Τι ορίζουμε ως Αλήθεια και αληθινό; τι είναι η ζωή; η τύχη; ο Νους; ή το Σκότος;

Τόση ιδιοφυία γύρω μας παιδί μου, μα ούτε ένα απλό πράγμα δεν μας εξηγεί κανείς από όλους αυτούς:

"Ποιος είναι ο ορισμός της ζωής!"

Αναζητώ στο ίντερνετ την ορολογία "τι είναι η ζωή" και οι απαντήσεις που δίνονται είναι ότι πιο γελοίο έχω δει και διαβάσει, οπότε δυστυχώς ναι, βιώνουμε το απόλυτο σκοτάδι, διότι πως είναι δυνατόν να μιλάμε για την ζωή και τον θάνατο εάν πρώτα δεν μπορούμε να ορίσουμε επακριβώς τι είναι η ζωή; τι είναι ο θάνατος; ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ;

morfeas sky

Τι ορίζουμε ως Αλήθεια και αληθινό;

Ποιος ή τι ορίζει ότι υπάρχει κάτι; η τύχη; ή ο Νους; Είναι τυχαία όλα γύρω μας; έγιναν στην τύχη;

Η μήπως όλα τα δημιούργησε ένας Νους;

Η τύχη πως είναι δυνατόν να δημιουργήσει έναν Νου δημιουργό; Διότι ακόμη και ένα απλό σχήμα γεωμετρίας είναι αδύνατον να το δημιουργήσει η φύση, και κάθε φύση στην τύχη. 

Ο Νους όμως όλα τα μπορεί, μπορεί να γίνει δημιουργός! Όπως ο άνθρωπος δημιουργεί με τον νου!

Πρώτα λοιπόν προϋπάρχει ο αγέννητος δημιουργός Νους.

Τι κάνει ο Νους; βλέπει τις ιδέες που δημιουργεί και κινεί μέσα στο Νου του με τον αδιαίρετο Λόγο του, άρα ο λόγος είναι η νόηση που κινεί τον δικό του νοητό κόσμο.

Άρα ο Φωτεινός Λόγος είναι η νόηση των ιδεών ενός Πανάγαθου Νου.

Η κίνηση λοιπόν ορίζουμε ότι είναι η ζωή, άρα ότι κινείται δεν είναι νεκρό, ενώ ότι έχει νόηση και κινείται είναι η νοητή ζωή, μέσα στον νοητό κόσμο, ενώ ότι έχει αίσθηση και κινείται είναι η νοερή ζωή στην ύλη, ο ζωντανός θάνατος, το σκοτεινό φως.

Ο Πανάγαθος Νους ο Πατέρας Όλων των προϋπάρχων και αγέννητων δημιουργημάτων, είναι ο αγέννητος και προϋπάρχων νοητός κόσμος του, ο οποίος Πανάγαθος Νους πήρε τον Φωτεινό Λόγο του και κοσμοποίησε όλη αυτή την Πανάγαθη και αγέννητη φύση και ουσία του Νου, δημιουργώντας όλα τα δημιουργήματα του τις δυνάμεις, (ψυχές), και έτσι εποίησε την Αλήθεια της Ζωής, ο Φωτεινός Λόγος, μαζί και τις δικές του μονάδες τις Δυνάμεις.

Τι είναι η ζωή.
Ζωή είναι οι ψυχές, διότι η ψυχή είναι αέναη αεικίνητη και κινείται συνεχώς, η ενέργεια του πυρός, και οι ψυχές είναι η εικόνα της ζωής, ο Νους και Λόγος αδιαίρετοι, ο οποίος δόθηκε στις ανθρώπινες ψυχές από τον Φωτεινό Λόγο, διότι δίχως Νου και Λόγο είναι αδύνατον να υπάρξει η νοητή ζωή μέσα στην αιωνιότητα του γίγνεσθαι της ύλης.

Νοητή Ζωή λοιπόν είναι ο Νους και Λόγος αδιαίρετοι, κινούμενοι μέσα στην όμοια αμετάβλητη ενέργεια του πυρός, όπως αυτή της αιωνιότητας.

Διότι ποιος, τι, και που, θα "δει" και νιώσει την ζωή εάν πρώτα δεν υπάρχει ένας έστω και υποτυπώδεις Νους και Λόγος;

Αλλά τι είναι η σάρκα; δηλαδή το σώμα; και όλες οι μορφές της ύλης; μήπως είναι η ζωή; ή μήπως είναι η αίσθηση; Διότι η αίσθηση είναι σώμα σχήμα μορφή που γεννούν οι αριθμοί.

Ο Νους όπως πλέον μας γίνεται κατανοητό είναι ο δημιουργός, είναι η κοσμοποίηση της δικής του νοητής φύσης και ουσίας, η οποία υπάρχει μέσα στον δικό του νου, και δημιουργεί σύμφωνα με την αμετάβλητη θέληση του. 

Ορίζουμε ως ζωή λοιπόν τα νοητά, διότι ότι όλα είναι νοητά. 

Διότι τίποτα δεν δημιουργείται, μα ούτε και γεννιέται, εάν πρώτα δεν υπάρχει ένας Νους για να δημιουργήσει τις ιδέες, ή τις εικόνες όλων των μορφών, τον κόσμο και την ζωή, δίνοντας την ζωή ακόμη και στον ίδιο τον θάνατο, αφού του δίνει κίνηση, σχήμα και μορφή.

Αλήθεια και Ζωή λοιπόν είναι ο Αγέννητος και Προϋπάρχων Πανάγαθος Νους, και ορίζουμε την ζωή ως νοητή φύση και ουσία.

Στον Αρχέτυπο γεννημένο κόσμο της ύλης, την Αιωνιότητα, (η εικόνα του Θεού), όλα τα γεννήματα οι ψυχές, (η ψυχή είναι η εικόνα της ζωής), ζουν για πάντα στην αμετάβλητη αιωνιότητα του πυρός μέσα από την εικόνα της ομορφιάς ενός Άγιου Πεφωτισμένου Νου.

Το ναι ναι και το ου ου δηλαδή υπάρχει μόνον το πάθος και η επιθυμία για το Αγαθό, το Κάλλος, την Αρετή, την Αλήθεια, την νοητή Ζωή! Δεν υπάρχει αρνητική σκέψη, άρα δεν υπάρχει ούτε θλίψη, ούτε θάνατος.

Τι είναι η ύλη; (το αδρανή δοχείο της ύλης)
Η σύνθετη ύλη είναι το στυγνόν σκότος μας λέει ο Ερμής Τρισμέγιστος.

Ο Φωτεινός Νους είναι Πανάγαθος, και στον δικό του αγέννητο και προϋπάρχων νοητό κόσμο βρίσκεται σε μια Πανάγαθη συνουσία.

Το κτιστό πνεύμα της ύλης (σκότος), όσο βρίσκεται μέσα στην αγέννητη και αδημιούργητη ανυπαρξία του, (όταν δεν του δίνει την νοερή ζωή και την διανοητική κίνηση μέσα από το σχήμα και την μορφή ο δημιουργός Νους), είναι το αντίθετο της Πανάγαθης συνουσίας του Φωτεινού Λόγου, είναι το αντίθετο της Αλήθειας, το αντίθετο της Ζωής, διότι βρίσκεται από μόνο του σε πλήρη αδράνεια. (στυγνόν σκότος). Αλλά ακόμη και αδρανή το δοχείο - σώμα της ύλης είναι άτακτο. (Τα Τέσσερα στοιχεία της ύλης ενωμένα και αδρανή).

Διότι στο Πνεύμα όταν του δίνεται η κίνηση στον κατώτερο κόσμο του γίγνεσθαι της ύλης, η διανοητική κίνηση και η νοερή μεταβαλλόμενη ζωή, είναι τόσο ταραχώδες η σύνθετη φύση του σώματος του, που βράζει συνεχώς όπως η σούπα, μια σούπα ανόμοιων τεσσάρων στοιχείων, που βράζει στον ίδιο ισόποσο βαθμό το καθένα ξεχωριστά από τα Τέσσερα στοιχεία, και όλα έχουν τις ίδιες αντίθετες ισόποσες δυνάμεις, που προσπαθούν να εξουσιάσουν τα υπόλοιπα στοιχεία, τα οποία είναι ενωμένα μαζί ως ένα, σε ένα σώμα, στον κατώτερο αισθητό σύνθετο κόσμο των πλανητών.

Από αυτή την σύνθετη ύλη όμως δημιουργήθηκε και η ζωή στον δικό μας γήινο κόσμο.

Νοερή μεταβαλλόμενη Ζωή λοιπόν στον δικό μας κόσμο, είναι η κάθε αισθητή μας σκέψη, το κάθε τι στην σύνθετη δημιουργία, η οποία έχει και το αντίθετο της, στον ισόποσο βαθμό, και στην ισόποση δύναμη, όπου τα άκρα των αντιθέτων αγγίζονται, και η ηρεμία αυτών των άκρων, (πάθη και επιθυμίες από ανάγκη), επέρχεται μόνον όταν τα οδηγεί το πνεύμα της αρμονίας η εικόνα της ψυχής.
                                  

Ο Άνθρωπος λοιπόν, από Φως και Ζωή, οι Δυνάμεις μέσα στο Φως, έγινε ψυχή η εικόνα της ζωής, και όταν ενώθηκε με το πνεύμα της Αρμονίας αυτής της κατώτερης φύσης των πλανητών, έγινε η εικόνα της ψυχής, και έτσι γεννήθηκε ο θνητός άνθρωπος της Γης το ανθρώπινο είδωλο της ανθρώπινης ψυχής.

Και όσο δεν νοείται τις ιδέες ΤΟΥ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΝΟΗΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ, γίνεται όλο και περισσότερο ένα με αυτόν τον υλικό κόσμο, που ναι μεν μπορεί να καταφέρει να ζει σε Αρμονία, αλλά μέσα από την ζωή και τον θάνατο, την χαρά και την λύπη, τον πόνο και την ευχαρίστηση.

Και μόνον με την δική του νοητή ουσία, άρα μόνος του ο άνθρωπος, θα πρέπει να νοήσει τον αληθινό του εαυτό, ότι είναι Φως και Ζωή, και μέσω του πνεύματος της Αρμονίας να ανέλθει, διότι αυτός ο κόσμος είναι κατώτερος και θνητός, και μίζερος γεμάτος από κακία η οποία αρδεύεται από τον θάνατο, τον ζωντανό θάνατο, την υποτιθέμενη ζωή.

morfeas sky

Πως μπορεί να Υπάρξει αυτό που δεν υπάρχει αλλά προϋπάρχει;