Η νόηση είναι το Αγαθό αφού ο Νους είναι θεϊκός η εικόνα του Θεού

  

Αυτή, είναι η επιστήμη της νόησης, η περίσσεια των θεϊκών αγαθών κι η κατανόηση του θεού, αφού ο κρατήρας (Νους της ψυχής) είναι θεϊκός.

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 

ΛΟΓΟΣ Δ

Ερμής Τρισμέγιστος: Και ο μεν κόσμος είχε έναντι των ζώων το πλεονέκτημα της αθανασίας, ενώ ο άνθρωπος είχε έναντι του κόσμου το πλεονέκτημα του Λόγου και του Νου. Ο άνθρωπος έγινε θεατής του έργου του δημιουργού. Και τον μεν Λόγο τον μοίρασε σε όλους τους ανθρώπους, το Νου όμως ακόμη όχι, όχι επειδή κάποιους φθονεί, καθόσον ο φθόνος δεν προέρχεται από κει, αλλά δημιουργείται κάτω στις ψυχές των ανθρώπων, που δεν διαθέτουν Νου.

Έδωσε διαταγή στον κήρυκα να διακυρήξει τα εξής στις καρδιές των ανθρώπων:εσύ καρδιά, που έχεις την δυνατότητα, βαπτίσου μέσα σε αυτόν τον κρατήρα, εσύ που πιστεύεις ότι θα ανυψωθείς προς αυτόν που έστειλε κάτω τον κρατήρα, εσύ, που γνωρίζεις τον σκοπό, για τον οποίο δημιουργήθηκες.

Και όσοι αντιλήφθηκαν το κήρυγμα και βαπτίστηκαν στον Νου, αυτοί πήραν μέρος στην γνώση κι έγιναν άνθρωποι τέλοιοι, καθώς είχαν δεχθεί τον Νου.

Όσοι όμως δεν αντιλήφθηκαν το κήρυγμα, αυτοί μεν οι λογικοί δεν πήραν επιπλέον και τον Νου κι έτσι αγνοούν το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν και από ποιους δημιουργήθηκαν.

Οι αισθήσεις αυτών είναι παραπλήσιες με τις αισθήσεις των ζώων, που δεν διαθέτουν λογική, και η κράση τους έχει τα χαρακτηριστικά του θυμού και της οργής και δεν θαυμάζουν τα αξιοθαύμαστα έργα, αλλά η προσοχή τους είναι στραμμένη στις ηδονές και στις επιθυμίες του σώματος πιστεύοντας πως ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί γι'αυτές (τις ηδονές).

Αλλά όσοι πήραν μέρος στη δωρεά που εστάλη από το θεό, αυτοί, συγκρίνοντας τα έργα τους με των προηγούμενων είναι αθάνατοι αντί θνητοί έχοντας συμπεριλάβει τα πάντα μέσα στο Νου τους - και τα επίγεια δηλαδή και τα επουράνια. 

Ανυψώνοντας τόσο πολύ τον εαυτό τους, αντίκρυσαν το απόλυτο αγαθό, και αντικρύζοντας το θεώρησαν σαν συμφορά την εδώ διαμονή τους. Περιφρονώντας λοιπόν όλα τα σωματικά και τ'ασώματα σπεύδουν προς το Ένα και Μοναδικό.

Αυτή, είναι η επιστήμη της νόησης, η περίσσεια των θεϊκών αγαθών κι η κατανόηση του θεού,  αφού ο κρατήρας (Νους της ψυχής) είναι θεϊκός.

- Θέλω κι εγώ, πατέρα, να βαπτιστώ.

- Εάν πρώτα απ'όλα δεν μισήσεις το σώμα σου, παιδί μου, δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου. 

Κι αφού τον αγαπήσεις, τότε θα αποκτήσεις τη νόηση, κι έχοντας τη νόηση θα πάρεις μέρος και στην επιστήμη. 
(στην κατανόηση του θεϊκού, του νοητού).

- Τι εννοείς πατέρα; 

-Διότι είναι αδύνατον, παιδί μου, να καταγίνεσαι και με τα δυο, δηλαδή και με τα θνητά και με τα θεϊκά.

Καθώς δύο κατηγορίες όντων υπάρχουν, η σωματική (οι αισθήσεις), κι η ασώματη, (η νοητή λογική), στις οποίες ενυπάρχουν το θνητό και το θεϊκό, η επιλογή του ενός απ'τα δύο αφήνεται σ'εκείνον, που επιθυμεί να διαλέξει.

Διότι δεν υπάρχει η δυνατότητα επιλογής και των δύο, στα οποία αφήνεται το δικαίωμα επιλογής και των δύο, εάν όμως το ένα ελλατωθεί, φανερώνει τότε την ενέργεια του άλλου. 

Κι η επιλογή του ανώτερου δεν συμβαίνει να είναι γι'αυτόν που τη διάλεξε μόνον η καλύτερη ενέργεια, καθώς οδηγεί τον άνθρωπο στη θέωση, αλλ'αποδεικνύει και την ευσέβεια προς τον θεό. (γνώση του θεϊκού).

Η επιλογή όμως του κατώτερου τον μεν άνθρωπο οδηγεί στην απώλεια, (θνητή ζωή), δεν βλάπτει όμως καθόλου το θεό (ο νοητός κόσμος μας μένει ουδέτερος στις αισθήσεις) ή επιφέρει μόνον αυτό, δηλαδή όπως ακριβώς οι πομπές διέρχονται απ'τη μέση χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι, παρά μόνον να εμποδίζουν, με τον ίδιο τρόπο κι αυτοί πορεύονται μέσα στον κόσμο καθοδηγούμενοι απ'τις σωματικές ηδονές.

Καθώς, λοιπόν, έτσι έχει η κατάσταση, όσα απ'το θεό μας δόθηκαν, υπήρχαν και θα υπάρχουν. Τα δικά μας όμως έργα ας τα ακολουθούν κι ας μην μένουν πίσω. Επειδή ο θεός δεν έχει ευθύνη γι'αυτά, (έχουμε ελεύθερη επιλογή), οι υπεύθυνοι για τα κακά είμαστε εμείς, (άλογες αισθήσεις) αφού τα προτιμούμε από τα αγαθά. (τα νοητά και λογικά).

Βλέπεις, παιδί μου, πόσες σωματικές σφαίρες πρέπει να διασχίσουμε και πόσες ομάδες και διαδοχές δαιμόνων και τροχιές αστέρων, για να σπεύσουμε προς τον Ένα και Μοναδικό;

Διότι το απόλυτο Αγαθό είναι απροσπέλαστο κι απέραντο κι ατελείωτο, συγχρόνως δε και άναρχο, ενώ σε εμάς δίνει την εντύπωση πως για αρχή του έχει τη γνώση.

Η γνώση επομένως δεν αποτελεί την αρχή του, αλλά παρέχει σ'εμάς την αρχή αυτού, που πρόκειται να μάθουμε.

Ας πιάσουμε λοιπόν την αρχή (τη γνώση του νοητού και θεϊκού) κι ας βιαστούμε για όλα, διότι είναι πολύ δύσκολο αυτός που έχει εγκαταλείψει τα συνηθισμένα και παρόντα να ξαναγυρίσει στα παλιά κι αρχικά.

Διότι τα μεν ορατά (αισθήσεις) προκαλλούν ευχαρίστηση, ενώ τα αόρατα προκαλλούν δυσπιστία. Και περισσότερο ορατά είναι τα κακά, ενώ το απόλυτο Αγαθό (το νοητό) είναι αόρατο για τα ορατά, καθόσον δεν έχει ούτε μορφή, ούτε υπάρχει κάποιο πρότυπο γι'αυτό. Για το λόγο αυτό και είναι όμοιο με τον εαυτό του κι ανόμοιο με όλα τα υπόλοιπα. Διότι είναι αδύνατον το ασώματο να γίνει ορατό με σώμα κι εδώ έγκειται η διαφορά του όμοιου (νοητό αμετάβλητο αγαθό) με το ανόμοιο (μεταβαλλόμενες αισθήσεις δίκη-αδικία), κι η υστέρηση του ανόμοιου (αισθητού) με το όμοιο (νοητό).

Αυτή λοιπόν, η εικόνα του Θεού, περιγράφτηκε για σένα, όσο ήταν δυνατόν. Αυτήν αν την εξετάσεις με ακρίβεια και την κατανοήσεις με τα μάτια της καρδιάς σου, πίστεψε με παιδί μου, θα βρεις το δρόμο, που οδηγεί προς τα πάνω.

Μάλλον δε η ίδια η εικόνα θα σε οδηγήσει, (το αγαθό), διότι το αντίκρυσμα της έχει μια κάποια ιδιαιτερότητα: όσους πρόλαβαν να την αντικρύσουν, τους κρατά και τους τραβά προς τα πάνω, όπως ακριβώς λένε ο μαγνήτης τραβά το σίδηρο.

morfeas sky

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ