ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ - Ο Ζωφόρος Ζωδιακός κύκλος είναι μια μικρογραφία όλου του υλικού σύμπαντος μέσα στο ηλιακό μας σύστημα.

Ποιοι είναι οι επτά ουρανοί των επτά διοικητών ουρανών, που περικλείουν και ενεργούν στις επτά φύσεις; ενέργειες τις οποίες κατέχει ο άνθρωπος δεύτερος θεός Φως και Ζωή;

Τι συνέβη όταν ο άνθρωπος δεύτερος θεός εμφανίστηκε με τις ενέργειες των επτά ουρανών στην κατώτερη σύνθετη φύση και ενώθηκε με το πνεύμα της Γαίας;

Το πνεύμα της πιο κατωφερής φύσης όταν ενώθηκε με τον άνθρωπο δεύτερο θεό απέκτησε όλες τις ενέργειες των επτά φύσεων των επτά διοικητών, και δημιούργησε επτά ανθρώπινα αρρενόθηλυς σώματα για τις ανθρώπινες μονάδες ψυχές, με την κάθε φύση των επτά διοικητών ουρανών.

Τότε γιατί εξέπεσε η φύση της Γαίας; και όλα ζώα μαζί με τον άνθρωπο διαχωρίστηκαν σε αρσενικό και θηλυκό;

Για να πέσουν στην άγνοια και λήθη όλες οι ενσαρκωμένες ανθρώπινες ψυχές και να ξεχάσουν τον αληθινό εαυτό τους, και εκεί που εξουσίαζαν τα πάντα στην Γη με τον αρρενόθηλυς Αδάμ, φυλακίστηκαν στις ανάγκες των άλογων αισθήσεων αυτού του σώματος, ξεχνώντας ταυτόχρονα τον αληθινό εαυτό τους και τις δυνάμεις που έχει ο Νους των Επτά Ουρανών όταν μας οδηγεί.

Τοῦτό ἐστι τὸ κεκρυμμένον μυστήριον μέχρι τῆσδε τῆς ἡμέρας. 

ἡ γὰρ φύσις ἐπιμιγεῖσα τῷ ᾿Ανθρώπῳ ἤνεγκέ τι θαῦμα θαυμασιώτατον·

ἔχοντος γὰρ αὐτοῦ τῆς ἁρμονίας τῶν ἑπτὰ τὴν φύσιν, οὓς ἔφην σοι ἐκ πυρὸς καὶ πνεύματος, οὐκ ἀνέμενεν ἡ φύσις, ἀλλ' εὐθὺς ἀπεκύησεν ἑπτὰ ἀνθρώπους, πρὸς τὰς φύσεις τῶν ἑπτὰ διοκητόρων, ἀρρενοθήλεας καὶ μεταρσίους. 

"ἀρρενοθήλεας καὶ μεταρσίους". 
(αρσενικοθήλυκο, αυτό που αιωρείται).

μεταρσίωση — η η εξύψωση του πνεύματος και της ψυχής: όπως λέμε τα κηρύγματά του, μας οδηγούν στη μεταρσίωση, δηλαδή στην εξύψωση του πνεύματος της ψυχής μας.

Τα ανθρώπινα αισθητά σώματα που μπορούν να εξυψωθούν πνευματικά μέσω της ψυχής και να ανέλθουν τους επτά ουρανούς του κτιστού κόσμου.

συνέχεια:

᾿Εγένετο οὖν, ὡς ἔφην, τῶν ἑπτὰ τούτων ἡ γένεσις τοιῷδε τρόπῳ· 
θηλυκὴ γὰρ <γῆ> ἦν καὶ ὕδωρ ὀχευτικόν, τὸ δὲ ἐκ πυρὸς πέπειρον. ἐκ δὲ αἰθέρος τὸ πνεῦμα ἔλαβε καὶ ἐξήνεγκεν ἡ φύσις τὰ σώματα πρὸς τὸ εἶδος τοῦ Ανθρώπου.

σημ:

Το πνεύμα της κατώτερης φύσης που είχε ως δικό της Διοικητή Ουρανό τον Παντόμορφο Δία,  από την ένωση της με τον Άνθρωπο δεύτερο θεό, πήρε τις ενέργειες των επτά φύσεων, απέκτησε δηλαδή την δύναμη της γένεσης όλων των σωμάτων στις επτά φύσεις, δημιούργησε Επτά ανθρώπινα σώματα για τις ανθρώπινες ψυτχές αρρενόθηλυς και μεταρσία, ώστε ο άνθρωπος μέσα από τις δικές του μονάδες ψυχές να κατανοήσει βιώνοντας τις αισθήσεις των επτά φύσων και μετά να δημιουργήσει με πρότυπο τον Άνθρωπο Νου Αιθέρα των Επτά Ουρανών αφού συνδεόταν και ήταν συμβατά αυτά τα αρρενόθηλυς ανθρώπινα σώματα.

Με λίγα λόγια ο Άνθρωπος δεύτερος θεός (Φως και Ζωή) έδωσε την Νοητή ζωή στην φύση, και η φύση έδωσε την νοερή ζωή στα σώματα του κτιστού κόσμου.

Και ο Άνθρωπος δεύτερος θεός με όλες τις ενέργειες του Νου Αιθέρα των Επτά Ουρανών Διοικητών, ενώθηκε με το πνεύμα της κατώτερης φύσης της Γαίας, και οι ανθρώπινες ψυχές ενώθηκαν με τα επτά ανθρώπινα αρρενόθηλυς σώματα μέσα στο ηλιακό σύστημα, τον Ζωφόρο Ζωδιακό κύκλο.

Με λίγα λόγια ο άνθρωπος δεύτερος θεός δημιούργησε μια μικρογραφία όλου του υλικού σύμπαντος μέσα στο ηλιακό μας σύστημα.

ὁ δὲ ῎Ανθρωπος ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ἐγένετο εἰς ψυχὴν καὶ νοῦν,
ἐκ μὲν ζωῆς ψυχήν, ἐκ δὲ φωτὸς νοῦν,
καὶ ἔμεινεν οὕτω τὰ πάντα τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου μέχρι
περιόδου τέλους <καὶ> ἀρχῶν γενῶν.

(Και ο Άνθρωπος από Φως και Ζωή έγινε Νους και ψυχή η εικόνα της ζωής,  και ενώθηκε με τα επτά αισθητά σύνθετα ανθρώπινα σώματα της Ύλης που δημιούργησε η φύση για τον άνθρωπο).

ἄκουε λοιπόν, ὃν ποθεῖς λόγον ἀκοῦσαι. τῆς περιόδου πεπληρωμένης ἐλύθη ὁ πάντων σύνδεσμος ἐκ βουλῆς θεοῦ· 
πάντα γὰρ ζῷα ἀρρενοθήλεα ὄντα διελύετο ἅμα τῷ
ἀνθρώπῳ καὶ ἐγένετο τὰ μὲν ἀρρενικὰ ἐν μέρει, τὰ δὲ θηλυκὰ ὁμοίως. 

(ο κτιστός Νους- το κτιστό φωτισμένο πνεύμα matrix, ζήλεψε τον Άνθρωπο δεύτερο Θεό που είναι η Αλήθεια της Ζωής, και θέλησε να τον εξουσιάσει κρατώντας ομήρους τις ανθρώπινες ψυχές μέσα στα δικά του διαχωρισμένα σώματα)

ὁ δὲ θεὸς εὐθὺς εἶπεν ἁγίῳ λόγῳ, Αὐξάνεσθε ἐν αὐξήσει καὶ πληθύνεσθε ἐν πλήθει πάντα τὰ κτίσματα καὶ δημιουργήματα, 
καὶ ἀναγνωρισάτω <ὁ> ἔννους ἑαυτὸν ὄντα ἀθάνατον, καὶ τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου ἔρωτα, καὶ πάντα τὰ ὄντα. 

τοῦτο εἰπόντος, ἡ πρόνοια διὰ τῆς εἱμαρμένης καὶ ἁρμονίας τὰς μίξεις ἐποιήσατο, καὶ τὰς γενέσεις κατέστησε,
καὶ ἐπληθύνθη κατὰ γένος τὰ πάντα καὶ ὁ ἀναγνωρίσας ἑαυτὸν ἐλήλυθεν εἰς τὸ περιούσιον ἀγαθόν, ὁ δε ἀγαπήσας τὸ ἐκ πλάνης ἔρωτος σῶμα, οὗτος μένει ἐν τῷ σκότει πλανώμενος, αἰσθητῶς πάσχων τὰ τοῦ θανάτου. 
(το διασπασμένο θνητό σώμα της σάρκας σε αρσενικό και θηλυκό).

– Τί τοσοῦτον ἁμαρτάνουσιν, ἔφην ἐγώ, οἱ ἀγνοοῦντες,
ἵνα στερηθῶσι τῆς ἀθανασίας;
– ῎Εοικας, ὦ οὗτος, τούτων μὴ πεφροντικέναι ὧν ἤκουσας.
οὐκ ἔφην σοι νοεῖν; 
–Νοῶ καὶ μιμνήσκομαι, εὐχαριστῶ δὲ ἅμα.
– Εἰ ἐνόησας, εἰπέ μοι, διὰ τί ἄξιοί εἰσι τοῦ θανάτου οἱ ἐν τῷ θανάτῳ ὄντες;
– ῞Οτι προκατάρχεται τοῦ οἰκείου σώματος τὸ στυγνὸν σκότος, 
ἐξ οὗ ἡ ὑγρὰ φύσις, ἐξ ἧς τὸ σῶμα συνέστηκεν ἐν τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ, ἐξ οὗ θάνατος ἀρδεύεται.

– ᾿Ενόησας ὀρθῶς, ὦ οὗτος.
κατὰ τί δὲ «ὁ νοήσας ἑαυτὸν εἰς αὐτὸν χωρεῖ», ὅπερ ἔχει ὁ τοῦ θεοῦ λόγος;
–φημὶ ἐγώ, ῞Οτι ἐκ φωτὸς καὶ ζωῆς συνέστηκεν ὁ πατὴρ τῶν ὅλων, ἐξ οὗ γέγονεν ὁ ῎Ανθρωπος. 

– Εὖ φῂς λαλῶν·
φῶς καὶ ζωή ἐστιν ὁ θεὸς καὶ πατήρ, ἐξ οὗ ἐγένετο ὁ
Ανθρωπος. 

ἐὰν οὖν μάθῃς αὐτὸν ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ὄντα καὶ ὅτι ἐκ τούτων τυγχάνεις, εἰς ζωὴν πάλιν χωρήσεις.
ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν. 

morfeas sky

Αφουγκράζομαι τον εαυτό μου. Τι ζητά η ψυχή μου.
Τι είναι στη πράξη η ανιδιοτελής αγάπη, morfeas sky; Πού απευθύνεται; Έχει όρια;

Ζήτησα να μάθω τι είναι η αγάπη, και πήρα αγάπη, η οποία είναι άπειρη, άρα η αγάπη δεν έχει όρια, όπως και ο Άνθρωπος δεν έχει όρια νόμους και σταθμά! Ο Άνθρωπος γεννήθηκε για να σπάει τα φράγματα που του θέτουν οι εξουσιαστές αυτού του μίζερου κόσμου.

Και τα πιόνια των εξουσιαστών, τα συνειδητά αλλά και ασυνείδητα, οι διαβολείς της ζωής μας, θα δεχθούν κι αυτά την ανιδιοτελή και άνευ ορίων αγάπη μας;

Για να δεχτούν πρέπει πρώτα να τους οδηγεί ο Νους της ψυχής.
Τα πιόνια όμως οδηγούνται από την άλογη αισθητή φύση του σώματος

Πού επομένως απευθύνεται η ανιδιοτελής αγάπη μας;
Και αυτούς που οδηγούνται από το νοερό πνεύμα της σάρκας πώς θα τους συμπεριφερθούμε;

Μόνον στα όμοια νοερά αισθητά της καρδιάς απευθύνεται η ανιδιοτελής αγάπη. Διότι τα ανόμοια αισθητά είναι αδύνατον να κατανοήσουν τι είναι αγάπη.

Σ'αυτά τα ανόμοια πιόνια λοιπόν φέρουμε την Αρμονία με την Ειμαρμένη...την Δικαιοσύνη...είτε μόνοι μας, είτε αφήνοντας τους νόμους να εκτελέσουν το πεπρωμένο.
Αλλά ποιος μας είπε ότι οι νόμοι δεν ελέγχονται από τον εκπεσών δεύτερο Νου δημιουργό;

Άρα εδώ χρειάζεται ο Νους και η ανδρεία ψυχής. Κάτι που ελάχιστοι μπορούν να το κατανοήσουν, διότι σχεδόν όλοι όπως είπαμε οδηγούνται από το νοερό πνεύμα της σάρκας.

Πρέπει δηλαδή κάθε φορά να δίνουμε μάχη με τον κάθε διαβολέα; Και πού οδηγεί αυτή η μάχη; Τι είδους αποτέλεσμα μπορεί να έχει εκτός από αφαίμαξη της ενέργειας μας, που είναι και ο στόχος του, αφού αυτό επιδιώκει και έτσι τρέφεται;

Μάλλον δεν κατάλαβες τι εννοώ. Μάχη είναι να νικήσουμε τους φόβους μας. Όταν λοιπόν οπισθοχωρούμε απέναντι στην κακία, το άκρο του κακού μεγαλώνει.

Είπαμε ότι σαν να έχουμε κάνει κακό.
Σε αντίθεση με τους κακούς που χαίρονται με την κακία.

Διότι η κακία οδηγείται πάντα από την θρασύτητα και την δειλία.

και τι πρέπει να κάνουμε απέναντι στην κακία;;
Εγώ υπομένω στωικά, δεν ξέρω όμως αν είναι κ το σωστό...

Απάντησα στην ερώτηση σου.
Όποιος υπομένει, θα υπομένει και όλα τα θνητά.


Το να έχουμε νικήσει τους φόβους μας δεν σημαίνει οτι βλέπουμε με αδιαφορία τα δίπολα; οτι δεν συμμετέχουμε παίζοντας τον ρόλο του άλλου άκρου; Άρα πώς θα το χειριστούμε;

Πως θα φέρεις την Αρμονία απέναντι στην κακία αυτού του κόσμου; μένοντας αδρανής;

άρα αυτή η υπομονή κρύβει θάρρος έτσι;; Εννοώ ότι δεν απαντάς στην κακία με κακία, εφόσον είναι δειλία...

Απαντάς στην κακία, με ανδρεία ψυχής, ειδάλλως η κακία θα κυριαρχεί στην ζωή σου.

Διότι σ'αυτόν τον κόσμο των αντιθέτων, ακόμη και το καλό για να επιτευχθεί χρειάζεται να ενεργήσει με κακία αλλά με οδηγό την Δικαιοσύνη.

και αν δεν έχεις το κουράγιο να απαντήσεις; Τι γίνεται τότε...αν δεν βγάλεις άκρη λόγω του παραλογισμού της απέναντι πλευρας;;

Ναι, morfeas sky. Συνήθως πρόκειται για παραλογισμό. Δεν βγαίνει άκρη. 

Ο παράλογος οδηγείται από την δειλία, διότι κρύβεται πίσω από το σκοτάδι.

Ο λογικός οδηγείται από τον νοηματικό λόγο της ψυχής. Και ο φέρων τον Αιθέρα Νου εξουσιάζει τα πάντα..αρκεί να κατανοήσει τον εαυτό του που δεν οδηγείται από τις αισθήσεις του σώματος. 

Φοβάσαι το παράλογο; γιατί; άρα το παράλογο, και έτσι υπομένεις όλα τα παράλογα στην ζωή σου.

άρα να απαντήσει η όχι;;

Εννοείται θα απαντήσεις. Αν δεν απαντήσεις θα υπομένεις όλα τα θνητά.

μα δεν θα βγάλω άκρη και ειδικά ο άλλος αν βρίσκεται στη σφαίρα του παράλογου, είναι σαν να απευθύνεσαι σ ένα τοίχο... καταλάβες που αναφέρομαι.
Για αυτό επέλεξα τη σιωπή.

Οταν ένας άνθρωπος δέχεται επίθεση και μένει αδρανής, είναι επόμενο να εισρέουν μέσα του όλες οι αρνητικές ενέργειες, οπότε η αδικία πάντα θα του φέρει πόνο και λύπη. Μπορείς να μείνεις ανέπαφος άνθρωπος από αυτές τις άλογες αισθήσεις του σώματος;

Δεν υπάρχει καλό-κακό, αλλά η πολλή και η λιγότερη κακία.

Η πηγή της κακίας μας ενδιαφέρει. Από πού πηγάζει. 

Σίγουρα όχι από τον πυρήνα, την θεϊκή ουσία.

Η κακία πηγάζει από την Ύλη, (γη, νερό, το σκότος του σώματος, η άλογη αισθητή φύση του σώματος), συντεθειμένα σε μία σύνθεση όλα μαζί ενωμένα. 

Τι γεννά ας πούμε την απληστία; Γιατί η απληστία οδήγησε στην τρέλα κάποιους να θέλουν να γίνουν κοσμοκράτορες.

Οι αισθήσεις του σώματος χωρίς τον νοηματικό λόγο της ψυχής γίνονται παράλογες, γεμάτες πάθη κι επιθυμίες, (γη-νερό αναμεμιγμένα), η καρδιά-αέρας χάνει την σύνδεση με το σώμα, και οδηγείται από την άλογη σάρκα, και η φωτιά χάνει ως λογική την σύνδεση με το σώμα, και έτσι το σώμα χωρίς την λογική και την καρδιά εκμεταλλεύεται αυτές τις ενέργειες και οξύνει τις άλογες ενέργειες της σάρκας σε άλογα ακόρεστα πάθη και επιθυμίες για εξουσία..

Και το καλό στο δίπολο καλό-κακό τι το γεννά; Και γιατί στον πλανήτη κατάφερε σε γενικές γραμμές να επικρατήσει το κακό και όχι το καλό; Ή η εναρμόνιση τους χωρίς επικράτηση του ενός πάνω στο άλλο ώστε να υπάρχει ισορροπία;

Η ΑΝΑΓΚΗ. Δεν υπάρχει καλό-κακό, αλλά μόνον το θνητό.
Και το θνητό σώμα είναι γεμάτο από χωρίς λογική ΑΝΑΓΚΕΣ.
Για να αποκτήσει ό,τι έχει ανάγκη γίνεται κακό εις βάρος όλων των άλλων, διότι το σώμα δεν οδηγείται από το πνεύμα.

Η Εναρμόνιση επέρχεται μόνον μέσα από την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ και κανένας άνθρωπος δεν έχει ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ γι'αυτό και η ανθρωπότητα οδηγείται από την κακία.


Με κάλυψες απόλυτα. "Το θνητό είναι γεμάτο από ΑΝΑΓΚΕΣ.
Για να αποκτήσει ό,τι έχει ανάγκη γίνεται κακό."

Ακριβώς αυτό.
..όμορφο βράδυ σου εύχομαι!

morfeas sky