Ο ΚΤΙΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΡΡΕΝΟΘΗΛΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ - ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Νοητό μου φως μόνο εσύ με ολοκληρώνεις σώμα και ψυχή ως ένα, διότι..εγώ είμαι εσύ, κι εσύ εγώ..

Mόνον εσύ νοητέ μου εαυτέ, μόνον εσύ είσαι το άλλο μου μισό που αναζητούσα διακαώς να συναντήσω, είσαι η ολοκλήρωση του διαχωρισμένου σώματος μου, είσαι το άλλο μου μισό που αναζητούσα διακαώς να γνωρίσω, διότι ζήτησα να μάθω τι είναι η αγάπη, και την βρήκα σε σένα, το άπειρο, το αγαθό, σώμα και ψυχή ως ένα, στον δρόμο της επιστροφής προς το Υπερούσιο Αγαθό Φως..την έκσταση του αγαθού φωτός..

morfeas sky
..........

Το ανθρώπινο δοχείο το οποίο ενδύθηκε η ψυχή μας είναι ένας αισθητός ζωντανός οργανισμός, είναι μια πολύπλοκη σύνθεση των απεριορίστων αρνητικών ιδιοτήτων του δοχείου της Υλης, (φωτιά, αέρας, γη, νερό, των πλανητών), όπου αν αφεθεί μόνος του αυτός ο άλογος ζωντανός οργανισμός που τολμά να αυτοαποκαλλείται "άνθρωπος" τότε θα γίνει έρμαιο αυτού του κόσμου, που είναι κι αυτός ένας ζωντανός οργανισμός, ο αισθητός δημιουργός του πυρός και πνεύματος ο οποίος έχει ως δικό του σώμα τον υλικό κόσμο, και εγκλώβισε στην σκοτεινιά της λήθης των υλικών σωμάτων του ζωντανού ανθρώπινου οργανισμού το ανώτερο νοητό και θεϊκό.

Είναι πολύ δύσκολο τα ανθρώπινα ζώα να κατανοήσουν το Υπερούσιο, τον θεό μέσα τους, τον Ιδεατό Άνθρωπο, όταν δεν τους οδηγεί το νοητό και αγαθό, αλλά το σώμα τους που είναι γεμάτο από άλογες ανάγκες, και αυτές οι άλογες ανάγκες οδηγούν την κάθε τους επιλογή....γι'αυτό και ποτέ δεν επιλέγουν ελεύθερα, διότι ποτέ δεν έχουν ελεύθερη επιλογή, διότι τους οδηγούν οι άλογες ανάγκες.

morfeas sky

Ο ΚΤΙΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ

ΛΟΓΟΣ ΙΑ - Ο ΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΡΜΗ

- Επειδή πολλά έχουν ειπωθεί από πολλούς σχετικά με το σύμπαν και με το Θεό, εγώ δεν έμαθα την αλήθεια κι εσύ διασαφήνισε με, Κύριε, σχετικά μ'αυτό. Διότι σε σένα μόνο θα μπορούσα να εμπιστευτώ την αποκάλυψη αυτού του θέματος.

- Συγκράτησε, λοιπόν, τα λόγια μου Τρισμέγιστε Ερμή, και θυμήσου τα λεγόμενα. Δεν θα έχω κανένα ενδοιασμό να σου πω όσα μου ήρθαν στη μνήμη. Άκουσε παιδί μου, πως έχει ο Θεός και το σύμπαν.

Ο Θεός, η αιωνιότητα, ο κόσμος, ο χρόνος, το γίγνεσθε.

Ο Θεός δημιουργεί την αιωνιότητα, η δε αιωνιότητα τον κόσμο, ο κόσμος το χρόνο, ο χρόνος το γίγνεσθε.

Κάτι σαν ουσία του Θεού αποτελεί το Αγαθό, το Ωραίο, η ευδαιμονία, η σοφία, της αιωνιότητας η ομοιότητα, του κόσμου η τάξη, του χρόνου η μεταβολή, του δε γίγνεσθε η ζωή κι ο θάνατος.

Ενέργεια του Θεού αποτελεί ο Νους κι η ψυχή, ενέργεια της αιωνιότητας αποτελεί η σταθερότητα κι η αθανασία, ενέργεια του κόσμου αποτελεί η αποκατάσταση κι η ανταποκατάσταση των αστέρων, ενέργεια του χρόνου αποτελεί η αύξηση και η μείωση  ενέργεια του γίγνεσθε αποτελεί η ποιότητα και η ποσότητα.

H αιωνιότητα, επομένως, υπάρχει μέσα στο Θεό, ο κόσμος μέσα στην αιωνιότητα, ο χρόνος μέσα στον κόσμο, το δε γίγνεσθε μέσα στο χρόνο. 

Κι η μεν αιωνιότητα είναι τοποθετημένη γύρω απ'το Θεό, 
ο κόσμος κινείται μέσα στην αιωνιότητα, ο χρόνος τελειώνει μέσα στον κόσμο, το δε γίγνεσθαι συμβαίνει μέσα στο χρόνο.

Πηγή των πάντων, επομένως, είναι ο Θεός, ουσία των πάντων η αιωνιότητα, ύλη των πάντων ο κόσμος, δύναμη του Θεού η αιωνιότητα, έργο της αιωνιότητας ο κόσμος, ο οποίος κόσμος (Υλη) ποτέ δεν γεννήθηκε αλλά διαρκώς γεννιέται από την αιωνιότητα. Για το λόγο αυτό ποτέ δεν θα φθαρεί διότι η αιωνιότητα είναι άφθαρτη, ούτε και κάτι θα χαθεί, αφού η αιωνιότητα εμπεριέχει τον κόσμο.

- Κι η σοφία του Θεού τι είναι;

- Το Αγαθό και το Ωραίο κι η ευδαιμονία κι η αρετή στο σύνολο της κι η αιωνιότητα. Η αιωνιότητα διακοσμεί, επομένως, καθώς βάζει μέσα στην Υλη την αθανασία και τη σταθερότητα.  (Νους και παγκόσμια ψυχή).

Διότι η γέννηση της Υλης εξαρτάται από την αιωνιότητα, (την ενέργεια του πυρός-φωτιάς), όπως ακριβώς κι η αιωνιότητα εξαρτάται από το Θεό. (τον Νου).

Διότι η γέννηση (των σωμάτων) κι ο χρόνος (αύξηση-μείωση των σωμάτων) υπάρχουν στον ουρανό και στην γη, αφού είναι διπλής φύσης. (Νους και ψυχή ανήκουν στον ουρανό των Α-πλανών, ενώ όλα τα θνητά ανήκουν στον κόσμο των πλάνητων).

Και στον μεν ουρανό είναι αμετάβλητα και άφθαρτα, στην δε γη μεταβλητά και φθαρτά. Και της μεν αιωνιότητας ψυχή είναι ο Θεός της δε γης αιωνιότητα είναι ο ουρανός. (το πνεύμα της φύσης της Γης-των πλανητών). Κι ο Θεός υπάρχει μέσα στο Νου, ο Νους υπάρχει μέσα στην ψυχή, κι η ψυχή υπάρχει μέσα στην Υλη, όλα αυτά μέσω της αιωνιότητας. 

Κι ολόκληρο αυτό το σύμπαν, μέσα στο οποίο βρίσκονται όλα τα σώματα, το γεμίζει εσωτερικά με μια ψυχή, που είναι γεμάτη απ'το Νου κι απ'το Θεό, (ο αισθητός θεός το πνεύμα του πυρός που βρίσκεται πανταχού παρών και τα πάντα πληρών), εξωτερικά δε το περιβάλλει δίνοντας ζωή (κίνηση) στο σύμπαν, εξωτερικά επομένως, αυτό το μεγάλο και τέλειο ζωντανό πλάσμα, (ζωντανός οργανισμός), (περικλείει) τον κόσμο, κι εσωτερικά (περιβάλλει-περικλείει) όλα τα ζωντανά πλάσματα (με τις ψυχές) διατηρώντας την ομοιότητα πάνω στον ουρανό και μεταβάλλοντας το γίγνεσθαι (των υλικών σωμάτων μέσα από την αύξηση και την μείωση) κάτω στην γη.

Αυτό το σύμπαν το συγκρατεί η αιωνιότητα, είτε από ανάγκη, είτε με την πρόνοια, είτε με τη φύση, είτε με οτιδήποτε άλλο νομίζει, ή θα νομίζει κανείς. Αυτό το σύμπαν αποτελεί το Θεό που ενεργεί, με την ενέργεια δε του Θεού, που είναι δύναμη ανυπέρβλητη, κανένας δεν θα μπορούσε να παραβάλει ούτε τ'ανθρώπινα, ούτε τα θεϊκά.

Γι'αυτό το λόγο, Ερμή Τρισμέγιστε, να μη θεωρήσεις ποτέ τίποτα απ'τα κάτω, ούτε απ'τα επάνω πως είναι όμοιο με το Θεό, διότι θα πέσεις έξω στην αλήθεια. Διότι τίποτα δεν είναι όμοιο με το ανόμοιο, το Μοναδικό, το Ένα. (ο Ογδοος Ουρανός η Εικόνα του Θεού).

Κι επίσης να μη θεωρήσεις πως εκχωρεί σε κάτι άλλο μέρος της δύναμης του. Διότι ποιος είναι μαζί μ'αυτόν δημιουργός της ζωής, της αθανασίας, της μεταβολής; Και τι άλλο θα μπορούσε αυτός να κάνει απ'το να δημιουργεί; Διότι ο Θεός δεν παραμένει αδρανής, αφού τότε όλα θα παρέμεναν αδρανή, καθόσον τα πάντα είναι γεμάτα απ'το Θεό. Αλλά κι ούτε πουθενά στον κόσμο υπάρχει αδράνεια, ούτε και σε κάτι άλλο. Διότι η αδράνεια είναι ονομασία κενή, όσον αφορά κι αυτόν που δημιουργεί κι αυτόν που γεννιέται, ενώ όλα πρέπει πάντοτε να γίνονται ανάλογα με την ιδιαίτερη τάση κάθε τόπου. (τις Επτά φύσεις του κτιστού κόσμου, των Επτά συμπαντικών οργανισμών).

Διότι ο Δημιουργός υπάρχει μέσα σ'όλα χωρίς να είναι εγκατεστημένος μέσα σε κάτι, (μέσα στο σώμα του υλικού σύμπαντος είτε η ψυχή μέσα στο γεννημένο υλικό σώμα), ούτε να δημιουργεί μέσα σε κάτι, αλλά δημιουργεί τα πάντα.
Διότι, αφού αποτελεί δραστήρια δύναμη, δεν ικανοποιείται απ'τα δημιουργήματα του, αλλά τα δημιουργήματα του μένουν ικανοποιημένα απ'αυτόν. (ο Θεός δίνει την ικανοποίηση της ύπαρξης και της δημιουργίας στα πλάσματα του).

Να παρατηρήσεις μέσα από μένα (μέσα από το Νου που μας δόθηκε) τον κόσμο που βρίσκεται στο οπτικό σου πεδίο και να κατανοήσεις με ακρίβεια την ομορφιά του, ένα σώμα αμιγές, (συμπαντικός οργανισμός), απ'το οποίο δεν θα υπάρξει κανένα παλαιότερο, για πάντα ακμαίο και νέο και περισσότερο ακόμα ακμαίο. (εξελίσσεται).

Να δεις και τους Επτά κόσμους, οι οποίοι υπάρχουν από κάτω, (επτά φύσεις των πλανητών και των Απλανών), κι είναι συγκροτημένοι με την αιώνια τάξη, και με τη διαφορετική τροχιά τους συμπληρώνουν την αιωνιότητα, καθώς και όλα, που είναι γεμάτα από φως ενώ πουθενά δεν υπάρχει φωτιά. (νοητό φως).

Διότι η φιλία και το ταίριασμα των αντιθέτων και των ανόμοιων έχει καταστεί φως, το οποίο καταυγάζει απ'την ενέργεια του Θεού, (ενέργεια του Θεού είναι και ο δικός μας Αγαθός Νους που μας δόθηκε από το Υπερούσιο, Νους και ψυχή Ουσιωδώς όμοιος με τον Ογδοο Ουρανό αλλά και με το Αρχέτυπο Πανάγαθο Φως η Αλήθεια της Ζωής) που δημιούργησε όλα τα αγαθά κι εξουσιάζει όλες τις τάξεις και κυβερνά τους Επτά κόσμους.

Να δεις και τη σελήνη, η οποία είναι ο πρόδρομος όλων αυτών, όργανο της φύσης, που μεταβάλλει την κάτω ύλη. (η κατωφερής φύση του πλανήτη μας, από τα πιο κατωφερή στοιχεία της Υλης: φωτιά, αέρα, γη, νερό των πλανητών).

Καθώς και τη γη στο κέντρο του σύμπαντος (η Αρκτος, ο Α-πλανής αστέρας ο ήλιος) εδραιωμένη σαν θεμέλιο του όμορφου κόσμου, τροφό και παραμάνα των επίγειων. 

Να παρατηρήσεις πόσο είναι και το πλήθος των αθάνατων ζωντανών οργανισμών και των θνητών, και στο κέντρο και των δύο....δηλαδή και των αθανάτων και των θνητών....τη σελήνη που περιφέρεται.

Κι όλα είναι γεμάτα από ψυχή κι όλα κινούνται, άλλα γύρω απ'τον ουρανό, (ουρανός είναι το ηλιακό σύστημα, όπου η Αρκτος, ο Απλανής αστέρας κινείται εσωτερικά του Ουρανού εκχέοντας το αγαθό νοητό φως),  άλλα γύρω απ'τη γη (ο πλανήτης κινείται γύρω από τον ήλιο),  κι ούτε τα δεξιά προς τ'αριστερά, ούτε τ'αριστερά προς τα δεξιά, ούτε τα πάνω προς τα κάτω, ούτε τα κάτω προς τα πάνω.

Και πως όλα αυτά έχουν γεννηθεί, (όλα τα υλικά), αγαπητέ Ερμή, δεν είναι ανάγκη πια να το μάθεις από μένα. Διότι και σώματα είναι και ψυχή έχουν και κινούνται (όλα τα ουράνια σώματα έχουν το δικό τους ενεργειακό πλέγμα του πυρός και πνεύματος, όπως ο πλανήτης Γη έχει το δικό του πνεύμα της φύσης εσωτερικά που οδηγείται από το πνεύμα του πυρός-ενεργειακό πλέγμα) κι είναι αδύνατον να συγκροτηθούν σε ένα ενιαίο σύνολο χωρίς αυτόν που τα συγκροτεί. Πρέπει, επομένως, αυτός να είναι κάποιος και σίγουρα Ένας.

Επειδή οι κινήσεις είναι διάφορες και πολλές και τα σώματα ανόμοια κι έχει καθοριστεί μια ταχύτητα για όλα, είναι αδύνατον να υπάρχουν δύο ή περισσότεροι δημιουργοί, καθόσον δεν τηρείται εννιαία τάξη στα πολλά. Διότι τους πολλούς τους ακολουθεί ζήλος για το ανώτερο. Και θα σου πω το εξής: κι αν ακόμα ο δημιουργός των μεταβλητών ζωντανών οργανισμών και θνητών ήταν διαφορετικός, θα επιθυμούσε να δημιουργήσει και αθάνατους, όπως ακριβώς κι ο δημιουργός των αθάνατων, θα επιθυμούσε να δημιουργήσει θνητούς.

Ας πούμε πως είναι δύο, ενώ μία είναι η Υλη, και μία η ψυχή,
σε ποιον απ'αυτούς θα χορηγούνταν η δημιουργία;
Κι αν χορηγούνταν από ένα μέρος και στους δύο, σε ποιον θα χορηγούνταν το μεγαλύτερο μέρος; Έτσι, λοιπόν, σκέψου πως η σύσταση κάθε ζωντανού σώματος αποτελείται από ύλη και ψυχή ...... και του αθάνατου και του θνητού, και αυτού που έχει λογική κι αυτού που δεν έχει.

Διότι όλα τα ζωντανά σώματα είναι έμψυχα, ενώ τα μη ζωντανά σώματα (γη-νερό) αποτελούνται κι αυτά από αυτούσια ύλη. Και η ψυχή και στη μία περίπτωση και στην άλλη βρίσκεται αυτούσια κοντά στο δημιουργό σαν αιτία της ζωής, ενώ ο αίτιος κάθε ζωής είναι ο αίτιος και των αθανάτων. 

Πως λοιπόν και οι θνητοί ζωντανοί οργανισμοί να είναι διαφορετικοί απ'τους αθάνατους; 

Και πως το αθάνατο κι εκείνο, που δημιουργεί την αθανασία, (πνεύμα του πυρός) να μη δημιουργεί αυτά, που ανήκουν στους ζωντανούς οργανισμούς;

Και είναι εύλογο πως υπάρχει κάποιος, ο οποίος δημιουργεί αυτά και μάλιστα πρόκειται για μια ψυχή, μια ζωή και μια ύλη.
Και ποιος είναι αυτός; Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι εκτός από τον Ενα Θεό; Ένας λοιπόν, είναι ο Θεός.

Θα ήταν πολύ γελοίο, εφόσον δέχτηκες πως ο κόσμος πάντοτε υπάρχει και πως η σελήνη είναι μία και η θεϊκότητα είναι μία, για τον ίδιο το Θεό όμως πόσος θέλεις να είναι; Αυτός επομένως, δημιουργεί τα πάντα και θα ήταν πολύ γελοίο να τα δημιουργούν πολλοί. (όλα είναι όργανα του ενός Νου Θεού, του Ογδοου Ουρανού).

Kαι γιατί είναι εξαιρετικό για το Θεό να δημιουργεί ζωή και ψυχή κι αθανασία και μεταβολή, ενώ κι εσύ δημιουργείς τόσα πράγματα; Διότι και βλέπεις και μιλάς κι ακούς και μυρίζεις κι αγγίζεις και περπατάς και σκέφτεσαι κι αναπνέεις και δεν είναι διαφορετικός αυτός που βλέπει διαφορετικός αυτός που ακούει, διαφορετικός αυτός που μιλά, διαφορετικός αυτός που αγγίζει, διαφορετικός αυτός που μυρίζει, διαφορετικός αυτός που περπατά, διαφορετικός και αυτός που σκέφτεται και διαφορετικός αυτός που αναπνέει, αλλά ένας είναι αυτός, που κάνει όλα αυτά.

Αλλά ούτε αυτά είναι δυνατά χωρίς την ύπαρξη του Θεού.
Διότι, όπως ακριβώς αν απέχεις απ'αυτά, ..πράγμα που είναι θεμιτό να το πούμε.. δεν είναι πια Θεός. Αν, επομένως, έχει γίνει αποδεκτό ότι εσύ, εφόσον δεν κάνεις τίποτα, δεν θα μπορείς να υπάρχεις, πόσο μάλλον ο Θεός; Διότι, εάν υπάρχει κάτι που να μην το κάνει....πράγμα που δεν είναι θεμιτό να το πούμε....τότε είναι ατελής. Εάν όμως δεν είναι ούτε αδρανής κι είναι τέλειος, τότε όλα τα κάνει.

Αν με προσέξεις λίγο παραπάνω Ερμή, εύκολα θ'αντιληφθείς πως το έργο του Θεού είναι ένα, ώστε να γίνουν όλα όσα γίνονται ή όσα έγιναν μια φορά (τα αθάνατα) ή όσα πρόκειται να γίνουν. 

Κι αυτό, αγαπητέ μου, είναι η ζωή, αυτό είναι το Ωραίο, αυτό είναι το Αγαθό, αυτό είναι ο Θεός. Αν όμως επιθυμείς να το αντιληφθείς αυτό κι έμπρακτα, δες τι δημιουργείται μέσα σου, όταν θελήσεις να δημιουργήσεις. Αλλ'αυτό δεν μοιάζει μ'εκείνο που συμβαίνει σ'αυτόν.

Εκείνος, επομένως, νιώθει ευχαρίστηση, επειδή δεν έχει άλλον συνεργάτη, καθόσον μόνος του δουλεύει και είναι πάντοτε μέσα στο έργο του, αφού είναι ο ίδιος ότι δημιουργεί. Διότι αν διαχωριζόταν απ'αυτό , θα έπρεπε όλα να συντριβούν, όλα να πεθάνουν, καθόσον ζωή δεν θα υπήρχε.

Αλλά εάν όλα είναι ζωντανοί οργανισμοί κι η ζωή είναι μία, τότε ένας είναι και ο Θεός. Και πάλι, εάν όλα είναι ζωντανοί οργανισμοί..και τα ουράνια και τα επίγεια.. κι η ζωή για όλα είναι μία, τότε αυτή δημιουργείται απ'το Θεό κι η ίδια είναι ο Θεός.

Απ'το Θεό, επομένως, δημιουργούνται τα πάντα, η ζωή δε αποτελεί ένωση του Νου και της ψυχής, ενώ ο θάνατος δεν αποτελεί απώλεια αυτών που συγκροτήθηκαν, (ως σώμα), αλλά διάλυση της ένωσης τους. (διάλυση της σύνθεσης του σώματος του θεϊκού με το θνητό).

Η αιωνιότητα, λοιπόν, αποτελεί εικόνα του Θεού, ο κόσμος εικόνα της αιωνιότητας, ο ήλιος εικόνα του κόσμου, κι ο άνθρωπος (της Γης) εικόνα του ήλιου. 

Τη μεταβολή τη λένε πως αποτελεί θάνατο, επειδή διαλύεται το σώμα, κι η ζωή προχωρά στην αφάνεια. Οσα διαλύονται μ'αυτή τη λογική, αγαπημένε μου Ερμή, κι ο κόσμος..μ'ευλάβεια τ'ακούς.. ισχυρίζομαι πως μεταβάλλονται, διότι καθημερινά ένα μέρος του μεταβαίνει στο χώρο του αφανούς, αλλά ποτέ δεν διαλύεται. Κι αυτά είναι τα πάθη του κόσμου, οι περιδινίσεις, κι οι εξαφανίσεις. Κι η μεν περιδίνηση αποτελεί περιστροφή, η δε εξαφάνιση ανανέωση.

Κι ο κόσμος περιλαμβάνει όλων των ειδών τις μορφές όχι επειδή τις περικλείει, αλλά επειδή μεταβάλλεται ο ίδιος από μόνος του. 

Αφού, επομένως, ο κόσμος έχει δημιουργηθεί για να περιλαμβάνει όλων των ειδών τις μορφές, τι θα μπορούσε να ήταν αυτός που τον δημιούργησε; Διότι άμορφος δεν θα μπορούσε να είναι. Αν όμως κι αυτός περιλάμβανε όλων των ειδών τις μορφές, θα ήταν όμοιος με τον κόσμο.

Λοιπόν, τι ισχυριζόμαστε πως είναι αυτός, ώστε να μην κάνουμε αδιέξοδο το λόγο μας; Διότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο να συλλογιστούμε για το Θεό. Έχει, λοιπόν, μια μορφή....εάν υπάρχει σ'αυτόν κάποια μορφή....η οποία δεν θα μπορούσε να υποπέσει στην όραση, άυλη. Κι όλες τις μορφές τις αναδεικνύει μέσω των σωμάτων. Και να μην απορήσεις, εάν υπάρχει κάποια άϋλη μορφή, διότι είναι όπως ακριβώς η μορφή του λόγου.

Και στις ζωγραφιές παρατηρούνται κάποιες κορυφές να προεξέχουν πολύ, ενώ όσον αφορά τη φύση τους, είναι εντελώς λείες και ομαλές. Σκέψου αυτό που λέγεται, το οποίο μπορεί να είναι πιο τολμηρό, αλλά είναι και πιο αληθινό: δηλαδή, όπως ακριβώς ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ζωή, (Νους και ψυχή), έτσι κι ο Θεός δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να δημιουργεί το Αγαθό. Διότι αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο τη ζωή και την κίνηση του Θεού. Δηλαδή το να κινεί τα πάντα και να τους δίνει ζωή.

Κάποια όμως απ'τα λεγόμενα πρέπει να έχουν τη δική τους σημασία. Επί παραδείγματι: συλλογίσου αυτό που λέω: τα πάντα υπάρχουν μέσα στο Θεό όχι σαν να έχουν εγκατασταθεί σε κάποιον τόπο διότι ο τόπος είναι και σώμα, και σώμα ακίνητο, κι αυτά που έχουν εγκατασταθεί δεν έχουν κίνηση), διότι με διαφορετικό τρόπο έχουν εγκατασταθεί στο άϋλο είδωλο. Συλλογίσου αυτόν, που περιέχει τα πάντα και συλλογίσου πως τίποτα δεν υπάρχει που να περιορίζει το άϋλο, ούτε γρηγορότερο, ούτε ισχυρό. Διότι αυτό από τίποτα δεν περιορίζεται κι είναι απ'όλα και το γρηγορότερο και το ισχυρότερο.

Κι έτσι μόνος σου συλλογίσου και υπέδειξε την ψυχή σου (Νους) να να πάει στην Ινδική και θα βρίσκεται εκεί πιο γρήγορα απ'την υπόδειξη σου! Υπόδειξε της να περάσει τον ωκεανό κι έτσι εκεί πάλι θα βρεθεί γρήγορα, όχι σαν να μετέβη από τόπο σε τόπο, αλλά σαν πράγματι να βρίσκεται εκεί. Υπόδειξε της ακόμα να πετάξει στον ουρανό κι ούτε φτερά θα χρειαστεί.
Κανένα εμπόδιο δεν υπάρχει γι'αυτήν (Νους και ψυχή), ούτε η φωτιά του ήλιου, ούτε ο Αιθέρας, ούτε η περιδίνηση, ούτε τα σώματα των υπολοίπων αστεριών.

Αφού όλα τα διαβεί, (ο Νους και ψυχή), θα πετάξει μέχρι το τρελευταίο σώμα. Εάν δε θελήσεις να διασπάσεις και το ίδιο το σύμπαν και να δεις τα εξωτερικά του, (εάν βέβαια υπάρχει κάτι έξω από τον κόσμο), σου είναι δυνατόν. 

Δες πόση δύναμη, πόση ταχύτητα έχεις και μετά εσύ μεν τα καταφέρνεις αυτά, ενώ ο Θεός όχι; Συλλογίσου, λοιπόν, πως μ'αυτόν τον τρόπο κι ο Θεός περικλείει μέσα του τα πάντα σαν νοήματα ....τον κόσμο, τον εαυτό του, το σύμπαν....
Εάν επομένως, δεν εξισώσεις τον εαυτό σου με το Θεό, δεν μπορεί να κατανοήσεις το Θεό, διότι το όμοιο γίνεται κατανοητό απ'το όμοιο του.

Αύξησε τον εαυτό σου με το αμέτρητο μέγεθος, αφού απεκδυθείς κάθε σώμα κι αφού υπερυψωθείς πάνω από κάθε χρόνο, γίνε αιωνιότητα και τότε θα κατανοήσεις το Θεό.


Να μην υποθέτεις τίποτα αδύνατο για τον εαυτό σου, να φρονείς τον εαυτό σου αθάνατο και ικανό τα πάντα να κατανοήσει.......Κάθε Τέχνη, κάθε επιστήμη, τις συνήθειες κάθε ζωντανού οργανισμού. Να γίνεις ψηλότερος από κάθε ύψος και χαμηλότερος από κάθε βάθος και να συλλάβεις μέσα σου όλες τις αισθήσεις των δημιουργημάτων, της φωτιάς, του νερού, του ξηρού και του υγρού, θεωρώντας πως ταυτόχρονα υπάρχεις παντού....στη γη, στη θάλασσα, στον ουρανό....και πως ακόμα δεν έχεις γεννηθεί βρισκόμενος μέσα στην κοιλιά της μητέρας σου, πως είσαι νέος, γέρος, πεθαμένος, πως ζεις μετά θάνατον.

Κι όλα αυτά, αφού τα συλλογιστείς ταυτόχρονα, τους χρόνους, τους τόπους, τα πράγματα, τις ποιότητες και τις ποσότητες, τότε μπορείς να κατανοήσεις το Θεό.

Εάν όμως κλείσεις την ψυχή, μέσα στο σώμα και την εξευτελίσεις και πεις: "τίποτα δεν κατανοώ, τίποτα δεν μπορώ, φοβάμαι τη θάλασσα, δεν έχω τη δύναμη να ανεβώ στον ουρανό, δεν ξέρω ποιος ήμουν, δεν ξέρω ποιος θα είμαι" τότε τι σχέση έχεις με το Θεό; Διότι τίποτα δεν μπορείς να κατανοήσεις απ'τα ωραία και αγαθά, αφού είσαι λάτρης του σώματος, και κακός. Διότι η πλήρης κακία είναι η άγνοια του θεϊκού, ενώ το να μπορείς και να επιθυμείς και να ελπίζεις πως θα τον γνωρίσεις, αποτελεί τον ίσιο κι εύκολο δρόμο, που οδηγεί στο κατ'εξοχήν Αγαθό.

Καθώς θα πορεύεσαι, θα τον συναντήσεις παντού και θα σου φανερωθεί παντού, όπου κι όταν εσύ δεν αναμένεις....όταν είσαι ξύπνιος, όταν κοιμάσαι, όταν πλέεις, όταν πορεύεσαι, στην διάρκεια της νύχτας, της ημέρας, όταν μιλάς, όταν σιωπάς.

Διότι τίποτα δεν υπάρχει που να μην είναι αυτός. Μετά λες: "αόρατος ο Θεός;" Πρόσεξε τι λες. Και ποιος είναι περισσότερο φανερός απ'Αυτόν; Για τον λόγο αυτό δημιούργησε τα πάντα, ώστε να τον βλέπεις μέσα απ'όλα. Αυτή είναι η Αγαθότητα του Θεού, αυτή είναι η αρετή του, το να φανερώνεται ο ίδιος μέσα απ'όλα. Διότι τίποτα δεν είναι αόρατο, ούτε κι απ'τα άϋλα.
Ο Νους κάνει την εμφάνιση του μέσα απ'τη Νόηση κι ο Θεός μέσα απ'τη δημιουργία.

Αυτά σου έχουν φανερωθεί μέχρι τώρα, Τρισμέγιστε.Όσον αφορά δε τα υπόλοιπα, συλλογίσου τα μόνος σου με τρόπο παρόμοιο και δεν θα διαψευστείς.

morfeas sky
Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΚΑΚΟΣ ΕΓΩΙΣΤΗΣ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΣ