ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ - O NOYΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΡΜΗ Ερμητικά κείμενα

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ - Ερμητικά κείμενα

O NOYΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΡΜΗ

Να γίνεις ψηλότερος από κάθε ύψος και χαμηλότερος από κάθε βάθος και να συλλάβεις μέσα σου τις αισθήσεις των δημιουργημάτων, της φωτιάς, του νερού, του ξηρού και του υγρού, θεωρώντας πως ταυτόχρονα υπάρχεις παντού - στη γη, στη θάλασσα, στον ουρανό, - και πως ακόμα δεν έχεις γεννηθεί βρισκόμενος μέσα στην κοιλιά της μητέρας σου, πως είσαι νέος, πεθαμένος, πως ζεις μετά θάνατον.

Κι όλα αυτά, αφού συλλογιστείς ταυτόχρονα, τους χρόνους, τους τόπους, τα πράγματα, τις ποιότητες και ποσότητες, τότε μπορείς να κατανοήσεις τον θεό.

Εάν όμως κλείσεις την ψυχή σου μέσα στο σώμα και την εξευτελίσεις και πεις: "τίποτα δεν κατανοώ, τίποτα δεν μπορώ, φοβάμαι την θάλασσα, δεν έχω δύναμη να ανεβώ στον ουρανό, δεν ξέρω ποιος ήμουν, δεν ξέρω ποιος θα είμαι", τότε τι σχέση έχεις με τον θεό; Διότι τίποτα δεν μπορείς να κατανοήσεις απ'τα ωραία κι αγαθά, αφού είσαι λάτρης του σώματος και κακός.

Διότι η πλήρης κακία είναι η άγνοια του θεϊκού, ενώ το να μπορείς και να επιθυμείς και να ελπίζεις πως θα τον γνωρίσεις, αποτελεί τον ίσιο και εύκολο δρόμο, που οδηγεί στο κατ'εξοχήν Αγαθό.

Καθώς θα πορεύεσαι, θα τον συναντήσεις παντού και θα σου φανερωθεί παντού, όπου κι όταν εσύ δεν το αναμένεις - όταν είσαι ξύπνιος, όταν κοιμάσαι, όταν πλέεις, όταν πορεύεσαι, στη διάρκεια της νύχτας, της ημέρας, όταν μιλάς, όταν σιωπάς.

Διότι τίποτα δεν υπάρχει, που να μην είναι Αυτός.
Μετά λες:"αόρατος ο θεός;".
Πρόσεξε τι λες. Και ποιος είναι περισσότερο φανερός απ'Αυτόν;
για τον λόγο αυτόν δημιούργησε τα πάντα, ώστε να τον βλέπεις μέσα απ'όλα. Διότι τίποτα δεν είναι αόρατο, ούτε κι απ'τα άϋλα.
Ο νους κάνει την εμφάνιση του μέσα από την νόηση (βλέπει τον αγαθό κόσμο του νου) κι ο θεός μέσα από τη δημιουργία. (κι ο Αδιαίρετος Λόγος κινεί αυτόν τον νοητό κόσμο δημιουργώντας αυτό που βλέπει με την Αμετάβλητη θέληση του)

Αυτά σου έχουν φανερωθεί μέχρι τώρα, Τρισμέγιστε.

Όσον αφορά δε τα υπόλοιπα, συλλογίσου τα μόνος σου με τρόπο παρόμοιο και δεν θα διαψευτείς.

morfeas sky

............

...........................

Υπάρχουν δύο θάνατοι. Ο πρώτος αποτελεί χωρισμό του σώματος από τα άλλα δύο, δηλ. απο την ψυχή (ψυχή το γήϊνο πνεύμα αέρας-φωτιά), και τον νου, (Ιερόν Πυρ, Λόγος),  και συμβαίνει εντός της γης. 
Ο δεύτερος θάνατος είναι χωρισμός του νου (Ιερόν Πυρ Λόγος), από την ψυχή (πνεύμα της φύσης φωτιά-αέρας), και συμβαίνει στην σελήνη.


Υπάρχει βέβαια και η αντίστροφη διαδικασία, λέγει ο Πλούταρχος: ο ήλιος σπέρνει νόες στην σελήνη και εκείνη διαμορφώνει από αυτούς ψυχές. Όταν αυτές πέσουν στη Γη, αποκτούν σώματα. 

(εδώ αναφέρεται στις κτιστές ψυχές που διαμορφώνονται από τον κτιστό δεύτερο Νου δημιουργό, οι κτιστές ψυχές που δεν έχουν ελεύθερη επιλογή και ενσαρκώνονται τα άλλα έμβια είδη τα οποία οδηγούνται από το πνεύμα της φύσης,  και όχι στις ανθρώπινες που φέρουν το Ιερόν Πυρ, τον Λόγο του ανθρώπου δεύτερου θεού Φως και Ζωή).

Η σελήνη λοιπόν είναι το μόνος μέρος του κόσμου μας που λαμβάνει όσο και δίνει. Επομένως, αποτελεί το μεσαίο στάδιο στην διαδικασία της οντογένεσης

Ο νους, λέγει ο Πλούταρχος, στο «Περί Σωκράτους Δαιμόνιου», μοιάζει σαν σημαδούρα προσαρτημένη στην κορυφή, η οποία επιπλέει στην επιφάνεια (της θάλασσας = γίγνεσθαι) ακουμπώντας στο κεφάλι του ανθρώπου, ενώ εκείνος μοιάζει σαν βουλιαγμένος στον βυθό. Και κρατώντας ορθή την ψυχή την βαστά για όσο καιρό εκείνη τον υπακούει και δεν κυριαρχείται από τα πάθη. 

Το τμήμα, λοιπόν που μένει βυθισμένο στο σώμα λέγεται ψυχή, ενώ το τμήμα που δεν υπόκειται σε φθορά οι πολλοί το αποκαλούν νου και νομίζουν ότι βρίσκεται εντός τους, όπως νομίζουν ότι είναι μέσα στους καθρέφτες τα είδωλα της αντανάκλασης.

Όσοι, όμως έχουν ορθή αντίληψη το αποκαλούν δαίμονα (ο Ανώτερος αγαθός νοητός θεϊκός ανθρώπινος εαυτός) που βρίσκεται εκτός τους.

ο Πλάτων στον «Τίμαιο» μας λέγει ότι το κυρίαρχο μέρος της ψυχής, οφείλουμε να σκεπτόμαστε ως εξής για αυτό: ο θεός το έδωσε στο καθένα μας ως δαίμονα για να κατοικεί στην κορυφή του σώματός μας, να μας ανυψώνει από τη γη και μας φτάνει μέχρι τον ουρανό, δεδομένου ότι θεωρούμε δικαιολογημένα πως είμαστε ουράνια όντα και όχι γήινα.

Όταν, λοιπόν, τα τρία τούτα συναρμοστούν λέγει ο Πλούταρχος, το σώμα η γη, την ψυχή η σελήνη, τον νου ο ήλιος, παρέχει τη γέννηση του ανθρώπου, όπως από την άλλη μεριά στη σελήνη το φέγγος. 

Όσο για τον θάνατο που πεθαίνουμε, ο ένας, ο πρώτος, κάνει τον άνθρωπο αντί για τρία να αποτελείται από δύο μέρη – την ψυχή και τον νου, ο άλλος, ο δεύτερος θάνατος, αντί για δύο μέρη κάνει τον άνθρωπο να αποτελείται από ένα μέρος – τον νου. (Νους και Αδιαίρετος Λόγος το Ιερόν Πυρ).

morfeas sky