Η ΨΥΧΗ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Γ' ΜΕΡΟΣ 

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΗΣ ΘΕΪΚΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Στοβαίος 1, 41,4

Η Ψυχή λοιπόν είναι ουσία ασώματη, (νοητική ουσία), και όντας μέσα στο σώμα δε χάνει την ουσία της, Διότι συμβαίνει να είναι αεικίνητη στην ουσία της, κινείται μόνη της κατά τη διαδικασία της νόησης χωρίς να κινείται μέσα σε κάτι ούτε προς κάτι ούτε χάρη σε κάτι.
Προέχει στη δύναμη και ότι προέχει δε χρειάζεται αυτά που έπονται.

σημ: αυτά που έπονται (που έρχονται), δηλαδή το πνεύμα και το σώμα, η νοητική ουσία (ψυχή, ζωτική νοητική ουσία) τα εξουσιάζει, και μπορεί να ζήσει χωρίς αυτά αφού η ίδια η ψυχή είναι ο φορέας της ζωής και δίνει ζωή δηλαδή κίνηση και στα άλλα.

Αυτό λοιπόν που είναι μέσα σε κάτι είναι ο τόπος και ο χρόνος και η φύση.
Αυτό που υπάρχει σε σχέση με κάτι είναι είναι η Αρμονία και το είδος και το σχήμα.
Και αυτό που υπάρχει χάρη σε κάτι, είναι το σώμα.

Διότι για χάρη του σώματος είναι και ο χρόνος και ο τόπος και η φύση.

Αυτά, με συγγενική οικειότητα, επικοινωνούν μεταξύ τους.
Επειδή το σώμα χρειαζόταν τόπο (δε μπορεί να λειτουργήσει το σώμα χωρίς τόπο) και μεταβάλλεται με φυσικό τρόπο και είναι αδύνατον να υπάρξει μεταβολή χωρίς τον χρόνο και τη φυσική κίνηση, ούτε και μπορεί να υπάρχει σώμα χωρίς Αρμονία.

Ο τόπος λοιπόν υπάρχει για χάρη του σώματος . Διότι δέχεται τις μεταβολές του σώματος και δεν αφήνει να χάνεται ό, τι μεταβάλλεται.
Μεταβαλλόμενο δε, μεταπίπτει από το ένα στο άλλο και χάνει τη σύσταση του αλλά δεν παύει να είναι σώμα, μόνο που, μεταβαλλόμενο σε κάτι άλλο έχει τη σύσταση του άλλου.
Διότι το σώμα, ως σώμα παραμένει. Όμως η όποια διάθεση του δε μένει, και επομένως το σώμα μεταβάλλεται μόνο κατά τη διάθεση.

Λοιπόν, ο τόπος, ο χρόνος και η φυσική κίνηση είναι ασώματα.
Κάθε ένα δε, έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. 
Και είναι η ιδιότητα της χωρητικότητας το χαρακτηριστικό του τόπου, το διάστημα και ο αριθμός του χρόνου και της φύσης είναι η κίνηση, της Αρμονίας η φιλία, και του σώματος η μεταβολή.
Χαρακτηριστικό της ίδιας της ψυχής είναι η κατ'ουσίαν νόηση.

Ανάλυση:
Για να δούμε λοιπόν τι σας μπερδεύει..
Το υλικό μας σώμα δεν βρίσκεται μέσα στον πλανήτη; 

δεν εκδηλώνει την ζωή μέσα στον χώρο που χρειάζεται; 

άρα ο τόπος είναι ο χώρος που χρειάζονται όλα τα έμβια αισθητά σώματα για να εκδηλώσουν την ζωή.
Χωρίς χώρο άρα και χωρίς τόπο είναι αδύνατον να υπάρξει αισθητό σώμα.

Όλα μα όλα τα σώματα υπάρχουν μέσα στον χώρο, και εκδηλώνουν την κίνηση τους που είναι η ζωή δίχως νόηση, και έμβια ζωή με νόηση χρειάζεται να βρίσκεται μέσα σε χώρο και τόπο όπως ο πλανήτης Γη που κινείται κι αυτός συνεχώς..

Ο μεν χώρος και ο τόπος του πλανήτη κινείται, και ότι κινείται είναι η ζωή δίχως νόηση, τα μεν αισθητά έμβια σώματα είναι η ζωή με νόηση.
Και ο τόπος δηλαδή ο πλανήτης, δεν αφήνει να χαθεί απολύτως τίποτα από όλες τις ουσίες που ανήκουν στα έμβια σώματα τα οποία φθείρονται συνεχώς και πεθαίνουν, οπότε συνεχώς τα ανακυκλώνει.

Το σώμα επίσης για να εκδηλώσει την ζωή χρειάζεται τον χρόνο, το παρελθόν το παρόν και το μέλλον, όπου με τους τρεις αυτούς χρόνους μπορεί να διακρίνει την μεταβολή του σώματος του, άρα όπως το χθες δεν είναι ίδιο με το σήμερα, έτσι και το σώμα χθες δεν είναι ίδιο σήμερα, μα ούτε και το αύριο είναι ίδιο με το σήμερα όπως και το σώμα αύριο δεν θα είναι ίδιο με το σήμερα.

Διότι στο σώμα συνεχώς μεταβάλλονται τα κύτταρα του και ανανεώνονται και δεν μένει ποτέ μα ποτέ ίδιο, όπως και ο χρόνος μεταβάλλεται κι αυτός συνεχώς από το παρελθόν στο παρόν και το μέλλον, διότι το σώμα για να αντιληφθεί την δική του μεταβολή άρα για να αντιληφθεί την νοητή ζωή, χρειάζεται πρώτα ΝΑ ΈΧΕΙ την αντίληψη των τριών χρόνων (παρελθόν παρόν μέλλον).

Το σώμα επίσης χρειάζεται μία σταθερή φύση, ένα περιβάλλον με τόπο και χώρο σταθερό, χωρίς ανεξέλεγκτες μεταβολές δίχως λογική, αλλά που επιφέρεται η σταθερότητα του χώρου και του τόπου μέσω των δυνάμεων της Αρμονίας.
Ειδάλλως δίχως την σταθερότητα που επιφέρει η Αρμονία στα σώματα αλλά και στον χώρο τόπο και χρόνο, μα και στη φύση, είναι αδύνατον να υπάρξει νοητή ζωή με αισθητό σώμα.


Αυτό λοιπόν είναι ο τόπος, ο χρόνος, και η φύση, που χρειάζεται ένα αισθητό σώμα για να εκδηλώσει τη ζωή.
Διότι για χάρη του σώματος είναι και ο χρόνος και ο τόπος και η φύση.


Η φθορά του σώματος δεν υπάρχει από τον χρόνο, ο χρόνος απλά είναι ο τρόπος για να αντιλαμβανόμαστε την συνεχή μεταβολή του σώματος μας.
Το σώμα είναι η φύση του τέτοια δηλαδή θνητή, ώστε γεννιέται μεταβάλλεται συνεχώς μέχρι να πεθάνει. Γι'αυτό και είμαστε θνητοί, διότι μπορεί να έχουμε το πνεύμα ως άλογη λογική, αλλά το πνεύμα είναι αθάνατες ενέργειες θνητών σωμάτων, ενώ το σώμα είναι θνητό από μόνο του, διότι γεννιέται για να πεθάνει.

Το σώμα μεταβάλλεται συνεχώς μόνο κατά το σώμα, η λογική του όμως παραμένει η ίδια και κατά την διάθεση που έχει η λογική του σώματος εξελίσσεται.
Στοβαίος 1, 49, 4
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Η ψυχή λοιπόν, είναι ουσία ουσία αυτοτελής που από την αρχή πήρε ζωή σύμφωνα με το πεπρωμένο και τράβηξε προς τον εαυτό της το πάθος και την επιθυμία όμοια με της ύλης.

Και το μεν πάθος υπάρχει στην ύλη  αλλά αν αυτό αποκτήσει εθισμό προς το νόημα της ψυχής τότε γίνεται ανδρεία και δεν παρασύρεται από την δειλία.

Η επιθυμία τώρα, προσφέρεται και αυτή και εάν αποκτήσει εθισμό προς το λογισμό της ψυχής τότε γίνεται σωφροσύνη και δεν υποκινείται από την ηδονή, διότι ο λογισμός αναπληρώνει την έλλειψη της επιθυμίας.

Όταν δε όλα είναι σε Αρμονία και έχουν την ίδια τάση και όταν και τα δύο στηρίζονται στο λογισμό της ψυχής, τότε γίνεται δικαιοσύνη.

Διότι ο ισοδύναμος εθισμός τους αφαιρεί την υπερβολή της επιθυμίας.
Αρχή δε αυτών είναι η διανοητική ουσία, που είναι η μόνη και έχει τη δύναμη της δικής της λογικής.
Η ουσία δε αυτή άρχει και ηγεμονεύει όπως ο άρχοντας εξουσιάζει και διαφεντεύει.
Ο Λόγος της είναι σαν σύμβουλος. Ο διανοητικός, λοιπόν, λόγος της ουσίας, είναι γνώση των λογισμών που παρέχουν μια εικόνα λογισμού στο άλογο (δίχως λογική) μέρος της ψυχής, όπως είναι η ηχώ ως προς τη φωνή και η λάμψη της σελήνης ως προς τον ήλιο.

Το πάθος λοιπόν και η επιθυμία είναι προσαρμοσμένα προς κάποιο λογισμό και έλκουν το ένα το άλλο και αποκτούν τη γνώση των κοσμικών κύκλων.

σημ: κοσμικοί κύκλοι είναι οι επτά κύκλοι του κτιστού κόσμου τα επτά σύμπαντα.
Αν το πάθος και η επιθυμία έχουν έρωτα προς την διανοητική ουσία της ψυχής, τότε αποκτούν τη γνώση του κτιστού κόσμου μέσω της Αρμονίας.


Ανάλυση:
Αν έχουμε πάθος για το αγαθό, την Αρμονία της ψυχής, είναι φυσικό να αποκτήσουμε εθισμό προς το νόημα της αλήθειας της ψυχής, η οποία μας παρέχει την ανδρεία για να νικήσουμε το σώμα, δηλαδή όλες τις ανάγκες του οι οποίες μας κάνουν δούλο τους..και υποφέρουμε όλα τα θνητά.

Αν όμως έχουμε πάθος επιθυμίες για το σώμα και τις δικές του ανάγκες, γινόμαστε δούλοι των επιθυμιών του σώματος, άρα υποφέρουμε όλα τα θνητά.
Παράδειγμα: έχεις ανάγκη από λεφτά; τότε αν ακολουθήσεις την λογική του σώματος θα αναγκαστείς να δουλέψεις ως δούλος όπου βρεις για να αποκτήσεις τα αναγκαία.
Η ψυχή όμως διαθέτει την ανδρεία, και νικά την λογική, και πιστεύει στο απίστευτο ότι θα βρει αυτό που επιθυμεί χωρίς να γίνει δούλος σε ότι την κάνει δούλο. Για παράδειγμα να εργαστεί πάνω στο αντικείμενο που αγαπά.

Όταν επιθυμούμε αυτά που ζητά η ψυχή, θα αποκτήσουμε τον εθισμό προς την κατανόηση της αλήθειας της ψυχής η οποία διώχνει τις επιθυμίες μας για την ύλη, και ανακουφίζεται η ψυχή από τις αρνητικές αισθήσεις και συναισθήματα που προκαλλούν οι επιθυμίες του αισθητού σώματος, όπως για παράδειγμα όταν φιλοσοφούμε η ψυχή ηρεμεί, και αποβάλλει τις επιθυμίες του σώματος οι οποίες μας δυσαρεστούν συνεχώς.

Αν όμως αποκτήσουμε εθισμό για την αλήθεια του σώματος που είναι οι ανάγκες, τότε θα γίνουμε σκλάβοι του φόβου και όλων των αρνητικών αισθήσεων και συναισθημάτων.

Όταν λοιπόν έχουμε εθισμό προς την ψυχή, δηλαδή την Αρμονία, φέρουμε μέσω του λογισμού μας την ισορροπία, και γίνεται δικαιοσύνη. Διότι δίχως δίκη δεν υπάρχει η αδικία.
Απλά αδιαφορούμε και πιστεύουμε στην αλήθεια της ψυχής.

Όταν ο εθισμός μας για την κατανόηση της αλήθειας της ψυχής επικρατήσει, αποκτά τις δικές της δυνάμεις η διανοητική μας ουσία, που προέρχονται από την ψυχή, την δική της λογική, της ψυχής, η οποία ψυχή όπως για παράδειγμα οι άρχοντες διαφεντεύουν και ηγεμονεύουν και εξουσιάζουν τους ανθρώπους, έτσι και η ψυχή θα ηγεμονεύει την λογική του αισθητού σώματος, αλλά και θα εξουσιάζει και το ίδιο το αισθητό σώμα, άρα και τις αισθήσεις του και τα συναισθήματα του.

Ο λόγος της ψυχής τώρα, είναι σαν σύμβουλος, νιώθουμε να μας μιλά.
Ο διανοητικός λογισμός λοιπόν που κάνουμε μέσω της κατανόησης της ουσίας της ψυχής, επιφέρει στο δίχως λογική άλογο αισθητό μας σώμα την αλήθεια της ψυχής ως έκλαμψη σε εμάς, όπως ο ήλιος μας φωτίζει σε σύγκριση με τη σελήνη, όπως όταν ακούγεται η ηχώ ως προς την φωνή σε εμάς.

morfeas sky

Α ' ΜΕΡΟΣ Η ΠΡΟΝΟΙΑ Η ΜΟΙΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ

Β ΜΕΡΟΣ - ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ


Δ' ΜΕΡΟΣ Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΞΗΣ ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ

Ε' ΜΕΡΟΣ Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ - ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ Η ΘΝΗΤΗ ΜΑΣ ΦΥΣΗ

ΣΤ ΜΕΡΟΣ: ΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΗΣΗ - ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ