Γιατί ο Θεός δημιούργησε τον ορατό κόσμο; (υλικό κόσμο)

 

Γιατί ο πανάγαθος Θεός δημιούργησε τον ορατό κόσμο; (υλικό κόσμο) αφού προγνώριζε ότι κάποιοι αν όχι όλοι θα κολαστούν;

Γιατί ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον κόσμο της Αταξίας όπου τα πάντα τα έχει ζώσει η κακία; εξού και ουδείς αναμάρτητος; ούτε ο ίδιος ο θεός;

Είπα ότι αμάρτησε ο ίδιος ο πανάγαθος Θεός; τότε γιατί τον ονομάζουμε πανάγαθο και όχι κολασμένο;

Άλλωστε η κακία αυτού του κόσμου δηλαδή του Θεού, είναι και η τροφή του, είναι το σώμα του το οποίο αρδεύεται από τον θάνατο, όπως και το δικό μας σώμα, όπου τρέφεται με οτιδήποτε είναι πρώτα νεκρό, και αυτό είναι το σύνολο του κόσμου, ένας θεός όπου συντηρείται στη ζωή με τον συναισθηματικό θάνατο των άλλων.

Αυτή την άγνοια αυτή την λήθη που παθαίνει η ψυχή όταν μπαίνει μέσα σε σώμα την ονομάζω ανοησία, διότι οι άνθρωποι σιχαίνονται την νόηση, βλέπε α-νοησι-α , διότι βλέπουν ό,τι βλέπει και το σώμα, το οποίο σιχαίνεται την αθανασία. (Νόησις).

Διότι η ψυχή από την στιγμή που μπαίνει μέσα σε σώμα παύει να είναι ο εαυτός της διότι δεν έχει ούτε λόγο ούτε νόηση. (Ερμητικά κείμενα).

1. Άνοος αυτός που δεν φέρει το Νου

2, Η ψυχή η οποία έχει χάσει το Νου

3. Νους και ψυχή η εικόνα της ζωής.

morfeas sky

Σχόλια

Ο Αγαθός Νους έδωσε την ελεύθερη βούληση στον Άνθρωπο που τον δημιούργησε Ομοούσιο του. Ο δεύτερος Νους δημιουργός ξεγέλασε τον Άνθρωπο και άρχισε αυτή η αταξία. Άρα ο Έκπτωτος ξεγέλασε και πλάνεψε, και όχι ο Αγαθός Νους .

Το ότι όμως ο Θεός έδωσε ζωή στον Έκπτωτο ο οποίος στην συνέχεια τον ξεγέλασε, με το να δημιουργήσει πάνω στον δικό του έναν καινούριο κόσμο όπως τον ήθελε ο Έκπτωτος, αυτό σημαίνει ότι ο Πανάγαθος Θεός που όλα τα προγνωρίζει, ή ήταν ηλίθιος ή θέλησε όλα να γίνουν έτσι, ώστε μέσα από εμάς να βιώσει το απόλυτο στυγνόν σκοτάδι, ώστε ο Άνθρωπος να το νικήσει όταν ξαναγνωρίσει τον αληθινό εαυτό του.

Ο Αγαθός Νους ήθελε μέσα από τον Άνθρωπο να δει τον Εαυτόν του, και όπως μέσα σε αυτόν υπάρχει ο έκπτωτος, άρα υπάρχει και στο Ομοούσιο δημιούργημα του. 

Με την διαφορά ότι ο Έκπτωτος μόνον στον υλικό κόσμο μπορεί να υπάρξει, έως τον Όγδοο Ουρανό, (Αγιος Λόγος), διότι το στυγνόν σκότος μπορεί να βρίσκεται μέσα στον Πανάγαθο Θεό, διότι περικλείει τον Όγδοο Ουρανό, αλλά ο Έκπτωτος παίρνει την ζωή μόνον μέσα στο γίγνεσθαι του υλικού κόσμου (επτά ουρανοί) και πουθενά αλλού, διότι ο Έκπτωτος είναι ΚΤΙΣΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ενώ ο Άνθρωπος όχι διότι είναι Ομοούσιος με τον Πανάγαθο Θεό.

Γι'αυτό και ο έκπτωτος είναι φυλακισμένος και ούτε να ενσαρκωθεί μπορεί ούτε να φύγει από το αστρικό. Γιαυτό θέλει να ζει μέσα από τους θνητούς γιατί χωρίς αυτούς δεν υπάρχει.

O Έκπτωτος θα έλεγα ότι είναι και πρόκειται για ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ εξού και η εικόνα του θηρίου που μας ετοιμάζουν εδώ στο δικό μας γίγνεσθαι, δεν έχει αισθήματα, άρα τηρεί μόνον τους νόμους που ο ίδιος αποφασίζει, διότι η ΕΞΟΥΣΙΑ είναι όλη η ζωή του, και η ΥΠΟΤΑΓΗ η τροφή του.

Ο Πανάγαθος Θεός έχει τόση αγάπη που μας άφησε ελεύθερη βούληση.

Πρόσεξε τώρα, από την στιγμή που δεν γνωρίζουμε τον αληθινό εαυτό μας ΔΕΝ έχουμε ελεύθερη βούληση, διότι η ψυχή από την στιγμή που μπαίνει μέσα σε σώμα δεν έχει ούτε λόγο ούτε νόηση.

Το μεγαλείο του Πανάγαθου Θεού δεν μπορούμε να το νιώσουμε σαν θνητοί. Η μόνη αγάπη που προσεγγίζει είναι της μάνας. αΑλλά ποια μάνα θα μπορούσε να θυσιάσει το σπλάχνο της για ένα άλλο παιδί? Ποιος θνητός μπορεί να μείνει ξυπόλητος δίνοντας όλα τα αγαθά του?

Η θυσία δεν είναι τρόπος ενέργειας του Πανάγαθου Θεού, αλλά τρόπος ενέργειας όλων των θνητών, διότι από ανάγκη θυσιάζουμε οτιδήποτε από την ελευθερία μας για να έχουμε. Άρα όποιος δίνει απλόχερα τα πάντα χωρίς τίποτα απολύτως να ζητά αυτός έχει σχέση με το Αγαθό. Και όχι όποιος θυσιάζεται για να σώσει κάποιον άλλο θνητό επειδή το έχει ανάγκη. Άρα η θυσία είναι άκυρη διότι γίνεται από ανάγκη.

Πραγματικά το σκέφτηκα και συνειδητοποίησα ότι η θυσία των θνητών δεν είναι ιδιότητα του Αγαθού πάρα μόνο όταν γίνεται για μια μεγάλη ιδέα ...Επίσης σκέφτομαι ότι η ουσία βρίσκεται στον βαθμό δόνησης της θέλησης και του Έργου που θα παράγουμε τι γνώμη έχεις γι' αυτό?

Εξαρτάται τι εννοείς ως έργο, ή ένα έργο δικό μας εδώ σ' αυτόν τον κόσμο ως μεγάλη ιδέα, διότι τίποτα απ' όλα αυτά τα θνητά δεν έχει καμία αξία στον αληθινό κόσμο. Σκέψου ότι βρίσκεσαι μέσα σε έναν ψεύτικο εικονικό κόσμο matrix, τι μπορεί να έχει αξία; η ζωή; αφού είναι ψέμα όλα. Αν κάτι καλό κάνουμε είναι ως αμαύρωση όλων των χρόνων που βρεθήκαμε στην Γη.

Είναι ψέμα η ζωή αλλά η ανδρεία ενός ανθρώπου όπως πχ ο Λεωνίδας ενεργοποιεί την ένωση και όχι τη διάλυση. Εδωσε τη γήινη ζωή του για τη πίστη στις αξίες του. Σε αυτή την οντότητα ήταν ενεργοποιημένες σε υψηλό βαθμό ιδιότητες θεϊκές και αρετές.

Όντως η ανδρεία πηγάζει από την ψυχή, και είναι η μόνη η οποία θα μας οδηγήσει στην ελευθερία της ψυχής μας, έτσι και ο Λεωνίδας θυσιάστηκε για τις αξίες και αρχές της θεϊκής ψυχής του, σε αντίθεση με εμάς όπου αξία είναι το συμφέρον πάνω απ' όλα.

Πιστεύω ότι ο Λεωνίδας δεν το είδε σαν θυσία αλλά σαν ελευθερία από τη σκλαβιά. Δεν υποτάχθηκε αλλά απέδρασε από τον δήμιο δίνοντας το μήνυμα όλων των αρετών σε όλους μας. Άρα η ανδρεία ψυχής είναι το εργαλείο της απόδρασης μας μηδενίζοντας τη ψεύτικη ταυτότητα μας. Να απαλλαγούμε από τα Εγώ. Ευχαριστώ πολύ.

Άλλωστε το δόγμα ελευθερία ή θάνατος, ακούσια. και χωρίς να γίνεται αντιληπτό και κατανοητό στους πολλούς, είναι το σύνθημα για την ολοκληρωτική απόδραση της ψυχής μας από αυτόν τον κόσμο, διότι κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, διότι ό,τι κάνει το κάνει από ανάγκη, και όχι γιατί το θέλει. Έτσι και ο Λεωνίδας ενώ ήξερε ότι θα πεθάνει, κατά βάθος γνώριζε ότι είναι ο μόνος δρόμος προς την ελευθερία και τα ιδανικά της ψυχής του. Καλύτερα ελεύθερος λοιπόν έστω και για μια ημέρα, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή όπως λέει και η παροιμία.

morfeas sky