ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ

Η ψυχή είναι νοητή ουσία-συνείδηση με ενεργειακό σώμα της φωτιάς, κινείται μέσα στην αμετάβλητη (όμοια) ενέργεια των Απλανών, και παίρνει την νοητή ζωή από τον Αγαθό Νου και Αδιαίρετο Άγιο Λόγο, που εισέρχεται στην ενέργεια του πυρός και γεννιέται η ψυχή δηλαδή το πνεύμα του πυρός.

Ότι κινείται είναι η ζωή, (ψυχή-ενέργεια του πυρός), ενώ ότι έχει Νου και κινείται η νοητή ζωή, (Νους και ψυχή), ενώ ότι έχει σώμα γήϊνο (σύνθετο σώμα ανόμοιων ενεργειών) και κινείται η νοερή μεταβαλλόμενη θνητή ζωή των ειδώλων της ψυχής.

morfeas sky

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙΙ
Στοβαιος 1,49, 5
ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

Κάθε ψυχή είναι αθάνατη και αεικίνητη.

Διότι είπαμε στα "Γενικά" για τις κινήσεις, που άλλες προέρχονται από τις ενέργειες και άλλες από τα σώματα.
Είπαμε ακόμη ότι η ψυχή γεννήθηκε από ύλη ασώματη.
Διότι, κάθε τι που έχει γεννηθεί, πρέπει να έχει γίνει από κάτι.

Ή ψυχή έχει μία ίδια ουσία (Νους) είναι αυτοτελής, πήρε ζωή σύμφωνα με το πεπρωμένο και τράβηξε προς τον εαυτό της το πάθος και την επιθυμία όμοια με της ύλης.

Το πάθος υπάρχει στην ύλη, αλλά αν αυτό αποκτήσει εθισμό προς το νόημα της ψυχής τότε γίνεται ανδρεία και δεν παρασύρεται από την δειλία.

Η επιθυμία τώρα, προσφέρεται κι αυτή και αν αποκτήσει εθισμό προς το λογισμό της ψυχής τότε γίνεται σωφροσύνη και δεν υποκινείται από την ηδονή διότι ο λογισμός αναπληρώνει την έλλειψη της επιθυμίας.

Όταν δε όλα είναι σε αρμονία και έχουν την ίδια τάση και όταν και τα δύο στηρίζονται στο λογισμό της ψυχής, τότε γίνεται δικαιοσύνη.  Διότι ο ισοδύναμος λογισμός αφαιρεί την υπερβολή της επιθυμίας.

Αρχή δε όλων είναι ή διανοητική ουσία, που είναι η μόνη σε επαφή με τον λόγο, ο λόγος είναι σαν σύμβουλος.

Ψυχή λοιπόν είναι ουσία αυτοτελής, είναι η νόηση, ο διανοητικός λόγος της ουσίας, είναι η γνώση των λογισμών που κάνουμε, διαμέσου της ουσίας της ψυχής του λόγου, και παρέχουν στο άλογο μέρος της ψυχής την ηχώ ως φωνή σε εμάς.Υπάρχει λοιπόν η ουσία και ο λόγος, και η νόηση και η διανόηση, προς την διανόηση μας οδηγεί η εικασία και η αίσθηση.

Ο λόγος οδηγείται προς την ουσία, και δι αυτού άγεται.
Ή νόηση επιπλέκεται με τον λογισμό και όλα μαζί μία μορφή αποκτούν, και αυτή είναι η μορφή της ψυχής.

morfeas sky

ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ

Σωστά μου τα είπες όλα, πατέρα, αλλά ακόμη θύμισες μου ποια είναι που σχετίζονται με την πρόνοια και ποια με την ανάγκη, όπως και με την μοίρα;

- Είπα, ότι υπάρχουν μέσα μας τρία είδη ασωμάτων.

Το ένα είναι νοητό και αυτό είναι άχρωμο, χωρίς σχήμα και ασώματο, φτιαγμένο απ την ίδια πρώτη νοητή ουσία.

Επίσης, υπάρχουν μέσα μας και, αντίθετα με αυτό, σώματα τα οποία υποδέχονται το νοητό. Αυτό λοιπόν που κινείται από τη νοητή ουσία, σύμφωνα με κάποια λογική, και που υποδέχθηκε αυτή τη νοητή ουσία, αμέσως μεταβάλλεται σε ένα άλλο είδος κίνησης. Και αυτό είναι το είδωλο του νοήματος του δημιουργού.

(η νοητή ουσία αποκτά ένα άλλο είδος διανοητικής κίνησης-λογικής-συναισθήματα-αισθήσεις βλέποντας τα πάντα μέσα από το σώμα και τις ανάγκες του σώματος).

Τρίτον, είναι ένα είδος ασωμάτων το οποίο κινείται γύρω από τα σώματα: τόπος, χρόνος, κίνηση, σχήμα, επιφάνεια, μέγεθος, είδος.
Σ αυτά υπάρχουν δύο διαφορές. Δηλαδή, εκείνα στα οποία υπάρχει μια ιδιαίτερη ποιότητα και κάποια ανήκουν στο σώμα, και εκείνα που έχουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και είναι το σχήμα, το χρώμα, το είδος, ο τόπος, ο χρόνος, η κίνηση.

Αυτά που αφορούν το σώμα είναι το σχηματισμένο σχήμα, το χρωματισμένο χρώμα, η μορφοποιημένη μορφή, η επιφάνεια και το μέγεθος. Αυτά μετέχουν στα προηγούμενα.

Η νοητή λοιπόν ουσία, όντας κοντά στον θεό, έχει εξουσία στον εαυτό της και μπορεί σώζοντας τον εαυτό της να σώζει και κάτι άλλο.

Επειδή δε αυτή η ίδια η ουσία δεν υπόκειται στην ανάγκη, αφημένη από τον θεό, προτιμά τη σωματική φύση και η εκλογή της αυτή γίνεται από πρόνοια. Έτσι, γίνεται μέλος του κόσμου.

Κάθε άλογο στοιχείο κινείται προς κάποιο λογικό και το μεν λογικό είναι από πρόνοια το δε άλογο από ανάγκη και όσα συμβαίνουν στο σώμα είναι από τη μοίρα.

Και αυτός είναι ο λόγος όσων με την πρόνοια, και την ανάγκη και τη μοίρα σχετίζονται.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XVI
Στοβαίος 1, 41,4

Η Ψυχή λοιπόν είναι ουσία ασώματη, και όντας μέσα στο σώμα δε χάνει την ουσία της, διότι συμβαίνει να είναι αεικίνητη στην ουσία της, κινείται μόνη της κατά τη διαδικασία της νόησης χωρίς να κινείται μέσα σε κάτι ούτε προς κάτι ούτε χάρη σε κάτι. Προέχει στη δύναμη και ότι προέχει δε χρειάζεται αυτά που έπονται.

Αυτό λοιπόν που είναι μέσα σε κάτι είναι ο τόπος και ο χρόνος και η φύση. Αυτό που υπάρχει σε σχέση με κάτι είναι είναι η Αρμονία και το είδος και το σχήμα. Και αυτό που υπάρχει χάρη σε κάτι, είναι το σώμα. Διότι για χάρη του σώματος είναι και ο χρόνος και ο τόπος και η φύση. Αυτά, με συγγενική οικειότητα, επικοινωνούν μεταξύ τους.

Επειδή το σώμα χρειαζόταν τόπο (δε μπορεί το σώμα να ζήσει δίχως τόπο) και μεταβάλλεται με φυσικό τρόπο και είναι αδύνατον να υπάρξει μεταβολή χωρίς τον χρόνο (αύξηση και μείωση) και τη φυσική κίνηση, ούτε και μπορεί να υπάρχει σώμα χωρίς Αρμονία.

Ο τόπος λοιπόν υπάρχει για χάρη του σώματος.
Διότι δέχεται τις μεταβολές του σώματος και δεν αφήνει να χάνεται ό,τι μεταβάλλεται. Μεταβαλλόμενο δε, μεταπίπτει από το ένα στο άλλο και χάνει τη σύσταση του αλλά δεν παύει να είναι σώμα, μόνο που, μεταβαλλόμενο σε κάτι άλλο έχει τη σύσταση του άλλου.

Διότι το σώμα, ως σώμα παραμένει. Όμως η όποια διάθεση του δε μένει, και επομένως το σώμα μεταβάλλεται μόνο κατά τη διάθεση.

Λοιπόν, ο τόπος, ο χρόνος και η φυσική κίνηση είναι ασώματα.
Κάθε ένα δε, έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Και είναι η ιδιότητα της χωρητικότητας το χαρακτηριστικό του τόπου, το διάστημα και ο αριθμός του χρόνου, και της φύσης είναι η κίνηση, της Αρμονίας η φιλία, και του σώματος η μεταβολή.

Χαρακτηριστικό της ίδιας της ψυχής είναι η κατ'ουσίαν νόηση.

ΑΠΟΣΠΑΣΜA XVII
Στοβαίος 1, 49, 4
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

Η ψυχή λοιπόν, είναι ουσία ουσία αυτοτελής που από την αρχή πήρε ζωή σύμφωνα με το πεπρωμένο και τράβηξε προς τον εαυτό της το πάθος και την επιθυμία όμοια με της ύλης.

Και το μεν πάθος υπάρχει στην ύλη αλλά αν αυτό αποκτήσει εθισμό προς το νόημα της ψυχής τότε γίνεται ανδρεία και δεν παρασύρεται από την δειλία.

Η επιθυμία τώρα, προσφέρεται και αυτή και εάν αποκτήσει εθισμό προς το λογισμό της ψυχής τότε γίνεται σωφροσύνη και δεν υποκινείται από την ηδονή, διότι ο λογισμός αναπληρώνει την έλλειψη της επιθυμίας.

Όταν δε όλα είναι σε Αρμονία και έχουν την ίδια τάση και όταν και τα δύο στηρίζονται στο λογισμό της ψυχής, τότε γίνεται δικαιοσύνη.

Διότι ο ισοδύναμος εθισμός τους αφαιρεί την υπερβολή της επιθυμίας.

Αρχή δε αυτών είναι η διανοητική ουσία, που είναι η μόνη και έχει τη δύναμη της δικής της λογικής.
Η ουσία δε αυτή άρχει και ηγεμονεύει όπως ο άρχοντας εξουσιάζει και διαφεντεύει.
Ο Λόγος της είναι σαν σύμβουλος.

Ο διανοητικός, λοιπόν, λόγος της ουσίας, είναι γνώση των λογισμών που παρέχουν μια εικόνα λογισμού στο άλογο μέρος της ψυχής, όπως είναι η ηχώ ως προς τη φωνή και η λάμψη της σελήνης ως προς τον ήλιο. (έκλαμψη, φώτιση, ιδέα).

Το πάθος λοιπόν και η επιθυμία είναι προσαρμοσμένα προς κάποιο λογισμό και έλκουν το ένα το άλλο και αποκτούν τη γνώση των κοσμικών κύκλων.

ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XVIII
Στοβαίος 2, 8, 31

Υπάρχει λοιπόν η ουσία και ο λόγος και η νόηση και η διανόηση.
Προς τη διανόηση οδηγεί και η εικασία και η αίσθηση.Ο λόγος οδηγείται προς την ουσία και το νόημα δι'αυτού άγεται.
Η νόηση επιπλέκεται με το λογισμό και μαζί μία μορφή αποκτούν
και αυτή είναι η μορφή της ψυχής.

Οδηγεί δε στη διανόηση η εικασία και η αίσθηση.
Αυτά δε μένουν στο ίδιο σημείο αλλά μεγαλώνουν και μικραίνουν
και διαφοροποιούνται. 

Γίνονται χειρότερα όταν αποσπαστούν από τη διανόηση αλλά,
όταν ακολουθούν και πείθονται, κοινωνούν το νοητικό λόγο δια
των μαθημάτων.

Έχουμε βέβαια και την επιλογή. 

Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας,
όπως άθελα μας και αυτή του χειρότερου.

Διότι η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει στη σωματική φύση, και γι'αυτό και η μοίρα εξουσιάζει όποιον το επιλέγει.

Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια,
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει.

Ελευθερώνοντας λοιπόν τον πρώτο, μετά από τον πρώτο θεό,
διανοητικό λόγο, προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε
η φύση σε ότι γεννιέται.

Η ψυχή, επικοινωνώντας με αυτά επικοινωνεί και με τα πεπρωμένα
αυτών και ας είναι αμέτοχη στη φύση των όσων γεννιώνται.

morfeas sky

ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XIX
Στοβαίος 1, 49, 6
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

Η ψυχή είναι αθάνατη νοητική ουσία έχοντας ως νόημα τον δικό
της λόγο, όσο βρίσκεται μαζί με το ανθρώπινο σώμα έλκεται από τη
σκέψη της Αρμονίας.

Αλλά όταν απαλλαγεί από το φυσικό σώμα μένει μόνη,
ορίζοντας τον εαυτό της μέσα στο νοητό κόσμο.
Εξουσιάζει το λόγο της φέροντας σε ό, τι έρχεται στη ζωή, όμοια
με τη νόηση της κίνηση και αυτό ονομάζεται ζωή.
Διότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ψυχής, δηλαδή να δίνει σε
άλλους κάτι παρόμοιο με την ιδιότητα της.

Λοιπόν, υπάρχουν δύο ζωές και δύο κινήσεις Μία κατά την ουσία και άλλη κατά την φύση του σώματος και η μεν πρώτη είναι η γενικότερη η δε δεύτερη η μερικότερη.

Αυτή τώρα που είναι κατ'ουσία είναι αυτεξούσια ενώ η άλλη είναι αναγκαστική.

Διότι, κάθε τι που κινείται υπόκειται στον εξαναγκασμό αυτού
που το κινεί. 

Η κίνηση που κινεί την ψυχή έχει εξοικιωθεί με τον έρωτα
της νοητής ουσίας.

Η ψυχή λοιπόν, είναι ασώματη, ούσα αμέτοχη του φυσικού σώματος.

Διότι αν έχει σώμα δεν έχει ούτε λόγο ούτε νόηση.
Διότι κάθε σώμα είναι δίχως νόηση.

Συμμετέχοντας δε στην ουσία πετυχαίνει η ψυχή να είναι έμβιο ον
με πνεύμα.

Και το μεν πνεύμα ανήκει στο σώμα, ο δε λόγος στην ουσία, και ο λόγος διακρίνει το ύψιστο αγαθό ενώ το αισθητικό πνεύμα κρίνει τα φαινόμενα.

Διαιρείται δε στις οργανικές αισθήσεις, που κάποιο μέρος τους είναι η πνευματική όραση, και το πνεύμα το ακουστικό, το οσφρητικό, το γνωστικό, και το απτικό.(οπτικό).

Αυτό το πνεύμα το αισθητικό, γενόμενο ανάλογο της διάνοιας κρίνει ή φαντάζεται μόνο. Διότι ανήκει στο σώμα και δέχεται τα πάντα.

Ο λόγος τώρα, ανήκει στην ουσία και είναι η φρόνηση.
Συνυπάρχει δε με τον λόγο η γνώση των πολύτιμων πραγμάτων,
ενώ με το πνεύμα η εικασία.

Διότι, αυτό μεν (η γνώση των πολύτιμων πραγμάτων) έχει την ενέργεια του από το σύμπαν που το περιέχει, ενώ η ψυχή από τον εαυτό της.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΧΧ
Στοβαίος 1, 49, 3

Λοιπόν, η ψυχή είναι ασώματη ουσία γιατί αν είχε σώμα δεν θα μπορούσε να σώζει τον εαυτό της. Διότι κάθε σώμα χρειάζεται την ουσία και επίσης χρειάζεται και ζωή που να βρίσκεται σε τάξη. Διότι, κάθε πράγμα που έχει γένεση πρέπει να το ακολουθεί και η μεταβολή. Διότι ό,τι γεννιέται, γεννιέται σε μέγεθος και έχει αυξητική πορεία αλλά, κάθε τι το αυξανόμενο ακολουθείται από μείωση και τη μείωση την ακολουθεί φθορά.
Μετέχοντας δε σε ένα είδος ζωής ζει και συμμετέχει στην στην ύπαρξη εξαιτίας της ψυχής.

Η αιτία λοιπόν της ύπαρξης του σώματος (δηλαδή η ψυχή) είναι η ίδια ανώτερη, διότι η ψυχή δίνει ζωή με νόηση.
Τώρα βέβαια το να υπάρχει εννοώ το να γεννιέται μέσα στο λόγο και να μετέχει σε ζωή με νόηση, διότι η ψυχή δίνει ζωή με νόηση.
Ονομάζεται έμβιο ον εξαιτίας της ζωής, λογικό εξαιτίας της νόησης και θνητό λόγω του σώματος. Άρα η ψυχή είναι ασώματη, με αμετάβλητη δύναμη. Διότι, πως είναι δυνατό να μιλούμε για έμβιο ον με νόηση χωρίς την ύπαρξη της ουσίας που του δίνει την ζωή;

Αλλά, ούτε λογικό μπορεί κανείς να πει ότι είναι, χωρίς την ύπαρξη της διανοητικής ουσίας που δίνει ζωή με νόηση. Σε όλα δε, φτάνει η νόηση εξαιτίας της σύστασης του σώματος με βάση την αρμονία. Γιατί, εάν υπερέχει σε σύσταση το θερμό, γίνεται ελαφρύς και ένθερμος και εάν το ψυχρό, βαρύς και νωχελικός. Διότι η φύση προσαρμόζει τη σύσταση του σώματος προς την αρμονία.
Τα δε είδη της αρμονίας είναι τρία: το κατά το θερμό, το κατά το ψυχρό και κατά το μέσο. Και προσαρμόζει ανάλογα με τον αστέρα που επικρατεί στο συνδιασμό των αστέρων.

Όταν η ψυχή παραλάβει το σώμα όπως ορίζεται από το πεπρωμένο, του δίνει ζωή σύμφωνα με το έργο της φύσης. Η φύση λοιπόν εξομοιώνει την αρμονία του σώματος με την ένωση των αστέρων και ενώνει τα πολύμεικτα με την αρμονία

morfeas sky

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XXI
Στοβαίος 1, 41, 11

Το υπερούσιο λοιπόν είναι στην κορυφή όλων των όντων.
Είναι λοιπόν το υπερούσιο, εκείνο μέσω του οποίου η ουσία που λέγεται καθολική νοείται κοινή των πραγματικών όντων και των όντων όπως νοούνται ως καθαυτό τέτοια.

Τα αντίθετα με αυτά, από την άλλη, είναι φύση, ουσία αισθητή, η οποία περιέχει όλα τα αισθητά.

Ανάμεσα δε σ'αυτούς, υπάρχουν θεοί που τους σκεφτόμαστε και τους αισθανόμαστε.

Από τα αισθητά όντα άλλα μετέχουν στους νοητούς θεούς, άλλα μπορούν να εικαστούν και άλλα επικοινωνούν με τους νοηματικούς θεούς. Αυτά είναι εικόνες νοημάτων, όπως ο ήλιος είναι εικόνα του επουράνιου δημιουργού θεού. Διότι, όπως εκείνος στο σύμπαν δημιούργησε, και ο ήλιος δημιουργεί τα ζώα και γεννά τα φυτά και κυριαρχεί στα πνεύματα.

ΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΗΣΗ
https://oneirosky.blogspot.com/2016/12/blog-post_11.html

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

Στοβαίος 1, 49, 3

Λοιπόν, η ψυχή είναι ασώματη ουσία γιατί αν είχε σώμα δε θα μπορούσε να σώζει τον εαυτό της, διότι, κάθε σώμα χρειάζεται την ουσία, και επίσης χρειάζεται και ζωή που να βρίσκεται σε τάξη, διότι, κάθε πράγμα που έχει γέννεση πρέπει να το ακολουθεί η μεταβολή, διότι ότι γεννιέται, γεννιέται σε μέγεθος και έχει αυξητική πορεία αλλά, κάθε τι αυξανόμενο ακολουθείται από μείωση και τη μείωση την ακολουθεί φθορά, διότι ότι γεννιέται, αυξάνει το σώμα του συνεχώς μέχρι την ολοκλήρωση του, αλλά και αμέσως μετά ακολουθείται η μείωση του, δηλαδή η γήρανση και φθορά του σώματος. Μετέχοντας δε σε ένα είδος ζωής ζει και συμμετέχει στην ύπαρξη εξαιτίας της ψυχής.

Η αιτία λοιπόν της ύπαρξης του σώματος (δηλαδή η ψυχή) είναι η ίδια ανώτερη. Τώρα βέβαια το να υπάρχει, εννοώ το να γεννιέται μέσα στο λόγο, και να μετέχει σε ζωή με νόηση, διότι η ψυχή δίνει ζωή με νόηση, ονομάζεται έμβιο ον εξαιτίας της ζωής,(κίνησης) λογικό εξαιτίας της νόησης και θνητό λόγω του σώματος. Άρα η ψυχή είναι ασώματη, με αμετάβλητη δύναμη.

Διότι, πως είναι δυνατό να μιλούμε για έμβιο ον με νόηση χωρίς την ύπαρξη της ουσίας που του δίνει τη ζωή; (κίνηση-λόγος). Αλλά, ούτε λογικό μπορεί να πει κανείς ότι είναι, χωρίς την ύπαρξη της διανοητικής ουσίας, που δίνει ζωή με νόηση.(διανοητική κίνηση: νους και αδιαίρετος λόγος).

Σε όλα δε, φτάνει η νόηση εξαιτίας της σύστασης του σώματος με βάση την αρμονία, γιατί, εάν υπερέχει στη σύσταση το θερμό, γίνεται ελαφρύς και ένθερμος, και εάν το ψυχρό, βαρύς και νωχελικός, διότι η φύση προσαρμόζει τη σύσταση του σώματος προς την αρμονία.

Τα δε είδη της αρμονίας είναι τρία:

το κατά θερμό,

το κατά ψυχρό,

και κατά το μέσο.

Και προσαρμόζει ανάλογα με τον αστέρα που επικρατεί στον συνδιασμό των αστέρων.

σημ: μας μιλά για τα ζώδια, τον ζωδιακό κύκλο, όπου η ημέρα και η ώρα που θα γεννηθεί ένα έμβιο σώμα, καθορίζεται ανάλογα και ο χαρακτήρας του.

Όταν η ψυχή παραλάβει το σώμα όπως ορίζεται από το πεπρωμένο, του δίνει ζωή σύμφωνα με το έργο της φύσης.

Η φύση λοιπόν εξομοιώνει την αρμονία του σώματος με την ένωση των αστέρων, και ενώνει τα πολύμεικτα με την αρμονία των αστέρων ώστε να έχουν μεταξύ τους συμπάθεια, διότι, σκοπός της αρμονίας των αστέρων είναι να δημιουργήσουν συμπάθεια σύμφωνα με το πεπρωμένο τους.

morfeas sky