ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ // ΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ // Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ
          

Διαβάστε ΕΔΩ: Ερμητικά κείμενα 

ΕΡΜΗΣ O ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
ΕΝ ΑΡΧΗΝ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η Αλήθεια είναι τόσο απλή που αδυνατούν οι σύνθετοι εγκέφαλοι να την κατανοήσουν ..morfeas sky..

Aν δεν με οδηγούσε η αμετάβλητη θέληση μέσα μου (διαίσθηση της ψυχής) να επικεντρωθώ στα Ερμητικά κείμενα που έπεσαν στα χέρια μου, θα τα παρατούσα αμέσως από την πρώτη στιγμή, με υπομονή κι επιμονή όμως, κάθε λέξη, κάθε πρόταση, άρχισε να φαίνεται διαφορετική με εντελώς καινούριες έννοιες για μένα.

Βέβαια για να γίνουν κατανοητά και αντιληπτά όλα αυτά,
πάνω απ'όλα πρέπει πρώτα να έχεις αγαθή πρόθεση για την αλήθεια, υπομονή και επιμονή, ώστε να κατανοήσεις ολοκληρωμένα την τόσο μεγάλη Αλήθεια, τον τόσο μεγάλο Θεό.

morfeas sky

Εν αρχή ην ο Λόγος 
(Η Νόηση, η Nοητή Ζωή).

και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, 
(Ο Παν-άγαθος Νους είναι ο ακίνητος κόσμος του Θεού, που κινεί ο αδιαίρετος Λόγος η Αλήθεια της Ζωής, η Νόηση η Νοητή ζωή)

και Θεός ην ο Λόγος. 
(αδιαίρετος ο Νους με τον Λόγο, η δε ένωση τους η Αλήθεια της Ζωής).

– Οὕτω γνῶθι· τὸ ἐν σοὶ βλέπον καὶ ἀκοῦον, λόγος κυρίου,
ὁ δὲ νοῦς πατὴρ θεός. οὐ γὰρ διίστανται ἀπ' ἀλλήλων·
ἕνωσις γὰρ τούτων ἐστὶν ἡ ζωή.

«αυτό που εντός σου βλέπει και ακούει είναι ο Λόγος του Κυρίου, ενώ ο Νους είναι Θεός-Πατέρας. Δεν στέκουν χώρια ο ένας απ’ τον άλλο, γιατί η ένωσή τους είναι η ζωή».

Η Τριάδα: Φως και αδιαίρετος Φωτεινός Λόγος, η δε ένωση τους η Αλήθεια της Ζωής. (Φως και Ζωή).

– ᾿Αλλὰ δὴ νόει τὸ φῶς (το Αγαθό) καὶ γνώριζε τοῦτο.

«Κατανόησε λοιπόν το φως (το Αγαθό)  και αναγνώρισέ το».

Κατανόησε και αναγνώρισε το Άναρχο Φως το Πανάγαθο Φως, και όχι το σκοτεινό φως όπου το Αγαθό ενώθηκε με το αδρανή αγέννητο δοχείο της Ύλης (σκότος), και έπαψε να είναι Αγαθό, διότι αφού υπάρχει η κακία έστω και στο ελάχιστο, τότε το Αγαθό παύει να είναι Αγαθό. 

Και στο υλικό σύμπαν των πλανητών λόγω της ανόμοιας σύνθετης φύσης του, όπου το σύνθετο άλογο και ανόμοιο δοχείο της ύλης βρίσκεται σε κίνηση, τίποτα δεν είναι Αγαθό, αλλά υπάρχει το πνεύμα της Αρμονίας που ενεργεί σύμφωνα με την λιγότερη κακία.

morfeas sky




ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ Ι
Στοβαίος 2,1,26


ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ

Αυθεντικό κείμενο:
Θεόν νοήσαι μεν χαλεπόν, φράσαι δε αδύνατον ώ και νοήσαι δυνατόν το γαρ ασώματον σώματι σημήναι αδύνατον, και το τέλειον το ατελεί καταλαβέσθαι ου δυνατόν, και το αίδιον το ολιγοχρονίω συγγενέσθαι δύσκολον. το μεν γαρ αεί εστί, το δε παρέρχεται και το μεν αληθεία εστί, το δέ υπό φαντασίας σκιάζεται. το δέ ασθενέστερο, του ισχυροτέρου και το έλαττον του κρείττονος διέστηκε τοσούτον, όσον το θνητόν του θείου. η δε μέση τούτων διάστασις αμαυροί τήν του καλού θέα οφθαλμοίς μεν γαρ τα σώματα θεατά, γλώττη δε τα ορατά λεκτά το δε ασώματον και αφανές και ασχημάτιστον και μηδέ εξ ύλης υποκείμενον υπό των ημετέρων αισθήσεων καταληφθήναι ου δύναται. εννοούμαι, ώ εννοούμαι ο εξειπείν αδύνατον, τούτον εστιν ο θεός.


Μεταφρασμένο: 


Είναι μεν δύσκολο να καταλάβει κανείς τον θεό αλλά και αδύνατο να τον περιγράψει, διότι το ασώματο δε μπορείς να το εκφράσεις με σώμα. Δεν είναι δυνατό να κατανοήσεις το τέλειο με το ατελές, ούτε το αθάνατο με το ολιγόχρονο να ενωθεί, διότι, το μεν είναι αλήθεια για πάντα ενώ το άλλo, σκιάζεται από την εντύπωση.

Το πιο αδύνατο από το δυνατό και το μικρότερο από το μεγαλύτερο, απέχει τόσο, όσο το θνητό από το θείο. 
Και η ανάμεσα τους απόσταση αμαυρώνει τη θέα του ωραίου, διότι τα σώματα είναι ορατά μέσω των οφθαλμών, και μέσω της γλώσσας είναι ορατά τα όσα λέγονται. Το δε ασώματο είναι και αόρατο και ασχημάτιστο, δεν μπορεί όμως να γίνει αντιληπτό από τις αισθήσεις μας ό,τι είναι ασώματο και αφανές και ασχημάτιστο, και δεν έχει σχηματιστεί από ύλη. Εννοώ, πως ότι δεν μπορείς να περιγράψεις, αυτό είναι ο θεός.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙΑ
Στοβαιος 3, 11,31


Είναι αλήθεια ότι δεν είναι δυνατόν να τολμήσει και να μιλήσει για την αλήθεια ο άνθρωπος, που είναι ον ατελές, και αποτελείται από ατελή μέλη, και το σώμα του είναι φτιαγμένο από άλλα, και πολλά ξένα στοιχεία. Λέω μόνο ότι είναι δυνατό και δίκαιο, ότι δηλαδή, η αλήθεια βρίσκεται μόνο στα αθάνατα όντα, των οποίων και τα σώματα είναι αληθινά, φωτιά από μόνη της και τίποτα άλλο, γη μόνη και τίποτε άλλο, αέρας μόνος και τίποτε άλλο, νερό μόνο και τίποτε άλλο.

Τα δε δικά μας σώματα από όλα αυτά τα παραπάνω έχουν σχηματισθεί, όμως, αν και έχουν και λίγο από φωτιά και από γη και από νερό και από αέρα, ούτε φωτιά είναι, ούτε γη, ούτε νερό, ούτε αέρας, ούτε τίποτα αληθινό. Αν όμως, από την αρχή, η κατασκευή μας δεν είχε την αλήθεια πως θα μπορούσε την αλήθεια να την δει η να την ομολογήσει. Να την καταλάβει μόνο, αν ο θεός θελήσει.

Τα πάντα λοιπόν πάνω στην γη δεν είναι αλήθεια παρά μόνο απομίμηση της αλήθειας, και μάλιστα όχι όλα αλλά, κάποια λίγα και τα υπόλοιπα, ψέμα και πλάνη, και εικασίες, φτιαγμένα σαν εικόνες της φαντασίας. Όταν τώρα η φαντασία επηρεάζεται από ψηλά, γίνεται η απομίμηση της αλήθειας ενώ, χωρίς την άνωθεν ενέργεια παραμένει ψεύδος.

Όπως και η ζωγραφική εικόνα δείχνει το σώμα όμως δεν είναι η ίδια σώμα, όπως αυτό που παριστάνει, και ενώ φαίνεται να έχει μάτια, η ίδια δεν βλέπει τίποτα και έχει και αυτιά αλλά δεν ακούει τίποτε, και όλα τα υπόλοιπα τα έχει η ζωγραφική εικόνα όμως είναι ψεύτικα και εξαπατούν τα μάτια όσων την κοιτούν γιατί άλλοι μεν θεωρούν ότι βλέπουν την αλήθεια και άλλοι πραγματικά ψεύδη.

Όσοι λοιπόν δεν βλέπουν το ψέμα, βλέπουν την αλήθεια, και αν λοιπόν το κάθε ένα από αυτά έτσι το αντιλαμβανόμαστε και το βλέπουμε όπως είναι, αντιλαμβανόμαστε και βλέπουμε την αλήθεια. Αν όμως αντιλαμβανόμαστε και βλέπουμε αντίθετα, τότε τίποτα το αληθινό ούτε θα αντιληφθούμε ούτε θα γνωρίσουμε.


-Υπάρχει πατέρα αλήθεια στην γη, και μάλιστα όχι άσκοπα;


-Σφάλλεις παιδί μου. Αλήθεια καθόλου δεν υπάρχει στη γη, ούτε είναι δυνατό να υπάρξει, μόνον κάποιοι άνθρωποι θα κατανοήσουν την αλήθεια, σε όσους ο θεός θα δωρίσει το χάρισμα να δουν το θείο. Άρα λοιπόν δεν υπάρχει τίποτε αληθινό στη γη. 




Σκέφτομαι λοιπόν και λέω: "όλα είναι φαντασίες και εικασίες", αλήθεια σκέφτομαι και λέω. Λοιπόν.. δεν πρέπει να ονομάζουμε αλήθεια το να αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια και να την ομολογούμε;


-Τι άλλο;

Τα όντα πρέπει να αντιλαμβάνονται και να μιλούν για τα αληθινά όντα. Η αλήθεια είναι αυτή, ότι τίποτε δεν είναι αληθινό εδώ κάτω. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, παιδί μου; Διότι η αλήθεια είναι η τελειότερη αρχή, αυτό το ύψιστο αγαθό, που δε θαμπώνεται από την ύλη ούτε από σώμα περιβάλλεται, το γυμνό και φωτεινό αμετάβλητο και σεμνό, αναλλοίωτο αγαθό, ενώ όλα όσα είναι εδώ παιδί μου, βλέπεις πως είναι, άσχετα από αυτό το αγαθό, φθαρτά, ευπαθή, διαλυτά, μεταβλητά συνεχώς αλλοιούμενα, άλλα από άλλα γίνονται τα οποία βεβαίως δε είναι αληθινά ούτε με τον εαυτό τους, διότι, κάθε τι που αλλοιώνεται είναι ψευδές αφού δε μένει ως έχει αλλά, καθώς μεταβάλλεται μας δίνει συνεχώς άλλη εικόνα.

- Ούτε και ο άνθρωπος είναι αληθινός πατέρα;

Επειδή είναι άνθρωπος δεν είναι και αληθινός παιδί μου.
Διότι αληθινό είναι μόνο ότι είναι αυτογενές και μένει καθαρό όπως είναι. 

Ο άνθρωπος όμως, είναι φτιαγμένος από πολλά στοιχεία (η σύνθετη φύση των πλανητών - η πλάνη της Γης) και δε μένει αμετάβλητος παρά αλλάζει και μεταβάλλεται, από ηλικία σε ηλικία και από μορφή σε μορφή και μάλιστα, ενόσω ακόμα κατοικεί στο σώμα του.

Πολλοί, με τη μεσολάβηση μόνο λίγου χρόνου δε γνώρισαν τα ίδια τα παιδιά τους και ομοίως, παιδιά, δεν αναγνώρισαν τους γονείς τους. 

Άρα, κάτι που αλλάζει τόσο ώστε να μην αναγνωρίζεται θα μπορούσε να είναι αληθινό; αντίθετα, δεν είναι ψεύτικο και δεν δημιουργείται από τις διαφορετικές εντυπώσεις που δίνουν οι συνεχείς μεταβολές;

Εσύ να θεωρείς αληθινό ό,τι είναι σταθερό και αιώνιο.
Ο άνθρωπος όμως δε μένει αιώνια και επομένως δεν είναι αληθινός. Ο άνθρωπος είναι φαντασία και ως φαντασία θα μπορούσε να είναι ακραίο ψεύδος.

- Λοιπόν, πατέρα, και αυτά τα αθάνατα σώματα δεν είναι αληθινά επειδή μεταβάλλονται;

Λοιπόν, κάθε πράγμα, που γεννιέται και είναι μεταβλητό, δεν είναι και αληθινό. Όταν γεννήθηκαν από τον προπάτορα, πιθανόν να είχαν αληθινή ύλη. Όμως, με τη μεταβλητότητα τους, έχουν κάποιο ψεύδος διότι τίποτε που δε μένει σταθερό (αμετάβλητο) δεν είναι αληθινό.

- Επομένως πατέρα, τι θα μπορούσε κανείς να ονομάσει αλήθεια;


Λοιπόν, μόνο τον ήλιο, θα μπορούσε κανείς να πει αληθινό διότι δε μεταβάλλεται και μένει πάντα σταθερός. Γι'αυτό, και τη δημιουργία των πάντων στον κόσμο μόνο αυτός βεβαιώνει και, αυτόν, άρχοντα των πάντων και ποιητή των πάντων σέβομαι και προσκυνώ για την αλήθεια του. Μετά από τον ένα και πρώτο, αυτόν, θεωρώ ως δημιουργό. (ο αισθητός θεός δημιουργός του πυρός και πνεύματος το κτιστό πνεύμα)

Ποιος είναι ο άρχοντας αυτού του κόσμου;;;;;;
Μετά από τον ένα και πρώτο, αυτόν, θεωρώ ως δημιουργό.
   

- Και τι λοιπόν θα μπορούσε να είναι η πρώτη αλήθεια πάτερ;

Ο Ένας και μόνος, αυτός που δεν είναι φτιαγμένος από ύλη, 
δεν κατοικεί σε σώμα, δεν έχει χρώμα, δεν έχει σχήμα, δεν μετατρέπεται, δεν αλλοιώνεται και για πάντα υπάρχει. 

«Ο Ένας και μόνος, αυτός που δεν κατοικεί σε σώμα»

Ενώ το ψεύδος, παιδί μου, φθείρεται και τα πάντα στη γη τα έχει πιάσει μέσω της φθοράς και τα περιέχει και θα τα περιέχει η πρόνοια του αληθούς. Χωρίς τη φθορά δεν μπορεί να γίνει γένεση και κάθε γένεση θα την ακολουθεί η φθορά, ώστε και πάλι να γεννηθεί. 

Διότι, όσα δημιουργούνται φυσικό είναι να δημιουργούνται από τα φθαρτά, όπως είναι ανάγκη, και τα γενόμενα να φθείρονται ώστε να μη σταματήσει η δημιουργία των όντων. 

Αυτόν, να αναγνωρίζεις ως πρώτο δημιουργό στη γένεση των όντων. 

Όσα λοιπόν δημιουργούνται από τη φθορά (σύνθετη φύση των πλανητών) είναι και ψευδή, αφού άλλοτε είναι έτσι και άλλοτε αλλιώς. (Μεταβαλλόμενη σύνθετη φύση). Διότι, είναι αδύνατο τα (σύνθετα) πράγματα να μένουν ίδια και επομένως, αυτό που δεν είναι σταθερό, πως θα μπορούσε να είναι αληθινό. 

Πρέπει λοιπόν παιδί μου, όλα αυτά να τα ονομάζουμε φαντασίες, εφόσον βέβαια, ορθώς θεωρούμε τον άνθρωπο ομοίωμα του ιδεατού ανθρώπου, το παιδί ομοίωμα του ιδεατού παιδιού, τον νέο ομοίωμα του ιδεατού νέου, τον άνδρα ομοίωμα του ιδεατού άνδρα, τον γέροντα ομοίωμα του ιδεατού γέροντα. Διότι, ούτε ο άνθρωπος είναι άνθρωπος ούτε το παιδί είναι παιδί, ούτε ο άνδρας άνδρας, ούτε ο γέροντας είναι γέροντας. Ενώσω μεταβάλλονται γίνονται ψευδή και τα προηγούμενα και τα τωρινά.

Αυτά λοιπόν έτσι να τα γνωρίζεις, παιδί μου, ότι δηλαδή, και αυτές οι ψεύτικες ενέργειες εξαρτώνται από την άνωθεν αλήθεια και γι'αυτό υποστηρίζω ότι και το ψέμα είναι έργο της αλήθειας.

morfeas sky

                                            


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙΒ
Στοβαιος 1,41,1


ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ 
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΑΤ

Εγώ, παιδί μου, από φιλανθρωπία και σεβασμό προς τον θεό, πρώτον τα γράφω αυτά. Διότι, καμιά ευσέβεια, πιο δικαιολογημένη, δεν θα μπορούσε να υπάρξει, παρά να κατανοήσεις τα όντα και να ομολογήσεις ευγνωμοσύνη προς εκείνον που τα δημιούργησε και αυτό δεν θα πάψω να το υπηρετώ.

-Τι θα μπορούσε λοιπόν, πατέρα, κανείς να κάνει εδώ που τίποτε δεν είναι αληθινό ώστε να διάγει καλώς την ζωή του;


Να είσαι ευσεβής παιδί μου. (ευσεβής είναι η γνώση του Θεού η κατανόηση του Θεού, το Γνώθι σ αυτόν, γνώρισε τον εαυτό σου και θα ελευθερωθείς από τα δεσμά του σύνθετου σώματος). Γιατί, όποιος είναι ευσεβής τέλεια θα φιλοσοφήσει ενώ και χωρίς φιλοσοφία δεν μπορείς να είσαι ευσεβής.

Όποιος μάθει πως είναι τα πράγματα, πως είναι τακτοποιημένα, από ποιον και για ποιον, για πάντα θα ευγνωμονεί τον δημιουργό σαν καλό πατέρα, σαν χρηστό τροφοδότη του και πιστό κηδεμόνα του.

Όποιος ομολογεί την ευγνωμοσύνη του θα είναι ευσεβής και όποιος είναι ευσεβής θα γνωρίσει και που είναι η αλήθεια και ποια είναι αυτή, και όταν μάθει αυτά θα γίνει ακόμη πιο ευσεβής.

Διότι, ποτέ παιδί μου, ενόσω η ψυχή είναι μέσα στο σώμα και ανακουφίζει τον εαυτό της σχετικά με την κατανόηση του αληθινού και πραγματικού αγαθού, δε μπορεί να ολισθήσει στο αντίθετο.

Διότι, η ψυχή έχει μεγάλο έρωτα, λησμοσύνη όλων των κακών, εάν μάθει τον προπάτορα της και ποτέ δεν θα μπορεί να απομακρυνθεί από το αγαθό.

Αυτό λοιπόν παιδί μου, αυτό ας είναι ο σκοπός της ευσέβειας στο οποίο όταν φτάσεις και καλά θα ζήσεις και ευτυχισμένος θα πεθάνεις και η ψυχή σου δεν θα αγνοεί προς τα που πρέπει να πετάξει. 

Αυτός παιδί μου είναι ο μόνος δρόμος προς την αλήθεια, τον οποίο πορεύθηκαν και οι πρόγονοί μας, και στη διαδρομή ευτύχησαν να βρουν το αγαθό.

Είναι δρόμος σεβαστός και ομαλός,
αλλά δύσκολος για να τον περπατήσει η ψυχή ενόσω βρίσκεται μέσα στο σώμα.

Διότι, πρώτα πρέπει αυτή να πολεμήσει με τον εαυτό της, (το σύνθετο σώμα μας), να δημιουργήσει μεγάλη διάσταση και να κυριευτεί κατά ένα μέρος. 

Διότι, η σύσταση της είναι ένα προς δύο και το μεν ένα προσπαθεί να φύγει, ενώ τα άλλα δύο το τραβούν προς τα κάτω και γίνεται μεγάλη διαμάχη μεταξύ τους καθώς το ένα (η ψυχή) θέλει να φύγει και τα άλλα δύο (το σύνθετο μεταβαλλόμενο θνητό σώμα) σπεύδουν να το κρατήσουν.

Η νίκη δε και των δύο δεν λογίζεται όμοια, αφού το ένα (η αμετάβλητη ψυχή) ρέπει προς το αγαθό και τα άλλα (ο αντίθετος λόγος το δίπολο η διττότητα το καλό-κακό) στο κακό κοντά κατοικούν. 

Το μεν (η ψυχή) ποθεί την ελευθερία τα δε (σύνθετο σώμα) αγαπούν τη δουλεία.

Αν τώρα νικηθούν τα δύο, αυτά μένουν μόνα και έρημα από τον άρχοντα τους, (αδιαφορία για τα γήινα και θνητά, τα βλέπουμε επιφανειακά ειδάλλως θα μας επηρεάζουν), ενώ αν νικηθεί το ένα, (η ψυχή), αυτό άγεται και φέρεται τιμωρούμενο με τον εδώ τρόπο ζωής. 

(οι ηδονές και οι απολαύσεις της ύλης, η οδύνη με λυγμούς η έπαρση από χαρά, οι οποίες δεν απέχουν ποτέ από καμιά κακία, η λιγότερη και η περισσότερη κακία).

morfeas sky


ΕΝ ΑΡΧΗΝ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙΙ
Στοβαίος 1,49, 5
ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ


Κάθε ψυχή είναι αθάνατη και αεικίνητη. Διότι είπαμε στα "Γενικά" για τις κινήσεις, που άλλες προέρχονται από τις ενέργειες (πνεύμα του πυρός - ψυχή) και άλλες από τα σώματα. 

Είπαμε ακόμη ότι η ψυχή γεννήθηκε από ύλη ασώματη. (του πυρός). Διότι, κάθε τι που έχει γεννηθεί, πρέπει να έχει γίνει από κάτι. 

Λοιπόν, όσων τη γέννηση ακολουθεί η φθορά, αυτά είναι απαραίτητο να ακολουθούν δύο κινήσεις, και αυτή της ψυχής, από την οποία κινούνται,
και αυτή του σώματος, από την οποία αυξάνουν και, φθίνουν και όταν διαλυθούν, διαλύονται. Αυτήν ορίζω ως κίνηση των φθαρτών σωμάτων.

Η ψυχή είναι αεικίνητη επειδή πάντα η ίδια κινείται και δίνει κίνηση και στα άλλα. Έτσι, γι'αυτό το λόγο, λέμε ότι κάθε ψυχή είναι αεικίνητη και αθάνατη, έχοντας ως κίνηση την ίδια την ενέργεια της. 

Η θεϊκή λοιπόν ενέργεια, (πνεύμα του πυρός) είναι η ενέργεια του θεϊκού σώματος της, διότι, κινείται μέσα σε αυτό, και το κινεί, διότι, όταν απαλλαγεί από τα θνητά έμβια όντα, αποχωρισμένη από τα άλογα μέρη της, βγαίνοντας στο θεϊκό της σώμα, και ως αεικίνητη κινείται μέσα σε αυτό και συμπεριφέρεται στο σύμπαν.

Η ανθρώπινη (γήινη) τώρα, έχει μεν κάτι από την θεϊκή, όμως συνυπάρχουν μαζί της και τα άλογα, η επιθυμία και το πάθος. (του σώματος).  

Γι'αυτό και βρίσκονται μακριά πολύ από το θεϊκό μέρος της ψυχής το οποίο βρίσκεται μέσα στο θεϊκό της σώμα και όταν αυτό το θεϊκό μέρος μπει μέσα στο θνητό σώμα τότε έρχονται και εκείνα (τα άλογα, η επιθυμία και το πάθος του σώματος, ένα σώμα αδύναμο γεμάτο από ανάγκες) και με την παρουσία τους γίνεται η ψυχή ανθρώπινη.

Η ψυχή των άλογων ζώων αποτελείται από πάθος και επιθυμία, για αυτό και ονομάστηκαν τα όντα αυτά, άλογα, δηλαδή εξαιτίας της απουσίας του λόγου της ψυχής. (η λογική που μας δίνεται). 

Τέταρτη δε μορφή  να θεωρείς εκείνη των άψυχων, η οποία, έχοντας βγει έξω από τα σώματα, ενεργεί κινώντας τα. Αυτή μπορεί να κινείται στο θεϊκό της σώμα (η ατμόσφαιρα - ο αέρας είναι το αισθητό σώμα του πνεύματος της Αρμονίας που ενεργεί στην γήινη σύνθετη φύση από φωτιά αέρα γη νερό) και να κινεί τα άψυχα δηλαδή τα άλογα στοιχεία (γη-νερό) σαν να είναι απλώς δίπλα τους.

morfeas sky
  

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ IV
Στοβαίος 1, 41, 6

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ


-Ορθώς πατέρα μου, τα απέδειξες αυτά.
Δίδαξε μου ακόμη και τα εξής. 

Είπες για την επιστήμη και την τέχνη, ότι είναι ενέργεια του λογικού. 

Τώρα, λες για τα άλογα έμβια όντα ότι, είναι και ονομάζονται άλογα, επειδή στερούνται της λογικής.

Είναι φανερό ότι για τον λόγο αυτό, τα άλογα ζώα δεν θα έπρεπε να μετέχουν στην επιστήμη και στην τέχνη, ως στερούμενα λογικού.


Είναι ανάγκη, παιδί μου.


- Πως λοιπόν, πατέρα, βλέπουμε κάποια από τα άλογα όντα να ασκούν και επιστήμη και τέχνη, όπως τα μυρμήγκια που αποταμιεύουν τροφή για το χειμώνα και τα ζώα του αέρα ομοίως κάνουν φωλιές , ενώ τα τετράποδα γνωρίζουν τους δικούς τους κρυψώνες.


Αυτά, παιδί μου, δεν τα κάνουν ούτε με την τέχνη ούτε με την επιστήμη αλλά από την φύση τους. Διότι, η επιστήμη και η τέχνη διδάσκονται ενώ, από αυτά τα άλογα όντα κανένα τίποτε δεν διδάσκεται. 

Όσα γίνονται από τη φύση (τα κτιστά όντα δεν έχουν ελεύθερη επιλογή λόγω της απουσίας του νοηματικού λόγου της ανθρώπινης ψυχής) γίνονται με καθολική ενέργεια, ενώ όσα γίνονται με επιστήμη και τέχνη (ειδικές ενέργειες) εμφανίζονται σε όσους τα γνωρίζουν και όχι σε όλους. 

Όσα γίνονται από όλους γίνονται από την φύση. 
Δηλαδή, οι άνθρωποι όλοι βλέπουν ψηλά αλλά όλοι δεν είναι μουσικοί ούτε τοξότες η κυνηγοί ούτε όλα τα άλλα, αλλά μερικοί από αυτούς έμαθαν κάτι με την ενέργεια της επιστήμης και της τέχνης. (οι ειδικές ενέργειες οι οποίες δίνονται από την ψυχή μας).


Με τον ίδιο τρόπο, αν μεν κάποια από τα μυρμήγκια το έκαναν αυτό και τα άλλα όχι, ορθώς θα μπορούσες να πεις ότι με επιστήμη το κάνουν αυτό και με τέχνη συγκεντρώνουν τις τροφές αλλά αν όλοι κάνουν το ίδιο, τότε αυτά είναι εκ της φύσεως και παρά τη θέληση τους και είναι φανερό, ότι αυτό δε γίνεται ούτε από επιστήμη ούτε από τέχνη.

Διότι, οι ενέργειες, (του πνεύματος της φύσης) καθώς αυτές είναι ασώματες βρίσκονται μέσα στα σώματα και ενεργούν μέσω αυτών. (Οι ενέργειες του πνεύματος της φύσης - είναι ο νοηματικός πνευματικός λόγος του πνεύματος της φύσης, ο οποίος ενεργεί μόνον στα σώματα, γι'αυτό και μόνον αυτά τα σώματα εξουσιάζει, γι'αυτόν τον λόγο και θέλει τις ανθρώπινες ψυχές εγκλωβισμένες μέσα στα σώματα, ώστε να τις εξουσιάζει ο δικός της πνευματικός λόγος, διότι μας θέλει υποταγμένες ψυχές)

Και γι'αυτό, επειδή είναι ασώματες, λέω ότι είναι και αθάνατες και, επειδή χωρίς σώματα δεν μπορούν να ενεργήσουν, λέω ότι αυτές είναι πάντοτε μέσα σε σώμα.

Διότι, όσα γίνονται για κάτι η για χάρη κάποιου, έχοντας μπει σε διαδικασία πρόνοιας και ανάγκης είναι αδύνατο να μείνουν αδρανή στην δική τους ενέργεια.

morfeas sky


Διότι, το όν (το αρρενόθηλυς ον, ο ζωντανός συμπαντικός οργανισμός) θα υπάρχει πάντοτε, αφού αυτό είναι και το σώμα του και η ζωή του.

Ομοίως και τα σώματα θα υπάρχουν για πάντα και για αυτό λέω ότι και η ίδια η σωμάτωση είναι ενέργεια αθάνατη. Διότι αν τα σώματα είναι διαλυτά (σύνθετα σώματα των πλανητών) αλλά αυτά είναι οι κατοικίες των ενεργειών και αν οι ενέργειες είναι αθάνατες και αν το αθάνατο για πάντα υπάρχει, ενέργεια είναι και η σωματοποίηση, αν βέβαια υπάρχει πάντα.


Οι ενέργειες ακολουθούν την ψυχή όχι όλες μαζί, αλλά μερικές ενεργούν μόλις γεννηθεί ο άνθρωπος, μαζί με την ψυχή και γύρω από το άλογο μέρος της, ενώ άλλες, πιο καθαρές, με το λογικό μέρος συνεργάζονται.

Αυτές οι ενέργειες εξαρτώνται από το σώμα. 

Έρχονται δε από τα θεϊκά σώματα στα θνητά και τα σωματοποιούν και κάθε μία ενεργεί γύρω από το σώμα ή την ψυχή. Όμως δε συμπορεύονται με την ψυχή η το σώμα. Διότι μπορεί η ψυχή να υπάρχει δίχως το σώμα αλλά οι ενέργειες χωρίς τα σώματα δεν μπορούν να υπάρξουν. 

Αυτός ο λόγος, παιδί μου, είναι ιερός, ότι δηλαδή το σώμα xωρίς ψυχή δεν μπορεί να είναι συγκροτημένο αλλά μπορεί απλώς να υπάρχει. 


-Πως το λες αυτό πάτερ.

Αυτό σκέψου. Όταν η ψυχή 
(ψυχή είναι η Νοητή ζωή) φεύγει από το σώμα αυτό παραμένει, και όσο χρόνο μένει, (το σώμα), δέχεται ενέργεια καθώς διαλύεται και εξαφανίζεται. Αυτά δε μπορεί να τα παθαίνει το σώμα χωρίς ενέργεια. 

Άρα λοιπόν, η ενέργεια παραμένει στο σώμα ακόμα και όταν αυτό αποχωριστεί από την ψυχή. 

(διαλύεται η σύνθεση του και κάθε στοιχείο γυρίζει στην πηγή του)

Αυτή είναι και η διαφορά του αθάνατου από το θνητό σώμα, 
ότι το αθάνατο αποτελείται από μία ύλη (του πυρός) και το θνητό όχι. 

Το πρώτο ενεργεί, και το δεύτερο πάσχει, διότι ό,τι ενεργεί εξουσιάζει, και ό,τι δέχεται την ενέργεια εξουσιάζεται, και ό,τι εξουσιάζει ως εξουσιαστικό και ελεύθερο, οδηγεί, ενώ ό,τι εξουσιάζεται οδηγείται.

Οι ενέργειες λοιπόν επενεργούν όχι μόνο στα έμψυχα αλλά και στα άψυχα, δηλαδή στα ξύλα και στις πέτρες και σε άλλα όμοια αφού τα κάνουν να μεγαλώσουν και να δίνουν καρπούς, και να ωριμάζουν αλλά και να τα καταστρέψουν και τα λιώνουν, τα σαπίζουν και τα θρυματίζουν κάνοντας ενέργειες παρόμοιες με αυτές που παθαίνουν και τα έμψυχα όντα. 

Διότι ενέργεια ονομάζεται παιδί μου ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή είναι αυτό που γίνεται και πρέπει πάντα να γίνεται. 
Και πρέπει πάντα να γίνονται πολλά η, μάλλον, όλα. 


Διότι ποτέ δε θα λείψει από το σύμπαν κάποιο από τα όντα και καθώς αυτό, στο διηνεκές περιφέρεται, εμπεριέχει τα όντα τα οποία ποτέ δεν θα στερηθούν τη φθορά. 

Λοιπόν, ας θεωρήσουμε ότι κάθε ενέργεια είναι για πάντα αθάνατη όποια κι αν είναι αυτή και σε όποιο σώμα και αν κατοικεί.

Από τις ενέργειες, άλλες ανήκουν στα θεϊκά σώματα και άλλες στα φθαρτά, άλλες είναι καθολικές και άλλες ειδικές, άλλες αφορούν το γένος και άλλες το μέρος του κάθε όντος. 


θεϊκές (ενέργειες - νοητές σκέψεις ) δε, είναι εκείνες που κατοικούν στα αθάνατα σώματα και οι οποίες είναι και τέλειες, αφού λειτουργούν σε τέλειο σώμα. 

Μερικές είναι όσες λειτουργούν μέσα από καθένα χωριστά από τα γένη των ζώων. (στον θνητό άνθρωπο της Γης και στα θνητά έμβια γένη-είδη).

 Και ειδικές (ενέργειες = σκέψεις τέχνες επιστήμες) αυτές που λειτουργούν σε καθένα από τα (θνητά) όντα.

Αυτός λοιπόν ο λόγος παιδί μου, δείχνει ότι τα πάντα είναι γεμάτα από ενέργειες και αν είναι απαραίτητο να υπάρχουν οι ενέργειες στα σώματα και τα σώματα είναι πολλά στο σύμπαν, λέω ότι οι ενέργειες είναι περισσότερες από τα σώματα. 

Διότι σε ένα σώμα υπάρχουν πολλές φορές και μία και δεύτερη και τρίτη ενέργεια, χωρίς τις καθολικές που τις ακολουθούν. 

Καθολικές 
ενέργειες λέω τις αποκλειστικά σωματικές, δηλαδή αυτές που γίνονται με τις αισθήσεις (συναισθήματα) και τις κινήσεις  (σκέψεις που οδηγούνται από τα συναισθήματα του θνητού σώματος) και χωρίς τις οποίες δε μπορεί να λειτουργήσει το σώμα. 

(ο ρεαλιστής εγκέφαλος και η λογική του, που συγκροτεί και κινεί μα και οδηγείται από αυτές τις αισθήσεις - τις καθολικές ενέργειες του θνητού σώματος).

Υπάρχουν όμως και άλλες, ειδικές ενέργειες (σκέψεις) στις ψυχές των ανθρώπων, μέσα στις τέχνες και τις επιστήμες, τις απασχολήσεις και τις πράξεις. 

Διότι, τις ενέργειες τις συνοδεύουν οι αισθήσεις και μάλλον οι αισθήσεις είναι αποτέλεσμα των ενεργειών. (φωτιά, αέρας, γη, νερό). 

Σκέψου λοιπόν παιδί μου τη διαφορά της ενέργειας και της αίσθησης.

Η ενέργεια στέλνεται από πάνω 
και η αίσθηση βρίσκεται μέσα στο σώμα, απ'αυτό έχει την ουσία (τον εγκέφαλο του σώματος) 
και δέχεται την ενέργεια (φωτιά, αέρας, γη, νερό στο σώμα) και τη φανερώνει, σαν να την σωματοποιεί.

Γι'αυτό και λέω ότι οι αισθήσεις είναι και σωματικές και θνητές, μένοντας τόσο όσο και το σώμα. (μέχρι να πεθάνει).  Όμως, τα αθάνατα σώματα, τα ίδια, δεν έχουν αίσθηση αφού είναι φτιαγμένα από τέτοια ουσία. 

Η αίσθηση (των σύνθετων σωμάτων των πλανητών) δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά το κακό η το καλό που μπαίνει στο σώμα η φεύγει από αυτό.


Αλλά, στα αθάνατα σώματα, ούτε μπαίνει ούτε φεύγει κάτι και γι αυτό σε εκείνα τα σώματα δε δημιουργείται αίσθηση. 
(είναι η απόλυτη έκφραση του θείου έρωτα προς το αγαθό, σώματα ενεργειακά μόνον από φωτιά και τίποτα άλλο).

(Οι θεοί με τα αθάνατα σώματα τους δεν χρειάζονται να είναι σοφοί γιατί είναι...μα ούτε χρειάζεται να αγαπούν γιατί είναι η ίδια η ουσία της ανιδιοτελής αγάπης εικόνα της οποίας έρχεται ως είδωλο της ιδέας εδώ σε εμάς).

-Λοιπόν, σε κάθε σώμα υπάρχει αίσθηση;

-Σε κάθε σώμα, παιδί μου, και σε όλα ενεργούν ενέργειες.

-Και στα άψυχα, πατέρα;

-Και στα άψυχα, παιδί μου.
Υπάρχουν μόνο διαφορές στις αισθήσεις. 
Οι αισθήσεις των λογικών γίνονται με την λογική, 
οι αισθήσεις των άλογων είναι μόνο σωματικές.


Τα άψυχα 
έχουν αισθήσεις αλλά είναι παθητικές και ενεργούν μόνο στην αύξηση και την μείωση. 

Στα έμψυχα (θνητά) όντα υπάρχουν και δύο άλλες ενέργειες που συνοδεύουν τις αισθήσεις και τα πάθη, δηλαδή τη λύπη και τη χαρά.

Χωρίς αυτές, όν έμψυχο και μάλιστα λογικό θα ήταν αδύνατο να αισθάνεται. Γι'αυτό λέω ότι αυτές είναι είδη των παθών που κυριαρχούν κυρίως στα λογικά όντα. 

Αυτές δε, καθώς είναι σωματικές, ανακινούνται από το άλογο μέρος της ψυχής και για αυτό, και για τις δύο λέω ότι φέρουν το κακό. Διότι, και η χαρά που την αισθάνεται κανείς με ηδονή, αμέσως γίνεται αιτία πολλών δεινών για αυτόν που την αισθάνεται, και η λύπη δίνει πιο δυνατούς πόνους και οδύνες. Έτσι, φανερά, και οι δύο είναι αιτίες κακού.

- Θα μπορούσε, πατέρα, να είναι ίδια ή αίσθηση της ψυχής και του σώματος;

- Πως εννοείς, παιδί μου, την αίσθηση της ψυχής; 

Δεν είναι η ψυχή ασώματη και η αίσθηση σώμα;

- Σώμα είναι, πατέρα, η αίσθηση η σε σώμα κατοικεί;


- Αν την τοποθετήσουμε, ασώματη αυτή, μέσα σε σώμα, παιδί μου, θα πούμε ότι είναι όμοια με την ψυχή η τις ενέργειες.

Διότι λέμε ότι αυτά είναι ασώματα μέσα σε σώμα.

Όμως η αίσθηση ούτε ενέργεια είναι ούτε ψυχή ούτε κάτι άλλο ασώματο αλλά αν δεν είναι ασώματο θα είναι σώμα. Διότι από τα όντα πρέπει άλλα ασώματα να είναι και άλλα σώματα.

morfeas sky
       

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ V
Στοβαίος 1, 41, 8
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ

Και ο μεν Κύριος και δημιουργός όλων των αθανάτων σωμάτων, αφού μια φορά δημιούργησε, άλλο δε δημιούργησε πια ούτε δημιουργεί. Διότι αφού παρέδωσε τα όντα στον εαυτό τους και τα ένωσε μεταξύ τους, τα άφησε να κινούνται χωρίς καμιά ανάγκη, ως αθάνατα. Αν κάτι χρειάζονται, θα το ζητήσουν το ένα από το άλλο, χωρίς καμιά βοήθεια απ'έξω, ως αθάνατα. Διότι έπρεπε, τα σώματα που γεννήθηκαν από εκείνον (του πυρός) να έχουν τέτοια φύση. 

(εδώ υπάρχει παγίδα, διότι ο εικονικός παράδεισος βρίσκεται εντός του αισθητού κόσμου των μορφών της ύλης, άρα δεν μιλάμε για την Αλήθεια της Ζωής, αλλά για την εικόνα της ζωής που είναι η αιωνιότητα των μορφών - σωμάτων του πυρός, των απλανών).

Ο δικός μας δημιουργός,  (του πυρός και πνεύματος,  ένα από τα επτά δημιουργήματα-όργανα του αισθητού δημιουργού), επειδή βρίσκεται μέσα σε σώμα, (των σύνθετων πλανητών), μας δημιούργησε και δημιουργεί και θα δημιουργεί πάντοτε σώματα θνητά και διαλυτά. (των πλανητών).  Διότι, δεν θα ήταν θεμιτό να μιμηθεί τον δημιουργό του (των απλανών) αλλά και θα ήταν αδύνατο.


Ο μεν πρώτος δημιουργός (ο αισθητός θεός ο δεύτερος Νους δημιουργός) δημιούργησε από την πρώτη ουσία, που ήταν ασώματη, (του πυρός), ο δε δεύτερος (οι Επτά Διοικητές Ουρανοί) δημιούργησε εμάς από τη σωμάτωση που γεννήθηκε. (σύνθετα σώματα θνητά των πλανητών από φωτιά αέρα γη νερό).

Το πνεύμα του πυρός o Νους Αιθέρας Διοικητής ο οποίος περικλείει το ηλιακό μας σύστημα το οποίο είναι το δικό του σύνθετο σώμα, επειδή βρίσκεται μέσα σε σώμα, (ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΎΣΤΗΜΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ, και τα επτά δικά του όργανα του σώματος του, τα επτά δημιουργήματα του, είναι ΟΙ ΕΠΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΟΥΡΑΝΟΙ που περικλείουν κάθε πλανήτη, είναι όλα όσα βρίσκονται μέσα στο ηλιακό σύστημα, των πέντε σύνθετων πλανητών, ένα όργανο της σελήνης, και ένα όργανο του ήλιου μέσω του οποίου διευθύνει τα πάντα μέσα στον Ζωδιακό κύκλο δίνοντας ζωή στα όργανα του τους πλανήτες), μας δημιούργησε και δημιουργεί και θα δημιουργεί πάντοτε σώματα θνητά και διαλυτά. (των πλανητών). Διότι, δεν θα ήταν θεμιτό να μιμηθεί τον δημιουργό του (των απλανών) αλλά και θα ήταν αδύνατο.

Ο μεν πρώτος δημιουργός δημιούργησε από την πρώτη ουσία, που ήταν ασώματη, (πνεύμα του πυρός των Απλανών) ο δε δεύτερος δημιούργησε εμάς από τη σωμάτωση που γεννήθηκε. (σύνθετα σώματα θνητά των πλανητών από φωτιά αέρα γη νερό).

Είναι λοιπόν φανερό και με την ορθή λογική, εκείνα τα σώματα που γεννήθηκαν από την ασώματη ουσία να είναι αθάνατα, ενώ τα δικά μας να είναι διαλυτά και θνητά επειδή η ύλη μας αποτελείται από σώματα που είναι ασθενή και χρειάζονται πολλή ενίσχυση. 

Διότι πως θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αν τύχαινε η σύσταση των δικών μας σωμάτων, αν δεν είχε κάποια εισερχόμενη τροφή, από τα ίδια στοιχεία, και αν δεν ανανέωνε τη σωματική μας ύπαρξη κάθε μέρα; διότι γίνεται εισαγωγή μέσα μας από γη, νερό, φωτιά και αέρα που ανανεώνει τα σώματα μας και τα συγκρατεί.

Ακόμη και στις κινήσεις είμαστε αθενέστεροι και δεν αντέχουμε την κίνηση ούτε για μια μέρα. 
Να ξέρεις καλά, παιδί μου, ότι αν δεν αναπαυόταν τα σώματα μας τις νύχτες, δεν θα αντέχαμε ούτε για μια μέρα.

Ο δικός μας δημιουργός, επειδή είναι "αγαθός" (το πλέον εκπεσών φωτισμένο πνεύμα) και τα πάντα γνώριζε εκ των προτέρων, για τη συντήρηση των έμβιων όντων, δημιούργησε τον ύπνο, πολύ σπουδαίο για την κούραση της κίνησης, και σε ίσα μέρη μοίρασε τον χρόνο και μάλλον έδωσε περισσότερο στην ανάπαυση.

Να ξέρεις παιδί μου, ότι είναι μέγιστη η ενέργεια του ύπνου, αντίθετη με την ενέργεια της ψυχής και όχι μικρότερη από εκείνη.

Καθόσον η ψυχή είναι ενέργεια της κίνησης, ομοίως και τα σώματα δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τον ύπνο. 

Αυτός (ο ύπνος) δίνει άνεση και χαλάρωση στα συνδεδεμένα μέλη και δρα εσωτερικά, σωματοποιώντας την εισερχόμενη ύλη και ξεχωρίζοντας την για να δώσει σε κάθε μέλος αυτό που του χρειάζεται, στο μεν αίμα το νερό, τη γη στα οστά και τον μυελό, τον αέρα στα νεύρα και τις φλέβες, τη φωτιά στην όραση και γι'αυτό ευχαριστιέται ιδιαίτερα το σώμα καθώς ο ύπνος φέρνει αυτή την ηδονή.

morfeas sky
                                       

Οταν ο άνθρωπος δεύτερος θεός αφού έγινε Νους όμοιος με τον δεύτερο Νου δημιουργό, και αφού κατανόησε την ενέργεια των επτά δημιουργημάτων του, αμέσως μετά κατέβηκε στην κατώτερη φύση του Δία, όπου ο Δίας είναι ένα από τα επτά δημιουργήματα του δεύτερου Νου δημιουργού που περικλείει το δικό του σώμα-φύση τον πλανήτη Γη, και ενώθηκε ο άνθρωπος δεύτερος θεός με το πνεύμα αυτής της γήινης φύσης, και αυτό το πνεύμα της γήινης φύσης απέκτησε με την ένωση αυτή όλες τις ιδιότητες του πνεύματος κάθε φύσεως εκ των επτά, από τα επτά δημιουργήματα του δεύτερου Νου δημιουργού. και δημιούργησε ένα ανθρώπινο σώμα που έχει όλες τις ιδιότητες κάθε σώματος από κάθε φύση.

Επτά σώματα σε ένα! μέχρι που ο Δίας διαχώρισε τον αρρενόθηλυς Αδάμ, (επτά σώματα σε ένα), σε αδάμ κι εύα και χάθηκε αυτός ο σύνδεσμος που ένωνε τον άνθρωπο δεύτερο θεό με τα επτά ανθρώπινα σώματα, και έτσι όλες οι ενσαρκωμένες ανθρώπινες ψυχές έπεσαν σε λήθη και άγνοια και εγκλωβίστηκαν μέσα στα θνητά πλέον διαχωρισμένα σώματα.

Και οι θεοί εγκλώβισαν κάθε ανθρώπινη ψυχή μέσα σε (διαχωρισμένο) σώμα.

morfeas sky
              



ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ VI
Στοβαίος 1,21. 9



- Αφού στους Γενικούς Λόγους υποσχέθηκες να μου μιλήσεις
για τους τριάντα έξι Δέκαρχους, τώρα μίλησε μου γι αυτούς και
για την ενέργεια τους.


- Καμιά αντίρρηση, και αυτός θα είναι ο κυριότερος απ'όλους
και κορυφαίος λόγος. Και συ σκέψου έτσι.

Σου μίλησα για τον ζωδιακό κύκλο που λέγεται ζωφόρος, (που περικλείει το ηλιακό σύστημα), για τους πέντε πλανήτες και τον ήλιο και τη σελήνη και τον κύκλο του καθενός.

-Τα είπες βέβαια, Τρισμέγιστε.


- Έτσι σε θέλω να σκέφτεσαι και για τους τριάντα έξι Δέκαρχους,
έχοντας στη μνήμη σου εκείνα ώστε να σου γίνει πιο ευκολονόητος και ο λόγος για αυτά.

- Θυμάμαι πατέρα


- Είπα σε κάποιο σημείο, παιδί μου, ότι υπάρχει ένα σώμα που περιέχει τα πάντα. Φαντάσου το λοιπόν αυτό σαν ένα σχήμα κυκλικό, γιατί έτσι είναι το σύμπαν.


- Σκέφτομαι ένα τέτοιο σχήμα, όπως το λες πατέρα


- Κάτω λοιπόν από αυτόν τον κύκλο, (ηλιακό σύστημα), έχουν ταχθεί οι τριάντα έξι Δέκαρχοι, ανάμεσα στον κύκλο του σύμπαντος και το ζωδιακό, χωρίζοντας και τους δύο κύκλους και με τρόπο ώστε υποστηρίζοντας εκείνο τον κύκλο και καθορίζοντας τον ζωδιακό και ακόμη, κινούμενοι μαζί με τους πλανήτες ώστε να έχουν την ίδια δύναμη με αυτούς, εναλλάξ, κατά την περιφορά του σύμπαντος.

Επιβραδύνουν λοιπόν το σώμα του σύμπαντος που τα περιέχει όλα (γιατί αν ήταν μόνο του θα έφτανε σε μεγάλες ταχύτητες επειδή περιέχει τα πάντα) ενώ επισπεύδουν τους επτά άλλους κύκλους επειδή η κίνηση τους είναι βραδύτερη του κύκλου του σύμπαντος.
Έτσι, είναι απαραίτητο να κινούνται αυτοί και το σύμπαν.

Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι οι Δέκαρχοι περιβάλλουν, τον κύκλο των επτά και του σύμπαντος και κυρίως όλα όσα είναι μέσα στο σύμπαν, και, ως φύλακες, τα συγκρατούν όλα αυτά και τηρούν την ορθή τάξη των πάντων.

- Έτσι τα καταλαβαίνω, πατέρα , όσα λες.


- Ακόμη σκέψου, ότι αυτοί (οι Δέκαρχοι θεοί), δεν παθαίνουν όσα οι άλλοι πλανήτες, διότι ούτε συγκρατούμενοι διατηρούν την τροχιά τους ούτε εμποδίζονται και γυρίζουν πίσω, ούτε τους σκεπάζει το φως του ήλιου παρά έχουν την ελευθερία τους πάνω απ όλα, ως φύλακες και φρουροί του σύμπαντος, περιβάλλουν το σύμπαν με το ημερονύκτιο.

- Αραγε λοιπον, πατερα, και αυτοι εχουν καποια ενεργεια πανω μας;


- Τη μεγαλυτερη παιδι μου. Γιατι, αν ενεργουν σ εκεινους πως όχι
Και σε μας, και χωριστα και συνoλικα; Δηλαδη, (προσεξε ότι λεω)
Ανατροπες βασιλεων, επαναστασεις πολεων, επιδημιες, λοιμοι, αμπωτιδες της θαλασσας, σεισμοι της γης, τιποτε από αυτά, παιδι μου, δε γινεται χωρις την ενεργεια τους και επιπλεον σκεψου αυτό.

(Ολα είναι προδιαγεγραμμένα να συμβούν - matrix)

Αν δηλαδή εκείνοι επιστατούν σ αυτά και εμείς είμαστε κάτω από τους επτά, δεν καταλαβαίνεις ότι και σε μας φτάνει κάποια ενέργεια είτε απ'αυτούς είτε διά μέσω εκείνων;

- Τι σωματική μορφή θα μπορούσαν να έχουν αυτοί, πατέρα;
(η σωματική μορφή των Δέκαρχων θεών που επιστατούν το matrix).

- Πολλοι τους αποκαλουν δαιμονες. Διοτι δεν εχει καποιο ιδιαιτερο χαρακτηριστικο το γενος των δαιμονων, ουτε εχουν αλλα σωματα από καποια ιδιαιτερη υλη, ουτε με την ψυχη κινουνται όπως εμεις, αλλα είναι ενεργειες (σώματα) των τριαντα εξι αυτων θεων.

Επιπλέον δε σκέψου και αυτό, το έργο τους , ότι δηλαδή σπέρνουν στη γη ότι ονομάζουμε «τάνες», άλλες μεν σωτήριες άλλες δε ολέθριες.

Ακόμη ότι και στους ουρανούς, κινούμενοι, γεννούν αστέρες, βοηθητικούς σ αυτούς, τους οποίους έχουν ως στρατιώτες και υπηρέτες.

Αυτοί, αναμεμιγμένοι απ΄εκείνους κινούνται αιωρούμενοι στον ουρανό, γεμίζοντας το χώρο του για να μην υπάρχει κανένας χώρος ψηλά κενός από άστρα, οργανώνοντας μαζί τους το σύμπαν και έχοντας ενέργεια δική τους αλλά υποταγμένη σ'αυτή των τριάντα έξι.

Απ αυτούς γίνονται σε διάφορες χώρες φθορές των άλλων έμψυχων όντων αλλά και το πλήθος των ζώων που λυμαίνονται τους καρπούς.

Κάτω από αυτούς βρίσκεται η λεγόμενη Άρκτος, στο μέσον του ζωδιακού, που αποτελείται από επτά άστρα και έχει και μια άλλη, αντίστοιχη, πάνω από το κεφάλι της.

Η ενέργεια της είναι όπως ενός άξονα, και καθώς δύει και δεν ανατέλλει πουθενά, μένοντας στον ίδιο τόπο και περιστρεφόμενη γύρω από τον ίδιο τόπο, προκαλώντας την περιφορά του ζωδιακού κύκλου παραδίδει το σύμπαν από τη νύχτα στη μέρα και από τη μέρα στη νύχτα.

Μετά από αυτήν υπάρχει άλλη ομάδα αστεριών στους οποίους εμείς δεν αξιωθήκαμε να δώσουμε ονόματα αλλά οι επόμενες γενιές, θα μιμηθούν εμάς και θα τους δώσουν ονόματα.

Κάτω από τη σελήνη, είναι άλλα άστρα φθαρτά, αργά, που ζουν για λίγο και δημιουργούνται από τις αναθυμιάσεις της γης στον αέρα, που και εμείς βλέπουμε να διαλύονται, μοιάζουν με τα άχρηστα ζώα επί της γης, και δε γίνονται παρά για να φθαρούν, όπως είναι τα γένη των μυγών και των ψύλλων και των σκουληκιών και των άλλων ομοίων.

Διότι και εκείνα, δεν είναι χρήσιμα ούτε σε εμάς ούτε στο σύμπαν.
Αντίθετα, μας δυσαρεστούν ενοχλώντας μας, όντας παρενέργειες της φύσης και γεννιούνται χωρίς να είναι απαραίτητα.

Με τον ίδιο τρόπο, και οι αστέρες που προκύπτουν από τις αναθυμιάσεις της γης, τον μεν άνω τόπο δεν καταλαμβάνουν (διότι είναι αδύνατο να το κάνουν προερχόμενοι από κάτω) και επειδή έχουν πολύ βάρος, έλκονται κάτω από την ίδια ύλη, διαχέονται γρήγορα και, διαλυμένοι πέφτουν πάλι στη γη χωρίς να έχουν κάνει καμιά ενέργεια παρά μόνο έχοντας ενοχλήσει τον αέρα πάνω στη γη.

Υπάρχει και ένα άλλο γένος, αυτό των λεγόμενων κομητών που εμφανίζεται κατά καιρούς και πάλι μετά εξαφανίζεται, που ούτε ανατέλουν ούτε δύουν, ούτε διαλύονται και οι οποίοι είναι φανεροί άγγελοι και κήρυκες καθολικών πραγμάτων που θα συμβούν.

Ο τόπος τους είναι κάτω από τον κύκλο του ήλιου. Όταν λοιπόν πρόκειται να συμβεί στον κόσμο κάτι αυτοί εμφανίζονται για λίγες μέρες και πάλι πηγαίνουν κάτω από τον κύκλο του ήλιου.
Και μένουν αφανείς, αφού φανούν άλλοι στην ανατολή, άλλοι στον βορά, άλλοι στη δύση και άλλοι στο νότο.
Τους ονομάσαμε μάντεις.

Αυτή είναι η φύση των αστέρων και αστέρες από άστρα διαφέρουν. Οι αστέρες (ήλιος) αιωρούνται στον ουρανό ενώ τα άστρα (πλανήτες)  βρίσκονται μέσα στο σώμα του ουρανού, κινούνται μαζί μ αυτόν και δώδεκα από αυτά τα ονομάσαμε «ζώδια».

Όποιος δεν αγνοήσει αυτά, μπορεί να κατανοήσει ακριβώς τον θεό, και αν το κάνει αυτό, θα τολμούσε κανείς να πει, να τον δει, και βλέποντας τον να γίνει μακάριος.

- Μακάριος πράγματι, πατέρα, όποιος τον είδε.


- Αλλά είναι αδύνατο, παιδί μου, να ευτυχήσει όποιος είναι στο σώμα του. Πρέπει να ασκεί εδώ κάτω την ψυχή του ώστε, όταν φτάσει εκεί, όπου θα μπορούσε να δει, να μη χάσει τον δρόμο. Όσοι όμως άνθρωποι αγαπούν το σώμα τους, αυτοί, ποτέ δεν θα μπορέσουν να δουν την όψη του καλού και αγαθού. Διότι, τέτοια είναι η ομορφιά παιδί μου, αυτή που δεν έχει ούτε σχήμα ούτε χρώμα ούτε σώμα.

- Θα μπορούσε, πατέρα, να υπάρχει κάτι όμορφο χωρίς όλα αυτά;


- Μόνο ο Θεός, παιδί μου, η μάλλον κάτι μεγαλύτερο, το όνομα του Θεού.


AΠΟΣΠΑΣΜΑ VII
Στοβαίος 1, 3, 52


Λοιπόν παιδί μου, κάποια πολύ μεγάλη θεότητα, τοποθετημένη στο, μέσο του σύμπαντος, κινείται και παρακολουθεί όσα γίνονται στη γη από τους ανθρώπους.

Όπως στη θεία τάξη, υπάρχουν η πρόνοια και η ανάγκη, ομοίως, και επί των ανθρώπων υπάρχει η Δικαιοσύνη, η οποία ενεργεί ομοίως με εκείνες.

Εκείνες δηλαδή, κρατούν την τάξη των όντων ως θείων, που δεν πρέπει και δε θέλουν να αμαρτήσουν γιατί είναι αδύνατο να σφάλει η θεότητα και γι αυτό συμβαίνει να είναι αναμάρτητη.

Η Δικαιοσύνη λοιπόν, έχει ταχθεί ως τιμωρός των ανθρώπων που αμαρτάνουν στη γη.

Διότι, το γένος των ανθρώπων σφάλει επειδή είναι θνητό και φτιαγμένο από κακή ύλη. Και μάλιστα συμβαίνει να αμαρτάνουν εκείνοι που δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν τη θεϊκή δύναμη.

Κυρίως σ'αυτούς
επικρατεί η Δικαιοσύνη και υπόκεινται στη μοίρα λόγω της ενέργειας της γέννησης τους, και στη Δικαιοσύνη λόγω των αμαρτιών της ζωής τους.


morfeas sky



Η ΠΡΟΝΟΙΑ Η ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ VIII
Στοβαίος 1, 4, 8


ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ


Σωστά μου τα είπες όλα, πατέρα, αλλά ακόμη θύμισες μου ποια είναι που σχετίζονται με την πρόνοια και ποια με την ανάγκη, όπως και με την μοίρα;

Eρμής Τρισμέγιστος

Υπάρχουν μέσα μας τρία είδη ασωμάτων.
(και το σώμα ασώματο είναι, διότι σώμα είναι η αίσθηση)

- Είπα, ότι υπάρχουν μέσα μας τρία είδη ασωμάτων.

Το ένα είναι νοητό και αυτό είναι άχρωμο, χωρίς σχήμα και ασώματο, φτιαγμένο απ την ίδια πρώτη νοητή ουσία.
(Νους και Αδιαίρετος Λόγος - συνειδητότητα)

Επίσης, υπάρχουν μέσα μας και, αντίθετα με αυτό, σώματα (αισθήσεις) τα οποία υποδέχονται το νοητό. 
Αυτό λοιπόν που κινείται από τη νοητή ουσία, σύμφωνα με κάποια λογική, και που υποδέχθηκε αυτή τη νοητή ουσία, αμέσως μεταβάλλεται σε ένα άλλο είδος κίνησης. Και αυτό είναι το είδωλο του νοήματος του δημιουργού.

Τρίτον, είναι ένα είδος ασωμάτων το οποίο κινείται γύρω από τα σώματα: τόπος, χρόνος, κίνηση, σχήμα, επιφάνεια, μέγεθος, είδος.
Σ αυτά υπάρχουν δύο διαφορές. Δηλαδή, εκείνα στα οποία υπάρχει μια ιδιαίτερη ποιότητα και κάποια ανήκουν στο σώμα, και εκείνα που έχουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και είναι το σχήμα, το χρώμα, το είδος, ο τόπος, ο χρόνος, η κίνηση.

Αυτά που αφορούν το σώμα είναι το σχηματισμένο σχήμα, το χρωματισμένο χρώμα, η μορφοποιημένη μορφή, η επιφάνεια και το μέγεθος. Αυτά μετέχουν στα προηγούμενα.

(ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ)

Η νοητή λοιπόν ουσία, όντας κοντά στον θεό, έχει εξουσία στον εαυτό της (ελεύθερη επιλογή) και μπορεί σώζοντας τον εαυτό της να σώζει και κάτι άλλο.

Επειδή δε αυτή η ίδια η ουσία δεν υπόκειται στην ανάγκη, αφημένη από τον θεό, προτιμά τη σωματική φύση και η εκλογή της αυτή γίνεται από πρόνοια. Έτσι, γίνεται μέλος του κόσμου. 
Και όσα συμβαίνουν στο σώμα είναι από τη μοίρα.

(η ανθρώπινη ψυχή επιλέγει να συμμετέχει στο MATRIX, όπου η πρόνοια σημαίνει, ότι όλα όσα θα βιώσει είναι προδιαγεγραμμένα να συμβούν από την μοίρα - Και όσα συμβαίνουν στο σώμα είναι από τη μοίρα).

Κάθε άλογο στοιχείο κινείται προς κάποιο λογικό και το μεν λογικό είναι από πρόνοια το δε άλογο από ανάγκη και όσα συμβαίνουν στο σώμα είναι από τη μοίρα.


Και αυτός είναι ο λόγος όσων με την πρόνοια, και την ανάγκη και τη μοίρα σχετίζονται.


morfeas sky



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΧ
Στοβαίος 1,11,2

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ


Η ύλη και έγινε και προϋπήρχε. Διότι η ύλη είναι το δοχείο της γένεσης, και η γένεση τρόπος ενέργειας του αγέννητου και προϋπάρχοντα θεού. 

Παίρνοντας λοιπόν το σπέρμα της γένεσης γεννήθηκε και έγινε μεταβλητή και είχε πρότυπα για τη μορφοποίηση της. Διότι, την επηρέασε, καθώς μεταβαλλόταν η δύναμη που κατασκευάζει τα πρότυπα της μετατροπής. 

Λοιπόν, η μη γέννηση της ύλης ήταν έλλειψη μορφής, ενώ η γέννηση είναι ενέργεια. (ενέργεια του προϋπάρχοντα θεού).

morfeas sky



ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Στοβαίος 1, 8, 41


ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ 


Ετσι θα βρουμε και για τους τρεις χρονους. Δηλαδη, ότι ουτε μονοι τους είναι, ουτε συνυπαρχουν και παλι ότι ενωνονται και είναι και μονοι. Αν θεωρησεις ότι το παρον είναι χωρις το παρελθον είναι αδυνατον να υπαρχει παρον αν δεν υπηρξε παρελθον γιατι από το παρελθον γεννιεται το παρον όπως και από το παρον ερχεται το μελλον. Και αν πρεπει ακομη περισσοτερο να το ψαξουμε, ετσι ας σκεφτουμε: Το παρελθον εφυγε και δεν υπαρχει πια και το μελλον δεν υπαρχει γιατι δεν ειναι ακομη παρον, αλλα ουτε και το παρον μενει σταθερο. Διοτι, οποιος, εχοντας κινηση, δε μενει σταθερος και σε κεντρο, τοτε πως μπορει να λεγεται παρον αυτος που δεν μπορει να σταθει; Και παλι το παρελθον, καθως ενωνεται με το παρον και το Παρον με το μελλον, ένα γινονται (διοτι δεν υφισταται το ένα χωρις τα αλλα) χαριν της ταυτοτητας και της ενοτητας και της συνεχειας. Ετσι ο χρονος γινεται και συνεχης και χωρισμενος οντας ο ενας και ιδιος χρονος.



AΠΟΣΠΑΣΜΑ ΧΙ
Στοβαίος 1, 41, 1


Τώρα παιδί μου περιληπτικά θα σου εξηγήσω τα πράγματα και θα καταλάβεις τα λεγόμενα ενθυμόμενος όσα άκουσες.

Όλα τα όντα κινούνται και μόνο το μη ον είναι ακίνητο.
Κάθε σώμα μπορεί να μεταβάλλεται, και κάθε σώμα δε μπορεί να διαλυθεί (κάποια από τα σώματα είναι διαλυτά).

Ούτε κάθε ζώο είναι θνητό ούτε κάθε ζώο είναι αθάνατο.

Κάθε τι που μπορεί να διαλυθεί είναι και φθαρτό ενώ, ότι μένει αμετάβλητο είναι και αθάνατο.

Ότι διαρκώς γεννιέται πάντα φθείρεται ενώ ότι μια φορά γεννιέται ποτέ δε φθείρεται ούτε και σε κάτι άλλο μετατρέπεται.

Πρώτος είναι ο θεός, δεύτερο το σύμπαν και τρίτος ο άνθρωπος.

Το σύμπαν υπάρχει για τον άνθρωπο και ο άνθρωπος για τον θεό.

Το αισθητικό μέρος της ψυχής είναι θνητό ενώ το λογικό είναι αθάνατο.


Κάθε ουσία είναι αθάνατη και κάθε ουσία είναι μεταβλητή.

Κάθε ον είναι διττό και κανένα δεν στέκεται.

Δεν κινούνται όλα από την ψυχή αλλά η ψυχή κινεί κάθε ον.


Ότι πάσχει αισθάνεται και ότι αισθάνεται πάσχει.


Κάθε τι που λυπάται και ευχαριστιέται (και είναι ον θνητό) ενώ κάθε τι που ευχαριστιέται δεν λυπάται (και είναι ον αθάνατο).

Δεν νοσεί το κάθε σώμα αλλά κάθε σώμα που νοσεί είναι και διαλυτό.


Δεν υπάρχει τίποτα αληθινό μέσα στα σώματα.

Κάθε τι αληθινό βρίσκεται μέσα στα ασώματα.

Ότι γεννιέται είναι μεταβλητό αλλά κάθε τι που γεννιέται δεν είναι φθαρτό.


Δεν υπάρχει τίποτε καλό πάνω στη γη και τίποτα κακό στον ουρανό.


Ο Θεός είναι αγαθός και ο άνθρωπος κακός.

Το καλό είναι εκούσιο και το κακό ακούσιο.

Οι θεοί προτιμούν τα καλά ως καλά...

Η ευνομία είναι ομόνοια με το Θεό, η ευνομία είναι ο νόμος.

Ο χρόνος είναι θεϊκός και ο νόμος ανθρώπινος.

Η κακία είναι η τροφή του κόσμου και ο χρόνος η φθορά του ανθρώπου.


Ότι βρίσκεται στον ουρανό είναι αμετάθετο ενώ ότι βρίσκεται στη γη μπορεί να αλλάξει θέση.


Τίποτε δεν είναι άγνωστο στον ουρανό και τίποτε δεν είναι γνώριμο στη γη.

Δεν επικοινωνούν όσα βρίσκονται στον ουρανό με όσα βρίσκονται στη γη αλλά επικοινωνούν όσα βρίσκονται στη γη με όσα βρίσκονται στον ουρανό.

Όσα είναι στον ουρανό είναι άψογα ενώ όσα βρίσκονται στη γη είναι κατακριτέα.

Ότι είναι αθάνατο δεν είναι θνητό και ότι είναι θνητό δεν είναι αθάνατο.

Ότι έχει σπαρθεί δεν γεννιέται αλλά ότι γεννιέται έχει σπαρθεί.

Για το διαλυτό σώμα υπάρχουν δύο χρόνοι.

Ο χρόνος από την σπορά μέχρι την γέννηση του, και από την γέννηση του μέχρι τον θάνατο.

Για το αθάνατο σώμα υπάρχει μόνο ο χρόνος από τη γέννηση του.

Τα διαλυτά σώματα αυξάνονται και μειώνονται.

Η διαλυτή ύλη μεταβάλλεται στα αντίθετα της ενώ η αθάνατη ή στον εαυτό της ή στα όμοια της.

Η γένεση του ανθρώπου είναι αρχή της φθοράς και η φθορά του ανθρώπου είναι η αρχή της γένεσης.

Ότι πεθαίνει ξαναγεννιέται και ότι ξαναγεννιέται πεθαίνει.

Από τα όντα άλλα βρίσκονται στα σώματα, άλλα στις ιδέες και άλλα στην ενέργεια.


Το σώμα βρίσκεται στις ιδέες ενώ ιδέα και ενέργεια στο σώμα.

Tο αθάνατο δε μετέχει στο θνητό, ενώ το θνητό μετέχει στο αθάνατο.

Το θνητό δεν πάει στο αθάνατο σώμα αλλά το αθάνατο πάει δίπλα στο θνητό.


Οι ενέργειες δε κινούνται προς τα πάνω αλλά προς τα κάτω.

Τίποτε απ'όσα είναι στη γη δεν ωφελεί όσα είναι στον ουρανό αλλά, όσα είναι στον ουρανό ωφελούν αυτά που είναι στη γη.

Ο ουρανός δέχεται σώματα αθάνατα και η γη σώματα φθαρτά.

Η γη δεν έχει λογική αλλά ο ουρανός έχει.

Όσα είναι στον ουρανό υπακούν στο θεό ενώ, όσα είναι στη γη κυβερνούν πάνω στη γη.

Ο ουρανός είναι το πρώτο στοιχείο και η γη το τελευταίο.

Η πρόνοια είναι τάξη θεική και η ανάγκη υπηρέτης της πρόνοιας.

Η τύχη είναι κίνηση χωρίς τάξη, ομοίωμα της ενέργειας και γνώμη ψευδής.

Τι είναι ο Θεός; Αγαθό αμετάβλητο. Τι είναι ο άνθρωπος; Κακό μεταβλητό.


ΑΥΤΑ τα επιγραμματικά αν θυμάσαι εύκολα θα θυμάσαι και όσα διεξοδικά σου ανέπτυξα. Διότι αυτά είναι το περιεχόμενο εκείνων.
Όμως να αποφεύγεις τις επαφές με τους πολλούς, όχι γιατί δεν θέλω να κρατάς μυστική τη γνώση, αλλά γιατί θα φανείς στους πολλούς καταγέλαστος.


Το όμοιο πηγαίνει προς το όμοιο και το ανόμοιο δεν είναι ποτέ φίλος του ανόμοιου.

Αυτά τα λόγια έχουν παντελώς λίγους ακροατές η ίσως ούτε λίγους δεν θα έχουν. Αλλά έχουν και κάτι ιδιαίτερο μέσα τους, τους κακούς μάλλον τους προτρέπουν στην κακία γι' αυτό και πρέπει οι πολλοί να προφυλαχθούν καθώς δεν καταλαβαίνουν την αξία των λεγομένων.

- Πως το εννοείς Πατέρα;

Έτσι παιδί μου. Κάθε έμβιο ανθρώπινο ον έχει μεγαλύτερη ροπή προς την κακία και για'αυτό χαίρεται με αυτή.


Αυτό το έμβιο ον, αν μάθει ότι το σύμπαν γεννιέται και όλα γίνονται με πρόνοια (προ-διαγεγραμμένα) και από ανάγκη, γιατί σε όλα κυριαρχεί η μοίρα, θα γίνει πολύ χειρότερο.

Και αυτό, γιατί θα περιφρονήσει το σύμπαν, ως κάτι που γεννιέται και την αιτία του κακού θα αποδώσει στη μοίρα ενώ δε θα απέχει ποτέ απο καμιά κακία. (ουδείς αναμάρτητος).


Γι'αυτό και πρέπει να τους προστατεύσουμε ώστε, καθώς θα έχουν άγνοια θα είναι λιγότερο κακοί από φόβο προς το άγνωστο.


morfeas sky


Και κάθε άνθρωπος παθαίνει αυτά που του επιφυλάσσει το πεπρωμένο, οι μεν λογικοί, στους οποίους είπαμε ότι κυριαρχεί ο Νους, δεν παθαίνουν τα ίδια με τους άλλους, αλλά απαλλαγμένοι από την κακία και χωρίς να είναι κακοί, υπόκεινται και αυτοί σε πάθη. Ο λογικός όμως, παιδί μου, δεν θα υποστεί τα πεπρωμένα επειδή μοίχευσε, αλλά σαν να είχε μοιχεύσει, ούτε επειδή φόνευσε, αλλά σαν να είχε φονεύσει, και δεν είναι δυνατόν να ξεφύγει κανείς από την "μεταβολή" όπως ακριβώς και από το "γίγνεσθαι" 

Την κακία, όμως, όσοι έχουν το Νου, (Αγαθό Νου), είναι δυνατόν να την αποφύγουν.    



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  XII

Στοβαίος 1, 5, 20


Όλα γίνονται σύμφωνα με τη φύση και τη μοίρα και δεν υπάρχει τόπος χωρίς την Πρόνοια, και Πρόνοια είναι ο αυτοτελής λόγος του επουράνιου θεού. 

Δύο είναι οι δυνάμεις που πηγάζουν απ'αυτόν: η ανάγκη και η μοίρα. Η μοίρα υπηρετεί την ανάγκη και την πρόνοια, και την μοίρα υπηρετούν οι αστέρες.

Γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα ούτε
να προφυλάξει τον εαυτό του από τη δύναμη της, και γιατί όπλο της μοίρας είναι οι αστέρες οι οποίοι, σύμφωνα με αυτήν φέρνουν σε πέρας ότι αφορά τη φύση και τους ανθρώπους.

..........

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  XIII
Στοβαίος 1, 4, 7


Από τους λόγους του Ερμή προς τον Άμμωνα

H ανάγκη είναι σταθερή απόφαση και αμετάβλητη δύναμη της Πρόνοιας.

..........


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  XIV
Στοβαίος 1, 5, 16


ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ. 


Από τους λόγους του Ερμή προς τον Άμμωνα

Αυτή που κρατά γερά το σύμπαν είναι η Πρόνοια, ενώ αυτή που το συγκρατεί και το περιέχει είναι η Ανάγκη, και η μοίρα οδηγεί και περιφέρει τα πάντα, αναγκαστικά, διότι ο εξαναγκασμός είναι η φύση της, και είναι αιτία της γένεσης και της φθοράς της ζωής.

Το σύμπαν λοιπόν πρώτο έχει την Πρόνοια (διότι δέχεται την επίδραση της) η δε Πρόνοια απλώνεται στον ουρανό, διότι και οι θεοί με ακούραστη και ακατάπαυστη κίνηση στρέφονται και κινούνται σ'αυτόν, και η μοίρα επειδή συνδέεται με την Ανάγκη.


Και η μεν Πρόνοια προνοεί ενώ η μοίρα είναι η αιτία της κατάστασης των άστρων.
Αυτός είναι νόμος αναπόφευκτος σύμφωνα με τον οποίο όλα έχουν τακτοποιηθεί.





ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XV

Στοβαίος 1, 41, 7

Κινείται ό,τι κινείται με την ενέργεια της κίνησης που κινεί το σύμπαν και η φύση του σύμπαντος δίνει κίνηση σε όλα.


Μία μεν κατά τη δύναμη της και άλλη κατά την ενέργεια της.

Και η μία μεν διαπερνά το σύμπαν και το συγκρατεί από μέσα, ενώ η άλλη απλώνεται και το συγκρατεί απ'έξω.

Μαζί και οι δυο βρίσκονται σε όλα.

Η φύση όλων, δημιουργώντας όσα γεννιούνται, παρέχει δημιουργία σε όσα δημιουργούνται σπέρνοντας τα σπέρματα της και έχοντας ύλη που κινείται.

Καθώς κινείται θερμαίνεται και η ύλη γίνεται φωτιά και νερό,
το ένα σθεναρό και ισχυρό και το άλλο παθητικό.


Η φωτιά εναντιούμενη στο νερό το ξέρανε κι έγινε γη πάνω στο νερό, καθώς δε ξεραινόταν γινόταν ατμός από τα τρία: το νερό, τη γη και τη φωτιά και έγινε αέρας.

Αυτά, ενώθηκαν σύμφωνα με τη λογική της Αρμονίας, το θερμό με το ψυχρό και το ξηρό με το υγρό και από τη συνύπαρξη αυτών έγινε πνεύμα και σπέρμα ανάλογο με το πνεύμα που παρέχει το σύμπαν.

Αυτό το πνεύμα, πέφτοντας στη μήτρα δεν ηρεμεί στο σπέρμα και, μη ηρεμώντας, μεταβάλλει το σπέρμα και μεταβαλλόμενο, αυτό αποκτά αύξηση και μέγεθος.


Με το μέγεθος που αποκτά παίρνει και εικόνα σχήματος και σχηματίζεται. 
Με το σχήμα μεταφέρεται το είδος μέσω του οποίου παίρνει την εικόνα. 

Επειδή λοιπόν το πνεύμα, μέσα στη μήτρα, δεν είχε τη ζωτική του κίνηση αλλά τη βλαστική, αυτήν η Αρμονία τη συνταίριαξε να είναι η υποδοχή της διανοητικής ζωής (η οποία είναι αμερής-αδιαίρετη και αμετάβλητη και δεν παύει ποτέ να είναι αμετάβλητη).

Και ό,τι είναι μέσα στη μήτρα με τους αριθμούς το κυοφορεί, το γεννά και έξω το βγάζει στον αέρα.

Και η ψυχή που είναι πολύ κοντά, το οικιοποιείται, όχι λόγω συγγενικής ιδιότητας μαζί του, αλλά λόγω της μοίρας, διότι δεν επιθυμεί ιδιαίτερα να είναι μαζί με το σώμα.

Έτσι, από τη μοίρα δίνεται σ'αυτό που γεννιέται η διανοητική κίνηση και η νοερή ουσία της αληθινής ζωής.

Διότι εισέρχεται στο πνεύμα η διανοητική ουσία και του δίνει την ζωτική κίνηση.




ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XVI
Στοβαίος 1, 41,4

Η Ψυχή λοιπόν είναι ουσία ασώματη, και όντας μέσα στο σώμα δε χάνει την ουσία της, διότι συμβαίνει να είναι αεικίνητη στην ουσία της, κινείται μόνη της κατά τη διαδικασία της νόησης χωρίς να κινείται μέσα σε κάτι ούτε προς κάτι ούτε χάρη σε κάτι. Προέχει στη δύναμη και ότι προέχει δε χρειάζεται αυτά που έπονται.

Αυτό λοιπόν που είναι μέσα σε κάτι είναι ο τόπος και ο χρόνος και η φύση. Αυτό που υπάρχει σε σχέση με κάτι είναι είναι η Αρμονία και το είδος και το σχήμα. Και αυτό που υπάρχει χάρη σε κάτι, είναι το σώμα. Διότι για χάρη του σώματος είναι και ο χρόνος και ο τόπος και η φύσηΑυτά, με συγγενική οικειότητα, επικοινωνούν μεταξύ τους.

Επειδή το σώμα χρειαζόταν τόπο (δε μπορεί το σώμα να ζήσει δίχως τόπο) και μεταβάλλεται με φυσικό τρόπο και είναι αδύνατον να υπάρξει μεταβολή χωρίς τον χρόνο (αύξηση και μείωση) και τη φυσική κίνηση, (του σύνθετου θνητού σώματος) ούτε και μπορεί να υπάρχει (σύνθετο) σώμα χωρίς Αρμονία.

Ο τόπος λοιπόν υπάρχει για χάρη του σώματος. 
Διότι δέχεται τις μεταβολές του σώματος και δεν αφήνει να χάνεται ό,τι μεταβάλλεται. Μεταβαλλόμενο δε, μεταπίπτει από το ένα στο άλλο και χάνει τη σύσταση του αλλά δεν παύει να είναι σώμα, μόνο που, μεταβαλλόμενο σε κάτι άλλο έχει τη σύσταση του άλλου. 

(βλέπε τα κύτταρα που ανανεώνονται συνεχώς έτσι και μετά τον θάνατο η ψυχή μπαίνει σε ένα καινούριο σώμα)

Διότι το σώμα, ως σώμα παραμένει. Όμως η όποια διάθεση του δε μένει, και επομένως το σώμα μεταβάλλεται μόνο κατά τη διάθεση. 

(η ύλη είναι αίσθηση και η αίσθηση είναι σώμα).

Λοιπόν, ο τόπος, ο χρόνος και η φυσική κίνηση είναι ασώματα.
Κάθε ένα δε, έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. 
Και είναι η ιδιότητα της χωρητικότητας το χαρακτηριστικό του τόπου, το διάστημα και ο αριθμός του χρόνου, και της φύσης είναι η κίνηση, της Αρμονίας η φιλία, και του σώματος η μεταβολή.

Χαρακτηριστικό της ίδιας της ψυχής είναι η κατ'ουσίαν νόηση.


ΑΠΟΣΠΑΣΜA XVII

Στοβαίος 1, 49, 4

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ


Η ψυχή λοιπόν, είναι ουσία ουσία αυτοτελής που από την αρχή πήρε ζωή σύμφωνα με το πεπρωμένο και τράβηξε προς τον εαυτό της το πάθος και την επιθυμία όμοια με της ύλης.

Και το μεν πάθος υπάρχει στην ύλη αλλά αν αυτό αποκτήσει εθισμό προς το νόημα της ψυχής τότε γίνεται ανδρεία και δεν παρασύρεται από την δειλία.

Η επιθυμία τώρα, προσφέρεται και αυτή και εάν αποκτήσει εθισμό προς το λογισμό της ψυχής τότε γίνεται σωφροσύνη και δεν υποκινείται από την ηδονή, διότι ο λογισμός αναπληρώνει την έλλειψη της επιθυμίας.

Όταν δε όλα είναι σε Αρμονία και έχουν την ίδια τάση και όταν και τα δύο στηρίζονται στο λογισμό της ψυχής, τότε γίνεται δικαιοσύνη. Διότι ο ισοδύναμος εθισμός τους αφαιρεί την υπερβολή της επιθυμίας.


Αρχή δε αυτών είναι η διανοητική ουσία, που είναι η μόνη και έχει τη δύναμη της δικής της λογικής. 
Η ουσία δε αυτή άρχει και ηγεμονεύει όπως ο άρχοντας εξουσιάζει και διαφεντεύει. Ο Λόγος της είναι σαν σύμβουλος. 

Ο διανοητικός, λοιπόν, λόγος της ουσίας, είναι γνώση των λογισμών που παρέχουν μια εικόνα λογισμού στο άλογο μέρος της ψυχής, όπως είναι η ηχώ ως προς τη φωνή και η λάμψη της σελήνης ως προς τον ήλιο.

Το πάθος λοιπόν και η επιθυμία είναι προσαρμοσμένα προς κάποιο λογισμό και έλκουν το ένα το άλλο και αποκτούν τη γνώση των κοσμικών κύκλων.



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XVIII
Στοβαίος 2, 8, 31


Υπάρχει λοιπόν η ουσία και ο λόγος και η νόηση και η διανόηση.
Προς τη διανόηση οδηγεί και η εικασία και η αίσθηση.
Ο λόγος οδηγείται προς την ουσία και το νόημα δι'αυτού άγεται.
Η νόηση επιπλέκεται με το λογισμό και μαζί μία μορφή αποκτούν
και αυτή είναι η μορφή της ψυχής.


Οδηγεί δε στη διανόηση η εικασία και η αίσθηση.
Αυτά δε μένουν στο ίδιο σημείο αλλά μεγαλώνουν και μικραίνουν
και διαφοροποιούνται.
Γίνονται χειρότερα όταν αποσπαστούν από τη διανόηση αλλά, 
όταν ακολουθούν και πείθονται, κοινωνούν το νοητικό λόγο δια 
των μαθημάτων.

Έχουμε βέβαια και την επιλογή.
Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας,
όπως άθελα μας και αυτή του χειρότερου.
Διότι η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει στη σωματική φύση, και γι'αυτό και η μοίρα εξουσιάζει όποιον το επιλέγει.

Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια, 
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει.


Ελευθερώνοντας λοιπόν τον πρώτο, μετά από τον πρώτο θεό, 
διανοητικό λόγο, προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε 
η φύση σε ότι γεννιέται.

Η ψυχή, επικοινωνώντας με αυτά
επικοινωνεί και με τα πεπρωμένα 
αυτών και ας είναι αμέτοχη στη φύση των όσων γεννιώνται.

morfeas sky

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  XIX
Στοβαίος 1, 49, 6

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ


Η ψυχή είναι αθάνατη νοητική ουσία έχοντας ως νόημα τον δικό 
της λόγο, όσο βρίσκεται μαζί με το ανθρώπινο σώμα έλκεται από τη 
σκέψη της Αρμονίας. 

Αλλά όταν απαλλαγεί από το φυσικό σώμα μένει μόνη, ορίζοντας τον εαυτό της μέσα στο νοητό κόσμο. Εξουσιάζει το λόγο της φέροντας σε ό, τι έρχεται στη ζωή, όμοια με τη νόηση της κίνηση και αυτό ονομάζεται ζωή. 
Διότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ψυχής, δηλαδή να δίνει σε 
άλλους κάτι παρόμοιο με την ιδιότητα της.

Λοιπόν, υπάρχουν δύο ζωές και δύο κινήσεις Μία κατά την ουσία και  άλλη κατά την φύση του σώματος και η μεν πρώτη είναι η γενικότερη η δε δεύτερη η μερικότερη. Αυτή τώρα που είναι κατ'ουσία είναι αυτεξούσια ενώ η άλλη είναι αναγκαστική. Διότι, κάθε τι που κινείται υπόκειται στον εξαναγκασμό αυτού που το κινεί. Η κίνηση που κινεί την ψυχή έχει εξοικιωθεί με τον έρωτα της νοητής ουσίας.

Η ψυχή λοιπόν, είναι ασώματη, ούσα αμέτοχη του φυσικού σώματος. 
Διότι αν έχει σώμα δεν έχει ούτε λόγο ούτε νόηση.
Διότι κάθε σώμα είναι δίχως νόηση. Συμμετέχοντας δε στην ουσία πετυχαίνει η ψυχή να είναι έμβιο ον με πνεύμα. 
Και το μεν πνεύμα ανήκει στο σώμα, ο δε λόγος στην ουσία, και ο λόγος διακρίνει το ύψιστο αγαθό ενώ το αισθητικό πνεύμα κρίνει τα φαινόμενα.

Διαιρείται δε στις οργανικές αισθήσεις, που κάποιο μέρος τους είναι
η πνευματική όραση, και το πνεύμα το ακουστικό, το οσφρητικό, το γνωστικό, και το απτικό. Αυτό το πνεύμα το αισθητικό, γενόμενο ανάλογο της διάνοιας κρίνει ή φαντάζεται μόνο. Διότι ανήκει στο σώμα και δέχεται τα πάντα.

Ο λόγος τώρα, ανήκει στην ουσία και είναι η φρόνηση.
Συνυπάρχει δε με τον λόγο η γνώση των πολύτιμων πραγμάτων,
ενώ με το πνεύμα η εικασία. Διότι, αυτό μεν
έχει την ενέργεια του από το σύμπαν που το περιέχει, ενώ η ψυχή από τον εαυτό της.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΧΧ
Στοβαίος 1, 49, 3

Λοιπόν, η ψυχή είναι ασώματη ουσία γιατί αν είχε σώμα δεν θα μπορούσε να σώζει τον εαυτό της. Διότι κάθε σώμα χρειάζεται την ουσία και επίσης χρειάζεται και ζωή που να βρίσκεται σε τάξη. Διότι, κάθε πράγμα που έχει γένεση πρέπει να το ακολουθεί και η μεταβολή. Διότι ό,τι γεννιέται,  γεννιέται σε μέγεθος και έχει αυξητική πορεία αλλά, κάθε τι το αυξανόμενο ακολουθείται από μείωση και τη μείωση την ακολουθεί φθορά.
Μετέχοντας δε σε ένα είδος ζωής ζει και συμμετέχει στην στην ύπαρξη εξαιτίας της ψυχής.

Η αιτία λοιπόν της ύπαρξης του σώματος (δηλαδή η ψυχή) είναι η ίδια ανώτερη, διότι η ψυχή δίνει ζωή με νόηση.
Τώρα βέβαια το να υπάρχει εννοώ το να γεννιέται μέσα στο λόγο και να μετέχει σε ζωή με νόηση, διότι η ψυχή δίνει ζωή με νόηση. 
Ονομάζεται έμβιο ον εξαιτίας της ζωής, λογικό εξαιτίας της νόησης και θνητό λόγω του σώματος. Άρα η ψυχή είναι ασώματη, με αμετάβλητη δύναμη. Διότι, πως είναι δυνατό να μιλούμε για έμβιο ον με νόηση χωρίς την ύπαρξη της ουσίας που του δίνει την ζωή;

Αλλά, ούτε λογικό μπορεί κανείς να πει ότι είναι, χωρίς την ύπαρξη της διανοητικής ουσίας που δίνει ζωή με νόηση. Σε όλα δε, φτάνει η νόηση εξαιτίας της σύστασης του σώματος με βάση την αρμονία. Γιατί, εάν υπερέχει σε σύσταση το θερμό, γίνεται ελαφρύς και ένθερμος και εάν το ψυχρό, βαρύς και νωχελικός. Διότι η φύση προσαρμόζει τη σύσταση του σώματος προς την αρμονία.

Τα δε είδη της αρμονίας είναι τρία: το κατά το θερμό, το κατά το ψυχρό και κατά το μέσο. Και προσαρμόζει ανάλογα με τον αστέρα που επικρατεί στο συνδιασμό των αστέρων.

Όταν η ψυχή παραλάβει το σώμα όπως ορίζεται από το πεπρωμένο, του δίνει ζωή σύμφωνα με το έργο της φύσης. Η φύση λοιπόν εξομοιώνει την αρμονία του σώματος με την ένωση των αστέρων και ενώνει τα πολύμεικτα με την αρμονία

morfeas sky



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XXI
Στοβαίος 1, 41, 11

Το υπερούσιο λοιπόν είναι στην κορυφή όλων των όντων.
Είναι λοιπόν το υπερούσιο,  εκείνο μέσω του οποίου η ουσία που λέγεται καθολική νοείται κοινή των πραγματικών όντων και των όντων όπως νοούνται ως καθαυτό τέτοια.

Τα αντίθετα με αυτά, από την άλλη, είναι φύση, ουσία αισθητή, η οποία περιέχει όλα τα αισθητά.

Ανάμεσα δε σ'αυτούς, υπάρχουν θεοί που τους σκεφτόμαστε και τους αισθανόμαστε. 

Από τα αισθητά όντα άλλα μετέχουν στους νοητούς θεούς, άλλα μπορούν να εικαστούν και άλλα επικοινωνούν με τους νοηματικούς θεούς. Αυτά είναι εικόνες νοημάτων, όπως ο ήλιος είναι εικόνα του επουράνιου δημιουργού θεού. Διότι, όπως εκείνος στο σύμπαν δημιούργησε, και ο ήλιος δημιουργεί τα ζώα και γεννά τα φυτά και κυριαρχεί στα πνεύματα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XXII

Στοβαίος 1, 42, 7


ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΟΥ ΕΡΜΗ

Γιατί τα βρέφη γίνονται όμοια με τους γονείς ή αυτό αποδίδεται στους συγγενείς; 

Θα εκθέσω τους λόγους. Όταν το θρεπτικό αίμα γίνεται αφρός και η γέννηση αποθηκεύει σπέρμα, συμβαίνει να εκπνέει κάπως, από τα μέλη όλου του σώματος, μια ουσία με θεϊκή ενέργεια σα να γεννιέται ο ίδιος ο άνθρωπος που γεννά. 

Το ίδιο φαίνεται να γίνεται και στην περίπτωση της γυναίκας.
Όταν λοιπόν υπερτερήσει ό,τι εκρέει από τον άνδρα και μείνει άθικτο θα αποδειχτεί το βρέφος όμοιο προς τον πατέρα, όπως και αντίθετα, με τον ίδιο τρόπο προς τη μητέρα.

Αν δε, δημιουργηθεί υπερτέρηση κάποιου μέλους τότε γίνεται εξομοίωση με εκείνο το μέλος. Συμβαίνει ακόμη κάποιες φορές, το βρέφος να μοιάζει με τη μορφή αυτού που το γέννησε γιατί εκείνος είχε το ρόλο του Δέκαρχου την ώρα που η γυναίκα τεκνοποιούσε.

morfeas sky

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: 

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΛΟΓΟΣ Α"

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ // ΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ // Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ

Διαβάστε: ΛΟΓΟΣ Α"


ΕΡΜΗΣ O ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
ΕΝ ΑΡΧΗΝ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 





ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΛΟΓΟΣ Β" - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΛΟΓΟΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ


Οτιδήποτε κινείται, Ασκληπιέ, δεν κινείται μέσα σε κάτι κι από κάποιον;
-Μάλιστα.
-Δεν είναι αναγκαίο να είναι μεγαλύτερο αυτό, μέσα στο οποίο κινείται το κινούμενο;
-Είναι αναγκαίο.
-Επομένως είναι ισχυρότερο αυτό που κινεί απ'ότι αυτό που κινείται;
-Σίγουρα ισχυρότερο.
-Και είναι αναγκαίο αυτό, μέσα στο οποίο κινείται, να έχει φύση αντίθετη με τη φύση του κινούμενου;
-Σιγουρότατα.
-Επομένως, είναι μεγάλος εκείνος ο κόσμος, απ'τον οποίο δεν υπάρχει σώμα μεγαλύτερο;
-Αποδεκτό.

-Και στιβαρός; Διότι είναι πλήρης από πολλά άλλα μεγάλα σώματα, μάλλον δε απ'όλα τα υπάρχοντα σώματα.
-Έτσι είναι.

-Κι ο κόσμος σώμα είναι;
-Σώμα.
-Και σώμα κινούμενο;
-Μάλιστα.

-Ποιο επομένως πρέπει να είναι το μέγεθος του χώρου, μέσα στον οποίο κινείται και ποιο το είδος της φύσης του; Όχι πολύ μεγαλύτερος, για να μπορεί να δέχεται τη συνεχή περιφορά και για να μη σταματά η κίνηση του κινούμενου, καθώς θα πιέζεται απ'τη στενότητα;


-Ένα πράγμα τεράστιο Τρισμέγιστε.


-Και τι είδους φύσης; Άραγε αντίθετης, Ασκληπιέ; Αντίθετη δε φύση για το σώμα αποτελεί το ασώματο. 
Ασώματος, επομένως είναι ο χώρος και το ασώματο είναι ή θεϊκό ή ο Θεός. Και σαν θεϊκό εννοώ τώρα όχι αυτό που έχει γεννηθεί, αλλά το αγέννητο. Κι εάν, επομένως, είναι θεϊκό, είναι ουσιώδες. Εάν όμως είναι Θεός, τότε γίνεται και υπερούσιο.

Κι αλλιώς νοητό, ως ακολούθως: πρώτος ο Θεός είναι νοητός σ'εμάς, όχι από μόνος του, καθόσον το νοητό υποπίπτει στις αισθήσεις εκείνου, ο οποίος το νοεί. Ο Θεός, επομένως, δεν είναι από μόνος του νοητός, καθόσον δεν νοείται απ'τον εαυτό του, αφού δεν είναι κάτι διαφορετικό απ'το νοούμενο.

Για εμάς όμως είναι κάτι διαφορετικό και γι'αυτό το λόγο νοείται από εμάς. Εάν δε ο χώρος είναι νοητός, δεν είναι νοητός σαν Θεός, αλλά σαν χώρος. Κι εάν είναι νοητός και σαν Θεός, δεν είναι νοητός, σαν χώρος, αλλά σαν ενέργεια που καταλαμβάνει χώρο.

Κάθε πράγμα δε που κινείται, κινείται δε μέσα σε άλλο κινούμενο, αλλά σε στατικό. Κι αυτό που κινεί είναι στατικό, αφού είναι αδύνατον να κινούνται μαζί.

Εάν πάλι το ασώματο και αγέννητο και θεϊκό και ουσιώδες είναι Θεός τότε είναι υπερούσιο. Και το υπερούσιο δηλαδή ο Θεός είναι νοητός σε εμάς, ο Θεός όμως δεν είναι νοητός στον εαυτό του, αλλά κάτι διαφορετικό από το νοούμενο, διότι εμείς με σώμα αντιλαμβανόμαστε και νοούμε το Θεό μέσα από τις δικές μας αισθήσεις ως νοητό, και όχι ο Θεός.

Ο Θεός επομένως δεν είναι νοητός, καθόσον το νοητό υποπίπτει στις αισθήσεις εκείνου, ο οποίος το νοεί. Για εμάς όμως ο Θεός είναι κάτι διαφορετικό αφού νοείται από εμάς, άρα είναι νοητός, και τον αντιλαμβανόμαστε ως ασώματο χώρο, ή ως ενέργεια που περιβάλλει τον χώρο.

Kαι κάθε πράγμα ή σώμα στερεό, κινείται μέσα σε ασώματο χώρο στατικό, που βρίσκεται σε στάση κινούμενο γύρω από τον εαυτό του, και αυτό που κινεί τον εαυτό του αλλά και όλα τα τα στερεά και υλικά είναι το στατικό, δηλαδή το νοητό, το ασώματο, η ενέργεια, το θεϊκό, ο Θεός.

Κι όσα χαλούν σε κάθε δημιουργία έμψυχης σάρκας και σε καρπό σποράς και σε κάθε έργο τέχνης θ'ανανεώνονται από ανάγκη, αλλά κι απ'την ανανέωση των θεών κι απ'την τροχιά του κύκλου της φύσης, που τη ρυθμίζουν οι αριθμοί.

Η Μονάδα, επομένως, αφού αποτελεί αρχή, περιέχει μέσα της όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να περιέχεται σε κανέναν αριθμό, και γεννά όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να γεννιέται από κανέναν άλλο αριθμό.
  

-Πως λοιπόν γίνεται, Τρισμέγιστε, τα εδώ να κινούνται μαζί μ'αυτά που τα κινούν; Διότι είπες πως οι σφαίρες των πλανητών κινούνται απ'τη σφαίρα των απλανών.

-Δεν πρόκειται, Ασκληπιέ, για κίνηση κοινή, αλλά αντίθετη.
Διότι δεν κινούνται με τρόπο όμοιο, αλλ'αντίθετα η μια στην άλλη. Αυτή η αντίθεση σταθεροποιεί το στήριγμα της κίνησης, καθόσον η αντίσταση φέρει την σταθερότητα στην κίνηση.
Οι σφαίρες επομένως των πλανητών, που κινούνται αντίθετα με την σφαίρα των απλανών, κινούνται λόγω της αντίδρασης της μιας απ'την άλλη και της σταθερότητας της αντίθεσης. Και είναι αδύνατον να συμβεί διαφορετικά. Και οι Άρκτοι αυτές, τις οποίες δεν βλέπεις ούτε να δύουν ούτε ν'ανατέλλουν, αλλά να περιστρέφονται γύρω απ'το ίδιο σημείο, νομίζεις ότι κινούνται ή ότι παραμένουν σταθερές;


- ότι κινούνταιTρισμέγιστε.


-Με ποια κίνηση, Ασκληπιέ;

-Την κίνηση, που περιστρέφεται γύρω απ'το ίδιο σημείο.

-Είναι το ίδιο πράγμα η περιφορά κι η κίνηση γύρω απ'το ίδιο σημείο, που ελέγχεται απ'τη στάση. Διότι η κίνηση γύρω απ'το ίδιο σημείο εμποδίζει την κίνηση σε παραπέρα σημείο, η οποία εμποδίζεται, εάν είναι σταθερή στο ίδιο σημείο. Έτσι, κι η αντίθετη περιφορά παραμένει σταθερή, όταν σταθεροποιείται απ'την αντίθεση.

Θα σου αναφέρω κι ένα παράδειγμα επίγειο, που μπορείς και με τα μάτια σου να το αντιληφθείς: παρατήρησε τους θνητούς οργανισμούς, όπως για παράδειγμα τον άνθρωπο, που κολυμπούν. Καθώς το νερό πηγαινοέρχεται, η αντίσταση των ποδιών και των χεριών γίνεται σταθερότητα για τον άνθρωπο για να μην τον παρασύρει το νερό.

-Σαφές το παράδειγμα σου Τρισμέγιστε.


Κάθε κίνηση, επομένως, κινείται μέσα σε στάση κι από στάση. Η κίνηση λοιπόν του κόσμου και κάθε ζωντανού υλικού συμβαίνει να οφείλεται όχι σ'αυτά που βρίσκονται έξω από το σώμα, αλλά σ'αυτά που βρίσκονται μέσα στο σώμα, κι εκδηλώνονται προς τα έξω , στα νοητά, δηλαδή στην ψυχή ή στο πνεύμα ή σε κάποιο άλλο ασώματο.

morfeas sky
    

Διότι κάποιο σώμα δεν είναι δυνατόν να κινεί κάποιο άλλο έμψυχο σώμα, αλλά ούτε το σώμα γενικότερα, ακόμα και στην περίπτωση που είναι άψυχα.

Διότι κάποιο σώμα μη νοητό, δεν είναι δυνατόν να κινεί κάποιο άλλο έμψυχο σώμα, αλλά ούτε το σώμα γενικότερα στην περίπτωση που είναι άψυχο μπορεί να κινήσει κάποιο σώμα.

-Πως το λες αυτό, Τρισμέγιστε; Αυτά που κινούν τα ξύλα, τους λίθους κι όλα τ'άλλα άψυχα, δεν είναι σώματα;


-Με κανέναν τρόπο, Ασκληπιέ. Διότι το εσωτερικό σώματος που κινεί το άψυχο, δεν είναι εκείνο σώμα που κινεί και τα δύο, δηλαδή και το σώμα αυτού που το βαστάζει και το σώμα αυτού που βαστάζεται.Για το λόγο αυτό, το άψυχο σώμα δε θα μπορέσει να κινήσει άψυχο σώμα. Βλέπεις λοιπόν πως η ψυχή είναι βαρυφορτωμένη, όταν κουβαλά μόνη της δύο σώματα.


Κι είναι ευνόητο πως αυτά που κινούνται, κινούνται μέσα σε κάτι κι από κάτι.

-Μέσα στο κενό πρέπει να κινούνται τα κινούμενα Τρισμέγιστε;


-Πρόσεχε, Ασκληπιέ. Ούτε ένα απ'τα δημιουργήματα δεν είναι κενό σύμφωνα με το λόγο ύπαρξης τους.


Και το δημιούργημα δεν θα μπορούσε να είναι δημιούργημα, αν δεν ήταν πλήρες απ'την ύπαρξη, καθόσον αυτό που υπάρχει ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι κενό.

-Δεν υπάρχουν λοιπόν μερικά κενά, Τρισμέγιστε, όπως ο κάδος, τα κεραμικά, το βαρέλι, κι άλλα παραπλήσια;


-Αλίμονο για τη μεγάλη σου πλάνη, Ασκληπιέ!
Αυτά, που είναι τα πιο πλήρη και μεστά, αυτά θεωρείς πως είναι κενά;

-Πως το λες αυτό Τρισμέγιστε;
Ο αέρας δεν είναι σώμα;

-Είναι σώμα. Αυτό λοιπόν το σώμα δεν διαπερνά όλα τα όντα και δεν τα γεμίζει όλα διαπερνώντας τα; Και το σώμα δεν αποτελείται από το μίγμα των τεσσάρων στοιχείων; 

Πλήρη είναι όλα, όσα εσύ λες κενά, από αέρα.
Εάν όμως είναι πλήρη από αέρα, θα είναι κι 
απ'τα τέσσερα στοιχεία κι έτσι συμβαίνει να εμφανίζεται ο αντίθετος λόγος, ότι αυτά που εσύ λες πως είναι πλήρη, αυτά όλα να είναι κενά από αέρα. Αυτά, επομένως, τα οποία εσύ λες πως είναι κενά, πρέπει να τ'αποκαλλούμε κοίλα, όχι κενά, διότι θα είναι πλήρη από αέρα και πνεύμα.

-Ουδεμία αντίρρηση στα λεγόμενα σου Τρισμέγιστε.

Και το χώρο το σύμπαν, πως θα τον αποκαλέσουμε;

-Ασώματο Ασκληπιέ.


-Το ασώματο λοιπόν τι είναι;


Καθ'ολοκληρίαν Νους, που εμπεριέχει ολοκληρωτικά τον εαυτό του, ανηπερέαστος από κάθε σώμα, σταθερός, απαθής, ανέπαφος, στηριγμένος από μόνος του στον εαυτό του, με δυνατότητα να χωρέσει τα πάντα και σωτήρας των δημιουργημάτων. 
Αυτού σαν ακτίνες είναι το αγαθό, η αλήθεια, το αρχέτυπο πνεύμα, η αρχέτυπη ψυχή.

-Κι ο Θεός τι είναι; 

 Αυτός, που δεν είναι ούτε ένα από αυτά, αλλά είναι ο αίτιος της ύπαρξης αυτών και όλων και του καθενός χωριστά απ'όλα τα δημιουργήματα. Γιατί δεν άφησε ούτε τα παραπάνω για το μη ον, αλλά υπάρχουν όλα όσα γίνονται απ'τα όντα κι όχι απ'τα μη όντα.  Διότι τα μη όντα δεν διαθέτουν τέτοια φύση, ώστε να μπορούν να γίνουν κάτι, αλλά για να μην μπορούν να γίνουν κάτι. Δεν διαθέτουν τέτοια φύση, ώστε να μην υπάρξουν ποτέ.

(εννοεί δεν μπορεί να γίνει το Αγαθό τα υλικά όντα του κτιστού κόσμου, αλλά το Αγαθό δίνει την ζωή στην Υλη ώστε να γεννηθούν τα υλικά όντα, χωρίς να συμμετέχει το Αγαθό). 

- Τι εννοείς με το να μην υπάρξουν ποτέ;

Ο Θεός, επομένως, δεν είναι Νους, αλλά υπαίτιος της ύπαρξης του Νου, ούτε πνεύμα, αλλά υπαίτιος της ύπαρξης του πνεύματος, ούτε Φως, αλλά υπαίτιος της ύπαρξης του Φωτός. (Ο Πανάγαθος Θεός είναι ο Υπαίτιος της Υπαρξης του Αδιαίρετου Φωτεινού Λόγου).

Πρέπει λοιπόν να τιμούμε το Θεό μ'αυτές τις δύο προσηγορίες, οι οποίες αποδόθηκαν μόνον σ'αυτόν και σε κανέναν άλλον. Διότι κανένας, ούτε απ'τους άλλους τους αποκαλούμενους θεούς, ούτε από τους ανθρώπους, ούτε από τους δαίμονες μπορεί να είναι, έστω και σ'ένα ποσοστό Πανάγαθος, παρά μόνον ο Θεός. (Φως και Ζωή). Κι αυτό μόνον ισχύει και τίποτα άλλο.


Όλα δε τα υπόλοιπα δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν τη φύση του αγαθού, καθόσον είναι σώμα και ψυχή, τα οποία δεν διαθέτουν χώρο, (τα έμψυχα υλικά σώματα), που να μπορεί να χωρέσει το αγαθό. Διότι είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος του Πανάγαθου, όση είναι η ύπαρξη όλων των όντων - και των σωμάτων και των ασωμάτων, και των αισθητών και των νοητών. 

Αυτό είναι το Αγαθό, αυτό είναι ο Θεός.
Μην αποκαλλέσεις λοιπόν τίποτα άλλο ως Αγαθό, διότι ασεβείς, ή κάτι άλλο ποτέ ως Θεό ή ως το μόνο αγαθό, διότι και πάλι ασεβείς. Με τα λόγια λοιπόν απ'όλους αναφέρεται το Αγαθό, δεν είναι κατανοητό όμως απ'όλους τι πράγματι είναι. 
Για το λόγο αυτό κι ο Θεός δεν είναι κατανοητός απ'όλους, αλλά λόγω της άγνοιας τους αποκαλούν αγαθούς τους θεούς και κάποιους ανθρώπους, αν και ποτέ δεν θα μπορέσουν ούτε να είναι, ούτε να γίνουν. Διότι αυτό αποτελεί αναπαλλοτρίωτη και αναφαίρετη ονομασία του Θεού, αφού αυτό είναι ο ίδιος ο Θεός.

 Όλοι οι άλλοι επομένως, αθάνατοι είναι θεοί, καθόσον έχουν τιμηθεί με την προσηγορία του θεού, ο Θεός όμως είναι το Αγαθό όχι τιμής ένεκα, αλλ'απ'τη φύση του. 
Διότι η φύση του Θεού είναι μία, το Αγαθό και το γένος και των δύο είναι ένα, απ'το οποίο προέρχονται όλα τα γένη.

Διότι ο αγαθός είναι εκείνος ο οποίος τα πάντα δίνει και τίποτα δεν παίρνει. Ο Θεός λοιπόν είναι το απόλυτο Αγαθό και το απόλυτο Αγαθό ο Θεός. 
Η άλλη δε προσηγορία του είναι αυτή του Πατέρα, πάλι λόγω της ιδιότητας του για δημιουργία των πάντων. Διότι ίδιον του Πατέρα αποτελεί η  δημιουργία. Γι'αυτό το λόγο και τη μεγαλύτερη φροντίδα και την πιο ευσεβή στη ζωή για τους συνετούς ανθρώπους αποτελεί η τεκνοποιία.

morfeas sky

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΜΕΝΑ

ΛΟΓΟΣ Γ" ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ 
- ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ


Δόξα όλων είναι ο θεός και το θεϊκό και η θεϊκή φύση. Αρχή των όντων είναι ο θεός και νους και φύση και ύλη, ο οποίος είναι σοφία για ν'αναδειχτούν τα πάντα.

Το θεϊκό είναι εξουσία και φύση κι ενέργεια κι ανάγκη και τέλος κι ανανέωση. Διότι στην άβυσσο επικρατούσε άπειρο σκοτάδι και νερό και πνεύμα ελαφρύ νοερό, που λόγω θείας δύναμης βρισκόταν μέσα στο χάος.

Παρουσιάστηκε τότε άγιο φως κι ενώθηκαν πάνω στην άμμο τα στοιχεία από την υγρή ουσία κι όλοι οι θεοί τεμάχισαν τη σπερματοδόχο φύση μοιράζοντας της μεταξύ τους.

Κι ενώ όλοι βρίσκονταν σε μια κατάσταση απροσδιόριστη και αδιαμμόρφωτη, χωρίστηκαν τα ελαφριά προς τα επάνω και τα βαρύτερα έπεσαν πάνω στην υγρή άμμο, αφού τα πάντα ξεχώρισαν με τη φωτιά κι ανέβηκαν προς τα πάνω για να γίνουν όχημα του πνεύματος.

Κι ο ουρανός παρουσιάστηκε μέσα σε επτά κύκλους κι οι θεοί εμφανίστηκαν έχοντας τις μορφές των άστρων μαζί με τα σύμβολα τους όλα και διαρθρώθηκε (ο κόσμος των επτά ουρανών)...μαζί με τους θεούς που βρίσκονταν σ'αυτόν.

Το δε περικύκλιο, (το ενεργειακό πλέγμα κάθε ουρανού του πυρός και πνεύματος είναι ο Αιθέρας), το οποίο απ'το θείο πνεύμα οδηγούνταν στην κυκλική τροχιά του, τυλίχτηκε με αέρα. (η ατμόσφαιρα της Γης, των πλανητών)

Ο κάθε θεός με τι δική του δύναμη έφτιαξε αυτό, για το οποίο είχε πάρει εντολές.

Και δημιουργήθηκαν τα τετράποδα θηρία και τα ερπετά και τα υδρόβια και τα πτηνά και κάθε είδους βλάστηση και χορτάρι και χλόη με κάθε είδους λουλούδια.

Και το σπέρμα της παλιγγενεσίας υπήρχε μέσα τους, έσπειρανδε τις γεννήσεις των ανθρώπων για να γίνουν γνωστά τα θεϊκά έργα, και για να δώσουν μια ζωντανή μαρτυρία για τη φύση και για την αύξηση των ανθρώπων, και για την εξουσία σε όλα κάτω από τον ουρανό, και για τη γνώση των αγαθών, ώστε να αυξηθούν σε αριθμό και να πληθαίνουν σε είδος, κι εγκλώβισαν κάθε ψυχή μέσα στη σάρκα, χρησιμοποιώντας τη σπορά της πορείας των θεών των κύκλων.

Κι όλα αυτά τα έκαναν για την αποκάλυψη του ουρανού και της τροχιάς των ουράνιων θεών και των θεϊκών έργων, και της ενέργειας της φύσης, και για την ανάδειξη των αγαθών, και για τη γνώση της θείας δύναμης, έτσι ώστε ν'αντιληφθούν τα τμήματα των καλών και των κακών, και να βρουν κάθε επινόηση για τη δημιουργία του καλού.

Αρχίζει γι'αυτούς η επίγεια ζωή κι η έννοια κι η αποσύνθεση τους σε ό,τι απομένει, αφού αφήσουν στη Γη μεγάλα έργα τέχνης σαν αμαύρωση των χρόνων αυτών.

Κι όσα χαλούν σε κάθε δημιουργία έμψυχης σάρκας, και σε καρπό σποράς, και σε κάθε έργο τέχνης, θ'ανανεώνονται από ανάγκη, αλλά κι από την ανανέωση των θεών, κι απ'την τροχιά του κύκλου της φύσης, που τη ρυθμίζουν οι αριθμοί.

Το θεϊκό, επομένως, είναι όλη η κοσμική συνένωση, η οποία ανανεώνεται απ'τη φύση, καθόσον μέσα στο θεϊκό εγκαταστάθηκε κι η φύση.

morfeas sky



ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΛΟΓΟΣ Δ

Ερμής Τρισμέγιστος: Και ο μεν κόσμος είχε έναντι των ζώων το πλεονέκτημα της αθανασίας, ενώ ο άνθρωπος είχε έναντι του κόσμου το πλεονέκτημα του Λόγου και του Νου. Ο άνθρωπος έγινε θεατής του έργου του δημιουργού. Και τον μεν Λόγο τον μοίρασε σε όλους τους ανθρώπους, το Νου όμως ακόμη όχι, όχι επειδή κάποιους φθονεί, καθόσον ο φθόνος δεν προέρχεται από κει, αλλά δημιουργείται κάτω στις ψυχές των ανθρώπων, που δεν διαθέτουν Νου.

Έδωσε διαταγή στον κήρυκα να διακυρήξει τα εξής στις καρδιές των ανθρώπων:εσύ καρδιά, που έχεις την δυνατότητα, βαπτίσου μέσα σε αυτόν τον κρατήρα, εσύ που πιστεύεις ότι θα ανυψωθείς προς αυτόν που έστειλε κάτω τον κρατήρα, εσύ, που γνωρίζεις τον σκοπό, για τον οποίο δημιουργήθηκες.

Και όσοι αντιλήφθηκαν το κήρυγμα και βαπτίστηκαν στον Νου, αυτοί πήραν μέρος στην γνώση κι έγιναν άνθρωποι τέλοιοι, καθώς είχαν δεχθεί τον Νου.
Όσοι όμως δεν αντιλήφθηκαν το κήρυγμα, αυτοί μεν οι λογικοί δεν πήραν επιπλέον και τον Νου κι έτσι αγνοούν το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν και από ποιους δημιουργήθηκαν.



Οι αισθήσεις αυτών είναι παραπλήσιες με τις αισθήσεις των ζώων, που δεν διαθέτουν λογική, και η κράση τους έχει τα χαρακτηριστικά του θυμού και της οργής και δεν θαυμάζουν τα αξιοθαύμαστα έργα, αλλά η προσοχή τους είναι στραμμένη στις ηδονές και στις επιθυμίες του σώματος πιστεύοντας πως ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί γι'αυτές (τις ηδονές).

Αλλά όσοι πήραν μέρος στη δωρεά που εστάλη από το θεό, αυτοί, συγκρίνοντας τα έργα τους με των προηγούμενων είναι αθάνατοι αντί θνητοί έχοντας συμπεριλάβει τα πάντα μέσα στο Νου τους - και τα επίγεια δηλαδή και τα επουράνια. Ανυψώνοντας τόσο πολύ τον εαυτό τους, αντίκρυσαν το απόλυτο αγαθό, και αντικρύζοντας το θεώρησαν σαν συμφορά την εδώ διαμονή τους. Περιφρονώντας λοιπόν όλα τα σωματικά και τ'ασώματα σπεύδουν προς το Ένα και Μοναδικό.

Αυτή, είναι η επιστήμη της νόησης, η περίσσεια των θεϊκών αγαθών κι η κατανόηση του θεού,  αφού ο κρατήρας (Νους της ψυχής) είναι θεϊκός.

- Θέλω κι εγώ, πατέρα, να βαπτιστώ.

- Εάν πρώτα απ'όλα δεν μισήσεις το σώμα σου, παιδί μου, δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου. (Νους της ψυχής, ο κρατήρας).

Κι αφού τον αγαπήσεις, τότε θα αποκτήσεις τη νόηση, κι έχοντας τη νόηση θα πάρεις μέρος και στην επιστήμη. (στην φιλοσοφία, γνωρίζω καλά, το κατέχω).

- Τι εννοείς πατέρα; 

- Διότι είναι αδύνατον, παιδί μου, να καταγίνεσαι και με τα δυο, δηλαδή και με τα θνητά και με τα θεϊκά.
Καθώς δύο κατηγορίες όντων υπάρχουν, η σωματική κι η ασώματη, στις οποίες ενυπάρχουν το θνητό και το θεϊκό,
η επιλογή του ενός απ'τα δύο αφήνεται σ'εκείνον, που επιθυμεί να διαλέξει.


Διότι δεν υπάρχει η δυνατότητα επιλογής και των δύο, στα οποία αφήνεται το δικαίωμα επιλογής και των δύο, εάν όμως το ένα ελλατωθεί, φανερώνει τότε την ενέργεια του άλλου. Κι η επιλογή του ανώτερου δεν συμβαίνει να είναι γι'αυτόν που τη διάλεξε μόνον η καλύτερη ενέργεια, καθώς οδηγεί τον άνθρωπο στη θέωση, αλλ'αποδεικνύει και την ευσέβεια προς τον θεό.

Η επιλογή όμως του κατώτερου τον μεν άνθρωπο οδηγεί στην απώλεια, (θάνατο του σώματος) δεν βλάπτει όμως καθόλου το θεό ή επιφέρει μόνον αυτό, δηλαδή όπως ακριβώς οι πομπές διέρχονται απ'τη μέση χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι, παρά μόνον να εμποδίζουν, με τον ίδιο τρόπο κι αυτοί πορεύονται μέσα στον κόσμο καθοδηγούμενο απ'τις σωματικές ηδονές.

Καθώς, λοιπόν, έτσι έχει η κατάσταση, όσα απ'το θεό μας δόθηκαν, υπήρχαν και θα υπάρχουν. Τα δικά μας όμως έργα ας τα ακολουθούν κι ας μην μένουν πίσω. Επειδή ο θεός δεν έχει ευθύνη γι'αυτά, (έχουμε ελεύθερη επιλογή), οι υπεύθυνοι για τα κακά είμαστε εμείς, αφού τα προτιμούμε από τα αγαθά. (της θεϊκής ψυχής).

Βλέπεις, παιδί μου, πόσες σωματικές σφαίρες πρέπει να διασχίσουμε και πόσες ομάδες και διαδοχές δαιμόνων και τροχιές αστέρων, για να σπεύσουμε προς τον Ένα και Μοναδικό;

Διότι το απόλυτο Αγαθό είναι απροσπέλαστο κι απέραντο κι ατελείωτο, συγχρόνως δε και άναρχο, ενώ σε εμάς δίνει την εντύπωση πως για αρχή του έχει τη γνώση.
Η γνώση επομένως δεν αποτελεί την αρχή του, αλλά παρέχει σ'εμάς την αρχή αυτού, που πρόκειται να μάθουμε.

Ας πιάσουμε λοιπόν την αρχή (τη γνώση) κι ας βιαστούμε για όλα, διότι είναι πολύ δύσκολο αυτός που έχει εγκαταλείψει τα συνηθισμένα και παρόντα να ξαναγυρίσει στα παλιά κι αρχικά.
Διότι τα μεν ορατά προκαλλούν ευχαρίστηση, ενώ τα αόρατα προκαλλούν δυσπιστία. Και περισσότερο ορατά είναι τα κακά, ενώ το απόλυτο Αγαθό είναι αόρατο για τα ορατά, καθόσον δεν έχει ούτε μορφή, ούτε υπάρχει κάποιο πρότυπο γι'αυτό.

Για το λόγο αυτό και είναι όμοιο με τον εαυτό του κι ανόμοιο με όλα τα υπόλοιπα. Διότι είναι αδύνατον το ασώματο να γίνει ορατό με σώμα κι εδώ έγκειται η διαφορά του όμοιου με το ανόμοιο κι η υστέρηση του ανόμοιου με το όμοιο.

Διότι η Μονάδα, η οποία αποτελεί την αρχή και τη ρίζα των πάντων, βρίσκεται σε όλα σαν να ήταν ρίζα κι αρχή. Και χωρίς την αρχή τίποτα δεν υπάρχει, και η αρχή δεν προέρχεται από πουθενά αλλού, παρά μόνον από τον εαυτό της. 

Αυτή λοιπόν, η εικόνα του Θεού, περιγράφτηκε για σένα, όσο ήταν δυνατόν. Αυτήν αν την εξετάσεις με ακρίβεια και την κατανοήσεις με τα μάτια της καρδιάς σου, πίστεψε με παιδί μου, θα βρεις το δρόμο, που οδηγεί προς τα πάνω.
Μάλλον δε η ίδια η εικόνα θα σε οδηγήσει, διότι το αντίκρυσμα της έχει μια κάποια ιδιαιτερότητα: όσους πρόλαβαν να την αντικρύσουν, τους κρατά και τους τραβά προς τα πάνω, όπως ακριβώς λένε ο μαγνήτης τραβά το σίδηρο.


morfeas sky



Ερμής Τρισμέγιστος - Ερμητικά κείμενα
ότι αφανής θεός φανερώτατος εστιν
ΛΟΓΟΣ Ε΄ 


Ερμής προς τον γιο του:

Κι αυτόν εδώ το λόγο, θα σου αναλύσω, για να μην είσαι αμύητος στο όνομα του ανώτατου Θεού. Εσύ δε να σκεφτείς πως αυτό, που οι περισσότεροι θεωρούν αόρατο, θα γίνει τελείως φανερό για σένα. Διότι δεν θα μπορούσε να είναι αιώνιο, εάν δεν ήταν αόρατο, καθόσον καθετί φανερό είναι γεννημένο, αφού βγήκε στην επιφάνεια. Το αόρατο όμως αιώνια υπάρχει, διότι δεν είναι απαραίτητο να βγει στην επιφάνεια, αφού υπάρχει αιώνια.

Κι όλα τα υπόλοιπα τα κάνει ορατά, ενώ ο ίδιος είναι αόρατος, αφού αιώνια υπάρχει. Κι ενώ βγάζει στην επιφάνεια, ο ίδιος δεν βγαίνει στην επιφάνεια, γεννά, ενώ ο ίδιος δεν γεννιέται, δεν βρίσκεται στην φαντασία, ενώ προκαλλεί τα πάντα μέσα από την φαντασία. Διότι η φαντασία αποτελεί χαρακτηριστικό μόνο των γεννημένων, καθόσον η γέννηση τίποτα άλλο δεν είναι, παρά φαντασία.

Αλλά ο Μοναδικός είναι σίγουρα εκτός φαντασίας κι αόρατος, και προκαλλώντας κάθε φαντασία γίνεται ορατός μέσα απ'όλα και από όλους, και ιδίως σε όσους ο ίδιος θα ήθελε να φανερωθεί.

Eσύ, επομένως,  παιδί μου, να προσευχηθείς πρώτα στον κύριο και πατέρα και μοναδικό και όχι στον έναν, αλλά σ'εκείνον, από τον οποίο προέρχεται ο ένας, να τύχεις ευμενούς μεταχείρησης, ώστε να κατανοήσεις τον τόσο μεγάλο θεό, και με μια του μόνον ακτίνα να σου φωτίσει τη νόηση.
Διότι, η νόηση μόνο βλέπει το αόρατο, αφού και η ίδια είναι αόρατη. Εάν τα καταφέρεις θα σου φανερωθεί στα μάτια του νου σου, διότι ο Κύριος φανερώνεται απλόχερα μέσα απ'όλον τον κόσμο.

Μπορείς ν'αντικρίσεις τη νόηση και να την αρπάξεις με τα ίδια σου τα χέρια και να δεις την εικόνα του Θεού; 
(σχόλιο: ο δεύτερος Νους δημιουργός του κτιστού κόσμου είναι η εικόνα του Θεού). Εάν όμως κι αυτό, που βρίσκεται μέσα σου είναι αόρατο σ'εσένα, πως θα φανερωθεί ο ίδιος σ'εσένα μέσα από τα μάτια σου; Εάν όμως επιθυμείς να τον αντικρύσεις, βάλε στην σκέψη σου τον ήλιο, την τροχιά της σελήνης, την τάξη των αστεριών,  Ποιος είναι αυτός, που επιτηρεί την τάξη; 
(διότι όλη η τάξη είναι οριοθετημένη από αριθμό και χώρο). 

Ο ήλιος, ο μεγαλύτερος απ'τους ουράνιους θεούς, (πλανήτες) στον οποίο υπακούουν όλοι οι ουράνιοι θεοί σαν να υπακούουν σε βασιλιά και κυβερνήτη, κι αυτός ακόμα ο τόσο μεγάλος, ο μεγαλύτερος απ'τη γη και τη θάλασσα, ανέχεται να έχει από πάνω του μικρότερα αστέρια να κάνουν τις περιφορές τους, σεβόμενος ποιον, ή φοβούμενος ποιον παιδί μου;

Καθένα απ'τα αστέρια αυτά, (ήλιοι-απλανείς αστέρες), που είναι στον ουρανό, δεν διατρέχουν όμοια ή ίση τροχιά; 
Ποιος είναι αυτός, ο οποίος καθόρισε στον καθένα τον τρόπο και το μέγεθος της τροχιάς του;

Ορίστε, η Άρκτος, (το κέντρο του γαλαξία, ο άξονας του γαλαξία, ο γαλαξίας), η οποία περιστρέφεται γύρω απ'τον εαυτό της και μαζί μ'αυτήν περιστρέφει κι ολόκληρο τον κόσμο.
Ποιος είναι αυτός, που έχει αυτό το όργανο;

Ποιος είναι αυτός, που έθεσε όρια στη θάλασσα; Ποιος είναι αυτός που στήριξε τη Γη; διότι κάποιος είναι, παιδί μου, ο δημιουργός και κυρίαρχος όλων αυτών. Διότι είναι αδύνατον να διατηρηθεί ή τόπος ή αριθμός ή μέτρο χωρίς το δημιουργό του, καθόσον κάθε τάξη είναι φτιαχτή, μόνον δε η αταξία κι η ασυμμετρία είναι άφτιαχτα.

Αλλά όμως ούτε κι αυτή είναι ακυβέρνητη, παιδί μου, διότι εάν το άτακτο δεν είναι πλήρες, αυτό δηλώνει πως δεν κατέχει τον τρόπο της τάξης και πως βρίσκεται κάτω απ'την εξουσία του κυβερνήτη, ο οποίος δεν το έβαλε ακόμα σε τάξη.

Μακάρι να μπορούσες ν'αποκτήσεις φτερά και να πετάξεις στον αέρα κι υψωμένος ανάμεσα απ'τη γη κι απ τον ουρανό να δεις το στερεό της γης, το ρευστό της θάλασσας, τα ρεύματα των ποταμών, το ελεύθερο του αέρα, την οξύτητα της φωτιάς, την τροχιά των άστρων, την ταχύτητα του ουρανού, την περιφορά γύρω απ'τον εαυτό τους.

Πόσο ευλογημένο είναι το θέαμα αυτό, παιδί μου, να τα βλέπεις όλα αυτά εν ριπή οφθαλμού, τον ακίνητο να κινείται και τον ουρανό να φανερώνεται μέσα απ'τα δημιουργήματα του!
Αυτή είναι η τάξη του κόσμου κι αυτός ο κόσμος της τάξης!

Εάν επιθυμείς να τον αντικρύσεις και μέσω των επίγειων θνητών κι αυτών που βρίσκονται στο βυθό, σκέψου, παιδί μου, τον άνθρωπο που δημιουργείται μέσα στην κοιλιά κι εξέτασε ακριβώς την τέχνη του δημιουργήματος και μάθε ποιος είναι αυτός, ο οποίος δημιουργεί αυτή την όμορφη και θεϊκή εικόνα του ανθρώπου. 

Ποιος είναι αυτός, που έφτιαξε τα μάτια; Ποιος είναι αυτός, που τρύπησε τις μύτες και τ'αυτιά; Ποιος είναι αυτός, που άνοιξε το στόμα; Ποιος είναι αυτός, που άπλωσε και συνένωσε τα νεύρα; Ποιος είναι αυτός, που διοχέτευσε τις φλέβες; Ποιος είναι αυτός, που σκλήρυνε τα οστά; Ποιος είναι αυτός, που περιέβαλε με δέρμα την σάρκα; Ποιος είναι αυτός, που διαίρεσε τα δάχτυλα; Ποιος είναι αυτός, που πλάτυνε την βάση των ποδιών; Ποιος είναι αυτός, που διάνοιξε τους πόρους; Ποιος είναι αυτός, που άπλωσε τον σπλήνα; Ποιος είναι αυτός, που έφτιαξε την καρδιά σε σχήμα πυραμίδας; Ποιος είναι αυτός, που συνέθεσε τα νεύρα; Ποιος είναι αυτός, που πλάτυνε το ήπαρ; Ποιος είναι αυτός, που τοποθέτησε συρίγγια στους πνεύμονες; Ποιος είναι αυτός, που έκανε ευρύχωρη την κοιλιά;

Ποιος είναι αυτός, που που αποτύπωσε εμφανώς τα πιο τίμια μέρη κι έκρυψε τα αισχρά;
Δες πόσες τέχνες υπάρχουν σε ένα υλικό και πόσα είναι τα έργα με μια περιγραφή κι όλα ωραία κι όλα συμμετρικά κι όλα διαφορετικά. Ποιος τα έκανε όλα αυτά; Ποια μητέρα, ποιος πατέρας, εκτός απ'τον αόρατο θεό, ο οποίος τα πάντα δημιούργησε με το θέλημα του; Και κανένας δεν ισχυρίζεται πως μπορεί να υπάρξει ανδριάντας ή ζωγραφική χωρίς το γλύπτη ή το ζωγράφο, κι αυτό το δημιούργημα έχει γίνει χωρίς δημιουργό;

Τι μεγάλη τυφλότητα, τι μεγάλη ασέβεια, τι μεγάλη αγνωμοσύνη!

Ποτέ παιδί μου, να μην αποχωρίσεις το δημιουργό απ'τα δημιουργήματα του..........μάλλον όμως είναι ανώτερη αυτή, που είναι στηριγμένη στο όνομα του θεού.
Τόσος μεγάλος είναι ο πατέρας όλων. Διότι πράγματι είναι μοναδικός κι αυτό το έργο ανήκει σ'αυτόν, αφού είναι πατέρας.

Κι εάν μ'αναγκάζεις να εκφέρω πιο τολμηρότερη άποψη, η ουσία του είναι να γεννά και να δημιουργεί τα πάντα, και, όπως ακριβώς είναι αδύνατον να δημιουργηθεί κάτι χωρίς τον δημιουργό του, έτσι είναι αδύνατον και γι'αυτόν να μην υπάρχει αιώνια, εάν δεν δημιουργεί πάντοτε τα πάντα, στον ουρανό, στον αέρα, στην γη, στο βυθό, σε κάθε σημείο του σύμπαντος (εν παντί του κόσμου), παντού στο σύμπαν και στα πάντα, (εν παντί του παντός), τα όντα και τα μη όντα, (τω όντι και το μή όντι).

Διότι τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει στο σύμπαν που να μην είναι αυτός. Αυτός είναι και τα όντα, αυτός είναι και τα μη όντα. (εκείνω ο ουκ έστιν αυτός. έστιν ούτος και τα όντα αυτός και τα μη όντα). Διότι τα μεν όντα τα φανέρωσε, τα δε μη όντα τα κρατά μέσα του.


Ο θεός αυτός είναι ανώτερος απ'το όνομα, αυτός είναι αόρατος, αυτός είναι και τελείως ορατός με τα μάτια. Αυτός είναι εκείνος που δεν έχει σώμα, εκείνος που έχει πολλά σώματα, ή μάλλον εκείνος που έχει όλα τα σώματα.

Τίποτα δεν υπάρχει, που να μην είναι αυτός, διότι όλα όσα υπάρχουν είναι κι αυτός, και για το λόγο αυτό έχει όλα τα ονόματα, καθόσον είναι ο Πατέρας του Ενός.

Ποιος, επομένως, να σε δοξάσει, καθώς μιλά για σένα ή απευθύνεται σ'εσένα; Προς τα που βλέποντας να σε δοξάσω; προς τα πάνω, προς τα κάτω, προς τα μέσα, προς τα έξω; Διότι δεν υπάρχει τρόπος ούτε χώρος γύρω από σένα ούτε και κανένα άλλο δημιούργημα. 

Τα πάντα βρίσκονται σ'εσένα, προέρχονται από σένα, τα πάντα δίνεις και τίποτα δεν παίρνεις, διότι τα πάντα τα έχεις και δεν υπάρχει τίποτα που να μην το έχεις.

Και πότε να σε υμνήσω; Διότι δεν είναι δυνατόν ν'αντιληφθούμε ούτε την ώρα σου ούτε τον χρόνο σου. Και για τι να σε υμνήσω; για όσα δημιούργησες, ή για όσα δεν δημιούργησες; για όσα φανέρωσες ή για όσα απέκρυψες; και για τι να σε υμνήσω; σαν να είμαι ο εαυτός μου, σαν να έχω κάποιο δικό μου χαρακτηριστικό, σαν να διαφορετικός από σένα; Διότι εσύ είσαι ότι τυχαίνει να είμαι εγώ, εσύ είσαι ότι τυχαίνει να κάνω, εσύ είσαι ό,τι τυχαίνει να πω. Διότι εσύ είσαι τα πάντα και τίποτα άλλο δεν υπάρχει. Εκείνο που δεν υπάρχει, είσαι εσύ.

Εσύ είσαι καθετί που γεννήθηκε, εσύ ό,τι δεν γεννήθηκε, νους, νοητός, και πατέρας, δημιουργός, και θεός, αυτός που ενεργεί, αγαθός δε αυτός που τα πάντα ποιεί.

(διότι περισσότερο λεπτοφυέστερο απ'την Ύλη είναι ο αέρας, από τον αέρα πιο λεπτοφυής η ψυχή, απ'την ψυχή πιο λεπτοφυής είναι ο Νους, κι από το Νου πιο λεπτοφυής ο Θεός, που είναι αγαθός.

morfeas sky




ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
ΛΟΓΟΣ ΣΤ"


ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΤ 'ΟΥΣΙΑΝ ΑΓΑΘΟ
ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΟ (ΦΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗ)
ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ


Το απόλυτο Αγαθό, Ασκληπιέ, σε τίποτα άλλο δε βρίσκεται, παρά μόνο στο Θεό, μάλλον σε ο ίδιος ο Θεός είναι πάντοτε το Αγαθό.
Κι αν είναι έτσι, το Αγαθό πρέπει να αποτελεί την ουσία κάθε κίνησης και γέννησης (τίποτα δεν υπάρχει που να μην έχει μερίδιο σ'αυτήν), η οποία περιβάλλεται από στατική ενέργεια, πλήρη και απλή, πληρέστατη, χορηγό, πρωταρχική για πάντα. Διότι, όταν λέω πως καθετί χορηγεί είναι αγαθό, εννοώ πως και πάντοτε κι αιώνια είναι αγαθό.

Αυτό δε πουθενά αλλού δεν συναντάται, παρά μόνο στο Θεό, διότι δεν του λείπει τίποτα, ώστε να γίνει κακός επιθυμώντας να το αποκτήσει, ούτε κανένα από τα δημιουργήματα του πρέπει να απορριφθεί απ'αυτόν, ώστε να λυπηθεί που θα το αποβάλλει, (διότι η λύπη αποτελεί μέρος της κακίας), ούτε ανώτερο απ'αυτόν υπάρχει κάτι, απ'το οποίο θα δεχτεί πόλεμο, (διότι η αδικία δεν συμβαδίζει με αυτόν), ούτε ωραιότερο, ώστε να το ερωτευτεί, ούτε ανήκουστο, εξαιτίας του οποίου να οργιστεί, ούτε σοφότερο, για να ζηλέψει.

Κι αφού τίποτα απ'αυτά δεν βρίσκεται στην ουσία του Θεού, τι απομένει παρά μόνον το απόλυτο Αγαθό;

Διότι, όπως ακριβώς κανένα απ'τα άλλα πάθη δεν βρίσκεται σ'αυτή την ουσία, έτσι και σε κανένα απ' τ' άλλα όντα δεν θα βρεθεί το Απόλυτο Αγαθό.

Διότι όλα τ'άλλα πάθη υπάρχουν μέσα σε όλα τα όντα - και στα μικρά και στα μεγάλα και στο καθένα χωριστά και σ'αυτό το ίδιο το ζωντανό όν, που είναι το μεγαλύτερο και το δυνατότερο απ'όλα. Διότι τα γεννημένα είναι πλήρη από πάθη, καθόσον η ίδια η γέννηση αποτελεί πάθος.

Κι όπου υπάρχει το πάθος, πουθενά δεν υπάρχει το απόλυτο Αγαθό, κι όπου υπάρχει το Αγαθό, πουθενά δεν υπάρχει ούτε ένα πάθος, διότι όπου υπάρχει μέρα, δεν υπάρχει νύχτα, κι όπου υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει μέρα.

Επομένως, είναι αδύνατον να υπάρχει το Αγαθό στην περίπτωση της γέννησης, παρά υπάρχει το Αγαθό μόνον στο αγέννητο.

Όπως δε ακριβώς έχει δοθεί στην Ύλη μερίδιο σε όλα, έτσι της έχει δοθεί μερίδιο και στο Αγαθό. Με τον τρόπο αυτό ο κόσμος είναι αγαθός στο επίπεδο που κι αυτός δημιουργεί τα πάντα, ώστε να είναι Αγαθός στο τμήμα της δημιουργίας. Αλλά σε όλα τα άλλα δεν είναι Αγαθός, διότι και διάκειται από πάθη, και είναι κινητός και δημιουργεί πράγματα, τα οποία διάκεινται από πάθη.

Μέσα δε στον άνθρωπο το αγαθό έχει ταχθεί με τρόπο συγκριτικό ως προς το κακό. Διότι το όχι πολύ κακό, είναι αγαθό για μας, εκείνο δε που είναι αγαθό για μας, είναι το ελάχιστο τμήμα του κακού.

Επομένως, είναι αδύνατον το εδώ αγαθό να είναι απαλλαγμένο από κακία, καθόσον το εδώ αγαθό μετατρέπεται σε κακό, κι αφού μετατρέπεται σε κακό, δεν παραμένει πλέον αγαθό.
Κι αφού δεν παρέμεινε αγαθό, μετατρέπεται  σε κακό.

Επομένως, μόνον στο Θεό βρίσκεται το απόλυτο Αγαθό, ή ο ίδιος ο Θεός είναι το απόλυτο Αγαθό.

Μόνον λοιπόν, Ασκληπιέ, το όνομα του αγαθού υπάρχει στους ανθρώπους στην πράξη όμως πουθενά, διότι είναι αδύνατον, καθόσον δεν το χωράει το υλικό σώμα.

Το οποίο υλικό σώμα από παντού πιέζεται από την κακία και τους μόχθους και τους πόνους και τις επιθυμίες και οργές και τις απάτες και τις ανόητες φιλοδοξίες.

Κι εκείνο που είναι χειρότερο απ'όλα, Ασκληπιέ, είναι πως καθένα από τα προαναφερθέντα έχουν δημιουργήσει εδώ την εντύπωση πως αποτελούν το μεγαλύτερο αγαθό, πράγμα που μάλλον αποτελεί το ανυπέρβλητο κακό.Η γαστριμαργία, η χορηγός όλων των κακών.....η πλάνη αποτελεί την απουσία του αγαθού.

Εγώ δε, οφείλω, ευγνωμοσύνη στο Θεό (Φως και Ζωή), καθώς μου έβαλε στο Νου (στο Νου της ψυχής) ακόμη και σχετικά με τη γνώση του αγαθού, πως είναι αδύνατον να βρίσκεται αυτό μέσα στον κόσμο. Διότι ο κόσμος αποτελεί πλήρωμα της κακίας, ο Θεός όμως αποτελεί πλήρωμα του Αγαθού, ή το Αγαθό του Θεού........Διότι τα πλεονεκτήματα των καλών υπάρχουν γύρω απ'την ουσία αυτού κι εκείνα που είναι δικά του φαίνονται πιο καθαρά και κάπως πιο ευκρινή. 

Διότι πρέπει, Ασκληπιέ, να τολμήσουμε να πούμε πως η ουσία του Θεού-Φως και Ζωή (εάν βέβαια έχει ουσία) είναι το απόλυτο Ωραίο, το δε απόλυτο ωραίο και το απόλυτο Αγαθό δεν είναι δυνατόν να γίνουν αντιληπτά σε τίποτα απ'όσα βρίσκονται μέσα στον κόσμο. 

Διότι όλα όσα υποπίπτουν στην αίσθηση της όρασης αποτελούν είδωλα και μοιάζουν με σκιαγραφήματα.

Αντίθετα, όσα δεν υποπίπτουν είναι η ουσία του απόλυτου Ωραίου και απόλυτα Αγαθού.....Και όπως ακριβώς το μάτι δεν είναι δυνατόν να δει το Θεό, έτσι και δεν μπορεί να δει το απόλυτο Ωραίο και το απόλυτο Αγαθό. Διότι αυτά αποτελούν μέρη του Θεού, χαρακτηριστικά μόνο δικά του, οικεία του, αχώριστα, πολύ προσφιλή, τα οποία ο ίδιος ο Θεός τα αγαπά ή τα ίδια αγαπούν το Θεό.

Εάν μπορέσεις να συλλάβεις την έννοια του Θεού, (Φως και Ζωή), θα συλλάβεις και την έννοια της ομορφιάς και του αγαθού, το υπέρλαμπρο που απ'το Θεό γίνεται ακόμα πιο υπέρλαμπρο. Διότι η ομορφιά εκείνη είναι ασύγκριτη και το αγαθό εκείνο είναι αμίμητο, όπως ακριβώς κι ο ίδιος ο Θεός.

Επομένως, όπως συλλαμβάνεις την έννοια του Θεού, έτσι να συλλάβεις και την έννοια του απόλυτου Ωραίου και του απόλυτου Αγαθού, καθόσον αυτά δεν έχουν μοιραστεί στους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς, αφού είναι αχώριστα με το Θεό. 

Εάν αναζητάς το Θεό. τότε ν'αναζητάς τότε ν'αναζητάς καΙ το απόλυτο Ωραίο. Διότι μία είναι η οδός, που οδηγεί σ'αυτό, η ευσέβεια, που ακολουθείται απ'τη γνώση. 

Ετσι λοιπόν, αυτοί που αγνοούν και δεν βάδισαν την οδό της ευσέβειας, τολμούν να χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο ως ωραίο και καλό, αν και δεν έχει δει ούτε στ'όνειρο του εάν υπάρχει κάτι καλό, αλλ'αντίθετα έχει καταληφθεί από κάθε κακό κι έχει πιστέψει πως το κακό είναι αγαθό κι έτσι το χρησιμοποιεί ακόμα περισσότερο αχόρταγα, καθώς φοβάται μήπως το στερηθεί καταβάλλοντας τεράστιο αγώνα, όχι μόνον για να το διατηρήσει, αλλά και για να το επαυξήσει.

Αυτά, Ασκληπιέ, είναι τα ανθρώπινα αγαθά και τα ωραία,τα οποία ούτε να τ'αποφύγουμε μπορούμε, ούτε να τα μισήσουμε. Διότι το πιο άσχημο απ'όλα είναι πως έχουμε την ανάγκη τους και δεν μπορούμε να ζήσουμε μακριά από αυτά.

morfeas sky


ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΛΟΓΟΣ Ζ"

ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟΥΣ 
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΓΝΟΙΑ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Που πηγαίνετε άνθρωποι, μεθυσμένοι έχοντας πιει το ανέρωτο κρασί της άγνοιας, το οποίο δεν μπορείτε καν ν'αντέξετε, αλλά ήδη το ξερνάτε. Σταθείτε και συνέλθετε, σηκώστε ψηλά τα μάτια της καρδιάς σας. Κι αν όλοι δεν το μπορείτε, τουλάχιστον αυτοί που μπορείτε.

Διότι η κακία της άγνοιας κατακλύζει τη γη ολόκληρη και μαζί της φθείρει και την ψυχή, η οποία βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα στο σώμα, χωρίς να την αφήνει να προσορμιστεί στα λιμάνια της σωτηρίας.

Μη σας παρασύρει, επομένως, το μεγάλο ρεύμα, αλλά εκμεταλλευόμενοι την άμπωτη [όσοι μπορείτε] πιάστε το λιμάνι της σωτηρίας αγκυροβολώντας σ'αυτό κι αναζητήστε τον καθοδηγητή, ο οποίος θα σας οδηγήσει στις πύλες της γνώσης, όπου βρίσκεται το λαμπρό φως, το αμόλυντο από σκοτάδι, όπου ούτε ένας δεν μεθάει, αλλά όλοι είναι νηφάλιοι, προσβλέποντας με την καρδιά σας σ'αυτόν που θέλει να φανερωθεί.

Διότι δεν είναι δυνατόν να τον ακούσουμε, ούτε να του μιλήσουμε, ούτε να τον δούμε με τα μάτια μας, παρά μόνο με το νου και την καρδιά.

Πρώτα απ'όλα όμως πρέπει να σκίσεις το χιτώνα που φοράς, το ύφασμα της άγνοιας, το υποστήριγμα της κακίας, τα δεσμά της φθοράς, τον σκοτεινό περίβολο, τον ζωντανό θάνατο, τον αισθητό νεκρό, τον φορητό τάφο, τον ληστή που κατοικεί μέσα σου, αυτόν που σε μισεί για όσα αγαπά, και σε φθονεί για όσα μισεί.

Τέτοιος είναι ο εχθρικός χιτώνας που φόρεσες, που σε τραβά προς τα κάτω προς το μέρος του, ώστε να μην κοιτάξεις προς τα πάνω κι αντικρύζοντας την ομορφιά της αλήθειας και το αγαθό που κρύβει μέσα της, μισήσεις την κακία του.

Κι αφού αντιληφθείς την παγίδα που σου έστησε
(ποιος; ο κτιστός δεύτερος Νους δημιουργός) μετατρέποντας σε αναίσθητα τα θεωρούμενα ως αισθητήρια όργανα φράζοντας τα με πολύ υλικό και γεμίζοντας με σιχαμερή ηδονή, να μην ακούς όσα πρέπει εσύ να ακούς, ούτε να βλέπεις όσα πρέπει εσύ να βλέπεις.

morfeas sky




ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 
ΛΟΓΟΣ Η"

ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠ'ΤΑ ΟΝΤΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ,
ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΛΟΓΩ ΠΛΑΝΗΣ
ΤΙΣ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥΣ


Τώρα, παιδί μου, πρέπει να πούμε σχετικά με την ψυχή και το σώμα, με ποιο δηλαδή τρόπο η ψυχή παραμένει αθάνατη και τι είδους είναι η ενέργεια της σύστασης και της διάλυσης του σώματος.

Διότι καμία σχέση δεν έχει μ'αυτά ο θάνατος, αλλά είναι μια έννοια ονομασίας για το αθάνατο ή σαν μια απλή πράξη ή αποκαλούμενος θάνατος αντί του αθάνατος με αφαίρεση του πρώτου γράμματος.

Διότι ο θάνατος είναι σχετικός με την απώλεια, τίποτα όμως απ'τον κόσμο δεν χάνεται. Εάν δε ο κόσμος είναι δεύτερος θεός κι αθάνατο ον, είναι αδύνατον να πεθάνει κάποιο μέρος απ'το αθάνατο ζώον. Κι όλα όσα υπάρχουν μέσα στον κόσμο αποτελούν μέρη του κόσμου και κυρίως ο άνθρωπος, το λογικόν ζώον. 

Πρώτος απ'όλα κι αιώνιος και αγέννητος και δημιουργός του κόσμου και των πάντων μέσα στον κόσμο είναι ο θεός. 

Δεύτερος είναι ο κόσμος, ο οποίος δημιουργήθηκε απ'αυτόν (το θεό) κατ'εικόνα του και απ'αυτόν διατηρεί τη συνοχή του και τρέφεται και παραμένει αθάνατος, σαν από αιώνιο πατέρα αιώνια ζωντανός, καθόσον είναι αθάνατος. 

Διότι το αιώνια ζωντανό, (κόσμος), διαφέρει απ'το αιώνιο, (θεό), επειδή ο θεός δεν γεννήθηκε από άλλο. Κι αν όμως γεννήθηκε, γεννήθηκε απ'τον εαυτό του. Δεν γεννήθηκε όμως ποτέ, αλλά πάντα γεννιέται. Διότι το σύμπαν είναι αιώνιο από κάποιον άλλον αιώνιο, ενώ ο πατέρας είναι αιώνιος απ'τον εαυτό του.

Κι ο κόσμος έγινε αιώνιος κι αθάνατος απ'τον πατέρα, κι όση ποσότητα της ύλης βρισκόταν μέσα σ'αυτό, ο πατέρας δίνοντας της μορφή και όγκο την έκανε σφαιρική περιβάλλοντας την μ'αυτό ακριβώς το σχήμα.

Η Υλη είναι κι αυτή αθάνατη κι έχει αιώνια την υλικότητα της. Ακόμα, ο πατέρας έσπειρε μέσα στη σφαίρα τα είδη των ιδεατών μορφών (σύμπαν, γαλαξίες, αστέρες-πλανήτες) εγκλωβίζοντας τες σαν μέσα σε σπήλαιο, (περικλείοντας τα όλα μαζί και καθένα ξεχωριστά με το Πυρ και Πνεύμα), επειδή ήθελε να διακοσμήσει με κάθε είδος αυτό, που είχε δημιουργηθεί απ'αυτόν. Ακόμα, περιέβαλε κάθε σώμα με αθανασία, έτσι ώστε η Υλη να μη διαλυθεί μέσα στη δική της αταξία, εάν ήθελε να αποσπαστεί απ'τη σύσταση (σύνθεση) του σώματος.

Διότι, παιδί μου, όταν η Υλη ήταν ασώματη, ήταν άτακτη, διατηρεί κι εδώ όμως την Αταξία, που ανακυκλώνεται στα υπόλοιπα μικρά είδη με μια ποιότητα αυξητική και μειωτική, την οποία οι άνθρωποι αποκαλούν θάνατο.

Αυτή δε η αταξία παρουσιάζεται στα επίγεια ζώα, καθόσον τα σώματα των ουρανίων όντων παρουσιάζουν μια τάξη, την οποία παρέλαβαν απ'την αρχή απ'τον πατέρα. Κι αυτή διατηρείται αναλλοίωτη απ'την επιστροφή του καθενός στο ίδιο σημείο. 

Κι η επιστροφή στο ίδιο σημείο των επίγειων σωμάτων συνιστά την διάλυση της σύστασης τους κι η διάλυση αυτή αποκαθίσταται στα αδιάλυτα σώματα, δηλαδή στα αθάνατα. Και κατ'αυτόν τον τρόπο δημιουργείται στέρηση της αίσθησης κι όχι απώλεια των σωμάτων.

Το δε τρίτο ζωντανό ον είναι ο άνθρωπος ο οποίος δημιουργήθηκε κατ'εικόνα του πατέρα, και ο οποίος διαθέτει λογική σύμφωνα με τη θέληση του πατέρα, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ζωντανά έμβια όντα, κι έχει ομοιοπάθεια όχι μόνον προς τον αισθητό θεό,αλλά και σαφή αντίληψη του πρώτου, του Πατέρα.

Διότι τον μεν αισθητό θεό τον αισθάνεται σαν σώμα, αλλά και σαφή αντίληψη του πρώτου. Διότι τον μεν αισθητό θεό τον αισθάνεται σαν σώμα, του δε πατέρα τον αντιλαμβάνεται σαν ασώματο και σαν Νου, δηλαδή σαν Αγαθού.

- Αυτό επομένως το ζωντανό ον δε χάνεται; 

Πρόσεχε, παιδί μου, και συνέλαβε την έννοια του θεού Πατέρα, την έννοια της εικόνας του τον κόσμο δηλαδή τον αισθητό θεό, την έννοια του αθάνατου όντος την έννοια του διαλυτού όντος κι ακόμα πως ο μεν κόσμος ο αισθητός θεός προέρχεται από τον Πατέρα θεό, και βρίσκεται μέσα στον πατέρα θεό, ο δε άνθρωπος προέρχεται από τον κόσμο τον αισθητό θεό, και βρίσκεται μέσα στον αισθητό θεό, ενώ αρχή και συγκρότηση των πάντων αποτελεί ο πατέρας θεός, ο οποίος εμπεριέχει τα πάντα μέσα του.


morfeas sky


                                  



Ερμής ο Τρισμέγιστος προς τον Ασκληπιό

Το πνεύμα ενυπάρχει στα πάντα, αναμειγνύεται με τα πάντα και δίνει ζωή στα πάντα.

Η ψυχή τρέφεται μέσω της αιώνιας περιφοράς του κόσμου, τα σώματα αυξάνονται με τροφές του κατώτερου κόσμου, με νερό και γη.

Σ'αυτό προστίθεται ο νους που δημιουργεί την σκέψη των ανθρώπων, που του έχει παραχωρηθεί ως πέμπτο στοιχείο και το μοναδικό που προέρχεται από τον αιθέρα.

Από όλα τα ζώα, όμως, ο νους χαρίστηκε μόνο στους ανθρώπους με απώτερο σκοπό την γνώση του θεϊκού λόγου και είναι αυτός που τους οδηγεί και τους ανυψώνει.

Αλλά επειδή μιλάω για τον νου σε λίγο θα σας αναπτύξω και τον σχετικό με αυτόν λόγο.
Καθώς είναι ιερότατος και σπουδαιότατος και καθόλου κατώτερος από αυτόν που αφορά την ίδια την θεϊκότητα.


-Δεν είναι ίδιος ο νους όλων των ανθρώπων Τρισμέγιστε;


Δεν μπορούν να φτάσουν όλοι Ασκληπιέ, στην αληθινή γνώση, αλλά λόγω της ασυγκράτητης ορμής τους, χωρίς να τους έχει αποκαλυφθεί κανένας αληθινός λόγος, ακολουθούν τα είδωλα των αληθινών πραγμάτων και εξαπατώνται.

Τα είδωλα αυτά γεννούν την κακία στον ανθρώπινο νου και μεταμορφώνουν το τέλειο ζωντανό πλάσμα σε αγρίμι με ήθη θηρίου.

Ο άνθρωπος είναι ο μόνος από όλα τα ζωντανά πλάσματα που είναι διπλός, καθώς, το ένα μέρος του είναι απλό, το οποίο ονομάζεται από τους Έλληνες "ουσιώδες" κι εμείς το αποκαλλούμε "κατ'εικόνα Θεού". Το άλλο μέρος είναι τετραπλό, (φωτιά, αέρας, γη, νερό) το οποίο οι Έλληνες αποκαλούν "υλικό" και εμείς "κοσμικό".

Κάτω από αυτό το κάλυμα, η καθαρή θεϊκότητα του νου κρυμμένη μαζί με τα παρόμοια της, δηλαδή τις αισθήσεις του νου, ηρεμεί μόνη της, σαν να είναι περιφραγμένη από το τείχος του σώματος.

-Γιατί λοιπόν Τρισμέγιστε πρέπει ο άνθρωπος να παραμείνει στην ύλη και να μην ζει σ'αυτό το μακαριότατο μέρος, μέσα στο οποίο βρίσκεται και ο θεός;

Σωστή ερώτηση, Ασκληπιέ. Και εμείς έχουμε ζητήσει από το θεό να μας απαντήσει σ'αυτό το ερώτημα. Καθώς, αφού όλα εξαρτώνται από τη βούληση του, τότε άκου λοιπόν Ασκληπιέ.

Ο κύριος και δημιουργός των πάντων, τον οποίο σωστά έχουν ονομάσει θεό, αφού δημιούργησε τον εαυτό του, ο οποίος μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός.

Αυτός ο θεός τον ονομάζω αισθητό, διότι μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός. Αυτός ο δεύτερος θεός μπορεί να γίνει αντιληπτός από τις αισθήσεις όσων βλέπουν.

Καθώς λοιπόν ο Θεός δημιουργός των πάντων δημιούργησε άλλον θεό σαν τον εαυτό του, και επειδή του φάνηκε όμορφος, καθώς πλυμμύριζε από την αγαθότητα των πάντων, τον αγάπησε ως δημιούργημα της θεϊκότητας του.

Σαν παντοδύναμος και πανάγαθος, θέλησε να δημιουργηθεί και κάποιος άλλος, ο οποίος να διακρίνει από αυτόν που τον είχε δημιουργήσει.


Συγχρόνως δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον μιμητή του λόγου και της πρόνοιας του.


Γιατί η ίδια η βούληση του θεού είναι και αυτή καθαυτή η πραγματοποίηση, καθώς η θέληση και η πραγματοποίηση ταυτίζονται χρονικά. 

Αφού τον "ουσιώδη" άνθρωπο ("ουσιώδης" ο δεύτερος άνθρωπος θεός), τον δημιούργησε με αυτόν τον τρόπο, ώστε να μην μπορεί να φροντίζει για όλα τα πράγματα, εκτός αν καλυπτόταν από ένα κοσμικό κάλυμμα, τον κάλυψε με ένα σωματικό κάλυμμα, (το αισθητό σώμα, από μια σύνθεση των Τεσσάρων στοιχείων της Υλης, φωτιά, αέρα, γη, νερό) και όρισε κάθε άνθρωπος να είναι έτσι, αναμειγνύοντας και ανακατεύοντας σε ένα μείγμα όση ποσότητα από κάθε φύση χρειαζόταν.

Έτσι διαμόρφωσε τον άνθρωπο από ψυχή και σώμα,που αντιστοιχούν σε αθάνατη και θνητή φύση, ώστε ως ζωντανό πλάσμα να μπορεί να λειτουργεί και με τις δυο του φύσεις, να θαυμάζει δηλαδή και να λατρεύει τα ουράνια, αλλά να φροντίζει και να διοικεί τα επίγεια.

morfeas sky



(2) ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ
Ο Θεός σ'έστειλε σε μας, Ασκληπιέ, για να συμμετάσχεις σε ένα θεϊκό λόγο και ειδικά σ'έναν σαν κι αυτόν, ο οποίος με την θρησκευτική ευσέβεια που αποπνέει δικαιολογημένα θεωρείται ιερότερος απ'όλους τους λόγους που έχουμε γράψει εμείς και απ'αυτούς που γράψαμε εμπνευσμένοι από το θεϊκό Νου.

Αν τον αντιληφθείς με τον νου σου τότε ο νους σου θα γεμίσει με όλα τα αγαθά, αν φυσικά τα αγαθά είναι περισσότερα από ένα κι όχι ένα, μέσα στο οποίο ενυπάρχουν όλα τα υπόλοιπα. Γιατί το ένα και το σύνολο συγγενεύουν μεταξύ τους καθώς και η διαπίστωση ότι, τα πάντα ενυπάρχουν στο ένα, συγγενεύει με την διαπίστωση ότι, τα πάντα είναι ένα.


Γιατί είναι με τέτοιον τρόπο συνδεδεμένο το ένα με το άλλο, ώστε είναι αδύνατον να χωριστούν. Αλλά από τον παρακάτω λόγο, αν δώσεις μεγάλη προσοχή, θα το γνωρίσεις.

Ασκληπιέ όλες οι ανθρώπινες ψυχές είναι αθάνατες, όμως καθεμιά με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετική χρονική στιγμή.

-Όλες οι ψυχές, Τρισμέγιστε, δεν έχουν την ίδια ποιότητα;

-Ασκληπιέ, μη ξεπέφτεις τόσο γρήγορα από το πραγματικό νόημα του λόγου.

Αυτό δεν είπα; ότι δηλαδή τα πάντα είναι ένα και το ένα περιέχει τα πάντα, καθώς όλα ενυπήρχαν μέσα στο δημιουργό, πριν ακόμα δημιουργήσει τα πάντα.

Γιατί δικαιολογημένα θεωρείται αυτός ως τα πάντα, ο οποίος έχει ως μέλη του τα πάντα. Φρόντισε, λοιπόν, να θυμάσαι κατά τη διάρκεια όλης αυτής της συζήτησης ότι αυτός, το ένα, είναι τα πάντα και είναι ο ίδιος ο δημιουργός των πάντων.

Τα πάντα έχουν έρθει στη γη, στο νερό και στον αέρα από τον ουρανό. Μόνο η φωτιά είναι ζωοποιός καθώς κατευθύνεται προς τα πάνω. Ό,τι, λοιπόν, πέφτει προς τα κάτω την υπηρετεί.

Οτιδήποτε, όμως, έρχεται από ψηλά δημιουργεί τη ζωή και οτιδήποτε διοχετεύεται από ψηλά, προσφέρει τροφή. Μόνο η γη, που έχει εγκατασταθεί στον εαυτό της, δέχεται τα πάντα και φροντίζει όλα τα γένη.

Όπως θα θυμάστε, λοιπόν, όλα αυτά αποτελούν το σύμπαν, το οποίο περιέχει τα πάντα, ή είναι τα πάντα.

Η ψυχή και η ύλη, τις οποίες έχει παραλάβει η φύση, ενεργούν με ένα τόσο ποικιλόμορφο τρόπο ώστε παίρνουν την μορφή κάθε είδους, ώστε οι ατελείωτες απομονωμένες μορφές των ποιοτήτων αυτών να μπορούν να διαχωρίζονται μεταξύ τους , αλλά και να αποτελούν μια ενότητα, ώστε να είναι ορατό ότι όλα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο και ότι όλα προέρχονται από τον ίδιο δημιουργό.

Τώρα αφιέρωσε μου όλη την προσοχή για την οποία είναι ικανός ο νους σου και το πνεύμα σου. Γιατί ο ιερός λόγος για το θείο που γίνεται κατανοητός μέσω του νου, μοιάζει πολύ με ορμητικό χείμαρρο που ρέει από ψηλά προς τα κάτω, παρασύροντας στο πέρασμα του τα πάντα. Και έχει ως αποτέλεσμα να παρασύρει με τη ταχεία ροή του όχι μόνο την προσοχή μας γι'αυτά που ακούμε, αλλά και γι'αυτά τα ίδια που πραγματευόμαστε.

Ο ουρανός, λοιπόν, ο αισθητός θεός, είναι αυτός, που κυβερνάει όλα τα σώματα, των οποίων η αύξηση και η διάλυση έχουν ανατεθεί στον ήλιο και την σελήνη.

Αυτός που κυβερνάει, όμως, τον ουρανό, την ψυχή και όλα όσα βρίσκονται μέσα στον κόσμο είναι ο ίδιος ο θεός, ο οποίος είναι και ο δημιουργός τους.

Όλα τα προαναφερθέντα, όλων των οποίων κυβερνήτης είναι ο θεός, επηρεάζουν από ψηλά την φύση όλων των πραγμάτων μέσω του κόσμου και της ψυχής κάθε είδους και κάθε γένους.

Ούτως ή άλλως, η ύλη έχει δημιουργηθεί από τον θεό για να υποδεχτεί την μορφή όλων των ειδών, και η φύση διαμορφώνοντας τον κόσμο μέσω των διαφορετικών ειδών και γενών και μέσω των τεσσάρων στοιχείων απλώνει τα πάντα μέχρι τον ουρανό, ώστε να είναι ικανοποιημένος ο θεός.


morfeas sky


Όλα εξαρτώνται από ψηλά και είναι χωρισμένα σε είδη ως εξής.
Τα είδη όλων των πραγμάτων συνδέονται με το γένος τους, με σκοπό το γένος να αποτελεί το γενικότερο και σταθερό σύνολο και το είδος υποσύνολο και μέρος του γένους.

Το γένος, λοιπόν, των θεών (νοητή ουσία) είναι αυτό που δημιουργεί τα είδη των θεών, το γένος των δαιμόνων, των ανθρώπων, των πτηνών και όλων των πλασμάτων που περιέχει ο κόσμος είναι αυτό που δημιουργεί με παρόμοιο τρόπο τα είδη.

Υπάρχει και άλλο γένος ζωντανών οργανισμών που βέβαια δεν έχουν ψυχή αλλά διαθέτουν αισθήσεις, το οποίο ευδοκιμεί σε καλές συνθήκες και παρακμάζει και καταστρέφεται σε κακές.

Εννοώ το γένος όλων των οργανισμών που ζουν χάρη στους κορμούς τους, και στις ρίζες τους που βρίσκονται μέσα στη γη και τα οποία βρίσκονται διασκορπισμένα σε όλη την έκταση της γης.

Και ο θεός γεμίζει και τον ίδιο τον ουρανό.
Και τα προαναφερθέντα γένη και όλων των πλασμάτων, εκτείνονται μέχρι τα είδη εκείνα, τα οποία περιέχουν μόνο αθάνατα άτομα. Γιατί το είδος αποτελεί μέρος του γένους και πρέπει να ακολουθεί το γένος του ως προς την ποιότητα.

Αυτό έχει ως συνέπεια όλα τα είδη να μην είναι αθάνατα, ακόμη και αν όλα τα γένη είναι αθάνατα, καθώς και το γένος αλλά και τα θεϊκά είδη είναι αθάνατα.

Τα είδη όμως όλων των άλλων πραγμάτων, αν και δεν κατέχουν την αιωνιότητα, την οποία κατέχει μόνο το γένος τους, διατηρούνται από την ωφέλιμη αναπαραγωγή, γι'αυτό και υπάρχουν θνητά είδη, όχι όμως θνητά γένη.

Όπως ακριβώς ο άνθρωπος είναι θνητός, η ιδέα όμως του ανθρώπου είναι αθάνατη.

Αυτή, λοιπόν, είναι η ανταμοιβή για όσους είναι ευσεβείς (γνώση του Θεού) προς τον θεό και φροντίζουν τα επίγεια.

Γιατί, αντιθέτως, για όσους έζησαν ασεβή ζωή απαγορεύεται να επιστρέψουν στον ουρανό και τους επιφυλάσσεται μια επαναφορά στην ζωή μέσα σε άλλα σώματα, αηδιαστικά και ανάξια να διαθέτουν ψυχή.

-Αυτό που συμπεραίνω Τρισμέγιστε, είναι πως οι ψυχές κινδυνεύουν κατά την επίγεια ζωή τους να χάσουν την ελπίδα μιας μελλοντικής αιωνιότητας.

Για άλλους είναι απίστευτο, για άλλους μυθικό, και ίσως για κάποιους γελοίο. Γιατί, για την επίγεια, υλική ζωή ο καρπός που προέρχεται από τα πάθη είναι μια γλυκιά πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα αυτή, η σωματική, όπως λέγεται, καταπνίγει την ψυχή και την καθηλώνει στο δικό της τμήμα, το θνητό καθώς η κατωτερότητα που απεχθάνεται την αθανασία δεν της επιτρέπει να αναγνωρίσει το θεϊκό της τμήμα.

Θα παραμείνουν οι επιζήμιοι άγγελοι, οι οποίοι θα αναμειχθούν με τους ανθρώπους και θα τους καταναγκάζουν να εμπλέκονται σε κάθε συμφορά θράσους, σε πολέμους, σε αρπαγές, σε απάτες και σε όλες εκείνες τις ενέργειες που αντιτίθενται στην φύση της ψυχής. Όλες οι θεϊκές φωνές θα σιωπούν μπροστά στην λογοκρισία. Για τους καρπούς της Γης θα επέλθει η αλλοίωση, και η γη δεν θα'ναι πλέον γόνιμη και ο ίδιος ο αέρας θα μολυνθεί από μια οικτρή νάρκωση.
Η ψυχή βρίσκεται στο σώμα, ο νους στην ψυχή, ο λόγος στο νου, και ο θεός είναι ο πατέρας όλων αυτών. Ο λόγος, λοιπόν, είναι η εικόνα και ο νους του θεού, και το σώμα είναι η εικόνα της ιδέας, και η ιδέα, εικόνα της ψυχής.

Είναι, λοιπόν, το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο της ύλης ο αέρας, το πιο λεπτοκαμωμένο του αέρα η ψυχή, το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο της ψυχής ο νους, και το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο του νου ο θεός. Και ο μεν θεός περιβάλλει τα πάντα και ενυπάρχει στα πάντα, ενώ ο νους περιβάλλει την ψυχή τον αέρα και τέλος την ύλη.

Η ανάγκη, η πρόνοια, και η φύση, αποτελούν όργανα του κόσμου και της τάξης της ύλης. Και καθένα από τα νοητά είναι ουσία, και η ουσία αυτών η ομοιότητα. Όμως, καθένα από τα σώματα που αποτελούν το σύμπαν είναι πολλά, διότι είναι σύνθετα σώματα, έχοντας την ταυτότητα και μεταβάλλοντας το ένα το άλλο, με τον τρόπο αυτόν σώζουν πάντα την ακεραιότητα της ταυτότητας τους,

Καθένα από τα σύνθετα σώματα διαθέτει αριθμό.

Γιατί χωρίς την ύπαρξη του αριθμού η σύσταση, η σύνθεση και η διάλυση καθίσταται αδύνατη, και τα ενιαία σώματα γεννούν και αυξάνουν τον αριθμό, και όταν αυτός πάλι διαλύεται, τον δέχονται μέσα τους, η ύλη, όμως, συνεχίζει να είναι μία,

Και ολόκληρος αυτός ο κόσμος, ο μεγάλος θεός, και η εικόνα του μεγαλύτερου θεού, ενωμένος με εκείνον, και διασφαλίζοντας την τάξη και τη βούληση του πατέρα, συμπληρώνει τη ζωή, και δεν υπάρχει τίποτα μέσα σ'αυτόν μέσα στην αιωνιότητα της πατρικής αποκατάστασης, ούτε το σύνολο, ούτε το μέρος, που να μη ζει.

Γιατί μέσα στον κόσμο τίποτα δεν έχει, γίνει ούτε, είναι ούτε θα γίνει νεκρό. Γιατί ο πατέρας έχει την επιθυμία να είναι ζωντανό, για όσο καιρό αυτό είναι οργανωμένο.

....................

...........................................

Στους "Γενικούς Λόγους", πατέρα, αινιγματικά και με ασάφεια μίλησες σε διαλογική μορφή για τη θεϊκότητα, δεν αποκάλυψες κάτι, όταν είπες ότι τίποτα δεν είναι δυνατόν να σωθεί από την αναγέννηση, και μετά την συζήτηση μας, αφού σε ικέτεψα κατά την κατάβαση μας από το βουνό, και σε ρώτησα για τη διδασκαλία της αναγέννησης, επειδή αυτή την αγνοώ, είπες πως θα μου την παραδώσεις όταν πρόκειται να απομονωθείς από αυτόν τον κόσμο.

Προετοιμάστηκα και ανδρείωσα το φρόνημα μου απέναντι στην απάτη αυτού του κόσμου, και συ, κάλυψε μου τα κενά με όσα είπες ότι θα μου παραδώσεις σχετικά με την αναγέννηση, κάνοντας το είτε με τα λόγια είτε με κάποιον απόκρυφο τρόπο.

Γιατί αγνοώ Τρισμέγιστε, από ποια μήτρα και από ποιο σπέρμα γεννήθηκε ο άνθρωπος. Και τι είναι αυτός που γεννιέται, πατέρα;

Γιατί δεν έχει συμμετοχή στην ουσία που βρίσκεται μέσα μου;

-Το παιδί που γεννιέται από θεό θα είναι άλλος θεός, το παν μέσα στο παν, συντεθειμένος από όλες τις δυνάμεις.





ΕΡΜΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ 


Ερμής Τρισμέγιστος

Ο θεός πατέρας και κύριος, μετά τους θεούς, δημιούργησε το ανθρώπινο γένος, από ένα φθαρτό μέρος , την ύλη, και από το θεϊκό μέρος, εξισορροπώντας τα.


Συνέβη, όμως, τα μειονεκτήματα της ύλης να παραμείνουν αναμεμιγμένα με το ανθρώπινο σώμα και να εμφανιστούν και άλλα μειονεκτήματα εξαιτίας της διατροφής και του τρόπου ζωής του ανθρώπου, που αναγκαστικά είναι κοινά με των υπόλοιπων ζώων.


Γι'αυτούς τους λόγους, πρέπει να εγκατασταθούν στην ψυχή του ανθρώπου οι επιθυμίες των ηδονών και τα υπόλοιπα μειονεκτήματα της σκέψης.

Οι θεοί όμως, (τα γένη των θεών στους ανώτερους ουρανούς), επειδή έχουν δημιουργηθεί από το πιο γνήσιο μέρος της φύσης δε χρειάζονται τη βοήθεια της γνώσης και της επιστήμης, αν και η ακμαιότητα της ηλικίας τους, που πάντα παραμένει μία, αποτελεί γι'αυτούς μια μορφή γνώσης και επιστήμης.


Όμως ο θεός για να διαφυλάξει την ενότητα της θείας πρόνοιας στη θέση της επιστήμης και της γνώσης, για να μη λείπουν αυτά από τους θεούς, διαμόρφωσε με θεϊκό νόμο την τάξη της αναγκαιότητας, περιβάλλοντας με την μορφή νόμου.
(Υπάρχουν νόμοι απαράβατοι στον κόσμο των θεών από Ανάγκη).

Εντωμεταξύ ξεχώρισε τον άνθρωπο από όλα τα υπόλοιπα ζώα χαρίζοντας του την λογική και την επιστήμη, με την βοήθεια των οποίων μπορούν οι άνθρωποι να αποκοπούν και να απαλλαχτούν από τα μειονεκτήματα του σώματος τους και οι ίδιοι να οδηγηθούν στην ελπίδα και την επιδίωξη για την επίτευξη της αθανασίας.


Τελικά ο θεός έπλασε από δύο φύσεις, την θνητή, και την θεϊκή, και τον αγαθό άνθρωπο και αυτόν που είναι αθάνατος.

Το θέλημα του θεού, λοιπόν, πρόσταζε, ο άνθρωπος να είναι καλύτερα πλασμένος από τους θεούς, καθώς αυτοί είναι πλασμένοι μόνο από αθάνατη φύση, αλλά ο άνθρωπος ταυτόχρονα να είναι καλύτερα πλασμένος και από όλα τα υπόλοιπα ζώα.


Γι'αυτό ο άνθρωπος λατρεύει τους θεούς με την θρησκεία και με τον ιερό του νου, επειδή είναι συνδεδεμένος μαζί τους με συγγένεια, αλλά και οι θεοί, με ευσεβή αγάπη, επιβλέπουν και φυλάσσουν όλα όσα σχετίζονται με τον άνθρωπο.


Αλλά ας πούμε και αυτό, που αφορά τους λίγους ανθρώπους που έχουν αφιερωθεί στις ευσεβείς σκέψεις. 

Στους διεφθαρμένους, ανθρώπους όμως, δεν πρέπει να αναφερθούμε για να μην βεβηλωθεί η ιερότητα του λόγου μας από την εξέταση τους.

Καθώς προαναγγέλθηκε από μας πως θ'ακολουθήσει λόγος σχετικά με την συγγένεια και την επικοινωνία των ανθρώπων με τους θεούς, πρόσεξε, Ασκληπιέ, την ισχύ και την δύναμη του ιδεατού ανθρώπου.

Όπως ο κύριος και πατέρας είτε θεός (πράγμα που είναι ύψιστο) είναι ο δημιουργός των ουράνιων θεών, έτσι και ο άνθρωπος είναι ο δημιουργός και πλάστης των επίγειων θεών που βρίσκονται μέσα στους ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ οι οποίοι ικανοποιούνται με την ανθρώπινη επικοινωνία και συναναστροφή, και όχι μόνον φωτίζεται, αλλά και φωτίζει.

Ο άνθρωπος λοιπόν, δε δημιουργεί μόνον καθοδηγημένος από το θέλημα του θεού, αλλά δημιουργεί ακόμη και θεούς.

Απορείς και συ Ασκληπιέ, ή δυσπιστείς όπως οι περισσότεροι;


-Έχω μπερδευτεί, Τρισμέγιστε, αλλά πρόθυμα θα συμφωνήσω με τα λόγια σου, καθώς θεωρώ τον άνθρωπο ευτυχέστατο που δέχτηκε τόση μεγάλη ευτυχία. 
Και δεν κρίθηκε άξιος ενός ανάξιου θαύματος, αυτός που είναι ανώτερος από τα πάντα.

Κατά γενική ομολογία, είναι φανερό ότι το γένος των θεών δημιουργήθηκε από το πιο γνήσιο μέρος της φύσης και ότι μόνο όσα σύμβολα τους είναι αισθητά αποτελούν κάτι σαν κεφάλια αντικαθιστώντας το σύνολο του σώματος τους.


Οι μορφές, όμως, των θεών, που συλλαμβάνονται στο μυαλό των ανθρώπου και πλάθονται από αυτόν, συντίθενται από διπλή φύση: από τη θεϊκή που είναι πιο γνήσια και κατά πολύ θεϊκότερη, και από αυτήν που βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους, δηλαδή την υλική, η οποία προϋπήρχε, και δε διαμορφώνεται μόνο από κεφάλια αλλά από κάθε μέλος και από το σώμα στο σύνολο του. 


Έτσι το γένος των ανθρώπων, έχοντας στο μυαλό του πάντοτε την φύση και την καταγωγή του, επιμένει να δημιουργεί μιμήσεις εκείνης της θεότητας.

Όπως ακριβώς, δηλαδή, ο πατέρας και κύριος δημιούργησε τους αθάνατους θεούς όμοιους με τον ίδιο, έτσι και το γένος των ανθρώπων πλάθει τους δικούς του θεούς βασιζόμενο στην ομοιότητα της δικής τους μορφής.


Τα αγάλματα εννοείς Τρισμέγιστε; (σήμερα έχουμε τις εικόνες τα κόκκαλα τα πτώματα που προσκυνάμε).

-Τα αγάλματα, Ασκληπιέ.

Αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, τώρα μέχρι ποιου σημείου και 'συ δυσπιστείς; Τα αγάλματα αυτά είναι έμψυχα και γεμάτα από Νου και πνεύμα και κάνουν τόσα πολλά σπουδαία πράγματα.


Αγάλματα που γνωρίζουν από πριν το μέλλον, προφητεύουν χρησιμοποιώντας χρησμούς, προφητείες, όνειρα και πολλά άλλα μέσα. Αγάλματα που προκαλλούν αρρώστιες στους θνητούς ανθρώπους και έχουν την ικανότητα να τις θεραπεύουν, και επίσης θλίψη και χαρά αναλόγως με την αξία τους.


Μήπως δεν γνωρίζεις Ασκληπιέ, ότι η Αίγυπτος αποτελεί εικόνα του ουρανού ή, καλύτερα και αληθέστερα, ότι αποτελεί την ερμηνεία και την κάθοδο όλων εκείνων των θαυμαστών που διευθετούνται και τελούνται στον ουρανό, και για να μιλήσω πιο αληθινά, η χώρα μας αποτελεί το ναό του κόσμου.

(Εδώ ο Ερμής Τρισμέγιστος μας αποδεικνύει ότι ζούσε στην πραγματική νότιο Ελλάδα που ήταν και είναι η Αίγυπτος).

Στην συνέχεια ο Ερμής μας αναφέρει ότι οι άνθρωποι θα ξεχάσουν την θεϊκότητα και την βοήθεια των θεών, όπως ξέχασαν την δική τους, θα γίνουν υλιστές, και θα υπάρχει μια απίστευτη σκληρότητα από το ανθρώπινο γένος πάνω στην Γη διότι θα γίνει ένα με το ζώο.

Γιατί κλαις Ασκληπιέ; Αυτό το αγαθό σύμπαν, από το οποίο δεν υπήρξε ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει τίποτα καλύτερο, το οποίο είναι ορατό, θα βρεθεί σε κίνδυνο και θ'αποτελέσει βάρος για τους ανθρώπους.

Γι'αυτό και ολόκληρος ο κόσμος θα περιφρονηθεί και δε θα λατρεύεται το ανυπέρβλητο έργο του θεού, η ένδοξη δημιουργία του, η ενάρετη σύνθεση της πολύμορφης ποικιλίας, το όργανο της θέλησης του θεού ο οποίος προσφέρει άφθονη εύνοια στα έργα του θα έρθει η ένωση σε ένα όλης της συγκεντρωμένης ποικιλομορφίας που αποτελείται από όλα αυτά που μπορούν να λατρευτούν, να επιδοκιμαστούν, και να αγαπηθούν τελικά από όλους εκείνους που μπορούν να βλέπουν. Καθώς θα προτιμάται το σκοτάδι από το φως και ο θάνατος θα θεωρείται πιο ωφέλιμος από τη ζωή. Κανείς δεν θα κοιτάζει ψηλά στον ουρανό. Ο ευσεβής θα θεωρείται τρελός και ο ασεβής σοφός, ο εμπαθής θα θεωρείται γενναίος και ο κακός ενάρετος.


Γιατί η ΨΥΧΗ και όλα όσα ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΎΡΩ ΑΠΌ ΑΥΤΉΝ, ΒΑΣΙΖΟΜΕΝΗ ΣΤΑ ΟΠΟΊΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ή ακολουθώντας τα την απέκτησε, όπως σας εξήγησα θα θεωρούνται όχι μόνο γελοία ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΑ.


Πιστέψτε με θα οριστεί θανατική ποινή γι'αυτόν που θα αφιερωθεί στη λατρεία του Νου. Θα θεσπιστούν νέα δίκαια με νέους νόμους.
Τίποτα το ιερό, τίποτα το όσιο ούτε αντάξιο του ουρανού και των επουράνιων δεν θα ακούγεται, και δεν θα πιστεύεται με το Νου.

Ας είναι καταραμένος ο χωρισμός των θεών από τους ανθρώπους.


(το εκπεσών φωτισμένο πνεύμα το οποίο διαχώρισε την Αρμονία του πνεύματος, διαχώρισε όλη την κατώτερη φύση των πλανητών, διαλύοντας την σύνδεση του πνεύματος με το σώμα)

..........

Θα παραμείνουν μόνο οι επιζήμιοι άγγελοι, οι οποίοι θα αναμειχτούν με τους ανθρώπους και θα τους αναγκάζουν να εμπλέκονται σε κάθε συμφορά θράσους, σε πολέμους, σε αρπαγές, σε απάτες και σε όλες εκείνες τις ενέργειες που αντιτίθενται στη φύση της ψυχής.

Τότε στη Γη δε θα βασιλεύει η ισορροπία ούτε η θάλασσα θα ταξιδεύεται από ανθρώπους ούτε ο ουρανός από τις τροχιές των αστεριών, οι οποίες δεν θα παραμείνουν σταθερές.
Όλες οι θεϊκές φωνές θα σιωπούν μπροστά στην λογοκρισία.

Για τους καρπούς της Γης θα επέλθει η αλλοίωση, και η γη δεν θα είναι πλέον γόνιμη, (μεταλλαγμένα), και ο ίδιος ο αέρας θα μολυνθεί από μια οικτρή νάρκωση. ( υποσυνείδητα μηνύματα μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, ψεκασμοί κτλ).

Στην συνέχεια μας αναφέρει ο Ερμής πως όταν ο θεός δει όλη αυτή την διαφθορά, και ΤΗΝ ΑΤΑΞΙΑ, αντιστεκόμενος με την βούληση του η οποία αποτελεί και την αγαθότητα του, θα διορθώσει το λάθος (εκπεσών φωτισμένο πνεύμα το οποίο διαχώρισε όλη την κατώτερη φύση των πλανητών, διαλύοντας την σύνδεση του πνεύματος με το σώμα) και θα καθαρίσει όλη την κακία είτε με κατακλυσμό, είτε με καταστροφικές φωτιές, είτε δίνοντας τέλος στο ανθρώπινο γένος με επιδημικές και διασπαρμένες σε διάφορους τόπους αρρώστιες, και θα επαναφέρει τον κόσμο στην αρχική του μορφή, ώστε να καταστήσει πάλι τον κόσμο στα μάτια των ανθρώπων που θα επιζήσουν αξιολάτρευτο και αξιοθαύμαστο, και ο ίδιος να παρουσιαστεί στους ανθρώπους ως δημιουργός και αυτός που αποκατέστησε αυτό το τόσο σπουδαίο έργο, για να δοξάζεται με ύμνους επαίνους και εγκώμια.

Η αναγέννηση του κόσμου λοιπόν θα είναι η εξής:

Η αναδιαμόρφωση όλων των ενάρετων πραγμάτων, και η οσιότατη και ευσεβέστατη ανασυγκρότηση της ίδιας της φύσης, καθοδηγούμενη από τον θεό, όπου θα οριοθετήσει το πέρασμα του χρόνου ως αιώνια ζωή χωρίς αρχή, καθώς το θέλημα του θεού δεν μπορεί να έχει αρχή, γιατί όπως ακριβώς υπάρχει τώρα, έτσι παραμένει και αιώνια το ίδιο.

Η υπέρτατη αγαθότητα είναι το σχέδιο του θεού Τρισμέγιστε;

Το θέλημα του θεού καθορίζει τι είναι σωστό, εξάλλου όλα τα αγαθά τα θέλει και όλα τα κατέχει.
Εξάλλου αυτό είναι ο θεός, και ο κόσμος αποτελεί την εικόνα του.

Αγαθός είναι Τρισμέγιστε;
Αγαθός είναι Ασκληπιέ.

..........

..........
....................

morfeas sky

Επομένως μέσα μας βρίσκεται το βάθος της συνείδησης, το οποίο πρέπει να αναζητήσουμε; Και όχι εκεί έξω στον χωμάτινο κόσμο των πλανητών και των αστέρων; Εσωτερικά γίνεται η άνοδος στους κύκλους; Με βουτιά στον Νου της ψυχής μας; Ο δρόμος είναι εσωτερικός; Μία σκέψη της στιγμής είναι. 

Βασικά εδώ διαβάζω τώρα ότι αμέσως μετά τον θάνατο των σωμάτων, ο ύψιστος δαίμονας, (θεός δημιουργός) μας κρίνει ανάλογα με τα όσα κάναμε, και για όσους ανθρώπους δεν βάζουν μυαλό με τα λόγια, υπάρχει ο τρόπος να βάλουν μυαλό με την πράξη, στέλνοντας την ψυχή τους στο βίαιο σύμπαν όπου τα δύο αντίθετα αντί να συνυπάρχουν Αρμονικά αντιμάχονται συνεχώς το ένα το άλλο, και στην μέση η ψυχή.

"Γιατί οι ασεβείς και οι άπιστοι μετά την κρίση των αμαρτημάτων τους αναγκάζονται να πιστέψουν, όχι με λόγια, αλλά με έργα, όχι με την χρήση απειλών, αλλά με την ίδια εμπειρία της ποινής και τιμωρίας τους".


Ίσως δηλαδή αυτή η ποινή και τιμωρία γίνεται σε έναν άλλον χώρο; και όχι με την επιστροφή στην γήινη ζωή σε σκληρές συνθήκες; 

Αν όμως ο ύψιστος δαίμονας κρίνει ευσεβή και δίκαιη την ψυχή, της επιτρέπει να παραμείνει σε τόπους κατάλληλους και ταιριαστούς, μ'αυτήν.

Ίσως να υπάρχουν τόποι που λειτουργούν ως αναμορφωτήρια για να αφυπνιστούν οι ψυχές και να κατανοήσουν πριν ξαναγυρίσουν; κάτι σαν καθαρτήρια;


"Αν, όμως, ο ύψιστος δαίμονας την κρίνει μιασμένη, και μολυσμένη από αμαρτήματα και κακίες, την ρίχνει από ψηλά στα χαμηλά, και την παραδίδει στις θύελλες και στους στροβιλισμούς του αέρα, της φωτιάς και του νερού, τα οποία βρίσκονται σε μια διαρκή πάλη μεταξύ τους ώστε να σπρώχνεται και να περιφέρεται προς διαφορετικές κατευθύνσεις από τα κύματα του υλικού κόσμου ανάμεσα στον ουρανό και τη γη ως μια αιώνια τιμωρία."

Αντίθετα ο δίκαιος άνθρωπος που έχει τα πρωτεία στη λατρεία του θεού, και στην ανώτατη ευσέβεια, ο θεός τον προφυλάσσει από κάθε συμφορά.


Ο πατέρας και κύριος των πάντων, αυτός που είναι τα πάντα, φανερώνει ελεύθερα τον εαυτό του στα πάντα, με το να φωτίζει τον άνθρωπο μόνο με τη γνώση του Νου του.


Και αφού αποκρούσει το σκοτάδι και την πλάνη της ψυχής του, και αφού αντικρύσει τη λάμψη της αλήθειας, ο άνθρωπος 

αναμιγνύεται με το σύνολο του Νου, επέρχεται η απελευθέρωση από το θνητό μέρος της φύσης του, και η αποδοχή της βέβαιης ελπίδας για την κατάκτηση της αθανασίας.

Όλοι όσοι δουν τον αληθινό λόγο σαν με τα μάτια τους φωτίζονται από την ευσέβεια, τη θρησκεία, τη σοφία, τη λατρεία, το σεβασμό του θεού και χάρη στην εμπιστοσύνη της πίστης τους καθίστανται ανώτεροι από τους άλλους ανθρώπους όπως το φως του ήλιου από τα υπόλοιπα αστέρια. Καθώς ο ήλιος είναι αυτός που φωτίζει και τα υπόλοιπα αστέρια, όχι τόσο με τη μεγαλοπρέπεια του φωτός του αλλά με τη θεϊκότητα και την ιερότητα του.


Οι αγαθές ψυχές όμως δεν συναντούν εμπόδιο, δεν κρίνονται και μάλιστα βοηθώνται να μην θυμηθούν εκείνη την ώρα τα λάθη που έχουν κάνει. 

Ναι σωστά.
....

Ποιμάνδρης:

ὁ δε ἀγαπήσας τὸ ἐκ πλάνης ἔρωτος σῶμα, οὗτος μένει ἐν τῷ σκότει πλανώμενος, αἰσθητῶς πάσχων τὰ τοῦ θανάτου.

– Τί τοσοῦτον ἁμαρτάνουσιν, ἔφην ἐγώ, οἱ ἀγνοοῦντες,
ἵνα στερηθῶσι τῆς ἀθανασίας;
– ῎Εοικας, ὦ οὗτος, τούτων μὴ πεφροντικέναι ὧν ἤκουσας.
οὐκ ἔφην σοι νοεῖν;
–Νοῶ καὶ μιμνήσκομαι, εὐχαριστῶ δὲ ἅμα.
– Εἰ ἐνόησας, εἰπέ μοι, διὰ τί ἄξιοί εἰσι τοῦ θανάτου οἱ ἐν τῷ θανάτῳ ὄντες;
– ῞Οτι προκατάρχεται τοῦ οἰκείου σώματος τὸ στυγνὸν σκότος,
ἐξ οὗ ἡ ὑγρὰ φύσις, ἐξ ἧς τὸ σῶμα συνέστηκεν ἐν τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ, ἐξ οὗ θάνατος ἀρδεύεται.

– ᾿Ενόησας ὀρθῶς, ὦ οὗτος.
κατὰ τί δὲ «ὁ νοήσας ἑαυτὸν εἰς αὐτὸν χωρεῖ», ὅπερ ἔχει ὁ τοῦ θεοῦ λόγος;
–φημὶ ἐγώ, ῞Οτι ἐκ φωτὸς καὶ ζωῆς συνέστηκεν ὁ πατὴρ
τῶν ὅλων, ἐξ οὗ γέγονεν ὁ ῎Ανθρωπος.
– Εὖ φῂς λαλῶν·
φῶς καὶ ζωή ἐστιν ὁ θεὸς καὶ πατήρ, ἐξ οὗ ἐγένετο ὁ
Ανθρωπος.
ἐὰν οὖν μάθῃς αὐτὸν ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ὄντα καὶ ὅτι ἐκ τούτων τυγχάνεις, εἰς ζωὴν πάλιν χωρήσεις.
ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν.

– 'All' ἔτι μοι εἰπέ, πῶς εἰς ζωὴν χωρήσω ἐγώ, ἔφην, ὦ Νοῦς ἐμός; φησὶ γὰρ ὁ θεός·
«ὁ ἔννους ἄνθρωπος ἀναγνωρισάτω ἑαυτόν».οὐ πάντες γὰρ ἄνθρωποι νοῦν ἔχουσιν;
– Εὐφήμει, ὦ οὗτος, λαλῶν·
παραγίνομαι αὐτὸς ἐγὼ ὁ Νοῦς τοῖς ὁσίοις καὶ ἀγαθοῖς καὶ καθαροῖς καὶ ἐλεήμοσι, τοῖς εὐσεβοῦσι, καὶ ἡ παρουσία μου γίνεται βοήθεια, καὶ εὐθὺς τὰ πάντα γνωρίζουσι
καὶ τὸν πατέρα ἱλάσκονται ἀγαπητικῶς καὶ εὐχαριστοῦσιν
εὐλογοῦντες καὶ ὑμνοῦντες τεταγμένως πρὸς αὐτὸν τῇ
στοργῇ, καὶ πρὸ τοῦ παραδοῦναι τὸ σῶμα ἰδίῳ θανάτῳ
μυσάττονται τὰς αἰσθήσεις, εἰδότες αὐτῶν τὰ ἐνεργήματα·
μᾶλλον δὲ οὐκ ἐάσω αὐτὸς ὁ Νοῦς τὰ προσπίπτοντα ἐνεργήματα τοῦ σώματος ἐκτελεσθῆναι.
πυλωρὸς ὢν ἀποκλείσω τὰς εἰσόδους τῶν κακῶν καὶ αἰσχρῶν ἐνεργημάτων, τὰς ἐνθυμήσεις ἐκκόπτων.

τοῖς δὲ ἀνοήτοις καὶ κακοῖς καὶ πονηροῖς καὶ φθονεροῖς καὶ πλεονέκταις καὶ φονεῦσι καὶ ἀσεβέσι πόρρωθέν εἰμι, τῷ τιμωρῷ ἐκχωρήσας δαίμονι, ὅστις τὴν ὀξύτητα τοῦ πυρὸς προσβάλλων θρώσκει αὐτὸν αἰσθητικῶς καὶ μᾶλλον ἐπὶ τὰς ἀνομίας αὐτὸν ὁπλίζει, ἵνα τύχῃ πλείονος τιμωρίας, καὶ οὐ παύεται ἐπ' ὀρέξεις ἀπλέτους τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων, ἀκορέστως σκοτομαχῶν, καὶ τοῦτον βασανίζει, καὶ ἐπ' αὐτὸν πῦρ ἐπὶ τὸ πλεῖον αὐξάνει.

morfeas sky



Ερμής Τρισμέγιστος

Από εδώ ας ξεκινήσουμε να συζητάμε για το πνεύμα και τα όμοια του. Υπήρξε ο θεός και η ύλη, λέξη ελληνική που εμείς αποκαλλούμε "κόσμο".  Και το πνεύμα συνδέθηκε με την ύλη είτε ενυπήρχε μέσα στην ύλη εξαρχής, όχι όμως με τον τρόπο με τον οποίο ενυπήρχε στο θεό ούτε με τον τρόπο που ενυπήρχαν στο θεό τα στοιχεία εκείνα από τα οποία προήλθε ο κόσμος. Καθώς δεν υπήρχαν, επειδή δεν είχαν γεννηθεί ακόμη, αλλά ήδη από τότε ενυπήρχαν σε εκείνον από τον οποίο έπρεπε να γεννηθούν.


Δεν καλούνται λοιπόν αγέννητα μόνο όσα δεν έχουν γεννηθεί, αλλά και αυτά τα οποία στερούνται τη δυνατότητα της γέννησης ώστε να μην μπορεί να γεννηθεί τίποτα από αυτά. 

Όσα, όμως, υπάρχουν και ενέχουν την ικανότητα της γέννησης, αυτά μπορούν και να γεννήσουν και από αυτά μπορεί να γεννηθεί κάτι, ακόμη κι αν τα ίδια έχουν γεννηθεί από τον εαυτό τους, καθώς δεν αμφισβητείται ότι αυτά που είναι γεννημένα από τον εαυτό τους μπορούν εύκολα να γεννήσουν αυτά τα οποία δημιουργούνται τα πάντα.

Αυτή, λοιπόν είναι η φύση του θεού, που από μόνη της αποτελεί τα πάντα.

Ούτως ή άλλως η ύλη ή η φύση του κόσμου και το πνεύμα, ακόμη και αν δεν θεωρούνται ότι έχουν γεννηθεί από την αρχή, κατέχουν μέσα τους την ικανότητα και φύση της γέννησης και του πολλαπλασιασμού. Γιατί η αρχή της γονιμότητας ενυπάρχει στην ίδια τη φύση (της ύλης) η οποία κατέχει τη δύναμη (ο Άγιος Λόγος του Νου που κινεί τα πάντα και δίνει ζωή στα πάντα που βρίσκονται μέσα στο δοχείο του Νου)  και την ύλη της σύλληψης, και της γέννησης. Έτσι χωρίς την παρεμβολή κανενός ξένου στοιχείου, αυτή (η ύλη) έχει την ικανότητα να γεννά.

Γιατί αγνοώ Τρισμέγιστε, από ποια μήτρα και από ποιο σπέρμα γεννήθηκε ο άνθρωπος.
Και τι είναι αυτός που γεννιέται, πατέρα; 
Γιατί δεν έχει συμμετοχή στην ουσία που βρίσκεται μέσα μου;

-Το παιδί που γεννιέται από θεό θα είναι άλλος θεός, το παν μέσα στο παν, συντεθειμένος από όλες τις δυνάμεις.


Τα είδη όμως όλων των άλλων πραγμάτων, αν και δεν κατέχουν την αιωνιότητα, την οποία κατέχει μόνο το γένος τους, διατηρούνται από την ωφέλιμη αναπαραγωγή, γι'αυτό και υπάρχουν θνητά είδη, όχι όμως θνητά γένη.

Όπως ακριβώς ο άνθρωπος είναι θνητός, η ιδέα όμως του ανθρώπου είναι αθάνατη.

Αυτή, λοιπόν, είναι η ανταμοιβή για όσους είναι ευσεβείς προς τον θεό και φροντίζουν τα επίγεια. 


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ
ΝΙΩΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΑΣ ΤΙ ΕΙΣΑΣΤΕ

ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΨΥΧΕΣ; ΦΕΡΕΤΕ ΤΟ ΝΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ ΖΩΗ ΚΑΙ ΦΩΣ;

Η ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΤΙΣΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΨΥΧΕΣ;


Αυτά που έχουν μόνο την ικανότητα της σύλληψης  μετά την ένωση με μια ξένη φύση (ο Νοητός Άνθρωπος ο Νους και ψυχή το πνεύμα του πυρός είναι η ξένη φύση που ενώνεται και δίνει την νοερή και νοητή ζωή στον σύνθετο ανθρώπινο ζωντανό οργανισμό της Γης των πλανητών) πρέπει να τα θεωρούμε πολύ διαφορετικά από τον κοσμικό χώρο για να φαίνεται αυτός ο κοσμικός χώρος, καθώς και αυτά που ενέχει ότι δεν έχουν γεννηθεί βέβαια, σ'αυτόν περιέχεται όλη η γεννητική ικανότητα της φύσης.  

(σχόλιο: Το πνεύμα της φύσης (ο κοσμικός χώρος των πλανμητών) απόκτησε την δική του γεννητική ικανότητα οπότε εκτός από τις ανθρώπινες ψυχές που γεννούν τα ανθρώπινα σώματα, μπορεί και αυτό το πνεύμα της φύσης να γεννά τα δικά της ανθρώπινα σώματα με το δικό της πνεύμα αποκλειστικά).

-Γιατί λοιπόν Τρισμέγιστε πρέπει ο άνθρωπος να παραμείνει στην ύλη και να μην ζει σ'αυτό το μακαριότατο μέρος, μέσα στο οποίο βρίσκεται και ο θεός;

Σωστή ερώτηση, Ασκληπιέ. Και εμείς έχουμε ζητήσει από το θεό να μας απαντήσει σ'αυτό το ερώτημα. Καθώς, αφού όλα εξαρτώνται από τη βούληση του, τότε άκου λοιπόν Ασκληπιέ.

Ο κύριος και δημιουργός των πάντων, (Ο Τριαδικός Θεός) τον οποίο σωστά έχουν ονομάσει θεό, αφού δημιούργησε τον εαυτό του, (Τον Άνθρωπο δεύτερο θεό Ζωή και Φως), ο οποίος μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός.

Αυτός ο θεός τον ονομάζω αισθητό, (ο Άνθρωπος Νους και ψυχή με τα ενσαρκωμένα αισθητά σώματα)  διότι μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός. Αυτός ο δεύτερος θεός μπορεί να γίνει αντιληπτός από τις αισθήσεις όσων βλέπουν.

Καθώς λοιπόν ο θεός δημιουργός των πάντων δημιούργησε άλλον θεό σαν τον εαυτό του, και επειδή του φάνηκε όμορφος, καθώς πλυμμύριζε από την αγαθότητα των πάντων, τον αγάπησε ως δημιούργημα της θεϊκότητας του.

Σαν παντοδύναμος και πανάγαθος, θέλησε να δημιουργηθεί και κάποιος άλλος, ο οποίος να διακρίνει από αυτόν που τον είχε δημιουργήσει. Συγχρόνως δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον μιμητή του λόγου και της πρόνοιας του. 

Κοσμικό χώρο εξάλλου ονομάζω το χώρο μέσα στον οποίο βρίσκονται τα πάντα, καθώς όλα αυτά, δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν υπόσταση, αν δεν υπήρχε ένας χώρος ο οποίος να μπορούσε να τα δεχτεί (γιατί κάθε πράγμα που πρόκειται να υπάρξει, πρέπει να προνοηθεί και να προετοιμαστεί και η κατάλληλη θέση) και δεν θα μπορούσαν να προσδιοριστούν ούτε οι ιδιότητες ούτε οι θέσεις ούτε οι επιδράσεις ούτε οι ποσότητες των πραγμάτων αν αυτά δεν υπήρχαν πουθενά.

Έτσι λοιπόν, ακόμα κι αν η ύλη δεν έχει γεννηθεί, εντούτοις ενυπάρχουν σ'αυτήν οι φύσεις των πάντων και προτείνει σε καθένα από τα πράγματα τους πιο γόνιμους κόλπους της για τη σύλληψη.

Συνολικά λοιπόν, η ιδιότητα της ύλης αυτή είναι,να μπορεί να δημιουργεί αν και η ίδια δεν είναι δημιουργημένη.

Έτσι, όπως ακριβώς ενυπάρχει στη φύση της ύλης η ικανότητα γονιμότητας, (από τον δημιουργό Νου), με τον ίδιο τρόπο μπορεί η ίδια να δημιουργήσει το κακό.

..................
Σχόλιο:

Ακόμη και αδρανής το δοχείο της Ύλης στον Όγδοο Ουρανό είναι άτακτο, η Αταξία. διότι η Αδρανής Ύλη που είναι ενωμένα τα Τέσσερα στοιχεία χωρίς να ενωθούν με τον Αγιο Λόγο, έχει ως ιδιότητα το πάθος της αίσθησης, όπως στην Γη είναι ενωμένα τα Τέσσερα στοιχεία!!!! αλλά πλέον ως ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ !!!!

Το αδρανή δοχείο της Ύλης αφού δημιουργηθεί από τον Άγιο Λόγο, και διαχωριστεί σε Τέσσερα στοιχεία με την κίνηση που είναι η ζωή, στον πιο κατωφερή κόσμο των πλάνη-των όπως η Γη, αφού πάρει την ΝΟΗΤΉ ΖΩΉ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΕΡΉ ΖΩΉ, από τον Νου δημιουργό, στην συνέχεια το πνεύμα της φύσης που γεννιέται (ο αέρας και η φωτιά) δίνει την νοερή ζωή στο στυγνόν σκότος, ατα άλογα στοιχεία την γη και το νερό.

Και αποκτά την ικανότητα η σύνθετη άλογη Υλη, η γη και το νερό, να γεννά μόνη της σώματα γεμάτα από κακία. Διότι αν δεν οδηγούνται από το πνεύμα που δέχεται τον Νοητό Λόγο, (αέρας και φωτιά) τότε θα οδηγούν τον ανθρώπινο ζωντανό οργανισμό τα άλογα πάθη και επιθυμίες η κακία. η λύπη και η χαρά από ηδονή της σάρκας.

morfeas sky

...................

Δεν ανέφερα, όμως, Ασκληπιέ και Άμμωνα, αυτό που λέγεται από πολλούς,:

"Πως ο θεός δε μπόρεσε να αποχωρίσει και να απομακρύνει την κακία από τη φύση του πράγματος; (της ύλης).

Γενικά σ'αυτούς δεν πρέπει να δοθεί κάποια απάντηση, όμως για χάρη σας θα συνεχίσω και θα σας εξηγήσω.


ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ  ΓΗ; 
TO KATAΛΑΒΑΤΕ;

Διαβάστε:
ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ;

Γενικά σ'αυτούς δεν πρέπει να δοθεί καμιά απάντηση, όμως για χάρη σας θα συνεχίσω και θα σας εξηγήσω.
Αυτοί λένε, λοιπόν, ότι ο θεός έπρεπε να απελευθερώσει τον κόσμο πλήρως από την κακία, καθώς αυτή υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σ'αυτόν και έτσι φαίνεται σαν μέρος του.

Βέβαια, ο θεός προνόησε και έλαβε προληπτικά μέτρα τότε με όσο πιο λογικά κριτήρια, γι'αυτό και χάρισε στην ανθρώπινη ψυχή τον νου, την επιστήμη (Νοητό βάθος) και τη γνώση.

Γιατί μόνο με τη βοήθεια αυτών των πραγμάτων, χάρη στα οποία υπερέχουμε από τα υπόλοιπα ζώα, μπορούμε να αντισταθούμε στην απάτη, στο δόλο και την διαφθορά της κακίας.

Αυτός, λοιπόν, που εξαρχής θα αποφύγει αυτά τα πράγματα χωρίς να έχει εμπλακεί σ'αυτά, αυτός ο άνθρωπος έχει προικιστεί με τη θεία γνώση και πρόνοια, καθώς η ουσία της γνώσης βρίσκεται στον ύψιστο θεό.

.......................

Καθετί, λοιπόν, στον κόσμο κυβερνάται και λαμβάνει ζωή από το πνεύμα, το οποίο λειτουργεί ως μηχανή ή όργανο του θεού, καθώς υπακούει στην θέληση του. 

Mέχρι αυτό το σημείο αυτά έχουν εξεταστεί από εμάς.

Ο τελευταίος ο αισθητός θεός, το πνεύμα, αγκαλιάζει μέσα του κάθε χώρο, κάθε ουσία των πραγμάτων και την ύλη, όσων γεννούν και δημιουργούν, αγκαλιάζει τα πάντα, οτιδήποτε κι αν είναι.

Το πνεύμα, κινεί και κατευθύνει κάθε είδος στον κόσμο, και καθένα από αυτά ακολουθεί την φύση που του έδωσε ο θεός.

Το κοίλο μέρος λοιπόν, του κόσμου που η μορφή του μοιάζει με αυτήν της σφαίρας, το εσωτερικό της μέρος στο σύνολο του είναι αθέατο λόγω της ποιότητας η της μορφής της. 

Και πράγματι αν προσπαθήσεις να κοιτάξεις προς τα κάτω, δε θα μπορέσεις να διακρίνεις τι υπάρχει στα βάθη της.
Γι'αυτό το λόγο πολλοί τη θεωρούν όμοια (Νοητή σφαίρα) με τον κοσμικό χώρο, και με όμοιες ιδιότητες με αυτόν.

Ο μόνος λόγος λοιπόν που αυτή θεωρείται αισθητή καθώς παρουσιάζεται σαν ζωγραφισμένη, είναι αυτές οι αισθητές μορφές που αντιστοιχούν στις ιδεατές και μοιάζουν σαν αποτυπωμένες εικόνες τους. Στην πραγματικότητα όμως, η ίδια (Νόηση) είναι πάντα αθέατη από τον (αισθητό) εαυτό της. 

Για το λόγο αυτό, λοιπόν, επειδή δεν είναι ορατός, (το Νοητό πνεύμα που συνεργάζεται με τον ορατό αισθητό κόσμο)  καλείται στα Ελληνικά "Άδης" , και για το λόγο ότι βρίσκεται στο βαθύτερο σημείο της σφαίρας, ονομάζεται "Κάτω Κόσμος". (ο κατωφερής κόσμος των πλανητών).

Αυτά, λοιπόν, αποτελούν τα πρωταρχικά και τις απαρχές των πάντων, κάτι σαν κεφάλαια, τα πάντα υπάρχουν μέσα σ'αυτά είτε γι'αυτά είτε από αυτά.

Τι είδους είναι λοιπόν, Τρισμέγιστε, όλα αυτά που λες;

Θα έλεγα πως η ουσία κάθε πράγματος από τα αισθητά είδη, στο βαθμό βέβαια που είναι αισθητό, είναι υλική.

Έτσι, η ύλη, θρέφει και φροντίζει το σώμα, και το πνεύμα την ψυχή.
Ο Νους που αποτελεί το μόνο ουράνιο δώρο με το οποίο μπορεί να είναι ευτυχισμένος ο άνθρωπος ..βέβαια, δεν μπορούν να είναι όλοι, καθώς λίγοι είναι αυτοί ο Νους των οποίων είναι τέτοιος ώστε να μπορεί να δεχτεί την τόσο μεγάλη ευεγερσία, καθώς, όπως ακριβώς φωτίζεται από τον ήλιο, έτσι και η ψυχή του ανθρώπου φωτίζεται από αυτό το φως (το νοητό φως του ήλιου) και από ένα ακόμη πιο φωτεινό, (βλέπε Ανάμνηση ψυχής, ο Άνθρωπος είναι Ζωή και Φως) , γιατί ο ήλιος φωτίζει μόνο μερικώς λόγω της μεσολάβηση της νύχτας και λόγω της παρεμβολής της Γης και της Σελήνης δεν φτάνει το φως του.

Ο Νους (Το Νοητό βάθος) λοιπόν, για ακόμη μια φορά αναμείχτηκε με την ψυχή του ανθρώπου (καρδιά) και λόγω της ανάμειξης αυτής, που γίνεται βέβαια με τον σωστό τρόπο, γεννιέται ένα υλικό με σκοπό ποτέ οι ψυχές αυτές να μην παρασύρονται από την πλάνη του σκοταδιού. (του αισθητού μεταβαλλόμενου σώματος).

Γι'αυτό λοιπόν, σωστά έχει λεχθεί, ως ο Νους είναι η ψυχή των θεών. Εγώ, όμως, υποστηρίζω, ότι ο Νους δεν είναι η ψυχή όλων των θεών, αλλά των ανώτερων και πρώτων.

Σου ανοίγω το δρόμο και σου αποκαλύπτω μεγάλα, και θεϊκά μυστήρια.

Υπάρχουν πολλά γένη θεών και ανάμεσα τους κάποιο μέρος τους είναι νοητό, και άλλο μέρος αισθητό.

Νοητοί δεν ονομάζονται επειδή θεωρούμε ότι δεν περιλαμβάνονται στη σφαίρα της γνώσης μας, καθώς αυτούς τους αντιλαμβανόμαστε καλύτερα από τους άλλους που ονομάζουμε ορατούς, και αυτό θα το διαπιστώσεις και μόνος σου αν είσαι προσεκτικός.

Έτσι λοιπόν, υπάρχουν πολλοί θεοί κυρίαρχοι όλων των ειδών, και τους ακολουθούν άλλοι θεοί που διαθέτουν κυρίαρχο της ουσίας τους.
Οι τελευταίοι είναι αισθητοί (οι τριαντα έξι Δέκαρχοι) και έχουν εναρμονιστεί με την διπλή τους ουσία, με την αισθητή τους φύση δημιουργούν τα πάντα, ο ένας μέσω του άλλου, και φωτίζει ο ένας το έργο του άλλου.


Ο κυρίαρχος της ουσίας του ουρανού ή όπως ονομάζεται αυτό το οποίο νοείται με το παραπάνω όνομα είναι ο Δίας, καθώς μέσω του ουρανού προσφέρει τη ζωή στα πάντα.

Το φως είναι ο κυρίαρχος της ουσίας του ήλιου, καθώς το αγαθό του φωτός προσφέρεται σε'μας μέσω της σφαίρας του ήλιου.

Ο "Ουσιάρχης" ή ο θεός των τριαντα έξι αστεριών, (Δέκαρχοι θεοί, τρεις μοίρες μία ανά δεκαήμερο, επί 12 μήνες 36 Δέκαρχοι θεοί που επιφέρουν την μοίρα στους ανθρώπους......"ο Αγαθός Νους όμως είναι Υπεράνω της μοίρας") που μένουν πάντα σταθερά στον ίδιο τόπο και στα οποία έχει δοθεί το όνομα "Ωροσκόποι" είναι αυτός που τον αποκαλλούν "Παντόμορφο", καθώς χρησιμοποιώντας τα διάφορα πρότυπα είδη γεννά ποικίλες μορφές ατόμων.

Αυτές που αποκαλλούνται επτά σφαίρες (επτά κόσμοι επτά φύσεις) έχουν ως "ουσιάρχες" (εκτός από τον Δία υπάρχουν σύνολο επτά δημιουργήματα του δεύτερου Νου δημιουργού που επιβάλλουν την μοίρα και το πεπρωμένο ..ο Αγαθός Νους όμως είναι Υπεράνω όλων, μην το ξεχνάτε αυτό ποτέ είναι το κλειδί για να ξαναγίνουμε θεοί) δηλαδή καθοδηγητές τους, τη μοίρα και το πεπρωμένο και σύμφωνα με το νόμο της φύσης αυτές μεταβάλλουν τα πάντα με ακλόνητη σταθερότητα,διαφοροποιημένα από την αέναη κίνηση.

O Αιθέρας αποτελεί το μέσον ή το όργανο των πάντων (ο Δίας) μέσω του οποίου δημιουργούνται τα πάντα, και "έχει ως Ουσιάρχη του έναν δεύτερο θεό" τα θνητά και τα όμοια τους για τα θνητά.

Αφού λοιπόν τα πράγματα έτσι έχουν, τα πάντα καθώς απλώνονται από κάτω ως ψηλά συνδέονται μεταξύ τους μέσω της ίδιας της κίνησης τους....Τα θνητά , λοιπόν, είναι συνδεδεμένα με τα αθάνατα, και τα ορατά με τα αόρατα.

Και το σύνολο υπακούει σε έναν κυβερνήτη, τον ύψιστο,
(δεύτερο Νου δημιουργό), ως κύριο του, ώστε να μην αποτελούν πολλά, αλλά μάλλον ένα, καθώς όλα εξαρτώνται αλλά και απορρέουν από το Ένα. 


Ο Ένας ο Εκπεσών δεύτερος Νους δημιουργός..το φωτισμένο πνεύμα ο εωσφόρος.


morfeas sky

                                                 


ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ

Ερμής ο Τρισμέγιστος προς τον Ασκληπιό

Το πνεύμα ενυπάρχει στα πάντα, αναμειγνύεται με τα πάντα και δίνει ζωή στα πάντα.

Η ψυχή τρέφεται μέσω της αιώνιας περιφοράς του κόσμου, τα σώματα αυξάνονται με τροφές του κατώτερου κόσμου, με νερό και γη.

Σ'αυτό προστίθεται ο νους που δημιουργεί την σκέψη των ανθρώπων, που του έχει παραχωρηθεί ως πέμπτο στοιχείο και το μοναδικό που προέρχεται από τον αιθέρα.

Από όλα τα ζώα, όμως, ο νους χαρίστηκε μόνο στους ανθρώπους με απώτερο σκοπό την γνώση του θεϊκού λόγου και είναι αυτός που τους οδηγεί και τους ανυψώνει.

Αλλά επειδή μιλάω για τον νου σε λίγο θα σας αναπτύξω και τον σχετικό με αυτόν λόγο.
Καθώς είναι ιερότατος και σπουδαιότατος και καθόλου κατώτερος από αυτόν που αφορά την ίδια την θεϊκότητα.

-Δεν είναι ίδιος ο νους όλων των ανθρώπων Τρισμέγιστε;


Δεν μπορούν να φτάσουν όλοι Ασκληπιέ, στην αληθινή γνώση, αλλά λόγω της ασυγκράτητης ορμής τους, χωρίς να τους έχει αποκαλυφθεί κανένας αληθινός λόγος, ακολουθούν τα είδωλα των αληθινών πραγμάτων και εξαπατώνται.

Τα είδωλα αυτά γεννούν την κακία στον ανθρώπινο νου και μεταμορφώνουν το τέλειο ζωντανό πλάσμα σε αγρίμι με ήθη θηρίου.

Ο άνθρωπος είναι ο μόνος από όλα τα ζωντανά πλάσματα που είναι διπλός, καθώς, το ένα μέρος του είναι απλό, το οποίο ονομάζεται από τους Έλληνες "ουσιώδες" κι εμείς το αποκαλλούμε "κατ'εικόνα Θεού". Το άλλο μέρος είναι τετραπλό, (γη νερό αέρας φωτιά)
το οποίο οι Έλληνες αποκαλούν "υλικό" και εμείς "κοσμικό".

Κάτω από αυτό το κάλυμα, η καθαρή θεϊκότητα του νου κρυμμένη μαζί με τα παρόμοια της, δηλαδή τις αισθήσεις του νου, ηρεμεί μόνη της, σαν να είναι περιφραγμένη από το τείχος του σώματος.

-Γιατί λοιπόν Τρισμέγιστε πρέπει ο άνθρωπος να παραμείνει στην ύλη και να μην ζει σ'αυτό το μακαριότατο μέρος, μέσα στο οποίο βρίσκεται και ο θεός;


Σωστή ερώτηση, Ασκληπιέ. Και εμείς έχουμε ζητήσει από το Θεό να μας απαντήσει σ'αυτό το ερώτημα. Καθώς, αφού όλα εξαρτώνται από τη βούληση του, τότε άκου λοιπόν Ασκληπιέ.

Ο κύριος και δημιουργός των πάντων, τον οποίο σωστά έχουν ονομάσει Θεό, αφού δημιούργησε τον εαυτό του, ο οποίος μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός.

Αυτός ο θεός τον ονομάζω αισθητό, διότι μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός. Αυτός ο δεύτερος θεός μπορεί να γίνει αντιληπτός από τις αισθήσεις όσων βλέπουν.

Καθώς λοιπόν ο Θεός δημιουργός των πάντων δημιούργησε άλλον θεό σαν τον εαυτό του, και επειδή του φάνηκε όμορφος, καθώς πλυμμύριζε από την αγαθότητα των πάντων, τον αγάπησε ως δημιούργημα της θεϊκότητας του.

Σαν παντοδύναμος και πανάγαθος, θέλησε να δημιουργηθεί και κάποιος άλλος, ο οποίος να διακρίνει από αυτόν που τον είχε δημιουργήσει.


Συγχρόνως δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον μιμητή του λόγου και της πρόνοιας του.

Γιατί η ίδια η βούληση του θεού είναι και αυτή καθαυτή η πραγματοποίηση, καθώς η θέληση και η πραγματοποίηση ταυτίζονται χρονικά.

Αφού τον "ουσιώδη" άνθρωπο ("ουσιώδης" ο δεύτερος άνθρωπος θεός που έγινε Νους της Αρμονίας), τον δημιούργησε με αυτόν τον τρόπο, ώστε να μην μπορεί να φροντίζει για όλα τα πράγματα, εκτός αν καλυπτόταν από ένα κοσμικό (υλικό) κάλυμμα, τον κάλυψε με ένα σωματικό κάλυμμα, (το αισθητό σώμα γη, νερό, αέρας, φωτιά) και όρισε κάθε άνθρωπος να είναι έτσι, αναμειγνύοντας και ανακατεύοντας σε ένα μείγμα όση ποσότητα από κάθε φύση χρειαζόταν.

Έτσι διαμόρφωσε τον άνθρωπο από ψυχή και σώμα, που αντιστοιχούν σε αθάνατη και θνητή φύση, ώστε ως ζωντανό πλάσμα να μπορεί να λειτουργεί και με τις δυο του φύσεις, να θαυμάζει δηλαδή και να λατρεύει τα ουράνια, αλλά να φροντίζει και να διοικεί τα επίγεια.

morfeas sky



(2) ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ

Ο Θεός, ο Θεός σ'έστειλε σε μας, Ασκληπιέ, για να συμμετάσχεις σε ένα θεϊκό λόγο και ειδικά σ'έναν σαν κι αυτόν, ο οποίος με την θρησκευτική ευσέβεια που αποπνέει δικαιολογημένα θεωρείται ιερότερος απ'όλους τους λόγους που έχουμε γράψει εμείς και απ'αυτούς που γράψαμε εμπνευσμένοι από το θεϊκό Νου.

Αν τον αντιληφτείς με τον νου σου τότε ο νους σου θα γεμίσει με όλα τα αγαθά, αν φυσικά τα αγαθά είναι περισσότερα από ένα κι όχι ένα, μέσα στο οποίο ενυπάρχουν όλα τα υπόλοιπα. Γιατί το ένα και το σύνολο συγγενεύουν μεταξύ τους καθώς και η διαπίστωση ότι, τα πάντα ενυπάρχουν στο ένα, συγγενεύει με την διαπίστωση ότι, τα πάντα είναι ένα.

Γιατί είναι με τέτοιον τρόπο συνδεδεμένο το ένα με το άλλο, ώστε είναι αδύνατον να χωριστούν.

Αλλά από τον παρακάτω λόγο, αν δώσεις μεγάλη προσοχή, θα το γνωρίσεις.

Ασκληπιέ όλες οι ανθρώπινες ψυχές είναι αθάνατες, όμως καθεμιά με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετική χρονική στιγμή.

-Όλες οι ψυχές, Τρισμέγιστε, δεν έχουν την ίδια ποιότητα;

-Ασκληπιέ, μη ξεπέφτεις τόσο γρήγορα από το πραγματικό νόημα του λόγου.

Αυτό δεν είπα; ότι δηλαδή τα πάντα είναι ένα και το ένα περιέχει τα πάντα, καθώς όλα ενυπήρχαν μέσα στο δημιουργό, πριν ακόμα δημιουργήσει τα πάντα.

Γιατί δικαιολογημένα θεωρείται αυτός ως τα πάντα, ο οποίος έχει ως μέλη του τα πάντα.

Φρόντισε, λοιπόν, να θυμάσαι κατά τη διάρκεια όλης αυτής της συζήτησης ότι αυτός, το ένα, είναι τα πάντα και είναι ο ίδιος ο δημιουργός των πάντων.

Τα πάντα έχουν έρθει στη γη, στο νερό και στον αέρα από τον ουρανό.

Μόνο η φωτιά είναι ζωοποιός καθώς κατευθύνεται προς τα πάνω.

Ό,τι, λοιπόν, πέφτει προς τα κάτω την υπηρετεί.

Οτιδήποτε, όμως, έρχεται από ψηλά δημιουργεί τη ζωή και οτιδήποτε διοχετεύεται από ψηλά, προσφέρει τροφή.

Μόνο η γη, που έχει εγκατασταθεί στον εαυτό της, δέχεται τα πάντα και φροντίζει όλα τα γένη.

Όπως θα θυμάστε, λοιπόν, όλα αυτά αποτελούν το σύμπαν, το οποίο περιέχει τα πάντα, ή είναι τα πάντα.

Η ψυχή και η ύλη, τις οποίες έχει παραλάβει η φύση, ενεργούν με ένα τόσο ποικιλόμορφο τρόπο ώστε παίρνουν την μορφή κάθε είδους, ώστε οι ατελείωτες απομονωμένες μορφές των ποιοτήτων αυτών να μπορούν να διαχωρίζονται μεταξύ τους , αλλά και να αποτελούν μια ενότητα, ώστε να είναι ορατό ότι όλα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο και ότι όλα προέρχονται από τον ίδιο δημιουργό.

Τώρα αφιέρωσε μου όλη την προσοχή για την οποία είναι ικανός ο νους σου και το πνεύμα σου.

Γιατί ο ιερός λόγος για το θείο που γίνεται κατανοητός μέσω του νου, μοιάζει πολύ με ορμητικό χείμαρρο που ρέει από ψηλά προς τα κάτω, παρασύροντας στο πέρασμα του τα πάντα.

Και έχει ως αποτέλεσμα να παρασύρει με τη ταχεία ροή του όχι μόνο την προσοχή μας γι'αυτά που ακούμε, αλλά και γι'αυτά τα ίδια που πραγματευόμαστε.

Ο ουρανός, λοιπόν, ο αισθητός θεός, είναι αυτός, που κυβερνάει όλα τα σώματα, των οποίων η αύξηση και η διάλυση έχουν ανατεθεί στον ήλιο και την σελήνη.

Αυτός που κυβερνάει, όμως, τον ουρανό, την ψυχή και όλα όσα βρίσκονται μέσα στον κόσμο είναι ο ίδιος ο θεός, ο οποίος είναι και ο δημιουργός τους.

Όλα τα προαναφερθέντα, όλων των οποίων κυβερνήτης είναι ο θεός, επηρεάζουν από ψηλά την φύση όλων των πραγμάτων μέσω του κόσμου και της ψυχής κάθε είδους και κάθε γένους.

Ούτως ή άλλως, η ύλη έχει δημιουργηθεί από τον θεό για να υποδεχτεί την μορφή όλων των ειδών, και η φύση διαμορφώνοντας τον κόσμο μέσω των διαφορετικών ειδών και γενών και μέσω των τεσσάρων στοιχείων απλώνει τα πάντα μέχρι τον ουρανό, ώστε να είναι ικανοποιημένος ο θεός.

morfeas sky


O κόσμος στον οποίο ζούμε είναι εικονικός, ένας ψηφιακός κόσμος




Όλα εξαρτώνται από ψηλά και είναι χωρισμένα σε είδη ως εξής.
Τα είδη όλων των πραγμάτων συνδέονται με το γένος τους, με σκοπό το γένος να αποτελεί το γενικότερο και σταθερό σύνολο και το είδος υποσύνολο και μέρος του γένους.
Το γένος, λοιπόν, των θεών (ο φέρων το Νου της Αρμονίας..Νους και ψυχή) είναι αυτό που δημιουργεί τα είδη των θεών, το γένος των δαιμόνων, των ανθρώπων, των πτηνών και όλων των πλασμάτων που περιέχει ο κόσμος είναι αυτό που δημιουργεί με παρόμοιο τρόπο τα είδη.

Υπάρχει και άλλο γένος ζωντανών οργανισμών που βέβαια δεν έχουν ψυχή αλλά διαθέτουν αισθήσεις, το οποίο ευδοκιμεί σε καλές συνθήκες και παρακμάζει και καταστρέφεται σε κακές.

Εννοώ το γένος όλων των οργανισμών που ζουν χάρη στους κορμούς τους, και στις ρίζες τους που βρίσκονται μέσα στη γη και τα οποία βρίσκονται διασκορπισμένα σε όλη την έκταση της γης.

Και ο θεός γεμίζει και τον ίδιο τον ουρανό.
Και τα προαναφερθέντα γένη και όλων των πλασμάτων,
εκτείνονται μέχρι τα είδη εκείνα, τα οποία περιέχουν μόνο αθάνατα άτομα.

Γιατί το είδος αποτελεί μέρος του γένους και πρέπει να ακολουθεί το γένος του ως προς την ποιότητα.

Αυτό έχει ως συνέπεια όλα τα είδη να μην είναι αθάνατα, ακόμη και αν όλα τα γένη είναι αθάνατα, καθώς και το γένος αλλά και τα θεϊκά είδη είναι αθάνατα.

Τα είδη όμως όλων των άλλων πραγμάτων, αν και δεν κατέχουν την αιωνιότητα, την οποία κατέχει μόνο το γένος τους, διατηρούνται από την ωφέλιμη αναπαραγωγή, γι'αυτό και υπάρχουν θνητά είδη, όχι όμως θνητά γένη.

Όπως ακριβώς ο άνθρωπος είναι θνητός, η ιδέα όμως του ανθρώπου είναι αθάνατη.

Αυτή, λοιπόν, είναι η ανταμοιβή για όσους είναι ευσεβείς προς τον θεό και φροντίζουν τα επίγεια.

Γιατί, αντιθέτως, για όσους έζησαν ασεβή ζωή απαγορεύεται να επιστρέψουν στον ουρανό και τους επιφυλάσσεται μια επαναφορά στην ζωή μέσα σε άλλα σώματα, αηδιαστικά και ανάξια να διαθέτουν ψυχή. 
(Η Μοίρα και το Πεπρωμένο).


- Αυτό που συμπεραίνω Τρισμέγιστε, είναι πως οι ψυχές κινδυνεύουν κατά την επίγεια ζωή τους να χάσουν την ελπίδα μιας μελλοντικής αιωνιότητας.

Για άλλους είναι απίστευτο, για άλλους μυθικό, και ίσως για κάποιους γελοίο.

Γιατί, για την επίγεια, υλική ζωή ο καρπός που προέρχεται από τα πάθη είναι μια γλυκιά πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα αυτή, η σωματική,
όπως λέγεται, καταπνίγει την ψυχή (Λήθη) και την καθηλώνει στο δικό της τμήμα, το θνητό, καθώς η κατωτερότητα που απεχθάνεται την αθανασία δεν της επιτρέπει να αναγνωρίσει το θεϊκό της τμήμα.

Θα παραμείνουν οι επιζήμιοι άγγελοι, ( το νοερό πνεύμα, φωτιά-αέρας, το αστρικό σώμα, οι καθολικές ενέργειες) οι οποίοι θα αναμειχθούν με τους ανθρώπους (Νους και ψυχή) 

και θα τους καταναγκάζουν να εμπλέκονται σε κάθε συμφορά θράσους, σε πολέμους, σε αρπαγές, σε απάτες και σε όλες εκείνες τις ενέργειες που αντιτίθενται στην φύση της ψυχής.

Όλες οι θεϊκές φωνές θα σιωπούν μπροστά στην λογοκρισία.

Για τους καρπούς της Γης θα επέλθει η αλλοίωση, και η γη δεν θα'ναι πλέον γόνιμη και ο ίδιος ο αέρας θα μολυνθεί από μια οικτρή νάρκωση.


morfeas sky
                       


Ο ΜΙΜΗΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ - ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ

Ο πρώτος θεός είναι ο κύριος της αιωνιότητας, ο δεύτερος θεός είναι ο κόσμος, και τρίτος είναι ο άνθρωπος.

Ο θεός είναι ο δημιουργός του κόσμου και όσων ενυπάρχουν σ'αυτόν. Ο θεός λοιπόν συγκυβερνάει τα πάντα μαζί με τον άνθρωπο, ο οποίος είναι κυβερνήτης του κόσμου που έχει δημιουργηθεί από τον θεό.

Αν λοιπόν ο άνθρωπος εκπληρώσει τα καθήκοντα του που έχει αναλάβει, δηλαδή την υποχρέωση για φροντίδα, τότε πετυχαίνει να είναι ο ίδιος ο κόσμος στολίδι ο ένας για τον άλλον.

Έτσι ο "κόσμος" δείχνει να έχει πάρει το όνομα του από τη θεία αυτή διπλή φύση του ανθρώπου.

Όταν λοιπόν αυτός γνώρισε τον ίδιο του τον εαυτό, γνώρισε και τον κόσμο, και έτσι θυμήθηκε ποια είναι η δική του εικόνα, και αναγνώρισε ποια πρέπει να χρησιμοποιήσει, ποια πρέπει να υπηρετήσει. 

Αποδίδει λοιπόν μεγάλες ευχαριστίες και εγκώμια στο θεό τιμώντας μ'αυτόν τον τρόπο την εικόνα του, και δεν αγνοεί ότι ο ίδιος αποτελεί τη δεύτερη εικόνα του θεού, ο οποίος έχει δύο εικόνες: τον κόσμο και τον άνθρωπο.

Από αυτά συμπεραίνουμε, ότι καθώς αυτό αποτελείται από σύνθεση φύσεων, το ένα μέρος του αποτελείται από ψυχή και νου, πνεύμα και λογική ως ανώτερα στοιχεία, μπορεί να χαρακτηριστεί θεός και να εισέλθει στον ουρανό.

Το άλλο μέρος του, όμως, το κοσμικό, αποτελείται από φωτιά και γη, νερό και αέρα, έτσι ως θνητός, παραμένει στη γη για να μην μπορεί να τα παρατήσει όλα τα επίγεια που ανατέθηκαν στην δική του φροντίδα.

Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος διαμορφώθηκε ιδεατά κατά ένα μέρος θεός και κατά ένα μέρος θνητός, ενωμένος σε ένα σώμα.

Ούτως ή άλλως γι'αυτό το ζωντανό πλάσμα τον άνθρωπο με διπλή φύση, αποτελεί κανόνα πρώτα απ'όλα η ευσέβεια και στη συνέχεια η αγαθότητα. Αυτή η Αγαθότητα έχει επιτευχθεί μόνο αν ενέχει τη δύναμη της περιφρόνησης απέναντι στον πόθο για όλα τα ακατάλληλα πράγματα.

Όλα όσα κυριεύονται από το γήϊνο σωματικό πόθο δεν ανήκουν σε κανένα μέρος της θεϊκής γνώσης και δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως επίκτητα πάθη.

(σημ: ονομάζονται επίκτητα πάθη, όλα όσα αποκτώνται κατά την διάρκεια της ζωής μας μέσα από τις υλικές απολαύσεις του σώματος).

Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, όλα είναι ξένα για τον άνθρωπο, ακόμα και από το σώμα του, για να μπορεί να περιφρονεί και ο ίδιος όλα όσα ποθεί, συμπεριλαμβανουμένου και του σώματος, καθώς αυτό γεννά την διαφθορά του πόθου.


Ακολουθώντας λοιπόν, την πορεία της λογικής που διαπνέει την ψυχή μου, ο άνθρωπος πρέπει να φτάσει στο σημείο εκείνο όπου χάρη στη θέαση της θεϊκότητας, θα αποκτήσει την ικανότητα να περιφρονεί και να αδιαφορεί για το θνητό του μέρος, με το οποίο έχει συνδεθεί λόγω της ανάγκης να φροντίζει τον κατώτερο κόσμο.

Για να αποτελεί ο άνθρωπος πλήρες ον, έτσι τον έχει διαμορφώσει ο θεός, ώστε να αποτελείται και στα δυο του μέρη από τέσσερα στοιχεία.

Στο θνητό του μέρος αποτελείται από τα χέρια, τα πόδια, δύο από το καθένα, και μαζί με τα υπόλοιπα μέρη του σώματος φροντίζει για τον κατώτερο κόσμο, τον επίγειο.

Στο θεϊκό του μέρος, αποτελείται εξίσου από τέσσερα στοιχεία, την ψυχή, τον νου, την ανάμνηση, και τη φρόνηση, ( Νους και ψυχή, αλλά και φωτιά αέρας), με τη λογική των οποίων μπόρεσε να αναγνωρίσει και να διακρίνει τον θεϊκό κόσμο.

Αυτό τον οδηγεί λόγω της ερευνητικής του περιέργειας στην αναζήτηση των αντιθέσεων, των ιδιοτήτων, (το σύμπαν των αντιθέτων), των επιδράσεων και των ποσοτήτων όλων των πραγμάτων, εμποδίζεται, όμως, από τη μεγάλη και βαριά κακία του σώματος και δε μπορεί να διακρίνει με το σωστό τρόπο όλες αυτές τις αιτίες των πραγμάτων που είναι και οι αληθινές αιτίες τους.

Αυτός, λοιπόν, που δημιουργήθηκε και διαμορφώθηκε μ'αυτόν τον τρόπο και που ο ύψιστος θεός του ανέθεσε ένα τέτοιο έργο και υποχρέωση, αυτός που υπακούει επάξια και όπως πρέπει στη διπλή βούληση του θεού, δηλαδή στην κατάλληλη φροντίδα του επίγειου κόσμου και στην ευσεβή λατρεία του θεού, με ποιο δώρο κρίνεις πως πρέπει να ανταμειφθεί αυτός;

Εφόσον, βέβαια, αυτός συνδέει το έργο του, με τη βούληση του θεού, καθώς ο κόσμος είναι δημιούργημα του Ύψιστου, και αυτός με τη βοήθεια του σώματος του, με το καθημερινό του έργο και τη φροντίδα του αντιπροσωπεύει επάξια την μορφή την οποία του έδωσε Εκείνος με θεϊκό σκοπό.

Δεν πρέπει να ανταμειφθεί μ'αυτό που ανταμείφθηκαν και οι πρόγονοι μας και με το οποίο πρέπει και εμείς ακόμη να προσευχόμαστε ευσεβώς να ανταμειφθούμε, αν είναι επιθυμία του θεού; Δηλαδή αφού αποστρατευτούμε και απαλλαχτούμε από τη φροντίδα και επιτήρηση του επίγειου κόσμου, αφού ελευθερωθούμε από τα δεσμά της θνητής μας φύσης, να μας παραδώσει αγνούς και καθαγιασμένους στην ανώτερη μας φύση, τη θεϊκή.

Αυτή λοιπόν είναι η ανταμοιβή για όσους είναι ευσεβείς προς τον θεό και φροντίζουν για τα επίγεια.

Γιατί αντιθέτως, για όσους έζησαν ασεβή ζωή απαγορεύεται να επιστρέψουν στον ουρανό και τους επιφυλάσσεται μια επαναφορά στη ζωή μέσα σε άλλα σώματα, αηδιαστικά και ανάξια να διαθέτουν ψυχή.

Για άλλους είναι απίστευτο, για άλλους μυθικό, και ίσως για κάποιους γελοίο. Γιατί, για την επίγεια υλική ζωή ο καρπός που προέρχεται από τα πάθη είναι μια γλυκιά πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα αυτή, η σωματική, όπως λέγεται, καταπνίγει την ψυχή και την καθηλώνει στο δικό της τμήμα, το θνητό, καθώς η κατωτερότητα που απεχθάνεται την αθανασία δεν της επιτρέπει να αναγνωρίσει το θεϊκό της τμήμα.

Θα σου πω τώρα ότι μετά από εμάς θα πάψει να υπάρχει η φιλοσοφία με τον παρακάτω τρόπο Ασκληπιέ, με το να την ανακατεύουν, να χρησιμοποιούν σκοτεινά κόλπα, με διάφορες και μη κατανοητές επιστήμες, όπως τα μαθηματικά, τη μουσική και τη γεωμετρία.

(σημ: οι ψευτοεπιστήμες μεταξύ των ανθρώπων, που απομάκρυναν κάθε σκέψη περί Θεού, ψυχής, κτλ όπου κάθε κουβέντα για τον Θεό να φαίνεται αστεία και οπισθοδρομική).

Γιατί τόσο η γνήσια φιλοσοφία όσο και αυτή που εξαρτάται από τη θεϊκή λατρεία θα πρέπει να αποβλέπει στις υπόλοιπες σε βαθμό μόνο που να θαυμάζει το γεγονός ότι η επαναφορά των αστεριών στην αρχική τους θέση, οι προκαθορισμένες θέσεις των αστεριών και η πορεία της εναλλαγής τους στηρίζονται σε αριθμούς να θαυμάσςει καθώς γνωρίζει τις διαστάσεις της Γης, τις ιδιότητες και τις ποσότητες των πραγμάτων, τα βάθη της θάλασσας, τη δύναμη της φωτιλάςκαι τις επιδράσεις και την φύση όλων αυτών και με αυτό τον τρόπο να λατρέψει και εξυμνήσει την τέχνη και το νου του θεού.

Γιατί η τάξη των μεμονωμένων πραγμάτων που συνθέτουν ένα ενιαίο σύνολο χάρη στην αριστοτεχνική λογική επιτυγχάνουν μια γλυκύτατη και γνησιότατη Αρμονία μέσω της θεϊκής μελωδίας.

Οι άνθρωποι λοιπόν, που θα γεννηθούν μετά από εμάς,θα απομακρυνθούν από την ειλικρινή, ιερή και γνήσια φιλοσοφία, καθώς θα έχουν παραπλανηθεί από την πονηριά των σοφιστών.

σημ: σοφιστές είναι οι επιστήμονες του χθες και του σήμερα, της δήθεν επιστημονικής γνώσης που παρέδωσαν στους ανθρώπους, και τους απομάκρυναν από τον Θεό.

Γιατί η λατρεία του Ύψιστου Θεού, του απλού νου και της ψυχής, ο σεβασμός για τα έργα του, ακόμη και οι ευχαριστίες προς το θέλημα του θεού, το γεμάτο από την αγαθότητα του θεού, αποτελούν την φιλοσοφία, την απολύτως αμόλυντη από την πιεστική περιέργεια της ψυχής.

morfeas sky
                                

-Γιατί λοιπόν Τρισμέγιστε πρέπει ο άνθρωπος να παραμείνει στην ύλη και να μην ζει σ'αυτό το μακαριότατο μέρος, μέσα στο οποίο βρίσκεται και ο Θεός;

Σωστή ερώτηση, Ασκληπιέ. Και εμείς έχουμε ζητήσει από το Θεό να μας απαντήσει σ'αυτό το ερώτημα. Καθώς, αφού όλα εξαρτώνται από τη βούληση του, τότε άκου λοιπόν Ασκληπιέ.

Ο κύριος και δημιουργός των πάντων, τον οποίο σωστά έχουν ονομάσει Θεό, αφού δημιούργησε τον εαυτό του, ο οποίος μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός.

Αυτός ο θεός τον ονομάζω αισθητό, διότι μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός. Αυτός ο δεύτερος θεός μπορεί να γίνει αντιληπτός από τις αισθήσεις όσων βλέπουν. Καθώς λοιπόν ο Θεός δημιουργός των πάντων δημιούργησε άλλον θεό σαν τον εαυτό του, και επειδή του φάνηκε όμορφος, καθώς πλυμμύριζε από την αγαθότητα των πάντων, τον αγάπησε ως δημιούργημα της θεϊκότητας του.

Σαν παντοδύναμος και πανάγαθος, θέλησε να δημιουργηθεί και κάποιος άλλος, ο οποίος να διακρίνει από αυτόν που τον είχε δημιουργήσει. Συγχρόνως δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον μιμητή του λόγου και της πρόνοιας του. (άνθρωπο της Γης)

Διαβάζουμε στον Ποιμάνδρη:
Ερμής Τρισμέγιστος


ὁ δὲ πάντων πατὴρ ὁ Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ φῶς, ἀπεκύησεν ῎Ανθρωπον αὐτῷ ἴσον, οὗ ἠράσθη ὡς ἰδίου τόκου·


περικαλλὴς γάρ, τὴν τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων·


ὄντως γὰρ καὶ ὁ θεὸς ἠράσθη τῆς ἰδίας μορφῆς,
παρέδωκε τὰ ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα, καὶ κατανοήσας δὲ τὴν τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί, ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ πατρός·

Διαβάζουμε στον ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ:
–φημὶ ἐγώ, ῞Οτι ἐκ φωτὸς καὶ ζωῆς συνέστηκεν ὁ πατὴρ
τῶν ὅλων, ἐξ οὗ γέγονεν ὁ ῎Ανθρωπος. 


– Εὖ φῂς λαλῶν·
φῶς καὶ ζωή ἐστιν ὁ θεὸς καὶ πατήρ, ἐξ οὗ ἐγένετο ὁ
Ανθρωπος. 
ἐὰν οὖν μάθῃς αὐτὸν ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ὄντα καὶ ὅτι ἐκ τούτων τυγχάνεις, εἰς ζωὴν πάλιν χωρήσεις.

ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν.
..........


Ποιος είναι ο δεύτερος Νους δημιουργός του πυρός και πνεύματος; που δημιούργησε τον κτιστό κόσμο των Επτά ουρανών που περικλείουν τις επτά φύσεις; των αισθητών σωμάτων;

παρέδωκε τὰ ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα(παρέδωσε όλα τα δημιουργήματα του ο Θεός στον εαυτό του τον Άνθρωπο δεύτερο Θεό Φως και Ζωή)

"καὶ κατανοήσας δὲ τὴν τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί"


Διαβάζουμε στον ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ:
ὁ δὲ πάντων πατὴρ ὁ Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ φῶς, ἀπεκύησεν ῎Ανθρωπον αὐτῷ ἴσον, οὗ ἠράσθη ὡςἰδίου τόκου·
περικαλλὴς γάρ, τὴν τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων·
ὄντως γὰρ καὶ ὁ θεὸς ἠράσθη τῆς ἰδίας μορφῆς, παρέδωκε τὰ ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα, καὶ κατανοήσας δὲ τὴν τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί, ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ πατρός·

γενόμενος ἐν τῇ δημιουργικῇ σφαίρᾳ, ἕξων τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν, κατενόησε τοῦ ἀδελφοῦ τὰ δημιουργήματα, οἱ δὲ ἠράσθησαν αὐτοῦ, ἕκαστος δὲ μετεδίδου τῆς ἰδίας τάξεως·

καὶ καταμαθὼν τὴν τούτων οὐσίαν καὶ μεταλαβὼν τῆς αὐτῶν φύσεως ἠβουλήθη ἀναρρῆξαι τὴν περιφέρειαν τῶν κύκλων, καὶ τὸ κράτος τοῦ ἐπικειμένου ἐπὶ τοῦ πυρὸς κατανοῆσα

Ο δεύτερος Νους δημιουργός είναι ο "αδερφός" του Ανθρώπου δεύτερου θεού.

..........

Εγώ οφείλω ευγνωμοσύνη στο Θεό, καθώς μου έβαλε στο νου ακόμα και τα σχετικά με τη γνώση του αγαθού, πως είναι αδύνατον να βρίσκεται αυτό μέσα στον κόσμο. Διότι ο κόσμος αποτελεί πλήρωμα της κακίας, ο Θεός όμως αποτελεί πλήρωμα του Αγαθού, ή το Αγαθό του Θεού.

Μόνον το όνομα του αγαθού υπάρχει στους ανθρώπους, στην πράξη όμως πουθενά, διότι είναι αδύνατον, καθόσον δεν το χωράει το υλικό σώμα, το οποίο παντού πιέζεται από την κακία και τους μόχθους και τους πόνους και τις επιθυμίες και τις οργές και τις απάτες και τις ανόητες φιλοδοξίες. Κι εκείνο που είναι χειρότερο απ'όλα, είναι πως καθένα από τα προαναφερθέντα έχουν δημιουργήσει εδώ την εντύπωση πως αποτελούν το μεγαλύτερο αγαθό, πράγμα που μάλλον αποτελεί το ανυπέρβλητο κακό. Η γαστριμαργία, η χορηγός όλων των κακών.......η πλάνη αποτελεί την απουσία εδώ του αγαθού.

Διότι όλα τα πάθη που πηγάζει το κακό υπάρχουν μέσα σε όλα τα γεννημένα όντα, και στα μικρά και στα μεγάλα και στο καθένα χωριστά και σ'αυτό το ίδιο το ζωντανό ον, που είναι το μεγαλύτερο και δυνατότερο απ'όλα. Διότι τα γεννημένα είναι πλήρη από πάθη, καθόσον η γέννηση αποτελεί πάθος.

Και όπου υπάρχει το πάθος πουθενά δεν υπάρχει το απόλυτο Αγαθό, και όπου υπάρχει το Αγαθό πουθενά δεν υπάρχει ούτε ένα πάθος, διότι, όπου υπάρχει μέρα δεν υπάρχει νύχτα, και όπου υπάρχει νύχτα δεν υπάρχει μέρα. Επομένως είναι αδύνατον να υπάρχει το Αγαθό στην περίπτωση της γέννησης, παρά μόνον στο αγέννητο.

Όπως έχει δοθεί στην ύλη μερίδιο σε όλα, έτσι της έχει δοθεί και στο Αγαθό. Με τον τρόπο αυτό ο κόσμος είναι αγαθός στο επίπεδο που κι αυτός δημιουργεί τα πάντα, ώστε να είναι αγαθός στο τμήμα της δημιουργίας. Αλλά σε όλα τα άλλα δεν είναι αγαθός, διότι και διάκειται από πάθη και είναι κινητός και δημιουργεί πράγματα, τα οποία διάκεινται από πάθη.

Μέσα στον άνθρωπο το αγαθό έχει ταχθεί με τρόπο συγκριτικό ως προς το κακό. Διότι το όχι πολύ κακό, είναι το αγαθό για μας, εκείνο δε που είναι αγαθό για μας είναι το ελάχιστο τμήμα του κακού.
Επομένως είναι αδύνατον το εδώ αγαθό να είναι απαλλαγμένο από κακία, καθόσον το εδώ αγαθό μετατρέπεται σε κακό κι αφού μετατρέπεται σε κακό, δεν παραμένει πλέον αγαθό.Κι αφού δεν παρέμεινε αγαθό μετατρέπεται σε κακό.

Εάν αναζητάς το Θεό τότε να αναζητάς το απόλυτο Ωραίο. Διότι μία είναι η οδός, που οδηγεί σ'αυτό, η ευσέβεια, που ακολουθείται από τη γνώση.

Έτσι λοιπόν αυτοί που αγνοούν και δεν βάδισαν τον δρόμο της ευσέβειας, τολμούν να χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο ως ωραίο και καλό, αλλά αντίθετα έχει καταληφθεί από κάθε κακό κι έχει πιστέψει πως το κακό είναι αγαθό κι έτσι το χρησιμοποιεί ακόμη περισσότερο αχόρταγα καθώς φοβάται μήπως το στερηθεί καταβάλλοντας τεράστιο αγώνα, όχι μόνο για να το διατηρήσει, αλλά και για να το απαυξήσει.

Αυτά, είναι τα ανθρώπινα αγαθά, τα οποία ούτε να τα αποφύγουμε μπορούμε, ούτε να τα μισήσουμε.
Διότι το πιο άσχημο απ'όλα είναι πως έχουμε την ανάγκη τους και δεν μπορούμε να ζήσουμε μακριά από αυτά.

morfeas sky



TI EINAI Η ΨΥΧΗ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ


Στοβαίος 2, 8, 31
Του Ερμή

Η ψυχή λοιπόν είναι αθάνατη νοητική ουσία έχοντας ως νόημα τον δικό της λόγο και, όσο βρίσκεται μαζί με το ανθρώπινο σώμα έλκεται από τη σκέψη της αρμονίας, αλλά όταν απαλλαγεί από το φυσικό σώμα είναι μόνη, ορίζοντας τον εαυτό της μέσα στο νοητό κόσμο.

Εξουσιάζει το λόγο της φέρνοντας σε ό,τι έρχεται στη ζωή όμοια με τη νόηση της κίνηση και αυτό ονομάζεται ζωή.

Διότι αυτό είναι και το χαρακτηριστικό της ψυχής, δηλαδή να δίνει σε άλλους κάτι παρόμοιο με την ιδιότητα της.

Ιδιότητα και χαρακτηριστικό της ψυχής είναι να δίνει την ζωή σε ότι είναι παρόμοιο με την ουσία της και μπορεί να έρθει στη ζωή.


morfeas sky


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙΙ
Στοβαιος 1,49, 5
ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

Ερμής Τρισμέγιστος:

Κάθε ψυχή είναι αθάνατη και αεικίνητη.
Διότι είπαμε στα "Γενικά" για τις κινήσεις, που άλλες προέρχονται από τις ενέργειες και άλλες από τα σώματα.
Είπαμε ακόμη ότι η ψυχή γεννήθηκε από ύλη ασώματη.
Διότι, κάθε τι που έχει γεννηθεί, πρέπει να έχει γίνει από κάτι.


Ή ψυχή έχει μία ίδια ουσία είναι αυτοτελής, πήρε ζωή σύμφωνα με το πεπρωμένο και τράβηξε προς τον εαυτό της το πάθος και την επιθυμία όμοια με της ύλης.

Το πάθος υπάρχει στην ύλη, αλλά αν αυτό αποκτήσει εθισμό προς το νόημα της ψυχής τότε γίνεται ανδρεία και δεν παρασύρεται από την δειλία.

Η επιθυμία τώρα, προσφέρεται κι αυτή και αν αποκτήσει εθισμό προς το λογισμό της ψυχής τότε γίνεται σωφροσύνη και δεν υποκινείται από την ηδονή διότι ο λογισμός αναπληρώνει την έλλειψη της επιθυμίας.

Όταν δε όλα είναι σε αρμονία και έχουν την ίδια τάση και όταν και τα δύο στηρίζονται στο λογισμό της ψυχής, τότε γίνεται δικαιοσύνη. (Αρμονία).
Διότι ο ισοδύναμος λογισμός αφαιρεί την υπερβολή της επιθυμίας.

Αρχή δε όλων είναι ή διανοητική ουσία, που είναι η μόνη σε επαφή με τον Λόγο. Ο Λόγος είναι σαν σύμβουλος.

Ψυχή λοιπόν είναι ουσία αυτοτελής, είναι η νόηση, ο διανοητικός Λόγος της ουσίας, είναι η γνώση των λογισμών που κάνουμε, διαμέσου της ουσίας της ψυχής του Λόγου, και παρέχουν στο άλογο μέρος της ψυχής
 την ηχώ ως φωνή σε εμάς.

Υπάρχει λοιπόν η ουσία και ο Λόγος, και η νόηση και η διανόηση. Προς την διανόηση μας οδηγεί η εικασία και η αίσθηση.


Ο Λόγος οδηγείται προς την ουσία, και δι αυτού άγεται.

Ή νόηση επιπλέκεται με τον λογισμό και όλα μαζί μία μορφή αποκτούν, και αυτή είναι η μορφή της ψυχής.

morfeas sky


ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ

Ο Νους αποτελείται από την ίδια ουσία του Θεού αν βέβαια ο Θεός αποτελείται από κάποια ουσία, και τι είδους είναι αυτή η ουσία μόνον ο ίδιος γνωρίζει ακριβώς τον εαυτό του.

Ο Νους λοιπόν δεν είναι αποκομμένος από την ουσία του Θεού, αλλά (είναι) σαν απλωμένος από το φως του ήλιου.

( Η όμορφη φύση παίρνει όλη την ομορφιά της από το φως του ήλιου..Ο Νους λοιπόν δεν είναι αποκομμένος από την ουσία του Θεού, αλλά (είναι) σαν απλωμένος από το νοητό φως του ήλιου).



Αυτός λοιπόν ο Νους όταν είναι μέσα στους ανθρώπους, είναι θεός, γι'αυτό και κάποιοι από τους ανθρώπους είναι θεοί, και η ανθρώπινη τους φύση βρίσκεται κοντά στο θείο, γιατί και ο Αγαθοδαίμων τους μεν θεούς χαρακτήρισε αθάνατους ανθρώπους, τους δε ανθρώπους θνητούς θεούς, και όταν ο Νους είναι μέσα στα ζώα, που δεν έχουν λογική, τότε αποκαλλείται φύση.

Όπου λοιπόν, υπάρχει ψυχή, εκεί υπάρχει και ο Νους, όπως ακριβώς όπου υπάρχει ζωή, εκεί υπάρχει και ψυχή,
στα ζώα, όμως, τα οποία δεν έχουν λογική, η ψυχή είναι ζωή χωρίς Νου.

Γιατί ο Νους είναι ευεργέτης της ψυχής των ανθρώπων, γιατί την οδηγεί προς το αγαθό.

Και στα μεν ζώα, τα οποία δεν έχουν λογική, συνεργάζεται (ο Νους) με την φύση του καθενός. (είδους).

Στην ανθρώπινη φύση ο Νους αντιτίθεται.
Γιατί όλες οι ψυχές από την στιγμή που θα βρεθούν σε σώμα, αμέσως θα διαφθαρούν από την λύπη και την ηδονή.

Γιατί η λύπη και η ηδονή βράζουν σαν χυμοί ενός σύνθετου σώματος.

Σ'αυτές, λοιπόν, εισέρχεται η ψυχή, και βαπτίζεται. 

Όσες λοιπόν ψυχές, εξουσιάσει ο Νους, σ'αυτές θα αποκαλύψει το φως του, αντιτιθέμενος στην προηγούμενη φύση τους.

(οι ψυχές ενδύθηκαν την σύνθετη φύση της ύλης, το σύνθετο αισθητό μεταβαλλόμενο σώμα το οποίο παίρνει την δική του νοερή ζωή και την διανοητική κίνηση από την ψυχή, η οποία ψυχή όμως κινδυνεύει, διότι αν δεν την οδηγεί ο Νους και η καρδιά, τότε θα οδηγείται από τις άλογες διττές αισθήσεις και συναισθήματα του σύνθετου σώματος, όπως η λύπη-χαρά, που όταν συνοδεύονται από τις ηδονές του σώματος φέρουν δυνατούς λυγμούς και ακόρεστα πάθη όπως η έπαρση, τα οποία γεννούν πάντα την κακία).

Όπως ακριβώς ο καλός γιατρός πειράζει (φροντίζει) το σώμα που προηγουμένως έχειπροσβληθεί από κάποια αρρώστια, με το να την καυτηριάζει και να το εγχειρίζει.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο Νους πειράζει (φροντίζει) την ψυχή.

Με το να απομακρύνει ο Νους την ενσαρκώμενη ψυχή από την ηδονή της σάρκας, εξαιτίας της οποίας προκαλλείται κάθε αρρώστια της ψυχής.

Και μεγάλη αρρώστια της ψυχής είναι η αθεϊα που προέρχεται από την πλάνη της σάρκας.
(που τα βλέπει όλα ανθρωπογεωκεντρικά).

Όσες, όμως, ανθρώπινες ψυχές δεν τις κυβέρνησε ο Νους, παθαίνουν τα ίδια με αυτά που παθαίνουν οι ψυχές των ζώων που δεν διαθέτουν λογική.

Διότι, συνεργάζεται (η ψυχή) μαζί τους, και αφήνει ελεύθερες τις επιθυμίες τους, (της σάρκας), οι οποίες τείνουν προς το παράλογο, παρασύρονται από τον πόθο τους, όπως ακριβώς τα ζώα που στερούνται λογικής.
Και δε σταματούν να αισθάνονται παράλογα πάθη και να επιθυμούν παράλογα πράγματα, ούτε χορταίνουν τα κακά, γιατί, τόσο τα πάθη όσο και οι παράλογες επιθυμίες, είναι υπερβολικές κακίες, και γι'αυτό ο Θεός θέσπισε το Νόμο ως τιμωρό και έλεγχο.

morfeas sky




ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ:
Η ΜΟΙΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ ..Ο ΝΟΜΟΣ

Εδώ πατέρα, ο λόγος για το πεπρωμένο, ο οποίος μου έχει αναπτυχθεί προηγουμένως, κινδυνεύει να ανατραπεί. 

Γιατί, αν σε όλες τις περιπτώσεις είναι προδιαγεγραμμένο για τον οποιονδήποτε να μοιχεύσει ή να ιεροσυλήσει ή να διαπράξει οποιαδήποτε άλλη κακή πράξη, θα πρέπει να τιμωρείται αυτός που εξαναγκάστηκε από το πεπρωμένο να διαπράξει την πράξη;

Στο πεπρωμένο, βέβαια, ανήκουν όλες οι πράξεις, παιδί μου, και χωρίς αυτό, δε θα μπορούσε να γίνει ούτε το κακό ούτε το καλό.

Είναι προδεδιαγραμμένο
ακόμη και αυτός που πράττει το καλό να υφίσταται τις συνέπειες, καιγι'αυτό ενεργεί, για να πάθει ό,τι παθαίνει λόγω της ίδιας ενέργείας του.

Δεν κάνουμε λόγο, όμως, προς το παρόν τουλάχιστον, για την κακία και το πεπρωμένο.
Σε άλλους λόγους έχουν γίνει αναφορές σε αυτά.

Tώρα, όμως, αναφερόμαστε στο Νου, τι δυνατότητες έχει ο Νους και διαφοροποιείται, καθώς όταν βρίσκεται μέσα στους ανθρώπους είναι διαφορετικός, και άλλος όταν βρίσκεται μέσα στα ζώα που δεν διαθέτουν λογική.

Και πάλι ότι στα ζώα χωρίς λογική δεν είναι ευεργετικός, και ακόμα ότι δεν είναι ίδιος μέσα σ'όλους τους ανθρώπους.

Και ότι σε μερικούς ο Νους σβήνει το θυμοειδές μέρος της ψυχής και σε άλλους το επιθυμητικόν.

Και ότι πρέπει να θεωρήσουμε κάποιους από τους ανθρώπους λογικούς και άλλους χωρίς λογική.

'Ομως όλοι οι άνθρωποι υπόκεινται στο πεπρωμένο, στο "γίγνεσθαι", και στην αλλαγή. Καθώς αυτά είναι η αρχή και το τέλος του πεπρωμένου.

Και κάθε άνθρωπος παθαίνει αυτά που του επιφυλάσσει το πεπρωμένο, οι μεν λογικοί, στους οποίους είπαμε ότι κυριαρχεί ο Νους, δεν παθαίνουν τα ίδια με τους άλλους, αλλά απαλλαγμένοι από την κακία και χωρίς να είναι κακοί, υπόκεινται και αυτοί σε πάθη.

Πως πάλι το εννοείς αυτό πατέρα;
ο μοιχός δεν είναι κακός;
ο φονιάς δεν είναι κακός;
και όλοι οι υπόλοιποι;


Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΥΣ 

Ο ΝΟΗΤΟΣ ΛΟΓΟΣ (ΝΟΗΤΟ ΒΑΘΟΣ)

Ο λογικός όμως, παιδί μου, δεν θα υποστεί τα πεπρωμένα επειδή μοίχευσε, αλλά σαν να είχε μοιχεύσει, ούτε επειδή φόνευσε, αλλά σαν να είχε φονεύσει, και δεν είναι δυνατόν να ξεφύγει κανείς από την "μεταβολή" όπως ακριβώς και από το "γίγνεσθαι" Την κακία, όμως, όσοι έχουν το Νου, είναι δυνατόν να την αποφύγουν.

Γι'αυτό και γω άκουγα τον Αγαθοδαίμονα να λέει πάντα, και αν το είχε παραδώσει γραπτά, θα είχε ωφελήσει πολύ το ανθρώπινο γένος, γιατί, παιδί μου, εκείνος μόνο, αληθινά, σαν πρωταρχικός θεός, επειδή γνώρισε τα πάντα, (είναι ο άνθρωπος δεύτερος θεός;), εκφράστηκε με θεϊκά λόγια, τον άκουσα, λοιπόν, κάποια φορά να λέει ότι:


"τα πάντα και κυρίως τα νοητά σώματα είναι ένα, και ζούμε από τη δύναμη, την ενέργεια, και την Αιωνιότητα, και ο Νους αυτής είναι αγαθός, όπως ακριβώς και η ψυχή της".


"τα πάντα και κυρίως τα νοητά σώματα είναι ένα, και ζούμε από τη δύναμη, την ενέργεια, και την Αιωνιότητα, και ο Νους αυτής (της αιωνιότητας) είναι αγαθός, όπως ακριβώς και η ψυχή της". (ψυχή είναι το νοερό πνεύμα του πυρός, ο αισθητός θεός, Νους και παγκόσμια ψυχή, Νους και ψυχή - οι Μονάδες).

Ερμής Τρισμέγιστος: Ο Νους είναι η ψυχή του ΘεούΚαι καθώς αυτό είναι έτσι, κανένα από τα νοητά πράγματα δεν έχει διαστάσεις, είναι, λοιπόν, δυνατόν ο Νους, ως αρχηγός των πάντων και ψυχή του θεού, να πράττει ό,τι θέλει.

Εσύ λοιπόν, συλλογίσου και ανάγαγε αυτόν τον λόγο στην ερώτηση που μου απυήθυνες προηγουμένως. Εννοώ, όσον αφορά το πεπρωμένο.


Εάν, λοιπόν, παιδί μου, αφαιρέσεις τους εριστικούς λόγους, θα βρεις ότι αληθινά στα πάντα κυριαρχεί ο Νους, η ψυχή του θεού. Ακόμα και στο πεπρωμένο και στο Νόμο, και σε όλα τα υπόλοιπα.

- Και έχουν ειπωθεί, πατέρα, με τρόπο θεϊκό και αληθινό ωφέλιμο. Αυτό όμως, ακόμα αποσαφήνισε μου.

Έλεγες, δηλαδή, ότι ο Νους στα ζώα που στερούνται λογικής ενεργεί με τον τρόπο της φύσης, συνεργαζόμενος με τις επιθυμίες τους. Οι επιθυμίες όμως, των ζώων χωρίς λογική, όπως τουλάχιστον πιστεύω, είναι πάθη. Αν λοιπόν ο Νους συνεργάζεται με τις επιθυμίες, και οι επιθυμίες ξέρουμε ότι είναι πάθη, τότε και ο Νους δεν αποτελεί πάθος; αφού συναναστρέφεται με τα πάθη;


Μπράβο, παιδί μου, σωστά αυτά που ρωτάς και είναι δίκαιο και γω να σου απαντήσω.

Όλα τα ασώματα, παιδί μου, που βρίσκονται μέσα στο σώμα υπόκεινται σε πάθη, γιατί καθετί που δημιουργεί κίνηση είναι ασώματο και καθετί που κινείται είναι σώμα, και τα ασώματα, όμως, κινούνται από το Νου, αλλά η κίνηση είναι πάθος.

Και τα δυο λοιπόν, υπόκεινται σε πάθη, και αυτό που δημιουργεί κίνηση και αυτό που κινείται, το ένα ως καθοδηγητής, το άλλο ως καθοδηγούμενο.

Αν απαλλαγεί, λοιπόν, κανείς από το σώμα, θα απαλλαγεί και από το πάθος. (του σύνθετου σώματος).

Μάλλον, όμως, τίποτα δεν είναι ποτέ χωρίς πάθη, παιδί μου, όλα υπόκεινται σε πάθη, διαφέρει, όμως, το πάθος από αυτό που υπόκειται σε πάθος, καθώς το πρώτο (ο Νους) ενεργεί, ενώ το δεύτερο (σώμα) παθαίνει, όμως, τα σώματα ενεργούν και από μόνα τους, καθώς είτε κινούνται είτε είναι ακίνητα, και σε όποιο από τα δύο συμβαίνει, ενυπάρχει σ'αυτό και το πάθος.

Αλλά και τα ασώματα δέχονται την αμετάβλητη ενέργεια του Νου (φωτιά- το δοχειο της ύλης που εμπεριέχει μέσα του ο Νους, και ο Νους γίνεται πνεύμα του πυρός, ο αισθητός θεός) γι'αυτό και υπόκεινται σε πάθη. (η αίσθηση είναι σώμα, και το σώμα είναι πάθος, και το πάθος διαφέρει ανάλογα με το σύνθετο σώμα των πλανητών ή το όμοιο σώμα των Απλανών).

Μην σου ξενίζουν οι ονομασίες, καθώς η ενέργεια και το πάθος είναι το ίδιο πράγμα, μη σε ενοχλεί, όμως, αν χρησιμοποιηθεί η πιο εύηχη λέξη.

- Με σαφήνεια ανέπτυξες το λόγο σου πατέρα.

Πρόσεξε, όμως, και εκείνο, παιδί μου, ότι δηλαδή ο Θεός αυτά τα δύο χάρισε στον άνθρωπο, κατ'εξαίρεση απ'όλα τα άλλα θνητά ζώα, το Νου και τη Λογική, ισότιμα στην αθανασία.

Αν λοιπόν, κανείς τα χρησιμοποιήσει όπως πρέπει, δεν θα διαφέρει καθόλου από τους αθανάτους.

Και μάλιστα, αφού εξέλθει από το σώμα του, θα οδηγηθεί από αυτά τα δύο στη χορεία των θεών και των μακάριων.

- Τα υπόλοιπα ζώα δε χρησιμοποιούν πατέρα το λόγο;

Όχι, παιδί μου, μόνο τη φωνή, και ο λόγος διαφέρει κατά πολύ από τη φωνή.

Γιατί ο λόγος είναι κοινός για όλους τους ανθρώπους, ενώ η φωνή είναι ιδιαίτερη για κάθε είδος ζώου.

- Αλλά και ο λόγος των ανθρώπων πατέρα δεν είναι διαφορετικός σε κάθε έθνος;

Ο άνθρωπος είναι και διαφορετικός και ένας, παιδί μου.
Έτσι, και ο λόγος αν και είναι ένας, ερμηνεύεται διαφορετικά.

Έχω την εντύπωση παιδί μου ότι αγνοείς την αρετή και το μέγεθος του λόγου.

Γιατί ο μακάριος θεός Αγαθοδαίμων είπε ότι η ψυχή βρίσκεται στο σώμα, ο Νους στην ψυχή, ο λόγος στο Νου, και ότι ο Θεός είναι ο πατέρας όλων αυτών. Ο Λόγος, λοιπόν, είναι η εικόνα, και ο Νους του Θεού. Και το σώμα είναι εικόνα της ιδέας. Και η ιδέα, εικόνα της ψυχής.

Είναι, λοιπόν, το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο της Ύλης ο αέρας.
Το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο του αέρα η ψυχή.
Το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο της ψυχής ο Νους.
Και το πιο λεπτοκαμωμένο στοιχείο του Νου είναι ο Θεός.

Και ο μεν θεός περιβάλλει τα πάντα και ενυπάρχει στα πάντα.(Πανταχού Παρών, και τα Πάντα Πληρών).

Ενώ ο Νους περιβάλλει την ψυχή και βρίσκεται μέσα της.
Η ψυχή περιβάλλει τον αέρα.
Και τέλος ο αέρας περιβάλλει την ύλη. (γη, νερό).

Η ανάγκη, η πρόνοια, και η φύση, αποτελούν τα όργανα του κόσμου και της τάξης της Ύλης.
Και καθένα από τα νοητά είναι ουσία.
Και η ουσία των νοητών είναι η ομοιότητα.

Όμως, καθένα από τα σώματα που αποτελούν το σύμπαν,είναι πολλά, γιατί, τα σύνθετα σώματα, έχοντας την ταυτότητα, και μεταβάλλοντας το ένα το άλλο, με αυτόν τον τρόπο σώζουν πάντα την ακεραιότητα της ταυτότητας τους.

Καθένα από τα σύνθετα σώματα διαθέτει αριθμό.
Γιατί χωρίς την ύπαρξη του αριθμού η σύσταση, η σύνθεση, και η διάλυση, καθίσταται αδύνατη.

Και τα εννιαία (σύνθετα σώματα), γεννούν και αυξάνουν τον αριθμό, και όταν αυτός πάλι διαλύεται, τον δέχονται μέσα τους, η Ύλη όμως, συνεχίζει να είναι μία.


Και ολόκληρος αυτός ο κόσμος, ο μεγάλος θεός, και η εικόνα του μεγαλύτερου θεού, ενωμένος με εκείνον, και διασφαλίζοντας την τάξη, και τη βούληση του πατέρα, συμπληρώνει την ζωή, και δεν υπάρχει τίποτα μέσα σ'αυτόν, μέσα στην αιωνιότητα της πατρικής αποκατάστασης, ούτε ως σύνολο, ούτε ως μέρος, που να μη ζει.

Γιατί μέσα στον κόσμο, τίποτα δεν έχει, γίνει ούτε, θα γίνει νεκρό.

Γιατί ο πατέρας είχε την επιθυμία αυτό να είναι ζωντανό, για όσο καιρό είναι αυτό οργανωμένο, (σύνθετα σώματα), γι'αυτό είναι ανάγκη να είναι και θεός.

Πως, λοιπόν, θα ήταν δυνατόν, παιδί μου, να είναι νεκρά μέσα στο Θεό, μέσα στην εικόνα του σύμπαντος, μέσα στην συμπλήρωση της ζωής;

Γιατί η νέκρωση αποτελεί φθορά, και η φθορά απώλεια.
Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, να φθαρεί ένα μέρος του Θεού;


- Δεν πεθαίνουν, λοιπόν, πατέρα, οι ζωντανοί οργανισμοί που ενυπάρχουν μέσα σ'αυτόν; επειδή αποτελούν μέρη του;


- Πρόσεξε τι λες, παιδί μου, επειδή πλανήθηκες από την ονομασία αυτού που γίνεται.

Γιατί, δεν πεθαίνουν, παιδί μου, αλλά ως σύνθετα σώματα, διαλύονται, και η διάλυση δεν αποτελεί θάνατο, αλλά χωρισμό της σύνθεσης.

Διαλύονται, λοιπόν, όχι για να χαθούν, αλλά για να γεννηθούν νέα.
Επειδή, τι είναι η ενέργεια στη ζωή; δεν είναι κίνηση;
Ψυχή είναι η κίνηση, και ότι κινείται μαζί με την νοητή ουσία που φέρει η ψυχή είναι η νοητή ζωή, και η νοερή ζωή στα σύνθετα σώματα.

Τι είναι, λοιπόν, στον κόσμο ακίνητο; Τίποτα παιδί μου.

- Ούτε η Γη πιστεύεις ότι είναι ακίνητη πατέρα;


Όχι παιδί μου, αλλά αυτή από μόνη της είναι πολυκίνητη και στάσιμη. Πως δεν θα ήταν γελοίο η τροφός όλων, αυτή που φυτρώνει και γεννά τα πάντα, να είναι ακίνητη;

- Γιατί δεν είναι δυνατόν αυτός που γεννά να γεννήσει κάτι χωρίς κίνηση;


Πολύ γελοίο αυτό που ρώτησες, αν και το ένα τέταρτο μένει άπρακτο. Γιατί το ακίνητο σώμα σημαίνει μόνο απραξία.

Να γνωρίζεις, λοιπόν, παιδί μου, ότι καθετί που υπάρχει στον κόσμο κινείται είτε προς αύξηση, είτε προς τη μείωση.

Και αυτό που κινείται ζει, αλλά καθετί που ζει δεν είναι αναγκαίο να είναι όμοιο.

Γιατί, όλος ο κόσμος ως σύνολο, είναι αμετάβλητος, ενώ τα μέρη, από τα οποία αποτελείται, είναι όλα μεταβλητά, κανένα όμως δεν είναι φθαρτό ή μπορεί να χαθεί.

Γιατί η γέννηση δεν αποτελεί ζωή, αλλά είναι η αίσθηση.
Ούτε ο θάνατος αποτελεί μεταβολή, αλλά η λήθη.


Όλα αυτά, λοιπόν, έτσι έχουν, όλα είναι αθάνατα, η ύλη, η ζωή, το πνεύμα, η ψυχή, ο Νους, από τον οποίο αποτελείται κάθε ζωντανό πλάσμα. Άρα κάθε ζωντανός οργανισμός είναι αθάνατος λόγω αυτού.

Και περισσότερο απ'όλα τα ζωντανά πλάσματα, ο άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να δεχτεί το θεό και να συνευρεθεί μαζί του.

Γιατί, απ'όλα τα ζωντανά πλάσματα, μόνο αυτός μιλά με το θεό, και να συνευρεθεί μαζί του.




Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ



Η λογική μας δόθηκε από το Αιθέρα Νου ως η μόνη αθάνατη ουσία του θεού, η οποία μπορεί να μας οδηγήσει στη θέωση.

Ερμητικά κείμενα

Γίνονται χειρότερα όταν αποσπαστούν από τη διανόηση αλλά,
όταν ακολουθούν και πείθονται, κοινωνούν το νοητικό λόγο διά
των μαθημάτων. 
(κατανόηση όλων των ορατών και αοράτων ως έχουν).

Έχουμε βέβαια και την επιλογή.
Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας,
όπως άθελα μας και αυτή του χειρότερου.

Διότι η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει στη σωματική φύση, και γι'αυτό και η μοίρα εξουσιάζει όποιον το επιλέγει.

Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια,
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει.

Ελευθερώνοντας λοιπόν τον πρώτο, μετά από τον πρώτο θεό,
διανοητικό λόγο, προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε η φύση σε ότι γεννιέται.


Η ψυχή, επικοινωνώντας με αυτά επικοινωνεί και με τα πεπρωμένα αυτών και ας είναι αμέτοχη στη φύση των όσων γεννιώνται.


morfeas sky




ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XXI
Στοβαίος 1, 41, 11



Το υπερούσιο λοιπόν είναι στην κορυφή όλων των όντων.

Είναι λοιπόν το υπερούσιο, εκείνο μέσω του οποίου η ουσία που λέγεται καθολική νοείται κοινή των πραγματικών όντων και των όντων όπως νοούνται ως καθαυτό τέτοια.

Τα αντίθετα με αυτά, από την άλλη, είναι φύση, ουσία αισθητή, η οποία περιέχει όλα τα αισθητά.

Ανάμεσα δε σ'αυτούς, υπάρχουν θεοί που τους σκεφτόμαστε και τους αισθανόμαστε.

Από τα αισθητά όντα άλλα μετέχουν στους νοητούς θεούς, άλλα μπορούν να εικαστούν και άλλα επικοινωνούν με τους νοηματικούς θεούς. 
Αυτά είναι εικόνες νοημάτων, όπως ο ήλιος είναι εικόνα του επουράνιου δημιουργού θεού. Διότι, όπως εκείνος στο σύμπαν δημιούργησε, και ο ήλιος  δημιουργεί τα ζώα και γεννά τα φυτά και κυριαρχεί στα πνεύματα. 

Ερμής ο Τρισμέγιστος προς τον Ασκληπιό


Το πνεύμα ενυπάρχει στα πάντα, αναμειγνύεται με τα πάντα και δίνει ζωή στα πάντα.

Η ψυχή τρέφεται μέσω της αιώνιας περιφοράς του κόσμου, τα σώματα αυξάνονται με τροφές του κατώτερου κόσμου, με νερό και γη. Σ'αυτό προστίθεται ο νους που δημιουργεί την σκέψη των ανθρώπων, που του έχει παραχωρηθεί ως πέμπτο στοιχείο και το μοναδικό που προέρχεται από τον αιθέρα.

Από όλα τα ζώα, όμως, ο νους χαρίστηκε μόνο στους ανθρώπους με απώτερο σκοπό την γνώση του θεϊκού λόγου και είναι αυτός που τους οδηγεί και τους ανυψώνει.

morfeas sky


..........

Απολλώνιος Τυανέας:
Δεν υπάρχει θάνατος σε τίποτα παρά μόνο στην εμφάνιση.
Αυτό που περνά από την Ουσία στη Φύση μοιάζει να είναι γέννηση, ενώ εκείνο που περνά από τη Φύση στην Ουσία μοιάζει να είναι θάνατος, στην πραγματικότητα τίποτα δεν γεννιέται και τίποτα δεν πεθαίνει, αλλά μόνο εμφανίζεται τη μια στιγμή και την άλλη εξαφανίζεται, εμφανίζεται λόγω της πυκνότητας της ύλης και εξαφανίζεται λόγω της λεπτότητας της ουσίας, αλλά είναι πάντα το ίδιο, διαφέροντας μόνο σε κίνηση και κατάσταση.

Ερμής Τρισέγιστος:
Η Μονάδα, επομένως, αφού αποτελεί αρχή, περιέχει μέσα της όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να περιέχεται σε κανέναν αριθμό, και γεννά όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να γεννιέται από κανέναν άλλο αριθμό.

Μάνος Δανέζης : 

Καθένα από τα σύνθετα αισθητά σώματα διαθέτει αριθμό.
Γιατί χωρίς την ύπαρξη του αριθμού η σύσταση, η σύνθεση, και η διάλυση των αισθητών σωμάτων, καθίσταται αδύνατη.
Γιατί η γέννηση δεν αποτελεί ζωή, αλλά είναι η αίσθηση. 
Ούτε ο θάνατος αποτελεί μεταβολή, αλλά η λήθη.


Ερμής Τρισμέγιστος:

Από όλα τα ζώα, όμως, ο νους χαρίστηκε μόνο στους ανθρώπους με απώτερο σκοπό την γνώση του θεϊκού λόγου και είναι αυτός που τους οδηγεί και τους ανυψώνει.

Η επιλογή όμως του κατώτερου τον μεν άνθρωπο οδηγεί στην απώλεια, δεν βλάπτει όμως καθόλου το θεό ή επιφέρει μόνον αυτό, δηλαδή όπως ακριβώς οι πομπές διέρχονται απ'τη μέση χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι, παρά μόνον να εμποδίζουν, με τον ίδιο τρόπο κι αυτοί πορεύονται μέσα στον κόσμο καθοδηγούμενοι απ'τις σωματικές ηδονές.

Καθώς, λοιπόν, έτσι έχει η κατάσταση, όσα απ'το θεό μας δόθηκαν, υπήρχαν και θα υπάρχουν. Τα δικά μας όμως έργα ας τα ακολουθούν κι ας μην μένουν πίσω. Επειδή ο θεός δεν έχει ευθύνη γι'αυτά, οι υπεύθυνοι για τα κακά είμαστε εμείς, αφού τα προτιμούμε από τα αγαθά.

Γιατί η ψυχή και όλα όσα υπάρχουν γύρω από αυτήν, βασιζόμενη στα οποία γεννήθηκε με την ιδιότητα της αθανασίας, ή ακολουθώντας τα την απέκτησε, όπως σας εξήγησα θα θεωρούνται όχι μόνο γελοία αλλά και μάταια.

Από όλα τα ζώα, όμως, ο νους χαρίστηκε μόνο στους ανθρώπους με απώτερο σκοπό την γνώση του θεϊκού λόγου και είναι αυτός που τους οδηγεί και τους ανυψώνει.


-Δεν είναι ίδιος ο νους όλων των ανθρώπων Τρισμέγιστε;

Από αυτά συμπεραίνουμε, ότι καθώς αυτό αποτελείται από σύνθεση φύσεων, το ένα μέρος του αποτελείται από ψυχή και νου, και λογική ως ανώτερα στοιχεία, μπορεί να χαρακτηριστεί θεός και να εισέλθει στον ουρανό.

Το άλλο μέρος του, όμως, το κοσμικό, αποτελείται από φωτιά και γη, νερό και αέρα, έτσι ως θνητός, παραμένει στη γη για να μην μπορεί να τα παρατήσει όλα τα επίγεια που ανατέθηκαν στην δική του φροντίδα.

Όλα όσα κυριεύονται από το γήϊνο σωματικό πόθο δεν ανήκουν σε κανένα μέρος της θεϊκής γνώσης και δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως επίκτητα πάθη.

Ακολουθώντας λοιπόν, την πορεία της λογικής που διαπνέει την ψυχή μου, ο άνθρωπος πρέπει να φτάσει στο σημείο εκείνο όπου χάρη στη θέαση της θεϊκότητας, θα αποκτήσει την ικανότητα να περιφρονεί και να αδιαφορεί για το θνητό του μέρος, με το οποίο έχει συνδεθεί λόγω της ανάγκης να φροντίζει τον κατώτερο κόσμο.

Μέσα στον άνθρωπο το αγαθό έχει ταχθεί με τρόπο συγκριτικό ως προς το κακό. Διότι το όχι πολύ κακό, είναι το αγαθό για μας, εκείνο δε που είναι αγαθό για μας είναι το ελάχιστο τμήμα του κακού.

Επομένως είναι αδύνατον το εδώ αγαθό να είναι απαλλαγμένο από κακία, καθόσον το εδώ αγαθό μετατρέπεται σε κακό κι αφού μετατρέπεται σε κακό, δεν παραμένει πλέον αγαθό.
Κι αφού δεν παρέμεινε αγαθό μετατρέπεται σε κακό.

Εάν αναζητάς το Θεό τότε να αναζητάς το απόλυτο Ωραίο. Διότι μία είναι η οδός, που οδηγεί σ'αυτό, η ευσέβεια, που ακολουθείται από τη γνώση.

Έτσι λοιπόν αυτοί που αγνοούν και δεν βάδισαν τον δρόμο της ευσέβειας, τολμούν να χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο ως ωραίο και καλό, αλλά αντίθετα έχει καταληφθεί από κάθε κακό κι έχει πιστέψει πως το κακό είναι αγαθό κι έτσι το χρησιμοποιεί ακόμη περισσότερο αχόρταγα καθώς φοβάται μήπως το στερηθεί καταβάλλοντας τεράστιο αγώνα, όχι μόνο για να το διατηρήσει, αλλά και για να το απαυξήσει.

Αυτά, είναι τα ανθρώπινα αγαθά, τα οποία ούτε να τα αποφύγουμε μπορούμε, ούτε να τα μισήσουμε.
Διότι το πιο άσχημο απ'όλα είναι πως έχουμε την ανάγκη τους και δεν μπορούμε να ζήσουμε μακριά από αυτά.


Πως το λες αυτό Τρισμέγιστε;
Ο αέρας δεν είναι σώμα;


Είναι σώμα. Αυτό λοιπόν το σώμα δεν διαπερνά όλα τα όντα και δεν τα γεμίζει όλα διαπερνώντας τα; Και το σώμα δεν αποτελείται από το μίγμα των τεσσάρων στοιχείων;

Πλήρη είναι όλα, όσα εσύ λες κενά, από αέρα.

Εάν όμως είναι πλήρη από αέρα, θα είναι κι απ'τα τέσσερα στοιχεία κι έτσι συμβαίνει να εμφανίζεται ο αντίθετος λόγος, ότι αυτά που εσύ λες πως είναι πλήρη, αυτά όλα να είναι κενά από αέρα. Αυτά, επομένως, τα οποία εσύ λες πως είναι κενά, πρέπει να τ'αποκαλλούμε κοίλα, όχι κενά, διότι θα είναι πλήρη από αέρα και πνεύμα.

Ουδεμία αντίρρηση στα λεγόμενα σου Τρισμέγιστε.
Και το χώρο το σύμπαν, πως θα τον αποκαλέσουμε;


Ασώματο Ασκληπιέ.

Το ασώματο λοιπόν τι είναι;


Καθ'ολοκληρίαν Νους, που εμπεριέχει ολοκληρωτικά τον εαυτό του, ανηπερέαστος από κάθε σώμα, σταθερός, απαθής, ανέπαφος, στηριγμένος από μόνος του στον εαυτό του, με δυνατότητα να χωρέσει τα πάντα και σωτήρας των δημιουργημάτων.

Αυτού σαν ακτίνες είναι το αγαθό, η αλήθεια, το αρχέτυπο πνεύμα, η αρχέτυπη ψυχή.

Τρισμέγιστε, τον τόπο στον οποίο κινείται το παν πως να τον ονομάσουμε;


ΕΡΜΗΣ: Ασώματον ω Ασκληπιέ.

ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ: Το ασώματο τι είναι;


ΕΡΜΗΣ: Νους, που περιέχεται εξ ολοκλήρου στον εαυτό του.
Και είναι ελεύθερος από σώμα, απλανής, απαθής, αναφής, βρίσκεται στον εαυτό του, είναι ο σώστης των όντων, το αγαθόν το οποίο ακτινοβολεί σαν ακτίνες, η αλήθεια, το αρχέτυπο του πνεύματος και της ψυχής.

Κι ο Θεός τι είναι;


-Αυτός, που δεν είναι ούτε ένα από αυτά, αλλά είναι ο αίτιος της ύπαρξης αυτών και όλων και του καθενός χωριστά απ'όλα τα δημιουργήματα, γιατί δεν άφησε ούτε τα παραπάνω για το μη ον, αλλά υπάρχουν όλα όσα γίνονται απ'τα όντα κι όχι απ'τα μη όντα. Διότι τα μη όντα δεν διαθέτουν τέτοια φύση, ώστε να μπορούν να γίνουν κάτι, αλλά για να μην μπορούν να γίνουν κάτι. Δεν διαθέτουν τέτοια φύση, ώστε να μην υπάρξουν ποτέ.

Ο Θεός, επομένως δεν είναι Νους, αλλά υπαίτιος της ύπαρξης του Νου, ούτε πνεύμα, αλλά υπαίτιος της ύπαρξης του πνεύματος.



Ερμητικά κείμενα
Ερμής Τρισμέγιστος:


Καλύτερα να σωπάσεις, Ασκληπιέ, καθώς μοιάζει με βεβήλωση να καις λιβάνι και αρώματα την ώρα που προσεύχεσαι στο Θεό.
Γιατί δεν του λείπει τίποτα, καθώς ο ίδιος είναι τα πάντα και τα πάντα βρίσκονται σε αυτόν.

Εμείς λοιπόν ας προσευχηθούμε εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας, (Διότι μας έδωσε το Νου για να κατανοήσουμε τον τόσο μεγάλο Θεό), γιατί αυτές αποτελούν τις ύψιστες προσφορές, οι ευχαριστίες που εκφράζονται από τους θνητούς.

Σε ευχαριστούμε Ύψιστε, Υπέρτατε, γιατί με την εύνοια σου λάβαμε ένα τόσο σπουδαίο δώρο, το φώς της αναγνώρισης σου, όνομα ιερό και τιμημένο, όνομα μοναδικό, το οποίο σύμφωνα με την πατρική θρησκεία πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόνο για να τιμηθεί ο Θεός

καθώς έκρινες τα πάντα άξια να τούς προσφερθεί η πατρική σου ευσέβεια, η θρησκεία και ο έρωτας και κάθε άλλη πιο γλυκιά ευεργεσία, με το να μας χαρίσεις το Νου τη Λογική για να σε ανιχνεύσουμε με τη διαίσθηση μας (με το νου και την καρδιά), τη γνώση για να χαρούμε, μόλις σε αναγνωρίσουμε.

Και είμαστε ευτυχείς που χάρη στην εύνοια σου σωθήκαμε, καθώς αποκάλυψες σε μας ολόκληρο τον εαυτό σου.

Είμαστε ευτυχείς γιατί αν και βρισκόμαστε μέσα σε σώματα, μας εκρινες άξιους και μας καθαγίασες με την αιωνιότητα.

Γιατί η μόνο αληθινή ανθρώπινη ευχαρίστηση αυτή είναι, η γνώση της μεγαλειότητας σου.

Σε κατανοήσαμε εσένα και το Ύψιστο αισθητό φως μόνο με το Νου μας, μπορέσαμε να σε συλλάβουμε, αληθινή ζωή της ζωής, γόνιμη μήτρα όλων όσων θα γεννηθούν, μπορέσαμε να σε γνωρίσουμε, εσένα την αιώνια διατήρηση του συνόλου της φύσης που είναι γεμάτη από τα δικά σου γεννηματα.

Τώρα, λοιπόν, που προσευχόμαστε σε σένα, το μόνο πράγμα που ζητάμε από την προσευχή από τη δική σου αγαθότητα, είναι να μας επιτρέψεις να παραμείνουμε σταθεροί στον έρωτα της γνώσης σου (Το Αγαθό) και να μην μας χωρίσεις ποτέ από αυτό το είδος ζωής. (Τον Αμετάβλητο θεϊκό έρωτα για το Νοητό και Αγαθό Φως).

Αφού προσευχηθήκαμε, καθίσαμε σε ένα αγνό, χωρίς κρέας γεύμα.


morfeas sky


ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ

Όλα όσα κυριεύονται από το γήϊνο σωματικό πόθο δεν ανήκουν σε κανένα μέρος της θεϊκής γνώσης και δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως επίκτητα πάθη.

(σημ: ονομάζονται επίκτητα πάθη, όλα όσα αποκτώνται κατά την διάρκεια της ζωής μας μέσα από τις υλικές απολαύσεις του σώματος).

Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, όλα είναι ξένα για τον άνθρωπο, ακόμα και από το σώμα του, για να μπορεί να περιφρονεί και ο ίδιος όλα όσα ποθεί, συμπεριλαμβανουμένου και του σώματος, καθώς αυτό γεννά την διαφθορά του πόθου.

Ακολουθώντας λοιπόν, την πορεία της λογικής που διαπνέει την ψυχή μου, ο άνθρωπος πρέπει να φτάσει στο σημείο εκείνο όπου χάρη στη θέαση της θεϊκότητας, θα αποκτήσει την ικανότητα να περιφρονεί και να αδιαφορεί για το θνητό του μέρος, με το οποίο έχει συνδεθεί λόγω της ανάγκης να φροντίζει τον κατώτερο κόσμο.

Αυτός, λοιπόν, που δημιουργήθηκε και διαμορφώθηκε μ'αυτόν τον τρόπο και που ο ύψιστος θεός του ανέθεσε ένα τέτοιο έργο και υποχρέωση, αυτός που υπακούει επάξια και όπως πρέπει στη διπλή βούληση του θεού, δηλαδή στην κατάλληλη φροντίδα του επίγειου κόσμου και στην ευσεβή λατρεία του θεού, με ποιο δώρο κρίνεις πως πρέπει να ανταμειφθεί αυτός;

Δεν πρέπει να ανταμειφθεί μ'αυτό που ανταμείφθηκαν και οι πρόγονοι μας και με το οποίο πρέπει και εμείς ακόμη να προσευχόμαστε ευσεβώς να ανταμειφθούμε, αν είναι επιθυμία του θεού; Δηλαδή αφού αποστρατευτούμε και απαλλαχτούμε από τη φροντίδα και επιτήρηση του επίγειου κόσμου, αφού ελευθερωθούμε από τα δεσμά της θνητής μας φύσης, να μας παραδώσει αγνούς και καθαγιασμένους στην ανώτερη μας φύση, τη θεϊκή.

Αυτή λοιπόν είναι η ανταμοιβή για όσους είναι ευσεβείς προς τον θεό και φροντίζουν για τα επίγεια.

Γιατί αντιθέτως, για όσους έζησαν ασεβή ζωή απαγορεύεται να επιστρέψουν στον ουρανό και τους επιφυλάσσεται μια επαναφορά στη ζωή μέσα σε άλλα σώματα, αηδιαστικά και ανάξια να διαθέτουν ψυχή.

Για άλλους είναι απίστευτο, για άλλους μυθικό, και ίσως για κάποιους γελοίο. Γιατί, για την επίγεια υλική ζωή ο καρπός που προέρχεται από τα πάθη είναι μια γλυκιά πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα αυτή, η σωματική, όπως λέγεται, καταπνίγει την ψυχή και την καθηλώνει στο δικό της τμήμα, το θνητό, καθώς η κατωτερότητα που απεχθάνεται την αθανασία δεν της επιτρέπει να αναγνωρίσει το θεϊκό της τμήμα.

morfeas sky

Αν λοιπόν ο άνθρωπος εκπληρώσει τα καθήκοντα του που έχει αναλάβει, δηλαδή την υποχρέωση για φροντίδα, τότε πετυχαίνει να είναι ο ίδιος ο κόσμος στολίδι ο ένας για τον άλλον.

O Άνθρωπος δεύτερος θεός (κόσμος) και ο άνθρωπος της Γης ο μιμητής του λόγου και της πρόνοιας του Ανθρώπου δεύτερου θεού.

ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ

Ο κύριος και δημιουργός των πάντων, τον οποίο σωστά έχουν ονομάσει Θεό, αφού δημιούργησε τον εαυτό του, ο οποίος μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός.

Αυτός ο θεός τον ονομάζω αισθητό, διότι μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός. Αυτός ο δεύτερος θεός μπορεί να γίνει αντιληπτός από τις αισθήσεις όσων βλέπουν.

Καθώς λοιπόν ο Θεός δημιουργός των πάντων δημιούργησε άλλον θεό σαν τον εαυτό του, και επειδή του φάνηκε όμορφος, καθώς πλυμμύριζε από την αγαθότητα των πάντων, τον αγάπησε ως δημιούργημα της θεϊκότητας του.

Σαν παντοδύναμος και πανάγαθος, θέλησε να δημιουργηθεί και κάποιος άλλος, ο οποίος να διακρίνει από αυτόν που τον είχε δημιουργήσει.

Συγχρόνως δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον μιμητή του λόγου και της πρόνοιας του.

morfeas sky

 

Σχόλια

  1. Aν λοιπόν αγαπάτε το σώμα σας, τότε είσαστε γεννημένοι σκλάβοι, με απώτερο σκοπό να υπηρετείτε τον δημιουργό αυτού του κόσμου, διατηρώντας με αυτόν τον τρόπο στην ζωή τα κατώτερα όργανα του σώματος του. \ άρα σκοπός της ψυχής σας είναι να δίνει την ζωή στην ζωή του.

    Ερμητικά κείμενα
    Η θεϊκή λοιπόν ενέργεια, (πνεύμα του πυρός) είναι η ενέργεια του θεϊκού σώματος της, διότι, κινείται μέσα σε αυτό, και το κινεί.

    Η ανθρώπινη (γήινη) τώρα, έχει μεν κάτι από την θεϊκή, όμως συνυπάρχουν μαζί της και τα άλογα, η επιθυμία και το πάθος. (του σώματος). Γι'αυτό και βρίσκονται μακριά πολύ από το θεϊκό μέρος της ψυχής το οποίο βρίσκεται μέσα στο θεϊκό της σώμα και όταν αυτό το θεϊκό μέρος μπει μέσα στο θνητό σώμα τότε έρχονται και εκείνα και με την παρουσία τους γίνεται η ψυχή ανθρώπινη.

    Διότι, το όν (το αρρενόθηλυς ον, ο ζωντανός συμπαντικός οργανισμός) θα υπάρχει πάντοτε, αφού αυτό είναι και το σώμα του και η ζωή του.

    Ομοίως και τα σώματα θα υπάρχουν για πάντα και για αυτό λέω ότι και η ίδια η σωμάτωση είναι ενέργεια αθάνατη. Διότι αν τα σώματα είναι διαλυτά (σύνθετα σώματα των πλανητών) αλλά αυτά είναι οι κατοικίες των ενεργειών και αν οι ενέργειες είναι αθάνατες και αν το αθάνατο για πάντα υπάρχει, ενέργεια είναι και η σωματοποίηση, αν βέβαια υπάρχει πάντα.

    morfeas sky

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ.
    (ΓΗ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗ)

    Από τους λόγους του Ερμή προς τον Άμμωνα

    Αυτή που κρατά γερά το σύμπαν είναι η Πρόνοια, ενώ αυτή που το συγκρατεί και το περιέχει είναι η Ανάγκη, και η μοίρα οδηγεί και περιφέρει τα πάντα, αναγκαστικά, διότι ο εξαναγκασμός είναι η φύση της, και είναι αιτία της γένεσης και της φθοράς της ζωής.

    Το σύμπαν λοιπόν πρώτο έχει την Πρόνοια (διότι δέχεται την επίδραση της - o προδιαγεγραμμένος κόσμος, το MATRIX), η δε Πρόνοια (το matrix) απλώνεται στον ουρανό, διότι και οι θεοί με ακούραστη και ακατάπαυστη κίνηση στρέφονται και κινούνται σ'αυτόν, και η μοίρα επειδή συνδέεται με την Ανάγκη. (όλα συμβαίνουν με τον εξαναγκασμό από ανάγκη, και όχι γιατί το θέλουμε από ελεύθερη επιλογή).

    Και η μεν Πρόνοια προνοεί (προδιαγράφει τον κόσμο μας) ενώ η μοίρα είναι η αιτία της κατάστασης των άστρων. (η μοίρα προδιαγράφει το πεπρωμένο μας.

    Αυτός είναι νόμος αναπόφευκτος σύμφωνα με τον οποίο όλα έχουν τακτοποιηθεί.

    morfeas sky

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

OI ΕΠΤΑ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ O ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ COVID 19 - DAVID ICKE

ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ - Η ΜΟΙΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ

Τί ΕΙΝΑΙ η 3η και η 4η και η 5η Διάσταση

ΚΥΜΒΑΛΕΙΟΝ Το θρυλικό απόκρυφο βιβλίο του Ερμή Τρισμέγιστου που γλίτωσε από την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας

Ζούμε σε ένα Φ……matrix η ανατροπή είναι θέμα χρόνου…. Τώρα πιο επίκαιρο από ποτέ

ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ TOY KOΡΩNOIOY

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τί ΕΙΝΑΙ η 3η και η 4η και η 5η Διάσταση

OI ΕΠΤΑ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

“Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου.

ΛΟΓΟΣ Ι "ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ" ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ

ΚΥΜΒΑΛΕΙΟΝ Το θρυλικό απόκρυφο βιβλίο του Ερμή Τρισμέγιστου που γλίτωσε από την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας

ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ - Η ΜΟΙΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ

ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Είπαν οι Ελοχίμ,⤍ θα κάνουμε τον άνθρωπο, κατά εικόναν ημετέραν και ομοίωσιν - ⤍ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΙΑΝΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ;

Ποιος είναι ο εαυτός του Θεού;

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Τί ΕΙΝΑΙ η 3η και η 4η και η 5η Διάσταση

ΛΟΓΟΣ Ι "ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ" ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ

“Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΦΥΛΑΚΗ - ΑΠΟ ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΛΕΙΤΑΙ Η ΦΩΤΙΑ;

OI ΕΠΤΑ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ - ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Είπαν οι Ελοχίμ,⤍ θα κάνουμε τον άνθρωπο, κατά εικόναν ημετέραν και ομοίωσιν - ⤍ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΙΑΝΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ;

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΑΠΕΤΟΣ; ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΤΙΤΑΝΕΣ; διότι ο Δίας πολέμησε τον Ιαπετό..