Ο μύθος του έρωτα και της ψυχής
Ο μύθος του έρωτα και της ψυχής
Πρέπει να μας γίνει κατανοητός πρώτα ο αληθινός μας εαυτός "Γνώθι σ'αυτόν" για να μας γίνει μετέπειτα κατανοητός ο λόγος των προγόνων μας, οι οποίοι απευθυνόταν σε μυημένους ανθρώπους και όχι σε αμύητους για να μην βεβηλώσουν τον θεϊκό Λόγο με την άγνοια τους.
Η ψυχή (καρδιά) έχει μεγάλο έρωτα για τον πυρήνα της ψυχής που είναι ο νοητός λόγος (Νους και Αδιαίρετος Λόγος) δηλαδή ο αγαθός Νους και αδιαίρετος Άγιος Λόγος.
Οι αμύητοι πιστεύουν ότι πρέπει να επιδιώκουμε τον έρωτα των αισθήσεων της σάρκας μέσα από την απόλαυση των ηδονών του σώματος χωρίς πρώτα να μας οδηγεί το νοητό και νοερό πνεύμα της ψυχής, η καρδιά διαίσθηση, και η λογική διανόηση που επεξεργάζεται την διαίσθηση, ώστε μέσα από τον έρωτα αυτόν, της καρδιάς και του ορθού λόγου να έρθουμε σε επαφή με την σοφία της ψυχής, τον θείο έρωτα για το Αγαθό.
Ο μύθος του έρωτα και της ψυχής
Ο γάμος έγινε αλλά η ψυχή δεν μπορούσε να δει το σύζυγό της, αφού εκείνος εμφανιζόταν μόνο βράδυ και πάντα μέσα στο σκοτάδι.
(Την νύχτα που το ανθρώπινο σώμα ηρεμεί και ξεκουράζεται, είναι πιο εύκολο να έρθουμε σε επαφή με την διαίσθηση της ψυχή μας, και μέσω αυτής να έρθουμε σε επαφή με τον ορθό νοητό λόγο της που θα μας οδηγήσει στην σοφίας της ψυχής μας).
(το σκοτάδι είναι η λήθη της ανθρώπινης ψυχής, διότι αποχωρίστηκε με τον διαχωρισμό των σωμάτων από τον ορθό νοητό λόγο της ψυχής, διότι το διαχωρισμένο σώμα δεν αντέχει το Νου, τον ορθό λόγο της ψυχής, και έτσι έμεινε μόνη της η καρδιά της ανθρώπινης ψυχής εγκλωβισμένη στα σώματα, την ανθρώπινη σάρκα που μας οδηγεί στα άλογα πάθη της, χωρίς να την οδηγεί η ορθή λογική, και χωρίς να την οδηγεί η διαίσθηση της καρδιάς που μπορεί να έρθει σε επαφή με τον ορθό νοητό λόγο).
Όμως ήταν τόσο τρυφερός και καλόκαρδος (νοητός Λόγος) που η ψυχή (η διαίσθηση - καρδιά) κατάλαβε πως δεν ήταν δυνατόν να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά αυτός που επιθυμούσε για σύζυγο σε όλη της τη ζωή.
(κάποια στιγμή αρχίζει να οδηγεί τον άνθρωπο η διαίσθηση του, και όχι τα άλογα πάθη και οι άλογες ηδονές και επιθυμίες του σώματος, τα ζωώδη ένστικτα δίχως λογική και δίχως καρδιά).
Αν και περνούσαν πολύ όμορφα μαζί, εξακολουθούσε να προβληματίζεται, που δεν τον είχε δει ακόμη.
(η ανθρώπινη ψυχή κάποια στιγμή αρχίζει σιγά σιγά να αφυπνίζεται, διαισθάνεται την αλήθεια, αλλά ακόμη δεν μπορεί να το αντιληφθεί, να έρθει σε επαφή με τον ορθό νοητό λόγο της ψυχής).
Κάποτε, η Ψυχή αποφάσισε να επισκεφτεί το πατρικό της.
(Και κάποια στιγμή καταφέρνει η ψυχή μέσω της διαίσθησης να έρθει σε επαφή με τον ορθό νοητό λόγο της ψυχής και να αφυπνιστεί).
Οι αδελφές της ζηλεύοντας την ευτυχία της ψυχής (της αφυπνισμένης πλέον ψυχής) την έπεισαν πως όχι μόνο θα ήταν ένα τέρας αλλά και ότι στο τέλος θα την σκότωνε επίσης και ότι το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να τον σκοτώσει εκείνη πρώτη.
(οι μη αφυπνισμένες ανθρώπινες ψυχές φθονούν τις αφυπνισμένες ψυχές, επειδή δεν μπορούν να γίνουν σαν αυτές, και με πολύ υλικό προσπαθούν να τις ξανακάνουν σαν αυτές, σαν το κοπάδι! τα πρόβατα, την μάζα των ανθρώπων που βρίσκεται σε λήθη και ακολουθεί το πρότυπο της άλογης φύσης).
(Και μέσα από την καθημερινότητα πείθουν την αφυπνισμένη ψυχή να ξαναγυρίσει πίσω στην γήϊνη πραγματικότητα της άλογης γήϊνης φύσης, ότι δηλαδή ο αγαθός της έρωτας για τα ανώτερα αθάνατα και νοητά είναι μία πλάνη, και ότι δεν οδηγεί πουθενά, αλλά απεναντίας όλα αυτά θα είναι εις βάρος της, γι'αυτό και πρέπει να γίνει σαν αυτές που προτιμούν την λήθη και την άγνοια για τα ανώτερα και θεϊκά και έχουν ως οδηγό τους την άλογη φύση χωρίς να το κατανοούν)
Μέχρι κάποια στιγμή που η αφυπνισμένη ψυχή ξαναπέφτει σε λήθη, αρχίζει να αμφισβητεί την αφύπνιση της νομίζοντας ότι είναι μία πλάνη.
Όταν η Ψυχή γύρισε στο παλάτι της, (νοητός Λόγος), το ίδιο βράδυ και καθώς ο σύζυγός της είχε αποκοιμηθεί, πήρε ένα λυχνάρι και ένα μαχαίρι, αποφασισμένη να τον σκοτώσει.
(αφού πλέον δεν είναι αφυπνισμένη η ψυχή κοιμήθηκε ξανά, αφού δεν μπορεί να νιώσει μέσω της διαίσθησης τον νοητό λόγο, και πλέον προσπαθεί να "σκοτώσει" αυτή την δήθεν αφύπνιση της, την διαίσθηση που νιώθει να την οδηγεί για τον μεγάλο έρωτα της τον νοητό αγαθό λόγο)
(να σκοτώσει την καρδιά μαζί και όλα όσα ερωτεύτηκε η καρδιά).
Όταν το λυχνάρι φώτισε το πρόσωπο του πανέμορφου θεού Έρωτα, η Ψυχή σάστισε τόσο πολύ που το λυχνάρι έγειρε και το καυτό λάδι έπεσε πάνω στον (θεϊκό) Έρωτα, που ξυπνώντας από τον πόνο, πέταξε μακριά από την Ψυχή λέγοντάς της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους και πως δεν θα μπορούσαν πλέον να είναι μαζί, αφού αυτή που ήταν μια θνητή, είδε το πρόσωπο ενός θεού.
(όταν όμως ξύπνησε η καρδιά από την διαίσθηση της, ένιωσε την αλήθεια, είδε την αλήθεια, τον πολύ μεγάλο έρωτα της για το αγαθό νοητό φως του Λόγου που βρίσκεται στον πυρήνα της καρδιάς-ψυχής), η Ψυχή σάστισε (η ψυχή καρδιά σάστισε από την πολύ μεγάλο θεϊκό Έρωτα της για την Αγαθότητα του Νοητού Λόγου της ψυχής),
(πόνεσε τόσο πολύ η καρδιά όταν κατάλαβε τι έκανε, που ήταν αργά όταν το κατάλαβε, και ο έρωτας της έγινε αβάσταχτος από τον πόνο, διότι έγινε ξανά θνητή μην πιστεύοντας από την καχυποψία της, την ύπαρξη του ερωμένου της, τον Λόγο, ο θεϊκός έρωτας της καρδιάς-ψυχής για την αγαθότητα του θεϊκού Νοητού Λόγου της ψυχής).
(η τιμωρία της είναι να ενσαρκωθεί ένα καινούριο διαχωρισμένο σώμα σύμφωνα με αυτό που αξίζουν οι πράξεις της)
Μάταια η Ψυχή περιπλανιόταν και αναζητούσε τον Έρωτα.
(η ψυχή-καρδιά περιπλανιέται μέσα στα άλογα θνητά ανθρώπινα σώματα της λήθης,τιμωρούμενη από την Ειμαρμένη με την μοίρα και το πεπρωμένο που της δίνεται, αφού βρίσκεται σε λήθη).
Η καρδιά της ήταν γεμάτη θλίψη.
(η ανθρώπινη καρδιά όταν οδηγείται από την άλογη φύση, είναι γεμάτη πόνους και λύπες).
Κάποτε βρέθηκε στο ναό της θεάς Δήμητρας που συγκινημένη από την ιστορία της, της πρότεινε να παρακαλέσει τη θεά Αφροδίτη, να της επιτρέψει να δει τον αγαπημένο της.
(κάποτε αρχίζει πάλι να αφυπνίζεται μέσω της διαίσθησης, και να αναζητά παντού την αλήθεια, προσεύχετε, αναζητά στα τυφλά μέσα από την διαίσθηση της που την οδηγεί ξανά).
Η Αφροδίτη (ο θεϊκός έρωτας) που είχε φυλακίσει τον (θεϊκό) έρωτα μέχρι να ξεχάσει την ψυχή (που έπεσε σε λήθη) και να επουλωθούν τα τραύματά του από το λάδι, είπε στην ψυχή ότι θα της επέτρεπε να τον δει, αν περνούσε με επιτυχία τρεις δοκιμασίες.
Στις δύο πρώτες δοκιμασίες, η Ψυχή τα κατάφερε, η τρίτη όμως απαιτούσε να κατέβει στον Άδη και να της φέρει το κουτί της Περσεφόνης. (το κουτί της πανδώρας).
Το κουτί αυτό περιείχε το μαγικό ελιξήριο της ομορφιάς και η ψυχή απαγορευόταν να το ανοίξει.
Η ψυχή πήρε το κουτί αλλά δεν άντεξε στον πειρασμό να ανοίξει το κουτί και να πάρει λίγο από το ελιξήριο για τον εαυτό της. (το Εγώ μας).
Το κουτί όμως δεν περιείχε κανένα ελιξήριο αλλά το Μορφέα, που την έριξε αμέσως σε βαθύ ύπνο.
(το Εγώ την έριξε σε βαθύ ύπνο).
Πρέπει να μας γίνει κατανοητός πρώτα ο αληθινός μας εαυτός "Γνώθι σ'αυτόν" για να μας γίνει μετέπειτα κατανοητός ο λόγος των προγόνων μας, οι οποίοι απευθυνόταν σε μυημένους ανθρώπους και όχι σε αμύητους για να μην βεβηλώσουν τον θεϊκό Λόγο με την άγνοια τους.
Η ψυχή (καρδιά) έχει μεγάλο έρωτα για τον πυρήνα της ψυχής που είναι ο νοητός λόγος (Νους και Αδιαίρετος Λόγος) δηλαδή ο αγαθός Νους και αδιαίρετος Άγιος Λόγος.
Οι αμύητοι πιστεύουν ότι πρέπει να επιδιώκουμε τον έρωτα των αισθήσεων της σάρκας μέσα από την απόλαυση των ηδονών του σώματος χωρίς πρώτα να μας οδηγεί το νοητό και νοερό πνεύμα της ψυχής, η καρδιά διαίσθηση, και η λογική διανόηση που επεξεργάζεται την διαίσθηση, ώστε μέσα από τον έρωτα αυτόν, της καρδιάς και του ορθού λόγου να έρθουμε σε επαφή με την σοφία της ψυχής, τον θείο έρωτα για το Αγαθό.
Ο μύθος του έρωτα και της ψυχής
Ζούσε κάποτε μια θνητή, κόρη μιας συνηθισμένης οικογένειας με τρία παιδιά, που την έλεγαν Ψυχή.
Ηταν τόσο πολύ όμορφη, (η ψυχή-καρδιά) που από όλα τα μέρη του κόσμου έρχονταν για να την επισκεφτούν και να θαυμάσουν την ομορφιά της. Είχαν φτάσει μάλιστα στο σημείο, να την τιμούν περισσότερο και από τη θεά Αφροδίτη. ( η σύζευξη της καρδιάς με τον ορθό Νοητό λόγο, ο θεϊκός Έρωτας).
Η Αφροδίτη (ο θεϊκός Έρωτας) όταν αντιλήφθηκε τι συνέβαινε, διέταξε τον Έρωτα (τον άλογο έρωτα που γεννήθηκε από την Πενία δηλαδή από την άλογη φύση, αφού ο έρωτας έχει πατέρα τον Λόγο και μητέρα την άλογη φύση, η μεν Αφροδίτη συμβολίζει τον θεϊκό έρωτα για τον Λόγο η δε Πενία συμβολίζει τον έρωτα χωρίς καρδιά και χωρίς ορθή λογική.
Η Αφροδίτη όταν αντιλήφθηκε τι συνέβαινε, διέταξε τον Έρωτα να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών, ώστε να μην επιθυμούν την ψυχή.
Ωστόσο όμως, στρέφοντας κατά λάθος το βέλος προς τον εαυτό του, την ερωτεύτηκε και ο ίδιος.
(ο θεϊκός έρωτας (η Αφροδίτη) για τον νοητό λόγο, την σοφία της ψυχής, είναι ταυτόχρονα και ο έρωτας για την άλογη φύση χωρίς την ορθή λογική και χωρίς την διαίσθηση της καρδιάς, αφού έχει πατέρα τον νοητό Λόγο και μητέρα την Πενία την άλογη φύση).
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, οι γονείς της ψυχής άρχισαν να ανησυχούν από την έλλειψη μνηστήρων και υποψιαζόμενοι ότι κάποιος θεός είχε αναμιχθεί, αποφάσισαν να ζητήσουν χρησμό:
(ο θεός που είχε αναμιχθεί είναι το εκπεσών φωτισμένο πνεύμα που ενεργεί στην γήϊνη φύση).
Στους Δελφούς, ο Απόλλων με την καθοδήγηση του Έρωτα έδωσε το χρησμό.
«Η Ψυχή δεν προορίζεται να γίνει γυναίκα κανενός θνητού.
(η ανθρώπινη ψυχή δεν προορίζεται να μείνει για πάντα στα θνητά σώματα)
Ο σύζυγός της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος δεν μπορεί να του αντισταθεί».
(το βουνό συμβολίζει τον Έβδομο Ουρανό το πνεύμα του πυρός το πνεύμα των Απλανών το θεϊκό γένος της ανθρώπινης ψυχής)
(ο σύζυγος της καρδιάς της ψυχής είναι ο ορθός νοητός λόγος η σοφία της ψυχής το πνεύμα του πυρός, και η αμετάβλητη αίσθηση της καρδιάς που οδηγείται από τον θεϊκό έρωτα της για τον Λόγο το Αγαθό)
Ηταν τόσο πολύ όμορφη, (η ψυχή-καρδιά) που από όλα τα μέρη του κόσμου έρχονταν για να την επισκεφτούν και να θαυμάσουν την ομορφιά της. Είχαν φτάσει μάλιστα στο σημείο, να την τιμούν περισσότερο και από τη θεά Αφροδίτη. ( η σύζευξη της καρδιάς με τον ορθό Νοητό λόγο, ο θεϊκός Έρωτας).
Η Αφροδίτη (ο θεϊκός Έρωτας) όταν αντιλήφθηκε τι συνέβαινε, διέταξε τον Έρωτα (τον άλογο έρωτα που γεννήθηκε από την Πενία δηλαδή από την άλογη φύση, αφού ο έρωτας έχει πατέρα τον Λόγο και μητέρα την άλογη φύση, η μεν Αφροδίτη συμβολίζει τον θεϊκό έρωτα για τον Λόγο η δε Πενία συμβολίζει τον έρωτα χωρίς καρδιά και χωρίς ορθή λογική.
Η Αφροδίτη όταν αντιλήφθηκε τι συνέβαινε, διέταξε τον Έρωτα να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών, ώστε να μην επιθυμούν την ψυχή.
Ωστόσο όμως, στρέφοντας κατά λάθος το βέλος προς τον εαυτό του, την ερωτεύτηκε και ο ίδιος.
(ο θεϊκός έρωτας (η Αφροδίτη) για τον νοητό λόγο, την σοφία της ψυχής, είναι ταυτόχρονα και ο έρωτας για την άλογη φύση χωρίς την ορθή λογική και χωρίς την διαίσθηση της καρδιάς, αφού έχει πατέρα τον νοητό Λόγο και μητέρα την Πενία την άλογη φύση).
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, οι γονείς της ψυχής άρχισαν να ανησυχούν από την έλλειψη μνηστήρων και υποψιαζόμενοι ότι κάποιος θεός είχε αναμιχθεί, αποφάσισαν να ζητήσουν χρησμό:
(ο θεός που είχε αναμιχθεί είναι το εκπεσών φωτισμένο πνεύμα που ενεργεί στην γήϊνη φύση).
Στους Δελφούς, ο Απόλλων με την καθοδήγηση του Έρωτα έδωσε το χρησμό.
«Η Ψυχή δεν προορίζεται να γίνει γυναίκα κανενός θνητού.
(η ανθρώπινη ψυχή δεν προορίζεται να μείνει για πάντα στα θνητά σώματα)
Ο σύζυγός της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος δεν μπορεί να του αντισταθεί».
(το βουνό συμβολίζει τον Έβδομο Ουρανό το πνεύμα του πυρός το πνεύμα των Απλανών το θεϊκό γένος της ανθρώπινης ψυχής)
(ο σύζυγος της καρδιάς της ψυχής είναι ο ορθός νοητός λόγος η σοφία της ψυχής το πνεύμα του πυρός, και η αμετάβλητη αίσθηση της καρδιάς που οδηγείται από τον θεϊκό έρωτα της για τον Λόγο το Αγαθό)
(οι άνθρωποι λόγω της άγνοιας που έχουν, δαιμονοποιούν τον έρωτα για την άλογη φύση, και μαζί με αυτόν δαιμονοποιούν και τον θεϊκό Αμετάβλητοι έρωτα για την σοφία της ανθρώπινης ψυχής).
Αν και η θλίψη έπεσε βαριά μέσα στην οικογένεια,
ωστόσο αποφάσισαν να προχωρήσουν στις διαδικασίες του γάμου με το τέρας.
Αν και η θλίψη έπεσε βαριά μέσα στην οικογένεια,
ωστόσο αποφάσισαν να προχωρήσουν στις διαδικασίες του γάμου με το τέρας.
Ο γάμος έγινε αλλά η ψυχή δεν μπορούσε να δει το σύζυγό της, αφού εκείνος εμφανιζόταν μόνο βράδυ και πάντα μέσα στο σκοτάδι.
(Την νύχτα που το ανθρώπινο σώμα ηρεμεί και ξεκουράζεται, είναι πιο εύκολο να έρθουμε σε επαφή με την διαίσθηση της ψυχή μας, και μέσω αυτής να έρθουμε σε επαφή με τον ορθό νοητό λόγο της που θα μας οδηγήσει στην σοφίας της ψυχής μας).
(το σκοτάδι είναι η λήθη της ανθρώπινης ψυχής, διότι αποχωρίστηκε με τον διαχωρισμό των σωμάτων από τον ορθό νοητό λόγο της ψυχής, διότι το διαχωρισμένο σώμα δεν αντέχει το Νου, τον ορθό λόγο της ψυχής, και έτσι έμεινε μόνη της η καρδιά της ανθρώπινης ψυχής εγκλωβισμένη στα σώματα, την ανθρώπινη σάρκα που μας οδηγεί στα άλογα πάθη της, χωρίς να την οδηγεί η ορθή λογική, και χωρίς να την οδηγεί η διαίσθηση της καρδιάς που μπορεί να έρθει σε επαφή με τον ορθό νοητό λόγο).
Όμως ήταν τόσο τρυφερός και καλόκαρδος (νοητός Λόγος) που η ψυχή (η διαίσθηση - καρδιά) κατάλαβε πως δεν ήταν δυνατόν να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά αυτός που επιθυμούσε για σύζυγο σε όλη της τη ζωή.
(κάποια στιγμή αρχίζει να οδηγεί τον άνθρωπο η διαίσθηση του, και όχι τα άλογα πάθη και οι άλογες ηδονές και επιθυμίες του σώματος, τα ζωώδη ένστικτα δίχως λογική και δίχως καρδιά).
Αν και περνούσαν πολύ όμορφα μαζί, εξακολουθούσε να προβληματίζεται, που δεν τον είχε δει ακόμη.
(η ανθρώπινη ψυχή κάποια στιγμή αρχίζει σιγά σιγά να αφυπνίζεται, διαισθάνεται την αλήθεια, αλλά ακόμη δεν μπορεί να το αντιληφθεί, να έρθει σε επαφή με τον ορθό νοητό λόγο της ψυχής).
Κάποτε, η Ψυχή αποφάσισε να επισκεφτεί το πατρικό της.
(Και κάποια στιγμή καταφέρνει η ψυχή μέσω της διαίσθησης να έρθει σε επαφή με τον ορθό νοητό λόγο της ψυχής και να αφυπνιστεί).
Οι αδελφές της ζηλεύοντας την ευτυχία της ψυχής (της αφυπνισμένης πλέον ψυχής) την έπεισαν πως όχι μόνο θα ήταν ένα τέρας αλλά και ότι στο τέλος θα την σκότωνε επίσης και ότι το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να τον σκοτώσει εκείνη πρώτη.
(οι μη αφυπνισμένες ανθρώπινες ψυχές φθονούν τις αφυπνισμένες ψυχές, επειδή δεν μπορούν να γίνουν σαν αυτές, και με πολύ υλικό προσπαθούν να τις ξανακάνουν σαν αυτές, σαν το κοπάδι! τα πρόβατα, την μάζα των ανθρώπων που βρίσκεται σε λήθη και ακολουθεί το πρότυπο της άλογης φύσης).
(Και μέσα από την καθημερινότητα πείθουν την αφυπνισμένη ψυχή να ξαναγυρίσει πίσω στην γήϊνη πραγματικότητα της άλογης γήϊνης φύσης, ότι δηλαδή ο αγαθός της έρωτας για τα ανώτερα αθάνατα και νοητά είναι μία πλάνη, και ότι δεν οδηγεί πουθενά, αλλά απεναντίας όλα αυτά θα είναι εις βάρος της, γι'αυτό και πρέπει να γίνει σαν αυτές που προτιμούν την λήθη και την άγνοια για τα ανώτερα και θεϊκά και έχουν ως οδηγό τους την άλογη φύση χωρίς να το κατανοούν)
Μέχρι κάποια στιγμή που η αφυπνισμένη ψυχή ξαναπέφτει σε λήθη, αρχίζει να αμφισβητεί την αφύπνιση της νομίζοντας ότι είναι μία πλάνη.
Όταν η Ψυχή γύρισε στο παλάτι της, (νοητός Λόγος), το ίδιο βράδυ και καθώς ο σύζυγός της είχε αποκοιμηθεί, πήρε ένα λυχνάρι και ένα μαχαίρι, αποφασισμένη να τον σκοτώσει.
(αφού πλέον δεν είναι αφυπνισμένη η ψυχή κοιμήθηκε ξανά, αφού δεν μπορεί να νιώσει μέσω της διαίσθησης τον νοητό λόγο, και πλέον προσπαθεί να "σκοτώσει" αυτή την δήθεν αφύπνιση της, την διαίσθηση που νιώθει να την οδηγεί για τον μεγάλο έρωτα της τον νοητό αγαθό λόγο)
(να σκοτώσει την καρδιά μαζί και όλα όσα ερωτεύτηκε η καρδιά).
Όταν το λυχνάρι φώτισε το πρόσωπο του πανέμορφου θεού Έρωτα, η Ψυχή σάστισε τόσο πολύ που το λυχνάρι έγειρε και το καυτό λάδι έπεσε πάνω στον (θεϊκό) Έρωτα, που ξυπνώντας από τον πόνο, πέταξε μακριά από την Ψυχή λέγοντάς της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους και πως δεν θα μπορούσαν πλέον να είναι μαζί, αφού αυτή που ήταν μια θνητή, είδε το πρόσωπο ενός θεού.
(όταν όμως ξύπνησε η καρδιά από την διαίσθηση της, ένιωσε την αλήθεια, είδε την αλήθεια, τον πολύ μεγάλο έρωτα της για το αγαθό νοητό φως του Λόγου που βρίσκεται στον πυρήνα της καρδιάς-ψυχής), η Ψυχή σάστισε (η ψυχή καρδιά σάστισε από την πολύ μεγάλο θεϊκό Έρωτα της για την Αγαθότητα του Νοητού Λόγου της ψυχής),
(πόνεσε τόσο πολύ η καρδιά όταν κατάλαβε τι έκανε, που ήταν αργά όταν το κατάλαβε, και ο έρωτας της έγινε αβάσταχτος από τον πόνο, διότι έγινε ξανά θνητή μην πιστεύοντας από την καχυποψία της, την ύπαρξη του ερωμένου της, τον Λόγο, ο θεϊκός έρωτας της καρδιάς-ψυχής για την αγαθότητα του θεϊκού Νοητού Λόγου της ψυχής).
(η τιμωρία της είναι να ενσαρκωθεί ένα καινούριο διαχωρισμένο σώμα σύμφωνα με αυτό που αξίζουν οι πράξεις της)
Μάταια η Ψυχή περιπλανιόταν και αναζητούσε τον Έρωτα.
(η ψυχή-καρδιά περιπλανιέται μέσα στα άλογα θνητά ανθρώπινα σώματα της λήθης,τιμωρούμενη από την Ειμαρμένη με την μοίρα και το πεπρωμένο που της δίνεται, αφού βρίσκεται σε λήθη).
Η καρδιά της ήταν γεμάτη θλίψη.
(η ανθρώπινη καρδιά όταν οδηγείται από την άλογη φύση, είναι γεμάτη πόνους και λύπες).
Κάποτε βρέθηκε στο ναό της θεάς Δήμητρας που συγκινημένη από την ιστορία της, της πρότεινε να παρακαλέσει τη θεά Αφροδίτη, να της επιτρέψει να δει τον αγαπημένο της.
(κάποτε αρχίζει πάλι να αφυπνίζεται μέσω της διαίσθησης, και να αναζητά παντού την αλήθεια, προσεύχετε, αναζητά στα τυφλά μέσα από την διαίσθηση της που την οδηγεί ξανά).
Η Αφροδίτη (ο θεϊκός έρωτας) που είχε φυλακίσει τον (θεϊκό) έρωτα μέχρι να ξεχάσει την ψυχή (που έπεσε σε λήθη) και να επουλωθούν τα τραύματά του από το λάδι, είπε στην ψυχή ότι θα της επέτρεπε να τον δει, αν περνούσε με επιτυχία τρεις δοκιμασίες.
Στις δύο πρώτες δοκιμασίες, η Ψυχή τα κατάφερε, η τρίτη όμως απαιτούσε να κατέβει στον Άδη και να της φέρει το κουτί της Περσεφόνης. (το κουτί της πανδώρας).
Το κουτί αυτό περιείχε το μαγικό ελιξήριο της ομορφιάς και η ψυχή απαγορευόταν να το ανοίξει.
Η ψυχή πήρε το κουτί αλλά δεν άντεξε στον πειρασμό να ανοίξει το κουτί και να πάρει λίγο από το ελιξήριο για τον εαυτό της. (το Εγώ μας).
Το κουτί όμως δεν περιείχε κανένα ελιξήριο αλλά το Μορφέα, που την έριξε αμέσως σε βαθύ ύπνο.
(το Εγώ την έριξε σε βαθύ ύπνο).
(o Moρφέας είναι ο θεός των ονείρων, ενώ ο θεός ύπνος είναι ο Πατέρας του..άρα βρισκόμαστε σε βαθύ ύπνο νομίζοντας ότι είμαστε ξύπνιοι).
Όταν ο (θεϊκός) ΄Έρωτας έμαθε τι έπαθε η αγαπημένη του, (η αγαπημένη του καρδιά-ψυχή, η πονεμένη καρδιά που μετάνιωσε για τα λάθη της), δραπέτευσε από το παλάτι της θεάς Αφροδίτης και πετώντας στον Όλυμπο, παρακάλεσε τον Δία να σώσει την ψυχή.
(ο θεϊκός έρωτας δραπέτευσε από τον Δία, και κατάφερε και ήρθε σε επαφή με την σοφία της ψυχής τον Νου και Αδιαίρετο Άγιο Λόγο τον Άνθρωπο δεύτερο θεό)
(ο Όλυμπος είναι το υψηλότερο βουνό, συμβολίζει το θεϊκό Νου, και Αδιαίρετο Λόγο..Ο Δίας είναι ο Όλυμπος, ο Νους Ουρανός Διοικητής αυτού του υλικού αισθητού μεταβαλλόμενου κόσμου).
(ο θεϊκός έρωτας δραπέτευσε από τον Δία, και κατάφερε και ήρθε σε επαφή με την σοφία της ψυχής τον Νου και Αδιαίρετο Άγιο Λόγο τον Άνθρωπο δεύτερο θεό)
(ο Όλυμπος είναι το υψηλότερο βουνό, συμβολίζει το θεϊκό Νου, και Αδιαίρετο Λόγο..Ο Δίας είναι ο Όλυμπος, ο Νους Ουρανός Διοικητής αυτού του υλικού αισθητού μεταβαλλόμενου κόσμου).
Ο Δίας συγκινημένος από τον θεϊκό Έρωτα για την καρδιά, έκανε αθάνατη την ψυχή, επιτρέποντας στο ερωτευμένο ζευγάρι να ενωθεί μαζί για πάντα.
(Ο Αποσυμβολισμός εδώ είναι, ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι Αγαθή και αθάνατη, διότι ο Νους και Αδιαίρετος Άγιος Λόγος που βρίσκεται στον πυρήνα της ψυχής, δίνει την νοερή αθάνατη ζωή στην ψυχή-καρδιά, οπότε μια ψυχή ενσαρκωμένη θα είναι πάντα αθάνατη, αλλά θα υπομένει όλα τα θνητά τα του θανάτου των αισθήσεων, αν δεν γνωρίσει την αλήθεια, διότι την οδηγεί η άγνοια, η λύπη, ο πόνος, τα άλογα πάθη και οι επιθυμίες που δίνουν την εξουσία στον Δία να επιβάλλει την μοίρα!! εξουσιάζοντας τις ανθρώπινες ψυχές.
morfeas sky
(Ο Αποσυμβολισμός εδώ είναι, ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι Αγαθή και αθάνατη, διότι ο Νους και Αδιαίρετος Άγιος Λόγος που βρίσκεται στον πυρήνα της ψυχής, δίνει την νοερή αθάνατη ζωή στην ψυχή-καρδιά, οπότε μια ψυχή ενσαρκωμένη θα είναι πάντα αθάνατη, αλλά θα υπομένει όλα τα θνητά τα του θανάτου των αισθήσεων, αν δεν γνωρίσει την αλήθεια, διότι την οδηγεί η άγνοια, η λύπη, ο πόνος, τα άλογα πάθη και οι επιθυμίες που δίνουν την εξουσία στον Δία να επιβάλλει την μοίρα!! εξουσιάζοντας τις ανθρώπινες ψυχές.
morfeas sky
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου