Αλήθεια τι νομίζετε ότι είμαστε εμείς οι άνθρωποι;

Καλησπέρα! Αλήθεια τι νομίζετε ότι είμαστε εμείς οι άνθρωποι; 
λοιπόν.. θα σας εξηγήσω περιληπτικά όσο καλύτερα γίνεται ώστε να πάρετε μια συνοπτική εικόνα του Αληθινού Θεού, του Αληθινού Ανθρώπου, του θνητού ανθρώπου της Γης, και το τι είναι ο υλικός κόσμος. 
Ο Αγέννητος και Προϋπάρχων Θεός, θα έλεγα είναι όπως τα όνειρα που πλάθετε στον νου σας, αλλά μένουν αγέννητα και δεν είναι αληθινά, δεν υπάρχουν, είναι προϋπάρχων, πριν να Υπάρξουν και να γίνουν Υπάρχων, δηλαδή να γίνουν η ζωή. 


Απλά αν για εμάς εδώ τα όνειρα μας (νομίζουμε) μένουν ανεκπλήρωτα, για τον Θεό είναι τόσο αληθινά όσο Αληθινός είναι και ο άπειρος Πανάγαθος Θεός, είναι ο δικός του κόσμος η δική του ουσία η δική του φύση. 

Αλλά ακόμη και αυτή η ουσία δεν είναι ο Θεός, αλλά ο Θεός είναι η αιτία για να υπάρξει αυτή η Προϋπάρχων και αγέννητη στα (Αληθινά) όνειρα ουσία. 

Ο Λόγος είναι η κίνηση, (τα πάντα ρει), η ένωση του με τον Νου γεννά τον διανοητικό Λόγο, είναι ο Πανάγαθος λογισμός που κινεί τις εικόνες τις  βλέπει στον Πανάγαθο Νου και τις κοσμοποιεί με τα γεννήματα του τις ψυχές και γεννά την Ζωή στο Φως και γίνεται Υπάρχων.

Τα προϋπάρχων και αγέννητα όνειρα του Πατέρα..ο Λόγος τα κοσμοποιεί τα έχει ως πρότυπο, και γίνονται Υπάρχων νοερά όνειρα, μέσα από τα σώματα τις Πανάγαθες ψυχές που γεννιώνται από την ένωση του Πατέρα Νου με τον Λόγο Υιό. 

Ο Λόγος βλέπει τα προϋπάρχων και αγέννητα όνειρα του Πατέρα Νου, η δε ένωση τους, δίνει κίνηση και ότι κινείται είναι η ζωή..είναι τα γεννήματα του τις ψυχές που φέρουν μέσα στον πυρήνα τους τον διανοητικό Λόγο. 

Έχουμε λοιπόν Τον Αγέννητο και Προϋπάρχων Πατέρα Θεό και τον Υιό που είναι αδιαίρετοι, η δε ένωση τους αυτή γεννά την Ζωή, και έτσι από Προϋπάρχων και αγέννητος ο Θεός με τον Λόγο   γίνεται Υπάρχων Ζωή με τα γεννήματα του τις ψυχές. 

Ο Άνθρωπος είναι Φως και Ζωή, όμοιος με τον Πατέρα-Υιό. Γεννήθηκε στα φωτεινά πεδία εκεί όπου όλη η φύση είναι γεννημένη από Άπλετο Φως. 

Το Φως και το Σκότος είναι και τα δύο Προϋπάρχων και αγέννητα.

Το φως στον υλικό κόσμο γεννά την διανοητική ψυχή και το σκότος εμφανίζει το πνεύμα.
....................
.........................................

Τι είναι ο υλικός κόσμος; Και τι ο άνθρωπος της Γης; 

Ο Υιός και Λόγος θέλησε να γεννήσει την ζωή  μακριά από τα φωτεινά πεδία εκεί όπου εμφανίστηκε μια σκοτεινή φύση, από πυρ και πνεύμα, η ανυπαρξία της ζωής.!

Ότι δεν έχει την διανοητική ουσία είναι η ανυπαρξία...το χάος. 
Το χάος είναι κι αυτό προϋπάρχων, εμφανίστηκε από το Σκότος. 
Αυτή η σκοτεινή φύση είναι το δοχείο της γέννησης του υλικού κόσμου μας. 

Ο Λόγος Υιός γέννησε τον δεύτερο Νου δημιουργό ομοούσιο στον Νου, από πυρ και πνεύμα, αυτός έδωσε κίνηση στην σκοτεινή φύση, άρα της έδωσε μορφή γιατί αυτή την δομή της εικόνας έχει το πυρ και πνεύμα, να παίρνει μορφή και εικόνα υλική-αισθητή. 

Ο δεύτερος Νους δημιουργός είναι ο αισθητός θεός που επιφέρει την αρμονία των σφαιρών στην φύση.

Στα πιο αιθερικά στοιχεία της αυτή η σκοτεινή φύση έχει πιο λεπτοφυή αέρινα σώματα. 
Όλη αυτή η σκοτεινή φύση χωρίστηκε σε επτά κύκλους, ο ένας μέσα στον άλλο, και προστατεύονται από ένα ενεργειακό πλέγμα, ένα πέπλο, ώστε καμιά σκοτεινή ουσία να μην μπορεί να διαφύγει στα ανώτερα πιο αιθερικά στρώματα.
Διότι κάθε θνητή ουσία ζει στο δικό της σώμα και κόσμο  μόνον. 

Μόνον ο διανοητική ουσία ο Νους που βρίσκεται στον άνθρωπο είναι ουσιωδώς όμοια με τον Λόγο, γι'αυτό και μπορεί να ανέλθει και πάλι ο Άνθρωπος Νους στα Φωτεινά Πεδία.

Αυτή η σκοτεινή φύση διαχωρίστηκε από τον δεύτερο Νου δημιουργό , σε τέσσερα στοιχεία, γη νερό αέρας φωτιά σύμφωνα με την δύναμη της αρμονίας. 

Αυτά τα τέσσερα στοιχεία τα διαχώρισε ξανά και από το 
ψυχρό - θερμό γεννήθηκε το πνεύμα. 
Από το ξηρό - υγρό γεννήθηκε το σπέρμα. 

Στην συνέχεια έβαλε στην μήτρα το σπέρμα με το πνεύμα, αλλά επειδή το πνεύμα από την φύση του δεν ηρεμεί ποτέ συνεχώς μεταβάλλει το σπέρμα...το αυξομειώνει. (το σώμα την σάρκα). 

Τι έκανε λοιπόν ο Δημιουργός; διανοητικός Νους; ένωσε την διανοητική ουσία με τα γεννήματα του τις ψυχές. 

Και επέβαλλε με την μοίρα στις ψυχές να ενωθούν με το πνεύμα. Έτσι το πνεύμα πήρε οντότητα σκέψη και λογική. 
Αλλά επειδή είναι ταρραχώδες η φύση του και μεταβάλλεται συνεχώς, έχει την διπολική λογική όπου το ένα άκρο συγκρούεται με το άλλο άκρο συνεχώς. 

Και αυτή είναι η λογική των θνητών ανθρώπων. 
Από την μια η λογική των αντιθέσεων μέσα από τα συναισθήματα πάθη κι επιθυμίες όπου το κάθε τι έχει και το αντίθετο του και συγκρούονται συνεχώς, από την άλλη γεννιέται το σώμα του και μεταβάλλεται συνεχώς μέχρι να πεθάνει γιατί αυτή είναι η φύση της σάρκας..να παίρνει την διανοητική κίνηση από την ψυχή, λόγω της κίνησης που του δίνει..και το πνεύμα να παίρνει την νοερή ζωή από την ψυχή. 

Αλλά όπως είπαμε είναι ταραχώδες το πνεύμα, μέσα από την αντίθεση και σύγκρουση με τα αντίθετα του.
Η διανοητική ουσία της ψυχής όμως όταν ενώνεται με το πνεύμα πέφτει σε λήθη μεν, αλλά αν ως ανώτερη που είναι εξουσιάσει το πνεύμα μέσω της Αρμονίας, και φέρει την ισορροπία, θα μπορέσει να κατανοήσει τον εαυτό της που έπεσε σε λήθη, και θα ξαναθυμηθεί το Αγαθό από το οποίο προέρχεται, και τότε μπορεί να απελευθερωθεί η ψυχή από το πνεύμα και να μην ξαναεπιστρέψει σε μια καινούρια ενσάρκωση με το πνεύμα που δεν το έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση θα έλεγα..

 morfeas sky