H υποταγή και το συμφέρον
Βρίσκομαι σε έναν κόσμο όπου δεν απέχει ποτέ από καμιά κακία, γι'αυτό κανένας δεν είναι αναμάρτητος, η λύπη είναι κακία, η στεναχώρια είναι κακία, ο φόβος είναι κακία, η υποταγή είναι κακία, η δουλεία είναι κακία, όπου όλα μα όλα γίνονται από Ανάγκη, τίποτα δεν γίνεται από Ελεύθερη Επιλογή, διότι μας οδηγούν οι Ανάγκες, και οι ανάγκες δημιουργούν την κακία, την λιγότερη κακία όταν υπάρχει Δικαιοσύνη, και την περισσότερη κακία όταν υπάρχει η Αταξία. Και επειδή οι άνθρωποι κοιτάζουν μόνον το ατομικό τους συμφέρον και όχι την συνεργασία υπάρχει η Αταξία, δηλαδή η περισσότερη κακία, η οποία οδηγεί την ανθρωπότητα στην παντοτινή σκλαβιά της, όπου δέκα άνθρωποι καθοδηγούν την πραγματικότητα επτάμισυ δις ανθρώπων, όπου η κατώτερη τάξη υπακούει στην ανώτερη, και ανεβαίνοντας στην πυραμίδα φτάνουμε στην ελίτ την κορυφή όπου κοιτάζουν και αυτοί αποκλειστικά το δικό τους ατομικό συμφέρον, οπότε μην είμαστε ενάντιοι σε αυτό το τέρας που οι ίδιοι δημιουργήσαμε κοιτάζοντας το δικό μας ατομικό ...