morfeas sky

                         H συγχώρεση η αγάπη η δικαιοσύνη, ανήκουν στις ενέργειες του πνεύματος της Αρμονίας της εκάστοτε διττής φύσης, όπως αυτή της Γης. Ενωσε το φως με το σκοτάδι και πες μου αν το φως παραμένει φως ή γίνεται το σκοτεινό φως, δ ιότι από την στιγμή που το Αγαθό ενώνεται με την κακία παύει να είναι αγαθό, και γίνεται κι αυτό κακό. Διότι και η λιγότερη κακία είναι κακία. morfeas sky Ο άλλος λέει ξυπνώ βλέπω, ζω, απλά Είμαι, γι'αυτό μην είσαστε αχάριστοι. Τι είσαι ανόητε; μήπως ξέρεις αν ζεις αυτή την στιγμή; ή αν αισθάνεσαι; διότι η αίσθηση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ Ερμής Τρισμέγιστος: Γιατί η γέννηση δεν αποτελεί ζωή, αλλά είναι η αίσθηση. Ούτε ο θάνατος αποτελεί μεταβολή, αλλά η λήθη.  Η λήθη η παύση της βιωματικής εμπειρίας του σώματος, σαν να μην έζησες ποτέ αυτό που εσύ ονομάζεις ζωή, και εικάζεσαι ότι είσαι κάτι τρομάρα σου, ενώ στην πραγματικότητα είσαι το απολύτως τίποτα, ο ζωντανός θάνατος. Γι'αυτό και δεν θυμάσαι τίποτα από προηγούμενες ζωές αλλά ούτε τον αληθι

Πιο πάνω από το ψέμα υπάρχει η Αλήθεια και η Πίστη. Πίστη σε τι; (Πανάγαθο) Γενικά σε οτιδήποτε πιστεύεις; και αυτό που πιστεύεις σε τι ακριβώς αντιπροσωπεύει την Αλήθεια; και όχι το ψέμα; Γνωρίζεις ποια είναι η διαφορά της Αλήθειας από το ψέμα; Πιστεύεις ότι η Πίστη είναι κάτι πιο δυνατό κι από την ίδια την Αλήθεια; Η Πίστη γέννησε την Αλήθεια; ή ο Λόγος; διότι χωρίς τον Λόγο δεν προ-υπάρχει ούτε η Αλήθεια ούτε η Πίστη, διότι όπου υπάρχει κίνηση εκεί βρίσκεται ο Λόγος που δίνει κίνηση στα πάντα, διότι o Λόγος είναι η Αλήθεια της Ζωής, και όπου υπάρχει Πίστη εκεί βρίσκεται ο Πανάγαθος Θεός. «Κατανόησε λοιπόν το φως και αναγνώρισέ το». «αυτό που εντός σου βλέπει και ακούει είναι ο Λόγος του Κυρίου, ενώ ο Νους είναι Θεός-Πατέρας. Δεν στέκουν χώρια ο ένας απ’ τον άλλο, γιατί η ένωσή τους είναι η ζωή». morfeas sky Ο νους νοεί από μόνος του, ενώ η σκέψη χρειάζεται τον εγκέφαλο για να σκεφτεί. (Αριστοτέλης) Η σκέψη έχει ανάγκη τον εγκέφαλο κι ο εγκέφαλος το σώμα. Ο νους έχει ανάγκη την ψυχ

  Ρισκάρεις στην ζωή σου με οδηγό το σώμα σου ή με οδηγό την ψυχή σου; Το να ρισκάρουμε στην ζωή μας έχει σχέση με την τύχη η οποία είναι ομοίωμα της ενέργειας (αταξία) άρα γνώμη ψευδής. Μόνον η Νόηση της ψυχής δεν είναι ρίσκο, άσχετα αν φαίνεται σε εμάς ως ρίσκο. Αρα το "παν μέτρον άριστον" ισχύει μόνον για τα θνητά υλικά πράγματα, όσον αφορά τις επιλογές μας, και όσον αφορά τα της ψυχής ισχύει το απεριόριστο πάθος και επιθυμία για το αγαθό. Διότι έχουμε αγαθή πρόθεση για την αλήθεια του πνεύματος και όχι για να αποκτήσουμε τα θνητά και υλικά που έχει ανάγκη το σώμα. Διότι το πνεύμα είναι η ζωή και δίνει την ζωή σε ότι μπορεί να γίνει η ζωή, άρα το πνεύμα δεν είναι σώμα, ούτε έχει ανάγκη τα υλικά πράγματα, διότι το πνεύμα μας κάνει ευτυχισμένους αφού είναι η ζωή, και όχι η ευχαρίστηση των απολαύσεων της ύλης. Η ύλη ή οποία είναι εντελώς παροδική στην ζωή μας και γεμάτη από μεταβαλλόμενες ανάγκες, ενώ ο πνευματικός κόσμος μένει πάντα αμετάβλητος και αναλλοίωτος, άρα πάντα μας