Το μεγάλο μυστικό που αποκάλυψε ο Σωκράτης

O Σωκράτης αποκάλυψε ότι ζούμε σε έναν ψεύτικο κόσμο, καλώντας μας να γνωρίσουμε τον εαυτό μας το θεϊκό μας μέρος, για να δραπετεύσουμε από αυτόν τον θνητό κόσμο των άλογων ειδώλων της σύνθετης Ύλης από φωτιά, αέρα, γη, νερό, και να γυρίσουμε στον πραγματικό κόσμο, απ’ όπου τώρα είμαστε αποκομμένοι.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ούτε να χαθούν τα κακά είναι δυνατόν, Θεόδωρε, γιατί είναι ανάγκη να υπάρχει κάτι αντίθετο στο καλό, ούτε πάλι γίνεται, να έχουν τον τόπο τους στους θεούς, αλλά περιτριγυρίζουν κατ’ ανάγκη τη θνητή φύση κι αυτόν εδώ τον τόπο.
....
Σχόλιο:
Το καλό και το κακό είναι η ίδια όψη του ίδιου νομίσματος. Πως να ονομάσουμε ως καλό το καλό; και το κακό ως κακό; όταν κάθετι που ενεργεί φέρει την λιγότερη ή περισσότερη κακία;

Το ατομικό συμφέρον είναι καλό; ή κακό; πως μετριέται η αγάπη; σαν το θερμόμετρο; σε άλλους περισσότερο και σε άλλους λιγότερο; Τι σχέση έχει η αρετή με το καλό;; καμιά!! Αυτό ακριβώς μας λέει και ο Σωκράτης. Αυτή είναι η θνητή μας φύση του υλικού κόσμου, η άλογη φύση της σύνθεσης των Τεσσάρων ανόμοιων στοιχείων της Ύλης (φωτιά, αέρας, γη, νερό) όπου κάθε στοιχείο ξεχωριστά προσπαθεί να ξεχωρίσει των άλλων που δρουν ισόποσα.

Ολοι είμαστε κακοί άνθρωποι λιγότερο ή περισσότερο, αλλά ποτέ δεν παύουμε να είμαστε κακοί!..συμφωνείτε;

Σωκράτης: Γι’ αυτό και πρέπει να προσπαθεί κανείς να φεύγει απ’ εδώ, όσο μπορεί πιο γρήγορα, προς τα εκεί. Και η φυγή αυτή, σημαίνει ομοίωση με τον Θεό, όσο τούτο γίνεται.

Τι είναι το καλό για εμάς; η τύφλα μας! αυτή είναι!

Σωκράτης: Ομοίωση πάλι θα πει, να γίνεις δίκαιος και όσιος, με φρόνηση και με γνώση. Όμως δεν είναι εύκολο, καλέ μου, να πείσεις τον άλλον πως δεν πρέπει για την αιτία που νομίζουν οι πολλοί, ν’ αποφεύγει την κακία και να επιδιώκει την αρετή. 

Αυτοί λένε, πως πρέπει κανείς το ένα να το κάνει και το άλλο να το αποφεύγει, για να μην τον έχει ο κόσμος για κακόν, αλλά για καλόν άνθρωπο. 

Αυτά για μένα είναι, όπως λέει ο λόγος, φλυαρία για γραΐδια. 

ΠΕΣ ΤΑ ΣΩΚΡΑΤΗ !!

Σωκράτης: Αντίθετα η αλήθεια είναι αυτή εδώ: ο Θεός δεν είναι με κανένα τρόπο άδικος, αλλά τόσο δίκαιος όσο γίνεται, και τίποτα δεν είναι πιο όμοιο μ’ αυτόν, παρά όποιος από μας γίνει όσο μπορεί πιο δίκαιος. 

Εδώ έγκειται το αληθινό μεγαλείο του ανθρώπου, αλλά και η μηδαμινότητα και η ανανδρία του.  Η γνώση αυτού του πράγματος είναι σοφία και αρετή αληθινή, η άγνοιά του πάλι αμάθεια και κακία ολοφάνερη.

ΠΕΣ ΤΑ ΣΩΚΡΑΤΗ !!

Σωκράτης: Όλα τα άλλα όμως που περνούν για σπουδαία πράγματα και για σοφίες, όταν τα βρίσκουμε σ’ εκείνους που έχουν πολιτική εξουσία είναι φορτικά, όταν πάλι στους τεχνίτες είναι βάναυσα. 

Αυτόν λοιπόν που είναι άδικος και λέει ή κάνει ανόσια, καλύτερα να μην τον αφήνουμε να μεγαλώσει με την πανουργία του. 

Γιατί οι άνθρωποι αυτού του είδους χαίρονται για την πανουργία τους και νομίζουν πως εμείς λέμε, ότι αυτοί δεν είναι για πέταμα, αυτοί που είναι το άχθος της γης, αλλά είναι άνδρες, όπως πρέπει να είναι, για να ανεβούν ψηλά μέσα στην πόλη.

Πρέπει λοιπόν να πούμε την αλήθεια: είναι τόσο πιο πολύ ότι δεν πιστεύουν πως είναι, όσο πιο πολύ δεν το πιστεύουν, γιατί δεν ξέρουν ποια τιμωρία υπάρχει για την αδικία, πράγμα που πιο πολύ απ’ όλα θα έπρεπε να το ξέρουν. 

Γιατί η τιμωρία δεν είναι όπως την νομίζουν, πληγές και θάνατοι, πράγματα πού πολλές φορές τα αποφεύγουν αν και είναι άδικοι, αλλά είναι κάτι που δεν μπορούν να το αποφύγουν.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Τι εννοείς ;

Σωκράτης: Αν και ορθώνονται, φίλε μου, μέσα στον κόσμο δύο παραδείγματα, το ένα θείο και απόλυτα ευδαιμονισμένο, το άλλο άθεο και απόλυτα άθλιο, δεν βλέπουν ότι είναι έτσι, και από ηλιθιότητα και έσχατη ανοησία δεν καταλαβαίνουν ότι με τις άδικες πράξεις τους γίνονται όμοιοι με το ένα, ανόμοιοι όμως με το άλλο.

Σωκράτης: Γι’ αυτό τιμωρούνται, να κάνουν ζωή όμοια με το παράδειγμα που ακολουθούν. Κι αν τους πούμε, πως αν δεν απαλλαχθούν από την πανουργία τους και πεθάνουν, τότε ο τόπος εκείνος που είναι καθαρός από κακά δεν θα τους δεχθεί, αλλά θα έχουν πάντα τη ζωή που ταιριάζει στη διαγωγή τους, όντας κακοί ανάμεσα σε κακούς, αυτά δα είναι που σαν φοβεροί και πανούργοι άνθρωποι θα τα πάρουν για λόγια κάποιων ανόητων.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ: Ασφαλώς, Σωκράτη μου.

Από το έργο “Πλάτωνος Θεαίτητος” 176a–177a.

- Ο Σωκράτης δεν ήταν που αναγκάστηκε και ήπιε το κώνειο επειδή οι Αθηναίοι τον κατηγόρησαν για βλασφημία;

Και ποιος σου είπε ότι και εκείνη την εποχή δεν υπήρχε το σκότος που εξαγόραζε για τριάντα αργύρια τα ανθρώπινα ζώα;

- Μα αυτό σου λέω τόση ώρα! Ότι ανέκαθεν υπήρχε το κακό και οι εαυτούληδες στην Ελλάδα! Ο Σωκράτης ήταν Φιλόσοφος! Οι στοχασμοί του αποτυπώθηκαν ώστε να αλλάξει την αντίληψη των Ελλήνων που δεν συμφωνούσαν μαζί του.

Oταν μιλάω για την ψυχή, δεν απευθύνομαι στους υποταγμένους ούτε σ'αυτούς που εξουσιάζουν. Αν ήσουν πνευματικός άνθρωπος όφειλες να το γνωρίζεις αυτό. 

Οι ανόητοι δεν θα αλλάξουν ποτέ, γι'αυτό πρέπει να τους προστατέψουμε από την μοίρα, ώστε να είναι λιγότερο κακοί προς το άγνωστο το οποίο δεν κατανοούν.

morfeas sky
.........