Πιστεύεις ακόμη εσύ

Οι λογικοί άνθρωποι είναι και σοφοί σπάνιοι, αλλά υπάρχουν. 

Δεν μπορεί να συνυπάρξει η λογική με την πονηριά και το συμφέρον, γιατί το ένα αναιρεί το άλλο.

Η ψεύτικη επιφανειακή ομορφιά της Γης τα πάθη μέσω των αισθήσεων και της φυλακής που αποτελεί το σώμα ο αἰσθητῶς πάσχων τὰ τοῦ θανάτου.

Διότι διαφορετικό σώμα δεν χωρά την ανθρώπινη ψυχή να ξεπέσει σε σώμα ζώου, που δεν έχει λογική.

Διότι αυτό αποτελεί νόμο του Θεού, να προφυλάσσει δηλαδή την ανθρώπινη ψυχή από ένα τέτοιο εξευτελισμό.

                             

Γιατί η γέννηση δεν αποτελεί ζωή, αλλά είναι η αίσθηση. Ούτε ο θάνατος αποτελεί μεταβολή, αλλά η λήθη (η λήθη αυτών των αισθήσεων του σώματος).

Ο Νους όμως δεν αντέχει ούτε τη νωθρή ψυχή, (αποχανωμένη ψυχή), αλλ'αυτήν την ψυχή την εγκαταλείπει προσαρτημένη πάνω στο σώμα και τραβηγμένη προς τα κάτω απ'αυτό. Κι αυτού του είδους η ψυχή, δεν διαθέτει Νου, επομένως αυτός δεν πρέπει καν να αποκαλείται άνθρωπος.

Αν όλοι έχουμε μέσα μας την σοφία τότε γιατί δεν είναι όλοι σοφοί; αλλά σχεδόν όλοι είναι ανόητοι;

 Τα πράγματα έχουν δηλαδή ως εξής: κανείς θεός δεν αγαπά τη σοφία, ούτε ποθεί να γίνει σοφός - γιατί είναι. Ούτε και κάποιος άλλος αν είναι σοφός, αγαπά τη σοφία.

Όμως, από την άλλη, ούτε και όσοι είναι ανόητοι έχουν τον πόθο να γίνουν σοφοί. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το ανυπόφορο στην ανοησία, το ότι, χωρίς να είναι κανείς ωραίος, αξιοσέβαστος και γνωστικός, μένει ικανοποιημένος με τον εαυτό του.

Όποιος λοιπόν δεν θεωρεί πως κάτι του λείπει, εκείνος και δεν επιθυμεί αυτό που δεν φαντάζεται ότι του λείπει.»

«Ποιοι είναι λοιπόν, Διοτίμα, εκείνοι που φιλοσοφούν, αν δεν είναι ούτε οι σοφοί ούτε οι ανόητοι;»

«Αυτό πια», είπε, «είναι φανερό ακόμα και σε ένα παιδί: όσοι βρίσκονται μεταξύ των δύο. Ένας από αυτούς είναι και ο Έρως. Διότι η σοφία είναι προφανώς από τα ωραιότερα πράγματα, και ο Έρως είναι έρωτας προς το ωραίο.

Συνεπώς ο Έρως είναι κατ᾽ ανά­γκην φιλόσοφος, και ως φιλόσοφος είναι κάτι μεταξύ σοφού και ανοήτου.

Αιτία και γι᾽ αυτό είναι η καταγωγή του. Ο πατέρας του ήταν σοφός και επινοητικός, η μητέρα του όμως ούτε σοφή ούτε επινοητική.»

EΡMHTIKA KEIMENA 

Ο άνθρωπος έγινε θεατής του έργου του δημιουργού. Και τον μεν Λόγο (η λογική του εγκεφάλου ο ρεαλιστής) τον μοίρασε σε όλους τους ανθρώπους, το Νου όμως ακόμη όχι, (η Νόηση της ψυχής το νοητό βάθος η ανάμνηση ψυχής αποκτιέται με αγαθή πρόθεση υπομονή κι επιμονή και με πολύ νοητική προσπάθεια)  όχι επειδή κάποιους φθονεί, καθόσον ο φθόνος δεν προέρχεται από κει, αλλά δημιουργείται κάτω στις ψυχές των ανθρώπων, που δεν διαθέτουν Νου. 

Ο άνθρωπος έγινε θεατής του έργου του δημιουργού. Και τον μεν Λόγο τον μοίρασε σε όλους τους ανθρώπους, το Νου όμως ακόμη όχι

- ὁ ἔννους ἄνθρωπος ἀναγνωρισάτω ἑαυτόν.

οὐ πάντες γὰρ ἄνθρωποι νοῦν ἔχουσιν; 

– Εὐφήμει, ὦ οὗτος, λαλῶν· 

παραγίνομαι αὐτὸς ἐγὼ ὁ Νοῦς τοῖς ὁσίοις καὶ ἀγαθοῖς καὶ καθαροῖς καὶ ἐλεήμοσι, τοῖς εὐσεβοῦσι, καὶ ἡ παρουσία μου γίνεται βοήθεια, καὶ εὐθὺς τὰ πάντα γνωρίζουσι 

«Όμως πες μου επίσης», είπα, «πώς θα γυρίσω εγώ στη ζωή, Νου μου; Γιατί λέει ο θεός: ο έννους άνθρωπος ας αναγνωρίσει τον εαυτό του. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι νου;».

«Μίλα σωστά, όταν μιλάς. Εγώ ο ίδιος, ο Νους, παραστέκομαι στους όσιους, τους αγαθούς, τους καθαρούς, τους ελεήμονες, τους ευσεβείς και η παρουσία μου γίνεται βοήθεια και ευθύς γνωρίζουν τα πάντα

morfeas sky