Η ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΗΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ - ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

O κόσμος στον οποίο ζούμε είναι εικονικός, ένας ψηφιακός κόσμος matrix όπου ο θάνατος είναι ανύπαρκτος, όπως ανύπαρκτος είναι και αυτός ο κόσμος.

Ερμής Τρισμέγιστος (Ερμητικά κείμενα)

Η Μονάδα, επομένως, (η νοητική ουσία της θεϊκής ανθρώπινης ψυχής), αφού αποτελεί αρχή, περιέχει μέσα της όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να περιέχεται σε κανέναν αριθμό, και γεννά όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να γεννιέται από κανέναν άλλο αριθμό.

Ερμής Τρισμέγιστος - Ερμητικά κείμενα

Η Μονάδα, επομένως, (η νοητική ουσία της θεϊκής ανθρώπινης ψυχής), αφού αποτελεί αρχή, περιέχει μέσα της όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να περιέχεται σε κανέναν αριθμό, και γεννά όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να γεννιέται από κανέναν άλλο αριθμό.

Οι προκαθορισμένες θέσεις των αστεριών και η πορεία της εναλλαγής τους στηρίζονται σε αριθμούς 

Καθετί που γεννιέται (μέσα στο matrix) είναι ατελές και διαιρετό και μπορεί να αυξηθεί και να μειωθεί, ενώ στο τέλειο (Νους και ψυχή) τίποτα από αυτά δεν μπορεί να συμβεί.

Τα πάντα ενυπάρχουν στο ένα, συγγενεύει με την διαπίστωση ότι, τα πάντα είναι ένα. Γιατί είναι με τέτοιον τρόπο συνδεδεμένο το ένα με το άλλο, ώστε είναι αδύνατον να χωριστούν. Τα πάντα είναι ένα και το ένα περιέχει τα πάντα, καθώς όλα ενυπήρχαν μέσα στο δημιουργό Νου, πριν ακόμα δημιουργήσει τα πάντα. 

Η ψυχή και η ύλη, τις οποίες έχει παραλάβει η φύση, (το matrix), ενεργούν με ένα τόσο ποικιλόμορφο τρόπο ώστε παίρνουν την μορφή κάθε είδους, να μπορούν να διαχωρίζονται μεταξύ τους, αλλά και να αποτελούν μια ενότητα, ώστε να είναι ορατό ότι όλα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο.

Ο ουρανός, λοιπόν, ο αισθητός θεός, (Νους και ψυχή), είναι αυτός, που κυβερνάει όλα τα σώματα, των οποίων η αύξηση και η διάλυση έχουν ανατεθεί στον ήλιο και την σελήνη. 
(το κατώτερο matrix - πνεύμα και λογική, ο ήλιος και η σελήνη, το πνεύμα της γήινης φύσης - των πλανητών). 

Αυτός που κυβερνάει, όμως, τον ουρανό, την ψυχή και όλα όσα βρίσκονται μέσα στον (αισθητό) κόσμο είναι ο ίδιος ο θεός, (ο δεύτερος Νους δημιουργός), ο οποίος είναι και ο δημιουργός τους. (ο δεύτερος Νους δημιουργός με τις δικές του κτιστές ψυχές, μαζί και το matrix των επτά ουρανών - υλικό σύμπαν).

Και ο θεός ( ο δεύτερος Νους δημιουργός ο αισθητός θεός) γεμίζει και τον ίδιο τον ουρανό. Και τα προαναφερθέντα γένη και όλων των πλασμάτων, (πλανητών), εκτείνονται μέχρι τα είδη εκείνα, τα οποία περιέχουν μόνο αθάνατα άτομα. (των Απλανών).

Ο άνθρωπος είναι θνητός, η ιδέα όμως του ανθρώπου είναι αθάνατη. (ο Νους η νοητή ουσία της ανθρώπινης ψυχής).

Η κατωτερότητα (το θνητό σύνθετο αισθητό ανθρώπινο σώμα) που απεχθάνεται την αθανασία (απεχθάνεται την Νοητή ουσία) δεν της επιτρέπει να αναγνωρίσει το θεϊκό της τμήμα.  (δεν επιτρέπει την Νόηση, αλλά οι αισθήσεις του σώματος να μας οδηγούν λύπη-οδύνη-φόβος , χαρά-έπαρση-κακία ).

Όταν λοιπόν αυτός γνώρισε τον ίδιο του τον εαυτό, (ΓΝΩΘΙ Σ ΑΥΤΟΝ),  γνώρισε και τον κόσμο, (υλικό-αισθητό σύμπαν), και έτσι θυμήθηκε ποια είναι η δική του εικόνα, (Νους και ψυχή των Απλανών), και αναγνώρισε ποια πρέπει να χρησιμοποιήσει, ποια πρέπει να υπηρετήσει, ότι ο ίδιος αποτελεί τη δεύτερη εικόνα του θεού, (πνεύμα και λογική των πλανητών), ο οποίος έχει δύο εικόνες: τον κόσμο (γήινο αισθητό μεταβαλλόμενο κόσμο) και τον άνθρωπο. (ο θνητός σύνθετος μεταβαλλόμενος άνθρωπος της Γης).

"Η πρώτη εικόνα του δεύτερου Νου δημιουργού αλλά και του Θεανθρώπου, είναι το υλικό-αισθητό σύμπαν-κόσμος (matrix), και η δεύτερη εικόνα του Θεανθρώπου, είναι ο κόσμος των πλανητών, μαζί και το θνητό αισθητό ανθρώπινο σώμα, που ενδύθηκε ο Άνθρωπος δεύτερος θεός του Αρχέτυπου κόσμου του Φωτός, με τις δικές του ανθρώπινες Μονάδες, τις ανθρώπινες ψυχές, που φέρουν το Νου και ψυχή των Απλανών - και  πνεύμα και λογική στην Γη - των πλανητών.

Από αυτά συμπεραίνουμε, ότι καθώς αυτό αποτελείται από σύνθεση φύσεων, το ένα μέρος του αποτελείται από ψυχή και νου, (ο Nοητός Θεάνθρωπος ο αισθητός θεός των Απλανών), πνεύμα και λογική (η ανθρώπινη ψυχή στην Γη) ως ανώτερα στοιχεία, μπορεί να χαρακτηριστεί θεός και να εισέλθει στον ουρανό.

Το άλλο μέρος του, όμως, το κοσμικό, αποτελείται από φωτιά και γη, νερό και αέρα, έτσι ως θνητός, παραμένει στη γη για να μην μπορεί να τα παρατήσει όλα τα επίγεια που ανατέθηκαν στην δική του φροντίδα.

Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος διαμορφώθηκε ιδεατά κατά ένα μέρος θεός (Νους και ψυχή - πνεύμα και λογική) και κατά ένα μέρος θνητός, (φωτιά γη νερό αέρα) ενωμένος σε ένα σώμα.

Όλα όσα κυριεύονται από το γήϊνο σωματικό πόθο δεν ανήκουν σε κανένα μέρος της θεϊκής γνώσης και δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως επίκτητα πάθη.

Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, όλα είναι ξένα για τον άνθρωπο, ακόμα και από το σώμα του, για να μπορεί να περιφρονεί και ο ίδιος όλα όσα ποθεί, συμπεριλαμβανουμένου και του σώματος, καθώς αυτό γεννά την διαφθορά του πόθου.

Ακολουθώντας λοιπόν, την πορεία της λογικής που διαπνέει την ψυχή μου, (τα όμοια αισθητά-αισθητό πνεύμα και ορθή λογική), ο άνθρωπος πρέπει να φτάσει στο σημείο εκείνο όπου χάρη στη θέαση της θεϊκότητας, (ψυχή και Νου των Απλανών), θα αποκτήσει την ικανότητα να περιφρονεί και να αδιαφορεί για το θνητό του μέρος, (φωτιά, αέρας, γη, νερό), με το οποίο έχει συνδεθεί λόγω της ανάγκης να φροντίζει τον κατώτερο κόσμο.

morfeas sky

Ο αθάνατος άνθρωπος έχει όμοια συναισθήματα, δεν μεταβάλλονται μια έτσι μια αλλιώς, έχει Αμετάβλητη Νόηση, σκέφτεται ορθά, και αφού σκέφτεται ορθά πιστεύει αμετάβλητα. Μόνον έτσι πιστεύεις αληθινά. Ανδρεία ψυχής ονομάζεται.

Η δειλία ανήκει στο θνητό σώμα, αυτή γεννά τον φόβο,
και έτσι η ψυχή υποτάσσεται στο σώμα.
Αρα ο Νους υποτάσσεται στο σώμα.
Αρα ο Νους γεννά την πραγματικότητα που θέλει το σώμα,
και όχι αυτό που θέλει η ψυχή.