ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΗ
ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΗ
"Λέγουν ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατος και άλλοτε μεν τελειώνει, οπότε λέγομε ότι ο άνθρωπος αποθνήσκει, άλλοτε δε πάλιν γεννάται, ποτέ όμως δεν χάνεται"
ΜΕΝΩΝ-ΠΛΑΤΩΝΑΣ
"Εκείνο που η κάμπια θεωρεί το τέλος του κόσμου, ο δημιουργός το ονομάζει πεταλούδα…" . Ρ. ΜΠΑΧ
Εμπεδοκλής
Χαρακτηριστικό είναι το υπέροχο παρακάτω απόσπασμα του Εμπεδοκλή:
"Άφρονες και αγνοούντες είναι και με την σκέψη τους μακριά δεν φτάνουν, aυτοί που υποθέτουν πως εκείνο που δεν υπήρχε μπορεί να υπάρξει, ή πως εντελώς να πεθάνει κάτι μπορεί , και παντελώς να εξαφανιστεί.
Αδύνατον αρχή να γίνει από την Μη ύπαρξη.
Αδύνατον επίσης η ύπαρξη στο τίποτε να σβήσει, διότι εκεί όπου μία ύπαρξη οδηγείται, εκεί θα συνεχίσει να είναι.
Ποτέ κανένα μην πιστέψετε που καθοδηγούμενος εις τα θέματα αυτά υπήρξε, ότι τα πνεύματα των ανθρώπων ζουν μόνο όσο η αποκαλούμενη ζωή κρατά.
Ότι μονάχα τότε ζούνε, όσοι απολαμβάνουν τις χαρές και τις λύπες τους, ή ότι προτού να γεννηθούν και αφού πεθάνουν, αυτοί είναι ένα τίποτα…".
Ηράκλειτος
"Το αθάνατο είναι θνητό. Το θνητό είναι αθάνατο.
Ο θάνατος είναι αθάνατη ζωή για τους θνητούς,
Για τους αθάνατους, η θνητή ζωή είναι θάνατος.."
Ερμής Τρισμέγιστος
"-Δεν πεθαίνουν πατέρα τα ζωντανά όντα στον κόσμο, μολονότι αποτελούν τμήματα του κόσμου;
-Σώπα, παιδί μου, γιατί κινδυνεύεις να παραπλανηθείς από την ονομασία του φαινομένου. Τα ζωντανά όντα δεν πεθαίνουν.
Απλώς καθώς είναι σύνθετα σώματα , διαλύονται.
Η διάλυση αυτή δεν είναι θάνατος, αλλά διάλυση ενός μίγματος. Και αν πρόκειται να διαλυθούν, δεν καταστρέφονται, αλλά ανανεώνονται .
Τι είναι στα αλήθεια, η ενέργεια της ζωής: Δεν είναι η κίνηση; Ή τι υπάρχει στον κόσμο που μένει ακίνητο; Τίποτε, παιδί μου.
-Αλλά πατέρα η Γη τουλάχιστον δεν φαίνεται να είναι ακίνητη;
-Όχι παιδί μου. Κατά αντίθεση προς όλα τα όντα, που φαίνεται σταθερή , αυτή υπόκειται σε πλήθος κινήσεων.
Δεν θα ήταν ανόητο να υποτεθεί ότι η τροφός όλων των όντων θα πρέπει να είναι ακίνητη, αυτή που είναι η αιτία της γέννησης όλων των όντων , αυτή που γεννάει όλα τα πράγματα; Χωρίς κίνηση πράγματι είναι αδύνατον εκείνο που γεννάει να γεννήσει οτιδήποτε…
Μάθε λοιπόν ότι όλα τα πράγματα στον κόσμο μηδενός εξαιρουμένου βρίσκονται εν κινήσει, είτε ελαττούμενα είτε αυξανόμενα. Και ότι εκείνο που βρίσκεται σε κίνηση, βρίσκεται στην ζωή, χωρίς να είναι ανάγκη κάθε ζωντανό ον να διατηρεί την ταυτότητα του.
Χωρίς αμφιβολία παιδί μου, ο κόσμος όταν τον δεις στο σύνολο του είναι ακίνητος, αλλά τα μέρη του βρίσκονται όλα σε κίνηση, χωρίς ωστόσο, τίποτε να χάνεται ή να καταστρέφεται…"
Πυθαγόρας
Πλωτίνος
Ζει με τον Νου και μέσω του Νου ενώνεται με το Ένα.
Το άλλο τμήμα της αυτό που κοιτάζει προς τον βυθό, (κατεβαίνοντας η ψυχή βαθιά μέσα στην πυκνή άλογη ύλη) είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία των σωμάτων.
Όμως και αυτό το τμήμα ποτέ δεν χάνει την επαφή του με τον Νου. Βρίσκεται ανάμεσα στον Νου και τις αισθήσεις.
Είναι η ενδιάμεση αιτία των αισθήσεων και ο εκπρόσωπος του Νου. (η δι(α)ίσθηση)
Τα χαρακτηριστικά αυτού του τμήματος, (η διαίσθηση) που λέγεται και ατομική ψυχή και κοιτάζει προς τις αισθήσεις, είναι ο επαγωγικός συλλογισμός, αφού μπορεί και συμπεραίνει από τις αιτίες τα αποτελέσματα.
"συμπεραίνει η ψυχή μέσω των αισθήσεων του σώματος τον κοσμικό χώρο-υλικό σύμπαν που βιώνει και βγάζει τις Αιτίες και τα Αποτελέσματα αυτής της φύσης, τους νόμους που επικρατούν στον χώρο που βιώνει με το αισθητό σώμα."
Μπορεί όμως να υπερυψώνεται πάνω από τη λογική, εφόσον ένα τμήμα της παραμένει πάντοτε στον Νου ή στην Παγκόσμια Ψυχή και έτσι να συμμετέχει στην Κοσμική Ζωή μέσω της διαισθητικής σκέψης..
"μέσω της διαισθητικής σκέψης.. μπορεί να συμμετέχει σε κάθε αισθητή φύση (κοσμικός χώρος - Υλικό σύμπαν) κατανοώντας την αιτία και το αποτέλεσμα της , μα και ταυτόχρονα να συλλογίζεται με το Νου, όπου η διαίσθηση μέσω της διανόησης επιφέρει την Νόηση, την σοφία της ανθρώπινης ψυχής.. η Ανάμνηση ψυχής των Επτά Ουρανών"
Η ψυχή ως ενότητα που αντιπροσωπεύει τη ζώσα και παραγωγική δύναμη του κόσμου, ενεργεί σε διαφορετικά επίπεδα και με διαφορετικούς τρόπους, παράγοντας έτσι διαδοχικά πυκνότερες εικόνες ή αντανακλάσεις του εαυτού της, εμψυχωμένες όμως με όλο και λιγότερη δύναμη.
"ενεργεί σε διαφορετικά επίπεδα παράγοντας έτσι διαδοχικά πυκνότερες εικόνες ή αντανακλάσεις του εαυτού της"
"αντανακλάσεις του εαυτού της, με όλο και λιγότερη δύναμη."
"των φαντασμάτων και των σκιών, η δύναμη της συνείδησης είναι ανύπαρκτη, βυθισμένη στην αδράνεια και στον λήθαργο της ύλης."
Σε αυτό το επίπεδο της ζωής, οι ατομικές ψυχές έχουν έντονη την τάση της χωριστικότητας και της απομόνωσης, το ίδιο όπως και όλα τα πράγματα είναι εξωτερικά και αποκομμένα και μεταξύ τους και από την εσωτερική τους υπόσταση.
"οι ατομικές ψυχές έχουν έντονη την τάση της χωριστικότητας και της απομόνωσης, είναι εξωτερικά και αποκομμένα και μεταξύ τους και από την εσωτερική τους υπόσταση."
Αυτή η χωριστικότητα, για τον Πλωτίνο, είναι το αμάρτημα της ανθρώπινης ψυχής, το οποίο και πληρώνει αφενός στον μεταθανάτιο Άδη και αφετέρου μετενσαρκούμενη σε σώματα που ταιριάζουν όσο το δυνατό καλύτερα στις ποιότητές της.
"Αυτή η χωριστικότητα, για τον Πλωτίνο, είναι το αμάρτημα της ανθρώπινης ψυχής, μετενσαρκούμενη σε σώματα που ταιριάζουν όσο το δυνατό καλύτερα στις ποιότητές της."
Πλάτωνας
Για τον Πλάτωνα, η ψυχή είναι αθάνατη, επειδή ό,τι κινείται αιώνια είναι αθάνατο, και πραγματικό.
(Ο Νοητός Λόγος, η Νόηση, που κινεί τον κόσμο που εμπεριέχει ο Αγαθός Νους, η Ανάμνηση ψυχής είναι οι Επτά Νους Ουρανοί το πνεύμα της Αρμονίας που κινεί το άλογο δοχείο της Ύλης τις Επτά σύνθετες αισθητές φύσεις - όργανα του υλικού κόσμου.
Και το δικό μας σώμα έχει Επτά όργανα και Επτά Τσάκρας - το πνεύμα της Αρμονίας κάθε οργάνου του σώματος μας).
Αντίθετα ότι είναι κινούμενο από κάτι άλλο, όταν παύει να έχει κίνηση.
(Ο Νους, η Νόηση, κινεί το αδρανή και άλογο δοχείο της Ύλης
και του δίνει την δική του νοερή ζωή και την δική του διανοητική κίνηση = του δίνει την όποια λογική αποκτά ως εμπειρία, μέσα από τις άλογες αισθήσεις αυτού του σώματος, και κινεί με την σκέψη που αποκτά από αυτή την αισθητή εμπειρία της άλογης σάρκας, αυτό το άλογο αισθητό σύνθετο υλικό σώμα).
Αυτό όμως που κινείται από τον εαυτόν του, (Ο Νους και ο Αδιαίρετος Λόγος) είναι και η πηγή και η αρχή της κίνησης, επομένως ενέχει την αρχή της ζωής.....
Η δε ψυχή ως κάτι το αυτοκινούμενο, είναι η αρχή της κίνησης και είναι αθάνατη και άφθαρτη.
(Η ψυχή είναι τμήμα αυτής της Νοητής Ουσίας)
morfeas sky
.................
....................................
Σήμερα η επίσημη χριστιανική εκκλησία δεν αποδέχεται την μετενσάρκωση σύμφωνα με την απόφαση του συμβουλίου της Νίκαιας το 325 μ.χ , με το οποίο αποφασίστηκε ποια βιβλία θα αποτελούσαν την Βίβλο που ξέρουμε σήμερα, ενώ πλήθος άλλων χριστιανικών βιβλίων καταστράφηκαν για να μην υπάρξει σύγχυση.
Ήταν όμως έτσι και κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους;
Ο Χριστός είπε ότι εάν κάποιος δεν γεννηθεί ξανά , δεν μπορεί να γνωρίσει την βασιλεία του Θεού. Όταν ο Νικόδημος μην καταλαβαίνοντας τον ρώτησε εάν είναι ποτέ δυνατόν ένας άνθρωπος μπορεί να μπει δεύτερη φορά σε μήτρα ο Χριστός του απάντησε:" εκτός και εάν κάποιος γεννηθεί από νερό και πνεύμα , δεν μπορεί να εισέλθει στο βασίλειο του Θεού. Αυτό που γεννήθηκε από σάρκα είναι σάρκα, και αυτό που γεννήθηκε από πνεύμα είναι πνεύμα.".
Tα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Πατέρες της εκκλησίας δεν συμφωνούσαν οι μεταξύ τους σχετικά με τη φύση και το πεπρωμένο της ψυχής. Εξετάζοντας τις απόψεις των πρώτων Χριστιανών θεολόγων διαπιστώνουμε πως υπάρχει σαφή επίδραση του Πλάτωνα και του Πυθαγόρα.
Ο μάρτυρας Ιουστίνος (100-165 μ.Χ.), δέχεται ότι οι ψυχές ενσαρκώνονται πολλές φορές σε διάφορα ανθρώπινα σώματα, χωρίς κάθε φορά ο άνθρωπος να θυμάται τις προηγούμενές του ενσαρκώσεις. Αν η ζωή του ανθρώπου είναι ζωώδης, έλεγε, η ψυχή μπορεί στην επόμενή της ενσάρκωση, να ενσαρκωθεί στο σώμα κάποιου ζώου.
Ο Κλήμης Αλεξανδρείας (150-220 μ.Χ.), ήταν Πλατωνιστής και έλεγε ότι υπάρχει μια Εσωτερική Χριστιανική διδασκαλία που δεν είναι για όλους. Βάσει αυτής, έλεγε ότι και εμείς προϋπήρξαμε σαν ψυχές και ο Χριστός προϋπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα πάνω στη Γη.
Ο Ωριγένης (185-254 μ.Χ.) ήταν υπέρμαχος της Πλατωνικής φιλοσοφίας και έλεγε ότι "οι ψυχές που έχουν οι άνθρωποι, είναι αθάνατες και προϋπήρξαν". "Τα περί αναστάσεως των ψυχών" έλεγε, "είναι σκέψεις αυτών που δεν έχουν εσωτερικές εμπειρίες και χρησιμοποιούν την ανθρώπινη λογική για πράγματα που δεν υπάγονται στο φυσικό πεδίο γνώσης. Οι ψυχές, προϋπήρξαν σε άλλους πνευματικούς κόσμους και μετά από έναν μεγάλο αριθμό ενσαρκώσεων, θα ξαναεπιστρέψουν σ' αυτούς τους ανώτερους κόσμους ".
Η καταδίκη του Ωριγένη γι αυτές του τις ιδέες, από το Πέμπτο Οικουμενικό Συμβούλιο, το 553 μ.Χ., αναθεωρήθηκε από τους μεταγενέστερους, οι οποίοι και βεβαιώνουν την πλαστογράφηση ορισμένων γραπτών του, προκειμένου οι εχθροί του να τον παρουσιάσουν σαν επικίνδυνο αιρετικό άτομο.
Ο Άγιος Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.), Καθολικός επίσκοπος που ποτέ δεν αρνήθηκε τις Νεοπλατωνικές του ιδέες, σε σημείο που να λέει ότι ο Πλωτίνος ήταν μετενσάρκωση του Πλάτωνα. Η διδασκαλία του ήταν ένα μείγμα μυστικιστικής ευλάβειας, Νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, αλληγορικής θεώρησης των Γραφών, Καθολικής αλλά συγχρόνως και Προτεσταντικής παράδοσης και αυστηρής λογικής. "Οι ψυχές θα έλθουν κατά την ανάσταση στο σώμα που κάποτε κατοίκησαν" έλεγε, "αλλά δεν πηγαίνουν από ένα ανθρώπινο, σε κάποιο άλλο μη ανθρώπινο σώμα".
Ο Συνέσιος (370-430 μ.Χ.) επίσκοπος Πτολεμαϊδας, υποστήριζε : "Η ψυχή, έλεγε, έρχεται στη Γη και κατοικεί μέσα στο σώμα κάποιου ζώου, όπως κάποιος από μας μπαίνει σε ένα πλοίο για να ταξιδέψει. Με τον ίδιο τρόπο κατοικεί και μέσα σε σώματα ανθρώπων Με αυτόν τον τρόπο, η ψυχή παίρνει εμπειρίες μέσα σε διάφορα σώματα στον υλικό κόσμο και τελικά επιστρέφει στο λιμάνι από το οποίο άρχισε το ταξίδι της, που είναι η Αγκαλιά του Πατέρα, το Βασίλειο των Ουρανών".
Ο Χαλκίδιος, ένας χριστιανός φιλόσοφος, έλεγε ότι "οι ψυχές που δεν κατόρθωσαν σε μια τους ενσάρκωση να αποκτήσουν τη Θέωση, έρχονται και ξανάρχονται μέσα σε διάφορα ανθρώπινα σώματα, μέχρι να την αποκτήσουν".
Στην συνέχεια, και με την παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με τις καταστροφές των γραπτών κειμηλίων και τη θανάτωση φιλοσόφων και πνευματικών ανθρώπων, η άγνοια που επακολούθησε κατά την εποχή του Μεσαίωνα, επέτρεψε να κυριαρχήσουν οι απόψεις των Ιερατείων, να διαστρεβλωθούν οι διδασκαλίες, σε βαθμό που να χαθεί το Εσωτερικό τους νόημα, και σήμερα τα Ευαγγέλια να περιέχουν πολλές αντιφάσεις και ασάφειες.
morfeas sky
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου