Ο Σωκράτης λίγο πριν να πιει το κώνειο.

  

Ο Σωκράτης λίγο πριν να πιει το κώνειο.

Και να λυπάται και γι'αυτό να θεωρεί ότι πάσχει, κι αυτό είναι πραγματικότατο κι αληθέστατο, αλλά δεν είναι έτσι. Γιατί αυτά είναι τα ορατά. Η όχι;
Βέβαια.
Και σε αυτήν την περίπτωση δεν απορροφάται η ψυχή από το σώμα;
Πως λοιπόν;
Γιατί κάθε υλική ευχαρίστηση και λύπη είναι σαν το καρφί και καρφώνει την ψυχή μέσα στο κορμί και την τρυπά και την κάνει μέρος του σώματος και την κάνουν να νομίζει ότι αυτά είναι τα αληθινά, που λέει και το σώμα. 

Κι επειδή έχει την ίδια γνώμη με το σώμα και με τα ίδια πράγματα χαίρεται και νομίζω ότι αναγκάζεται να γίνεται ομότροπος και ομότροφος με αυτό, με αποτέλεσμα να μην φτάνει ποτέ καθαρή στον Αδη, αλλά πάντα να είναι δεμένη άρρηκτα με το σώμα, με αποτέλεσμα όσο το δυνατόν ταχύτερα, να ξαναπέφτει σε άλλο σώμα κι εκεί να φυτρώνει σαν να είναι φυτεμένη κι επομένως να μην μετέχει σε αυτό που είναι θεϊκό και καθαρό και μοναδική αγνότητα.

Αλλά η ασεβής ψυχή παραμένει στη δική της ουσία και τιμωρείται από τον εαυτό της, καθώς ψάχνει να βρει ένα γήϊνο σώμα για να μπει και μάλιστα ανθρώπινο. Διότι διαφορετικό σώμα δεν χωρά την ανθρώπινη ψυχή να ξεπέσει σε σώμα ζώου, που δεν έχει λογική. Διότι αυτό αποτελεί νόμο του Θεού, να προφυλάσσει δηλαδή την ανθρώπινη ψυχή από ένα τέτοιο εξευτελισμό.

ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΑΤΕ ;; ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Οτι ο Θεός δεν αφήνει τις ανθρώπινες ψυχές να εξευτελιστούν κι άλλο ώστε να βρεθούν μέσα σε σώμα ζώου.

Επίσης μας λέει τα εξής ότι είμαστε καθαρός Νους ..ούτε καν ψυχή...

Ερμής Τρισμέγιστος:
Η ανθρώπινη ψυχή ....όχι όλες οι ανθρώπινες ....ούτε φυσικά οι οι κτιστές....αλλά οι ευσεβείς είναι κάπως δαιμόνια και θεϊκή. Κι αυτού του είδους η ψυχή, αφού απαλλαχτεί από το σώμα της έχοντας διεξαγάγει τον αγώνα της ευσέβειας, (η γνώση του Αμετάβλητου Νοητού Αγαθού Λόγου, που είναι ανώτερος όλων), μετατρέπεται συνολικά σε Νου.

Πολύ αληθινά είναι όσα λες Σωκράτη. (είπε ο Κέβης).

Εξαιτίας αυτών λοιπόν, Κέβη, αυτοί που δίκαια αγαπούν τη μάθηση είναι συνετοί και ανδρείοι, και όχι γι'αυτά που λένε οι πολλοί. Η δεν νομίζεις ότι είναι έτσι;

Όχι βέβαια εγώ, όχι βέβαια. Αλλά έτσι θα συλλογιζόταν η λογική του ανθρώπου και δε θα θεωροσε ότι..


ΠΛΑΤΩΝΑΣ - ΦΑΙΔΩΝ
ΠΕΡΙ ΕΙΚΟΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Σωκράτης τα όσα ανέφερε λίγο πριν τον βάλουν να πιει το κόνιο.
Θα σας δώσω κάποια αποσπάσματα τα οποία κρίνω πως πρέπει να τα διαβάσουμε. Είναι πολλές σελίδες οπότε θα κάνω επιλογές.

Θέλεις, λοιπόν, να θεωρήσουμε ότι υπάρχουν δύο είδη όντων, τα ορατά και τα αόρατα;
Ας το θεωρήσουμε.
Και τα αόρατα μένουν πάντα ως έχουν και τα ορατά όχι;
Ας το πούμε κι αυτό.
Και ποιο από τα δυο μοιάζει περισσότερο στη φύση μας και θα λέγαμε ότι είναι πιο κοντά στο σώμα;
*Μα είναι φανερό, σε όλους είναι φανερό το ορατό.
Κι η Ψυχή; ορατή ή αόρατη;
Τουλάχιστον για τους ανθρώπους αόρατη βέβαια, Σωκράτη, είπε.

Αλλά βέβαια, εμείς και τα ορατά και τα αόρατα είπαμε ότι ανήκουν στη φύση του ανθρώπου, ή κάτι άλλο νομίζεις;
Στην ανθρώπινη φύση. (ανήκουν).
Και τι είπαμε για την ψυχή; ότι είναι ορατή ή αόρατη;
Μη ορατή
Δηλαδή αόρατη.
Ναί.
Άρα η ψυχή είναι πιο όμοια με το αόρατο, και το σώμα όμοιο με το ορατό.
Αναγκαστικό είναι αυτό Σωκράτη.
Επομένως όταν η ψυχή χρησιμοποιεί το σώμα για να δει να ακούσει να εξετάσει κάτι, ή οτιδήποτε άλλο, με τις αισθήσεις, τότε έλκεται από το υλικό σώμα και αυτή πλανάται, και ταράζεται, και ζαλίζεται σαν να είναι μεθυσμένη, κι όλα αυτά παθαίνει;
Βέβαια.
Όταν, όμως, η ψυχή από μόνη της εξετάζει κάτι, τότε φτάνει στο καθαρό, και ελευθερώνεται και έχει σταματήσει να πλανάται, και με εκείνα που μένουν αιώνια αναλλοίωτα, με όλα αυτά έρχεται σε επαφή. Και αυτό που τότε της συμβαίνει δεν λέγεται φρόνηση;

Οπωσδήποτε Σωκράτη, σωστά κι αληθινά μιλάς.
Σε ποιο από τα δύο είδη, λοιπόν, σου φαίνεται ότι η ψυχή μοιάζει περισσότερο, κι είναι συγγενέστερη; με βάση τα όσα πρωείπαμε ως τώρα;
Ο καθένας θα συμφωνούσε Σωκράτη, με αυτήν την μέθοδο, ακόμα κι ο πιο αμαθής, ότι η ψυχή συνολικά και σε όλα μοιάζει περισσότερο με αυτά που παραμένουν αναλλοίωτα, παρά σε αυτά που δεν παραμένουν αναλλοίωτα.
Και το σώμα;
Στα άλλα.
Δες τώρα κι αυτό εδώ. Όταν η ψυχή και το σώμα είναι ένα, προστάζει το σώμα να υπακούει και να κυβερνάται και την ψυχή να κυριαρχεί και να δεσπόζει. Και σύμφωνα με αυτά, πάλι, ποιο από τα δύο σου φαίνεται να είναι όμοιο με το Θείο, αυτό που από την φύση του η ψυχή κυριαρχεί και ηγεμονεύει ή αυτό που είναι θνητό και κυριαρχείται και είναι υπόδουλο;
Με ποιο από τα δύο μοιάζει η ψυχή;
Μα είναι ολοφάνερο Σωκράτη, ότι η ψυχή ταιριάζει με το θεϊκό και το σώμα με το θνητό.
Εξέτασε, λοιπόν, είπε, Κέβη, αν από όλα όσα είπαμε συμβαίνουν αυτά εδώ, δηλαδή, με το θεϊκό και αθάνατο και νοητό και μονοδιάστατο και αναλλοίωτο και αιώνιο είναι όμοια η ψυχή, και με το ανθρώπινο και το θνητό και πολυμορφικό και το ανόητο και το διαλυτό και με αυτό που αλλοιώνεται είναι όμοιο το σώμα.

Έχουμε να πούμε τίποτα άλλο πέρα από αυτά Κέβη, η δεν είναι έτσι;
Δεν έχουμε.

«…Οι υπερβολικές ηδονές και οι υπερβολικές λύπες πρέπει να καταταγούν στις μεγαλύτερες ασθένειες της ψυχής. Γιατί ο περιχαρής, ή ο περίλυπος άνθρωπος στην άμετρη βιασύνη του να επιλέξει το ένα και να αποφύγει το άλλο, αδυνατεί να δει και να ακούσει το σωστό, καταλαμβάνεται από λύσσα και οι νοητικές του δυνάμεις μειώνονται στο ελάχιστο.…και όλα όσα προσάπτουμε σε όσους αδυνατούν να ελέγξουν τις ηδονές, κατηγορώντας τους, ότι έχουν επιλέξει να είναι κακοί, είναι μάλλον αδικαιολόγητα. Κανένας δεν είναι με την θέληση του κακός (Ουδείς εκών κακός). Ο Άνθρωπος γίνεται κακός από κάποια άσχημη κατάσταση του σώματος του και από λανθασμένη ανατροφή, από την οποία λείπει η ορθή εκπαίδευση. Διότι σ΄όλους τα πιο πάνω ελαττώματα είναι μισητά κι έρχονται δίχως αυτοί να το θέλουν. Από τις λύπες, επίσης, που προέρχονται από την κακή κατάσταση του σώματος, μπορεί να γίνει κακή η ψυχή…» (Σωκράτης)

Τα ίδια είπε και ο Ερμής Τρισμέγιστος. Άλλωστε κανένας δεν μας κρίνει, διότι αυτό που αμαρτάνει είναι το σώμα και όχι η ψυχή. 

Οι άνθρωποι όμως επιλέγουν ξανά το σώμα και αναγκάζονται να υπομένουν όλα τα θνητά.

Να διευκρινίσω, ότι κανένα ανώτερο ον (όπως είναι ο Πατέρας μας εκεί ψηλά) δεν μας κρίνει.. οι άνθρωποι εδώ κάτω, μάθανε με ευκολία από νωρίς, να κρίνουν και να κρίνονται αναμεταξύ τους.. Και ξεχάσανε να κοιτούν με τα μάτια της ψυχής τους, για να μπορούν να δουν με καθαρότητα, την αλήθεια σε μια κατάσταση. Δηλ. είναι υποχείρια του σώματος και οδηγούνται από εκείνο, εν αγνοία τους βέβαια, λόγω συνήθειας.. Δεν τους επιρρίπτω ευθύνες, μόνο επισημαίνω λίγο, μήπως και αρχίσουν να αναρωτιούνται για τον εαυτό τους και θελήσουν να τον κάνουν καλύτερο.. φυσικά, αυτό γίνεται, μέσω αυτογνωσίας... Ε; τι λες κι εσύ;

Μα όλα τα κάνουμε από άγνοια, αν γνωρίζαμε τι είμαστε στ'αλήθεια ο κόσμος θα ήταν σαν παράδεισος αν εξαιρέσουμε την θνητότητα μας. 

Ερμής Τρισμέγιστος: Η κακια ειναι η τροφη του κοσμου και ο χρονος η φθορα του ανθρωπου. Καθε τι που λυπαται και ευχαριστιεται ( ειναι ον θνητο) ενω καθε τι που ευχαριστιεται και δε λυπαται (ειναι ον αθανατο). Οτι πασχει αισθανεται και οτι αισθανεται πασχει. Δε νοσει το καθε σωμα αλλα καθε σωμα που νοσει ειναι και διαλυτο.

«Όσο για το κυρίαρχο μέρος της ψυχής, οφείλουμε να σκεφτόμαστε μ΄αυτό το τρόπο, ότι δηλαδή, ο Θεός το έδωσε στον καθένα μας ως Φύλακα Άγγελο (θείον Δαιμόνιον) για να κατοικεί στη κορυφή του σώματος μας, να μας ανυψώνει από τη γη και μας φτάνει μέχρι τον ουρανό, δεδομένου ότι πιστεύουμε δικαιολογημένα πως είμαστε Ουράνια φυτά και όχι γήινα!..
Στον Ουρανό συνέβη η πρώτη γέννησή της ψυχής και εκεί βρίσκονται οι ρίζες μας – εκεί η θεϊκή ψυχή προσαρτά και ριζώνει το κεφάλι μας και από εκεί ορθώνει προς τα κάτω όλο το σώμα!..
Σε όποιον λοιπόν αρέσουν οι απολαύσεις ή οι φιλονικίες και ασχολείται μ΄αυτές υπερβολικά, αναγκαστικά έχει μέσα του θνητές απόψεις και γίνεται απόλυτα θνητός, χωρίς να μετέχει ούτε ελάχιστα στην αθανασία, αφού έχει αυξήσει σε τεράστιο βαθμό το θνητό μέρος.Εκείνος όμως που έχει αφοσιωθεί με συνέπεια στη μάθηση και την κατανόηση της Αλήθειας «γυμνάζοντας» ιδιαίτερα την ικανότητα να σκέπτεται πράγματα Αθάνατα και θεία, κατανοώντας την Αλήθεια, τότε κατά ανάγκη θα μετάσχει ως ανθρώπινη φύση, στην Αθανασία.

Ένας τέτοιος άνθρωπος, που υπηρετεί το «θείο» και τιμά τον «φύλακα άγγελο» που έχει συγκάτοικο μέσα του, θα είναι πάντα εξαιρετικά ευτυχισμένος. (άτε δε αει θεράποντατα δαίμονα σύνοικον εαυτώ, διαφερόντως ευδαίμονα είναι!) 

Η σωστή Φροντίδα για όλα τα πράγματα είναι μια και μοναδική : να προσφέρεις στον καθένα τις οικίες τροφές και κινήσεις. Οι οικείες όμως και συγγενείς κινήσεις για το θεϊκό στοιχείο που υπάρχει μέσα μας, είναι οι σκέψεις και οι περιφορές του σύμπαντος. Αυτές πρέπει να ακολουθούμε όλοι…και τους δικούς μας κύκλους, που διαστρεβλώθηκαν κατά την γέννησή μας, πρέπει να τους επαναφέρουμε στην Ορθή τροχιά μαθαίνοντας την Αρμονία και την Ομαλή περιφορά του Σύμπαντος.

Έτσι θα εξομοιώσουμε την Νόηση μας με το αντικείμενό της – ομοιότητα σύμφωνα με την πρωταρχική της Φύση. Και με την εξομοίωση αυτή θα κατακτήσουμε την προδιαγεγραμμένη άριστη ζωή, έχοντας εκπληρώσει τον σκοπό που έθεσαν και θα συνεχίσουν πάντοτε να θέτουν στους ανθρώπους οι Θεοί!..» (Πλάτων Τίμαιος)

Αυτογνωσία..αυτό μας χρειάζεται, σωστά.


Ερώτηση:....Αν ανταποδίδει το πάθος γιατί υπερτερεί η αγάπη ?
Κατάλαβε την διαφορά του όμοιου και θεϊκού που εξουσιάζει το δίπολο, τα δύο αντίθετα το ΠΑΘΟΣ. Αν έχω Αγαθή πρόθεση τότε εξουσιάζω όλα τα πάθη μου. Αν έχω πάθος να αποκτήσω οτιδήποτε υλικό, τότε θα πρέπει να περιμένω αφού το πάρω πρώτα,το αντίθετο ισόποσο αποτέλεσμα.

Παράδειγμα:....Άλλο αν για άλλους λόγους χωρίσαμε.. αλλά με αυτό κατάλαβα ΤΙ ΕΣΤΙ πραγματική ΑΓΑΠΗ... σε συνδιασμό με το ότι "τα μεγάλα πάθη δεν σβήνουν ποτέ σιγοκαίονται στο θα μου λείπεις".

Αν είναι Αγάπη τότε δεν θα πρέπει να οξύνουν τις πληγές καίοντας το μέσα μας. τα πάθη όμως αφήνουν να εννοηθεί ένας ανεξίτηλος πόνος, ότι τα μεγάλα πάθη μένουν πάντα με την ακόρεστη δίψα να πιουν νερό. Το πάθος είναι ο κόσμος των αντιθέτων όπου κάθε μας ενέργεια στην εδώ ζωή μας θα έχει να αντιμετωπίσει το αντίθετο ισόποσο αποτέλεσμα...αιτία και αποτέλεσμα.

Αν η Αιτία ξεκινά από την Αγάπη όμοιο θα είναι και το αποτέλεσμα.  Αν η Αιτία ξεκινά από το Πάθος τότε ετοιμάσου να λάβεις το ισόποσο αντίθετο αποτέλεσμα.

Και όπως λέει ο Ερμής για τις αισθήσεις: Το αισθητικό μέρος της ψυχής είναι θνητό ενω το λογικό είναι αθάνατο.
Καλό είναι για όλους μας να τις βάλουμε τις μεταβαλλόμενες αισθήσεις μας (πάθη) σε Τάξη με την νόηση.

Ποιος θα τα κατανοήσει όλα αυτά;
Δεν υπαρχει τιποτα αληθινο μεσα στα σωματα.
Καθε τι αληθινο βρισκεται μεσα στα ασωματα.
Οτι γεννιεται ειναι μεταβλητο αλλα καθε τι που γεννιεται δεν ειναι φθαρτο.
Δεν υπαρχει τιποτε καλο πανω στη γη και τιποτα κακο στον ουρανο.
Ο Θεος ειναι αγαθος και ο ανθρωπος κακος

Θα τα κατανοήσει βέβαια, όποιος αρχίσει να αφουγκράζεται την φωνή μέσα του, που του ψιθυρίζει κάθε τόσο.. πόσο λάθος είναι, ή πόσο λάθος πράττει ή στάσου ένα λεπτό... μην ενεργείς "εν βρασμώ ψυχής". Όλα ξεκινούν από την θέληση για αλλαγή και μετουσίωση. Κι αν κάποιος κουράστηκε πια, να ενεργεί αξόδευτα, ανεπίτρεπτα, χαοτικά και επιτελούς πει.. φτάνει! αρκετά! μπορώ και καλύτερα! Είδες πόσο εύκολο; Θα το έχει σκεφτεί κανείς; Ίσως τότε, που συμβαίνουν τέτοιου είδους αναλαμπές, τα θαύματα που λένε, να εμφανίζονται.. Όλοι μπορούμε να το κάνουμε να συμβεί.. πίστη και εξάσκηση χρειάζεται για την υλοποίηση.

Χρειάζεται βέβαια πάνω απ'όλα η αυτογνωσία, για να αρχίσει να πιστεύει ο άνθρωπος. Ειδάλλως χωρίς αυτογνωσία είναι πολύ εύκολο να υποπέσει σε λάθη, και θα τον οδηγούν οι άλογες αισθήσεις τις οποίες θα πιστεύει ως την μόνη αλήθεια.

Ερμής Τρισμέγιστος: Αυτός παιδί μου είναι ο μόνος δρόμος προς την αλήθεια, τον οποίο πορεύθηκαν και οι πρόγονοί μας, και στη διαδρομή ευτύχησαν να βρουν το αγαθό. Είναι δρόμος σεβαστός και ομαλός, αλλά δύσκολος για να τον περπατήσει η ψυχή ενόσω βρίσκεται μέσα στο σώμα. Διότι, πρώτα πρέπει αυτή να πολεμήσει με τον εαυτό της, να δημιουργήσει μεγάλη διάσταση και να κυριευτεί κατά ένα μέρος.

Διότι, η σύσταση της (ψυχής) είναι ένα προς δύο (το ένα είναι το Αγαθό, ενώ τα δύο είναι το δίπολο όπου κάθετι έχει το αντίθετο του) και το μεν ένα προσπαθεί να φύγει, (η ψυχή), ενώ τα άλλα δύο το τραβούν προς τα κάτω και γίνεται μεγάλη διαμάχη μεταξύ τους καθώς το ένα θέλει να φύγει και τα άλλα δύο σπεύδουν να το κρατήσουν. Η νίκη δε και των δύο δεν λογίζεται όμοια, αφού το ένα ρέπει προς το αγαθό και τα άλλα στο κακό κοντά κατοικούν.

Το μεν ποθεί την ελευθερία τα δε αγαπούν τη δουλεία. Αν τώρα νικηθούν τα δύο, αυτά μένουν μόνα και έρημα από τον άρχοντα τους, ενώ αν νικηθεί το ένα, αυτό άγεται και φέρεται τιμωρούμενο με τον εδώ τρόπο ζωής.

Αν ΔΕΝ γνωρίζεις, τον Αληθινό σου Αγνό Εαυτό, πως είναι δυνατόν, να πιστέψεις μετά σε σένα; Στα "θαύματα" που μπορείς να κάνεις; Στις απεριόριστες "θεϊκές" σου δυνατότητες; Γι αυτό όλα ξεκινάνε από κει και εξελίσσονται (κι εξελισσόμαστε) έπειτα, σταδιακά..

Συνήθως όμως οι περισσότεροι από εμάς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε "υλικά αγαθά" και όχι πνευματικά.
Και το θεϊκό δεν δημιουργεί την ύλη, διότι είναι κακία, αλλά μόνον την αγάπη, και η αγάπη προσφέρει αφθονία σε όλα όσα χρειάζεται ένα σώμα, και ποτέ την υπερβολή της ύλης, για να μην παρασυρθούμε από αυτή που είναι γεμάτη από κακία, και μας προσφέρει απλόχερα την λύπη.

"Διότι, η σύσταση της (ψυχής) είναι ένα προς δύο (το ένα είναι το Αγαθό, ενώ τα δύο είναι το δίπολο όπου κάθετι έχει το αντίθετο του) και το μεν ένα προσπαθεί να φύγει, (η ψυχή), ενώ τα άλλα δύο το τραβούν προς τα κάτω και γίνεται μεγάλη διαμάχη μεταξύ τους καθώς το ένα θέλει να φύγει και τα άλλα δύο σπεύδουν να το κρατήσουν." Είναι μία αμφίρροπη μάχη μεταξύ των.. όπως το βλέπω χρειάζεται θέληση, συνεχής εξάσκηση, παρατήρηση και εγρήγορση σε ότι κάνει η άλογη φύση μας με τα παράγωγά της. Χρειάζεται φυσικά και χρόνος εξάσκησης, δεν γίνεται σε μια νύχτα... Ε;

Εννοείται! εδώ τόσα χρόνια προσπαθώ και ακόμη παρόλο που πλέον κατανοώ τι μου συμβαίνει, πολλές φορές αν όχι συνεχώς πέφτω θύμα της επιθυμίας μου για υλική ευμάρεια, κάτι που μου φέρει συνεχώς την λύπη.

Και αν αυτό μου συμβαίνει σε προσωπικό πεδίο, φαντάσου τι έχω να αντιμετωπίσω σε καθημερινή βάση, την αλληλεπίδραση με όλα γύρω μου, και με όσους ανθρώπους συναναστρέφομαι, και φαντάσου ότι ελάχιστοι αν όχι κανένας από αυτούς δεν κατανοεί τον εαυτό του.

Μα από μικρά, αυτό δεν μας εκπαιδεύουν να αναζητάμε; Την ύλη και τα υλικά αγαθά; Δεν μας μαθαίνουν να λειτουργούμε, βάση αναγκών, επιθυμιών, ελλείψεων μόνο;
Μας λέει κανείς, για λίγα και καλά; Ποιος μιλάει για αυτάρκεια, ολιγάρκεια, για ευγνωμοσύνη, σε όσα έρχονται κοντά μας;
Ακόμα και με τους ανθρώπους το κάνουμε αυτό, να αναζητάμε πάντοτε υψηλότερα standards από αυτά που μας αναλογούν. Όλα μέσω βιτρίνας, μάθαμε να τα βολιδοσκοπούμε, όλα για το φαίνεσθαι.. Και η αυθεντικότητα, μέσα σε όλα αυτά, που βρίσκεται; Μάσκες, ανάλογα την περίσταση φοράμε..

Όλα λάθος, όλα ανάποδα και λειψά, για να ακολουθούμε το κοπάδι, να μην σηκώνουμε κεφάλι και να χάνουμε τον εαυτό μας, κυνηγώντας μόνο το άπιαστο... (βλέπε: Αμερικάνικο όνειρο).

Ακριβώς, οι ίδιοι οι γονείς μαθαίνουν πρώτα στα παιδιά τους πως να γίνουν ένα με την ύλη ΤΑ ΥΛΙΚΆ ΑΓΑΘΆ όπως τα ονομάζουν!!!!. Ενώ είναι το σκότος!~

Σε κατανοώ απόλυτα, δεν είσαι ο μόνος.. το ίδιο συμβαίνει και σε μένα. Παρατηρώ τις μάσκες που φοράνε, ανάλογα το πρόσωπο που συναντούν, το έκανα κι εγώ εν αγνοία μου μέχρι κάποια στιγμή, που το συνειδητοποίησα. Τώρα είμαι απλά ο εαυτός μου και θα έλεγα ότι έχω γίνει κάπως μοναχική.. προτιμώ να με βλέπουν όπως επιθυμούν εκείνοι (σνομπ, αντικοινωνική, στον κόσμο μου κλπ) παρά να επιλέγω μία μάσκα, για να τους συναναστραφώ. Είμαι αυθεντική μόνο με τους αυθεντικούς κι όσους με κάνουν να νιώθω ενεργειακά όμορφα πλέον. Όσο κι αν ο χαρακτήρας μου είναι εντελώς χαλαρός, καλοσυνάτος και γελαστός, δεν σπαταλιέμαι άλλο πλέον άδικα, για να είμαι αποδεκτή. Ούτε θέλω να καταπιέζομαι άλλο, προσπαθώντας να με αγαπούν όλοι, όπως έκανα παλιά. Έγινα επιλεκτική και μοναχική, για να νιώθω καλά με μένα. Επέλεξα και ηρέμησα.

Είδες; όσο περισσότερο κατανοείς την αλήθεια, τόσο περισσότερο κλείνεσαι στον εαυτό σου. Διότι τίποτα δεν σου αρέσει γύρω σου. Διότι όλα είναι ψεύτικα.

Αν είδα λέει; Και τι άλλο θα δούμε, να λες..

Τουλάχιστον εμείς επιλέγουμε να ζούμε μοναχικά γιατί νιώθουμε ωραία, όμορφα!. Όχι από ανάγκη όπως κάνουν οι πολλοί μέσα από την μοναξιά που αισθάνονται, και η δυστυχία τους έχει κατακλύσει. Και ξέρεις γιατί επιλέγει να ζει μοναχικά ένας άνθρωπος που αρχίζει και αποκτά την αυτογνωσία; γιατί κανείς δεν τον κατανοεί, οπότε απομακρύνεται από τους πολλούς, διότι οι πολλοί για να μην νιώθουν μόνοι, λόγω Άγνοιας, και από ανάγκη, αφομοιώνονται από τους πολλούς. 

Η δική μας η "μοναξιά" (μοναχικότητα) είναι δημιουργική, ψυχικά ωφέλιμη και συνειδητοποιημένη πλέον. Η μοναξιά που πλήττει την πλειοψηφία των ανθρώπων, είναι μίζερη, απομονωμένη, λυπητερή και γεμάτη φόβο.. (πέρασα κι από αυτήν κάποτε και έμαθα) γιατί δεν αγαπούν την συντροφιά του εαυτού τους και αναζητούν απελπισμένα κάποιον, να τους επιβεβαίωσει την αξία τους και να τους κάνει συντροφιά. Εγωιστική οπτική αν το σκεφτείς.. γι αυτό και παραμένουν, μόνοι και δυστυχείς. Δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, και εννοείται δεν τον αγαπούν.. πως περιμένουν μετά οι άλλοι να τους αγαπήσουν; Αν δεν πιστέψει κάποιος, ότι αξίζει να αγαπηθεί.. πως θα έρθει κάποιος κοντά του, να τον αγαπήσει; Τόσο απλό... μα οι άνθρωποι επιθυμούν, μόνο να παίρνουν, να (εξ)αντλούν χωρίς κόπο.. με ιδιοτελείς σκοπούς, από τους άλλους.. έτσι έμαθαν. Τώρα όμως, χρειάζεται να ξεμάθουν.. συνήθως μέσω του πόνου συμβαίνει αυτό. Όλα μαθήματα μέσα στην ζωή.. αρκεί να είσαι παρατηρητικός μαθητής.

Βασικά δεν πιστεύω ότι με τον πόνο και τα λάθη μαθαίνουν οι άνθρωποι. Απεναντίας τους κάνει πιο κλειστούς, πιο αμυντικούς απέναντι στους άλλους, και αυτό τους κάνει επιθετικούς και κακούς, διότι τους οδηγεί ο πόνος, και ο πόνος ο ψυχικός πόνος η μοναξιά του πόνου, είναι σκότος.

Άντε τώρα να αγαπήσεις έναν άνθρωπο που ζηλεύει το κάθετι πάνω σου, ή ζηλεύω καθετι πάνω της, μαρτύριο η ζωή αν δεν κάνεις το δικό του, ή το δικό μου, ακόμη και να μην σου μιλά, η αδιαφορία είναι κακία, άσχετα αν ποτέ κανείς δεν αδιαφορεί στ'αλήθεια, αλλά μόνον ο εγωισμός καραδοκεί. Γι'αυτό η μοναξιά μερικές φορές είναι πολύ καλύτερη, διότι οι άνθρωποι που αγαπάς, είναι και αυτοί που μπορεί να σε πληγώνουν. Μόνον η αυτογνωσία σε βοηθά να ανταπεξέλθεις σε όλα τα θνητά.

Δεν έχω κάνει όλη την εργασία αυτογνωσίας, για να πω με βεβαιότητα ότι έχω φτάσει.. χρειάζεται χρόνο. Όμως όσοι "αφυπνίζονται" και ξεμακραίνουν από το κοπάδι, βλέπουν μετά με άλλα μάτια, τους άλλους γύρω τους. Γι αυτό πιστεύω, ότι επιλέγουμε μετά την μοναχικότητα, από την προσποίηση.. για να γινόμαστε αποδεκτοί. Τι άλλο μας μαθαίνουν; Να αποζητάμε την καλή γνώμη και αποδοχή των άλλων.. δηλ. να περιμένουμε να μας επιβεβαιώσουν οι άλλοι την αξία μας και όχι εμείς οι ίδιοι.. Τρελό έτσι;

Καήκαμε αν περιμένουμε την επιβεβαίωση και την αποδοχή από τους άλλους. Πάρε-δώσε είναι.

Ναι.. όχι αυτός ο πόνος.. ο άλλος.. ο αφυπνιστικός, που σε φτάνει στα όρια, ώστε να ξυπνήσεις λέω. Εκείνος τουλάχιστον με ξύπνησε από τον λήθαργο εμένα, όπως και φίλους μου. Κάτι σαν χαστούκι εποικοδομητικό εννοώ. Ώστε να δει ένας άνθρωπος, τι δεν κάνει "σωστά" και παραμένει μόνος του, για παράδειγμα.

Όσο για την ζήλεια σε μία σχέση, θα έλεγα με όλο τον σεβασμό, πως όταν υπάρχει μέσα σε ένα ζευγάρι.. αυτή η συνεχής επιβεβαίωση που με αυτό τον τρόπο αναζητάτε από τον σύντροφο, κρύβει μέσα της ανασφάλεια και παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης. Που καταλήγει σε μια κατάσταση γεμάτη θυμό και αποξένωση.. απομακρύνοντας το ζευγάρι από την αγάπη τους. 

Eννοείται, η αυτογνωσία είναι ο μόνος δρόμος προς την αλήθεια, και μπορεί να είναι μοναχικός ο δρόμος, αλλά όταν οι άνθρωποι αγαπιούνται στ'αλήθεια, τουλάχιστον περνούν όλα τα εμπόδια σχετικά εύκολα, όχι πως σταματούν να υπάρχουν τα εμπόδια, διότι αυτός ο κόσμος, όπου, και αν ενεργείς στην ύλη, πάντα θα βρίσκεται μπροστά σου το αντίθετο του, στον βαθμό που το επιδιώκεις, όσο περισσότερο επιθυμείς, τόση και η αντίθεση που θα συναντάς μπροστά σου.

"Η μοναξιά είναι η φίλη της θλίψης, ενώ η μοναχικότητα είναι η συνοδοιπόρος της πνευματικής ανύψωσης." (Χαλίλ Γκιμπράν)

"Η σωφροσύνη - η αδιαφορία για τα ασήμαντα και ο συνετός ζήλος για τα σπουδαία - πηγάζει μόνο απ' την αληθινή γνώση, η οποία στηρίζεται στην αυτογνωσία." (Πλάτωνας)
Πολύ σωστά. Εξάλλου πάντα η αγάπη νικάει όλα τα εμπόδια, σε όσους αληθινά αγαπιούνται. Αρκεί να έχουν κατανόηση, υπομονή και τρυφερότητα αναμεταξύ τους τα ζευγάρια και όλα καλά θα πηγαίνουν. Είμαστε παραπονιάρες/ευαίσθητες εκ φύσεως εμείς και είσαστε πιο "σκληροτράχηλοι", εκ φύσεως κι εσείς.. οπότε δένει το γλυκό.. Όμως αυτά τα δύο, πάντα με αγάπη και κατανόηση εξισορροπούνται.

«Νόμιζα Σωκράτη, ότι οι φιλόσοφοι θα ’πρεπε να είναι πιο ευτυχισμένοι, απ’ ότι οι άλλοι άνθρωποι.. Εσύ όμως μου δίνεις την εντύπωση, πώς από τη φιλοσοφία έχεις αποκομίσει το αντίθετο. Ζεις μ έναν τρόπο, τον όποιο δεν θα ανεχόταν ούτε κι ένας δούλος, πού τον συντηρεί ο αφέντης του: Τρως και πίνεις τα πιο δεύτερα πράγματα, το ρούχο σου δεν είναι - μόνο δεύτερο άλλα και το φοράς χειμώνα καλοκαίρι - κι είσαι πάντα ξυπόλητος και δίχως πανωφόρι. Κι ακόμη, δεν παίρνεις χρήματα, τα όποια δίνουν χαρά σ’ όποιον τα αποκτά και κάνουν όσους τα έχουν, να ζουν πιο ελεύθερα και πιο ευχάριστα. Σε όλα τα άλλα επαγγέλματα οι δάσκαλοι, φτιάχνουν τούς μαθητές αντίγραφο δικό τους· αν κάνεις κι εσύ, με τούς δικούς σου μαθητές το ίδιο, να ξέρεις πώς θα είσαι δάσκαλος της κακομοιριάς».

Σ’ αυτά, ο Σωκράτης απάντησε:

«Μου φαίνεται Αντιφώντα, πώς έχεις την εντύπωση ότι ζω τόσο άθλια, ώστε δεν αμφιβάλλω ότι θα προτιμούσες και να πεθάνεις ακόμη, παρά να ζεις όπως εγώ. Ας δούμε λοιπόν, τι βρίσκεις δυσάρεστο στη ζωή μου. Μήπως το ότι, ενώ όσοι παίρνουν χρήματα, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν αυτό, για το όποιο πληρώνονται.. εγώ, με το να μην παίρνω, δεν έχω καμιά υποχρέωση να συζητώ, με κάποιον πού δεν τον θέλω; Η μήπως ελεεινολογείς τον τρόπο πού ζω, επειδή η τροφή μου είναι λιγότερο υγιεινή από τη δική σου και λιγότερο δυναμωτική;

«Δίνεις την εντύπωση Αντιφώντα, ότι νομίζεις πώς ευτυχία είναι η καλοπέραση και η χλιδή. Αντίθετα, εγώ πίστευα, ότι το να μη χρειάζεται κάποιος τίποτα, είναι γνώρισμα θεϊκό.. και το να χρειάζεται όσο το δυνατό πιο λίγα πράγματα, είναι ένδειξη πώς βρίσκεται πολύ κοντά στο θείο και ότι το θείο είναι το πιο μεγάλο καλό, και πώς ότι είναι πολύ κοντά στο θείο, είναι πολύ κοντά στο μεγαλύτερο καλό».

(Αντιφών και Σωκράτης.. απόσπασμα από διάλογο τους, για τα υλικά αγαθά, τα οποία ο Σωκράτης στον βίο του και απαξιούσε με ανδρεία ψυχής και ο Αντιφών τον επέκρινε για την στάση του αυτή.. πόσο επίκαιρο μα και διδακτικό).

Η αγάπη λοιπόν είναι αυτή που ενώνει δυο ανθρώπους, και ο έρωτας πρώτα προς την αγάπη ώστε να οδηγεί το σώμα.
Από εκεί και πέρα, η σημερινή εποχή μας έμαθε στα πολλά και ταυτόχρονα τώρα απότομα στα λίγα που δεν φτάνουν διότι μάθαμε στα πολλά και θα κάνουμε τα πάντα για να τα έχουμε έστω και τα λίγα, ακόμη και σκλάβοι θα γίνουμε...το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει και κανείς να μην αντιδρά, διότι μάθαμε όλοι να μην μοιραζόμαστε απολύτως τίποτα με τους άλλους και να τα κρατάμε ότι περίσσευμα έχουμε για τον εαυτό μας΄. ΒΡΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ.

Θυμήθηκα την εποχή που (παρ)άκμαζαν τα καταναλωτικά δάνεια από τις τράπεζες, με αυτό που είπες.. και παρατηρούσα τους φίλους και γνωστούς στην γειτονιά μου, που το' παιζαν τότε νεόπλουτοι με ξένο χρήμα, καινούργιο αμάξι για εφέ στις κούκλες και ύφος λατίνων εραστών.. και ενώ τους χαιρόμουν, υπήρχαν στιγμές που προβληματιζόμουν, από το πόσο παρτάκηδες είχαν γίνει.... Κοιτούσαν την καλοπέρασή τους, να το παίξουν μούρη και δεν νοιαζόντουσαν για τίποτα ουσιαστικό, ούτε καν για τις φιλίες που είχαμε όλοι μαζί, από παιδιά. (βλέπε: Ύλη= Σκότος). Κάποιες φορές λυπόμουν κι όλας, για όλον αυτόν τον αδικαιολόγητο υπερκαταναλωτισμό, που έβλεπα να γίνεται, μόνο και μόνο για την ικανοποίηση, του υπερμετρου εγωισμού τους, ώστε να καλύψουν τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες τους. Και κανείς δεν θυμάμαι να μοιραζόταν, το οτιδήποτε μαζί μας.... Τώρα αν όλα αυτά μας γυρίσανε μπούμερανγκ και μας ξεβολεύουν, από την ευκολία που μας παρείχαν, (βλέπε; Αυτογνωσία) δεν σημαίνει πως κάτι άλλαξε.. την ίδια αντιμετώπιση συναντάω με τότε.. μόνο που τώρα αυτή δικαιολογείται, από την στέρηση ή την έλλειψη ή την ανασφάλεια που αισθάνονται, λόγω κρίσης και ανεργίας. Δεν θέλω καν να παραδεχτώ, ότι λάβαμε σαν λαός αυτό που μας άξιζε.. αλλά η αλήθεια είναι ότι αφεθήκαμε σε μια κατρακύλα υπερκατανάλωσης και μία υπερβολή που τελικά, έκανε το εκκρεμές να μας πεταχτεί στα μούτρα. Και τα αναφέρω όλα αυτά, δίχως ίχνος επίκρισης, αλλά περισυλλογής για όλους μας. Γιατί δυστυχώς η μπάλα μας πήρε και μας σήκωσε άπαντες...(φταίμε-δεν φταίμε, δεν έχει καμία σημασία) ενός τόσο μοχθηρού σχεδίου που είχε ήδη προσχεδιαστεί, εις βάρος μας. Τώρα πλεον αυτό φαίνεται καθαρά, από τα δρώμενα που βλέπουμε να συμβαίνουν.. κι εμείς πέσαμε στην φάκα σαν κουτοί τυφλοπόντικες, που μας δώσανε το τυράκι. Ίσως να είναι κι ένα μάθημα για το έθνος μας και το ήθος μας αυτό.. ίσως να θέλει να μας σπρώξει μέχρι το γκρεμό, όχι για να πέσουμε... γιατί αυτό είναι πάλι η εύκολη λύση... αλλά για να μάθουμε να πετάμε αληθινά.. πιστεύοντας στον εαυτό μας, μαθαίνοντας από τα λάθη μας, ενδυναμώνοντάς μας μέσα από την υλική αδυναμία μας... Το έχω φιλοσοφήσει αυτό, εδώ και κάτι χρόνια. Είναι μήνυμα για όλους μας.. κάτι θέλει να μας πει. Εξάλλου ο βολεμένος ποτέ δεν ενδιαφέρεται, για εξέλιξη, για διόρθωση, για επαναπροσδιορισμό, για να ψαχτεί γενικότερα..... αράζει στην αναπαυτική του πολυθρόνα και από εδώ πάνε κι οι άλλοι. Αλήθεια δεν είναι; (Αυτογνωσία ενός Έθνους Χρειάζεται)....

Διάβασα ολόκληρη την συζήτηση μας και βλέπω ότι έχεις πολύ καλή αυτογνωσία, καταπληκτικά τα όσα αναφέρεις, και απορώ πως δεν συνέλεξα τον διάλογο μας σε μία ανάρτηση στο μπλογκ ώστε να υπάρχει και εκεί για να μπορεί να το διαβάσει ο καθένας μας όποτε χρειαστεί μα και όποιος "τυχαία" θα πέσει πάνω στο κείμενο αυτό.

Την είχα ξεχάσει αυτή την συζήτησή μας και μόλις είδα το σχόλιό σου, την ξαναδιάβασα. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά δεν πιστεύω ότι έχω καλή αυτογνωσία, έχω ακόμα πολύ δρόμο να διανύσω, πιο πολύ καλό προσανατολισμό στα πράγματα θα 'λεγα.. δηλ. προσπαθώ. Κάνω και λάθη πέφτω και σε παγίδες του εγωισμού μου και τα λοιπά. Δεν μπαίνω συχνά εδώ, τώρα κάθισα και βρήκα λίγο χρόνο.

Aπεναντίας θα έλεγα ότι γνωρίζεις πολλά θέματα πέραν του αισθητού, και αφού έχεις αποκτήσει αυτή τη γνώση πλέον είναι αδύνατον να μην την καλλιεργήσεις, διότι όλοι μαθαίνουμε συνεχώς διότι η σοφία της ψυχής θα γίνει γνωστή σε εμάς μόλις ξαναγίνουμε Νους και ψυχή. Για παράδειγμα σήμερα συνειδητοποίησα κάτι σημαντικό ότι δηλαδή ευχήθηκα στον εαυτό μου να αποκτήσω ευημερία και οικονομική ευμάρεια, και από τότε δεν έχω σταυρώσει ευρώ στα χέρια μου :) αλλά χάρην αυτής της ενέργειας έχω αποκτήσει τεράστια εγκράτεια, τόση όσο απορώ με τον εαυτό μου, και νιώθω εκτός από ήρεμος και ευτυχισμένος με τα λίγα που παλαιότερα με αυτά που έχω τώρα θα ήμουν δυστυχισμένος γεμάτος από άγχος..θυμάμαι τον εαυτό μου πριν από μήνες και γελάω το πόσο αγχωνόταν που δεν είχε λεφτά.
Όποτε μπορείς χάρηκα που τα είπαμε, άλλωστε μέσα μας κρύβονται πολλοί εαυτοί μας, από τον πιο θνητό έως τον ανώτερο, μερικές φορές χρειάζεται και ο κατώτερος ειδάλλως δεν είναι δυνατόν να ανταποκριθείς στα θνητά και παρ-άλογα. Γι'αυτό υπάρχει και ο ανώτερος εαυτός, ώστε μετέπειτα να μας επαναφέρει στην τάξη αρκεί να γνωρίζουμε τους επτά εαυτούς που ενδυθήκαμε ως συνειδητότητα που είμαστε. (Νους).

Ευχήθηκες να αποκτήσεις οικονομική ευμάρεια και από τότε δεν έχεις σταυρώσει ένα ευρώ! Κανονικά κάτι μπλοκάρει την ροή στο οικονομικό τομέα ή μάλλον και το πιο πιθανό είναι, να χρειαστεί λίγος "χρόνος", για να γίνει αυτή η "απεμπλοκή". Πάντως αυτό το διάστημα, οι περισσότεροι είναι μπλοκαρισμένοι στο ίδιο κομμάτι με σένα και ίσως να μην είναι προσωπικά σε σένα, αλλά γενικό το "κακό". Οπότε υπομονή κάνε, μέχρι να περάσει αυτό το σφικτό διάστημα ρευστού.... Από την άλλη είναι πολύ όμορφο που κατάφερες να είσαι εγκρατής και ολιγαρκής κι έπαψες να αγχώνεσαι και είσαι πιο ήρεμος και ευτυχής, νομίζω ότι είναι και το σπουδαιότερο όλων!! Μπορεί πάλι να είναι κι αυτό ένα μάθημα, στο να μην επηρεάζεσαι, από την οικονομική-υλική σου κατάσταση, ώστε να επικεντρωθείς στα ανώτερα πνευματικά. Όλοι μας εξάλλου σε αυτή την πορεία βρισκόμαστε.. να μάθουμε να μην επηρεαζόμαστε από την ύλη και να εκπαιδευτούμε να βλέπουμε με άλλα μάτια την όλη κατάσταση, με αυτά του νου της ψυχής μας. Για να κυλούν αρμονικότερα όλα γύρω μας. Πειραματιζόμαστε εδώ κάτω στην γη, θα δοκιμάσουμε όλες τις μεθόδους βελτίωσης και εξέλιξης, μέσω προσωπικών βιωμάτων.. έτσι δεν είναι; Και κάπου θα την πετύχουμε την "μαγική συνταγή". Τώρα που μου είπες μάλιστα ότι έχω κι επτά εαυτούς να κουμαντάρω.. έχω πολύ εργασία.. χα!χα!!

Η αλήθεια είναι ότι συνεχίζει να έρχεται ρευστό, απλά δεν είναι από τα δικά μου χέρια, μου τα δίνει από αλλού, το ίδιο συνέβαινε και πριν, απλά τώρα απόκτησα την ηρεμία, την εγκράτεια, και ίσως μόλις κρίνει ο ανώτερος μου εαυτός ότι σταθεροποιήθηκε η εγκράτεια μέσα μου και την ελέγχω, να μου δώσει όσα θελήσει ότι χρειάζομαι. 

Διότι το ανώτερο και θεϊκό δεν έχει ανάγκες, οπότε όσο λιγότερα υλικά έχουμε ανάγκη τόσο πιο κοντά ερχόμαστε στο θείο.
Η αλήθεια είναι ότι η θέληση μου να μην ασχοληθώ με ότι με κάνει να νιώθω ότι με φυλακίζει μου έδωσε απεριόριστο ελεύθερο χρόνο, τον οποίο αξιοποίησα μέσα από την μάθηση.

Α και ξέχασα Εγκαρτέρηση ονομάζεται αυτό που ζήτησα λεφτά :)

Μα δεν το ξέρεις μόνον επτά εαυτούς έχουμε να γνωρίσουμε πανεύκολο :) και μετά έρχεται η Δεκάδα.

Η γνώση του Θεού μάς έχει έρθει, και αφού έχει έρθει αυτή, παιδί μου, η άγνοια έφυγε.

2. Η γνώση της χαράς μας έχει έρθει, και αφού έχει έρθει κι αυτή, παιδί μου, η λύπη φεύγει προς αυτούς που έχουν χώρο γι'αυτήν.

3. Τη δύναμη που επέρχεται μετά τη χαρά, την ονομάζω, εγκράτεια, την δύναμη την απολαυστικότατη, ας τη δεχτούμε με μεγάλη προθυμία, παιδί μου, πως με την εμφάνιση της απώθησε την ακολασία.

4. Τέταρτη τώρα ονομάζω την εγκαρτέρηση, τη δύναμη απέναντι στην επιθυμία.

5. Αυτό το επίπεδο είναι η βάση της δικαιοσύνης, παιδί μου, γιατί, παρατήρησε, πως χωρίς δίκη, έδιωξε την αδικία, γίναμε δίκαιοι, παιδί μου, λόγω της απουσίας της αδικίας.

6. Την έκτη δύναμη σε'μας, που αντιμάχεται την πλεονεξία, την ονομάζω συνεργασία.

7. Και αφού φύγει κι αυτή, έρχεται η αλήθεια, και με τον ερχομό της διώχνει την απάτη.

καὶ τότε γυμνωθεὶς ἀπὸ τῶν τῆς ἁρμονίας ἐνεργημάτων
γίνεται ἐπὶ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν, τὴν ἰδίαν δύναμιν ἔχων, καὶ ὑμνεῖ σὺν τοῖς οὖσι τὸν πατέρα·

συγχαίρουσι δὲ οἱ παρόντες τῇ τούτου παρουσίᾳ, καὶ ὁμοιωθεὶς τοῖς συνοῦσιν ἀκούει καί τινων δυνάμεων ὑπὲρ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν φωνῇ τινι ἡδείᾳ ὑμνουσῶν τὸν θεόν·

καὶ τότε τάξει ἀνέρχονται πρὸς τὸν πατέρα, καὶ αὐτοὶ εἰς δυνάμεις ἑαυτοὺς παραδιδόασι, καὶ δυνάμεις γενόμενοι ἐν θεῷ γίνονται. (μέσα στο Θεό Ζωή και Φως).


Ώστε αυτές τις επτά αρετές που πρέπει να εναρμονίσουμε στην γήινη φύση μας ε; Νομίζω ότι οι πιο "δύσκολες" είναι η εγκράτεια, η εγκαρτέρηση κι η δικαιοσύνη. Πιστεύω ότι με συνεχή τριβή όμως, μέσω των βιωμάτων μας, μπορούν να εξισορροπηθούν. Αφού σου έρχεται ρευστό.. τι σε νοιάζει από που σου έρχεται; Αρκεί να ρέει και να τα φέρνεις βόλτα.. Γράφεις: Η αλήθεια είναι ότι η θέληση μου να μην ασχοληθώ με ότι με κάνει να νιώθω ότι με φυλακίζει αυτό μόνο δεν κατάλαβα τι εννοείς.. αλλά αφού εσύ ξέρεις τι θες να πεις, όλα καλά!

Είναι θέμα κατανόησης αυτά που αναφέρεις, η εγκράτεια, η εγκαρτέρηση κι η δικαιοσύνη, να αγγίζεις επιφανειακά τα προηγούμενα, με την κατάλληλη ισορροπία και οδηγό το δίκαιο και από τις δυο πλευρές. Διότι αν αγαπάς αληθινά για παράδειγμα δύο ανθρώπους δεν πληγώνεις κανέναν, ισορροπώντας σε τεντωμένο σχοινί με οδηγό το δίκαιο, διότι αν αισθάνεσαι ότι αδικείς, τότε δικάζεις πρώτα τον εαυτό σου αλλά και σε δικάζει αυτός που υποτίθεται ότι αδικείς. Είναι θέμα αυτογνωσίας.

Μα αν γίνω σκλάβος σε κάτι που δεν θέλω για να αποκτήσω τα υλικά αγαθά τότε θα αφιερώνω τουλάχιστον οκτώ ώρες για το σώμα. Χρειάζεται τεχνική σ'αυτό, χρειάζεται το επιθυμητικόν το θυμοειδές η ελεύθερη σκέψη, και μετά επεμβαίνω στο υλικό σύμπαν και γυρίζω πίσω την παγίδα που μου έστησε ο δημιουργός του σώματος.

Η αλήθεια είναι ότι η θέληση μου να μην ασχοληθώ με ότι με κάνει να νιώθω ότι με φυλακίζει. 

Αυτό ισχύει για τα πάντα. Οτι μας φυλακίζει πρέπει να μην μας εγκλωβίσει στην φυλακή του. Με κάθε τρόπο. 
Ολα είναι σύνθεση, θέμα αυτογνωσίας.


έχει τύχει να αγαπώ δυο φίλους και να πάρω το μέρος του ενός και να χάσω τον άλλο. Δεν είμαι βέβαιη ότι επιτυγχάνεται στην πράξη, εμένα τουλάχιστον δεν μου χει συμβεί να καταφέρω να κρατήσω την ισορροπία ανάμεσά τους και να κρατήσω την επαφή και με τους δύο, έπρεπε να διαλέξω με ποιανού το μέρος θα είμαι. 

Και έτσι έχασα τον άλλον που πίστεψε ότι αδικήθηκε από μένα. Στεναχωρήθηκα γι αυτή την ατυχή στιγμή και για κεινη την απώλεια της πολύτιμης αυτής φίλης μου, όμως όλα μέσα στην ζωή δεν είναι; Έκανα μια επιλογή κι ανέλαβα την ευθύνη των πράξεων μου... κάπου χάνεις, κάπου κερδίζεις.. έτσι είναι η ζωή. Υπάρχουν και πράγματα που μας φυλακίζουν από "αναγκαστικές" επιλογές, που πρέπει να κάνουμε, μέσω της κοινωνίας που ζούμε.. για παράδειγμα, μέσω μιας συνεργασίας ή δουλειάς ή επιβίωσης, που πρέπει να γίνει, για να τα φέρουμε εις πέρας και να μην μείνουμε στο δρόμο. Ακραίο; Το βλέπω όμως συχνά να συμβαίνει..όπως για παράδειγμα να ανέχεσαι συγγενικά πρόσωπα, γιατί βρίσκονται μέσα στην ζωή σου, ενώ δεν έχετε τίποτα κοινό.. και πόσα άλλα.

Αν πήρες το μέρος του ενός φίλου με οδηγό το δίκαιο τότε δεν έχεις λόγο να δικάζεις τον εαυτό σου. Σου είπα να βλέπεις επιφανειακά τα τεκταινόμενα της Γης. Ειδάλλως θα σε επηρεάζουν συναισθηματικά και θα σου φέρουν την λύπη. Αν ήταν πολύτιμη η φίλη σου δεν θα σε δίκαζε. Ακόμη κι αν είχες άδικο. Αυτή σου η ενέργεια σου απόδειξε ότι είσαι ευάλλωτη στα συναισθήματα σου.
Χάνεις και κερδίζεις όταν σε οδηγούν τα συναισθήματα τα πάθη.

Το Αγαθό σ'αυτόν τον κόσμο οδηγείται από το δίκαιο, την δικαιοσύνη, δεν επηρεάζεται από την λύπη και την χαρά από ηδονή, είναι ο νόμος των αντιθέτων. Εμείς πρέπει να υπερβούμε τα δύο αντίθετα, ειδάλλως γινόμαστε ένα με αυτά. Πρέπει να γίνουμε παρατηρητές με οδηγό πρώτα την αγάπη και το δίκαιο, όπου η αγάπη δεν λυπάται αλλά και δεν δικάζει, και για να το καταφέρουμε αυτό πρέπει στα πάντα να μας οδηγεί η αγαθή μας πρόθεση.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ είναι θέμα αυτογνωσίας. Κάθε σου επιλογή θα σου φέρει το ανάλογο μέλλον!! γι'αυτό πρέπει να προσέξουμε τι οδηγεί αυτή μας την ΕΠΙΛΟΓΗ το Αγαθό; ή οι ανάγκες που μας φυλακίζουν;..Επιλογή.


Eίπες, πως βλέπεις ότι έχω πολύ καλή αυτογνωσία και σου είπα ότι έχω ακόμα εργασία να κάνω. Είδες τελικά που ξέρω που στέκομαι και ότι έχω ακόμα πολλά να βελτιώσω; Η θεωρία από την πράξη είναι δύσκολη βιωματικά να πετύχει, στο άψε σβήσε. Χάρηκα που τα είπαμε. Καλό βράδυ φίλε μου!

Σκέψου όμως αν δεν γνώριζες τα ταικταινόμενα πέραν του αισθητού, κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Εσύ τα έχεις απομνημονεύσει και μένει μόνον να τα επεξεργαστείς με την αγαθή σου πρόθεση, και ποτέ με τις αισθήσεις, και θα σου έρθει ο θεός να σου δώσει το Νου για να τον κατανοήσεις.
Μην παραιτηθείς ποτέ από το αγαθό μέσα σου που σε οδηγεί είναι ο θεός.

Όμορφη να είναι η βραδιά σου.

Όταν ξεκινήσει το ταξίδι της αυτογνωσίας και της αναζήτησης της αλήθειας μας, δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Αυτό είναι κάτι που μπορώ να σου εγγυηθώ. Υπάρχουν στιγμές που θες να παραιτηθείς ή απογοητεύεσαι, αλλά μετά το ξεπερνάς και επιστρέφεις δριμύτερος και πιο αποφασισμένος. Αυτό είναι ένα κομβικό σημείο, που όλοι μας βιώνουμε. Ναι, είμαστε μαχητές και θα πολεμήσουμε, με ότι μας δοθεί στο δρόμο μας για να καταφέρουμε την επιστροφή μας. Κι εσύ να ΜΗΝ απογοητεύεσαι, που ΔΕΝ σε κατανοούν οι πολλοί, αν ήταν να μυηθούν όλοι αυτό το ταξίδι, θα ήταν ευκολότερο και ευκολο-νόητο για όλους.. δεν είναι. Να είναι όμορφη και η δική σου.. σε ευχαριστώ!
Με το καλό να έρθει... (ο Νους από τον Θεό)!

Τώρα μου θύμισες αυτό που διάβασα στα ερμητικά κείμενα όταν άνοιξα το βιβλίο για πρώτη φορά. Ο έρωτας για την ψυχή όταν εμφανιστεί είναι τόσο μεγάλος που δεν την εγκαταλείπεις ποτέ..μιλάμε έρωτας για την σοφία της ψυχής όπου θα μας ενώσει με το Θεό, είναι ακατανίκητος..το Αγαθό.

Αυτό γράφει; Όμορφα.. έτσι νιώθω! Αγαπώ αυτό που Είμαι.. (Εγώ Ειμί). Πως είναι δυνατόν, να στρέψω το βλέμμα της καρδιάς μου αλλού;

-Τι θα μπορούσε λοιπόν, πατέρα, κανείς να κάνει εδώ που τίποτε δεν είναι αληθινό ώστε να διάγει καλώς την ζωή του;

-Να είσαι ευσεβής παιδί μου.
Γιατί, όποιος είναι ευσεβής τέλεια θα φιλοσοφήσει ενώ και χωρίς φιλοσοφία δεν μπορείς να είσαι ευσεβής. Όποιος μάθει πως είναι τα πράγματα, πως είναι τακτοποιημένα, από ποιον και για ποιον, για πάντα θα ευγνωμονεί τον δημιουργό σαν καλό πατέρα, σαν χρηστό τροφοδότη του και πιστό κηδεμόνα του. Όποιος ομολογεί την ευγνωμοσύνη του θα είναι ευσεβής και όποιος είναι ευσεβής θα γνωρίσει και που είναι η αλήθεια και ποια είναι αυτή, και όταν μάθει αυτά θα γίνει ακόμη πιο ευσεβής.

Διότι, ποτέ παιδί μου, ενόσω η ψυχή είναι μέσα στο σώμα και ανακουφίζει τον εαυτό της σχετικά την κατανόηση του αληθινού και πραγματικού αγαθού, δε μπορεί να ολισθήσει στο αντίθετο.

Διότι, η ψυχή έχει μεγάλο έρωτα, λησμοσύνη όλων των κακών, εάν μάθει τον προπάτορα της και ποτέ δεν θα μπορεί να απομακρυνθεί από το αγαθό.

Αυτό λοιπόν παιδί μου, αυτό ας είναι ο σκοπός της ευσέβειας στο οποίο όταν φτάσεις και καλά θα ζήσεις και ευτυχισμένος θα πεθάνεις και η ψυχή σου δεν θα αγνοεί προς τα που πρέπει να πετάξει.

Αυτός παιδί μου είναι ο μόνος δρόμος προς την αλήθεια, τον οποίο πορεύθηκαν και οι πρόγονοί μας, και στη διαδρομή ευτύχησαν να βρουν το αγαθό.

Είναι δρόμος σεβαστός και ομαλός, αλλά δύσκολος για να τον περπατήσει η ψυχή ενόσω βρίσκεται μέσα στο σώμα.
Διότι, πρώτα πρέπει αυτή να πολεμήσει με τον εαυτό της, να δημιουργήσει μεγάλη διάσταση και να κυριευτεί κατά ένα μέρος.

Διότι, η σύσταση της (ψυχής) είναι ένα προς δύο (το ένα είναι το Αγαθό, ενώ τα δύο είναι το δίπολο όπου κάθετι έχει το αντίθετο του) και το μεν ένα προσπαθεί να φύγει, ενώ τα άλλα δύο το τραβούν προς τα κάτω και γίνεται μεγάλη διαμάχη μεταξύ τους καθώς το ένα θέλει να φύγει και τα άλλα δύο σπεύδουν να το κρατήσουν. 


Είναι δρόμος σεβαστός και ομαλός, αλλά δύσκολος για να τον περπατήσει η ψυχή ενόσω βρίσκεται μέσα στο σώμα. Διότι, πρώτα πρέπει αυτή να πολεμήσει με τον εαυτό της, να δημιουργήσει μεγάλη διάσταση και να κυριευτεί κατά ένα μέρος. Εδώ είναι και το κομβικό σημείο κυριαρχίας του σώματος, από την ψυχή.. ώστε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, να ενωθούμε-βρούμε το αγαθό.. όμορφο απόσπασμα και πόσο αληθινό.

Διότι, η σύσταση της (ψυχής) είναι ένα προς δύο (το ένα είναι το Αγαθό, ενώ τα δύο είναι το δίπολο όπου κάθετι έχει το αντίθετο του) και το μεν ένα προσπαθεί να φύγει, ενώ τα άλλα δύο το τραβούν προς τα κάτω και γίνεται μεγάλη διαμάχη μεταξύ τους καθώς το ένα θέλει να φύγει και τα άλλα δύο σπεύδουν να το κρατήσουν. Και όλη η εσωτερική διαμάχη περιγράφεται εδώ. Καλή μας επιτυχία λοιπόν! Καληνύχτα, με όνειρα συμπαντικά πραγματοποιήσιμα κι αληθινά που λες κι εσύ!

Ναι πολύ σωστά, και είναι ολόκληρο βιβλίο που αναλύει την δομή της κτήσης. Αρχισα να τα γράφω με την σειρά, σε μια καινούρια ανάρτηση, και αυτό το απόσπασμα είναι από ένα αδελφό μικρό βιβλίο όπου έχει αποσπάσματα, ενώ το μεγάλο τα αναλύει λεπτομερώς.

..όνειρα αληθινά..

morfeas sky