ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΙΘΕΡΑΣ ΝΟΥΣ

             

Το Πυρ και πνεύμα 

Το Πυρ (Αγαθός Νοητός Άγιος Λόγος) του κτιστού αισθητού κόσμου ενεργεί μέσω του πνεύματος (ο Αγαθός Νοητός Κόσμος που εμπεριέχει μέσα του ο Αγαθός Νους) πάνω στα τέσσερα στοιχεία του δοχείου της Ύλης: φωτιά, αέρας, γη, νερό, και γίνεται ο αισθητός θεός του πυρός και πνεύματος, ο δεύτερος Νους δημιουργός, το Φωτισμένο πνεύμα, και δημιουργεί τον υλικό αισθητό κόσμο των Απλανών και των πλανητών με πρότυπο τον Αγαθό Νοητό του Κόσμο που εμπεριέχει μέσα του ο Νους.

Ο δεύτερος Νους δημιουργός, είναι ο αισθητός θεός του πυρός και πνεύματος που δημιούργησε τα Επτά δικά του δημιουργήματα, τους Επτά Νους Ουρανούς Διοικητές, 
(Ουρανός=ο Νους που ορά), που είναι όμοιοι με τον δικό του Νου και τον Αδιαίρετο Νοητό του Λόγο, και κάθε Νους Ουρανός Διοικητής, ενώνεται με τα στοιχεία της δικής του φύσης που εμπεριέχει ο δικός του Ουρανός, όπως ο δικός μας Ουρανός Διοικητής που περικλείει το ηλιακό σύστημα.

Ο Νους Διοικητής της πιο κατωφερής φύσης δημιούργησε τον δικό του Ουρανό περικλείοντας με τον Αιθέρα εξωτερικά και εσωτερικά σχηματίζοντας έναν σφαιρικό κύκλο με τις αντίθετες κινήσεις του Αιθέρα, δημιουργώντας τον Ζωφόρο Ζωδιακό σφαιρικό κύκλο του ηλιακού μας συστήματος, εμπεριέχοντας μέσα του την κατώτερη φύση.

Ο Νους Διοικητής Ζευς, με τα δικά του δημιουργήματα τους 36 Δέκαρχους θεούς, (οι 12 θεοί- βλέπε τρεις μοίρες ανά δεκαήμερο επί 12 οι 36 Δέκαρχοι θεοί), περιέκλεισε την φωτιά σε μία ενεργειακή σφαίρα την οποία περικλείει ο Αιθέρας Νους Απόλλων, με το δικό του Νοητό πνεύμα. 

Είναι οι ακτίνες του Αγαθού Νοητού Φωτός του ήλιου, (Απόλλων) που εισέρχονται στην δική μας γήινη ατμόσφαιρα, (αέρας η γήινη φύση), και σκορπά με τις ακτίνες του το Αγαθό Νοητό Φως του Ήλιου Απόλλωνα, το οποίο Αγαθό Νοητό Φως, εμείς οι άνθρωποι ως πομπός και δέκτης που είμαστε δεχόμαστε αυτές τις νοητές ακτίνες του φωτός, στον δικό μας Νου και ενεργούμε με πρότυπο μας τον Αγαθό Νου.

Η Σελήνη τώρα, είναι η ενέργεια του πυρός και πνεύματος που εμπεριέχεται στο καθαρό της φύσης εσωτερικά της σφαίρας του ηλιακού μας συστήματος, περικλείει όλους τους πλανήτες εξωτερικά και εσωτερικά με τις αντίθετες κινήσεις, τους συγκροτεί και τους δίνει κίνηση όπως το θέλει ο Νους των Απλανών ο Απόλλων, (Ήλιος).

Το πνεύμα της φύσης των πλανητών, όπως το πνεύμα της Γαίας είναι ο ελαφρύς αέρας της ατμόσφαιρας (μη υγροποιημένος) που περικλείει την άλογη φύση την γη και το νερό, που δεν μπορεί να δεχτεί το Νοητό πνεύμα, είναι τα άλογα στοιχεία η  γη και το νερό. 

Το πνεύμα της Γαίας συνεργάζεται με αυτή την άλογη φύση και δημιουργεί το οικοσύστημα το οποίο θα υποδεχτεί την άλογη νοερή ζωή των άλογων έμβιων ζώων, μαζί δημιουργεί με το δικό της νοητό πνεύμα τις δικές της ψυχές οι οποίες θα δώσουν την νοητή και νοερή ζωή στα έμβια όντα, τα οποία ΔΕΝ έχουν ελεύθερη επιλογή, διότι όλα οδηγούνται από το πνεύμα της Γαίας, γι'αυτό βλέπουμε όλο το ζωϊκό βασίλειο να κάνει το ίδιο, σαν να τα οδηγεί το πνεύμα της Γαίας, και όλα με Αρμονία σύμφωνα με την θνητή τους φύση, με την λιγότερη κακία, όλα με μέτρο.


Ο Νους Διοικητής Ουρανός Ζευς, που όταν εξέπεσε έγινε ο Δίας, είναι αυτός που Διαχώρισε τα Αρρενόθηλυς σώματα των πλανητών σε αρσενικό και θηλυκό, αυτός που διαχώρισε τον Αδάμ σε Αδάμ κι Εύα, και έτσι εγκλώβισε σε αυτά τα αδύναμα σώματα τον Νοητό Άνθρωπο δεύτερο θεό Ζωή και Φως, φυλακίζοντας ένα δικό του τμήμα (τις δικές του Μονάδες που φέρουν τον δικό του Νου, τις ανθρώπινες ψυχές) στην Άγνοια και την Λήθη αυτών των διαχωρισμένων σωμάτων, διότι μετά τον διαχωρισμό των αρρενόθηλυς σωμάτων,  χάθηκε ο σύνδεσμος της αρμονίας του Νοητού πνεύματος της ψυχής (Ανάμνηση ψυχής) με τα ενσαρκωμένα διαχωρισμένα σε αρσενικό και θηλυκό ανθρώπινα σώματα.

Είναι ο άνθρωπος δεύτερος θεός Ζωή και Φως, όπου εισήλθε στον Όγδοο ουρανό και από Φως έγινε Αγαθός Νους, και Άγιος Λόγος, που όταν εισήλθε μέσα στους επτά ουρανούς ενώθηκε με τον αισθητό θεό τον δεύτερο Νου δημιουργό του πυρός και πνεύματος, και έγινε όμοιος με αυτόν, είναι ο Άνθρωπος δεύτερος θεός που ενώθηκε με τους Επτά Διοικητές για να κατανοήσει την ενέργεια τους, και είναι ο Άνθρωπος δεύτερος θεός που ενώθηκε με το πνεύμα της Σελήνης.

Είναι ο Άνθρωπος δεύτερος θεός που ενώθηκε με το πνεύμα της Γαίας, και το πνεύμα της Γαίας απόκτησε το πνεύμα των Επτά φύσεων, και δημιούργησε ένα γήϊνο αρρενόθηλυς ανθρώπινο σώμα, το οποίο εμπεριέχει μέσα του επτά όργανα, επτά φύσεις, ένα μέρος-όργανο από κάθε φύση. Και αυτό το συμβατό αρρενόθηλυς ανθρώπινο σώμα ενσαρκώθηκαν οι ανθρώπινες ψυχές ..τον Αδάμ. (βλέπε Τιτάνες τους οποίους μίσησε ο Δίας και τους πολέμησε).

Και ο άνθρωπος δεύτερος θεός, μόλις το πνεύμα της Γαίας δημιούργησε αυτό το αρρενόθηλυς ανθρώπινο σώμα, δημιούργησε τις δικές του ανθρώπινες ψυχές..

Διαβάζουμε στα Ερμητικά Κείμενα στον Α Λόγο 

ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ

 η φύση, επειδή ενώθηκε με τον Άνθρωπο, γέννησε θαύμα θαυμασιότατο. αμέσως γέννησε επτά ανθρώπους, ανάλογους προς τη φύση των επτά Διοικητών, ανδρόγυνους και μετάρσιους».

ὁ δὲ ῎Ανθρωπος ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ἐγένετο εἰς ψυχὴν καὶ νοῦν,
ἐκ μὲν ζωῆς ψυχήν, ἐκ δὲ φωτὸς νοῦν,

morfeas sky
    

Ποιος Διοικεί το Νοητό Φως του Ήλιου;

O τελευταίος χρησμός που δόθηκε από το Μαντείο των Δελφών, διά στόματος Πυθίας, συνέβη το 362 μ.Χ. και αποδέκτης ήταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος όταν αποφάσισε να εκστρατεύσει κατά των Περσών έστειλε ανθρώπους να ρωτήσουν στο μαντείο των Δελφών αν θα έπρεπε να κάνει αυτή την εκστρατεία. Ο χρησμός αυτός που σήμερα όλοι γνωρίζουμε, είναι ο εξής:

«Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μαντίδα δάφνην, ου παγάν λαλεούσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ». Δηλαδή:

Ο τελευταίος χρησμός του μαντείου ήταν κατηγορηματικός:
Με τα λόγια αυτά η Πυθία εννοούσε ότι έφτασε το τέλος του μαντείου και μαζί το τέλος του αρχαίου κόσμου και της απολλώνειας oρθής λογικής νοητής σκέψεως.

"Πείτε στον βασιλιά, ότι στο χώμα κείτεται ο έντεχνος αυλός,
ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική,
ούτε πηγή ομιλούσα. Χάθηκε και το νερό που μιλούσε."

Αλλά, εξίσου ανυπόστατος θεωρείται και ο χρησμός που αποδίδεται ως τελευταίος και πραγματικός χρησμός της Πυθίας Νικάνδρας, ο οποίος λέγεται ότι ήταν:

ΕΣΘ’ ΗΜΑΡ, ΟΤΕ ΦΟΙΒΟΣ ΠΑΛΙΝ ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣ ΑΕΙ ΕΣΤΑΙ

«Θα έρθει η μέρα, που ο Φοίβος (δηλαδή ο Απόλλων) θα έρθει και πάλι, κι αυτή τη φορά, θα μείνει για πάντα».
...........

Όταν κάποιος Θεόφιλος ρώτησε τον Απόλλωνα, «Εσύ είσαι Θεός ή άλλος;» χρησμοδότησε ως εξής: «Ευρίσκεται άνω του ουρανίου θόλου φλόγα άπειρη, άπλετος αιώνας. 

Είναι ανερμήνευτος μεταξύ των μακαρίων, εάν δεν αποφασίσει με δική του βούληση ο μέγας Πατέρας να γίνει αντιληπτός· 

εκεί μάλλον ούτε ο αιθέρας φέρει περίλαμπρα αστέρια, ούτε η σελήνη με την διαπεραστική της λάμψη αιωρείται. 

Δεν φανερώνεται ο Θεός σε κάποια οδό, ούτε εγώ ο ίδιος εξαπλώνομαι με ακτίνες παρευρισκόμενος με αυτόν, ως στροβιλισμός αιθέρος, αλλά πλησιάζει ο ατελείωτος δρόμος του πυρφόρου Θεού, κινούμενος περιστροφικά με έντονο ήχο. 

Ούτε, αν πλησιάσει κάποιος αυτόν που είναι αιθέριο πυρ, είναι δυνατόν να καεί η καρδία του· διότι (η θεία φλόγα) δεν καταστρέφει· με ακατάπαυστη μελωδία ο αιώνας αναμιγνύεται με τους αιώνες από Αυτόν τον Θεό. 

Αυτοδημιούργητος, αδίδακτος, χωρίς μητέρα, ακλόνητος, όνομα που δεν εκφέρεται με ανθρώπινο λόγο, κατοικεί εις το πυρ· αυτό είναι ο Θεός· μικρό δε μέρος του Θεού, άγγελοι είμεθα εμείς».

Σύμφωνα με τον μοναδικό αυτό χρησμό του Απόλλωνος, ο Θεός είναι ανερμήνευτος για τους ανθρώπους εάν ο ίδιος δεν αποφασίσει να γίνει αντιληπτός. Είναι αυτοδημιούργητος, είναι άρρητος, κατοικεί εις το πυρ, ενώ οι Ολύμπιοι είναι ένα μικρό μέρος Αυτού. Eίναι άγγελοί Του!

morfeas sky