Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ - ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

-Γιατί λοιπόν Τρισμέγιστε πρέπει ο άνθρωπος να παραμείνει στην ύλη και να μην ζει σ'αυτό το μακαριότατο μέρος, μέσα στο οποίο βρίσκεται και ο Θεός;

(αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε έξω από την Αλήθεια της Ζωής έξω από τον Αληθινό Πανάγαθο Απεριόριστο κόσμο του Θεού)

Σωστή ερώτηση, Ασκληπιέ. Και εμείς έχουμε ζητήσει από το Θεό να μας απαντήσει σ'αυτό το ερώτημα. Καθώς, αφού όλα εξαρτώνται από τη βούληση του, τότε άκου λοιπόν Ασκληπιέ.

Ο κύριος και δημιουργός των πάντων, τον οποίο σωστά έχουν ονομάσει Θεό, αφού δημιούργησε τον εαυτό του, ο οποίος μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός.

(ο εαυτός του Θεού είναι ο Άνθρωπος δεύτερος θεός Ζωή και Φως, ο οποίος πήρε επίσης όλες τις ιδιότητες του πνεύματος ώστε να μπορεί να συμμετέχει σε όλες τις δημιουργίες του Θεού).

Αυτός ο θεός τον ονομάζω αισθητό, διότι μπορεί να γίνει ορατός και αισθητός.

(Ο Ανθρωπος δεύτερος θεός από Φως έγινε Νους και από Ζωή έγινε πνεύμα του πυρός η εικόνα της ζωής ο αισθητός θεός του Έβδομου Ουρανού όπου συμβαίνει το γίγνεσθαι του αισθητού κόσμου (δοχείο της Ύλης).

Αυτός ο δεύτερος θεός μπορεί να γίνει αντιληπτός από τις αισθήσεις όσων βλέπουν.

(Ο Άνθρωπος ο αισθητός θεός, στους κατώτερους Ουρανούς που περικλείουν τις φύσεις των πλανητών με τις δικές του Μονάδες-Ανθρώπινες ψυχές συμμετέχει ενεργά σε κάθε φύση των πλανητών).

Καθώς λοιπόν ο Θεός δημιουργός των πάντων δημιούργησε άλλον θεό σαν τον εαυτό του, και επειδή του φάνηκε όμορφος, καθώς πλυμμύριζε από την αγαθότητα των πάντων, (όλων των δημιουργημάτων του που συμμετέχει ενεργά) τον αγάπησε ως δημιούργημα της θεϊκότητας του.

Σαν παντοδύναμος και πανάγαθος, θέλησε να δημιουργηθεί και κάποιος άλλος, ο οποίος να διακρίνει από αυτόν που τον είχε δημιουργήσει. Συγχρόνως δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον μιμητή του λόγου και της πρόνοιας του.

(Εννοεί τον ζωντανό ανθρώπινο οργανισμό της Γης, τον θνητό άνθρωπο που ενσαρκώθηκε η ανθρωπινη ψυχή, ώστε να επιτελεί το έργο του με πρότυπο την ψυχή του, το Νου και την καρδιά, ώστε να γίνει ο μιμητής της Πρόνοιας του Θεού, ο μιμητής της αγαθότητας του Θεού).
..........

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΡΕΝΟΘΗΛΥΣ ΑΔΑΜ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΠΕΣΩΝ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΦΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ο ΑΔΑΜ ΔΙΑ-ΧΩΡΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΚΑΙ ΘΗΛΥΚΟ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΕ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ

ΟΠΟΤΕ Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ..ΞΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.....Και από τότε έγινε σκλάβος του σώματος του.

Εγώ οφείλω ευγνωμοσύνη στο Θεό, καθώς μου έβαλε στο νου ακόμα και τα σχετικά με τη γνώση του αγαθού, πως είναι αδύνατον να βρίσκεται αυτό μέσα στον κόσμο. Διότι ο κόσμος αποτελεί πλήρωμα της κακίας, ο Θεός όμως αποτελεί πλήρωμα του Αγαθού, ή το Αγαθό του Θεού.

Μόνον το όνομα του αγαθού υπάρχει στους ανθρώπους, στην πράξη όμως πουθενά, διότι είναι αδύνατον, καθόσον δεν το χωράει το υλικό σώμα, το οποίο παντού πιέζεται από την κακία και τους μόχθους και τους πόνους και τις επιθυμίες και τις οργές και τις απάτες και τις ανόητες φιλοδοξίες. Κι εκείνο που είναι χειρότερο απ'όλα, είναι πως καθένα από τα προαναφερθέντα έχουν δημιουργήσει εδώ την εντύπωση πως αποτελούν το μεγαλύτερο αγαθό, πράγμα που μάλλον αποτελεί το ανυπέρβλητο κακό. Η γαστριμαργία, η χορηγός όλων των κακών.......η πλάνη αποτελεί την απουσία εδώ του αγαθού.

Διότι όλα τα πάθη που πηγάζει το κακό υπάρχουν μέσα σε όλα τα γεννημένα όντα, και στα μικρά και στα μεγάλα και στο καθένα χωριστά και σ'αυτό το ίδιο το ζωντανό ον, που είναι το μεγαλύτερο και δυνατότερο απ'όλα. Διότι τα γεννημένα είναι πλήρη από πάθη, καθόσον η γέννηση αποτελεί πάθος.

Και όπου υπάρχει το πάθος πουθενά δεν υπάρχει το απόλυτο Αγαθό, και όπου υπάρχει το Αγαθό πουθενά δεν υπάρχει ούτε ένα πάθος, διότι, όπου υπάρχει μέρα δεν υπάρχει νύχτα, και όπου υπάρχει νύχτα δεν υπάρχει μέρα. Επομένως είναι αδύνατον να υπάρχει το Αγαθό στην περίπτωση της γέννησης, παρά μόνον στο αγέννητο.

Όπως έχει δοθεί στην ύλη μερίδιο σε όλα, έτσι της έχει δοθεί και στο Αγαθό. Με τον τρόπο αυτό ο κόσμος είναι αγαθός στο επίπεδο που κι αυτός δημιουργεί τα πάντα, ώστε να είναι αγαθός στο τμήμα της δημιουργίας. Αλλά σε όλα τα άλλα δεν είναι αγαθός, διότι και διάκειται από πάθη και είναι κινητός και δημιουργεί πράγματα, τα οποία διάκεινται από πάθη.

Μέσα στον άνθρωπο το αγαθό έχει ταχθεί με τρόπο συγκριτικό ως προς το κακό. Διότι το όχι πολύ κακό, είναι το αγαθό για μας, εκείνο δε που είναι αγαθό για μας είναι το ελάχιστο τμήμα του κακού.

Επομένως είναι αδύνατον το εδώ αγαθό να είναι απαλλαγμένο από κακία, καθόσον το εδώ αγαθό μετατρέπεται σε κακό κι αφού μετατρέπεται σε κακό, δεν παραμένει πλέον αγαθό.Κι αφού δεν παρέμεινε αγαθό μετατρέπεται σε κακό.

Εάν αναζητάς το Θεό τότε να αναζητάς το απόλυτο Ωραίο. Διότι μία είναι η οδός, που οδηγεί σ'αυτό, η ευσέβεια, που ακολουθείται από τη γνώση.

Έτσι λοιπόν αυτοί που αγνοούν και δεν βάδισαν τον δρόμο της ευσέβειας, τολμούν να χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο ως ωραίο και καλό, αλλά αντίθετα έχει καταληφθεί από κάθε κακό κι έχει πιστέψει πως το κακό είναι αγαθό κι έτσι το χρησιμοποιεί ακόμη περισσότερο αχόρταγα καθώς φοβάται μήπως το στερηθεί καταβάλλοντας τεράστιο αγώνα, όχι μόνο για να το διατηρήσει, αλλά και για να το απαυξήσει.

Αυτά, είναι τα ανθρώπινα αγαθά, τα οποία ούτε να τα αποφύγουμε μπορούμε, ούτε να τα μισήσουμε. Διότι το πιο άσχημο απ'όλα είναι πως έχουμε την ανάγκη τους και δεν μπορούμε να ζήσουμε μακριά από αυτά.

morfeas sky