστεί στα λιμάνια της σωτηρίας.

Μη σας παρασύρει, επομένως, το μεγάλο ρεύμα, αλλά εκμεταλλευόμενοι την άμπωτη - όσοι μπορείτε - πιάστε το λιμάνι της σωτηρίας αγκυροβολώντας σ΄αυτό κι αναζητείστε τον καθοδηγητή, ο οποίος θα σας οδηγήσει στις πύλες της γνώσης, όπου βρίσκεται το λαμπρό φως, το αμόλυντο από σκοτάδι, όπου ούτε ένας δεν μεθάει, αλλά όλοι είναι νηφάλιοι, προσβλέποντας με την καρδιά σας σ΄αυτόν που θέλει να φανερωθεί.

Διότι δεν είναι δυνατόν να τον ακούσουμε, ούτε να του μιλήσουμε, ούτε να τον δούμε με τα μάτια μας, παρά μόνο με τον νου και την καρδιά.

Πρώτα απ΄όλα όμως πρέπει να σκίσεις το χιτώνα που φοράς, (σώμα-ο ζωντανός νεκρός), το ύφασμα της άγνοιας, το υποστήριγμα της κακίας, τα δεσμά της φθοράς, τον σκοτεινό περίβολο, τον ζωντανό θάνατο, τον αισθητό νεκρό, τον φορητό τάφο, τον ληστή που κατοικεί μέσα σου, αυτόν που σε μισεί για όσα αγαπά και σε φθονεί για όσα μισεί.

Τέτοιος είναι ο εχθρικός χιτώνας που φόρεσες, που σε τραβά προς τα κάτω προς το μέρος του, ώστε να μην κοιτάξεις προς τα πάνω κι αντικρίζοντας την ομορφιά της αλήθειας και το αγαθό που κρύβει μέσα της, μισήσεις την κακία του.

Κι αφού αντιληφθείς την παγίδα που σου έστησε (ποιος; ο δεύτερος Νους δημιουργός, το εκπεσών φωτισμένο πνεύμα ο αισθητός θεός)

μετατρέποντας σε αναίσθητα τα θεωρούμενα ως αισθητήρια όργανα φράζοντας τα με πολύ υλικό και γεμίζοντας τα με σιχαμερή ηδονή, να μην ακούς όσα πρέπει εσύ ν΄ακούς, ούτε να βλέπεις όσα πρέπει εσύ να βλέπεις.

morfeas sky

ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
ΛΟΓΟΣ ΣΤ"

ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΤ ΟΥΣΙΑΝ ΑΓΑΘΟ
ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΟ (ΦΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗ)
ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ

Το απόλυτο Αγαθό, Ασκληπιέ, σε τίποτα άλλο δε βρίσκεται, παρά μόνο στο Θεό, μάλλον σε ο ίδιος ο Θεός είναι πάντοτε το Αγαθό.
Κι αν είναι έτσι, το Αγαθό πρέπει να αποτελεί την ουσία κάθε κίνησης και γέννησης (τίποτα δεν υπάρχει που να μην έχει μερίδιο σ'αυτήν), η οποία περιβάλλεται από στατική ενέργεια, πλήρη και απλή, πληρέστατη, χορηγό, πρωταρχική για πάντα. Διότι, όταν λέω πως καθετί χορηγεί είναι αγαθό, εννοώ πως και πάντοτε κι αιώνια είναι αγαθό.

Αυτό δε πουθενά αλλού δεν συναντάται, παρά μόνο στο Θεό, διότι δεν του λείπει τίποτα, ώστε να γίνει κακός επιθυμώντας να το αποκτήσει, ούτε κανένα από τα δημιουργήματα του πρέπει να απορριφθεί απ'αυτόν, ώστε να λυπηθεί που θα το αποβάλλει, (διότι η λύπη αποτελεί μέρος της κακίας), ούτε ανώτερο απ'αυτόν υπάρχει κάτι, απ'το οποίο θα δεχτεί πόλεμο, (διότι η αδικία δεν συμβαδίζει με αυτόν), ούτε ωραιότερο, ώστε να το ερωτευτεί, ούτε ανήκουστο, εξαιτίας του οποίου να οργιστεί, ούτε σοφότερο, για να ζηλέψει.

Κι αφού τίποτα απ'αυτά δεν βρίσκεται στην ουσία του Θεού, τι απομένει παρά μόνον το απόλυτο Αγαθό;

Διότι, όπως ακριβώς κανένα απ'τα άλλα πάθη δεν βρίσκεται σ'αυτή την ουσία, έτσι και σε κανένα απ' τ' άλλα όντα δεν θα βρεθεί το Απόλυτο Αγαθό.

Διότι όλα τ'άλλα πάθη υπάρχουν μέσα σε όλα τα όντα - και στα μικρά και στα μεγάλα και στο καθένα χωριστά και σ'αυτό το ίδιο το ζωντανό όν, που είναι το μεγαλύτερο και το δυνατότερο απ'όλα. Διότι τα γεννημένα είναι πλήρη από πάθη, καθόσον η ίδια η γέννηση αποτελεί πάθος.

Κι όπου υπάρχει το πάθος, πουθενά δεν υπάρχει το απόλυτο Αγαθό, κι όπου υπάρχει το Αγαθό, πουθενά δεν υπάρχει ούτε ένα πάθος, διότι όπου υπάρχει μέρα, δεν υπάρχει νύχτα, κι όπου υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει μέρα.

Επομένως, είναι αδύνατον να υπάρχει το Αγαθό στην περίπτωση της γέννησης, παρά υπάρχει το Αγαθό μόνον στο αγέννητο.

Όπως δε ακριβώς έχει δοθεί στην Ύλη μερίδιο σε όλα, έτσι της έχει δοθεί μερίδιο και στο Αγαθό. Με τον τρόπο αυτό ο κόσμος είναι αγαθός στο επίπεδο που κι αυτός δημιουργεί τα πάντα, ώστε να είναι Αγαθός στο τμήμα της δημιουργίας. Αλλά σε όλα τα άλλα δεν είναι Αγαθός, διότι και διάκειται από πάθη, και είναι κινητός και δημιουργεί πράγματα, τα οποία διάκεινται από πάθη.

Μέσα δε στον άνθρωπο (της Γης) το αγαθό έχει ταχθεί με τρόπο συγκριτικό ως προς το κακό.

Διότι το όχι πολύ κακό, είναι αγαθό για μας, εκείνο δε που είναι αγαθό για μας, είναι το ελάχιστο τμήμα του κακού.

Επομένως, είναι αδύνατον το εδώ αγαθό να είναι απαλλαγμένο από κακία, καθόσον το εδώ αγαθό μετατρέπεται σε κακό, κι αφού μετατρέπεται σε κακό, δεν παραμένει πλέον αγαθό.

Κι αφού δεν παρέμεινε αγαθό, μετατρέπεται  σε κακό.

Επομένως, μόνον στο Θεό βρίσκεται το απόλυτο Αγαθό, ή ο ίδιος ο Θεός είναι το απόλυτο Αγαθό.

Μόνον λοιπόν, Ασκληπιέ, το όνομα του αγαθού υπάρχει στους ανθρώπους, στην πράξη όμως πουθενά, διότι είναι αδύνατον, καθόσον δεν το χωράει το υλικό σώμα.

Το οποίο υλικό σώμα από παντού πιέζεται από την κακία και τους μόχθους και τους πόνους και τις επιθυμίες και οργές και τις απάτες και τις ανόητες φιλοδοξίες.

Κι εκείνο που είναι χειρότερο απ'όλα, Ασκληπιέ, είναι πως καθένα από τα προαναφερθέντα έχουν δημιουργήσει εδώ την εντύπωση πως αποτελούν το μεγαλύτερο αγαθό, πράγμα που μάλλον αποτελεί το ανυπέρβλητο κακό. Η γαστριμαργία, η χορηγός όλων των κακών.....η πλάνη αποτελεί την απουσία του αγαθού.

Εγώ δε, οφείλω, ευγνωμοσύνη στο Θεό καθώς μου έβαλε στο Νου ακόμη και σχετικά με τη γνώση του αγαθού, πως είναι αδύνατον να βρίσκεται αυτό μέσα στον κόσμο. Διότι ο κόσμος αποτελεί πλήρωμα της κακίας, ο Θεός όμως αποτελεί πλήρωμα του Αγαθού, ή το Αγαθό του Θεού........Διότι τα πλεονεκτήματα των καλών υπάρχουν γύρω απ'την ουσία αυτού κι εκείνα που είναι δικά του φαίνονται πιο καθαρά και κάπως πιο ευκρινή. 

Διότι πρέπει, Ασκληπιέ, να τολμήσουμε να πούμε πως η ουσία του Θεού (εάν βέβαια έχει ουσία) είναι το απόλυτο Ωραίο, το δε απόλυτο ωραίο και το απόλυτο Αγαθό δεν είναι δυνατόν να γίνουν αντιληπτά σε τίποτα απ'όσα βρίσκονται μέσα στον κόσμο. 

Διότι όλα όσα υποπίπτουν στην αίσθηση της όρασης αποτελούν είδωλα και μοιάζουν με σκιαγραφήματα.

Αντίθετα, όσα δεν υποπίπτουν είναι η ουσία του απόλυτου Ωραίου και απόλυτα Αγαθού.....Και όπως ακριβώς το μάτι δεν είναι δυνατόν να δει το Θεό, έτσι και δεν μπορεί να δει το απόλυτο Ωραίο και το απόλυτο Αγαθό. Διότι αυτά αποτελούν μέρη του Θεού, χαρακτηριστικά μόνο δικά του, οικεία του, αχώριστα, πολύ προσφιλή, τα οποία ο ίδιος ο Θεός τα αγαπά ή τα ίδια αγαπούν το Θεό.

Εάν μπορέσεις να συλλάβεις την έννοια του Θεού, (Φως και Ζωή), θα συλλάβεις και την έννοια της ομορφιάς και του αγαθού, το υπέρλαμπρο που απ'το Θεό γίνεται ακόμα πιο υπέρλαμπρο. Διότι η ομορφιά εκείνη είναι ασύγκριτη και το αγαθό εκείνο είναι αμίμητο, όπως ακριβώς κι ο ίδιος ο Θεός.

Επομένως, όπως συλλαμβάνεις την έννοια του Θεού, έτσι να συλλάβεις και την έννοια του απόλυτου Ωραίου και του απόλυτου Αγαθού, καθόσον αυτά δεν έχουν μοιραστεί στους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς, αφού είναι αχώριστα με το Θεό. 

Εάν αναζητάς το Θεό. τότε ν'αναζητάς τότε ν'αναζητάς και το απόλυτο Ωραίο. Διότι μία είναι η οδός, που οδηγεί σ'αυτό, η ευσέβεια, (το γνώθι σ'αυτόν), που ακολουθείται απ'τη γνώση. 

(Η Νοητή γνώση διά της γνήσιας φιλοσοφίας ώστε να καταΝοήσουμε το Θεό, μαζί με την αμετάβλητη αίσθηση της ψυχής, τον αμετάβλητο θεϊκό έρωτα για το Αγαθό).

Ετσι λοιπόν, αυτοί που αγνοούν και δεν βάδισαν την οδό της ευσέβειας, τολμούν να χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο (της Γης) ως ωραίο και καλό, αν και δεν έχει δει ούτε στ'όνειρο του εάν υπάρχει κάτι καλό, αλλ'αντίθετα έχει καταληφθεί από κάθε κακό κι έχει πιστέψει πως το κακό είναι αγαθό κι έτσι το χρησιμοποιεί ακόμα περισσότερο αχόρταγα, καθώς φοβάται μήπως το στερηθεί καταβάλλοντας τεράστιο αγώνα, όχι μόνον για να το διατηρήσει, αλλά και για να το επαυξήσει.

Αυτά, Ασκληπιέ, είναι τα ανθρώπινα αγαθά και τα ωραία, (της Γης), τα οποία ούτε να τ'αποφύγουμε μπορούμε, ούτε να τα μισήσουμε. Διότι το πιο άσχημο απ'όλα είναι πως έχουμε την ανάγκη τους και δεν μπορούμε να ζήσουμε μακριά από αυτά.

morfeas sky

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 
ΛΟΓΟΣ Η"

ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠ'ΤΑ ΟΝΤΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ,

ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΛΟΓΩ ΠΛΑΝΗΣ

ΤΙΣ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥΣ

Τώρα, παιδί μου, πρέπει να πούμε σχετικά με την ψυχή και το σώμα, με ποιο δηλαδή τρόπο η ψυχή παραμένει αθάνατη και τι είδους είναι η ενέργεια της σύστασης και της διάλυσης του σώματος.

Διότι καμία σχέση δεν έχει μ'αυτά ο θάνατος, αλλά είναι μια έννοια ονομασίας για το αθάνατο ή σαν μια απλή πράξη ή αποκαλούμενος θάνατος αντί του αθάνατος με αφαίρεση του πρώτου γράμματος.

Διότι ο θάνατος είναι σχετικός με την απώλεια, τίποτα όμως απ'τον κόσμο δεν χάνεται. Εάν δε ο κόσμος είναι δεύτερος θεός κι αθάνατο ον, είναι αδύνατον να πεθάνει κάποιο μέρος απ'το αθάνατο ζώον. (αθάνατο ζώο είναι και ο άνθρωπος της Γης).

"ει γαρ δεύτερος θεός ο κόσμος και ζώον αθάνατον, αδύνατόν εστι του αθανάτου ζώου μέρος τι αποθανείν"

Κι όλα όσα υπάρχουν μέσα στον κόσμο αποτελούν μέρη του κόσμου και κυρίως ο άνθρωπος, το λογικόν ζώον. 

"πάντα δέ τά εν τω κόσμω μέρη εστί του κόσμου, μάλιστα δε ο άνθρωπος, το λογικόν ζώον".

Πρώτος απ'όλα κι αιώνιος και αγέννητος και δημιουργός του κόσμου και των πάντων μέσα στον κόσμο είναι ο θεός. 

Δεύτερος είναι ο κόσμος, ο οποίος δημιουργήθηκε απ'αυτόν (το θεό) κατ'εικόνα του και απ'αυτόν διατηρεί τη συνοχή του και τρέφεται και παραμένει αθάνατος, σαν από αιώνιο πατέρα αιώνια ζωντανός, καθόσον είναι αθάνατος.

Διότι το αιώνια ζωντανό, (κόσμος), διαφέρει απ'το αιώνιο, (Θεό), επειδή ο θεός δεν γεννήθηκε από άλλο.

Διότι το αιώνια ζωντανό, (κόσσμος ο δεύτερος Νους δημιουργός ο αισθητός θεός), διαφέρει απ'το αιώνιο, (Θεό), επειδή ο θεός δεν γεννήθηκε από άλλο. Κι αν όμως γεννήθηκε, γεννήθηκε απ'τον εαυτό του. Δεν γεννήθηκε όμως ποτέ, αλλά πάντα γεννιέται. Διότι το σύμπαν είναι αιώνιο από κάποιον άλλον αιώνιο, ενώ ο πατέρας (το παν ο πατήρ) είναι αιώνιος απ'τον εαυτό του.

Κι ο κόσμος έγινε αιώνιος κι αθάνατος απ'τον πατέρα, κι όση ποσότητα της ύλης βρισκόταν μέσα σ'αυτό, ο πατέρας δίνοντας της μορφή και όγκο την έκανε σφαιρική περιβάλλοντας την μ'αυτό ακριβώς το σχήμα. 

Η Υλη είναι κι αυτή αθάνατη κι έχει αιώνια την υλικότητα της. Ακόμα, ο πατέρας έσπειρε μέσα στη σφαίρα (πλανήτης Γη) τα είδη των ιδεατών μορφών εγκλωβίζοντας τες (όλες τις ιδεατές μορφές)_σαν μέσα σε σπήλαιο, (σε σώμα), επειδή ήθελε να διακοσμήσει με κάθε είδος αυτό, (το σώμα), που είχε δημιουργηθεί απ'αυτόν. Ακόμα, περιέβαλε κάθε σώμα με αθανασία, (ψυχές), έτσι ώστε η Υλη να μη διαλυθεί μέσα στη δική της αταξία, εάν ήθελε να αποσπαστεί απ'τη σύσταση (σύνθεση) του σώματος.

Διότι, παιδί μου, όταν η Υλη ήταν ασώματη, ήταν άτακτη, διατηρεί κι εδώ όμως την Αταξία, που ανακυκλώνεται στα υπόλοιπα μικρά είδη με μια ποιότητα αυξητική και μειωτική, την οποία οι άνθρωποι αποκαλούν θάνατο. (το δοχείο της Υλης είναι η Αταξία). 

Αυτή δε η αταξία παρουσιάζεται στα επίγεια ζώα, καθόσον τα σώματα των (αθάνατων) ουρανίων όντων παρουσιάζουν μια τάξη, την οποία παρέλαβαν απ'την αρχή απ'τον πατέρα. Κι αυτή διατηρείται αναλλοίωτη απ'την επιστροφή του καθενός στο ίδιο σημείο. 

Κι η επιστροφή στο ίδιο σημείο των επίγειων σωμάτων συνιστά την διάλυση της σύστασης τους κι η διάλυση αυτή αποκαθίσταται στα αδιάλυτα σώματα, δηλαδή στα αθάνατα. Και κατ'αυτόν τον τρόπο δημιουργείται στέρηση της αίσθησης κι όχι απώλεια των σωμάτων.

σχόλιο: Διότι η αίσθηση δεν είναι η ζωή ούτε ο θάνατος αποτελεί μεταβολή σε κάτι άλλο, αλλά είναι η λήθη αυτών των αισθήσεων η παύση της μνήμης του εγκεφάλου, η παύση της βιωματικής εμπειρίας του ανθρώπινου σώματος, εξού και δεν θυμόμαστε τίποτα πριν την γέννηση μας.

Ερμής Τρισμέγιστος: Το δε τρίτο ζωντανό ον είναι ο άνθρωπος ο οποίος δημιουργήθηκε κατ'εικόνα του πατέρα, και ο οποίος διαθέτει λογική σύμφωνα με τη θέληση του πατέρα, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ζωντανά έμβια όντα, κι έχει ομοιοπάθεια όχι μόνον προς τον αισθητό θεό, (γήϊνη φύση - υλικό κόσμο), αλλά και σαφή αντίληψη του πρώτου, του Πατέρα.

Διότι τον μεν αισθητό θεό (υλικό κόσμο) τον αισθάνεται σαν σώμα.
(η λογική που οδηγείται από τις αισθήσεις του σώματος), αλλά και σαφή αντίληψη του πρώτου. (Νους και ψυχή - Νοητός Άνθρωπος).
Διότι τον μεν αισθητό θεό τον αισθάνεται σαν σώμα, του δε πατέρα τον αντιλαμβάνεται σαν ασώματο (Νοητά) και σαν Νου, δηλαδή σαν Αγαθού.

- Αυτό επομένως το ζωντανό ον δε χάνεται; 

Ερμής Τρισμέγιστος: Πρόσεχε, παιδί μου, και συνέλαβε την έννοια του θεού Πατέρα, την έννοια της εικόνας του τον κόσμο δηλαδή τον αισθητό θεό, την έννοια του αθάνατου όντος (φωτιά) την έννοια του διαλυτού όντος (από φωτιά, αέρα, γη, νερό), κι ακόμα πως ο μεν κόσμος ο αισθητός θεός προέρχεται από τον Πατέρα θεό, και βρίσκεται μέσα στον πατέρα θεό, ο δε άνθρωποςτης Γης  προέρχεται από τον κόσμο τον αισθητό θεό, και βρίσκεται μέσα στον αισθητό θεό, ενώ αρχή και συγκρότηση των πάντων αποτελεί ο πατέρας θεός, ο οποίος εμπεριέχει τα πάντα μέσα του. 

morfeas sky

ΛΟΓΟΣ Θ" ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ

(ΟΤΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΓΑΘΟ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ)

Ερμής Τρισμέγιστος: Χθες, Ασκληπιέ, σου παρουσίασα τον πλήρη λόγο.Τώρα όμως πιστεύω πως είναι αναγκαίο να αναλύσω και το λόγο τον σχετικό με την αίσθηση σε συνέχεια εκείνου.

Διότι η αίσθηση κι η νόηση φαίνεται πως έχουν διαφορές, καθόσον η μία έχει σχέση με την ύλη κι η άλλη με την ουσία. Εγώ όμως έχω την εντύπωση πως και οι δυο είναι ενωμένες και δεν χωρίζονται, στους ανθρώπους εννοώ. Διότι στα υπόλοιπα ζωντανά όντα η αίσθηση είναι ενωμένη με την φύση. 

(το πνεύμα της φύσης οδηγεί συλλογικά με αρμονία όλο το ζωϊκό βασίλειο της Γης εκτός από τους ανθρώπους στους οποίους δόθηκε η λογική ως πέμπτο στοιχείο από τον Αιθέρα Νου.

Ο νους διαφέρει τόσο από την νόηση, όσο ο Θεός από την θεϊκότητα, καθόσον η θεϊκότητα γεννιέται απ'το Θεό, η δε νόηση απ'το νου, και είναι αδελφή του λόγου, και το ένα αποτελεί όργανο του άλλου. Διότι ούτε λόγος εκφέρεται χωρίς τη νόηση, ούτε η νόηση φανερώνεται χωρίς το λόγο.

Και οι δύο, επομένως, και η αίσθηση και η νόηση, συρρέουν στον άνθρωπο σαν να έχουν πλεχτεί μεταξύ τους. Διότι ούτε χωρίς την αίσθηση είναι δυνατόν κάποιος να κατανοήσει, ούτε χωρίς τη νόηση να αισθανθεί.

Ασκληπιός: Είναι όμως δυνατόν η νόηση να κατανοήσει χωρίς την αίσθηση, όπως συμβαίνει με τα οράματα, που παρουσιάζονται με τα όνειρα;

Εχω την εντύπωση πως στα οράματα των ονείρων παρουσιάζονται και οι δύο ενέργειες. 

Διότι, όταν κάποιος είναι ξύπνιος, η αίσθηση είναι μοιρασμένη και στο σώμα και στην ψυχή, κι όταν τα δύο αυτά μέρη της αίσθησης συμφωνήσουν μεταξύ τους, τότε η νόηση εκφέρεται με το λόγο, αφού έχει δημιουργηθεί από το νου. 

(όταν η λογική οδηγεί την αίσθηση με αρμονία, είτε όταν εκφράζουμε τα άλογα συναισθήματα με τον λόγο - ομιλία, τα ζωώδη ένστικτα τα οποία γεννούν την κακία μέσα μας)

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΚΠΕΣΩΝ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟ ΠΝΕΥΜΑ (ΕΩΣΦΟΡΟΣ) Ο ΑΙΣΘΗΤΟΣ ΘΕΟΣ 

Διότι ο νους γεννά όλα τα νοήματα, τα οποία είναι μεν αγαθά, όταν πάρει τα σπέρματα απ'το θεό, αλλά και αντίθετα είναι κακία, όταν τα πάρει από κάποιο δαίμονα, καθόσον κανένα μέρος του κόσμου δεν είναι άδειο από δαίμονες, κυρίως από τον δαίμονα, τον φωτισμένο απ'το Θεό, ο οποίος μπαίνοντας κρυφά έσπειρε το σπέρμα της δικής του ενέργειας (συναισθήματα) και τότε ο νους γέννησε το σπαρμένο, δηλαδή μοιχείες, φόνους, άσχημη μεταχείρηση των γονέων, ιεροσυλίες, ασέβειες, αυτοκτονίες με αγχόνες, καταγκρεμίσματα και όλα τα υπόλοιπα, που αποτελούν έργα των δαιμόνων.

Διότι τα σπέρματα του θεού είναι λίγα, όμως σπουδαία, ωραία, και καλά, η αρετή κι η σωφροσύνη κι η ευσέβεια. Η ευσέβεια είναι η γνώση του Θεού, (η γνήσια φιλοσοφία), κι εκείνος που τον γνώρισε, έχει γεμίσει απ'όλα τα αγαθά, και διαθέτει νόηση θεϊκή, κι όχι όμοια με τη νόηση των πολλών.

Για το λόγο αυτό όσοι διαθέτουν γνώση δεν είναι αρεστοί στους πολλούς, ούτε κι οι πολλοί σ'αυτούς. Δίνουν δε την εντύπωση πως έχουν τρελλαθεί και προκαλλούν το γέλιο, καθώς είναι μισητοί και περιφρονημένοι κι ίσως και να σκοτώνονται. 

Διότι ισχυρίστηκα πως η κακία πρέπει να κατοικεί εδώ κάτω, αφού είναι ο φυσικός της χώρος. Φυσικός της χώρος είναι η γη, και όχι ο ουράνιος κόσμος, όπως κάποιοι θα ισχυριστούν κάποτε βλασφημώντας. 

Ο θεοσεβής όμως θα τ'αντέξει όλα, αφού αισθάνθηκε τη γνώση, καθόσον όλα είναι αγαθά για έναν τέτοιο άνθρωπο, ακόμα κι αν για τους άλλους είναι κακά. 

Ακόμα κι αν τον επιβουλεύονται, αναφέρεται πάντα στην γνώση, κι από μόνος του μετατρέπει τα κακά σε αγαθά.

Η ΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
ΚΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Eπανέρχομαι πάλι στο λόγο τον σχετικό με την αίσθηση.

Αποτελεί, λοιπόν, ανθρώπινο χαρακτηριστικό το να συμμετέχει η αίσθηση στη νόηση. Και δεν απολαμβάνει, όπως προανέφερα κάθε άνθρωπος τη νόηση, αλλά άλλος αφοσιώνεται στα υλικά, και άλλος στα ουσιώδη.

Διότι, όπως ανέφερα, αυτός που αφοσιώνεται στα υλικά μαζί με την κακία, αυτός κατέχει τον σπόρο της νόησης από τους δαίμονες, (ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ), ενώ αυτοί που αφοσιώνονται στα ουσιώδη, (νοητά), μαζί με το αγαθό σώζονται από το Θεό.

Διότι ο Θεός, ο των πάντων δημιουργός, καθώς δημιουργεί τα πάντα, τα κάνει όμοια με τον εαυτό του κι αυτά, αφού γεννηθούν αγαθά, καθίστανται στην συνέχεια διαφορετικά, ανάλογα με τον τρόπο χρησιμοποίησης της ενέργειας τους.

Διότι η κοσμική κίνηση της τριβής (σύνθεση των τεσσάρων ανόμοιων στοιχείων της Υλης) δημιουργεί διάφορα είδη γενέσεων, άλλα ρυπαίνοντας τα με την κακία κι άλλα καθαρίζοντας τα με το αγαθό. (με το Πέμπτο στοιχείο).

Διότι ο κόσμος, Ασκληπιέ, διαθέτει δική του αίσθηση, και νόηση, όχι όμοια με την ανθρώπινη, (με την θνητή μας σύνθετη φύση), ούτε τόσο πολυποίκιλη, (μεταβαλλόμενη), αλλά διαφορετική κι απλούστερη.

Διότι η αίσθηση κι νόηση του κόσμου, (το πνεύμα της Αρμονίας  φωτιά και αέρας), είναι μία, το να δημιουργεί δηλαδή τα πάντα και να τα αποσυνθέτει πάλι στον εαυτό του, όργανο της βούλησης του θεού. 

Πράγματι έχει γίνει σαν ένα όργανο, ώστε διατηρώντας μέσα του όλα τα σπέρματα που πήρε από το θεό, να δημιουργεί τα πάντα με τρόπο δραστήριο και διαλύοντας τα πάντα να τα ανανεώνει.

Κι έτσι διαλυμένα, σαν αγαθός καλλιεργητής της ζωής, να τους παρέχει ανανέωση μέσω της μεταβολής και της κίνησης. 

Τίποτα δεν υπάρχει που να μην το αναζωογονεί και καθώς κινείται, σε όλα δίνει ζωή, κι αποτελεί ταυτόχρονα χώρο και δημιουργό της  ζωής.

Tα σώματα, τα φτιαγμένα από ύλη, διαφέρουν μεταξύ τους, διότι άλλα αποτελούνται από χώμα, άλλα από νερό, άλλα από αέρα, άλλα από φωτιά. Και όλα είναι σύνθετα, άλλα περισσότερο κι άλλα απλούστερα. Περισσότερο σύνθετα είναι τα βαρύτερα, λιγότερο δε τα ελαφρότερα. 

Η δε ταχύτητα της τροχιάς του κόσμου προκαλλεί την διαφορετικότητα των διαφόρων ειδών γενέσεων, προκαλλεί τα διάφορα είδη στα σώματα μαζί μ'ένα συμπλήρωμα, αυτό της ζωής. (Το Πέμπτο στοιχείο - Νους και ψυχή).

Πατέρας, λοιπόν, του κόσμου είναι ο Θεός, ο δε κόσμος είναι ο πατέρας των εγκοσμίων, κι ο κόσμος είναι γιος του Θεού, τα δε εγκόσμια ανήκουν στον κόσμο.

Κι εύλογα έχει αποκληθεί "κόσμος", διότι στολίζει τα πάντα με την ποικιλομορφία της γένεσης και με τη συνέχιση της ζωής και με την ακούραστη ενέργεια και με τη σύσταση των στοιχείων και με την τάξη των γεννημένων, Αυτός επομένως ας αποκαλλείται "κόσμος" κι αναγκαστικά και όπως αρμόζει.

Όλων, λοιπόν, των ζωντανών οργανισμών η αίσθηση κι η νόηση απ'έξω προέρχεται, παίρνοντας πνοή απ'τον κόσμο που την περιβάλλει, ο δε κόσμος, (το φωτισμένο πνεύμα του πυρός, ο δεύτερος Νους δημιουργός) έχοντας πάρει την πνοή του μια φορά κατά τη δημιουργία του, τη διατηρεί, αφού την πήρε από το Θεό.

Κι ο θεός δεν στερείται από αίσθηση και νόηση, όπως κάποιοι θα νομίσουν βλασφημώντας από θεοφοβία.

Διότι όλα όσα υπάρχουν, Ασκληπιέ, αυτά υπάρχουν στο θεό, και γίνονται από το θεό, κι από κει εξαρτώνται, άλλα μεν ενεργώντας μέσω των σωμάτων, άλλα δε κινώντας μέσω της ουσίας της ψυχής, άλλα δίνοντας ζωή μέσω του πνεύματος, κι άλλα υποδεχόμενα τα πεθαμένα, όπως είναι εύλογο.

Μάλλον όμως ισχυρίζομαι πως δεν τα έχει αυτός όλα, αλλά φανερώνω την ακόλουθη αλήθεια: αυτός είναι τα πάντα, αποκτώντας τα όχι απ'έξω, αλλά προσφέροντας τα έξω. 

Κι αυτό αποτελεί την αίσθηση και τη νόηση του Θεού, δηλαδή να κινεί πάντοτε τα πάντα. Και δεν θα υπάρξει χρόνος ποτέ που θα χαθεί κάποιο από τα δημιουργήματα.

Κι όταν λέω "από τα δημιουργήματα" εννοώ του Θεού.
Διότι τα δημιουργήματα τα κρατά ο Θεός κι ούτε κανένα βρίσκεται έξω από αυτόν, ούτε κι αυτός έξω από κάποιο.

Αυτά Ασκληπιέ, θα σου φανούν αληθινά αν τα κατανοήσεις, κι απίστευτα αν έχεις άγνοια.

Διότι η νόηση είναι η πίστη, (γνωρίζω, το κατέχω άρα πιστεύω συνειδητά στο Θεό).

Ενώ η απιστία είναι η απουσία της νόησης.
(δεν έχω νόηση, άρα δεν γνωρίζω το Θεό, άρα δεν μπορώ να κατανοήσω το Θεό, και πιστεύω τυφλά ότι δεν κατανοώ με κύνδυνο να κάνω λάθος)

Διότι η λογική (η σκέψη του σώματος) δεν φτάνει μέχρι την αλήθεια, ενώ ο Νους (που ενώνεται με την ψυχή) είναι μεγάλος και μπορεί να φτάσει μέχρι την αλήθεια, αν οδηγηθεί μέχρι ενός σημείου από την λογική.

Κι αφού αντιληφθεί τα πάντα και τα βρει σύμφωνα με τις ερμηνείες της λογικής, τότε πιστεύει κι επαναπαύεται στην καλή του πίστη.

Τα προαναφερθέντα λοιπόν, τα οποία προέρχονται από το Θεό, είναι πιστευτά σε αυτούς που τα συλλογίστηκαν με το νου τους, κι απίστευτα σε αυτούς που δεν τα συλλογίστηκαν.

Αυτά τα τόσα ας έχουν λεχθεί σχετικά με τη νόηση και την αίσθηση.

morfeas sky

                     

ΛΟΓΟΣ Ι "ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ" ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ

"ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ" (το κατ'εξοχήν Αγαθό, o Aγαθός Νους)

Τον χθεσινό λόγο, Ασκληπιέ, σου τον αφιέρωσα και τον σημερινό είναι δίκαιο να τον αφιερώσω στον γιο μου, αφού εξάλλου αποτελεί επιτομή των "Γενικών Λόγων", που απευθύνονται σ'αυτόν.

Ο Θεός, λοιπόν, και Πατέρας, και το Απόλυτο Αγαθό, γιε μου, έχουν την ίδια φύση και μάλλον την ίδια ενέργεια.
Διότι η φύση αποτελεί ονομασία για τη μείωση και την αύξηση, έννοιες που αφορούν τα μεταβλητά και κινητά.
Αντίθετα, η ενέργεια αφορά τα αμετάβλητα και τα ακίνητα,
δηλαδή τα θεϊκά κι εκείνα απ'τ' ανθρώπινα, τα οποία αυτός θέλει να είναι έτσι.

Σε άλλο σημείο όμως κάναμε λόγο σχετικά με την ενέργεια, καθώς και σχετικά με τις υπόλοιπες θεϊκές κι ανθρώπινες έννοιες, τις οποίες πρέπει να φέρουμε στο νου μας τώρα.

Η ενέργεια, λοιπόν, αυτού είναι η θέληση του κι η ουσία αυτού, η επιθυμία του να υπάρχουν τα πάντα.

Διότι τι άλλο είναι ο Θεός-Πατέρας και το κατ'εξοχήν Αγαθό, εκτός απ'την ύπαρξη των πάντων, ακόμα κι αυτών, που δεν υπάρχουν ακόμα, καθώς κι η ύπαρξη αυτών, που ήδη υπάρχουν; 

Αυτό είναι ο Θεός, αυτό είναι ο Πατέρας, αυτό είναι το κατ'ουσίαν Αγαθό, στο οποίο δεν περιλαμβάνεται τίποτα απ'τα υπόλοιπα. 

Διότι ο κόσμος και ο ήλιος είναι κι αυτός πατέρας γι'αυτούς, που παίρνουν μέρος στην ουσία, δεν είναι όμως το ίδιο υπεύθυνος πια για το αγαθό της ζωής στα ζωντανά όντα.  Αν όμως είναι έτσι τα πράγματα, σίγουρα με κάθε τρόπο πιέζεται απ'το αγαθό θέλημα, χωρίς το οποίο ούτε να υπάρχει είναι δυνατόν, ούτε να γεννηθεί. 

Ο "πατέρας" είναι υπεύθυνος για τα παιδιά, τη σπορά και την τροφή, αφού πήρε την επιθυμία για το Απόλυτο Αγαθό, μέσω του ήλιου.

Διότι η Αγαθότητα αποτελεί το δημιουργικό στοιχείο δεν είναι όμως δυνατόν αυτό να γεννηθεί μέσα σε κάτι άλλο, παρά μόνον σ'εκείνον, ο οποίος χωρίς να παίρνει τίποτα, θέλει τα πάντα να υπάρχουν.

Δεν θα πω γιε μου, "σ'εκείνον, ο οποίος δημιουργεί", διότι αυτός που δημιουργεί (ο δεύτερος Νους δημιουργός ο αισθητός θεός δημιουργός), παρουσιάζει πολλές ελλείψεις όσον αφορά το χρόνο, κατά τον οποίο άλλοτε δημιουργεί, άλλοτε δεν δημιουργεί, σχετικές τόσο με την ποιότητα όσο και με την ποσότητα. 

Διότι άλλοτε μεν δημιουργεί πράγματα μιας συγκεκριμένης ποσότητας και ποιότητας, (θεϊκά όντα και θεϊκή φύση), άλλοτε δε της αντίθετης ποσότητας και ποιότητας. (σύνθετη φύση των πλανητών).

Αλλά ο Θεός-Πατέρας και το κατ'εξοχήν Αγαθό δημιουργούν με το να αποτελούν την ουσία των πάντων. Έτσι, λοιπόν, είναι τα πράγματα γι'αυτόν, που έχει τη δυνατότητα να τα διακρίνει.

"Η ενέργεια, λοιπόν, αυτού, είναι η θέληση του, κι η ουσία αυτού, η επιθυμία του να υπάρχουν τα πάντα"

Διότι ο Θεός θέλει αυτό να είναι, και πράγματι είναι, και κυρίως αυτό υπάρχει σ'εκείνον. Διότι και όλα τα υπόλοιπα για χάρη του υπάρχουν. Διότι, γιε μου, χαρακτηριστικό γνώρισμα του κατ'εξοχήν Αγαθού αποτελεί το ν'αναγνωρίζεται σαν κατ'εξοχήν Αγαθό.

- Μας γέμισες πατέρα με το καλό κι ωραιότατο θέαμα και λίγο έλειψε τα μάτια του νου μου να τυφλωθούν από αυτή τη θέα.

-Διότι η θέα του απόλυτου Αγαθού δεν λαμποκοπά και δεν σου προκαλλεί ανοιγόκλεισμα των ματιών, όπως η ακτίνα του ήλιου, που είναι πύρινη.

Αντίθετα, λάμπει τόσο, (το Αγαθό) όσο αντέχει αυτός που μπορεί να δεχτεί την εισροή της νοητής λάμψης. Διότι είναι περισσότερο διαπεραστική στην κάθοδό της αλλά ακίνδυνη, και γεμάτη αθανασία, (ο Αγαθός Νους είναι η Αθανασία της ζωής), ώστε, όσοι μπορούν να αντλήσουν κάτι παραπάνω από αυτή τη θέα (του αγαθού),να κοιμούνται πολλές φορές και να οδεύουν απ'το σώμα τους προς το πανέμορφο αυτό όραμα, (του αγαθού), το οποίο βέβαια έχουν συναντήσει ο Ουρανός κι ο Κρόνος, οι πρόγονοι μας. 

(ο Ουρανός είναι οι επτά ουρανοί διοικητές, κι ο Κρόνος είναι ο δεύτερος Νους δημιουργός που ενεργεί με τα Επτά δικά του δημιουργήματα τους επτά διοικητές ουρανούς, όπου τον δικό μας κατωφερή ουρανό τον διοικεί ο Δίας).
- Mακάρι κι εμείς, πατέρα.

Η ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ 

- Mακάρι κι εμείς, πατέρα.

- Μακάρι, παιδί μου. Τώρα όμως ακόμα δεν έχουμε τη δύναμη για το όραμα και δεν μπορούμε ακόμα ν'ανοίξουμε τα μάτια του νου μας και να δούμε την ομορφιά εκείνου του απόλυτου Αγαθού, την άφθαρτη κι ασύλληπτη.

Διότι τότε θα το αντικρύσεις, όταν δεν θα έχεις τίποτα να πεις γι'αυτό. Διότι η γνώση του (Αγαθού) αποτελεί και θεϊκή σιωπή και κατάργηση όλων των αισθήσεων. Διότι τίποτα άλλο δεν μπορεί να συλλάβει με το νου του αυτός που το συνέλαβε, ούτε τίποτα άλλο να δει αυτός που το αντίκρυσε, ούτε για τίποτα άλλο ν'ακούσει, ούτε το σώμα του ολόκληρο να κινήσει.

Διότι παραλύει, καθώς έχει ξεχάσει όλες τις σωματικές αισθήσεις και κινήσεις. Κι αφού τον περιλούσει με φως όλο το νου, (το Αγαθό) λαμποκοπά και σ'όλη την ψυχή του κι ανασύροντάς την μέσα από το σώμα τον μεταβάλλει ολόκληρο σε πραγματική ουσία.

Διότι είναι αδύνατον, παιδί μου, η ψυχή, που αντίκρυσε την ομορφιά του απόλυτου Αγαθού, να φτάσει στη θέωση μέσα στο ανθρώπινο σώμα.

-Πως εννοείς τη θέωση πατέρα;

-Συμβαίνουν μεταβολές, παιδί μου, σε κάθε χωρισμένη ψυχή.

-Πως εννοείς πάλι τη διαχωρισμένη; 

- Δεν άκουσες στους "Γενικούς Λόγους" πως όλες οι ψυχές εκείνες, οι οποίες περιφέρονται στο σύμπαν, προέρχονται απ'τη μια ψυχή του σύμπαντος σαν να έχουν διασπαστεί;

Οι μεταβολές λοιπόν, αυτών των ψυχών είναι πολλές, άλλων μεν προς το καλύτερο, άλλων δε προς το αντίθετο. Κι εκείνες μεν που είναι χαμερπείς σε άγρια θηρία, είτε μεταβάλλονται σε υδρόβια, οι δε υδρόβιες σε χερσαία, οι χερσαίες σε πτηνά, οι αέρινες σε ανθρώπους, και οι ανθρώπινες ψυχές κατέχοντας την Αρχή της Αθανασίας, καθώς μεταβάλλονται σε δαίμονες, (πνεύμα του πυρός), στην συνέχεια έτσι πηγαίνουν στον κύκλο (Ουρανό) των θεών.

Οι κύκλοι (Ουρανοί) των θεών είναι δύο, ο ένας των πλανητών, κι ο άλλος των Απλανών.

Κι αυτό αποτελεί την πιο μεγάλη δόξα για την ψυχή.

Η ψυχή όμως εκείνη, η οποία ήρθε στους ανθρώπους, αν παραμείνει κακή, ούτε την αθανασία γεύεται, ούτε παίρνει μέρος στο Αγαθό, αλλά ακολουθεί και πάλι προς τα πίσω το δρόμο, που οδηγεί στην καταδίκη της κακής ανθρώπινης ψυχής με ένα χειρότερο ανθρώπινο σώμα που αξίζει.

Η δε κακία της ανθρώπινης ψυχής είναι η Άγνοια.

Ερμής Τρισμέγιστος: Η ανθρώπινη ψυχή, όχι όλες οι ανθρώπινες ψυχές, αλλά οι ευσεβείς, είναι κάπως δαιμόνια και θεϊκή. Κι αυτού του είδους η ψυχή, αφού απαλλαχτεί από το σώμα της έχοντας διεξαγάγει τον αγώνα της ευσέβειας, (η ευσέβεια είναι γνώση του θεϊκού της εαυτού, το γνώθι σ'αυτόν), μετατρέπεται συνολικά σε Νου.

Αλλά η ασεβής ψυχή 

(που ζούσε σε άγνοια, που δεν γνώρισε τον εαυτό της, αλλά ερωτεύτηκε το ανθρώπινο σώμα) 

παραμένει στη δική της ουσία και τιμωρείται από τον εαυτό της, καθώς ψάχνει να βρει ένα γήϊνο σώμα για να μπει και μάλιστα ανθρώπινο. 

Διότι διαφορετικό σώμα δεν χωρά την ανθρώπινη ψυχή να ξεπέσει σε σώμα ζώου, που δεν έχει λογική. 

Διότι αυτό αποτελεί νόμο του Θεού, να προφυλάσσει δηλαδή την ανθρώπινη ψυχή από ένα τέτοιο εξευτελισμό.

..........

Διότι η ανθρώπινη ψυχή που δεν γνώρισε κανένα από τα δημιουργήματα, ούτε τη φύση τους ούτε το κατ'εξοχήν Αγαθό, αλλά παραμένει τυφλή, πέφτει στα σωματικά πάθη κι η κακομοίρα έχοντας αγνοήσει τον εαυτό της εργάζεται για ξένα και κακά σώματα, κουβαλώντας το σώμα της σαν φορτίο και χωρίς να το εξουσιάζει, αλλά να εξουσιάζεται. Αυτό αποτελεί την κακία της ψυχής. (Αγνοια).

Αντίθετα, αρετή της ψυχής αποτελεί η γνώση, διότι εκείνος που την κατάκτησε είναι και αγαθός κι ευσεβής και θεϊκός πλέον.

- Kαι ποιος είναι αυτός πατέρα;

- Αυτός, που δεν λέει πολλά, ούτε ακούει πολλά, καθόσον αυτός που καταπιάνεται, παιδί μου, με δυο λόγους και με δυο ακούσματα, ανώφελα κοπιάζει. Διότι ο Θεός-Πατέρας και το απόλυτο Αγαθό ούτε λέγεται, ούτε ακούγεται.

Κι αφού έχουν έτσι τα πράγματα, οι αισθήσεις υπάρχουν σε όλα τα όντα, καθόσον δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν χωρίς αυτές.

Η γνώση όμως διαφέρει κατά πολύ από την αίσθηση, διότι η αίσθηση προέρχεται από αυτό που επικρατεί στην αντίληψη μας, ενώ η γνώση είναι ο σκοπός της επιστήμης, η δε επιστήμη είναι δώρο Θεού. Διότι κάθε επιστήμη είναι άϋλη και χρησιμοποιεί σαν όργανο τον ίδιο τον νου, ενώ ο νους χρησιμοποιεί σαν όργανο το σώμα.

Και τα δύο λοιπόν, χωρούν μέσα στο σώμα - και τα νοητά και τα υλικά. 

Διότι τα πάντα πρέπει να συγκροτούνται από αντίθεση κι εναντιότητα κι είναι αδύνατον να συμβεί διαφορετικά.

(ο σύνθετος κόσμος των πλανητών ανόμοιων στοιχείων με ανόμοιες ιδιότητες που γεννά την αντίθεση)

- Ποιος είναι, λοιπόν, ο εδώ υλικός θεός;

- Ο όμορφος κόσμος, δεν είναι όμως κι αγαθός, διότι είναι υλικός κι ευπαθής και πρώτος απ'όλα εκείνα που εύκολα προσβάλλονται από πάθη, δεύτερος δε απ'τα όντα, κι ελλιπής από μόνος του.

Αν κι αυτός κάποτε δημιουργήθηκε, εντούτοις υπάρχει πάντοτε, καθώς υφίσταται μέσα στο γίγνεσθαι. Και με την διαρκή του αναγέννηση αποτελεί τη γέννηση των ποιοτήτων και των ποσοτήτων, διότι είναι κινητός και κάθε υλική κίνηση συνιστά γέννηση. H δε σταθερότητα των νοητών δημιουργεί την κίνηση των υλικών

Ερμής Τρισμέγιστος: H δε σταθερότητα των νοητών δημιουργεί την κίνηση των υλικών κατά τον ακόλουθο τρόπο: επειδή ο κόσμος είναι σφαιρικός, δηλαδή κεφάλι, και πάνω απ'το κεφάλι δεν βρίσκεται τίποτα υλικό, όπως ακριβώς κάτω απ'τα πόδια δεν βρίσκεται τίποτα το νοητό αλλά καθετί υλικό, έτσι και ο νους είναι κεφάλι που κινείται κυκλικά, όπως δηλαδή ταιριάζει στο κεφάλι. 

Οσα λοιπόν είναι συνδεδεμένα με τη μεμβράνη αυτού του κεφαλιού, όπου βρίσκεται η ψυχή, είναι αθάνατα από τη φύση τους, όπως ακριβώς κι αυτά, τα οποία βρίσκονται μέσα στην ψυχή του γεννημένου σώματος, διαθέτουν περισσότερα στοιχεία της ψυχής παρά του σώματος. 

Όσα όμως βρίσκονται μακριά από τη μεμβράνη είναι θνητά, διαθέτοντας περισσότερα στοιχεία του σώματος παρά της ψυχής. Κάθε δε ζωντανός οργανισμός, όπως ακριβώς το σύμπαν, αποτελείται από υλική και νοητή ουσία.

Και πρώτα απ'όλα ο κόσμος, ο δε άνθρωπος ο δεύτερος ζωντανός οργανισμός μετά τον κόσμο και πρώτος απ΄τους θνητούς κι έχει μάλιστα την ψυχή των υπόλοιπων ζωντανών οργανισμών.

Κι όχι μόνον δεν είναι πια αγαθός, αλλά είναι κακός σαν θνητός. Διότι ο μεν κόσμος δεν είναι αγαθός ως εκεί που είναι κινητός, αλλά δεν είναι και κακός ως εκεί που είναι αθάνατος.

"αλλά δεν είναι και κακός ως εκεί που είναι αθάνατος".
(πνεύμα του πυρός)

Και τον μεν κόσμο τον κρατά ο Θεός (ο Ογδοος Ουρανός), τον δε άνθρωπο ο κόσμος, (ο δεύτερος Νους δημιουργός, ο αισθητός θεός, το φωτισμένο "εκπεσών" πνεύμα της φωτιάς).

Κι ο μεν κόσμος γίνεται γιος του Θεού (του Ογδοου Ουρανού), ο δε άνθρωπος του κόσμου, σαν να είναι ο εγγονός του Θεού.

Διότι ο Θεός (Ογδοος Ουρανός) δεν αγνοεί τον άνθρωπο, αλλά και πολύ τον αναγνωρίζει κι επιθυμεί να αναγνωριστεί απ'αυτόν. (Να κατανοήσουμε τον αληθινό μας εαυτό και ως επέκταση το Θεό).

Αυτό μόνον αποτελεί σωτηρία για τον άνθρωπο, η γνώση του Θεού. (το ΓΝΩΘΙ Σ ΑΥΤΟΝ)

Αυτή είναι η ανάβαση στον Όλυμπο. 

(Νοητός Όλυμπος εννοείται).

- Μόνον έτσι η ψυχή καθίσταται αγαθή και ποτέ δεν είναι συνεχώς αγαθή, αλλά καθίσταται και κακή, -- και καθίσταται αναγκαστικά.

- Πως το εννοείς αυτό Τρισμέγιστε; 

- Παρατήρησε παιδί μου, την ψυχή των παιδιών, που δεν επιδέχεται ούτε την ίδια την διάσπαση της, όταν το σώμα της έχει λίγο όγκο μη έχοντας πάρει ακόμα όλο τον όγκο του, πως είναι μεν καλή να βλέπει παντού χωρίς ακόμη να έχει θολώσει από τα πάθη του σώματος, σχεδόν ακόμα εξαρτημένη  από την ψυχή του κόσμου. (οδηγείται ακόμη από το Νου και ψυχή από το αγαθό). 

Οταν όμως το σώμα πάρει όλο τον όγκο του και τη διασπάσει (την ψυχή) στα μέρη του σώματος, αφού διασπαστεί η ίδια, γεννώντας μέσα της τη λησμονιά, και δεν συμμετέχει στο Ωραίο και στο κατ'εξοχήν Αγαθό, ενώ η λησμονιά αποβαίνει κακία.

Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και σ'αυτούς, που βγαίνουν από το σώμα τους, Διότι, καθώς η ψυχή κλείνεται στον εαυτό της, μαζεύεται το μεν πνεύμα στο αίμα, η δε ψυχή στο πνεύμα, κι ο Νους....αφού καθαριστεί από τα ενδύματα του (φωτιά, αέρας, γη, νερό), όντας απ'τη φύση του θεϊκός, πιάνεται από το πύρινο σώμα (Νους και ψυχή) και κάνει βόλτες σε κάθε τόπο έχοντας εγκαταλείψει την ψυχή (τον άνθρωπο της Γης) στην κρίση και στην τιμωρία που της αξίζει. (Αφήνει ο Νους μόνο του τον άνθρωπο της Γης να οδηγείται από τις άλογες αισθήσεις για να τον τιμωρούν για όλες τις άνομες πράξεις στην ζωή του).

Πως το εννοείς αυτό πατέρα; Ο νους χωρίζεται από την ψυχή (φωτιά), κι η ψυχή από το πνεύμα, (αέρα), αφού ..όπως είπες.. η ψυχή αποτελεί ένδυμα του Νου και το πνεύμα ένδυμα της ψυχής;

- Πρέπει, παιδί μου, όποιος ακούει να σκέφτεται παράλληλα με όποιον μιλά και να συμπνέει μαζί του και να έχει περισσότερο προσεκτική την ακοή του στα λόγια αυτού που μιλά.

Η σύνθεση των ενδυμάτων αυτών, (φωτιά, αέρας, γη, νερό, των πλανητών), παιδί μου, πραγματοποιείται μέσα στο γήϊνο σώμα, 
διότι είναι αδύνατον να εδραιωθεί ο Νους γυμνός από μόνος του, μέσα σε ένα γήϊνο σώμα. Διότι, ούτε το γήϊνο σώμα είναι δυνατόν να αντέξει την τόσο μεγάλη αθανασία ούτε να ανεχτεί την τόση αρετή φέρνοντας την σε επικοινωνία με το σώμα, που προσβάλλεται από τα πάθη.

Ντύθηκε, λοιπόν, ο Νους με την ψυχή σαν φόρεμα, (με την φωτιά του πλανήτη),  που και αυτή είναι θεϊκή, χρησιμοποιεί το πνεύμα (τον αέρα-αισθήσεις) σαν υπηρέτη, ενώ το πνεύμα (οι αισθήσεις) εξουσιάζει το ζωντανό οργανισμό. (τη σάρκα από γη-νερό).

σχόλιο: και έτσι ο Νους της ψυχής οδηγεί εξουσιάζοντας το ανθρώπινο σώμα.....Οταν όμως το ανθρώπινο σώμα οδηγείται από τις άνομες πράξεις τότε ο Νους της ψυχής το παρατά, και το αφήνει μόνο του να τιμωρείται, διότι δεν μπορεί να ελέγξει τις άλογες αισθήσεις-τιμωρούς-δαίμονες.

Όταν λοιπόν ο Νους απαλλαχτεί από το γήϊνο σώμα αμέσως ντύνεται το δικό του χιτώνα, τον πύρινο, (ξαναγίνεται Νους και ψυχή) τον οποίο δεν μπορούσε να έχει κατοικώντας στο γήϊνο σώμα. Διότι η γη δεν αντέχει τη φωτιά, διότι ολόκληρη αναφλέγεται ακόμα κι από ένα μικρό σπινθήρα και για το λόγο αυτό το νερό καταβρέχει τη γη, (σάρκα από γη,νερό), σαν οχύρωμα και τείχος προστατευτικό απ'τη φλόγα της φωτιάς (Νους και ψυχή που περικλείει το σώμα).

Κι ο Νους, ο οποίος είναι ο πιο αποτελεσματικός απ'όλα τα γεννήματα του θεϊκού Νου, έχει ως σώμα και το περισσότερο αποτελεσματικό απ'όλα τα στοιχεία της Υλης, τη φωτιά. 
Διότι, καθώς ο Νους είναι δημιουργός των πάντων, χρησιμοποιεί τη φωτιά (των απλανών) σαν όργανο για να δημιουργεί.

Κι ο μεν Νους του σύμπαντος δημιουργεί τα πάντα.
Ο δε Νους του ανθρώπου, (του θνητού ανθρώπου πάνω στην Γη), δημιουργεί μόνον τα επίγεια. (τα θνητά με σώμα θνητό).
Διότι ο νους των ανθρώπων απογυμνωμένος από τη φωτιά δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει τα θεϊκά, καθόσον είναι ανθρώπινος ως προς την κατοικία του. (θνητή φύση του ανθρώπου που δεν διαθέτει σώμα από φωτιά).

Η ανθρώπινη ψυχή ....όχι όλες οι ανθρώπινες ....ούτε φυσικά οι οι κτιστές....αλλά οι ευσεβείς είναι κάπως δαιμόνια και θεϊκή. Κι αυτού του είδους η ψυχή, αφού απαλλαχτεί από το σώμα της έχοντας διεξαγάγει τον αγώνα της ευσέβειας, (η γνώση του θεϊκού), μετατρέπεται συνολικά σε Νου. 
(Νους και ψυχή θεϊκό σώμα των Απλανών το τελειότερο σώμα του κτιστού κόσμου).

Αλλά η ασεβής ψυχή παραμένει στη δική της ουσία και τιμωρείται από τον εαυτό της, καθώς ψάχνει να βρει ένα γήϊνο σώμα για να μπει και μάλιστα ανθρώπινο. (θνητό της Γης). 
Διότι διαφορετικό σώμα δεν χωρά την ανθρώπινη ψυχή να ξεπέσει σε σώμα ζώου, που δεν έχει λογική. Διότι αυτό αποτελεί νόμο του Θεού, να προφυλάσσει δηλαδή την ανθρώπινη ψυχή από ένα τέτοιο εξευτελισμό.

Τα ίδια ακριβώς μας λέει και ο Σωκράτης:
Ο Σωκράτης λίγο πριν να πιει το κώνειο.
Και να λυπάται και γι'αυτό να θεωρεί ότι πάσχει, κι αυτό είναι πραγματικότατο κι αληθέστατο, αλλά δεν είναι έτσι. Γιατί αυτά είναι τα ορατά. Η όχι;
Βέβαια.
Και σε αυτήν την περίπτωση δεν απορροφάται η ψυχή από το σώμα;
Πως λοιπόν; 
Γιατί κάθε υλική ευχαρίστηση και λύπη είναι σαν το καρφί και καρφώνει την ψυχή μέσα στο κορμί και την τρυπά και την κάνει μέρος του σώματος και την κάνουν να νομίζει ότι αυτά είναι τα αληθινά, που λέει και το σώμα. 

Κι επειδή έχει την ίδια γνώμη με το σώμα και με τα ίδια πράγματα χαίρεται και νομίζω ότι αναγκάζεται να γίνεται ομότροπος και ομότροφος με αυτό, με αποτέλεσμα να μην φτάνει ποτέ καθαρή στον Αδη, αλλά πάντα να είναι δεμένη άρρηκτα με το σώμα, με αποτέλεσμα όσο το δυνατόν ταχύτερα, να ξαναπέφτει σε άλλο σώμα κι εκεί να φυτρώνει σαν να είναι φυτεμένη κι επομένως να μην μετέχει σε αυτό που είναι θεϊκό και καθαρό και μοναδική αγνότητα.

- Πως λοιπόν, πατέρα, τιμωρείται η ανθρώπινη ψυχή;

-Και ποια είναι παιδί μου μεγαλύτερη τιμωρία από την ασέβεια; (η μη γνώση του θεϊκού μας εαυτού).
Ποια φωτιά έχει τόση μεγάλη φλόγα (που καίει) όση η ασέβεια; Και ποιο θηρίο έχει τόσο δηλητήριο, ώστε να εξοντώνει το σώμα, όσο η ασέβεια την ίδια την ψυχή;

Η μήπως δεν βλέπεις πόσα δεινά υποφέρει η ασεβής ψυχή που φωνάζει και κραυγάζει "καίγομαι, φλέγομαι, δεν ξέρω τι να πω τι να κάνω. Η κακομοίρα λιώνω απ'τα κακά που με ζώνουν, ούτε βλέπω, ούτε ακούω". Αυτές οι φωνές δεν προέρχονται από την ψυχή που τιμωρείται; 

Η μήπως, παιδί μου, έχεις την άποψη εσύ....όπως οι περισσότεροι....πως η ψυχή, όταν βγει από το σώμα, πηγαίνει σε θηρίο, (ότι δήθεν η ψυχή αφομοιώνεται από το θηρίο), πράγμα που αποτελεί πλάνη μεγάλη;

Διότι η ψυχή τιμωρείται κατ'αυτόν τον τρόπο.

O Nους, επομένως, όταν γίνει δαίμονας, είναι καθορισμένο να αποκτήσει πύρινο σώμα για τις υπηρεσίες του θεού κι αφού διεισδύσει μέσα στην ασεβέστατη ψυχή την φοβερίζει με τα μαστίγια που αμαρτάνουν.

Καθώς η ασεβής ψυχή μαστιγώνεται απ'αυτά, ξεσπά σε φόνους, εξευτελισμούς, βλασφημίες και διάφορες βιαιότητες, μέσω των οποίων αδικούνται οι άνθρωποι. 

..............

Οταν ο Νους όμως εισέλθει μέσα στην ευσεβή ψυχή, την οδηγεί στο φως της γνώσης. Κι αυτή η ψυχή ποτέ δεν χορταίνει να εξυμνεί, επαινώντας όλους τους ανθρώπους κι ευεγερτώντας τα πάντα στην πράξη και στη θεωρία, μιμούμενη τον πατέρα της.

Γι'αυτό παιδί μου, πρέπει να ευχαριστείς το Θεό και να παρακαλάς να σου τύχει καλός Νους. Διότι η ψυχή μεταβαίνει σε σώμα ανώτερο και δεν είναι δυνατό, να μεταβεί σε κατώτερο.

Υπάρχει δε επικοινωνία μεταξύ των ψυχών κι οι ψυχές των θεών (πνεύμα του πυρός) συμμετέχουν στις ψυχές των ανθρώπων, αφού οι δε ψυχές των ανθρώπων ( γήινο πνεύμα της αρμονίας αυτής της φύσης) συμμετέχουν στις ψυχές των χωρίς λογική ζώων. (ανθρώπινη σάρκα).

Οι ανώτερες ανθρώπινες ψυχές που φέρουν το Νου φροντίζουν τις κατώτερες ανθρώπινες ψυχές που δεν φέρουν το Νου, οι δε θνητοί άνθρωποι θεοί φροντίζουν τα επίγεια. (φέροντας την Αρμονία).

Ο κόσμος, επομένως, υπόκειται το Θεό, τα δε χωρίς λογική ζώα τον άνθρωπο, κι ο Θεός βρίσκεται πάνω απ'όλα και γύρω απ'όλα.

Και οι ενέργειες του Θεού μοιάζουν με ακτίνες, ενώ οι ακτίνες του κόσμου είναι οι φυσικές επιδράσεις, οι δε ακτίνες του ανθρώπου είναι οι τέχνες και οι επιστήμες. 

Και οι μεν ενέργειες, επιδρούν μέσω του κόσμου, και πάνω στον άνθρωπο μέσω των φυσικών ακτινών του κόσμου, οι δε φυσικές επιδράσεις επενεργούν μέσω των στοιχείων, κι οι άνθρωποι μέσω των τεχνών και των επιστημών.


Κι αυτή είναι η διακυβέρνηση του σύμπαντος, εξαρτημένη απ'τη φύση του Ενός, η οποία περνά μέσω του Νου του Ενός. 

Απ'αυτόν δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο θεϊκό και αποτελεσματικό κι ενωτικό από τη μια μεριά των ανθρώπων με τους θεούς, κι απ'την άλλη των θεών με τους ανθρώπους.
Αυτός είναι ο Αγαθός Δαίμονας.
Ευλογημένη είναι η ψυχή, που είναι γεμάτη απ'αυτόν, δυστυχισμένη δε η ψυχή, που είναι άδεια απ'αυτόν.

Πως το εννοείς αυτό πατέρα; 

Νομίζεις, λοιπόν, παιδί μου, πως όλες οι ψυχές διαθέτουν Αγαθό Νου; Διότι ο τωρινός μας λόγος διαπραγματεύεται αυτόν, όχι τον βοηθητικό, για τον οποίο κάναμε κουβέντα νωρίτερα, ο οποίος στέλνεται απ'τη δίκη. 

Διότι η ψυχή χωρίς Νου ούτε να πει κάτι ούτε να κάνει μπορεί.
Διότι πολλές φορές ο Νους πετά απ'την ψυχή κι εκείνη τη στιγμή η ψυχή ούτε βλέπει ούτε ακούει, παρά μοιάζει με ζώο, που δεν έχει λογική. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη του Νου.

Ο Νους όμως δεν αντέχει ούτε τη νωθρή ψυχή, αλλ'αυτήν την ψυχή την εγκαταλείπει προσαρτημένη πάνω στο σώμα και τραβηγμένη προς τα κάτω απ'αυτό. Κι αυτού του είδους η ψυχή, παιδί μου, δεν διαθέτει Νου, επομένως αυτός δεν πρέπει καν να αποκαλείται άνθρωπος.

Διότι ο άνθρωπος είναι πλάσμα ζωντανό θεϊκό και δεν συγκρίνεται με τα υπόλοιπα επίγεια ζωντανά πλάσματα, παρά μόνον μ'αυτούς που αποκαλούνται θεοί πάνω στον ουρανό.

Και μάλλον..αν πρέπει να τολμήσουμε να πούμε την αλήθεια..ο ιδεατός άνθρωπος βρίσκεται υπεράνω εκείνων ή έστω ισοδυναμεί μ'αυτούς. (τους θεούς). Διότι κανένας απ'τους ουράνιους θεούς δεν θα κατέβει στη Γη εγκαταλείποντας τα σύνορα του Ουρανού.

Αντίθετα, ο άνθρωπος και στον Ουρανό ανεβαίνει και τον μετρά και γνωρίζει ποια σημεία του βρίσκονται ψηλά και ποια χαμηλά κι ακόμα μαθαίνει με ακρίβεια κι όλα τα υπόλοιπα. Και το σπουδαιότερο απ'όλα είναι πως ανεβαίνει ψηλά χωρίς να εγκαταλείπει τη Γη. (Νοητά). Τόσο μεγάλο είναι το μέγεθος της έκτασης του. Για το λόγο αυτό πρέπει να τολμήσουμε να πούμε πως ο επίγειος άνθρωπος είναι θεός θνητός κι ο ουράνιος θεός είναι άνθρωπος αθάνατος.

Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο τα πάντα υφίστανται μέσω αυτών των δύο, του κόσμου, και του ανθρώπου, ενώ όλα μαζί υφίστανται απ'τον Ένα. 

morfeas sky

Ο ΚΤΙΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ 

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΛΟΓΟΣ ΙΑ - Ο ΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΡΜΗ

Αλλά εάν όλα είναι ζωντανοί οργανισμοί κι η ζωή είναι μία, τότε ένας είναι και ο Θεός. Και πάλι, εάν όλα είναι ζωντανοί οργανισμοί..και τα ουράνια και τα επίγεια.. κι η ζωή για όλα είναι μία, τότε αυτή δημιουργείται απ'το Θεό κι η ίδια είναι ο Θεός.

morfeas sky

ΛΟΓΟΣ ΙΑ - Ο ΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΡΜΗ

- Επειδή πολλά έχουν ειπωθεί από πολλούς σχετικά με το σύμπαν και με το Θεό, εγώ δεν έμαθα την αλήθεια κι εσύ διασαφήνισε με, Κύριε, σχετικά μ'αυτό. Διότι σε σένα μόνο θα μπορούσα να εμπιστευτώ την αποκάλυψη αυτού του θέματος.

- Συγκράτησε, λοιπόν, τα λόγια μου Τρισμέγιστε Ερμή, και θυμήσου τα λεγόμενα. Δεν θα έχω κανένα ενδοιασμό να σου πω όσα μου ήρθαν στη μνήμη. Άκουσε παιδί μου, πως έχει ο Θεός και το σύμπαν. 

Ο Θεός, η αιωνιότητα, ο κόσμος, ο χρόνος, το γίγνεσθε.

Ο Θεός δημιουργεί την αιωνιότητα, η δε αιωνιότητα τον κόσμο, ο κόσμος το χρόνο, ο χρόνος το γίγνεσθε.

Κάτι σαν ουσία του Θεού αποτελεί το Αγαθό, το Ωραίο, η ευδαιμονία, η σοφία, της αιωνιότητας η ομοιότητα, του κόσμου η τάξη, του χρόνου η μεταβολή, του δε γίγνεσθε η ζωή κι ο θάνατος.

Ενέργεια του Θεού αποτελεί ο Νους κι η ψυχή, ενέργεια της αιωνιότητας αποτελεί η σταθερότητα κι η αθανασία, ενέργεια του κόσμου αποτελεί η αποκατάσταση κι η ανταποκατάσταση των αστέρων, ενέργεια του χρόνου αποτελεί η αύξηση και η μείωση  ενέργεια του γίγνεσθε αποτελεί η ποιότητα και η ποσότητα.

H αιωνιότητα, επομένως, υπάρχει μέσα στο Θεό, ο κόσμος μέσα στην αιωνιότητα, ο χρόνος μέσα στον κόσμο, το δε γίγνεσθε μέσα στο χρόνο. 

Κι η μεν αιωνιότητα είναι τοποθετημένη γύρω απ'το Θεό, 
ο κόσμος κινείται μέσα στην αιωνιότητα, ο χρόνος τελειώνει μέσα στον κόσμο, το δε γίγνεσθαι συμβαίνει μέσα στο χρόνο.

Πηγή των πάντων, επομένως, είναι ο Θεός, ουσία των πάντων η αιωνιότητα, ύλη των πάντων ο κόσμος, δύναμη του Θεού η αιωνιότητα, έργο της αιωνιότητας ο κόσμος, ο οποίος κόσμος ποτέ δεν γεννήθηκε αλλά διαρκώς γεννιέται από την αιωνιότητα. Για το λόγο αυτό ποτέ δεν θα φθαρεί διότι η αιωνιότητα είναι άφθαρτη, ούτε και κάτι θα χαθεί, αφού η αιωνιότητα εμπεριέχει τον κόσμο.

- Κι η σοφία του Θεού τι είναι;

- Το Αγαθό και το Ωραίο κι η ευδαιμονία κι η αρετή στο σύνολο της κι η αιωνιότητα. Η αιωνιότητα διακοσμεί, επομένως, καθώς βάζει μέσα στην Υλη την αθανασία και τη σταθερότητα. (Νους και παγκόσμια ψυχή).

Διότι η γέννηση της Υλης εξαρτάται από την αιωνιότητα, όπως ακριβώς κι η αιωνιότητα εξαρτάται από το Θεό.

Διότι η γέννηση κι ο χρόνος υπάρχουν στον ουρανό και στην γη, αφού είναι διπλής φύσης.

Και στον μεν ουρανό είναι αμετάβλητα και άφθαρτα, στην δε γη μεταβλητά και φθαρτά. Και της μεν αιωνιότητας ψυχή είναι ο Θεός της δε γης αιωνιότητα είναι ο ουρανός. Κι ο Θεός υπάρχει μέσα στο Νου, ο Νους υπάρχει μέσα στην ψυχή, κι η ψυχή υπάρχει μέσα στην Υλη, όλα αυτά μέσω της αιωνιότητας.

Κι ολόκληρο αυτό το σύμπαν, μέσα στο οποίο βρίσκονται όλα τα σώματα, το γεμίζει εσωτερικά με μια ψυχή, που είναι γεμάτη απ'το Νου κι απ'το Θεό, εξωτερικά δε το περιβάλλει δίνοντας ζωή (κίνηση) στο σύμπαν, εξωτερικά επομένως, αυτό το μεγάλο και τέλειο ζωντανό πλάσμα, (ζωντανός οργανισμός), περικλείει τον κόσμο, κι εσωτερικά (περιβάλλει-περικλείει) όλα τα ζωντανά πλάσματα (με τις ψυχές) διατηρώντας την ομοιότητα πάνω στον ουρανό και μεταβάλλοντας το γίγνεσθαι (των υλικών σωμάτων μέσα από την αύξηση και την μείωση) κάτω στην γη.

Αυτό το σύμπαν το συγκρατεί η αιωνιότητα, είτε από ανάγκη, είτε με την πρόνοια, είτε με τη φύση, είτε με οτιδήποτε άλλο νομίζει, ή θα νομίζει κανείς. Αυτό το σύμπαν αποτελεί το Θεό που ενεργεί, με την ενέργεια δε του Θεού, που είναι δύναμη ανυπέρβλητη, κανένας δεν θα μπορούσε να παραβάλει ούτε τ'ανθρώπινα, ούτε τα θεϊκά.

Γι'αυτό το λόγο, Ερμή Τρισμέγιστε, να μη θεωρήσεις ποτέ τίποτα απ'τα κάτω, ούτε απ'τα επάνω πως είναι όμοιο με το Θεό, διότι θα πέσεις έξω στην αλήθεια. Διότι τίποτα δεν είναι όμοιο με το ανόμοιο, το Μοναδικό, το Ένα.

Κι επίσης να μη θεωρήσεις πως εκχωρεί σε κάτι άλλο μέρος της δύναμης του. Διότι ποιος είναι μαζί μ'αυτόν δημιουργός της ζωής, της αθανασίας, της μεταβολής; Και τι άλλο θα μπορούσε αυτός να κάνει απ'το να δημιουργεί; Διότι ο Θεός δεν παραμένει αδρανής, αφού τότε όλα θα παρέμεναν αδρανή, καθόσον τα πάντα είναι γεμάτα απ'το Θεό. Αλλά κι ούτε πουθενά στον κόσμο υπάρχει αδράνεια, ούτε και σε κάτι άλλο. Διότι η αδράνεια είναι ονομασία κενή, όσον αφορά κι αυτόν που δημιουργεί κι αυτόν που γεννιέται, ενώ όλα πρέπει πάντοτε να γίνονται ανάλογα με την ιδιαίτερη τάση κάθε τόπου.

Διότι ο Δημιουργός υπάρχει μέσα σ'όλα χωρίς να είναι εγκατεστημένος μέσα σε κάτι, (μέσα στο σώμα του υλικού σύμπαντος είτε η ψυχή μέσα στο γεννημένο υλικό σώμα), ούτε να δημιουργεί μέσα σε κάτι, αλλά δημιουργεί τα πάντα.
Διότι, αφού αποτελεί δραστήρια δύναμη, δεν ικανοποιείται απ'τα δημιουργήματα του, αλλά τα δημιουργήματα του μένουν ικανοποιημένα απ'αυτόν. (ο Θεός δίνει την ικανοποίηση της ύπαρξης και της δημιουργίας στα πλάσματα του).

Να παρατηρήσεις μέσα από μένα τον κόσμο που βρίσκεται στο οπτικό σου πεδίο και να κατανοήσεις με ακρίβεια την ομορφιά του, ένα σώμα αμιγές, (συμπαντικός οργανισμός), απ'το οποίο δεν θα υπάρξει κανένα παλαιότερο, για πάντα ακμαίο και νέο και περισσότερο ακόμα ακμαίο.

Να δεις και τους Επτά κόσμους, οι οποίοι υπάρχουν από κάτω, κι είναι συγκροτημένοι με την αιώνια τάξη, και με τη διαφορετική τροχιά τους συμπληρώνουν την αιωνιότητα, καθώς και όλα, που είναι γεμάτα από φως ενώ πουθενά δεν υπάρχει φωτιά.

Διότι η φιλία και το ταίριασμα των αντιθέτων και των ανόμοιων έχει καταστεί φως, το οποίο καταυγάζει απ'την ενέργεια του Θεού, που δημιούργησε όλα τα αγαθά κι εξουσιάζει όλες τις τάξεις και κυβερνά τους Επτά κόσμους.

Να δεις και τη σελήνη, η οποία είναι ο πρόδρομος όλων αυτών, όργανο της φύσης, που μεταβάλλει την κάτω ύλη.

Καθώς και τη γη στο κέντρο του σύμπαντος εδραιωμένη σαν θεμέλιο του όμορφου κόσμου, τροφό και παραμάνα των επίγειων.

Να παρατηρήσεις πόσο είναι και το πλήθος των αθάνατων ζωντανών οργανισμών και των θνητών, και στο κέντρο και των δύο....δηλαδή και των αθανάτων και των θνητών....τη σελήνη που περιφέρεται.

Κι όλα είναι γεμάτα από ψυχή κι όλα κινούνται, άλλα γύρω απ'τον ουρανό, άλλα γύρω απ'τη γη, κι ούτε τα δεξιά προς τ'αριστερά, ούτε τ'αριστερά προς τα δεξιά, ούτε τα πάνω προς τα κάτω, ούτε τα κάτω προς τα πάνω.

Και πως όλα αυτά έχουν γεννηθεί, αγαπητέ Ερμή, δεν είναι ανάγκη πια να το μάθεις από μένα. Διότι και σώματα είναι και ψυχή έχουν  και κινούνται κι είναι αδύνατον να συγκροτηθούν σε ένα ενιαίο σύνολο χωρίς αυτόν που τα συγκροτεί. Πρέπει, επομένως, αυτός να είναι κάποιος και σίγουρα Ένας.

Επειδή οι κινήσεις είναι διάφορες και πολλές και τα σώματα ανόμοια κι έχει καθοριστεί μια ταχύτητα για όλα, είναι αδύνατον να υπάρχουν δύο ή περισσότεροι δημιουργοί, καθόσον δεν τηρείται εννιαία τάξη στα πολλά. Διότι τους πολλούς τους ακολουθεί ζήλος για το ανώτερο. Και θα σου πω το εξής: κι αν ακόμα ο δημιουργός των μεταβλητών ζωντανών οργανισμών και θνητών ήταν διαφορετικός, θα επιθυμούσε να δημιουργήσει και αθάνατους, όπως ακριβώς κι ο δημιουργός των αθάνατων, θα επιθυμούσε να δημιουργήσει θνητούς.

Ας πούμε πως είναι δύο, ενώ μία είναι η Υλη, και μία η ψυχή,
σε ποιον απ'αυτούς θα χορηγούνταν η δημιουργία;
Κι αν χορηγούνταν από ένα μέρος και στους δύο, σε ποιον θα χορηγούνταν το μεγαλύτερο μέρος; 

Έτσι, λοιπόν, σκέψου πως η σύσταση κάθε ζωντανού σώματος αποτελείται από ύλη και ψυχή ...... και του αθάνατου και του θνητού, και αυτού που έχει λογική κι αυτού που δεν έχει.
Διότι όλα τα ζωντανά σώματα είναι έμψυχα, ενώ τα μη ζωντανά σώματα αποτελούνται κι αυτά από αυτούσια ύλη.

Και η ψυχή και στη μία περίπτωση και στην άλλη βρίσκεται αυτούσια κοντά στο δημιουργό σαν αιτία της ζωής, ενώ ο αίτιος κάθε ζωής είναι ο αίτιος και των αθανάτων.

Πως λοιπόν και οι θνητοί ζωντανοί οργανισμοί να είναι διαφορετικοί απ'τους αθάνατους; Και πως το αθάνατο κι εκείνο, που δημιουργεί την αθανασία, να μη δημιουργεί αυτά, που ανήκουν στους ζωντανούς οργανισμούς;

Και είναι εύλογο πως υπάρχει κάποιος, ο οποίος δημιουργεί αυτά και μάλιστα πρόκειται για μια ψυχή, μια ζωή και μια ύλη.
Και ποιος είναι αυτός; Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι εκτός από τον Ενα Θεό; Ένας λοιπόν, είναι ο Θεός.

Θα ήταν πολύ γελοίο, εφόσον δέχτηκες πως ο κόσμος πάντοτε υπάρχει και πως η σελήνη είναι μία και η θεϊκότητα είναι μία, για τον ίδιο το Θεό όμως πόσος θέλεις να είναι; Αυτός επομένως, δημιουργεί τα πάντα και θα ήταν πολύ γελοίο να τα δημιουργούν πολλοί. (όλα είναι όργανα του ενός Νου Θεού, του Ογδοου Ουρανού).

Kαι γιατί είναι εξαιρετικό για το Θεό να δημιουργεί ζωή και ψυχή κι αθανασία και μεταβολή, ενώ κι εσύ δημιουργείς τόσα πράγματα; Διότι και βλέπεις και μιλάς κι ακούς και μυρίζεις κι αγγίζεις και περπατάς και σκέφτεσαι κι αναπνέεις και δεν είναι διαφορετικός αυτός που βλέπει διαφορετικός αυτός που ακούει, διαφορετικός αυτός που μιλά, διαφορετικός αυτός που αγγίζει, διαφορετικός αυτός που μυρίζει, διαφορετικός αυτός που περπατά, διαφορετικός και αυτός που σκέφτεται και διαφορετικός αυτός που αναπνέει, αλλά ένας είναι αυτός, που κάνει όλα αυτά.

Αλλά ούτε αυτά είναι δυνατά χωρίς την ύπαρξη του Θεού.

Διότι, όπως ακριβώς αν απέχεις απ'αυτά, ..πράγμα που είναι θεμιτό να το πούμε.. δεν είναι πια Θεός.μ Αν, επομένως, έχει γίνει αποδεκτό ότι εσύ, εφόσον δεν κάνεις τίποτα, δεν θα μπορείς να υπάρχεις, πόσο μάλλον ο Θεός; Διότι, εάν υπάρχει κάτι που να μην το κάνει....πράγμα που δεν είναι θεμιτό να το πούμε....τότε είναι ατελής. Εάν όμως δεν είναι ούτε αδρανής κι είναι τέλειος, τότε όλα τα κάνει.

Αν με προσέξεις λίγο παραπάνω Ερμή, εύκολα θ'αντιληφθείς πως το έργο του Θεού είναι ένα, ώστε να γίνουν όλα όσα γίνονται ή όσα έγιναν μια φορά (τα αθάνατα) ή όσα πρόκειται να γίνουν.

Κι αυτό, αγαπητέ μου, είναι η ζωή, αυτό είναι το Ωραίο, αυτό είναι το Αγαθό, αυτό είναι ο Θεός. Αν όμως επιθυμείς να το αντιληφθείς αυτό κι έμπρακτα, δες τι δημιουργείται μέσα σου, όταν θελήσεις να δημιουργήσεις. Αλλ'αυτό δεν μοιάζει μ'εκείνο που συμβαίνει σ'αυτόν.

Εκείνος, επομένως, νιώθει ευχαρίστηση, επειδή δεν έχει άλλον συνεργάτη, καθόσον μόνος του δουλεύει και είναι πάντοτε μέσα στο έργο του, αφού είναι ο ίδιος ότι δημιουργεί. Διότι αν διαχωριζόταν απ'αυτό , θα έπρεπε όλα να συντριβούν, όλα να πεθάνουν, καθόσον ζωή δεν θα υπήρχε.

Αλλά εάν όλα είναι ζωντανοί οργανισμοί κι η ζωή είναι μία, τότε ένας είναι και ο Θεός. Και πάλι, εάν όλα είναι ζωντανοί οργανισμοί..και τα ουράνια και τα επίγεια.. κι η ζωή για όλα είναι μία, τότε αυτή δημιουργείται απ'το Θεό κι η ίδια είναι ο Θεός.

Απ'το Θεό, επομένως, δημιουργούνται τα πάντα, η ζωή δε αποτελεί ένωση του Νου και της ψυχής, ενώ ο θάνατος δεν αποτελεί απώλεια αυτών που συγκροτήθηκαν, (σε σώμα), αλλά διάλυση της ένωσης τους. (σύνθεσης τους).

Η αιωνιότητα, λοιπόν, αποτελεί εικόνα του Θεού, ο κόσμος εικόνα της αιωνιότητας, ο ήλιος εικόνα του κόσμου, κι ο άνθρωπος (της Γης) εικόνα του ήλιου. Τη μεταβολή τη λένε πως αποτελεί θάνατο, επειδή διαλύεται το σώμα, κι η ζωή προχωρά στην αφάνεια.

Οσα διαλύονται μ'αυτή τη λογική, αγαπημένε μου Ερμή, κι ο κόσμος..μ'ευλάβεια τ'ακούς.. ισχυρίζομαι πως μεταβάλλονται, διότι καθημερινά ένα μέρος του μεταβαίνει στο χώρο του αφανούς, αλλά ποτέ δεν διαλύεται. Κι αυτά είναι τα πάθη του κόσμου, οι περιδινίσεις, κι οι εξαφανίσεις. Κι η μεν περιδίνηση αποτελεί περιστροφή, η δε εξαφάνιση ανανέωση.

Κι ο κόσμος περιλαμβάνει όλων των ειδών τις μορφές όχι επειδή τις περικλείει, αλλά επειδή μεταβάλλεται ο ίδιος από μόνος του. Αφού, επομένως, ο κόσμος έχει δημιουργηθεί για να περιλαμβάνει όλων των ειδών τις μορφές, τι θα μπορούσε να ήταν αυτός που τον δημιούργησε; Διότι άμορφος δεν θα μπορούσε να είναι. Αν όμως κι αυτός περιλάμβανε όλων των ειδών τις μορφές, θα ήταν όμοιος με τον κόσμο.

Λοιπόν, τι ισχυριζόμαστε πως είναι αυτός, ώστε να μην κάνουμε αδιέξοδο το λόγο μας; Διότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο να συλλογιστούμε για το Θεό. Έχει, λοιπόν, μια μορφή....εάν υπάρχει σ'αυτόν κάποια μορφή....η οποία δεν θα μπορούσε να υποπέσει στην όραση, άυλη. Κι όλες τις μορφές τις αναδεικνύει μέσω των σωμάτων. Και να μην απορήσεις, εάν υπάρχει κάποια άϋλη μορφή, διότι είναι όπως ακριβώς η μορφή του λόγου.

Και στις ζωγραφιές παρατηρούνται κάποιες κορυφές να προεξέχουν πολύ, ενώ όσον αφορά τη φύση τους, είναι εντελώς λείες και ομαλές. Σκέψου αυτό που λέγεται, το οποίο μπορεί να είναι πιο τολμηρό, αλλά είναι και πιο αληθινό: δηλαδή, όπως ακριβώς ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ζωή, (Νους και ψυχή), έτσι κι ο Θεός δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να δημιουργεί το Αγαθό. Διότι αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο τη ζωή και την κίνηση του Θεού. Δηλαδή το να κινεί τα πάντα και να τους δίνει ζωή.

Κάποια όμως απ'τα λεγόμενα πρέπει να έχουν τη δική τους σημασία. Επί παραδείγματι: συλλογίσου αυτό που λέω: τα πάντα υπάρχουν μέσα στο Θεό όχι σαν να έχουν εγκατασταθεί σε κάποιον τόιπο (διότι ο τόπος είναι και σώμα, και σώμα ακίνητο, κι αυτά που έχουν εγκατασταθεί δεν έχουν κίνηση), διότι με διαφορετικό τρόπο έχουν εγκατασταθεί στο άϋλο είδωλο. 

Συλλογίσου αυτόν, που περιέχει τα πάντα και συλλογίσου πως τίποτα δεν υπάρχει που να περιορίζει το άϋλο, ούτε γρηγορότερο, ούτε ισχυρό. Διότι αυτό από τίποτα δεν περιορίζεται κι είναι απ'όλα και το γρηγορότερο και το ισχυρότερο.

Κι έτσι μόνος σου συλλογίσου και υπέδειξε την ψυχή σου (Νους) να πάει στην Ινδική και θα βρίσκεται εκεί πιο γρήγορα απ'την υπόδειξη σου! Υπόδειξε της να περάσει τον ωκεανό κι έτσι εκεί πάλι θα βρεθεί γρήγορα, όχι σαν να μετέβη από τόπο σε τόπο, αλλά σαν πράγματι να βρίσκεται εκεί. Υπόδειξε της ακόμα να πετάξει στον ουρανό κι ούτε φτερά θα χρειαστεί.
Κανένα εμπόδιο δεν υπάρχει γι'αυτήν (Νους και ψυχή), ούτε η φωτιά του ήλιου, ούτε ο Αιθέρας, ούτε η περιδίνηση, ούτε τα σώματα των υπολοίπων αστεριών.

Αφού όλα τα διαβεί, (ο Νους και ψυχή), θα πετάξει μέχρι το τελευταίο σώμα. Εάν δε θελήσεις να διασπάσεις και το ίδιο το σύμπαν και να δεις τα εξωτερικά του, (εάν βέβαια υπάρχει κάτι έξω από τον κόσμο), σου είναι δυνατόν. Δες πόση δύναμη, πόση ταχύτητα έχεις και μετά εσύ μεν τα καταφέρνεις αυτά, ενώ ο Θεός όχι; Συλλογίσου, λοιπόν, πως μ'αυτόν τον τρόπο κι ο Θεός περικλείει μέσα του τα πάντα σαν νοήματα ....τον κόσμο, τον εαυτό του, το σύμπαν....

Εάν επομένως, δεν εξισώσεις τον εαυτό σου με το Θεό, δεν μπορεί να κατανοήσεις το Θεό, δεν μπορείς να κατανοήσεις το Θεό, διότι το όμοιο γίνεται κατανοητό απ'το όμοιο του.

Αύξησε τον εαυτό σου με το αμέτρητο μέγεθος, αφού απεκδυθείς κάθε σώμα κι αφού υπερυψωθείς πάνω από κάθε χρόνο, γίνε αιωνιότητα και τότε θα κατανοήσεις το Θεό.

Να μην υποθέτεις τίποτα αδύνατο για τον εαυτό σου, να φρονείς τον εαυτό σου αθάνατο και ικανό τα πάντα να κατανοήσει.......Κάθε Τέχνη, κάθε επιστήμη, τις συνήθειες κάθε ζωντανού οργανισμού. Να γίνεις ψηλότερος από κάθε ύψος και χαμηλότερος από κάθε βάθος και να συλλάβεις μέσα σου όλες τις αισθήσεις των δημιουργημάτων, της φωτιάς, του νερού, του ξηρού και του υγρού, θεωρώντας πως ταυτόχρονα υπάρχεις παντού....στη γη, στη θάλασσα, στον ουρανό....και πως ακόμα δεν έχεις γεννηθεί βρισκόμενος μέσα στην κοιλιά της μητέρας σου, πως είσαι νέος, γέρος, πεθαμένος, πως ζεις μετά θάνατον.

Κι όλα αυτά, αφού τα συλλογιστείς ταυτόχρονα, τους χρόνους, τους τόπους, τα πράγματα, τις ποιότητες και τις ποσότητες, τότε μπορείς να κατανοήσεις το Θεό.

Εάν όμως κλείσεις την ψυχή, μέσα στο σώμα και την εξευτελίσεις και πεις: "τίποτα δεν κατανοώ, τίποτα δεν μπορώ, φοβάμαι τη θάλασσα, δεν έχω τη δύναμη να ανεβώ στον ουρανό, δεν ξέρω ποιος ήμουν, δεν ξέρω ποιος θα είμαι" τότε τι σχέση έχεις με το Θεό; 

Διότι τίποτα δεν μπορείς να κατανοήσεις απ'τα ωραία και αγαθά, αφού είσαι λάτρης του σώματος, και κακός. Διότι η πλήρης κακία είναι η άγνοια του θεϊκού, ενώ το να μπορείς και να επιθυμείς και να ελπίζεις πως θα τον γνωρίσεις, αποτελεί τον ίσιο κι εύκολο δρόμο, που οδηγεί στο κατ'εξοχήν Αγαθό.

Καθώς θα πορεύεσαι, θα τον συναντήσεις παντού και θα σου φανερωθεί παντού, όπου κι όταν εσύ δεν αναμένεις....όταν είσαι ξύπνιος, όταν κοιμάσαι, όταν πλέεις, όταν πορεύεσαι, στην διάρκεια της νύχτας, της ημέρας, όταν μιλάς, όταν σιωπάς.

Διότι τίποτα δεν υπάρχει που να μην είναι αυτός. Μετά λες: "αόρατος ο Θεός;" Πρόσεξε τι λες. Και ποιος είναι περισσότερο φανερός απ'Αυτόν; Για τον λόγο αυτό δημιούργησε τα πάντα, ώστε να τον βλέπεις μέσα απ'όλα. Αυτή είναι η Αγαθότητα του Θεού, αυτή είναι η αρετή του, το να φανερώνεται ο ίδιος μέσα απ'όλα. Διότι τίποτα δεν είναι αόρατο, ούτε κι απ'τα άϋλα. Ο Νους κάνει την εμφάνιση του μέσα απ'τη Νόηση κι ο Θεός μέσα απ'τη δημιουργία.

Αυτά σου έχουν φανερωθεί μέχρι τώρα, Τρισμέγιστε.
Όσον αφορά δε τα υπόλοιπα, συλλογίσου τα μόνος σου με τρόπο παρόμοιο και δεν θα διαψευστείς.

morfeas sky

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ 

ΛΟΓΟΣ ΙΒ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

Ο Αγαθός Νους αποτελείται από την ίδια ουσία του Θεού αν βέβαια ο Θεός αποτελείται από κάποια ουσία, και τι είδους είναι αυτή η ουσία μόνον ο ίδιος γνωρίζει ακριβώς τον εαυτό του. Ο (Αγαθός) Νους λοιπόν δεν είναι αποκομμένος από την ουσία του Θεού, αλλά (είναι) σαν απλωμένος από το φως του ήλιου.

Αυτός λοιπόν ο (Αγαθός) Νους όταν είναι μέσα στους ανθρώπους, είναι θεός, γι'αυτό και κάποιοι από τους ανθρώπους είναι θεοί, και η ανθρώπινη τους φύση βρίσκεται κοντά στο θείο, γιατί και ο Αγαθοδαίμων τους μεν θεούς χαρακτήρισε αθάνατους ανθρώπους, τους δε ανθρώπους θνητούς θεούς, και όταν ο Νους είναι μέσα στα ζώα, που δεν έχουν λογική, τότε αποκαλλείται φύση.

Όπου λοιπόν, υπάρχει ψυχή, εκεί υπάρχει και ο Νους, όπως ακριβώς όπου υπάρχει ζωή, εκεί υπάρχει και ψυχή,
στα ζώα, όμως, τα οποία δεν έχουν λογική, η ψυχή είναι ζωή χωρίς Νου. Γιατί ο Νους είναι ευεργέτης της ψυχής των ανθρώπων, γιατί την οδηγεί προς το αγαθό. Και στα μεν ζώα, τα οποία δεν έχουν λογική, συνεργάζεται με την φύση του καθενός.

Στην ανθρώπινη φύση ο Αγαθός Νους αντιτίθεται.
Γιατί όλες οι ψυχές από την στιγμή που θα βρεθούν σε σώμα, αμέσως θα διαφθαρούν από την λύπη και την ηδονή. Γιατί η λύπη και η ηδονή βράζουν σαν χυμοί ενός σύνθετου σώματος. Σ'αυτές, τις ενέργειες λοιπόν, εισέρχεται η ψυχή, και βαπτίζεται. Όσες λοιπόν ψυχές, εξουσιάσει ο Νους, σ'αυτές θα αποκαλύψει το Φως του, αντιτιθέμενος στην προηγούμενη φύση τους.

Όπως ακριβώς ο καλός γιατρός πειράζει το σώμα που προηγουμένως έχει προσβληθεί από κάποια αρρώστια, με το να την καυτηριάζει και να το εγχειρίζει. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο Νους πειράζει την ψυχή με το να απομακρύνει ο Νους την ψυχή από την ηδονή της σάρκας, εξαιτίας της οποίας προκαλλείται κάθε αρρώστια της ψυχής.

Και μεγάλη αρρώστια της ψυχής είναι η αθεϊα και μετά η πλάνη, τις οποίες έπονται όλα τα κακά και κανένα καλό, επομένως, ο νους, αντιτιθέμενος σ'αυτήν, διασφαλίζει το καλό για την ψυχή, όπως ακριβώς ο γιατρός την υγεία στο σώμα, νομίζοντας ότι γι'αυτό δημιουργήθηκε, για να απολαμβάνει τις ηδονές του σώματος.

Όσες, όμως, ανθρώπινες ψυχές δεν τις κυβέρνησε ο (Αγαθός) Νους, παθαίνουν τα ίδια με αυτά που παθαίνουν οι ψυχές των ζώων που δεν διαθέτουν λογική, γιατί συνεργάζεται μαζί τους και αφήνει ελεύθερες τις επιθυμίες τους, οι οποίες τείνουν προς το παράλογο, παρασύρονται από τον πόθο τους, και όπως ακριβώς τα ζώα που στερούνται λογικής, δε σταματούν να αισθάνονται παράλογα πάθη και να επιθυμούν παράλογα πράγματα, ούτε χορταίνουν τα κακά, γιατί, τόσο τα πάθη όσο και οι παράλογες επιθυμίες, είναι υπερβολικές κακίες, μάλιστα, για αυτές ο Θεός θέσπισε το Νόμο ως τιμωρό και έλεγχο.

Εδώ πατέρα ο λόγος για το πεπρωμένο, ο οποίος μου έχει αναπτυχθεί προηγουμένως κινδυνεύει να ανατραπεί. Γιατί, αν σε όλες τις περιπτώσεις είναι προδιαγεγραμμένο για τον οποιοδήποτε να μοιχεύσει ή να ιεροσυλήσει ή να διαπράξει οποιαδήποτε άλλη κακή πράξη, θα πρέπει να τιμωρείται αυτός που εξαναγκάστηκε από το πεπρωμένο να διαπράξει την πράξη;

Στο πεπρωμένο, βέβαια, ανήκουν όλες οι πράξεις, παιδί μου, και χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε κανένα απ'τα σωματικά όντα, χωρίς αυτό, δεν θα μπορούσε να γίνει ούτε το κακό ούτε το καλό.

Είναι προδιαγεγραμμένο ακόμη και αυτός που πράττει το καλό να υφίσταται τις συνέπειες, και γι'αυτό ενεργεί, για να πάθει ότι παθαίνει λόγω της ίδιας ενέργειας του.

Και κάθε άνθρωπος παθαίνει αυτά που του επιφυλάσσει το πεπρωμένο, οι μεν λογικοί, στους οποίους είπαμε ότι κυριαρχεί ο (Αγαθός) Νους, δεν παθαίνουν τα ίδια με τους άλλους, αλλά απαλλαγμένοι από την κακία και χωρίς να είναι κακοί, υπόκεινται και αυτοί σε πάθη.

Πως πάλι το εννοείς αυτό πατέρα;
ο μοιχός δεν είναι κακός;
ο φονιάς δεν είναι κακός;
και όλοι οι υπόλοιποι;

Ο λογικός όμως, παιδί μου, δεν θα υποστεί τα πεπρωμένα επειδή μοίχευσε, αλλά σαν να είχε μοιχεύσει, ούτε επειδή φόνευσε, αλλά σαν να είχε φονεύσει, και δεν είναι δυνατόν να ξεφύγει κανείς από την "μεταβολή" όπως ακριβώς και από το "γίγνεσθαι". Την κακία, 

όμως, όσοι έχουν τον (Αγαθό) Νου, είναι δυνατόν να την αποφύγουν.

Γι'αυτό και γω άκουγα τον Αγαθοδαίμονα να λέει πάντα, και αν το είχε παραδώσει γραπτά, θα είχε ωφελήσει πολύ το ανθρώπινο γένος, γιατί, παιδί μου, εκείνος μόνο, αληθινά, σαν πρωταρχικός θεός, επειδή γνώρισε τα πάντα, εκφράστηκε με θεϊκά λόγια, τον άκουσα, λοιπόν, κάποια φορά να λέει ότι:

τα πάντα και κυρίως τα νοητά σώματα είναι ένα, και ζούμε από τη δύναμη, την ενέργεια, και την Αιωνιότητα, και ο Νους αυτής είναι αγαθός, όπως ακριβώς και η ψυχή της.

Και καθώς αυτό είναι έτσι, κανένα από τα νοητά πράγματα δεν έχει διαστάσεις, είναι, λοιπόν, δυνατόν ο (Αγαθός) Νους, ως αρχηγός των πάντων και ψυχή του Θεού, να πράττει ό,τι θέλει. 

Εσύ λοιπόν, συλλογίσου και ανάγαγε αυτόν τον λόγο στην ερώτηση που μου απυήθυνες προηγουμένως. Εννοώ, όσον αφορά το πεπρωμένο.

Εάν, λοιπόν, παιδί μου, αφαιρέσεις τους εριστικούς λόγους, θα βρεις ότι αληθινά στα πάντα κυριαρχεί ο (Αγαθός) Νους, η ψυχή του Θεού. Ακόμα και στο πεπρωμένο και στο Νόμο, και σε όλα τα υπόλοιπα. Και τίποτα δεν είναι αδύνατον γι'αυτόν, ούτε να τοποθετήσει την ψυχή πάνω από το πεπρωμένο, ούτε αν είναι αμελής, πράγμα το οποίο συμβαίνει, να την τοποθετήσει κάτω από το πεπρωμένο.

Και μέχρις εδώ αυτά τα τέλεια λόγια έχουν λεχθεί από τον Αγαθοδαίμωνα.

morfeas sky

morfeas sky

Ο ΑΓΑΘΟΣ ΝΟΥΣ Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΝΗΤΟ ΣΩΜΑ

Συνέχεια:

- Και έχουν ειπωθεί, πατέρα, με τρόπο θεϊκό και αληθινό και ωφέλιμο. Αυτό, όμως, ακόμα, αποσαφήνισε μου. Έλεγες, δηλαδή, ότι ο Νους στα ζώα που στερούνται λογικής ενεργεί με τον τρόπο της φύσης, συνεργαζόμενος με τις επιθυμίες τους, οι επιθυμίες, όμως, των ζώων χωρίς λογική, όπως τουλάχιστον πιστεύω, είναι πάθη, αν, λοιπόν, ο Νους συνεργάζεται με τις επιθυμίες, και οι επιθυμίες είναι πάθη, τότε και ο Νους δεν αποτελεί πάθος, αφού συναναστρέφεται με πάθη;

- Μπράβο, παιδί μου, σωστά αυτά που ρωτάς και είναι δίκαιο και'γω να σου απαντήσω. Όλα τα ασώματα, παιδί μου, που βρίσκονται μέσα στο σώμα υπόκεινται σε πάθη, και για την ακρίβεια και τα ίδια είναι πάθη, γιατί καθετί που δημιουργεί κίνηση είναι ασώματο (σκέψη) και καθετί που που κινείται είναι σώμα, και τα ασώματα, όμως, κινούνται από το Νου, (Νόηση), αλλά και η κίνηση είναι πάθος, (η Νόηση), και τα δύο, λοιπόν, υπόκεινται σε πάθη, και αυτό που δημιουργεί κίνηση (λογική - σκέψη), και αυτό που κινείται, (σύνθετο αισθητό σώμα), το ένα ως καθοδηγητής (η λογική), το άλλο ως καθοδηγούμενο (τα συναισθήματα του σώματος), αν απαλλαγεί, λοιπόν, κανείς απ'το σώμα, (δεν τον οδηγούν τα συναισθήματα του σώματος), θα απαλλαγεί και από το πάθος, (του σώματος), μάλλον, όμως, τίποτα δεν είναι ποτέ χωρίς πάθη, παιδί μου, όλα υπόκεινται σε πάθη, διαφέρει, όμως, το πάθος από αυτό που υπόκειται σε πάθος, καθώς το πρώτο ενεργεί, (η ορθή λογική-Νόηση), ενώ το δεύτερο παθαίνει, (το θνητό σώμα δέχεται τα πάντα και εκδηλώνει τις ενέργειες του Νου της ορθής λογικής, αλλά και του σώματος όταν τα συναισθήματα του σώματος δεν οδηγούνται από το Νου), όμως, τα σώματα ενεργούν και από μόνα τους, (όταν δεν οδηγούνται από την λογική), καθώς είτε κινούνται (από την λογική) είτε είναι ακίνητα, (πάθη χωρίς λογική),  και όποιο από τα δύο και αν συμβαίνει, ενυπάρχει σ'αυτό και το πάθος. (το πάθος της ορθής λογικής έχει έρωτα για τον Αγαθό Νου, ενώ το πάθος του σώματος όταν δεν οδηγείται από την λογική οδηγεί στην κακία).

Αλλά και τα ασώματα (οι ψυχές το πύρινο ενεργειακό  σώμα - του πυρός) πάντα δέχονται την ενέργεια του Νου γι'αυτό και υπόκεινται σε πάθη. (η Νόηση της ψυχής είναι ο θείος έρωτας του πύρινου σώματος-ψυχής για τον Αγαθό Νου).

Μην σου ξενίζουν οι ονομασίες, καθώς η ενέργεια και το πάθος είναι το ίδιο πράγμα. ( φωτιά, αέρας, γη, νερό), μη σ'ενοχλεί, όμως, αν χρησιμοποιηθεί η πιο εύηχη λέξη. (το πύρινο σώμα αποτελείται μόνον από Νου και φωτιά, το εύηχο σώμα της ψυχής, ενώ το θνητό σώμα αποτελείται από Νου-Πέμπτο στοιχείο, και από φωτιά, αέρα, γη, νερό).

- Με σαφήνεια ανέπτυξες το λόγο σου πατέρα.

- Πρόσεξε, όμως, και εκείνο, παιδί μου, ότι δηλαδή ο Θεός αυτά τα δύο χάρισε στον άνθρωπο, κατ'εξαίρεση από όλα τα άλλα θνητά ζώα, το Νου και την λογική, ισότιμα στην αθανασία. (και έχει και προφορικό λόγο). Αν, λοιπόν, κάποιος τα χρησιμοποιήσει όπως πρέπει, δεν θα διαφέρει καθόλου από τους αθάνατους. Και μάλιστα, αφού εξέλθει απ'το σώμα του, θα οδηγηθεί από αυτά τα δύο στη χορεία των θεών και των μακάρων.

XΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΘΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΛΟΓΙΚΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ

morfeas sky

          

ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ

1. Ο θεός, ο θεός σ' έστειλε σε μας, Ασκληπιέ, για να συμμετάσχεις σε ένα θεϊκό λόγο και ειδικά σ'έναν σαν κι αυτόν, ο οποίος με την θρησκευτική ευσέβεια που αποπνέει δικαιολογημένα θεωρείται ιερότερος απ'όλους τους λόγους που έχουμε γράψει εμείς και απ'αυτούς που γράψαμε εμπνευσμένοι από το θεϊκό πνεύμα.

Αν τον αντιληφθείς με τον νου σου τότε ο νους σου θα γεμίσει με όλα τα αγαθά, αν φυσικά τα αγαθά είναι περισσότερα από ένα κι όχι ένα, μέσα στο οποίο ενυπάρχουν όλα τα υπόλοιπα.

Γιατί το Ένα και το σύνολο συγγενεύουν μεταξύ τους καθώς και η διαπίστωση ότι, τα πάντα ενυπάρχουν στο ένα, συγγενεύει με την διαπίστωση ότι, τα πάντα είναι Ένα. 

Γιατί είναι με τέτοιον τρόπο συνδεδεμένο το ένα με το άλλο, ώστε είναι αδύνατον να χωριστούν. Αλλά από τον παρακάτω λόγο, αν δώσεις μεγάλη προσοχή, θα το γνωρίσεις.

2. Ασκληπιέ όλες οι ανθρώπινες ψυχές είναι αθάνατες, όμως καθεμιά με διαφορετικό τρόπο (όταν δίνει την νοερή ζωή στα θνητά σώματα), και σε διαφορετική χρονική στιγμή. (αλλιώς αντιλαμβάνεται τον χρόνο η θεική αθάνατη ψυχή με πύρινο σώμα, και αλλιώς η ψυχή που ενώνεται με το θνητό σώμα).

-Όλες οι ψυχές, Τρισμέγιστε, δεν έχουν την ίδια ποιότητα;

Ασκληπιέ, μη ξεπέφτεις τόσο γρήγορα από το πραγματικό νόημα του λόγου.

Αυτό δεν είπα; ότι δηλαδή τα πάντα είναι ένα και το ένα περιέχει τα πάντα, καθώς όλα ενυπήρχαν μέσα στο δημιουργό, πριν ακόμα δημιουργήσει τα πάντα;

Γιατί δικαιολογημένα θεωρείται αυτός ως τα πάντα, ο οποίος έχει ως μέλη του τα πάντα. (το υλικό σύμπαν είναι το δικό του νοερό σώμα, η παγκόσμια ψυχή με τα επτά όργανα της-φύσεις).

Φρόντισε, λοιπόν, να θυμάσαι κατά τη διάρκεια όλης αυτής της συζήτησης ότι αυτός, το ένα, είναι τα πάντα και είναι ο ίδιος ο δημιουργός των πάντων. (μέσα στο υλικό-νοερό σύμπαν).

Τα πάντα έχουν έρθει στη γη στο νερό και στον αέρα από τον ουρανό. (Νου Αιθέρα). 

Μόνο η φωτιά είναι ζωοποιός καθώς κατευθύνεται προς τα πάνω. (Η Νόηση, η ορθή λογική σκέψη, η φωτιά, το αγαθό νοητό φως, μας δόθηκε από τον Αγαθό Νου Αιθέρα ως Πέμπτο στοιχείο).

Ό,τι, λοιπόν, πέφτει προς τα κάτω την υπηρετεί,(η ορθή λογική σκέψη όταν μας οδηγεί με οδηγό την καρδιά καθοδηγεί το σώμα) oτιδήποτε, όμως, έρχεται από ψηλά δημιουργεί τη ζωή, (ο Νους Αιθέρας).

(Η λογική και η ψυχή τρέφεται από το Νου Αιθέρα). 

Μόνον η γη, που έχει εγκατασταθεί στον εαυτό της, δέχεται τα πάντα και φροντίζει όλα τα γένη.

Όπως θα θυμάστε, λοιπόν, όλα αυτά αποτελούν το σύμπαν, το οποίο περιέχει τα πάντα, (το σύνθετο σώμα του Νου) ή είναι τα πάντα.

Η ψυχή, (το αμετάβλητο νοητό πνεύμα), και η ύλη, (το νοερό μεταβαλλόμενο πνεύμα, οι αισθήσεις του σώματος, που γεννούν την λύπη και την χαρά, διότι χωρίς αυτή την αντίθεση δεν μπορεί να ζήσει το θνητό ον),  τις οποίες έχει παραλάβει η φύση, (το πνεύμα της Αρμονίας κάθε φύσης εκ των επτά), ενεργούν με ένα τόσο ποικιλόμορφο τρόπο ώστε παίρνουν την μορφή κάθε είδους, ώστε οι ατελείωτες απομονωμένες μορφές των ποιοτήτων αυτών να μπορούν να διαχωρίζονται μεταξύ τους, αλλά και να αποτελούν μια ενότητα, ώστε να είναι ορατό ότι όλα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο και ότι όλα προέρχονται από τον ίδιο δημιουργό.

(Με την ενέργεια της γέννησης μας, λοιπόν, Δια-χωριστήκαμε από το Ένα, (Νου Αιθέρα), αλλά και γινόμαστε ενωμένοι ως ένα όταν μας οδηγεί η ορθή λογική μαζί και η καρδιά, ως η εικόνα του Αιθέρα Νου).

"Ο ΖΩΦΟΡΟΣ ΖΩΔΙΑΚΟΣ ΗΛΙΑΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ"

Ετσι, τα τέσσερα στοιχεία είναι αυτά τα οποία διαμορφώνουν τον κόσμο: η φωτιά, το νερό, η γη και ο αέρας. Ο κόσμος είναι ένας, η ψυχή είναι μία, κι ο θεός ένας.

3. Τώρα αφιέρωσε μου όλη την προσοχή για την οποία είναι ικανός ο νους σου και το πνεύμα σου.

Γιατί ο ιερός λόγος για το θείο που γίνεται κατανοητός μέσω του νου, μοιάζει πολύ με ορμητικό χείμαρρο που ρέει από ψηλά προς τα κάτω, παρασύροντας στο πέρασμα του τα πάντα. Και έχει ως αποτέλεσμα να παρασύρει με τη ταχεία ροή του όχι μόνο την προσοχή μας γι'αυτά που ακούμε, αλλά και γι'αυτά τα ίδια που πραγματευόμαστε.

Ο ουρανός, λοιπόν, (ο δεύτερος Νους δημιουργός μέσω του Δία) ο αισθητός θεός, είναι αυτός, που κυβερνάει όλα τα σώματα, των οποίων η αύξηση και η διάλυση έχουν ανατεθεί στον ήλιο (αισθητό θεό) και την σελήνη. (το πνεύμα των επτά φύσεων, κάθε φύσης εκ των επτά φύσεων που ενυπάρχουν μέσα στο ηλιακό σύστημα).

Αυτός που κυβερνάει, όμως, τον ουρανό, (που κυβερνά το φωτισμένο πνεύμα τον δεύτερο Νου δημιουργό, που περικλείει το ηλιακό σύστημα μέσω του Δία), την ψυχή, (το νοερό πνεύμα κάθε φύσης), και όλα όσα βρίσκονται μέσα στον ουρανό, (όλα τα σύνθετα υλικά πράγματα στο ηλιακό σύστημα), είναι ο ίδιος ο θεός, ο οποίος είναι και ο δημιουργός τους.

Όλα τα προαναφερθέντα, όλων των οποίων κυβερνήτης είναι ο θεός, επηρεάζουν από ψηλά την φύση όλων των πραγμάτων (το γίγνεσθαι μέσα στις επτά φύσεις του Ζωφόρου ηλιακού συστήματος), μέσω του κόσμου (μέσω του αισθητού θεού ήλιου) και της ψυχής κάθε είδους και κάθε γένους.

(το νοητό πνεύμα των θεών που δίνεται στο θεικό νοητό γένος των Απλανών, και το νοερό πνεύμα που δίνεται σε κάθε αθάνατο είδος των Απλανών-Αγαθοδαίμονες, αλλά και των πλανητών-οι δαίμονες που δίνονται σε κάθε θνητό γένος και είδος, ανθρώπινο και κάθε άλλου γένους και είδους).

Ούτως ή άλλως, η ύλη έχει δημιουργηθεί από τον θεό, για να υποδεχτεί την μορφή όλων των ειδών, και η φύση (το πνεύμα της φύσης, που ενυπάρχει μέσα στο ηλιακό σύστημα, μια μίξη του αισθητού θεού ήλιου και του πνεύματος της σελήνης), διαμορφώνοντας τον (νοητό και νοερό) κόσμο μέσω των διαφορετικών ειδών και γενών (τα δικά του θεικά νοητά γένη των Απλανών, μαζί με τα άλλα νοερά είδη που γεννιούνται από τις μονάδες ψυχές, και κινούνται μέσα στον χώρο των Απλανών του ηλιακού συστήματος - στο καθαρό αυτής της φύσης δημιούργημα του ηλιακού συστήματος), και μέσω των τεσσάρων στοιχείων (των πλανητών), απλώνει τα πάντα μέχρι τον ουρανό, (εσωτερικά του ηλιακού συστήματος, και μέχρι την άκρη του Ζωδιακού ηλιακού κύκλου, που περικλείει το ηλιακό σύστημα, ο δεύτερος Νους δημιουργός μέσω του Δία, και μέσω του ήλιου - Απόλλων,  γίνεται ο αισθητός θεός του πυρός και πνεύματος, το Αγαθό νοητό φως του ήλιου,  ο Νους Αιθέρας που γεμίζει το ηλιακό σύστημα, και δημιουργεί τα θεικά γένη και είδη, ενώνεται με το νοερό πνεύμα των Απλανών, και κάθε πλανήτη-σελήνης, και δημιουργεί τα θνητά είδη), ώστε να είναι ικανοποιημένος ο θεός.

4. Όλα εξαρτώνται από ψηλά και είναι χωρισμένα σε είδη ως εξής:

Τα είδη όλων των πραγμάτων (τα είδη των πλανητών) συνδέονται με το γένος τους, (το θεικό γένος τους - οι όμοιες νοερές ενέργειες του πυρός, και του αμετάβλητου νου αιθέρα) με σκοπό το (θεικό) γένος να αποτελεί το γενικότερο και σταθερό σύνολο και το είδος υποσύνολο και μέρος του γένους.

Το γένος, λοιπόν, των θεών είναι αυτό που δημιουργεί τα είδη των θεών (τα Νοητά).

το γένος των δαιμόνων, των ανθρώπων, των πτηνών και όλων των πλασμάτων που περιέχει ο κόσμος είναι αυτό που δημιουργεί με παρόμοιο τρόπο τα είδη.

Υπάρχει και άλλο γένος ζωντανών οργανισμών που βέβαια δεν έχουν ψυχή (δεν έχει τα Νοητά το θεικό τους γένος, την δική τους διανοητική κίνηση, αλλά μόνον την βλαστική, γέννηση αύξηση του σώματος, μείωση-φθορά, θάνατος) αλλά διαθέτουν αισθήσεις, (μόνον αισθητά σώματα χωρίς νοερό και νοητό πνεύμα), το οποίο ευδοκιμεί σε καλές συνθήκες και παρακμάζει και καταστρέφεται σε κακές. Εννοώ το γένος όλων των οργανισμών που ζουν χάρη στους κορμούς τους, και στις ρίζες τους που βρίσκονται μέσα στη γη και τα οποία βρίσκονται διασκορπισμένα σε όλη την έκταση της γης.

Και ο θεός γεμίζει και τον ίδιο τον ουρανό.
(ως προς την ποιότητα της κάθε φύσης, με το Ανάλογο Νοητό και νοερό πνεύμα της Αρμονίας....και έτσι είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών).

Και τα προαναφερθέντα γένη και όλων των πλασμάτων,
εκτείνονται μέχρι τα είδη εκείνα τα οποία περιέχουν μόνο αθάνατα άτομα. 

Γιατί το είδος αποτελεί μέρος του γένους - όπως και ο άνθρωπος (της Γης) αποτελεί μέρος του θεικού (ανθρώπινου) γένους - και πρέπει να ακολουθεί το γένος του ως προς την ποιότητα. (τα αμετάβλητα νοητά και τα όμοια αισθητά, το ανθρώπινο πνεύμα του πυρός).

Αυτό έχει ως συνέπεια όλα τα (θνητά) είδη να μην είναι αθάνατα, ακόμη και αν όλα τα (θεικά τους) γένη είναι αθάνατα, καθώς και το (θεικό) γένος αλλά και τα θεϊκά είδη είναι αθάνατα. 

(Στον κόσμο της Αιωνιότητας υπάρχουν ακριβώς τα ίδια γένη και είδη όπως στην Γη, απλά εκεί διαφέρει η κίνηση, η κατάσταση, και οι αισθήσεις - όλα ζουν και αισθάνονται με τις αθάνατες αμετάβλητες όμοιες ενέργειες του πυρός, και το νοητό τους πνεύμα έχει αμετάβλητο έρωτα προς τον Αγαθό Νου).

Τα είδη όμως όλων των άλλων πραγμάτων, αν και δεν κατέχουν την αιωνιότητα, την οποία κατέχει μόνο το (θεικό) γένος τους, διατηρούνται από την ωφέλιμη αναπαραγωγή, γι'αυτό και υπάρχουν θνητά είδη, όχι όμως θνητά γένη.

Όπως ακριβώς ο άνθρωπος είναι θνητός, η ιδέα όμως του ανθρώπου (το θεϊκό ανθρώπινο γένος της Αιωνιότητας) είναι αθάνατη.

5. Τα (θνητά) είδη όμως, κάθε γένους, αναμειγνύονται με όλα τα θεικά γένη, (ερχόμαστε δηλαδή σε επαφή αν το θελήσουμε, και ενωνόμαστε - με όλα τα θεικά γένη και είδη, όπως ενωνόμαστε εδώ στην Γη με όλα τα θνητά γένη και είδη) είτε αυτά τα είδη δημιουργήθηκαν προγενέστερα, είτε δημιουργήθηκαν από αυτά που προϋπήρχαν.

(Δαίμονες είναι όλες οι κατωφερείς νοερές ενέργειες των πλανητών φωτιά, αέρας, γη, νερό, που χρειάζονται οπωσδήποτε το θνητό σύνθετο σώμα για να εκδηλωθούν, δηλαδή δαίμονες είναι οι ανόμοιες μεταβαλλόμενες νοερές ενέργειες των πλανητών).

(Αγαθοδαίμονες είναι οι αμετάβλητες όμοιες νοερές ενέργειες των Απλανών - πυρός)  τα ενεργειακά πύρινα σώματα της Αιωνιότητας.

Ούτως ή άλλως, αυτά που γεννιούνται από τους θεούς (τα Νοητά) ή από τους δαίμονες (τα αισθητά) ή από τους ανθρώπους, όλα αποτελούν αντίγραφα των γενών τους.

(Είμαστε αντίγραφα-είδωλα του Αληθινού μας εαυτού.

Γιατί τα (νοερά) σώματα δεν μπορούν να διαμορφωθούν χωρίς θεϊκή βούληση. (χωρίς τα Νοητά - βλέπε τις σκεπτομορφές διότι εμείς δημιουργούμε ότι σκεφτόμαστε και αυτό ζούμε).

τα είδη δεν μπορούν να αποκτήσουν κάποια (αισθητή) μορφή (σώμα), χωρίς την βοήθεια των δαιμόνων, 

και τα άψυχα πράγματα (δεν μπορούν) να συγκροτηθούν (σε Τάξη - Αρμονία) και να διατηρηθούν χωρίς τους ανθρώπους. (άλογη φύση - ζούγκλα).

(η αποστολή μας είναι να επιμελούμε με τάξη και αρμονία την γήινη φύση και το ζωϊκό βασίλειο-να φέρουμε την Τάξη στην Αταξία της σύνθετης ανόμοιας άλογης γήινης φύσης, πρώτα στον εαυτό μας με το Νου και την ψυχή-καρδιά, γιατί και το δικό μας σώμα έχει την ίδια ανόμοια σύνθεση, φωτιά, αέρας, γη, νερό, και μετά σε όλη την γήινη σύνθετη φύση)

Όσοι από τους δαίμονες (μεταβαλλόμενα συναισθήματα λύπη-χαρά της καρδιάς)  τύχει να μεταπηδήσουν σε κάποιο άλλο (θεικό) γένος, παραμένουν συνδεδεμένοι με κάποιο είδος του θεικού γένους, (αγαθοδαίμονες), και χάρη στην εγγύτητα και στην επικοινωνία μεταξύ τους διατηρούν την ομοιότητα τους με τους θεούς. (τα Νοητά).

(όσοι από τους ανθρώπους στην Γη καταφέρουν με το νου και την καρδιά τους να έρθουν σε επαφή με τους Αγαθοδαίμονες, αλλά και με τα Νοητά, δηλαδή με το θεικό τους ανθρώπινο γένος-θεική ψυχή, (Νους και ψυχή), τότε ο Αγαθός Νους είναι αυτός που οδηγεί τα όμοια αισθητά, ο θείος έρωτας για το αγαθό, και γίνονται οι καθοδηγητές τους , το θεικό πρότυπο τους, άρα ομοιάζουν με τους θεούς)

Αλλά τα είδη των δαιμόνων που δεν μεταπηδούν σε κάποιο άλλο γένος και παραμένουν στην ποιότητα του δικού τους (θεικού) γένους (αγαθοδαίμονες) αποκαλούνται δαίμονες φιλάνθρωποι. (τα όμοια αισθητά).

Ιδιο είναι και το σκεπτικό με το ανθρώπινο είδος και μάλιστα περισσότερο ευρύτερο. Γιατί τα επιμέρους του ανθρώπινου γένους είναι ποικιλόμορφα και διαφορετικά μεταξύ τους και προέρχονται και αυτά από ψηλά μέσω της επαφής με το προαναφερθέν γένος.

Κατεβαίνοντας, όμως, (οι ανθρώπινες θεικές ψυχές) προς τα κάτω, (στην σύνθετες ανόμοιες ενέργειες των πλανητών), δημιουργούν σχέσεις με όλα τα υπόλοιπα (θεικά) γένη, περισσότερο από ανάγκη. (και παθαίνουν εξάρτηση από αυτές τις ανόμοιες ενέργειες - τα νοητά άλλων γενών και των αισθήσεων αυτών των γενών).

Γι'αυτό αυτός που μέσω του νου του, με τον οποίο ο άνθρωπος επικοινωνεί με τους θεούς, (τα νοητά), πλησιάζει τους θεούς, και ενώνεται μ'αυτούς με μια θεική λατρεία, και ακόμη πλησιάζει τους δαίμονες.

(επικοινωνεί νοητά όχι μόνον με το ανθρώπινο θεικό γένος, αλλά επικοινωνεί και με τους θεούς άλλων γενών, και ενώνεται αισθητά με τα άλλα θεικά είδη, όπως ενώνεται με όλα τα θνητά είδη εδώ στην Γη).

Οι άνθρωποι, όμως, που είναι ευχαριστημένοι στην μεσαία θέση του γένους τους, και όλα τα υπόλοιπα επιμέρους άτομα του ανθρώπινου γένους που είναι όμοιοι με τα γένη αυτά, στα οποία θα ανήκουν τα άτομα με τα οποία θα ενώσουν τον εαυτό τους.

(όσοι ενωνόμαστε και αφομοιωνόμαστε με τα υπόλοιπα θεικά γένη και είδη, και όχι μόνον με το θεικό ανθρώπινο γένος, αλληλεπιδρούμε με όλα αυτά αφού ενωθήκαμε μαζί τους)

Κατεβαίνοντας, όμως, (οι ανθρώπινες θεικές ψυχές) προς τα κάτω, (στην σύνθετες ανόμοιες ενέργειες των πλανητών), δημιουργούν σχέσεις με όλα τα υπόλοιπα (θνητά) γένη, περισσότερο από ανάγκη. (παθαίνουν εξάρτηση από αυτές τις ανόμοιες κατώτερες σύνθετες ενέργειες, από το αστρικό-και το θνητό σώμα που ενώνονται μαζί τους και αλληλεπιδρούν μαζί τους).

6. Λόγω όλων αυτών Ασκληπιέ, ο άνθρωπος αποτελεί ένα πολύ θαυμαστό πράγμα, ένα ζωντανό ον αξιοσέβαστο και ισάξιο.

Γιατί αυτό διοχετεύεται στη φύση του θεού, σαν να είναι ο ίδιος Θεός. (όπως ο θεός ενώνεται με τα πάντα, με όλες τις φύσεις, έτσι και ο Άνθρωπος ενώνεται με τα πάντα)

Αυτός γνωρίζει το γένος των δαιμόνων, (όλες τις φύσεις, όλα τα αισθητά όλων των σωμάτων, τα μεταβαλλόμενα και θνητά, τα αμετάβλητα και θεικά), και την κοινή τους καταγωγή, (με όλα όσα ενώθηκε ο Άνθρωπος, το κάθετι που βίωσε σε κάθε φύση που βρίσκεται, και γιατί βρίσκεται εκεί), αυτός ο ίδιος περιφρονεί μέσα του την ανθρώπινη του φύση, (την γήινη σύνθετη θνητή του φύση), δείχνοντας εμπιστοσύνη στην θεϊκή του φύση.

Αλήθεια, πόσο πιο ευτυχισμένη είναι η φύση των ανθρώπων! Συγγενεύει με τους θεούς και συνδέεται μαζί τους μέσω της θεϊκότητας, (νοητά και αισθητά), περιφρονεί όμως την ανθρώπινη φύση (γήινη θνητή φύση) που υπάρχει μέσα της, (μέσα στο θεικό μας Νου) και κρατά κοντά της με δεσμά αγάπης όλα τα υπόλοιπα, (όσα μας συνδέουν με την θεική μας φύση), τα οποία τη συνδέουν με την Ουράνια τάξη (με το πνεύμα της Αρμονίας κάθε σύνθετης φύσης) και βλέπει τον Ουρανό. (Αγαθό Νου).

Έτσι ο άνθρωπος βρίσκεται στο ευτυχέστερο σημείο, αυτό της μεσότητας, (οι άνθρωποι που αρέσκονται να ζουν ως θνητοί θεοί, και αρέσκονται να βλέπουν όλα τα θεϊκά γένη εκεί ψηλά και ταυτόχρονα να βιώνουν όλα τα θνητά, αυτοί που αρέσκονται στην μεσότητα, στην μεσαία θέση, να είναι θνητοί θεοί), καθώς όσα βρίσκονται από κάτω του τα αγαπά, ενώ αγαπιέται από τους ανώτερους του. (τους Νοητούς θεούς, το θεϊκό του γένος - Νους και ψυχή).

Φροντίζει τη γη, αναμειγνύεται με τα στοιχεία μέσω της ταχύτητας της σκέψης του και με τη διαπεραστικότητα του νου του φτάνει μέχρι τα βάθη της θάλασσας. Ολα του επιτρέπονται.

Ο ουρανός δεν υψώνεται υψηλότατος, καθώς μέσω της δύναμης της ψυχής του τον φέρνει κοντά, η αίσθηση της ψυχής του δε θολώνεται με καμιά ομίχλη της ατμόσφαιρας, ούτε η πυκνότητα της Γης (γη) αποτελεί εμπόδιο στις ενέργειες του, ούτε το βάθος του νερού σταματά το διεισδυτικό του βλέμμα. Όλα είναι αυτός και παντού υπάρχει αυτός. (ο άνθρωπος).

Μεταξύ των γενών όλου του (γήινου) κόσμου, όσα έχουν ψυχή, διαθέτουν και ρίζες που εκτείνονται από πάνω προς αυτά, και προς τα κάτω, ενώ οι ζωντανοί οργανισμοί που δεν έχουν ψυχή εκτείνουν τα κλαδιά τους προς τα πάνω από μια ρίζα που βρίσκεται κάτω.

"Οι τροφές της ψυχής και του σώματος."

Εξάλλου, άλλα γένη τρέφονται με δύο ειδών τροφές και άλλα με ενός είδους. Υπάρχουν δύο ειδών τροφές μέσω των οποίων μπορούν να διατηρηθούν οι ζωντανοί οργανισμοί, τροφές της ψυχής και του σώματος.

Η ψυχή τρέφεται μέσω της αιώνιας περιφοράς του κόσμου, (η ψυχή τρέφεται από τα όμοια αισθητά τους αγαθοδαίμομες  το νοερό πνεύμα την καρδιά), τα σώματα αυξάνονται με τροφές του κατώτερου κόσμου, με νερό και γη.

Το πνεύμα (νοερό πνεύμα) ενυπάρχει στα πάντα, αναμειγνύεται με τα πάντα και δίνει (την νοερή ζωή) ζωή στα πάντα. Σ'αυτό προστίθεται ο (Αγαθός) Νους (η Νοητή Ζωή) που δημιουργεί την ορθή λογική σκέψη των ανθρώπων, που του έχει παραχωρηθεί ως Πέμπτο στοιχείο και το μοναδικό  που προέρχεται από τον Αιθέρα Νου.

Από όλα τα ζώα όμως, ο Νους (η Νοητή Ζωή, η ορθή λογική σκέψη, με το Νου, και την καρδιά το νοερό πνεύμα της ψυχής) χαρίστηκε μόνο στους ανθρώπους με απώτερο σκοπό τη γνώση του θεικού λόγου και είναι αυτός που τους οδηγεί και τους ανυψώνει.

Αλλά επειδή παρασύρθηκα και μιλάω για το Νου, σε λίγο θα σας αναπτύξω και τον σχετικό μ'αυτόν λόγο. Καθώς είναι ιερότατος και σπουδαιότατος και καθόλου κατώτερος από αυτόν που αφορά την ίδια τη θεϊκότητα.

Τώρα, όμως, ας ολοκληρώσω αυτό που ξεκίνησα.

7. Έκανα λόγο, λοιπόν, στην αρχή αυτού του θέματος για την επικοινωνία με τους θεούς, (Αιθέρα Νου), την οποία μόνο οι άνθρωποι απολαμβάνουν χάρη σ'εκείνους, (ενωνόμαστε μέσω του Νου με το θεϊκό μας Νοητό γένος), όσοι δηλαδή από τους ανθρώπους είχαν την ευτυχία να δεχτούν το θεϊκό Νου της γνώσης, αυτόν το θεϊκό Νου που ενυπάρχει μόνο στο θεό και στην ανθρώπινη σκέψη.

- Δεν είναι ίδιος ο Νους όλων των ανθρώπων; Τρισμέγιστε;

Δεν μπορούν να φτάσουν όλοι, Ασκληπιέ, στην αληθινή γνώση, αλλά λόγω της ασυγκράτητης ορμής τους, χωρίς να τους έχει αποκαλυφθεί κανένας αληθινός λόγος, ακολουθούν τα είδωλα των αληθινών πραγμάτων κι εξαπατώνται. (πεποιθήσεις- ψευδαισθήσεις , πάθη - επιθυμίες).

Τα είδωλα αυτά γεννούν την κακία στον ανθρώπινο νου, και μεταμορφώνουν το τέλειο ζωντανό πλάσμα σε αγρίμι με ήθη θηρίου.

Θα σας αναπτύξω, όμως, εκτενέστερα, τη θεωρία για το Νου και για όλα τα παρόμοια, όταν θα σας μιλήσω για το πνεύμα. (νοερό πνεύμα).

Γιατί μόνον ο άνθρωπος από όλα τα ζωντανά πλάσματα είναι διπλός, καθώς το ένα μέρος του είναι απλό, το οποίο ονομάζεται από τους Έλληνες "ουσιώδες" και εμείς το αποκαλλούμε "κατ'εικόνα θεού" . Το άλλο μέρος του είναι τετραπλό, το οποίο οι Έλληνες αποκαλλούν "υλικό" και εμείς "κοσμικό" , από αυτό είναι φτιαγμένο το σώμα και καλύπτει το θεϊκό εκείνο μέρος, που όπως προείπαμε, ενυπάρχει στον άνθρωπο.

Κάτω από αυτό το κάλλυμα, η καθαρή θεϊκότητα του Νου κρυμμένη μαζί με τα όμοια της, (τα όμοια το  αμετάβλητο νοερό πνεύμα της ψυχής, οι αγαθοδαίμονες) δηλαδή τις αισθήσεις του Νου, (Νους και ψυχή), ηρεμεί μόνη της, σαν να είναι περιφραγμένη από το τείχος του σώματος. (από τα μεταβαλλόμενα συναισθήματα-δαίμονες του σώματος).

- Γιατί, λοιπόν, Τρισμέγιστε, πρέπει ο άνθρωπος να παραμείνει στην ύλη και να μην ζει σ'αυτό το μακαριότατο μέρος, μέσα στο οποίο βρίσκεται και ο θεός;

Σωστή ερώτηση, Ασκληπιέ. Και εμείς έχουμε ζητήσει από το θεό να μας απαντήσει σ'αυτό το ερώτημα. Καθώς, αφού όλα εξαρτώνται απ'τη βούληση του, τότε θα εξαρτώνται κυρίως από την βούληση του όλα όσα σχετίζονται με την κορυφή του σύμπαντος, εκείνα δηλαδή που έχουμε κι εμείς ως θέμα συζήτησης σ'αυτήν εδώ την πραγματεία.

8. Άκου, λοιπόν, Ασκληπιέ. Ο κύριος και δημιουργός των πάντων, τον οποίο σωστά έχουν ονομάσει θεό, αφού δημιούργησε τον εαυτό του το δεύτερο θεό, ο οποίος μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός.

Αυτόν τον δεύτερο θεό, τον έχω χαρακτηρίσει αισθητό, όχι επειδή ο ίδιος αισθάνεται (σχετικά με αυτό, αν ο ίδιος αισθάνεται ή όχι θα το συζητήσουμε άλλη στιγμή) αλλά επειδή μπορεί να γίνει αντιληπτός από τις αισθήσεις όσων βλέπουν.

Καθώς, λοιπόν, μετά τον εαυτό του,  ο θεός αυτόν δημιούργησε πρώτο από τον εαυτό του και επειδή του φάνηκε όμορφος, καθώς πλυμμύριζε από την αγαθότητα των πάντων, τον αγάπησε ως δημιούργημα της θεϊκότητας του.

Σαν παντοδύναμος και πανάγαθος, θέλησε να δημιουργηθεί και κάποιος άλλος, ο οποίος να διακρίνει από αυτόν που τον είχε δημιουργήσει.

Συγχρόνως δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον μιμητή του λόγου και της πρόνοιας του.

...........

"Ο κύριος και δημιουργός των πάντων, τον οποίο σωστά έχουν ονομάσει θεό, αφού δημιούργησε τον εαυτό του,"

Διαβάζουμε στον Ποιμάνδρη:
ὁ δὲ πάντων πατὴρ ὁ Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ φῶς, 
ἀπεκύησεν ῎Ανθρωπον αὐτῷ ἴσον, οὗ ἠράσθη ὡς ἰδίου τόκου·

.......

"ο οποίος μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός". 

περικαλλὴς γάρ, τὴν τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων· 

ὄντως γὰρ καὶ ὁ θεὸς ἠράσθη τῆς ἰδίας μορφῆς, 

παρέδωκε τὰ ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα, καὶ κατανοήσας δὲ τὴν τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί, ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ πατρός·

..........

"Συγχρόνως δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον μιμητή του λόγου και της πρόνοιας του."

ὁ δὲ ῎Ανθρωπος ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ἐγένετο εἰς ψυχὴν καὶ νοῦν, ἐκ μὲν ζωῆς ψυχήν, ἐκ δὲ φωτὸς νοῦν

Ο δε Άνθρωπος δεύτερος θεός ζωή και φως δημιούργησε τις δικές του Μονάδες από Νου και ψυχή όμοια με του δημιουργού κτίσιν εν το πυρί, οι οποίες όμως είναι ομοούσιες με τον Άνθρωπο δεύτερο θεό Ζωή και Φως, με σκοπό να ενωθούν με τα επτά ανθρώπινα σώματα.

καὶ ἔμεινεν οὕτω τὰ πάντα τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου μέχρι
περιόδου τέλους <καὶ> ἀρχῶν γενῶν.

....................

σημ: Νομίζω ότι σας ανέλυσα και σας έγινε κατανοητό τι ακριβώς είναι ο άνθρωπος δεύτερος θεός φως και ζωή, 

και τι είναι η εικόνα του ανθρώπου δεύτερου θεού, ο οποίος ενώθηκε με την κτίση πάνω στην ενέργεια του δεύτερου νου δημιουργού, "Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί" πρόκειται για τεχνητό πνεύμα.

Ο Ανθρωπος δεύτερος θεός Φως και Ζωή ήρθε στον κτιστό κόσμο για να ζήσει και κατανοήσει την ενέργεια του, και μετά ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΕΙ. διότι αυτός ο κόσμος του ανήκει.

Ο Ανθρωπος δεύτερος θεός Φως και Ζωή δημιούργησε τις δικές του μονάδες από την δική του ουσία...Νους και ψυχή....τις ανθρώπινες ψυχές.

morfeas sky

..........

Συγχρόνως δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον μιμητή του λόγου και της πρόνοιας του. 

Γιατί η ίδια η βούληση του θεού είναι και αυτή καθαυτή η πραγματοποίηση, καθώς η θέληση και η πραγματοποίηση ταυτίζονται χρονικά. 

Αφού τον "ουσιώδη" άνθρωπο τον δημιούργησε με αυτόν τον τρόπο, ώστε να μην μπορεί να φροντίζει για όλα τα πράγματα, εκτός αν καλυπτόταν από ένα κοσμικό κάλυμμα, τον κάλυψε με ένα σωματικό κάλυμμα, και όρισε κάθε άνθρωπος να είναι έτσι, αναμειγνύοντας και ανακατεύοντας σε ένα μείγμα όση ποσότητα από κάθε φύση χρειαζόταν. 

(σύνθετο θνητό ανθρώπινο σώμα φωτιά-αέρας-γη-νερό), μαζί και το πέμπτο στοιχείο ο Αιθέρας Νους που ενώθηκε με την ενέργεια του πυρός, και έγινε πνεύμα του πυρός, και σε εμάς εδώ δόθηκε η λογική και η καρδιά από τον Αιθέρα Νου.....Γνώθι σ'αυτόν..)

Έτσι διαμόρφωσε τον άνθρωπο από ψυχή και σώμα, που αντιστοιχούν σε αθάνατη και θνητή φύση, ώστε ως ζωντανό πλάσμα να μπορεί να λειτουργεί και με τις δυο του φύσεις, να θαυμάζει δηλαδή και να λατρεύει τα ουράνια, αλλά να φροντίζει και να διοικεί τα επίγεια.

              

Ούτως ή άλλως, με τη λέξη θνητά δεν εννοώ το νερό και την γη, τα δύο από τα τέσσερα στοιχεία τα οποία η φύση έθεσε ως βάση των ανθρώπων, αλλά όλα εκείνα που δημιουργούνται από τους ανθρώπους, είτε μέσα στα παραπάνω στοιχεία είτε από τα παραπάνω στοιχεία, όπως οι καλλιέργειες της γης, τα κοπάδια, τα οικοδομήματα, τα λιμάνια, οι πλεύσεις, οι πολιτείες, οι συναλλαγές, όλα εκείνα τα πράγματα που συνδέουν σταθερά τον άνθρωπο με τον εαυτό του και με το τμήμα του κόσμου που αποτελείται από νερό και γη.

Αυτό το επίγειο τμήμα του κόσμου διαιρείται χάρη στην εφαρμογή των τεχνών και των επιστημών, η έλλειψη των οποίων αποθάρρυνε το θεό από το να καταστήσει τον κόσμο τέλειο.

 

(Μας αφαίρεσε την Ελεύθερη Επιλογή, διότι ό,τι κάνουμε το κάνουμε από ΑΝΑΓΚΗ νομίζοντας ότι έχουμε ελεύθερη επιλογή δημιουργώντας όλα τα θνητά από ανάγκη).

Γιατί η επιθυμία του θεού συνοδεύεται από την αναγκαιότητα, η εκτέλεση πειθαρχεί στην στην θέληση του. Γιατί δεν είναι δυνατόν κάτι που άρεσε στο θεό, στη συνέχεια να του είναι δυσάρεστο, καθώς ξέρει από πολύ πιο πριν αυτό που πρόκειται να του αρέσει. 

..........

όλα είναι Προδιαγεγραμμένα από πριν -  THE MATRIX

ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ..!

ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΜΑΣ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟΥ ΒΓΕΙ Η ΤΕΛΕΙΑ 

ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕΙ 

ΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ

ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ...! 

"ΝΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ"

Ο ΑΔΑΜ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΔΑΜ ΚΙ ΕΥΑ

ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΤΩΡΑ..!

ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΠΕΣΕ ΤΟ MATRIX ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΘΕΟΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΜΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΕΟΣ !!  

ΖΗΛΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΘΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΩΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥ ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ ΑΒΟΥΛΑ ΟΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ  ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΛΗΘΗ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΣΩΜΑ

....................

ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ Ο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΝΟΥΣ

ΓΙΑ ΟΣΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΝΙΚΗΣΑΝ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ

καὶ τότε γυμνωθεὶς ἀπὸ τῶν τῆς ἁρμονίας ἐνεργημάτων (ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ) 
γίνεται ἐπὶ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν, τὴν ἰδίαν δύναμιν ἔχων, καὶ ὑμνεῖ σὺν τοῖς οὖσι τὸν πατέρα·

συγχαίρουσι δὲ οἱ παρόντες τῇ τούτου παρουσίᾳ, καὶ ὁμοιωθεὶς τοῖς συνοῦσιν ἀκούει καί τινων δυνάμεων ὑπὲρ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν φωνῇ τινι ἡδείᾳ ὑμνουσῶν τὸν θεόν·

καὶ τότε τάξει ἀνέρχονται πρὸς τὸν πατέρα, καὶ αὐτοὶ εἰς δυνάμεις ἑαυτοὺς παραδιδόασι, καὶ δυνάμεις γενόμενοι ἐν θεῷ γίνονται. (Ζωή και Φως).

τοῦτό ἐστι τὸ ἀγαθὸν τέλος τοῖς γνῶσιν ἐσχηκόσι, θεωθῆναι.
λοιπόν, τί μέλλεις;

οὐχ ὡς πάντα παραλαβὼν καθοδηγὸς γίνῃ τοῖς ἀξίοις, ὅπως τὸ γένος τῆς ἀνθρωπότητος διὰ σοῦ ὑπὸ θεοῦ σωθῇ;

ταῦτα εἰπὼν ὁ Ποιμάνδρης ἐμοὶ ἐμίγη ταῖς δυνάμεσιν.

..........

Τότε, γυμνωμένος από τα ενεργήματα της αρμονίας, ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ, φτάνει στην ουσία της Ογδοάδας έχοντας τη δική του δύναμη και υμνεί τον πατέρα μαζί με τα όντα. Οι παρόντες χαίρονται μαζί του για την παρουσία του.

Εξομοιωμένος με όσους υπάρχουν δίπλα του ακούει και κάποιες Δυνάμεις πέρα από τη φύση της Ογδοάδας να υμνούν το θεό με γλυκιά φωνή.

Τότε με τάξη ανέρχονται προς τον πατέρα και οι ίδιοι παραδίδουν τον εαυτό τους στις Δυνάμεις, γίνονται Δυνάμεις και ενώνονται με το θεό. (Φως και Ζωή).

Αυτό είναι το αγαθό τέλος για όσους έχουν γνώση, να θεωθούν.

Λοιπόν, τι καθυστερείς; Τώρα που παρέλαβες όλη τη γνώση δε θα γίνεις καθοδηγητής των αξίων, ώστε ο θεός να σώσει το ανθρώπινο γένος χάρη σε σένα;».

Αφού είπε σε μένα αυτά ο Ποιμάνδρης, ενώθηκε με τις Δυνάμεις.

morfeas sky

9. Παρατηρώ, όμως, Ασκληπιέ, πως ο αυθάδης νους σου βιάζεται να μάθει με ποιον τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει και να φροντίζει και για τον ουρανό και για όσα βρίσκονται σ'αυτόν.

Άκου λοιπόν, Ασκληπιέ.

Ο έρωτας προς τον θεό του ουρανού και προς όλα όσα ενυπάρχουν σ'αυτόν αποτελεί μια συνεχή πράξη λατρείας, την οποία απ'όλα τα ζωντανά πλάσματα, από τα θνητά και τα θεικά, μόνο ο άνθρωπος πέτυχε, καθώς ο άνθρωπος είναι αυτός που σέβεται, θαυμάζει, εγκωμιάζει και λατρεύει τον ουρανό και όλα όσα βρίσκονται σ'αυτόν. 

Και η χορεία των μουσών (η αρμονία και ο ρυθμός, ήθη και έθιμα) δεν στάλθηκε χωρίς λόγο στην κοινωνία των ανθρώπων από το θεό, αλλά για να διαφυλάξει την γλυκύτητα της αρμονίας του επίγειου κόσμου (αταξία) και να μην φαίνεται άξεστος. (η κακία κατοικεί πάνω στην Γη, οπότε η αδιαφορία των ανθρώπων απέναντι στους συνανθρώπους του διαχωρίζει την ενότητα - ενώ τα ήθη και έθιμα μας ενώνουν ως κοινωνία).

Και επιπλέον, για να μπορεί μέσω των ασμάτων των ανθρώπων να δοξάζεται αυτός που είναι τα πάντα ή δημιουργεί τα πάντα, (τα διάφορα άσματα οι δοξολογίες προς το θεό)  και μ'αυτόν τον τρόπο, με τις ουράνιες δοξολογίες, διαφυλάσσεται η γλυκύτητα της επίγειας αρμονίας.

Κάποιοι, για την ακρίβεια ελάχιστοι, που διαθέτουν καθαρό νου, δέχτηκαν από τον ύψιστο θεό το ιερότερο χάρισμα, αυτό της φροντίδας της παρατήρησης του ουρανού. (θεού).

Επομένως, όσοι από αυτούς που αποτελούνται από διπλό μίγμα της φύσης, (αγαπούν το θεό), καθηλώνονται λόγω της μεγάλης επιρροής του σώματος στην κατώτερη γνώση, (ερωτεύτηκαν την θνητή τους φύση), σ'αυτούς έχει ανατεθεί η φροντίδα των υλικών στοιχείων και όλων των κατώτερων πραγμάτων.

Ο άνθρωπος είναι ζωντανός οργανισμός και αν και είναι κατά το ένα μέρος του θνητός, δεν χαρακτηρίζεται κατώτερος λόγω αυτού, αλλά είναι μάλλον προικισμένος λόγω της θνησιμότητας της δημιουργίας του, καθώς είναι καταλληλότερος και αποτελεσματικότερος για την εκλήρωση του σκοπού αυτού.

Εννοώ, ότι αν δεν αποτελούνται και από τις δύο φύσεις, δεν θα μπορούσαν να του ανατεθούν και τα δύο, δηλαδή η φροντίδα των επίγειων πραγμάτων και των ουράνιων, γι'αυτό, λοιπόν, διαμορφώθηκε από διπλή ύλη.

10. Καθώς, όμως, αναπτύσσω το λόγο αυτό, Ασκληπιέ, θέλω να με παρακολουθείς όχι μόνο με μεγάλη προσοχή, αλλά και με εγρήγορση ψυχής. Γιατί ο λόγος αυτός είναι απίστευτος από πολλούς, αλλά τα ιερά πνεύματα τον εκλαμβάνουν ως σωστό και αληθινό.

Ο πρώτος θεός (o άνθρωπος δεύτερος θεός, που ενώθηκε με τον κτιστό δεύτερο νου δημιουργό) είναι ο κύριος της αιωνιότητας, ο δεύτερος θεός είναι ο κόσμος (ο κτιστός δεύτερος νους δημιουργός του γήινου κόσμου, ο εκπεσών), και ο τρίτος (θεός) είναι ο άνθρωπος.

Ο θεός (ο κτιστός δεύτερος νους δημιουργός, ο αισθητός θεός) είναι δημιουργός του κόσμου, (γήινη φύση), καθώς και όλων όσων ενυπάρχουν σ'αυτόν.

Ο θεός λοιπόν (ο κτιστός δεύτερος Νους δημιουργός), ο οποίος είναι κυβερνήτης του κόσμου, (γήινη φύση), συγκυβερνάει τα πάντα μαζί με τον άνθρωπο, (άνθρωπο της Γης), που έχει δημιουργηθεί από τον θεό, (κτιστό δεύτερο Νου δημιουργό).

Αν λοιπόν ο άνθρωπος (στην Γη) εκπληρώσει τα καθήκοντα που έχει αναλάβει δηλαδή την υποχρέωση για φροντίδα, (της γήινης φύσης), τότε πετυχαίνει να είναι ο ίδιος στολίδι ο ένας για τον άλλον.

Ετσι ο (γήινος) "κόσμος" που έτσι ονομάζεται στα Ελληνικά, δείχνει να'χει πάρει το όνομα του από τη θεία αυτή διπλή φύση του ανθρώπου.

Όταν λοιπόν αυτός (ο άνθρωπος στην Γη) γνώρισε τον ίδιο του τον εαυτό, (την θεική του φύση), γνώρισε και τον κόσμο, (τον κτιστό δεύτερο νου δημιουργό), και έτσι θυμήθηκε ποια είναι η δική του εικόνα, (η γήινη φύση),  και αναγνώρισε ποια πρέπει να χρησιμοποιήσει, (την θεική του φύση), ποια πρέπει να υπηρετήσει. (να φέρει την αρμονία πάνω στην Γη).

Αποδίδει λοιπόν μεγάλες ευχαριστίες και εγκώμια στο θεό, (στο κτιστό κοσμικό πνεύμα), και δεν αγνοεί ότι ο ίδιος (ο άνθρωπος στην Γη) αποτελεί τη δεύτερη εικόνα του θεού, (του ανθρώπου δεύτερου θεού), ο οποίος έχει δύο εικόνες, τον κόσμο, (τον κτιστό δεύτερο νου δημιουργό με τον οποίο ενώθηκε μαζί του), και τον άνθρωπο. (είμαστε εικόνα του ανθρώπου δεύτερου θεού, ενώ το σώμα μας είναι εικόνα του κόσμου του κτιστού δεύτερου νου δημιουργού).

Από αυτά συμπεραίνουμε, ότι καθώς αυτό αποτελείται από σύνθεση φύσεων, το ένα μέρος του δηλαδή αποτελείται από πνεύμα και λογική ως ανώτερα στοιχεία, μπορεί να χαρακτηριστεί θεός και να εισέλθει στον ουρανό. 

(να ξαναγίνουμε θεοί, η αιωνιότητα, ενωμένοι με τον άνθρωπο δεύτερο θεό, όπου μέσω της Νόησης βρισκόμαστε παντού μαζί του, ακόμη και από εδώ κάτω στην Γη).

Το άλλο μέρος του, όμως, το κοσμικό, (γήινο θνητό σώμα), αποτελείται από φωτιά και γη, νερό και αέρα, έτσι ως θνητός, παραμένει στη Γη για να μην μπορεί να παρατήσει όλα τα επίγεια που ανατέθηκαν στην δική του φροντίδα.

Ετσι, λοιπόν, ο άνθρωπος διαμορφώθηκε ιδεατά κατά ένα μέρος θεός, και κατά ένα μέρος θνητός, ενωμένος σε ένα σώμα.

           

morfeas sky

Ποιος είναι ο θεικός σκοπός του ανθρώπου πάνω στην Γη;

11. Ούτως ή άλλως, γι'αυτό το πλάσμα με τη διπλή φύση, τον άνθρωπο, αποτελεί κανόνα πρώτα απ'όλα η ευσέβεια (η γνώση του θεού) και στη συνέχεια η αγαθότητα. Αυτή η αγαθότητα, έχει επιτευχθεί μόνο αν ενέχει τη δύναμη της περιφρόνησης απέναντι στον πόθο και όλα τα ακατάλληλα πράγματα. 

Όλα όσα κυριεύονται από τον γήινο σωματικό πόθο δεν ανήκουν σε κανένα μέρος της θεικής γνώσης και δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως επίκτητα πάθη, καθώς δεν δημιουργούνται μέσα μας κατά τη γέννηση μας, αλλά εμείς οι ίδιοι αρχίζουμε να τα αποκτάμε αργότερα γι'αυτό και χαρακτηρίζονται ως επίκτητα πάθη.

Με αυτό το σκεπτικό, λοιπόν, όλα είναι ξένα για τον άνθρωπο, ακόμα και από το σώμα του, για να μπορεί να περιφρονεί και ο ίδιος όσα ποθεί, συμπεριλαμβανομένου και του σώματος, καθώς αυτό γεννά μέσα μας τη διαφθορά του πόθου.

Ακολουθώντας, λοιπόν, την πορεία της λογικής που διαπνέει την ψυχή μου, ο άνθρωπος πρέπει να φτάσει στο σημείο εκείνο όπου χάρη στη θέαση της θεικότητας, θα αποκτήσει την ικανότητα να αδιαφορεί για το θνητό του μέρος, με το οποίο έχει συνδεθεί μόνο λόγω της ανάγκης να φροντίζει τον κατώτερο κόσμο.

Για να αποτελεί ο άνθρωπος πλήρες ον, έτσι τον έχει διαμορφώσει ο θεός, ώστε να αποτελείται και στα δυο του μέρη από τέσσερα στοιχεία. 

Στο θνητό του μέρος, αποτελείται από τα χέρια, τα πόδια, δύο από το καθένα, και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του σώματος φροντίζει για τον κατώτερο κόσμο, τον επίγειο.

Στο θεικό του μέρος, αποτελείται εξίσου από τέσσερα στοιχεία, την ψυχή, τον νου, την ανάμνηση, και την φρόνηση, με τη λογική των οποίων μπόρεσε να αναγνωρίσει και να διακρίνει το θεικό κόσμο. 

Αυτό τον οδηγεί λόγω της ερευνητικής του περιέργειας στην αναζήτηση των αντιθέσεων, (ο κόσμος των αντιθέτων), των ιδιοτήτων, των επιδράσεων και των ποσοτήτων όλων των πραγμάτων, εμποδίζεται, όμως, από τη μεγάλη και βαριά κακία του σώματος και δε μπορεί να διακρίνει με το σωστό τρόπο όλες αυτές τις αιτίες των πραγμάτων που είναι και οι αληθινές αιτίες τους. 

(την κακία την προκαλεί η σύνθεση ανόμοιων στοιχείων του σώματος όπου γεννούν την αντίθεση και την διαμάχη μεταξύ τους, και δεν αφήνουν το νου ελεύθερο να διακρίνει την αλήθεια όλες αυτές τις αιτίες που γεννούν το ανάλογο αποτέλεσμα δράση-αντίδραση).

Αυτός, λοιπόν, που δημιουργήθηκε και διαμορφώθηκε μ'αυτόν τον τρόπο και που ο ύψιστος θεός του ανέθεσε ένα τέτοιο έργο και υποχρέωση, αυτός που υπακούει επάξια και όπως πρέπει στη διπλή βούληση του θεού, δηλαδή στην κατάλληλη φροντίδα του επίγειου κόσμου και την ευσεβή λατρεία του θεού, (κατανόηση του θεού), με ποιο δώρο κρίνεις πως πρέπει να ανταμειφθεί αυτός;      - εφόσον βέβαια, αυτός συνδέει το έργο του με τη βούληση του θεού, καθώς ο κόσμος είναι δημιούργημα του Ύψιστου, και αυτός με τη βοήθεια του σώματος του, με το καθημερινό του έργο και την φροντίδα του, αντιπροσωπεύει επάξια τη μορφή την οποία του έδωσε Εκείνος με θεϊκό σκοπό.

(Ποιος είναι ο θεικός σκοπός; ποια είναι η αιτία δημιουργίας του ανθρώπου; να υπηρετεί τα θνητά; ή να κατανοήσει το σκότος; δηλαδή την δομή της γήινης σύνθετης φύσης και την δομή του σύνθετου σώματος που μας δόθηκε; και μετά να αναγνωρίσει τον εαυτό του; νικώντας έτσι το σκότος; την Άγνοια και Λήθη που μας χαρίζει απλόχερα το σώμα μας;)

Δεν πρέπει να ανταμειφθεί μ'αυτό που ανταμείφθηκαν και οι πρόγονοι μας και με το οποίο πρέπει και εμείς ακόμη και να προσευχόμαστε ευσεβώς (γνωρίζοντας τι είναι ο ύψιστος θεός) να ανταμειφθούμε, αν είναι επιθυμία του θεού; 

Δηλαδή αφού αποστρατευτούμε  (αυτή την στιγμή έχουμε θεϊκή αποστολή, και όχι να απολαμβάνουμε τα γλυκά πάθη της ύλης) και απαλλαχτούμε από τη φροντίδα και επιτήρηση του επίγειου κόσμου, αφού ελευθερωθούμε από τα δεσμά της θνητής μας φύσης, (το πάθος και την επιθυμία για την ύλη), να μας παραδώσει αγνούς και καθαγιασμένους στην ανώτερη μας φύση τη θεϊκή.

12. Σωστά και αληθινά τα λες Τρισμέγιστε

- Αυτή, λοιπόν, είναι η ανταμοιβή για όσους είναι ευσεβείς (γνώρισαν τον αληθινό θεϊκό εαυτό τους, γνώρισαν τον ύψιστο θεό) και φροντίζουν για τα επίγεια.

Γιατί, αντιθέτως, για όσους έζησαν ασεβή ζωή (μακριά από το θεό), απαγορεύεται να επιστρέψουν στον ουρανό και τους επιφυλάσσεται μια επαναφορά στη ζωή μέσα σε άλλα σώματα, ανάξια να διαθέτουν ψυχή.

- Αυτό που συμπεραίνω από την ανάπτυξη του λόγου σου, Τρισμέγιστε, είναι πως οι ψυχές κινδυνεύουν κατά την επίγεια ζωή τους να χάσουν την ελπίδα μιας μελλοντικής αιωνιότητας.

Για άλλους είναι απίστευτο, για άλλους είναι μυθικό, και ίσως για κάποιους γελοίο. Γιατί, για την επίγεια, υλική ζωή ο καρπός που προέρχεται από τα πάθη είναι μια γλυκιά πραγματικότητα. Η πραγματικότητα αυτή, η σωματική, όπως λέγεται καταπνίγει την ψυχή και την καθηλώνει στο δικό της τμήμα, το θνητό, καθώς η κατωτερότητα που απεχθάνεται την αθανασία δεν της επιτρέπει να αναγνωρίσει το θεικό της τμήμα.

Θα σου πω, λοιπόν, με ίσως προφητικό τρόπο, ότι μετά από εμάς δεν θα υπάρξει κανείς που να τρέφει αληθινή αγάπη για τη φιλοσοφία, η οποία αποτελεί τη μόνη σταθερή θέαση και ιερή λατρεία που οδηγεί στην αναγνώριση του θεικού τμήματος της ψυχής, καθώς, πολλοί είναι αυτοί που την μπερδεύουν με διάφορους τρόπους.

- Πως, λοιπόν, πολλοί κατέστησαν ακατανόητη τη φιλοσοφία και με ποιους διάφορους τρόπους την μπέρδεψαν;

13. Με τον παρακάτω τρόπο, Ασκληπιέ, με το να την ανακατεύουν, να χρησιμοποιούν σκοτεινά κόλπα, με διάφορες και μη κατανοητές επιστήμες, όπως τα μαθηματικά, τη μουσική και τη γεωμετρία. (οι ψευτοεπιστήμες μεταξύ των ανθρώπων σήμερα, όπου το νέο όπιο των λαών είναι η επιστήμη). 

Γιατί τόσο η γνήσια φιλοσοφία όσο και αυτή που εξαρτάται από τη θεϊκή λατρεία θα πρέπει να αποβλέπει στις υπόλοιπες, σε βαθμό μόνο που να θαυμάζει το γεγονός ότι η επαναφορά των αστεριών στην αρχική τους θέση, οι προκαθορισμένες θέσεις των αστεριών και η πορεία της εναλλαγής τους στηρίζονται στους αριθμούς, να θαυμάσει καθώς γνωρίζει τις διαστάσεις της Γης, τις ιδιότητες και τις ποσότητες των πραγμάτων, τα βάθη της θάλασσας, τη δύναμη της φωτιάς και τις επιδράσεις, και την φύση όλων αυτών, και με αυτόν τον τρόπο να λατρέψει και να εξυμνήσει την τέχνη και το νου του θεού.

Η γνώση της μουσικής (μουσική αρμονία των αριθμών) δεν είναι τίποτα άλλο παρά η γνώση αυτών των πραγμάτων, σε όλα όσα έχει παραχωρηθεί η θεϊκή λογική. Γιατί η τάξη των προκαθορισμένων πραγμάτων που συνθέτουν ένα ενιαίο σύνολο χάρη στην αριστοτεχνική λογική, επιτυγχάνουν μια γλυκύτατη και γνησιότατη αρμονία μέσω της θεϊκής μελωδίας.

 14. Οι άνθρωποι, λοιπόν, που θα γεννηθούν μετά από εμάς, θα απομακρυνθούν από την ειλικρινή, ιερή και γνήσια φιλοσοφία, καθώς θα έχουν παραπλανηθεί από την πονηριά των σοφιστών.

Γιατί η λατρεία του ύψιστου θεού, του απλού νου και της ψυχής, ο σεβασμός για τα έργα του, ακόμη και οι ευχαριστίες προς το θέλημα του θεού, το μόνο γεμάτο από την αγαθότητα του θεού, αποτελούν την φιλοσοφία, την απολύτως αμόλυντη από την πιεστική περιέργεια της ψυχής.

Νομίζω πως μέχρι εδώ είναι εκτεταμένη η διδασκαλία για όλα αυτά.

                 

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑ;
ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ; (ΝΟΥΣ ΑΙΘΕΡΑΣ)

Ερμητικά κείμενα:

Από εδώ, ας ξεκινήσουμε να συζητάμε για το πνεύμα και τα όμοια του.

Υπήρξε ο θεός και η ύλη, λέξη ελληνική που εμείς αποκαλούμε "κόσμο".

Και το πνεύμα συνδέθηκε με την ύλη είτε ενυπήρχε μέσα στην ύλη εξαρχής, (το νοερό πνεύμα είναι οι αισθήσεις της ύλης), όχι όμως με τον τρόπο με τον οποίο ενυπήρχε (το πνεύμα) στο θεό, ούτε με τον τρόπο που ενυπήρχαν στο θεό τα στοιχεία εκείνα (της ύλης) από τα οποία προήλθε ο κόσμος. Καθώς δεν υπήρχαν, επειδή δεν είχαν γεννηθεί ακόμη, αλλά ήδη από τότε ενυπήρχαν σε εκείνον από τον οποίο έπρεπε να γεννηθούν. (το αδρανή δοχείο της ύλης).

(Σχόλιο: πνεύμα είναι η αίσθηση, άρα το αδρανή αισθητό πνεύμα είναι το αδρανή δοχείο της ύλης, στο οποίο δόθηκε η ζωή δηλαδή η κίνηση = η γέννηση, και χωρίστηκε σε Τέσσερα στοιχεία, επίσης δόθηκε με την κίνηση και η νοερή ζωή στο πνεύμα της ύλης, διότι η ύλη είναι αίσθηση και η αίσθηση είναι πνεύμα. 

(Σχόλιο:  Η ψυχή (Νους και Λόγος=ψυχή) όταν έχει σώμα δεν έχει ούτε τον δικό της λόγο ούτε την δική της νόηση=Νου, γι'αυτό και η ψυχή δεν συμμετέχει σε αυτό που γεννιέται, ΔΙΟΤΙ η ανθρώπινη ψυχή εγκλωβίζεται στην άγνοια του σώματος που γεννιέται, και πέφτει σε λήθη, δίνοντας ταυτόχρονα την νοερή ζωή σε αυτό το νοερό πνεύμα του σώματος που γεννιέται,  και την διανοητική κίνηση δηλαδή την λογική που δίνεται στους ανθρώπους ως Πέμπτο στοιχείο από τον Αιθέρα Νου και που είναι το μόνο στοιχείο η λογική, όπου μπορεί να τους ανυψώσει και να γνωρίσει ξανά την θέωση της η ανθρώπινη ψυχή μέσω της Φιλοσοφίας).

Σχόλιο: Λογική λοιπόν; ή τυφλή πίστη; διότι η λογική δεν αμαρτάνει ποτέ! η αίσθηση όμως είναι το νοερό πνεύμα της ύλης, ο αισθητός θεός, ο ζωντανός θάνατος! η ίδια η αμαρτία ζωντανή αυτοπροσώπως! το πάθος των ανόμοιων αισθήσεων που γεννούν πάντα την κακία.

morfeas sky

Συνέχεια:

Δεν καλούνται λοιπόν αγέννητα μόνο όσα δεν έχουν γεννηθεί,  αλλά και αυτά τα οποία στερούνται τη δυνατότητα της γέννησης ώστε να μην μπορεί να γεννηθεί τίποτα από αυτά. 

Όσα, όμως, υπάρχουν και ενέχουν την ικανότητα της γέννησης, αυτά μπορούν και να γεννήσουν, και από αυτά μπορεί να γεννηθεί κάτι, ακόμη κι αν τα ίδια έχουν γεννηθεί από τον εαυτό τους, καθώς δεν αμφισβητείται ότι αυτά που είναι γεννημένα από τον εαυτό τους μπορούν εύκολα να γεννήσουν αυτά, τα οποία δημιουργούνται τα πάντα.

Ούτως ή άλλως η ύλη ή η φύση του κόσμου και το πνεύμα, ακόμη και αν δεν θεωρούνται ότι έχουν γεννηθεί από την αρχή, κατέχουν μέσα τους την ικανότητα και φύση της γέννησης και του πολλαπλασιασμού.

Γιατί η αρχή της γονιμότητας ενυπάρχει στην ίδια τη φύση η οποία κατέχει τη δύναμη και την ύλη της σύλληψης, και της γέννησης. Έτσι χωρίς την παρεμβολή κανενός ξένου στοιχείου, αυτή έχει την ικανότητα να γεννά.

15. Αυτά που έχουν μόνο την ικανότητα της σύλληψης μετά την ένωση με μια ξένη φύση, πρέπει να τα θεωρούμε πολύ διαφορετικά από τον κοσμικό χώρο για να φαίνεται αυτός ο κοσμικός χώρος, καθώς και αυτά που ενέχει, ότι δεν έχουν γεννηθεί βέβαια, σ'αυτόν -αλλά- περιέχεται όλη η γεννητική ικανότητα της φύσης. 

Κοσμικό χώρο εξάλλου ονομάζω το χώρο μέσα στον οποίο βρίσκονται τα πάντα, καθώς όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν υπόσταση αν δεν υπήρχε ένας χώρος o οποίος να μπορούσε να τα δεχτεί, γιατί για κάθε πράγμα που πρόκειται να υπάρξει-γεννηθεί, πρέπει πρώτα να προνοηθεί και να προετοιμαστεί η κατάλληλη θέση και δεν θα μπορούσαν να προσδιοριστούν ούτε οι ιδιότητες ούτε οι θέσεις ούτε οι επιδράσεις ούτε οι ποσότητες των πραγμάτων αν αυτά δεν υπήρχαν πουθενά.

Ετσι λοιπόν, ακόμα κι αν η ύλη δεν έχει γεννηθεί, εντούτοις ενυπάρχουν σ'αυτήν οι φύσεις των πάντων και προτείνει σε καθένα από τα πράγματα τους πιο γόνιμους κόλπους για τη σύλληψη. Συνολικά, λοιπόν, η ιδιότητα της ύλης είναι, να μπορεί να δημιουργεί, αν και  η ίδια δεν είναι δημιουργημένη.

Έτσι, όπως ακριβώς ενυπάρχει στη φύση της ύλης η ικανότητα γονιμότητας, με τον ίδιο τρόπο μπορεί η ίδια να δημιουργήσει και το κακό.

16. Δεν ανέφερα όμως Ασκληπιέ αυτό που λέγεται, από πολλούς:
Πως ο θεός δεν μπόρεσε να αποχωρίσει και να απομακρύνει την κακία από τη φύση κάθε πράγματος;

Γενικά σ'αυτούς δεν πρέπει να δοθεί κάποια απάντηση, όμως για χάρη σας θα συνεχίσω και θα σας εξηγήσω.

Αυτοί λένε, λοιπόν, ότι ο θεός έπρεπε να απελευθερώσει τον κόσμο πλήρως από την κακία καθώς αυτή υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σ'αυτόν και έτσι φαίνεται σαν μέρος του.

Βέβαια, ο θεός προνόησε και έλαβε προληπτικά μέτρα τότε με όσο πιο λογικά κριτήρια, γι'αυτό και χάρισε στην ανθρώπινη ψυχή το Νου, την επιστήμη και την γνώση.

Γιατί μόνον με την βοήθεια αυτών των πραγμάτων, χάρη στα οποία υπερέχουμε από τα υπόλοιπα ζώα, μπορούμε να αντισταθούμε στην απάτη, στο δόλο, και τη διαφθορά της κακίας.

Αυτός, λοιπόν, που εξαρχής θα αποφύγει αυτά τα πράγματα χωρίς να έχει εμπλακεί σε αυτά, αυτός ο άνθρωπος, έχει προικιστεί με τη θεία γνώση και πρόνοια, καθώς η ουσία της γνώσης βρίσκεται στον ύψιστο θεό.

Καθετί, λοιπόν, στον κόσμο κυβερνάται και λαμβάνει ζωή από το πνεύμα, το οποίο λειτουργεί ως μηχανή ή όργανο του θεού, καθώς υπακούει στη θέληση του.

Μέχρι αυτό το σημείο αυτά έχουν εξεταστεί από εμάς.

              

Ο θεός, που τον αποκαλούμε και ύψιστο και γίνεται αντιληπτός μόνο μέσω του Νου, κυβερνάει και διοικεί τον αισθητό θεό.

Ο τελευταίος αγκαλιάζει μέσα του κάθε χώρο, κάθε ουσία των πραγμάτων και την ύλη όσων γεννούν και δημιουργούν, αγκαλιάζει τα πάντα, οτιδήποτε κι αν είναι, όσο μεγάλο κι αν είναι.

17. Το πνεύμα, όμως, κινεί και κατευθύνει κάθε είδος στον κόσμο και καθένα από αυτά ακολουθεί τη φύση που του έδωσε ο θεός.

Για τον λόγο αυτόν Ασκληπιέ, να μην μιλάς ποτέ για κενό, αν δεν καθορίσεις πρώτα σε τι κενό αναφέρεσαι, όπως για παράδειγμα , κενό από φωτιά, κενό από αέρα, ή από παρόμοια πράγματα.

Καθώς, ακόμα και αν τύχει να εμφανιστεί κάτι που αποτελεί κενό από πράγματα τέτοιου είδους όσο μικρό ή μεγάλο και αν φαίνεται να είναι αυτό το κενό, δεν μπορεί να είναι άδειο από πνεύμα και αέρα.

morfeas sky