ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΕΜΑΣ;

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΕΜΑΣ;

Με εμάς είναι ο Θεάνθρωπος. Καταρχήν πρέπει να προσδιορίσουμε τι είμαστε εμείς ώστε να γνωρίζουμε ποιον θέλουμε να είναι με εμάς

Θεάνθρωποι είμαστε όσοι έχουμε Νου (Αιθέρας Νους) και σκεφτόμαστε με την καρδιά (ψυχή).

Ο κόσμος όμως και οι άνθρωποι είναι άκαρδος μα ούτε έχει Νου αγαθό.

Σε έναν άψυχο κόσμο λοιπόν, δίχως Νου δίχως καρδιά, ο καθένας δημιουργεί το δικό του ανόμοιο πεπρωμένο, οπότε βλέπουμε το χάος την Αταξία που επικρατεί στο γίγνεσθαι πάνω στην Γη, ειδικά από την στιγμή που δύο αγέλες θηρίων επιτίθονται στο κοπάδι προβάτων (ανθρωπότητα) και μαλλώνουν ποιος θα γίνει ο τσοπάνης τους.

Αυτός είναι ο παράλογος κόσμος τον οποίο βιώνουμε, και όποιος άνθρωπος φέρει το Νου και την καρδιά να είναι σίγουρος ότι αυτός ή αυτό που αποκαλλούμε Θεό θα βρίσκεται πάντα δίπλα μας..Συνειδητά, ή ασυνείδητα ανάλογα με το Νοητό βάθος που κατέχει ο καθένας από όλους εμάς.

Η φύση πάντα εκπλήσσει. μπεεεε πρόβατα!

ΠΡΟΣΚΥΝΑΤΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΝΑ ΓΕΝΝΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ

ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΓΕΝΝΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!

ΑΦΟΜΟΙΩΘΗΚΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ-ΜΑΤΡΙΞ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΕΥΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΥΒΕΙ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΤΟΥ

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η φύση όλων, δημιουργώντας όσα γεννιούνται, παρέχει δημιουργία σε όσα δημιουργούνται σπέρνοντας τα σπέρματα της και έχοντας ύλη που κινείται.

ΛΟΓΟΣ Θ

Διότι ο νους γεννά όλα τα νοήματα, τα οποία είναι μεν αγαθά, όταν πάρει τα σπέρματα απ'το θεό,

αλλά και αντίθετα είναι κακία, όταν τα πάρει από κάποιο δαίμονα, καθόσον κανένα μέρος του κόσμου δεν είναι άδειο από δαίμονες, κυρίως από τον δαίμονα, τον φωτισμένο απ'το Θεό, ο οποίος μπαίνοντας κρυφά έσπειρε το σπέρμα της δικής του ενέργειας, και τότε ο νους γέννησε το σπαρμένο, δηλαδή μοιχείες, φόνους, άσχημη μεταχείρηση των γονέων, ιεροσυλίες, ασέβειες, αυτοκτονίες με αγχόνες, καταγκρεμίσματα και όλα τα υπόλοιπα, που αποτελούν έργα των δαιμόνων.

morfeas sky

 

ΕΔΩ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΖΩΗ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΤΡΙΞ ΦΥΛΑΚΗ

ΚΑΛΩΣ Η ΚΑΚΩΣ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΨΕΥΤΙΚΟ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΤΕ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΥΠΟΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ - ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XV
Στοβαίος 1, 41, 7

Κινείται ό,τι κινείται με την ενέργεια της κίνησης που κινεί το σύμπαν και η φύση του σύμπαντος δίνει κίνηση σε όλα.

Μία μεν κατά τη δύναμη της και άλλη κατά την ενέργεια της.
Και η μία μεν διαπερνά το σύμπαν και το συγκρατεί από μέσα, ενώ η άλλη απλώνεται και το συγκρατεί απ'έξω.

Μαζί και οι δυο βρίσκονται σε όλα.

Η φύση όλων, δημιουργώντας όσα γεννιούνται, παρέχει δημιουργία σε όσα δημιουργούνται σπέρνοντας τα σπέρματα της και έχοντας ύλη που κινείται.

Καθώς κινείται θερμαίνεται και η ύλη γίνεται φωτιά και νερό,
το ένα σθεναρό και ισχυρό και το άλλο παθητικό.

Η φωτιά εναντιούμενη στο νερό το ξέρανε κι έγινε γη πάνω στο νερό, καθώς δε ξεραινόταν γινόταν ατμός από τα τρία: το νερό, τη γη και τη φωτιά και έγινε αέρας.

Αυτά, ενώθηκαν σύμφωνα με τη λογική της Αρμονίας, το θερμό με το ψυχρό και το ξηρό με το υγρό και από τη συνύπαρξη αυτών έγινε πνεύμα και σπέρμα ανάλογο με το πνεύμα που παρέχει το σύμπαν.

Αυτό το πνεύμα, πέφτοντας στη μήτρα δεν ηρεμεί στο σπέρμα και, μη ηρεμώντας, μεταβάλλει το σπέρμα και μεταβαλλόμενο, αυτό αποκτά αύξηση και μέγεθος.

Με το μέγεθος που αποκτά παίρνει και εικόνα σχήματος και σχηματίζεται. Με το σχήμα μεταφέρεται το είδος μέσω του οποίου παίρνει την εικόνα.

Επειδή λοιπόν το πνεύμα, μέσα στη μήτρα, δεν είχε τη ζωτική του κίνηση αλλά τη βλαστική, αυτήν η Αρμονία τη συνταίριαξε να είναι η υποδοχή της διανοητικής ζωής (η οποία είναι αμερής-αδιαίρετη και αμετάβλητη και δεν παύει ποτέ να είναι αμετάβλητη).

Και ό,τι είναι μέσα στη μήτρα με τους αριθμούς το κυοφορεί, το γεννά και έξω το βγάζει στον αέρα.

Και η ψυχή που είναι πολύ κοντά, το οικιοποιείται, όχι λόγω συγγενικής ιδιότητας μαζί του, αλλά λόγω της μοίρας, διότι δεν επιθυμεί ιδιαίτερα να είναι μαζί με το σώμα.

Έτσι, από τη μοίρα δίνεται σ'αυτό που γεννιέται η διανοητική κίνηση και η νοερή ουσία της αληθινής ζωής. Διότι εισέρχεται στο πνεύμα η διανοητική ουσία και του δίνει την ζωτική κίνηση.

Η Ψυχή λοιπόν είναι ουσία ασώματη, και όντας μέσα στο σώμα δε χάνει την ουσία της, διότι συμβαίνει να είναι αεικίνητη στην ουσία της, κινείται μόνη της κατά τη διαδικασία της νόησης χωρίς να κινείται μέσα σε κάτι ούτε προς κάτι ούτε χάρη σε κάτι. Προέχει στη δύναμη και ότι προέχει δε χρειάζεται αυτά που έπονται.

Αυτό λοιπόν που είναι μέσα σε κάτι είναι ο τόπος και ο χρόνος και η φύση. Αυτό που υπάρχει σε σχέση με κάτι είναι είναι η Αρμονία και το είδος και το σχήμα. Και αυτό που υπάρχει χάρη σε κάτι, είναι το σώμα. Διότι για χάρη του σώματος είναι και ο χρόνος και ο τόπος και η φύση. Αυτά, με συγγενική οικειότητα, επικοινωνούν μεταξύ τους.

Επειδή το σώμα χρειαζόταν τόπο (δε μπορεί το σώμα να ζήσει δίχως τόπο) και μεταβάλλεται με φυσικό τρόπο και είναι αδύνατον να υπάρξει μεταβολή χωρίς τον χρόνο (αύξηση και μείωση) και τη φυσική κίνηση, ούτε και μπορεί να υπάρχει σώμα χωρίς Αρμονία.

Ο τόπος λοιπόν υπάρχει για χάρη του σώματος.
Διότι δέχεται τις μεταβολές του σώματος και δεν αφήνει να χάνεται ό,τι μεταβάλλεται. Μεταβαλλόμενο δε, μεταπίπτει από το ένα στο άλλο και χάνει τη σύσταση του αλλά δεν παύει να είναι σώμα, μόνο που, μεταβαλλόμενο σε κάτι άλλο έχει τη σύσταση του άλλου.

Διότι το σώμα, ως σώμα παραμένει. Όμως η όποια διάθεση του δε μένει, και επομένως το σώμα μεταβάλλεται μόνο κατά τη διάθεση.

Λοιπόν, ο τόπος, ο χρόνος και η φυσική κίνηση είναι ασώματα.
Κάθε ένα δε, έχει τα δικά του χαρακτηριστικά.

Και είναι η ιδιότητα της χωρητικότητας το χαρακτηριστικό του τόπου, το διάστημα και ο αριθμός του χρόνου, (αύξηση-μείωση των αριθμών-σωμάτων), και της φύσης είναι η κίνηση, της Αρμονίας η φιλία, και του σώματος η μεταβολή.

Χαρακτηριστικό της ίδιας της ψυχής είναι η κατ'ουσίαν νόηση.

          

ΑΠΟΣΠΑΣΜA XVII
Στοβαίος 1, 49, 4
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

Η ψυχή λοιπόν, είναι ουσία ουσία αυτοτελής που από την αρχή πήρε ζωή σύμφωνα με το πεπρωμένο και τράβηξε προς τον εαυτό της το πάθος και την επιθυμία όμοια με της ύλης.

Και το μεν πάθος υπάρχει στην ύλη αλλά αν αυτό αποκτήσει εθισμό προς το νόημα της ψυχής τότε γίνεται ανδρεία και δεν παρασύρεται από την δειλία.

Η επιθυμία τώρα, προσφέρεται και αυτή και εάν αποκτήσει εθισμό προς το λογισμό της ψυχής τότε γίνεται σωφροσύνη και δεν υποκινείται από την ηδονή, διότι ο λογισμός αναπληρώνει την έλλειψη της επιθυμίας.

Όταν δε όλα είναι σε Αρμονία και έχουν την ίδια τάση και όταν και τα δύο στηρίζονται στο λογισμό της ψυχής, τότε γίνεται δικαιοσύνη. Διότι ο ισοδύναμος εθισμός τους αφαιρεί την υπερβολή της επιθυμίας.

Αρχή δε αυτών είναι η διανοητική ουσία, που είναι η μόνη και έχει τη δύναμη της δικής της λογικής. Η ουσία δε αυτή άρχει και ηγεμονεύει όπως ο άρχοντας εξουσιάζει και διαφεντεύει. Ο Λόγος της είναι σαν σύμβουλος.

Ο διανοητικός, λοιπόν, λόγος της ουσίας, είναι γνώση των λογισμών που παρέχουν μια εικόνα λογισμού στο άλογο μέρος της ψυχής, όπως είναι η ηχώ ως προς τη φωνή και η λάμψη της σελήνης ως προς τον ήλιο.

Το πάθος λοιπόν και η επιθυμία είναι προσαρμοσμένα προς κάποιο λογισμό και έλκουν το ένα το άλλο και αποκτούν τη γνώση των κοσμικών κύκλων.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XVIII
Στοβαίος 2, 8, 31

Υπάρχει λοιπόν η ουσία και ο λόγος και η νόηση και η διανόηση.
Προς τη διανόηση οδηγεί και η εικασία και η αίσθηση.Ο λόγος οδηγείται προς την ουσία και το νόημα δι'αυτού άγεται. Η νόηση επιπλέκεται με το λογισμό και μαζί μία μορφή αποκτούν
και αυτή είναι η μορφή της ψυχής. Οδηγεί δε στη διανόηση η εικασία και η αίσθηση.

Αυτά δεν μένουν στο ίδιο σημείο αλλά μεγαλώνουν και μικραίνουν και διαφοροποιούνται. Γίνονται χειρότερα όταν αποσπαστούν από τη διανόηση αλλά, όταν ακολουθούν και πείθονται, κοινωνούν το νοητικό λόγο δια των μαθημάτων.

Έχουμε βέβαια και την επιλογή. Διότι η επιλογή του καλύτερου είναι στη διάθεση μας, όπως άθελα μας και αυτή του χειρότερου.
Διότι η επιλογή που είναι εξαρτημένη από τα κακά πλησιάζει στη σωματική φύση, και γι'αυτό και η μοίρα εξουσιάζει όποιον το επιλέγει.

Επειδή λοιπόν η νοηματική ουσία μας είναι αυτεξούσια,
δηλαδή ο νοηματικός λόγος, και αυτή πάντα ίδια μένει,
γι'αυτό και η μοίρα δεν την επηρεάζει.

Ελευθερώνοντας λοιπόν τον πρώτο, μετά από τον πρώτο θεό,
διανοητικό λόγο, προσθέτει και ολόκληρο το λόγο που έφτιαξε
η φύση σε ότι γεννιέται.

Η ψυχή, επικοινωνώντας με αυτά επικοινωνεί και με τα πεπρωμένα αυτών και ας είναι αμέτοχη στη φύση των όσων γεννιώνται.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ XIX
Στοβαίος 1, 49, 6
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

Η ψυχή είναι αθάνατη νοητική ουσία έχοντας ως νόημα τον δικό
της λόγο, όσο βρίσκεται μαζί με το ανθρώπινο σώμα έλκεται από τη σκέψη της Αρμονίας.

Αλλά όταν απαλλαγεί από το φυσικό σώμα μένει μόνη, ορίζοντας τον εαυτό της μέσα στο νοητό κόσμο. Εξουσιάζει το λόγο της φέροντας σε ό, τι έρχεται στη ζωή, όμοια με τη νόηση της κίνηση και αυτό ονομάζεται ζωή.

Διότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ψυχής, δηλαδή να δίνει σε άλλους κάτι παρόμοιο με την ιδιότητα της.

Λοιπόν, υπάρχουν δύο ζωές και δύο κινήσεις Μία κατά την ουσία και άλλη κατά την φύση του σώματος και η μεν πρώτη είναι η γενικότερη η δε δεύτερη η μερικότερη.

Αυτή τώρα που είναι κατ'ουσία είναι αυτεξούσια ενώ η άλλη είναι αναγκαστική. Διότι, κάθε τι που κινείται υπόκειται στον εξαναγκασμό αυτού που το κινεί. Η κίνηση που κινεί την ψυχή έχει εξοικιωθεί με τον έρωτα της νοητής ουσίας.

Η ψυχή λοιπόν, είναι ασώματη, ούσα αμέτοχη του φυσικού σώματος. Διότι αν έχει σώμα δεν έχει ούτε λόγο ούτε νόηση.

Διότι κάθε σώμα είναι δίχως νόηση. Συμμετέχοντας δε στην ουσία πετυχαίνει η ψυχή να είναι έμβιο ον με πνεύμα. 

Και το μεν πνεύμα ανήκει στο σώμα, ο δε λόγος στην ουσία, και ο λόγος διακρίνει το ύψιστο αγαθό ενώ το αισθητικό πνεύμα κρίνει τα φαινόμενα.

Διαιρείται δε στις οργανικές αισθήσεις, που κάποιο μέρος τους είναι η πνευματική όραση, και το πνεύμα το ακουστικό, το οσφρητικό, το γνωστικό, και το απτικό. Αυτό το πνεύμα το αισθητικό, γενόμενο ανάλογο της διάνοιας κρίνει ή φαντάζεται μόνο. Διότι ανήκει στο σώμα και δέχεται τα πάντα.

Ο λόγος τώρα, ανήκει στην ουσία και είναι η φρόνηση.
Συνυπάρχει δε με τον λόγο η γνώση των πολύτιμων πραγμάτων,
ενώ με το πνεύμα η εικασία. Διότι, αυτό μεν έχει την ενέργεια του από το σύμπαν που το περιέχει, ενώ η ψυχή από τον εαυτό της.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΧΧ
Στοβαίος 1, 49, 3

Λοιπόν, η ψυχή είναι ασώματη ουσία γιατί αν είχε σώμα δεν θα μπορούσε να σώζει τον εαυτό της. Διότι κάθε σώμα χρειάζεται την ουσία και επίσης χρειάζεται και ζωή που να βρίσκεται σε τάξη. Διότι, κάθε πράγμα που έχει γένεση πρέπει να το ακολουθεί και η μεταβολή. Διότι ό,τι γεννιέται, γεννιέται σε μέγεθος και έχει αυξητική πορεία αλλά, κάθε τι το αυξανόμενο ακολουθείται από μείωση και τη μείωση την ακολουθεί φθορά.

Μετέχοντας δε σε ένα είδος ζωής ζει και συμμετέχει στην ύπαρξη εξαιτίας της ψυχής. Η αιτία λοιπόν της ύπαρξης του σώματος (δηλαδή η ψυχή) είναι η ίδια ανώτερη, διότι η ψυχή δίνει ζωή με νόηση. Τώρα βέβαια το να υπάρχει εννοώ το να γεννιέται μέσα στο λόγο και να μετέχει σε ζωή με νόηση, διότι η ψυχή δίνει ζωή με νόηση.

Ονομάζεται έμβιο ον εξαιτίας της ζωής, λογικό εξαιτίας της νόησης και θνητό λόγω του σώματος. Άρα η ψυχή είναι ασώματη, με αμετάβλητη δύναμη. Διότι, πως είναι δυνατό να μιλούμε για έμβιο ον με νόηση χωρίς την ύπαρξη της ουσίας που του δίνει την ζωή;

Αλλά, ούτε λογικό μπορεί κανείς να πει ότι είναι, χωρίς την ύπαρξη της διανοητικής ουσίας που δίνει ζωή με νόηση. Σε όλα δε, φτάνει η νόηση εξαιτίας της σύστασης του σώματος με βάση την αρμονία. Γιατί, εάν υπερέχει σε σύσταση το θερμό, γίνεται ελαφρύς και ένθερμος και εάν το ψυχρό, βαρύς και νωχελικός. Διότι η φύση προσαρμόζει τη σύσταση του σώματος προς την αρμονία.

Τα δε είδη της αρμονίας είναι τρία: το κατά το θερμό, το κατά το ψυχρό και κατά το μέσο. Και προσαρμόζει ανάλογα με τον αστέρα που επικρατεί στο συνδιασμό των αστέρων.

Όταν η ψυχή παραλάβει το σώμα όπως ορίζεται από το πεπρωμένο, του δίνει ζωή σύμφωνα με το έργο της φύσης. Η φύση λοιπόν εξομοιώνει την αρμονία του σώματος με την ένωση των αστέρων (μοίρα) και ενώνει τα πολύμεικτα με την αρμονία.

..........

EΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Γι’ αυτό το λόγο απ’ όλα τα ζώα πάνω στη γη μόνο ο άνθρωπος είναι διπλός, θνητός εξαιτίας του σώματος, αθάνατος εξαιτίας του αληθινού Ανθρώπου.

Γιατί αν και είναι αθάνατος και έχει την εξουσία των πάντων, πάσχει τη μοίρα των θνητών, υποκείμενος στην Ειμαρμένη.

Και μολονότι είναι πάνω από την αρμονία, έγινε δούλος εντός της αρμονίας. Και αν και είναι ανδρόγυνος από ανδρόγυνο και άυπνος από άυπνο πατέρα, <από τον έρωτα> νικιέται».

Και ο θεός ευθύς είπε με λόγο άγιο: αυξάνεσθε μεγαλώνοντας και πληθύνεσθε πληθαίνοντας όλα τα κτίσματα και τα δημιουργήματα. Και αυτός που έχει εντός του το Νου ας αναγνωρίσει ότι ο εαυτός του είναι αθάνατος, ότι αίτιος του θανάτου είναι ο έρωτας· ας μάθει όλα τα όντα.

(έγινε δούλος των μεταβαλλόμενων συναισθημάτων της σάρκας, που επικρατούν στην άλογη φύση λόγω της Λήθης που υπέπεσε).

(ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΕΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ)

Η κακία υπάρχει μόνον πάνω στην Γη. Οχι στον Ουρανό.
Oυρανός - Νους Ορά.

Ακούστε καλά τι θα σας πω

Αν δεν μισήσουμε την φύση ΔΕΝ θα ελευθερωθούμε.

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ότι αίτιος του θανάτου είναι ο έρωτας· ας μάθει όλα τα όντα.

Και ο θεός ευθύς είπε με λόγο άγιο: αυξάνεσθε μεγαλώνοντας και πληθύνεσθε πληθαίνοντας όλα τα κτίσματα και τα δημιουργήματα. Και αυτός που έχει εντός του το Νου ας αναγνωρίσει ότι ο εαυτός του είναι αθάνατος, ότι αίτιος του θανάτου είναι ο έρωτας· ας μάθει όλα τα όντα.

Αυτός είναι, παιδί μου, ο δρόμος που οδηγεί προς τα κει.
Πρέπει δηλαδή, παιδί μου, πρώτα να εγκαταλείψεις το σώμα σου, πριν το τέλος, να νικήσεις ζωή που είναι γεμάτη αγωνίες και αφού νικήσεις να ανέλθεις.

..........

Γι’ αυτό το λόγο απ’ όλα τα ζώα πάνω στη γη μόνο ο άνθρωπος είναι διπλός, θνητός εξαιτίας του σώματος, αθάνατος εξαιτίας του αληθινού Ανθρώπου.

Γιατί αν και είναι αθάνατος και έχει την εξουσία των πάντων, πάσχει τη μοίρα των θνητών, υποκείμενος στην Ειμαρμένη.

Και μολονότι είναι πάνω από την αρμονία, έγινε δούλος εντός της αρμονίας. Και αν και είναι ανδρόγυνος από ανδρόγυνο και άυπνος από άυπνο πατέρα, <από τον έρωτα> νικιέται».

Και ο θεός ευθύς είπε με λόγο άγιο: αυξάνεσθε μεγαλώνοντας και πληθύνεσθε πληθαίνοντας όλα τα κτίσματα και τα δημιουργήματα. Και αυτός που έχει εντός του το Νου ας αναγνωρίσει ότι ο εαυτός του είναι αθάνατος, ότι αίτιος του θανάτου είναι ο έρωτας· ας μάθει όλα τα όντα.

(έγινε δούλος των μεταβαλλόμενων συναισθημάτων της σάρκας, που επικρατούν στην άλογη φύση λόγω της Λήθης που υπέπεσε).

..........

Αφού είπε αυτά τα λόγια, η Πρόνοια μέσω της Ειμαρμένης και της αρμονίας έκανε τις ενώσεις και καθόρισε τις γεννήσεις και πλήθυναν όλα ανάλογα με το είδος τους· κι αυτός που αναγνώρισε τον εαυτό του έφτασε στο περιούσιο Αγαθό, ενώ αυτός που αγάπησε το σώμα, το γεννημένο από την πλάνη του έρωτα, αυτός παραμένει πλανώμενος στο σκοτάδι, πάσχοντας με τις αισθήσεις του τα πάθη του θανάτου».

«Ποια είναι η τόσο μεγάλη αμαρτία που κάνουν» είπα εγώ «όσοι ζουν στην άγνοια, ώστε να στερούνται την αθανασία;»

«Μοιάζεις να μην νοιάζεσαι για όσα άκουσες. Δεν σου είπα να τα σκεφτείς;»

«Τα σκέφτομαι και τα θυμάμαι και συνάμα σε ευχαριστώ».
«Αν τα σκέφτηκες, πες μου, για ποιο λόγο είναι άξιοι του θανάτου όσοι ζουν στο θάνατο;».

«Γιατί ρίζα του σώματός μας είναι το στυγερό σκοτάδι, από το οποίο προέρχεται η υγρή φύση, από την οποία συντίθεται το θνητό σώμα στον αισθητό κόσμο, από το οποίο αρδεύεται ο θάνατος».

«Καλά το κατάλαβες. Για ποιο λόγο όμως όποιος γνώρισε τον εαυτό του πηγαίνει σ’ Αυτόν, όπως λέει ο Λόγος του θεού;».

Είπα εγώ: «Επειδή ο πατέρας των όλων είναι φως και ζωή κι απ’ αυτόν γεννήθηκε ο Άνθρωπος».

«Σωστά μίλησες και είπες. Φως και ζωή είναι ο θεός και πατέρας, από τον οποίο γεννήθηκε ο Άνθρωπος. Εάν λοιπόν κατανοήσεις ότι ο εαυτός σου είναι από φως και ζωή και ότι κατάγεσαι απ’ αυτά, θα επιστρέψεις στη ζωή».


Αυτά είπε ο Ποιμάνδρης.

- Αυτό είναι στην ουσία και το Δελφικό παράγγελμα << Γνώθι σαυτόν!>> Έτσι δεν είναι;

Ακριβώς!

Tο ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (να γνωρίσεις τον εαυτό σου).

Κάτω δεξιά το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ (να κάνεις τα πάντα με μέτρο, αποφεύγοντας την υπερβολή).

Ανάμεσά τους, στη κορυφή, το περίφημο «ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε» (ή ΕΙ), για το οποίο ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος έγραψε ολόκληρη πραγματεία («Περί του εν Δελφοΐς Ε»), προσπαθώντας να ερμηνεύσει την απωλεσθείσα σημασία του.

Μια τελευταία άποψη, του Αμμωνίου, υποστηρίζει ότι το Δελφικό «Ε» δε δηλώνει κανένα αριθμό, καμιά τάξη, σύνδεσμο ή ελλείπον μόριο μιας λέξης, αλλά είναι μια προσαγόρευση και προσφώνηση του θεού προς τον πλησιάζοντα επισκέπτη. 

Ο θεός χαιρετά τον επισκέπτη αποτεινόμενος προς αυτόν με το «Γνώθι σαυτόν» και ο επισκέπτης απαντά με το «ΕΙ» (Είσαι, Υπάρχεις), αναγνωρίζοντας την ύπαρξή του και «Είσαι Ένας» (ΕΙ ΕΝ), διότι είναι ο Α-ΠΟΛΛΙΝ, αυτός δηλαδή που δεν είναι για τους πολλούς.

morfeas sky

..........

....................

Καλημέρα. Αγαπάμε τά ζώα και τά φυτά και όλα τα δημιουργήματα αυτού του κόσμου όσο είμαστε ακόμα εδώ.

Καλημέρα ..Aγαπάμε σημαίνει ότι ερωτευόμαστε, οπότε πρέπει να προσέξουμε πολύ καλά μήπως πάθουμε ΕΞΑΡΤΗΣΗ. 

Παν μέτρον Άριστον.

Πιστεύω πως όχι δεν υπάρχει εξάρτηση αλλά τελειοποίηση τού ανθρώπου αγάπη προς το θείο.
Δεν έχουμε δικαίωμα να καταστρέφουμε αυτόν τον πλανήτη ούτε την ζωή που υπάρχει ..


Ο Ερωτας είναι εξάρτηση, δεν μπορούμε να ερωτευτούμε το Θεό και ταυτόχρονα το σκοτάδι. 

ΛΟΓΟΣ Ζ 

Τέτοιος είναι ο εχθρικός χιτώνας που φόρεσες, που σε τραβά προς τα κάτω προς το μέρος του, ώστε να μην κοιτάξεις προς τα πάνω κι αντικρίζοντας την ομορφιά της αλήθειας και το αγαθό που κρύβει μέσα της, μισήσεις την κακία του.

Κι αφού αντιληφθείς την παγίδα που σου έστησε (ποιος; ο δεύτερος Νους δημιουργός, το εκπεσών φωτισμένο πνεύμα)
μετατρέποντας σε αναίσθητα τα θεωρούμενα ως αισθητήρια όργανα φράζοντας τα με πολύ υλικό και γεμίζοντας τα με σιχαμερή ηδονή, να μην ακούς όσα πρέπει εσύ ν΄ακούς, ούτε να βλέπεις όσα πρέπει εσύ να βλέπεις.

εδώ που λέει ο δεύτερος Νους δημιουργός είναι το κλειδί πιστεύω...
Εμείς είμαστε ο Δεύτερος Νους δημιουργός

Ο δεύτερος Νους δημιουργός είναι το φωτισμένο εκπεσών πνεύμα. Ο Άνθρωπος είναι Φως και Ζωή, ο δεύτερος Θεός. 

ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ 

ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν,
"καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ πατρός"

"κατενόησε τοῦ ἀδελφοῦ (ΔΕΎΤΕΡΟΥ ΝΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ) τὰ δημιουργήματα" 

"ὁ δὲ ῎Ανθρωπος ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ἐγένετο εἰς ψυχὴν καὶ νοῦν, ἐκ μὲν ζωῆς ψυχήν, ἐκ δὲ φωτὸς νοῦν"

Ο άνθρωπος έπαψε να είναι φώς και ζωή, όταν εξέπεσε..
Αυτός γεννά τά καλά και τά κακά αυτού του κόσμου....
Είναι στο χέρι του να ξαναγίνει ζωή και φως...

Νομίζω αποφεύγεις να δεις ποιος άλλος δημιουργός βρίσκεται ανάμεσα μας.

ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ
ὁ δὲ πάντων πατὴρ ὁ Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ φῶς,
ἀπεκύησεν ῎Ανθρωπον αὐτῷ ἴσον, οὗ ἠράσθη ὡς ἰδίου τόκου· περικαλλὴς γάρ, τὴν τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων·
ὄντως γὰρ καὶ ὁ θεὸς ἠράσθη τῆς ἰδίας μορφῆς,
παρέδωκε τὰ ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα, καὶ κατανοήσας δὲ τὴν τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί, (ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΝΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ) ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ πατρός·

Κάποτε έτσι νόμιζα ότι ο άρχοντας και δημιουργός του υλικού κόσμου ήταν το εκπεσων πνεύμα ....
Διάβολος...
Τώρα πιστεύω ότι είναι γέννημα ανθρώπων.

Μου φαίνεται δεν διαβάζεις τι γράφω. 

ΛΟΓΟΣ Θ

Διότι ο νους γεννά όλα τα νοήματα, τα οποία είναι μεν αγαθά, όταν πάρει τα σπέρματα απ'το θεό,

αλλά και αντίθετα είναι κακία, όταν τα πάρει από κάποιο δαίμονα, καθόσον κανένα μέρος του κόσμου δεν είναι άδειο από δαίμονες, κυρίως από τον δαίμονα, τον φωτισμένο απ'το Θεό, ο οποίος μπαίνοντας κρυφά έσπειρε το σπέρμα της δικής του ενέργειας, και τότε ο νους γέννησε το σπαρμένο, δηλαδή μοιχείες, φόνους, άσχημη μεταχείρηση των γονέων, ιεροσυλίες, ασέβειες, αυτοκτονίες με αγχόνες, καταγκρεμίσματα και όλα τα υπόλοιπα, που αποτελούν έργα των δαιμόνων.

Ερώτημα ποιος θά μπορούσε νά δημιουργήσει το εκπεσών πνεύμα???

Η εικόνα του Θεού.

Δεν θά μπορούσε νά δημιουργήσει ένα όν ατελές το Υπέρτατο Ον. Ο ανθρώπινος Νους δημιουργός θα μπορούσε.

Δεν προϋπάρχει ατελές ον στο Φως. Ατελές όντα υπάρχουν μόνον στην Υλη, ειδικά στην σύνθετη ύλη.

Ατελές έγινε όταν εξέπεσε

Ο άνθρωπος στην Γη είναι γέννημα του εκπεσών δεύτερου Νου δημιουργού. Ο Αληθινός Άνθρωπος είναι Νοητή Ουσία.

Σημαντικό είναι να γνωρίσει τον εαυτόν του να αναλάβει τίς ευθύνες του για τους πολέμους την καταστροφή του πλανήτη την φτώχεια Την πείνα και να μην τα ρίχνει Όλα σέ ένα εκπεσών δημιουργό της ύλης

Αυτός που δημιουργεί τους πολέμους είναι ο δαίμονας μέσα μας το εκπεσών φωτισμένο πνεύμα ΟΧΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. 

"κυρίως από τον δαίμονα, τον φωτισμένο απ'το Θεό, ο οποίος μπαίνοντας κρυφά έσπειρε το σπέρμα της δικής του ενέργειας, και τότε ο νους γέννησε το σπαρμένο, δηλαδή μοιχείες, φόνους, άσχημη μεταχείρηση των γονέων, ιεροσυλίες, ασέβειες, αυτοκτονίες με αγχόνες, καταγκρεμίσματα και όλα τα υπόλοιπα, που αποτελούν έργα των δαιμόνων."

Εντάξει άρα έχουμε την δικαιολογία άλλος φταίει και όχι εμείς.
Γι'αυτό ο καλός Θεός μας συγχωρεί για όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν και θα γίνουν στο μέλλον..
Και το κακό συνεχίζεται.Το σκότος τίς ανευθυνότητας η μεγαλύτερη Κακία

ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Η ΕΙΣΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΕΧΙΔΝΩΝ; (ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ)

Είναι δυνατόν ο Πανάγαθος Θεός, να έπλασε κάτι λιγότερο από το τέλειο?

«Εκ του καρπού γνωρίζεται το δένδρον. Γεννήματα εχιδνών, πως δύνασθε να λαλήτε καλά όντες πονηροί;»
[Ματθαίος κεφ. 12:33-34]
..........
....................

…Τώρα ποιες μπορεί να είναι αυτές οι «έχιδνες» που γεννούν ανθρώπους…

• 
  

Οι Δημιουργοί του Ανθρώπου και ο Άρχων του Κόσμου Τούτου

morfeas sky


Μα όταν ο διάβολος βάζει σε πειρασμό τον Ιησού Χριστό,του τάζει όλα τα βασίλεια του κόσμου και δεν εννοεί τα γήινα Βασίλεια φυσικά, αυτό λέει πάρα πολλά!

Ο Χριστός ερχόμενος από τους Κόσμους της Αλήθειας, ανέλαβε το βαρύ φορτίο να δείξει στους ανθρώπους τον Αληθινό Πατέρα (Θεό).

«Εγώ έδωκα εις αυτούς τους Λόγους Σου (του Πατέρα), και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, διότι δεν είναι εκ του κόσμου τούτου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου τούτου.»
[Ιωάννης ΙΖ:14]

«43. Δια τι δεν γνωρίζετε την λαλιάν μου; Διότι δεν δύνασθε να ακούσητε τον λόγο μου. 

44. Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε πράττητε. Εκείνος ήτο εξ αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλεί το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύτης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους. … 

47. Όστις είναι εκ θεού, τους λόγους του θεού ακούει. Δια τούτο σεις δεν ακούετε, διότι εκ θεού δεν είστε.»
[Ιωάννης Η]

Τώρα πώς κάποιοι σκοταδόψυχοι, αλλοίωσαν και αμαύρωσαν την ταυτότητα του Χριστού, μετατρέποντάς Τον, σε «Υιό» του «άρχοντα του κόσμου τούτου», δηλαδή του «…ποιητή ουρανού και γης…» και ως εκ τούτου, του κατασκευαστή του Μάτριξ, αυτό είναι απορίας και θλίψης άξιο!!

Έτσι η διαστρεβλωμένη θρησκεία, συνεχίζει να μακαρίζει στις εκκλησίες της, αυτόν τον ανθρωποκτόνο, τον πατέρα του ψεύδους, τον διάβολο που δηλώνει «θεός».

Ακριβώς! Το λέει ξεκάθαρα.

Αντε να το κατανοήσουν τα πρόβατα ήμερα και άγρια. Γεννήματα εχιδνών. Διότι δεν τους οδηγεί ο Θεάνθρωπος, ο Νοητός Άνθρωπος.

Ο Ιησούς στην έρημο ήρθε αντιμέτωπος με τον ενσαρκωθέντα Την γήινη φύση και νίκησε . Είναι ένα μάθημα για εμάς όλους..

H Γήινη φύση και κάθε φύση ανήκει στον διάβολο διότι είναι ο δικός του κόσμος. Οποιος αφομοιώνεται από την κάθε φύση είναι γιος του διαβόλου.

ΜΗΝ ΓΙΝΕΣΤΕ ΕΝΑ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΓΙΝΑΤΕ ΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΡΚΑ!! TON NAO TOY ΘEOY! ΠΟΙΟΥ ΘΕΟΥ;

Αν συνεχίζει να είναι ανεύθυνος ο άνθρωπος για όλα τα κακά τις Γης δεν θα μπορέσει να γίνει καλύτερος και να επιστρέψει όπως ήταν πριν από την πτώση.
Αυτά από εμένα δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν.

Πως να σκεφτεί ως θεός αφού σκέφτεται και αισθάνεται όπως η έχιδνα;

Με πνευματικό αγώνα

Kαι ποιος νομίζεις ότι γνωρίζει τι είναι ο πνευματικός αγώνας; ειδικά από την στιγμή που τους οδηγεί το πνεύμα του σώματος και όχι της ψυχής;

Ελάχιστοι άνθρωποι

Αυτό ακριβώς.

morfeas sky

Οι Δημιουργοί του Ανθρώπου και ο Άρχων του Κόσμου Τούτου