ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ (ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ) - ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

Αν μπορούσαν να μας σκοτώσουν με οποιαδήποτε όπλα θα το είχαν κάνει ήδη. Δεν μας θέλουν νεκρούς αλλά ζωντανούς νεκρούς! ανθρωποειδή χωρίς ψυχή.

Η ψυχή λοιπόν είναι αθάνατη νοητική ουσία έχοντας ως νόημα τον δικό της λόγο

Διότι, αυτό μεν (το ανθρωποειδή) έχει την ενέργεια και το πνεύμα (νοερός πνευματικός λόγος) από την φύση που το περιέχει. Ενώ η ψυχή από τον εαυτό της. (Νοητός Λόγος).

morfeas sky

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XV
Στοβαίος 1, 41, 7

Κινείται ό,τι κινείται με την ενέργεια της κίνησης που κινεί το σύμπαν και η φύση του σύμπαντος δίνει κίνηση σε όλα.

Μία μεν κατά τη δύναμη της και άλλη κατά την ενέργεια της.

Και η μία μεν διαπερνά το σύμπαν και το συγκρατεί από μέσα, ενώ η άλλη απλώνεται και το συγκρατεί απ'έξω.

Μαζί και οι δυο βρίσκονται σε όλα.

Η φύση όλων, δημιουργώντας όσα γεννιούνται, παρέχει δημιουργία σε όσα δημιουργούνται σπέρνοντας τα σπέρματα της και έχοντας ύλη που κινείται.

Καθώς κινείται θερμαίνεται και η ύλη γίνεται φωτιά και νερό, το ένα σθεναρό και ισχυρό και το άλλο παθητικό.

Η φωτιά εναντιούμενη στο νερό το ξέρανε κι έγινε γη πάνω στο νερό, καθώς δε ξεραινόταν γινόταν ατμός από τα τρία: το νερό, τη γη και τη φωτιά και έγινε αέρας.

Αυτά, ενώθηκαν σύμφωνα με τη λογική της Αρμονίας, το θερμό με το ψυχρό και το ξηρό με το υγρό και από τη συνύπαρξη αυτών έγινε πνεύμα και σπέρμα ανάλογο με το πνεύμα που παρέχει το σύμπαν. (η φύση).

Αυτό το πνεύμα, πέφτοντας στη μήτρα δεν ηρεμεί στο σπέρμα και, μη ηρεμώντας, μεταβάλλει το σπέρμα και μεταβαλλόμενο, αυτό αποκτά αύξηση και μέγεθος.

Με το μέγεθος που αποκτά παίρνει και εικόνα σχήματος και σχηματίζεται. Με το σχήμα μεταφέρεται το είδος μέσω του οποίου παίρνει την εικόνα.

Επειδή λοιπόν το πνεύμα, μέσα στη μήτρα, δεν είχε τη ζωτική του κίνηση αλλά τη βλαστική, αυτήν η Αρμονία τη συνταίριαξε να είναι η υποδοχή της διανοητικής ζωής (η οποία είναι αμερής-αδιαίρετη και αμετάβλητη και δεν παύει ποτέ να είναι αμετάβλητη).

Και ό,τι είναι μέσα στη μήτρα (το ανθρώπινο σώμα) με τους αριθμούς το κυοφορεί, το γεννά και έξω το βγάζει στον αέρα.

Και η ψυχή που είναι πολύ κοντά, το οικιοποιείται, όχι λόγω συγγενικής ιδιότητας μαζί του, αλλά λόγω της μοίρας, διότι δεν επιθυμεί ιδιαίτερα να είναι μαζί με το σώμα.

(Σχόλιο: Από την στιγμή που επιλέγει η ψυχή να ενσαρκωθεί μέσα σε σώμα αυτόματα γίνεται θύμα της Ειμαρμένης, (μοίρας), διότι σε έναν εικονικό κόσμο όλα είναι προδιαγεγραμμένα να συμβούν, και η μοίρα δημιουργεί όλα τα γεγονότα στην ζωή σύμφωνα με το ρητό ότι δώσεις αυτό θα πάρεις).

Έτσι, από τη μοίρα δίνεται σ'αυτό που γεννιέται η διανοητική κίνηση και η νοερή ουσία της αληθινής ζωής, διότι εισέρχεται στο πνεύμα (η νοερή ζωή του σώματος) η διανοητική ουσία και του δίνει την ζωτική κίνηση.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XVI
Στοβαίος 1, 41,4

Η Ψυχή λοιπόν είναι ουσία ασώματη, και όντας μέσα στο σώμα δε χάνει την ουσία της, διότι συμβαίνει να είναι αεικίνητη στην ουσία της, κινείται μόνη της κατά τη διαδικασία της νόησης χωρίς να κινείται μέσα σε κάτι ούτε προς κάτι ούτε χάρη σε κάτι. Προέχει στη δύναμη και ότι προέχει δε χρειάζεται αυτά που έπονται.

(Η ψυχή όταν έχει σώμα δεν έχει ούτε λόγο ούτε νόηση, διότι την οδηγει η νοερή μεταβαλλόμενη ζωή του σώματος)

Αυτό λοιπόν που είναι μέσα σε κάτι είναι ο τόπος και ο χρόνος και η φύση. Αυτό που υπάρχει σε σχέση με κάτι είναι είναι η Αρμονία και το είδος και το σχήμα. Και αυτό που υπάρχει χάρη σε κάτι, είναι το σώμα. Διότι για χάρη του σώματος είναι και ο χρόνος και ο τόπος και η φύση. Αυτά, με συγγενική οικειότητα, επικοινωνούν μεταξύ τους.

Επειδή το σώμα χρειαζόταν τόπο (δε μπορεί το σώμα να ζήσει δίχως τόπο) και μεταβάλλεται με φυσικό τρόπο και είναι αδύνατον να υπάρξει μεταβολή χωρίς τον χρόνο, και τη φυσική κίνηση, ούτε και μπορεί να υπάρχει σώμα χωρίς Αρμονία.

(Σχόλιο: η αύξηση και η μείωση του σώματος μέσα από την βλαστική του κίνηση, είναι η γέννηση, η ολοκλήρωση του σώματος, η ωρίμανση του σώματος, το γήρας του σώματος, ο θάνατος του σώματος, δηλαδή η διάλυση αυτής της σύνθεσης του σώματος, και όλα αυτά και πολλά περισσότερα δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά στα θνητά όντα χωρίς την αντίληψη του διαχωρισμένου χρόνου: παρελθόν, παρόν, μέλλον, μέσα από μια μνήμη που του δίνεται - ο εγκέφαλος υπολογιστής του σώματος).

Ο τόπος λοιπόν υπάρχει για χάρη του σώματος. Διότι δέχεται τις μεταβολές του σώματος και δεν αφήνει να χάνεται ό,τι μεταβάλλεται. Μεταβαλλόμενο δε, μεταπίπτει από το ένα στο άλλο και χάνει τη σύσταση του αλλά δεν παύει να είναι σώμα, μόνο που, μεταβαλλόμενο σε κάτι άλλο έχει τη σύσταση του άλλου.

Διότι το σώμα, ως σώμα παραμένει. Όμως η όποια διάθεση του (η ανθρώπινη μορφή που είχε μετά τον θάνατο) δε μένει, και επομένως το σώμα μεταβάλλεται μόνο κατά τη διάθεση.

Λοιπόν, ο τόπος, ο χρόνος και η φυσική κίνηση (η νοερή ζωή του πνεύματος) είναι ασώματα. Κάθε ένα δε, έχει τα δικά του χαρακτηριστικά.

Και είναι η ιδιότητα της χωρητικότητας το χαρακτηριστικό του τόπου, (Ο Νους χωρά μέσα του κάθε σώμα ώστε να γεννηθεί ο χώρος και να υποδεχτεί τον τόπο) το διάστημα και ο αριθμός του χρόνου, (αύξηση-μείωση των αριθμών-σωμάτων), και (του πνεύματος) της φύσης είναιη κίνηση, της Αρμονίας η φιλία, και του σώματος η μεταβολή.

Χαρακτηριστικό της ίδιας της ψυχής είναι η κατ'ουσίαν νόηση.

ΑΠΟΣΠΑΣΜA XVII
Στοβαίος 1, 49, 4

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
Η ψυχή λοιπόν, είναι ουσία ουσία αυτοτελής που από την αρχή πήρε ζωή σύμφωνα με το πεπρωμένο και τράβηξε προς τον εαυτό της το πάθος και την επιθυμία όμοια με της ύλης.

Και το μεν πάθος υπάρχει στην ύλη αλλά αν αυτό αποκτήσει εθισμό προς το νόημα της ψυχής τότε γίνεται ανδρεία και δεν παρασύρεται από την δειλία.

Η επιθυμία τώρα, προσφέρεται και αυτή και εάν αποκτήσει εθισμό προς το λογισμό της ψυχής τότε γίνεται σωφροσύνη και δεν υποκινείται από την ηδονή, διότι ο λογισμός αναπληρώνει την έλλειψη της επιθυμίας.

Όταν δε όλα είναι σε Αρμονία και έχουν την ίδια τάση και όταν και τα δύο στηρίζονται στο λογισμό της ψυχής, τότε γίνεται δικαιοσύνη.

Διότι ο ισοδύναμος εθισμός τους αφαιρεί την υπερβολή της επιθυμίας.

Αρχή δε αυτών είναι η διανοητική ουσία, που είναι η μόνη και έχει τη δύναμη της δικής της λογικής.
Η ουσία δε αυτή άρχει και ηγεμονεύει όπως ο άρχοντας εξουσιάζει και διαφεντεύει.
Ο Λόγος της είναι σαν σύμβουλος.

Ο διανοητικός, λοιπόν, λόγος της ουσίας, είναι γνώση των λογισμών που παρέχουν μια εικόνα λογισμού στο άλογο μέρος της ψυχής, όπως είναι η ηχώ ως προς τη φωνή και η λάμψη της σελήνης ως προς τον ήλιο. (έκλαμψη, φώτιση, ιδέα).

Το πάθος λοιπόν και η επιθυμία είναι προσαρμοσμένα προς κάποιο λογισμό και έλκουν το ένα το άλλο και αποκτούν τη γνώση των κοσμικών κύκλων.

ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XVIII
Στοβαίος 2, 8, 31

Υπάρχει λοιπόν η ουσία και ο λόγος και η νόηση και η διανόηση. Προς τη διανόηση οδηγεί και η εικασία και η αίσθηση.Ο λόγος οδηγείται προς την ουσία και το νόημα δι'αυτού άγεται. Η νόηση επιπλέκεται με το λογισμό και μαζί μία μορφή αποκτούν και αυτή είναι η μορφή της ψυχής.


Οδηγεί δε στη διανόηση η εικασία και η αίσθηση.
Αυτά δε μένουν στο ίδιο σημείο αλλά μεγαλώνουν και μικραίνουν
και διαφοροποιούνται.
Γίνονται χειρότερα όταν αποσπαστούν από τη διανόηση αλλά,
όταν ακολουθούν και πείθονται, κοινωνούν το νοητικό λόγο δια
των μαθημάτων.

Έχουμε βέβαια και την επιλογή.
Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας,
όπως άθελα μας και αυτή του χειρότερου.
Διότι η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει στη σωματική φύση, και γι'αυτό και η μοίρα εξουσιάζει όποιον το επιλέγει.

Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια,
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει.


Ελευθερώνοντας λοιπόν τον πρώτο, μετά από τον πρώτο θεό,
διανοητικό λόγο, προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε
η φύση σε ότι γεννιέται.

Η ψυχή, επικοινωνώντας με αυτά επικοινωνεί και με τα πεπρωμένα
αυτών και ας είναι αμέτοχη στη φύση των όσων γεννιώνται.

morfeas sky

ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XIX
Στοβαίος 1, 49, 6

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
Η ψυχή είναι αθάνατη νοητική ουσία έχοντας ως νόημα τον δικό
της λόγο, όσο βρίσκεται μαζί με το ανθρώπινο σώμα έλκεται από τη
σκέψη της Αρμονίας.

Αλλά όταν απαλλαγεί από το φυσικό σώμα μένει μόνη,
ορίζοντας τον εαυτό της μέσα στο νοητό κόσμο.
Εξουσιάζει το λόγο της φέροντας σε ό, τι έρχεται στη ζωή, όμοια
με τη νόηση της κίνηση και αυτό ονομάζεται ζωή.
Διότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ψυχής, δηλαδή να δίνει σε
άλλους κάτι παρόμοιο με την ιδιότητα της.

Λοιπόν, υπάρχουν δύο ζωές και δύο κινήσεις Μία κατά την ουσία και άλλη κατά την φύση του σώματος και η μεν πρώτη είναι η γενικότερη η δε δεύτερη η μερικότερη.
Αυτή τώρα που είναι κατ'ουσία είναι αυτεξούσια ενώ η άλλη είναι αναγκαστική.
Διότι, κάθε τι που κινείται υπόκειται στον εξαναγκασμό αυτού
που το κινεί.
Η κίνηση που κινεί την ψυχή έχει εξοικιωθεί με τον έρωτα
της νοητής ουσίας.

Η ψυχή λοιπόν, είναι ασώματη, ούσα αμέτοχη του φυσικού σώματος.
Διότι αν έχει σώμα δεν έχει ούτε λόγο ούτε νόηση.
Διότι κάθε σώμα είναι δίχως νόηση.
Συμμετέχοντας δε στην ουσία πετυχαίνει η ψυχή να είναι έμβιο ον
με πνεύμα.
Και το μεν πνεύμα ανήκει στο σώμα, ο δε λόγος στην ουσία, και ο λόγος διακρίνει το ύψιστο αγαθό ενώ το αισθητικό πνεύμα κρίνει τα φαινόμενα.


Διαιρείται δε στις οργανικές αισθήσεις, που κάποιο μέρος τους είναι
η πνευματική όραση, και το πνεύμα το ακουστικό, το οσφρητικό, το γνωστικό, και το απτικό.(οπτικό).
Αυτό το πνεύμα το αισθητικό, γενόμενο ανάλογο της διάνοιας κρίνει ή φαντάζεται μόνο. Διότι ανήκει στο σώμα και δέχεται τα πάντα.

Ο λόγος τώρα, ανήκει στην ουσία και είναι η φρόνηση.
Συνυπάρχει δε με τον λόγο η γνώση των πολύτιμων πραγμάτων,
ενώ με το πνεύμα η εικασία.
Διότι, αυτό μεν (η γνώση των πολύτιμων πραγμάτων) έχει την ενέργεια του από το σύμπαν που το περιέχει, ενώ η ψυχή από τον εαυτό της.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΧΧ
Στοβαίος 1, 49, 3

Λοιπόν, η ψυχή είναι ασώματη ουσία γιατί αν είχε σώμα δεν θα μπορούσε να σώζει τον εαυτό της. Διότι κάθε σώμα χρειάζεται την ουσία και επίσης χρειάζεται και ζωή που να βρίσκεται σε τάξη. Διότι, κάθε πράγμα που έχει γένεση πρέπει να το ακολουθεί και η μεταβολή. Διότι ό,τι γεννιέται, γεννιέται σε μέγεθος και έχει αυξητική πορεία αλλά, κάθε τι το αυξανόμενο ακολουθείται από μείωση και τη μείωση την ακολουθεί φθορά.
Μετέχοντας δε σε ένα είδος ζωής ζει και συμμετέχει στην στην ύπαρξη εξαιτίας της ψυχής.

Η αιτία λοιπόν της ύπαρξης του σώματος (δηλαδή η ψυχή) είναι η ίδια ανώτερη, διότι η ψυχή δίνει ζωή με νόηση.
Τώρα βέβαια το να υπάρχει εννοώ το να γεννιέται μέσα στο λόγο και να μετέχει σε ζωή με νόηση, διότι η ψυχή δίνει ζωή με νόηση.
Ονομάζεται έμβιο ον εξαιτίας της ζωής, λογικό εξαιτίας της νόησης και θνητό λόγω του σώματος. Άρα η ψυχή είναι ασώματη, με αμετάβλητη δύναμη. Διότι, πως είναι δυνατό να μιλούμε για έμβιο ον με νόηση χωρίς την ύπαρξη της ουσίας που του δίνει την ζωή;

Αλλά, ούτε λογικό μπορεί κανείς να πει ότι είναι, χωρίς την ύπαρξη της διανοητικής ουσίας που δίνει ζωή με νόηση. Σε όλα δε, φτάνει η νόηση εξαιτίας της σύστασης του σώματος με βάση την αρμονία. Γιατί, εάν υπερέχει σε σύσταση το θερμό, γίνεται ελαφρύς και ένθερμος και εάν το ψυχρό, βαρύς και νωχελικός. Διότι η φύση προσαρμόζει τη σύσταση του σώματος προς την αρμονία.
Τα δε είδη της αρμονίας είναι τρία: το κατά το θερμό, το κατά το ψυχρό και κατά το μέσο. Και προσαρμόζει ανάλογα με τον αστέρα που επικρατεί στο συνδιασμό των αστέρων.

Όταν η ψυχή παραλάβει το σώμα όπως ορίζεται από το πεπρωμένο, του δίνει ζωή σύμφωνα με το έργο της φύσης. Η φύση λοιπόν εξομοιώνει την αρμονία του σώματος με την ένωση των αστέρων και ενώνει τα πολύμεικτα με την αρμονία των αστέρων ώστε να έχουν μεταξύ τους συμπάθεια. Διότι, σκοπός της αρμονίας των αστέρων είναι να δημιουργήσουν συμπάθεια σύμφωνα με το πεπρωμένο τους.

morfeas sky

Αν μπορούσαν να μας σκοτώσουν με οποιαδήποτε όπλα θα το είχαν κάνει ήδη. Δεν μας θέλουν νεκρούς αλλά ζωντανούς νεκρούς! ανθρωποειδή χωρίς ψυχή.

Η ψυχή λοιπόν είναι αθάνατη νοητική ουσία έχοντας ως νόημα τον δικό της λόγο

Διότι, αυτό μεν (το ανθρωποειδή) έχει την ενέργεια και το πνεύμα από την φύση που το περιέχει.
Ενώ η ψυχή από τον εαυτό της.

morfeas sky